Twee knappe
tentoon
stellingen in
Sint-Niklaas
rans De Vree en Jef De wit
i het Oud-Hospitaal te Aalst
Terug naar de natuur
René De Lannoy 75 jaar
no
Ie Peruaanse weefkunst en «mummies»
De Voorpost - 14.1.1983 - 21
de wandtapijten. Beel-
iie vanwege de artieste
scheppingen zijn
die door een gelukkig
Aalst. Mooie beeldjes uit een rijk Inca-verleden (gw)
kunstliefhebbers zullen beslist wel even
iet (m®* opldjken bij het bezoeken van de merk-
gezichten. Dit is voor hem
een welgekomen hulpmid-
i tentoonstelling in het Oud-Hospitaal te del bij bet schilderen van
'f waar twee Aalsterse kunstenaars, Jef De wit
'i De Witte) en Frans De Vree, nog tot en
3 januari te gast zijn, dit op uitnodiging van
3.C. De Rank.
artiesten er sa- hij wordt dit jaar 76! -
wen zpoeeren valt wellicht heeft hij nu een rijke kol-
verklaren, niet alleen lektie schilderwerken bij-
het z*et d&t 26 ahebei eengebracht met een poet-
oetWt®Aalstenaars zijn expressionistische vormge-
F.C. mel mekaar ook ving en fantastische kleu-
i eeds jarenlang erg ren. Ondanks zijn drukke
'«vriend, maar tevens beroepsbezigheden werd
>ein 're^ door bet feit dat schilderen vele jaren een
en'f01^.' Hlettegenstaan- passie voor hem. Langs zijn
igj'fc uiteenlopende aard beroep om kwam hij in kon-
orstellingswijze toch takt met heel wat mensen.
Ingg.el zeer mensgebonden En het is opvallend hoe hij
zijn koppen en portretten.
Hij schildert daarbij met de
vrije interpretatie van de
deinst zeker niet terug voor
de transpositie van de
kleuren.
In een gesprek met de kun
stenaar waarbij hij zich
ontpopte als een goed ver
teller! kregen we de in
druk dat hij heel wat be
wondering, lof, eerbied en
waardering in zich draagt
voor kunstenaars als
Kirchmer, een der meest
daardoor ook
bij elkaar
in de meeste van zijn wer-
mge bij elkaar aan- ken volledig de nadruk legt
C.mT®1-800Hbjk geven ze op het menselijk wezen, ge-
Ceii zichzelf weer in tekend door vreugdevolle of
nds wfrb dat door ieder- droevige emoties. Het zijn
meestal erg expressieve
koppen die getuigen van
zijn vlot en sterk tekenta
lent en van een uitgespro-
ken zin voor kleuren, naast
<VL\ bescheiden kunste- even evenwichtige kompo-
L.V.Dcwit. m dit hart- sities. Hij noemt zichzelf
lerkoiAalst tentoon te stel- een fysionomist die het ge-
J zicht of voorkomen van ie
mand beschouwt als spiegel
van zijn aard en karakter;
hij onthoudt gemakkelijk
nistische Duitse kunste
naars wiens werk gekarak
teriseerd is door geladen
heid, felle kleuren en kon
trasten, Nolde, de in 1956
overleden Duitse kunste-
vorm, lijn en kleur, een zo
hevig mogelijke uitdruk
kingskracht te bereiken in
hun werk. En ook zij wil
den spontaan en onmiddel
lijk al dat tot uitdrukking
brengen wat de menselijke
ziel beweegt.
Jef Dewit is ongetwijfeld
erg gelukkig om deze ten
toonstelling in het Oud-
Hospitaal. Intussen zal hij
nu ook eens dagenlang de
vreugde smaken al zijn
waardevol, gedurende een
lange loopbaan bijeenge
bracht schilderwerk ietwat
onverwachts en voor de eer
ste maal tentoon te stellen
in eigen stad, niet ver van
zijn eigen klein «atelier»,
waar, naar hij ons vertelde,
een kleine Westvlaamse
spreuk aan de wand, «Wees
kleene. Bluv'alleene» hem
steeds tot leidraad dient...
ietbaar blijkt. Daar-
het ook wel in de
van de inrich
ten T»e mogelijkheden en
2o.298eiibjbingen van de
ndic#1* ziJn 100
rk va'w®kkend
7 ,28^ van tal01
O.on eerlijk beeld te ge-
amse® z*)11 prestaties, en
:he gpker de mogelijkheid
Vla®0- zonder zich op te
zijn toch wel ver
werk dat
talent en tech-
vaardigheid, te laten
m. Aalstenaar Frans
ee is intussen reeds
ist begrip geworden
r en .hedendaagse kunst-
rijgen in Aalst en ver daar-
eke
ien ichilder Jef Dewit
r. »p 7.7.1907 (wellicht
wel zijn «geluksge-
geboren te Aalst en
er nog (Moorselbaan
4.31fljj ig een rasechte
Rtyaar in hart en ziel.
Tqndsbeen af had hij
lfr-Be voor tekenen en
iren. Zeer vroeg al
lij beelden en indruk-
st in tekeningen en
'q'ij enkele schilderijtjes
V, jt luttele tekenmate-
v Jat hij schalks ging
Nmet wat karig spaar-
j het winkeltje om de
door
meer be-
,stee1d door de schilder-
PnieiWaarop hij zich ver-
zu ^k flink toespitste.
n z°l940 trok hij dage-
a aar St. Jans Molen-
el®8%ar hij trouwens een
|il jaar studeerde aan
r ,n lemie, afdeling teke-
lilderen. Het vergde
irken en zoeken om
sche meester te
j. Maar het resultaat
'el de moeite waard.
I eenvoud heeft hij
a eigen stijl ontwik-
1 na al die jaren
naar in wiens oeuvre vooral Frans De Vree is echt geen
heftige kleuren en gedefor- onbekende meer in de
meerde vormen opvallen, kunstwereld. In augustus
en de Spanjaard Picasso, 1982 werd hij laureaat van
een der meest bekende en, de August Vermeylenprijs
door zijn toonaangevende voor beeldhouwkunst
rol in de geschiedenis van georganiseerd te Oostende,
de moderne kunst, ook lan- Kort daarop stelde hij ten-
ge tijd een der meest om- toon op de lustrum tentoon-
streden kunstenaars van stelling «Beeldende Kun,
deze eeuw. Niet zo verwon- sten» in het stadscentrum
derlijk wellicht, want ook van Aalst. Toen typeerde
zij streefden er naar met we hem in «De Voorpost»
als «een echt geëngageerde
kunstenaar die gewapend
met een stuk plaat, hamer
en lastoestel diep wil door
dringen in het geweten van
de mens, en de mens een
geweten wil schoppen».
Zijn werk spreekt tot de
verbeelding en is geken
merkt door een aangrijpen
de symboliek. Zijn ideeën
over de samenleving, zijn
konfrontatie met alle lagen
van de bevolking tijdens
zijn dagelijkse ambtsbezig
heden bevruchten hem
steeds en brachten hem
voortdurend tot sterk
beeldhouwwerk. Nu nog al
tijd werkt De Vree verder,
zonder commerciële bedoe
lingen, erop gebrand een
waarheidsgetrouw beeld
van de huidige maatschap
pij te brengen.
Frans De Vree leerde eerst
k®' V-T J- te Aalst vooral
de smeed- en lastechniek,
volgde op 21-jarige leeftijd
I de Aalsterse Akademie van
I Schone Kunsten en leerde
er, gedurende jaar
eerst tekenen en nadien ook
schilderen en beeldhouwen.
I In die periode werd hem
zelfs de Valerius De Saede-
leer prijs
sindsdien bëhaalde hij
I reeds heel wat prijzen en
eervolle vermeldingen in
nationale en internationale
wedstrijden. Intussen heeft Zondag 9 januari werd de
Aalst. Beeldhouwer De Vree bij een van zijn typische bü zich als een «self made p
werken (gw) IS
pen Anthuenis op amper
ÉfBÜ 6611 bftlf uur tijd, maar
eerst was er direkteur Ka-
rel Mechiels, die met zijn
gebruikelijke en terechte
11048 bet publiek verwel-
0b komde. Voorzitter van de
JÉÉl 19 kultuurraad Daan De Smet
H leidde de tentoonstelling in.
V ,1 Omdat zijn beschouwingen
'1%; en rondwandeling een goed
beeld geven van hetgeen u
^B gjjjmÊËÊ in «Terug naar de natuur»
B j&mÊÊÊm kan gaan bekijken, vertel
ik u graag wat hij gezegd
^B heeft.
H Allereerst wees hij op het
^■PP gevaar dat een thematische
EflBBp^^ tentoonstelling inhoudt:
sommige kunstenaars
brengen hun werk dan in
a of meer gedwongen
omstandigheden, die aan
"i: de spontaneïteit afbreuk
doen. Dat is in deze exposi
tie zeker niet het geval.
Aalst. In het Oud Hopsitaal zijn ook schilderijen van Het landschap is een ty-
Dewit te bekijken (gw) pisch Vlaamse traditie, vol
op in zwang sedert de zes-
wereld opgebouwd die tot ter Galle. tiende eeuw, de laatste de-
de verbeelding speelt en C.S.C. De Rank hoopt met cennia was dit landschap
waarin hij steeds meer naar dit initiatief nog tot en misschien een beetje teveel
perfektionisme streeft. In met 23 januari 1983 heel het domein van de amateur
zijn oeuvre treft ons het lu- wat kunstliefhebbers uit schilder. Toch is de traditie
dieke, maar meer nog de het Land van Aalst aan te niet verloren gegaan: hier
sociale bewogenheid. trekken en te boeien: het ziet men een moderne mate-
De vooropening van deze resultaat van techniekbe- riebehandelingzonder af
tentoonstelling, gevolgd heersing, talent en voort- breuk te doen aan het tradi-
een receptie, had durend werk van Frans De tionele.
i titel voor een prachtige tentoon
stelling. De leraren van de Sint-Niklase akademie,
we moeten het tot in den treure herhalen, op hun
best. Landschappen van zestien kunstenaars, allen
met een eigen, duidelijk herkenbare stijl. Land
schappen van vakantielanden en van hier, puur
natuur of met menselijke invloeden. Een tentoon
stelling die ons de natuur opnieuw doet waarderen,
en mèt de natuur de mensen die ze bij ons brachten
op een dikwijls wondermooie manier.
De tweede speech van sche- mekiaanae avondlucht.
Marijke Pijl is het meeet
traditioneel met het scher
pe detail en de fonkeling
van het licht als belangrijk
met een (voor haar gebrui
kelijke) gevoeligheid voor
pikturale en grafische
plaats op zaterdag 8 janua- Vree en Jef Dewit!
ri te 17 uur. De inleiding
werd gehouden door minis-
Om die gebeurtenis te vieren wordt er een retro-
spektieve tentoonstelling gehouden met tekenin
gen van de kunstenaar. De meeste van deze teke
ningen dateren van de periode 1942-46, sommige
zijn ouder, andere jonger. In de loop der jaren werd
René De Lannoy meermaals in het zonnetje gezet,
maar nog nooit werd een tentoonstelling gewijd
aan zijn tekeningen. Nochtans liggen die de kun-
nauw aan het hart.
Eén opmerking: bij het te
bezichtigen werk vindt men
géén extravagante nieuw
lichterij. Het lerarenkorps
is waarschijnlijk huiverig
tegenover de trend van
platvloerse buitensporighe
den die vaak gehanteerd
worden om het pubhek te
verbluffen. Toch is er géén
sprake van een soort zog
vorming en ieder gaat eer
lijk zijn of haar weg.
Een kort overzicht van het
werk van elke exposant.
Hubert De Volder toont zijn
eigen tuin, of typisch Wase
begroeiing, in een sfeer van
mist en regen. Poëtische
doeken.
Vera Noels zoekt inspiratie
aan de Costa Blanca, niet in
de blakende zon, maar in
een soort broeierig licht,
met gebruik van alle moge
lijkheden van haar kleur-
palet.
Bruno Van Dyok brengt
een vereenvoudiging door
rationele reduktie van land
schapselementen. Hij was
in Bourgondië en Vlaan
deren.
Marcel Mutsaert: voelt zich
Karei Mechiels toont recent
werk, uit Waasmunster
maar vooral uit Spanje.
Verweerde rotsmassa's en
de diepten ertussen, uitzon
derlijk krachtig vastge
legd. Strandschetsen met
een sfeer van volledige ont
spanning.
Urbain Marin tast geredu
ceerde vormen af tegen een
hard zuiders blauw. Een ba
lans tussen het stille monu
ment tegen de blakende
lucht.
Beatrijs Van Brouoke durft
uiteenlopende richtingen
aan: kubisme, impressio
nisme maar steeds met een
authentieke klank.
Jaak Neve toont een groots
werkstuk met zijn herken
bare kleurengebruik: een
wijdse blik op de zee rond
een landtong met vuur
toren.
Arie Van Daele kijkt al£
door een soort groothoek
lens: een dorp in een dal of
op een heuvel, met veel hel
der groen, maar toch met
een heel palet andere volle
kleuren.
André Heye brengt in aan
trekkelijke akwarels de sto
rende caravan in beeld, op
zodanige wijze dat je aar
het storende ervan begint t<
twijfelen.
Frieda Duverger met opval
lend persoonlijke, wazi|
verdroomde kontouren
Purper en blauw komei
schijnbaar niets doen in he
landschap, maar zijn zt
meesterlijk aangewend da
het erg knap wordt.
Wim Van Remortel me>
spetterende pastels en ak
warellen: park en kasteel
hoekje van de tuin, allet
met een gave doorzichtig
heid.
Sonja Bauters brengt ons
weer in een andere wereld,
van sprookjes en fantasie,
bekoorlijke betovering. Met
aandacht voor het detail en
subtiele kleuraanwen-
dingen.
De heer De Smet besloot dat
deze tentoonstelling de
Vlaamse landschapstradi
tie nieuw leven schijnt in te
Hsterse belfortkelder opende Erich Van der Urbin-Choffray brengt met toeval overeenstemmen met
■rieden vrijdagavond onder een niet zo dende- haar beelden uit de beelden uit bet oude
[«telling eenmerkwaardige tentoon- ^eeTde^v^fn^oS PerU"
fc, «Oude weefkunst u.t Ayaouoho» en mum- berend m het merk- U kan deze tentoonsteUmg
pruaanse tapijten van Gregoria Sulca-Cha- waardig dekor gevormd nog meemaken tot en met
jktioneel kaderend in de gerestaureerde door de wandtapijten. Beel- maandag 24 januari tel-
Hnte en harmoniërend met de beelden in den die vanwege de artieste kens van 10 tot 12 en van
Ui te» van Francine Urbin-Choffray. eigen scheppingen zijn 14 tot 20 uur.
doch die door een gelukkig LH
Eist is met deze M
Htifestatie i.v.m.
pet aan zijn eerste- n 1
■t ook op dit stuk |H
hij reeds zijn spo
li paar jaar terug met
Heneens in 't oog
inde buiten het alle-
'zich bewegende ex-
Peruaanse artisana- [l
likten. jjÉfl
Iwezigen waaronder I
IrUB Elsa Galle-De- I
teressant, nog eens te ver
melden dat deze Antwerpse
kunstenaar in de loop der
jaren volledig van ons, het
Waasland, geworden is. In
Antwerpen zijn sommigen
werd iedereen van deze ope- nu jaloers omdat wij hem
ning verwittigd. Immers, de «onze» noemen.
thuis op een ongestoord blazen. Burgemeester De
plekje waarvan hij de veria- Vidts was verontschuldigd,
Op het laatste ogenblik
?er Bert Van Hoo
10.(jrden in de sfeer van
)0 fries gebracht via een
rdenoon ensemble met
uit het verre Peru
lelodieën in het
ldv6Bder schetste de le-
ip en de artistieke
Igheid van de familie
rugbi inzonderheid dan
de 3>n Gregoria Sulca-
Een man uit Aya-
na antropologie
ihiedenis te
gestudeerd door
•r de weefkunst be-
ir quasi gedwon-
over te schakelen
weefkunst Weven
Jrvaren werd als een
^se bezigheid doch
via de bemoeiingen
Bulca's tot een hoge-
ttiaie werd opgetrok-
Jt naar heel wat re-
I llom via natuurlijke
m te komen tot een
turn I kleurenpalet. Door
penningen van de
3m«werd de weefkunst
m uit haar utilitaire
sela^aheid om uit te
tot een edele kunst-
n sR>danig dat Gregorio
Kd meer had aan de
n t^kunst doch zich via
lium van het weven
t artistiek kon ont-
artiste Francine
Aalst. Handgeknoopte tapijten in het Belfort te Aalst als exponenten van
kunst (gw)
eind vorig jaar ontvingen
wij een gestencilde brief
van het stadsbestuur, met
de tentoonstellingskalen
der voor 1983 en de mede
deling, dat voor geen enke
le tentoonstelling door de
stad georganiseerd nog een
uitnodiging zou worden
verstuurd, of een opening
gepland. Deze beslissing
had al vragen doen oprijzen
i.v.m. het kultureel beleid
van de stad, maar zodra de
nieuwe schepen van kui
tuur en onderwijs Daan An
thuenis in zijn funktie was
geïnstalleerd vernietigde
hij het besluit. Daarom deze
op het allerlaatst geregelde
vernissage. Afgesproken
werd, tijdens dergelijke ge
legenheden zuinig om te
springen met de drank,
maar de belangstellenden
töch niet de sfeer en de in
formatie van een officiële
opening te ontzeggen. De
openingen heropend, dus.
Tijdens zijn verwelkoming,
de eerste in zijn huidige
funktie, dankte Daan An
thuenis zijn voorgangers.
In de eerste plaats Pros
Matthys, die schepen van
kuituur was in de tijd dat
dienst kwam als kultureel
attache, nu méér dan tien
jaar geleden. De eerste gro
te retrospektieve die toen
werd georganiseerd, was
óók ter ere van René De
Lannoy. Later werd Mat
thys opgevolgd door Fred
dy Willockx, die in die pe
riode al zijn dynamisme
aanwendde om zijn ambts
termijn tot een sukses te
maken, en het kultureel be
leid van de stad te blijven
verzekeren. Na de gemeen
teraadsverkiezingen van
zes (intussen al zeven) jaar
geleden, nam Theofiel
Heynderickx het vaandel
over. Onder zijn leiding
werden verscheidene grote
tentoonstellingen georga-
nizeerd, waaronder die om
trent Ernest Albert en Er-
nest Welvaert.
Bij het begin van een ten-
rfe Peruaanse Cé C
noy, is het wellicht toch in-
De Lannoy mag gerust
naast de groten van ons
land geplaatst worden,
denk aan een Permeke. Zijn
buitengewone techniek
staat toch de menselijke
doorvoeldheid, het moment
van tragiek, niet in de weg.
tenheid laat doorwegen in
getemperd groen.
André Roelant charmeert
door minutieuze aflijning
van de komponenten, wijds
aftasten, tintelende keuze
van een beheerst palet.
Staf Pijl met twee oudere
werkjes: donkere verven
vangen het intieme licht
van een pleintje, twee hui
zenprofielen tegen een Per-
Daan Anthuenis opende of
ficieel. Mijn globale beoor
deling, bij deze tentoonstel
ling zoals bij «Het Portret»:
een sfeervolle gebeurtenis
met als leidraad het talent
en de authenticiteit van de
U kan deze expositie nog
gaan zien tot 6 maart in het
Exlibriscentrum, Regentie-
straat 65, Sint-Niklaas.
Els DUCHESNE
Anthuenis bij de stad in Sint-Niklaas. Dan toch openingen van exposities die door de stad worden georganizeerd.
1 '~",t 1 U ziet een aantal belangstellenden bij de opening van de tentoonstelling van landschap
pen van akademieleraren in het exlibriscentrum. (dw)
In de tentoongestelde teke- worden beschouwd. In
ningen vinden we figuur- tegendeel, zijn zij mis-
studies, portretten, land- schien het belangrijkste
schappen, verwerkingen deel van zijn werk, het deel
van technische tekeningen, waarin hij zijn kunst het
en meer surrealistisch beste kon beleven,
werk. Het meer recente werk.
Het is onmogelijk, de kun- vanaf de jaren zestig, ge-
stenaar bij een bepaalde tuigt van een evolutie in
stijl in te delen. Hij is altijd stijl. Werken als «Zittende
blijven zoeken naar zijn ei- man», «De kommentator»
genheid, naar zichzelf. «Drie gezichten» en «Dood
Over sommige tekeningen van een rechtvaardig man»
deed hij jaren alvorens hij moeten zeker niet onder- museum,
ze als afgewerkt beschouw- doen voor de grootsten van
de. Typisch voorbeeld hier-
van: «Metamorfose», begon
nen in 1944 en afgewerkt Vanaf vrijdag 21 januari stelt
in 1953. Jacqueline Lardinois haar wer-
tekeningen ken tentoon in de ontvangst
deze eeuw.
Een tentoonstelling om ver
scheidene malen te gaan be
kijken, en om goed in je
geheugen te prenten want
uniek, een tentoonstelling
die zou moeten kunnen tot
in belangrijker centra ge
bracht worden. TnmiHHAlf
heeft Sint-Niklaas het weer
eens gedaan: tekeningen
van René De Lannoy, nog
|H februari in het
Door het Studiecentrum voor
Oude Ambachten te Mechelen
0- wordt een informatiedag geor-
geven een nieuwe dimensie ball van de BP Building aan de ganiseerd met als onderwerp:
aan de lijnen, het zijn vol- dan Van Rijswijcklaan 162 te kloskant, verfijnd produkt van
waardige kunstwerken, die Antwerpen. De tentoonstelling eeuwenoude, ambachtelijke
zeker niet als de kleine 'oGP1 ,ot 20 februari en is te techniek». De dag heeft plaats
broertjes in De Lannoy's bezichtigen elke dag van 10 op 30 januari,
volledige oeuvre moeten 1?uur-
