Werner heeft er alles voor gedaan
Van Der Fraenen op een haartje van de titel
Een onthullend gesprek met de ouders
van vice-wereldkampioen Van Der Fraenen
Gemeente Lebbeke geeft sportinitiatie
Nationale Veldlooptweedaagse
te Lebbeke
40 - 25.2.1983 - De Voorpost
VELDRIJDEN
Toen Van Der Fraenen drie weken terug Belgisch liefhebberskampioen veldrijden werd,
maakte men hier en daar gewag van «de verrassing» en men hechtte er blijkbaar niet al te
veel belang aan. Van Der Fraenen had wel een mooie wedstrijd gereden maar of hij nu
echt de revelatie was daar durfde men zich niet over 'uitspreken. Trouwens, in de
pronostieken in de grote dagbladen werd nergens gewag gemaakt als zou Werner een
serieuze kans op de wereldtitel gehad hebben. Maar dat zal dan wel aan Van Der Fraenen
zelf gelegen zijn. Toen hij kampioen van België werd liet hij zowat uitschemeren of de titel
hem puur toevallig in de schoot geworpen werd. Hij verkeerde juist in een zeer goeie dag,
het parcours was hem op maat gemaakt, hij had een goeie start en was van alle pech
gespaard gebleven. Wel, het staat nu meer dan vast dat we dat alles wel met een grote
lepel zout mogen slikken. Wanneer hij Belgisch- en vice-wereldkampioen werd dan komt
dat enkel en alleen omdat Werner alle kwaliteiten in zich heeft van een groot kampioen.
Van Der Fraenen is iemand, dat zijn knieschijf geraakt is
die de middelmaat schuwt maar dat blijkt goddank
als de pest en nog niet in het loos alarm. Wel is zijn knie
minst als het om zijn sport vol water en in de komende
gaat. Dat was ook zowat de veertien dagen kan hij zijn
reden waarom hij als twee- knie praktisch niet plooien,
dejaars nieuweling een Na een tijdje blijkt alles ech-
punt zette achter het wiel- ter opperbest te evolueren,
rennen op de weg en dat Het is in die tijd dat Werner
ondanks het feit dat hij dat- er serieus begint aan te den
zelfde seizoen toch 7 maal ken om met het veldrijden te
met de bloemen mocht stoppen. Toch wil hij het
zwaaien. Hij was er zich ter
dege van bewust nooit een
hoogvlieger te worden. Het
viel ook nogal dikwijls voor
dat niet de beste, maar de
leepste op het hoogste scha
votje terecht kwam, dat al
les samen deed hem het de
finitieve besluit nemen het
maar eens in het veld te
proberen. Dat hij kon fietsen
had hij al bewezen en lopen
kon hij ook, voor hij met het
wielrennen begon trad hij
regelmatig als veldloper
aan.
Het viel meteen goed mee,
in zijn eerste jaar slaagde
hij er maar liefst 1 O-maal in
de beste te zijn. Het jaar
daarop verliep ook al pro
bleemloos. De overwinnin
gen stapelden zich op en
hier en daar werd geopperd
dat een groot kampioen aan
het ontluiken was. Maar
zoals al eens meer gebeurt,
aan mooie liedjes komt
maar al te vlug een eind.
Wemer moest zijn leger
dienst vervullen en daar
Fraenen zou Wemer een se-
rieuse aanspraak op de titel
gemaakt hebben zonder al
die pech. «Stel je voor twee
maal lek rijden op zo een
snelle omloop. Ik kan je ver
zekeren dat zoiets in de kle
ren kruipt temeer, onze Wer
ner wou dan telkens weer zo
vlug mogelijk de opgelopen
achterstand goedmaken en
het zijn juist die korte maar
had dan nu maar daar staan
beweren bij.de eerste drie te
eindigen, daar is hij zeker
de man niet naar. Nadat hij
een eerste maal op het par
cours waarop het kampioen
schap verreden werd ge
traind had, liep hij er zeker
niet met komplexen bij en
iedereen uit het Belgische
kamp die hem op het terrein
aan het werk gezien had
was ervan overtuigd dat hij
vooraan te verwachten was.
Toen Werner Belgisch kam
pioen werd liet hij zowat
blijken dat de titel hem puur
toevallig in de schoot ge
worpen werd, een bijzonder
goeie dag te hebben en daar
bovenop een flinke dosis ge
luk. Nu op het wereldkam
pioenschap was het juist
tegenovergesteld en zou
den op uit trekken ook al
niet. Maar week in week uit
alle dagen op tijd naar bed,
op regelmatige tijdstippen
zijn eten maar wel altijd wat
de pot kookt. Natuurlijk
draag ik er wel zorg voor
gezonde voeding te serve
ren. Elke week wordt hij
tweemaal door mijn man
zelf gemasseerd. Bij de kine-
sist gaan is er niet meer bij,
dat kost handenvol geld en
het werpt geen vruchten af.
Ook houdt hij een boekje bij,
een soort dagboek, daar ko
men dan wel geen liefdes
verhalen in voor maar een
precieze beschrijving van
wat hij dagelijks aan trai
ning gedaan heeft. Dat zou
hem dan in de toekomst ze9d 9een startgeld ontvan- tevreden zijn van zichzelf,
moeten kunnen helpen om gen had. Wel, je mag gerust Daarom zocht hij wekelijks
op het juiste tijdstip in vorm zijn, daar is nooit een woord de plaatsen op waar de ech-
De ouders van Werner Van Der Fraenen
nog een tijdje proberen
maar als dan blijkt dat hij
de top nooit zal kunnen ha
len dan zal niemand hem er
kunnen van weerhouden.
Dan stopt hij definitief, een
meeloper wil hij niet zijn.
Het is verwonderlijk maar
nadat de blessure aan zijn
knie hersteld is begint hij
van week tot week beter te
presteren. Zodanig zelfs dat
hij als eerste reserve wordt
geselekteerd voor het we
reldkampioenschap. Intus
sen is hij ook bij Bertje Ver-
meire te rade gegaan en die
geeft hem enkele raadge
vingen mee die Werner
goed in zijn oren heeft ge
knoopt. Bertje ried hem aan
wat meer aan intervaltrai-
ning te gaan doen en die
krachtenslopende achter
volgingen die hem uiteinde-,
lijk de das omgedaan heb
ben. Het zou allemaal zo erg
nog niet geweest zijn mocht
in de laatste ronde die ver
foeide ketting niet vastgelo
pen zijn tussen de kroon-
wieltjes en het frame, maar
ja, gedane zaken nemen
geen keer en tenslotte is dat
nu eenmaal ook een aspekt
van cyclocross».
Dacht Wemer voor zijn ver
trek een kans te hebben?
Dat kan ik echt niet zeggen,
maar hij zal wel verwacht
hebben een goede wedstrijd
te rijden. Zijn konditie groei
de de laatste weken naar
een piek toe en juist voor
zijn vertrek zegde hij nog dat
hij zich nooit sterker gevoeld
men eerder kunnen zeggen
dat hij door het noodlot ach
tervolgd werd. Waarom toen
zo'n bescheidenheid?
In het Belgisch kampioen
schap reed hij zijn beste
wedstrijd van het seizoen.
Natuurlijk had hij er zijn sei
zoen op afgesteld. Toevallig
had hij die overwinning niet
behaald. Bertje Vermeire
had het trouwens al 14 da
gen daarvoor gezegd dat
Wemer zonder brute pech
nationaal kampioen zou
worden. En waarom die be
scheidenheid? Tja. met som
mige persjongens is het op
passen geblazen en wan
neer je zou zeggen ik hoop
binnen de eerste drie te zijn
maken ze daar direkt van:
«Mijne kop af als ik niet
i binnen de eerste drie ein
dig». Dit maar bij wijze van
spreken. Als zoiets dan in de
krant verschijnt, zelfs al heb
je het niet gezegd en je kan
die pronostiek niet laten uit
komen, word je dat niet door
iedereen in dank afgeno
men en dan heb je daar ook
nog dat je niet zomaar in je
kaarten moet laten kijken.
Maar kom, hij heeft nu toch
bewezen heel wat in zijn
mars te hebben en op zowat
elk parcours uit de voeten te
kunnen.
te komen. Ook draagt hij
een geweldige zorg voor zijn
materiaal, wat zeker van
groot belang is voor een
crosser. Dat hij van vreugde
zijn fiets tegen het asfalt
smeet na afloop van het we
reldkampioenschap. zoals
in een krant gezegd wordt,
dat is zeker niet waar. Wer
ner beseft maar al te goed
dat zo'n fiets stukken van
mensen kost en wat wij er
voor gedaan hebben om
hem met het beste materiaal
te kunnen laten rondhossen.
Enfin ja, dat zal dan mis
schien wel in die man zijn
verbeelding gebeurd zijn.
De laatste tijd krijgen we zo
stilaan de indruk dat niet
alles wat in de krant ge
drukt staat strookt met de
werkelijkheid. Zo konden
we enkele weken terug le
zen dat hij nog een eitje te
pellen had met de inrichters
van de supperprestige-cross
omdat onze Werner zoge-
over gevallen en toen Wer
ner niet deelnam aan de
cross in Nieuwerkerken om
dat die doodgewoon niet in
zijn programma paste, werd
er geschreven dat zijn sup
porters misnoegd waren om
dat hij het vertikte dicht bij
huis een cross te rijden.
Werner heeft zowat 20 sup
porters, niet veel natuurlijk,
maar het zijn stuk voor stuk
mensen die voor hem door
het vuur gaan. Die mensen
laten het aan Werner zelf
over om beslissingen te
nemen».
Wat ligt volgens jullie aan
de basis van zijn prachtig
presteren?
In de eerste plaats zijn door
zettingsvermogen en zijn wil
om de beste te zijn. Kijk, hij
heeft dit jaar 5 B-crossen
gereden en daar won hij er 4
van. Het zint hem niet erg
om in de B-kategorie aan te
treden, dan heeft hij weinig
weerstand en zou hij te vlug
te vedetten aan de start
kwamen.
Een jaar terug dacht Wemer
er ernstig aan definitief met
het veldrijden te stoppen,
hoe zit dat eigenlijk?
Vorig jaar geraakte hij maar
niet op dreef en dat ondanks
alles wat hij voor zij® .sport
gedaan had. In de zomer
nog had hij aan krachttrai
ning gedaan en ging hij we
kelijks en dikwijls tweemaal
per week naar de kinesist
waar hij allerlei oefeningen
deed om aan kracht te win
nen. Kwam daar dan nog
die val bij. Hij presteerde
wel niet zo slecht, meestal
eindigde hij binnen de eer
ste tien, maar voor spek en
bonen wilde hij er zeker niet
bijlopen. Indertijd stopte hij
met het wegrennen omdat
hij dacht nooit uit de mid
delmaat te kunnen treden.
Het is eigenlijk aan mijn
vrouw te danken dat hij er
mee doorgegaan is. We
hadden er zo veel voor ge
daan. Er vele vele center
ingestoken want cyclocross
is geweldig duur, zeker
je het op een behoorlijk
veau wil beoefenen.
Toen heeft mijn vrouw hem
vooralsnog kunnen overtui
gen nog eens alles op alles
te zetten en dat heeft ni
vruchten afgeworpen. Éi
genlijk zijn wij misschiet
nog gelukkiger dan hijzei
want ook onze inspannin
gen worden beloond. Moes
je zien wat mijn vtouw e
allemaal voor gedaan had
je zou nogal ogen opzetten
elke dag wassen, tweemaa
daags gaat hij op training
in de voormiddag en in de
namiddag en evenveel ke
ren komt hij met een vuils
training naar huis. Maar e
is nog meer. Regelmatii
gaat Werner op training ii
Temat. Er ligt daar eei
prachtig parcours. Maar 1
is er geweldig gevaarlijk
daarom is het best dat ie
mand meegaat mocht hi
daar immers een erge val
maken, het zou uren dures
vooraleer iemand je zou vin
den en hulp kunnen bieden
Dat is dan ook nog een taal
die moeder Van Der Fraenei
op zich neemt.
Door de Gemeentelijke Sportdienst van Lebbeke wor
den initiatielessen gegeven in volgende sporten:
zwemmen, tennis, badminton en turnen.
10.30 u.. donderdag van 9.30 u. tot 10.30 u., van 14 tot
15 en van 16 tot 17 u., op vrijdag van 14 tot 15 en van 16
tot 17 u.
Zwemmen
Vanaf 5 jaar kan men terecht in het zwembad voor
tien lessen van één uur. De kursus start vanaf 9 maart
en heeft plaats op woensdagnamiddag. Degenen die
jonger zijn dan 7 jaar leren zwemmen tussen 13.15 en
14.15 u. Wie ouder is dan zeven jaar springt in het
water om 14.15 u. en de gevorderden worden ver
wacht tegen 15.15 u. Men betaalt alleen het gewone
zwembadtarief.
Tennis
Van zodra men acht jaar geworden is kan men een
kursus volgen van tien lessen tennis. De reeks begint
op 14 maart. Men speelt op dinsdag van 9.30 u. tot
Badminton
Ook hier mogen de jongste deelnemers acht jaar zijn
voor een lessenreeks van tien keer één uur. De lessen
hebben plaats elke vrijdag van 11 tot 12 uur.
Turnen
De duur van deze kursus is onbeperkt, maar men
moet wel achttien jaar zijn. De lessen hebben plaats
op woensdag van 8.30 u. tot 9.30 u. De deelnemings-
prijs voor tennis, badminton en turnen wordt verdeeld
onder de aanwezigen met een totaal van 150 fr. per
lesuur. Al deze kursussen worden niet in klasverband
gegeven en gaan telkens door in het gemeentelijk
sportcomplex, Albert I-straat 120, te Lebbeke.
bleek hij niet de nodige faci
liteiten te krijgen om zijn
sport te kunnen beoefenen.
Na zijn legerdienst kwam er
niet direkt enige verbetering
in de situatie. In de eerste
crossen die hij reed kon hij
geen poot mee. Het demora
liseerde hem zodanig dat hij
datzelfde jaar geen noe
menswaardige uitslagen
liet optekenen, maar hij was
er van overtuigd er het vol
gend seizoen eens echt
tegenaan te vliegen. Het
seizoen was amper teneinde
en als een bezetene ging hij
aan het werk om zijn kondi
tie tegen het komende veld-
ritseizoen op peil te hebben.
Wekelijks ging hij tweemaal
bij een kinesist om massage
en om aan krachttraining te
doen. Thuis dartelde hij tot
vervelens toe met zware ge
wichten rond. Sleepte zijn
vaders wagen voort om toch
maar die kracht aan te kwe
ken die hij dacht nodig te
hebben en een drietal
maanden voor het veldrit-
seizoen startte, ging hij op
de weg koersen om toch
maar tijdig in konditie te
zijn. Wie dacht dat de grote
doorbraak er nu zou komen
had het goed mis. Een
plaatsje tussen de eerste
tien zat er af en toe wel in
maar daarmee is dan ook
alles gezegd. Om een lang
verhaal kort te maken, na
zowat overal ten rade te zijn
gegaan slaagde een
sportdokter erin een diagno
se te stellen. Werner had
een tekort aan ijzer in zijn
bloed. En dat zou wel eens
het' gevolg van overtraining
kunnen geweest zijn. Met
een geeft de dokter hem ook
de raad het wat kalmer aan
te doen. Doch echt merkbaar
verbetert de situatie niet en
als hij dan in december van
datzelfde jaar, we schrijven
1981, een erge val maakt in
een cross in Sar Bernard
waarbij hij zich ernstig aan
de knie kwetst ziet het er in
eerste instantie naar uit dat
het veldrijden voor Van Der
Fraenen definitief gedaan
zal zijn. Er wordt gevreesd
hele poespas van krachttrai
ning aan de kant te schui
ven. Volgens Vermeire moet
hij de kracht die hij op dat
moment tekort komt in het
veld zelf aankweken. Het
helpt, op het einde van het
seizoen kan hij hier en daar
al eens aan de bak komen.
Het voorbije veldritseizoen,
op het ogenblik dat deze
tekst verschijnt is het sei
zoen teneinde, werd voor
Van Der Fraenen de opstan
ding of beter nog de weder
opstanding: 8 overwinnin
gen, kampioen van België
en vice-wereldkampioen.
Het heeft er alle schijn van
dat deze man met zijn 23
jaar, wat relatief jong is,
een crosser presteert nor
maal best tussen zijn 25* en
30*, nog lang zijn hoogte
punt niet heeft bereikt.
Uit vroegere gesprekken
met Werner leerden we dat
hij nogal bescheiden is en
dat zeker als het om zijn
eigen persoontje gaat. Uit
spraken als «ze zullen gin
der met mij rekening moeten
houden» of «ik zal er ginder
eens invliegen» mag je van
Wemer vooralsnog niet ver
wachten. Daarom togen we
maar zo vlug mogelijk naar
Werners ouders voor een ge
sprekje. Moeder en vader
Van,Der Fraenen zijn onge
twijfeld zijn grootste suppor
ters en ze waren dan ook
naar Birmingham afgereisd
om hun telg aan het werk te
zien. Wanneer we aanbel
len waarschuwt een buur
vrouw ons nog dat ze 's mor
gens maar om 7 uur gearri
veerd zijn en het is haar
duidelijk aan te zien dat ze
betwijfelt of ze niet meer te
bed liggen. Gelukkig voor
ons schijnen ze daar niet al
te veel slaap nodig te
hebben.
Zelf hebben ze Wemer na
zijn prachtprestatie amper
kunnen spreken maar vol
gens hen was Wemer best
tevreden met zijn tweede
plaats en zal hij er niet van
wakker liggen dat het nog
mooier kon geweest zijn.
Volgens vader Van Der
Werner eet gewoon met de dagelijkse keuken mee.
Doet, of beter laat Werner
veel voor zijn sport?
Moeder Van Der Fraenen:
«Dat zou ik willen geloven.
De laatste twee jaar leeft hij
voor zijn sport. Je zou kun
nen zeggen dat hij een mon
nikenbestaan leidt en het is
maar goed dat hij nu einde
lijk eens loon naar werken
krijgt. Mocht je gezien heb
ben wat hij er allemaal voor
gedaan heeft. Het is gewoon
onvoorstelbaar. Pintjes drin
ken dat is er niet bij. Tot een
stuk in de nacht met vrien-
Wereldkampioenschap veldrijden te Birmingham
Atletiekklub Lebbeke organiseert op 5 en 6 maart een
Nationale Veldlooptweedaagse voor dames en heren.
De dames starten op zaterdag 5 maart om 15 uur en de
heren op zondag 6 maart om 14.30 u. De wedstrijden
hebben plaats in de omgeving van Jeugdcentrum De
Mot. de Leö Duboisstraat en de Ring te Lebbeke. Alle
leeftijdskategorieën en atleten, aangesloten bij de
V.A.L. en de L.B.F.A. worden toegelaten. Er is ook een
klubklassement per drietal voorzien. De inschrijvin
gen worden verwacht op het klubsekretariaat. Hees
terstraat 2, tot 4 maart. De klubafgevaardigden wor
den verwacht op De Mot vanaf 13 uur. Kleedkamers
zijn er voorzien in de Technische School, in de
bovenzaal van Brouwerij Dubois of in het Lebbeekse
sportkomplex.
Uiteraard zijn er veel waardevolle prijzen voorzien.
Elke atleet die de wedstrijd uitloopt ontvangt een
naturaprijs. De plaatsen van de prijsuitreiking zullen
op het sekretariaat worden aangeduid.
SK Vliezele-Oordegem 1-1. Mare Renneboog scoordi
reeds 27 keer voor de koplopers uit Vlierzele. Ook hiet
slaat hij achter het kanon, (per)
Op een uitzonderlijk snelle en bijgevolg spektakulai-
re omloop was het voor de Aalstenaar Werner Van
Der Fraenen ei zo na raak. Het scheelde maar een
haartje van een kletskop (zo wordt dat in het Aalster-
se toch gezegd) of Wemer was de nieuwe wereldkam
pioen cyclocross. Na een race vol tegenslag, moest hij
in de spurt slechts enkele centimeters prijsgeven aan
een meesterlijk spurtende Tsjech Radomir Simuneck,
de vice-wereldkampioen van vorig jaar.
Het heeft Van Der Fraenen echt niet meegezeten in
het voorbije wereldkampioenshap. Tweemaal reed
hij lek en bij het ingaan van de laatste ronde ratelde
zijn ketting naast het kroontje. Genoeg pech dus om
de handen vroom gevouwen boven het hoofd te heffen
en genade af te smeken voor het onrecht dat je wordt
aangedaan. Maar dat deed Van Der Fraenen nou net
niet. Na elke tegenslag beet hij de tanden nog wat
meer op elkaar en werd de hem zo typerende verbeten
trek om zijn mond. wanneer hij in volle inspanning is,
nog dramatischer en het is dankzij zijn onbetwistbare
klasse en doorzettingsvermogen dat hij er steeds
weer in slaagde bij de koplopers aan te pikken. Dat
hij in dergelijke omstandigheden een eervolle tweede
plaats uit de brand wist te slepen, bewijst eens te
meer dat hij alle kapaciteiten in zich heeft om een
groot kampioen te worden, als hij dat dan voor
sommigen nog niet mocht zijn maar om terug te
komen op het wedstrijdverloop. Al in de eerste ronde
koos de Tsjech Frantisek Kloutchek het hazepad
nadat hij aan een massale valpartij, waarbij de
meeste favorieten betrokken waren, kon ontsnappen.
Gedurende vier van de zes af te leggen ronden bleef
hij aan het kommando, maar onder druk van de Pool
Makowki, de Fransman Daniël, Van Der Fraenen en
Derey kon hij niet langer standhouden en dit ondanks
het prachtig afstoppingswerk van Fisera en Simunek.
Op dat ogenblik had Van Der Fraenen al af te rekenen
gehad met twee lekke bandjes en evenveel keren een
achterstand van zo'n goeie 75 m moeten goedmaken.
Toch bleek hij over nog genoeg reserves te beschik
ken om samen met Simuneck en Peter Klouchek in de
aanval te gaan. Bij het ingaan van de laatste ronde
was toen duidelijk dat de winnaar bij dit drietal
diende te worden gezocht. Met nog twee kilometer te
gaan ratelde op een snelle en hobbelige rijstrook de
ketting naast het kroonwieltje. Een materiaalpost
was er niet onmiddellijk in de buurt en Werner kon
zelf met een paar nijdige rukken aan die vervloekte
kettig het euvel verhelpen. Meteen ook lag hij een
goeie 50 meter achter op de twee koplopers die er alle
heil in zagen Van Der Fraenen op afstand te houden.
Met bovenmenselijke krachten slaagde hij erin de
twee Tsjechen op amper 250 meter van de finish bij te
benen. Tijd om even op adem te komen was er dus
niet bij en Van Der Fraenen luidde meteen de aan-
valsklok. Net voor ze uit het veld op de asfaltbaan die
naar de aankomst leidde opdraaiden had hij nog een
10 meter voor maar het was daar ook dat de Tsjech
Simunek als een akrobaat uit de bocht kwam e*1
meteen de kloof dichtte. Van Der Fraenen zocht nog
even naar de geschikte versnelling maar dat was
fout. Simuneck, die al goed op dreef was, maakte van
die kleine onoplettendheid meesterlijk gebruik en
spurtte Van Der Fraenen voorbij. Met bovenmenselij
ke krachtinspanningen probeerde Van Der Fraenen
nog te remonteren en het leek er nog op dat hij het
pleit in zijn voorbeeld zou beslechten, maar het mocht
niet zijn. Met een zuchtje moest hij het meesterschap
van Radomir Simuneck ondergaan.
