Raadslid Danny Denayer,
Pajottenzoon via Brussel naar Aalst
Hoe zag Sint- Niklaas er een
eeuw geleden uit
Wouter Vloebergh voor
Oudheidkundige Kring:
«Ook dit is Wase persgeschiedenis!»
Radio 't Ros opgepakt
Onthullend boek
20 - 24.12.1982 - De Voorpost_
Stemmige kerstavondmis
Op vrijdag 24 december wordt te 18.30 u. een plechtige
kerstavondmis opgedragen in de Sint-Jobkerk te Puivelde. De
koninklijke fanfare Sint-Cecilia van Belsele zal prachtige muziek
ten gehore brengen, onder leiding van dirigent P. De Vleesch-
houwer.
Kinderkerstfeest
In de parochiefeestzaal van Puivelde wordt dinsdagavond 28
december een kerstfeest georganizeerd voor de kinderen uit de
omtrek. Elk katechesegroepje treedt op, er is een smakelijk
etentje voorzien en Mare Smet zorgt voor animatie.
Mijnheer Denayer, stelt zich
eens buiten uw specifiek
Vlaams zijn en buiten de poli
tiek om eens aan onze lezers
voor?
De kontekst!
Mijn ouders komen uit het
Pajottenland, vader uit Essen-
beek (Halle) van boerenaf
komst en moeder uit Schep-
daal, dochter-van de hoofdon
derwijzer. Vader, jongste uit
een gezin met 6 kinderen dien
de priester te worden. Zó was
het in elk geval destijds. Aan
het Mechels seminarie kwam
hij evenwel in botsing en werd
als niet-geschikt voor de dienst
ge(dé)klasseerd. Via familiere
laties werd hij eerst beenhou
wer te Brussel en later steen
bakker te Essenbeek. Een uit
ermate hard beroep waarin ik
ook tijdens de vakantieperiode
werd ingeschakeld. Met licht
beginnen rond halfvier en wer
ken tot rond 19 u. met onder
tussen in de schafttijden vet
spek en heel wat alkohol.
Lager onderwijs liep ik te An-
derlecht bij de Broeders van
Liefde, de dorpsschool van de
St.-Guidoparochie. Wegens
het kosteloos zijn van het offi
cieel onderwijs belandde ik in
het Atheneum te Koekelberg
waar ik Latijn-Wiskunde volg
de waarna ik aan de Leuvense
Alma Mater lichamelijke op
voeding studeerde, licentiaat
en aggregaat.
Na mijn legerdienst bij de ge
neeskundige dienst waar ik als
reserveofficier verantwoorde
lijkheid leerde nemen en in
zicht kreeg in teamwork deed
ik enkele interims, werd vast
benoemd in «Mariagaard» in
Wetteren waarna ik kon over
schakelen naar het Hoger In
stituut voor Paramedische be
roepen in Gent waar ik naast
zwemmen leraar ben lichame
lijke opvoeding in de richting
ergotherapie. Ook aan de
Akademie voor Schone Kun
sten te Aalst geef ik enkele
uren les doch daaraan komt nu
met mijn mandaat althans
voorlopig een einde. Verder
ben ik een verwoed verzame
laar o.m. van prentkaarten.
ben voorzitter van de Prent-
kaartenklub en organiseerde
een paar weken terug in de St.-
Annazaal nog een zeer ge
slaagde ruilbeurs.
Ik ben gehuwd met Lut Gou-
bert, dochter van de dokter en
we hebben drie kinderen:
Wouter (10), Nele (9) en Mie-
ke (7).
Hoe werd je als Brusselaar
Vlaamsgezind?
Ik ben eigenlijk Vlaming eer
der om ekonomische motie
ven. Als zoon van Vlaamse
ouders werd ik in Brussel zon
der het zelf te weten volledig
tweetalig, men zwelgt dat
daar in, doch voelde wel af
en toe dat het nodig was eens
op mijn tenen te staan. Als ik
klein was voelden we in An-
derlecht de taalkwestie nog
niet aan. Zowat iedereen sprak
er nog Vlaams. De «vijandig
heid» kwam pas later, zo rond
de vijftiger jaren met o.m. de
koningskwestie. Vanzelfspre
kend ben ik een volksverbon
den kultureel Vlaming doch
het ekonomisch element voel
ik aan als primordiaal. Kultu-
rele zelfstandigheid hebben we
er in zekere mate reeds «geno
men» maar ook ekonomisch
moet die autonomie er komen
en ik meen dat zulks moet
gepaard gaan met politieke
zelfstandigheid.
Danny, hoe is U eigenlijk in de
politiek beland?
Via diskussies met studenten
aan de Leuvense universiteit
zag ik in dat de Vlaamse re
gio's fel benadeeld waren, iets
waarvan ik toen nog niet veel
wist. Via «Wij» (toen heette
dat «De Volksunie») kwam ik
in «De Kristal» waar men de
raad gaf te starten met een
«Vlaams Nationale Studente
nunie» (VNSU). Ik was wel
reeds lid van het KVHV waar
ik in de Verbondswacht na een
«cantus» de fanfare hielp be
schermen tegen de Walen.
Eerder studentikoos romantis
me dus.
Om echter iets meer te kunnen
doen stichtten we het VNSU
en jarenlang was ik een trouw
Aalst. Danny Denayer, open gezicht, uitgestoken hand,
dienstvaardig gebaar.
helper van Bob Maes, momen
teel VU-senator.
Eens na mijn huwelijk te Aalst
wonend werd ik aangezocht
propagandaleider te worden
van de Volksunie, werd daarna
sekretaris en later voorzitter
van de afdeling. Ook in het
politiek kollege speelde ik een
niet onaanzienlijke rol en ben
tevens aktief op arrondisse
menteel vlak.
Na gevraagd te zijn als aanvul-
ler te fungeren op de provin-
cielijst kreeg ik, op de laatste
plaats, voor de eerste maal
reeds 593 stemmen en de vol
gende keer 717. Met 906 voor
keurstemmen kom ik nu in de
gemeenteraad.
Waaraan wil U in de raad voor
al uw aandacht verlenen?
Ik ben voor revalorisatie van
de gemeenteraad waarbij be
slissingen genomen worden in
samenspraak met de opposi
tie. De Vlaams-Nationale lijn
wil ik er uiteraard bevestigen
Het werd netjes doodgezwegen in een Waas streekkrantje, maar op 15 december
jl. hield de Voorpostredakteur Wouter Vloebergh in het gebouw van de Sint-
Niklase stasbibliotheek op verzoek van de Koninklijke Oudheidkundige Kring
van het Land van Waas een spreekbeurt over de Wase persgeschiedenis.
Inderdaad, daarover is al een boek verschenen: 'Relaas uit 't Land van Waas.
Tijdingen van toen en vandaag', maar om verschillende redenen lag dit
gezamelijke werkstukje van een tiental perslui toen nog niet in de boekhandel.
De persoonlijke behandeling van Wouter Vloebergh, zijn kanttekeningen bij en
vergelijkingen binnen 100 jaar Wase pers, hadden dus meer dan voldoende
nouveauteit.
In een korte inleiding refereerde de redakteur naar de spijtige ontwikkelingen
van de laatste tien dagen. Ook dèt, de immense jaloersheid en de eruit
voortvloeiende lage, niets terzake doende en onware aantijgingen, zouden horen
tot de Wase persgeschiedenis. Naar goede gewoonte haalde Vloebergh er enkele
citaten bij. O.m. één van Frank Van Laeken in De Nieuwe van 9 december jl je
kanje afvragen of het niét verstrekken van belangwekkende informaie niet nog
subjektiever is, dan het wél verstrekken ervan in een bepaalde kontekst. De
aanhaling heeft natuurlijk èlles te zien met de reaktie van Media-Print op een
volgens de drukkerij voor haar lasterlijke alinea in voornoemd boek.
Maar de Koninklijke Oudheidkundige Kring van het Land van Waas is nogal
gesteld op haar grijstinten, op haar eerbare neutraliteit en daarom besloot
voorzitter ir. Trommelmans na de twee uur boeiende alleenspraak van Wouter
Vloebergh dat de spreker de inleidende beschouwingen voor eigen rekening
moest nemen. Uit de persgeschiedenis leidt de voorzitter af dat men zich vroeger
wel erg druk heeft gemaakt om zaken die, achteraf beschouwd, toch niet zo veel
om het lijf hadden. Hij sprak de hoop uit dat wat was gebeurd niet zou uitgroeien
tot iets wat men later zal moeten betreuten.
Leo DE BOCK
maar specifiek za mijn aan
dacht vooral gaan naar sport
en kuituur, jeugd, vrijetijdsbe
steding maar evenzeer perso
neelsproblemen en niet in het
minst financiën.
Grote projekten zitten er voor
lopig niet meer in. Wellicht zul
len we ons moeten beperken
tot het onderhouden van het
bestaande. Als dit efficiënt ge
beurt is het ook reeds heel
wat.
De afwerking van het nieuw
zwembad, hier vlak in de
buurt, volg ik vanzelfsprekend
«van kortbij». Het is echter
volledig verkeerd uitgewerkt.
Zonder instruktiebad voor de
kinderen. Hoe kan men vol
wassenen naar de zwemkom
krijgen als men ze niet eerst
op een aangename manier
heeft leren zwemmen. Ook het
Kultureel Centrum in de Mo
lenstraat is verkeerd opgevat.
Een toneelzaal, de biblioteek
en enkele vergaderzalen... Het
moet een ontmoetingsplaats
zijn waar ook de gewone man
en de kleine vereniging terecht
kan. Een plaats openstaand
voor iedereen.
Eventueel kan een kultureel
centrum werken samen met
bestaande infrastruktuur, als
bvb. parochiale zalen. Beter
dan een mastodont in het cen
trum waren kleinere centra in
deelgemeenten geweest. Be
staande (gesloten) zalen «op
den buiten» zouden door de
stad kunnen worden overge
nomen.
Öm de jeugd uit de Korte
Nieuwstraat en het Stations
kwartier te houden moeten
jeugdklubs worden gestimu
leerd waar dan wel meer ge
beurt dan alleen maar disco
avonden.
Restaureren van typisch oude
woningen als het oudste ge
bouw van Aalst in de Lange
Zoutstraat zou moeten gebeu
ren. Het weinige dat we nog
hebben aan historische ge
bouwen en ook oude fabrieken
in het kader van industriële
archeologie zouden moeten
kunnen gerevaloriseerd
worden.
'Ook het gemeentelijk onder
wijs, de dorpsschool, ervaar ik
als te stiefmoederlijk behan
deld. Dit alles uiteraard binnen
de grenzen van de financiële
mogelijkheden.
Hopelijk kan ik bijdragen tot
het realiseren van een en an
der tijdens dit mandaat. Ik ben
niet voor niets in de raad geko
men via een goede kampagne
die echter steunt op dagelijks
kontakt met de basis en be
reidheid tot volledige inzet.
LH
Ford Belgié heeft drie promo
tionele modellen op "de Bel-
gisch-Luxembrugse markt ge
bracht. Ze hebben de naam
Fiesta Quartz, Escort Bravo en
Granada Special gekregen en
schenken de klant een supple
mentaire uitrusting in vergelij
king met hun referentiemo
dellen.
Lokeren. De SW vrouwen hielden hun traditioneel kerstfeest, (md)
Kerstfeest
Vandaag 24 december gaat in de gemeentelijke schouwburg
Roxy, het jaarlijks kerstfeest door van het A.C.W.-Temse.
Aanvang 14 uur.
Voetbal
Op tweede kerstdag wordt sporthal Temsica bezet door de
deelneemsters aan het tweede Kersttornooi van de OCMW-
damesvoetbalklub en hun, naar men hoopt, talloze supporters.
Van 9.30 uur tot 19 uur kan men er terecht voor het voetbalfes
tijn.
Quid voor friet?
Over de standplaatsen van
frietfabrieken in Dender-
monde wordt nogal eens ge
leuterd. Outsiders spreken
ongelooflijke bedragen uit
en willen daarmee aantonen
dat de frietyerkopers astro
nomische winsten maken.
Daarom publiceren we hier die vroegere gemeente be
de échte prijzen: in Dender- talen 8.000 fr. in Schoon-
monde op de Vlasmarkt aarde en Oudegem (Gentil)
30.000 fr.. aan het rond is het ook 8.000 fr., terwijl
punt 40.000 fr., de Dender- men he' Grembergse
brug 16.000 fr, in Baasrode Kerkplein 40.000 fr. be-
betalen de drie frituren taai'dn Appels kost het
8.000 fr. aan de sporthal maar 2.000 fr.... Dat laatste
van Sint-Gillis kost het lok,e natuurlijk enkele
10.000 fr. en de overige drie schampere opmerkingen
Aalst. De boeken waren ingedeeld in aktuele tema s (per)
uit. In elk geval zijn alle
diskussies nu voorgoed uit
de wereld. Het kot aan het
station staat blijkbaar niet
op stedelijke grond.
Dinsdagmorgen rond tien zijn op klacht van de
uur heeft de rijkswacht de
zendapparatuur van de
Dendermondse veel beluis
terde radio 't Ros in beslag
genomen. De antenne
werd verzegeld.
Een en ander zou gebeurd
De juiste gronden
klacht zijn niet
maar sommigen
't Ros geregeld
frekwenties die niet
de 100 en 104 Mhz
In ztfn moderne villa aan het Baron Moyersoenpark te Aalst hadden we een gesprek met Danny Denayer, samen met
dr. Annie Dierick en Willy Alloo voor het eerst verkozen voor de Volksunie in de Aalsterse gemeenteraad. Niet alleen
stemmen heeft Danny verzameld. Ook duizenden prentkaarten van zowat alle gemeenten van het arrondissement en
tevens heel wat rariteiten met o.m. naaimachines.
Mevrouw heeft ook reeds de smaak te pakken gekregen met een unieke verzameling postzegeldoosjes waarin vroeger
postzegels werden bewaard.
De verzamelaar komt echter in andere omstandigheden wel aan bod. Nu interesseert ons Danny Denayer én als mens,
én als Vlaming én als politicus.
«Boot shoe laces», ze werden honderd jaar
geleden nog aangemaakt in de lint- en veterweverij
Vermeire-Magis in de Sint-Niklase Hospitaalstraat.
En in 1906 noemde de firma Scheerders (met in
haar kielzog De Bondt Cie) zich «fabrique de
carreaux en ciment». Nog veel langer geleden
verkocht textielfabrikant Florimond Frangois Del-
rée het hele domein Walburg (met kasteel) aan
fabrikant Joseph Felix Van Naemen.
Industriële macht, maatschappelijk aanzien, ook
bijv. de familie Vermeire van de onderneming
Vermeire-Magis bezat het; in de vorm van een
kasteel stond het erfgoed Vermeire nog tot een
tiental jaren geleden te getuigen van voorbije
glorie, want in 1968 kocht de COO het kasteel in de
Hospitaalstraat en wat later werden én kasteel én
fabriek gesloopt.
Een terugblik op het nijverheidsgebeuren in Sint-
Niklaas tQen, maar ook een retrospektieve van hoe
monumenten en evenementen de Sint-Niklazenaren
plachten te omringen. Het leven van alledag een
eeuw geleden, het aanschijn van Sint-Niklaas eind
vorige eeuw: in de publikatie De oudste foto's van
Sint-Niklaas, 1870-1910» werden allemaal moment
opnamen gebundeld tot een charmant en vaak ook
imposant boek. De zoveelste retro-uitgave die aan
haakt bij de heimweetrend? Beslist niet.
Hondekarren en kruiwagens
Bij de Koninklijke Oudheidkundige Kring van het
Land van Waas, een aloude en zéér respektabele
vereniging, lag de bedoeling voor belangwekkend
fotomateriaal uit de beginperiode van de fotografie
makkelijker toegankelijk te maken voor het pu
bliek. Er was vraag naar oude dokumenten over
Sint-Niklaas, men kwam neuzen in de archieven.
Goeie ingeving van de Kring: uitgeven. Een selektie
van oude fotodokumenten zou worden gebundeld
en van kommentaar, van «duiding» voorzien.
Want zo maar wat reprodukties in een boek neer
ploffen is niet zinvol, je moet er de kontekst
bijvermelden, toelichting geven. Men heeft zinnige
dingen neergeschreven in het boek, over de fabri
kanten-kasteelheren dus (zie hoger), over de ge
schiedenis van vis- en fruitmarkt, het toenmalige
gejuich omtrent het op de kerktoren hijsen van het
vergulde Onze-Lieve-Vrouwbeeld (mei 1896) wordt
met unieke fotodokumenten benaderd en het kom
mentaar erbij is beknopt maar nuttig.
Eerst kwam het station er (de voorloper van de
huidige statie, want er was ook nog de Westerstatie
of de Dendermondse Statie), nadien groeide een
wijk, een kwartier: de Stationsstraat, Prins Albert-
straat, enz. Beeldmateriaal van de Mercatorstraat,
de Anker- en Zamanstraat werd opgenomen, doku
menten van rond 1900. Merkwaardig, autoloos,
broos bijna. Het Regentieplein, de Plezantstraat,
het kollege, kasteel Walburg, de Grote Markt
natuurlijk (met die tempel van een stadhuis die in de
vlammen opging, met het nieuwe stadhuis van
1878), het Moelandkasteel en Boonhem. Opnamen
van «het dreef je van de Broeders in 1905», een
beluik in de Dalstraat, want armoede heeft zo vaak
toch pronk en praal getemperd, gerelativeerd.
Eén langgerekte impressie van autoloosheid is deze
tedere terugblik op de kern van Sint-Niklaas, de
bron heeft men opnieuw blootgelegd in dit boek.
De aanblik van schijnbare verlatenheid: je ging
toen te voet de stad door, of met de hondekar of
terwijl je een kruiwagen voortduwde.
Bisnummer?
Onvermijdelijk moet je bij het doorbladeren van dit
boek van de KOKLW denken aan het een week
eerder uitgebrachte kijkboek «Kijk op groot-Sint-
Niklaas», het verdienstelijke werk van Werner
Smet. Met het oog op de samenstelling van dèt boek
kwam men vanzelfsprekend ook zijn licht opsteken
bij de Oudheidkundige Kring, hoeder van zoveel
merkwaardig historisch materiaal. «Kijk» en «De
Aalst. In Netwerk werd een boekenbeurs georganiseerd door Oxfam - De Wereldwil
(gw)
oudste foto's» hebben enige zaken gemeen: bijvoor
beeld een vrijwel identieke foto van de Padde-
schootdreef rond 1900, en het ligt ook nogal voor d«
hand dat men in géén van beide boeken om het
marktgebeuren, om "pleinen en station en nog veel
meer, heenkon. Enigszins «overlappen» beide pu-
blikaties elkaar, maar eigenlijk vullen ze elkaar aan,
ze zijn komplementair.
Neem nu het Casino in de Stationsstraat: het
fotomateriaal in beide boeken is verschillend, en in
de KOKLW-uitgave vind je bovendien een woordje
uitleg. Globaal genomen, en ik geloof niet dat ik
daarmee de verdienste van de twéé boeken of van
de auteurs tekort doe, kan worden gesteld dat «Kijk
op groot-Sint-Niklaas» een ruimer blikveld bestrijkt
(ook de deelgemeenten dus, en het straatbeeld in de
uithoeken van de stad) maar dat het minder diép
gaat (al gidst men ons knap door stad en dorp),!
terwijl «De oudste foto's» enkel de stadskern onder
de loep neemt, maar dit fotoboek verstrekt ook
meer achtergrondinformatie. Het druktechnische
gehalte van de twéé boeken is zonder meer schitte
rend, voor druk en binden van «De oudste foto's»
stond het bedrijf Scheerders van Kerckhove in. «De
oudste foto's» is dus allerminst een bisnummer van
«Kijk», wél een uiterst bruikbaar naslagwerk, een
fleurig geschenkboek ook.
Sequah en de auto's
In 1891 daagde in de Wase hoofdstad ene Benjamin
Blakeley op. Deze epigoon van Drieske De Nijper
vermocht de mensen te genezen van rheuma of
bewéérde dat te kunnen, hij bracht een «wonder
middel» aan de man en het liep storm voor deze
kwakzalver, deze geneeskundige showman. Beel
den van de volkstoeloop ter ere van Blakeley, beter
bekend als Sequah, staan in het boek te praal.
«De oudste foto's van Sint-Niklaas» is een ode aan
het autoloze Sint-Niklaas van wel een eeuw gele
den, maar het boek ontleent toch ook nadrukkelijk
zijn charme aan het getuf van automobielen dat
achteraan, als overgang naar een nieuw en bijna
futuristisch tijdperk, aan bod komt. 1 juli 1906,
eerste «autowedstrijd» in Sint-Niklaas, aan De Ster;
rijkswachters houden, getooid met beremutsen, een
oogje in 't zeil, zie boek. De KOKLW geeft ook de
informatie mee dat enkele Wazenaren aktief waren
op het gebied van autokonstruktie: de Sint-Niklaze-,
naar Nicolaas Vincke die in Mechelen, in 1895, een
■Manufacture de Voitures Automobiles» zou op
starten; de uit Engeland afkomstige zeildoekfabri
kant Wilford (Temse) die, in 1897, een auto met
houten wielen en ijzeren banden zou aanmaken; en
Antoine Janssens de Varebeke uit de Sint-Niklase
Gasmeterstraat, hij toonde op het Salon in Brussel
in 1902 zijn eerste automobiel.
Praktisch
«De oudste foto's van Sint-Niklaas, 1870-1910»
verscheen als buitengewone uitgave, deel 17, van de
Koninklijke Oudheidkundige Kring van het Land
van Waas. Voor samenstelling en teksten stonden
Alfred Van der Gucht en André Pannier in. Het
boek telt 112 pagina's, formaat 21,5 x 24,5 cm, werd
gehuld in een oerstevige en tijdtrotserende kaft en
kost 500 frank.
Deze zeer verzorgde uitgave (belangrijk is ook dat
slechts één foto per bladzijde werd afgedrukt) is
niét in de boekhandel verkrijgbaar. U kunt ze
echter wel buitmaken door storting van 500 frank
op rekening nr. 000-0021449-12 van penningmeester
André Vanderveken, A. Rodenbachstraat 6 in 2700
Sint-Niklaas. Telefonisch reserveren kan via Alfred
Van der Gucht, 776.32.80 of bij Theo Penneman,
776.38.37.
Deze fotoselektie is een monument in de al zo
rijkgevulde geschiedenis van Sint-Niklaas én van de
Oudheidkundige Kring (die in 1861 werd opge
richt).
Wouter VLOEBERGH
