audeloo en 't Kelderken gaan met
le prijzen lopen in Stekene
In Dulci Jubilo was in Polen:
vermoeiende koncertreis
De «Bitter Lemon»
van Sint-Genesius
heeft gesmaakt
Ïnakterfestival finaal in de kijker
(ildenhuis in Beveren
heater Stekelbees met nieuwste
roduktie «Uitverkocht»
De Voorpost - 4.3.1983 - 21
ftiei
i: Si
ènveertig minuten kabaret, een half uur pauze,
vijfendertig minuten kabaret dan en aanslui-
|d «opdat niemand vroegtijdig de zaal zou
laten», maar dat gevaar is, gezien de brandende
uwsgierigheid van die zaal wel geheel fiktief
prijsuitreiking, een prijzenregen van meer dan
'*e kwartier nota bene. Vooral deze laatste speci-
ing maakt veel duidelijk: gewis, zo denkt de
nformeerde lezer inmiddels, dat deze afstande-
registrerende volzin de finale van het Stekense
,^pakterfestival betreft! Eén bank vooruit voor de
Interesseerde lezer. Tien vooruit voor de kabaret-
>ep Blau (nooit van gehoord?") uit Beveren.
den» van Yvonne Keuls).
Tijdens het festival heeft de
jury vooral twee aktrices en
één akteur speciaal opge
merkt. Het gaat om Leonza
Hemelaer zij was Ma
Peck in «De Herberg De
Roos en de Kroon» (Rey-
naert, Melsele) en om Bea
trijs Rigaux en Stefan Van
Pottelberghe, respektieve-
lijk «Aangetekend schrij
ven» en «Reklame» in «De
Brievenbus». Maar wij von-
gen een jury afgevaardigd.
De jury bestaat uit Marcel
Verniers, Guido De Mun
ter, Roland De Block, Hugo
De Looze en ondergeteken
de heeft zich van bij het
begin voorgenomen aan de
hand van een uitgebreide
reeks kriteria uiteindelijk
één afzonderlijke opvoe
ring te bekronen. Guido De
Munter houdt er de span
ning in met zijn juryver
slag: «Het eenakterfestival
Kabaretgroep Blau verzorgde heel kundig de apotheose op het éénakterfestival (Iv)
itig produkt van eigen
Een vijftal om van
ipen. Al gaat het nu
wel even moeilijker
grappen niet zó zijn
irbij houd ik mijn
d schuin tot horizontaal
teken van «schuin tot
Alhoewel. Jaak Bos-
i is de lolbroek van het
slschap, de man die het
Lek. zeker zaterdag 26
■uari jl.onmiddellijk
zich wint. Na een tijdje
jaat het hem zelfs als
elijlpanus Van Anus: hij
ft niet eens iets te zeg-
men lacht zo al wel om
1^, i. Renaat Stoop kiest
het flegma, maar kan
gevoelerig doen als het
eten evolueert bijwijlen,
strakzittende ballet-
ifcs- ek latende dan het ster-
had|vermoeden van buiten-
weke delen, zeer
tvoetig over het po-
Wiifried Van de Vel-
één onzer medewerkers
*"15 en haakjes pakken
J altyd graag mee uit als
te pas komt speelt op
me, op fijne maniertjes
veroverend vokale
ont-
naar mte a la Mandolinen i
osiiiia. Monique Ros-
4.'verdomd, dè.t is klasse,
i miek, stemdebiet, diktie,
J eertalent.En zeggen
zij laborante is in een
kenhuis. Willy Backer-
kerspteeck bespéélt zijn
vlug wisselend
tkuraat, hij is de pianist
het groepje en schudt
'at vanalles uit zijn mou-
i: Für Elise, de Vlucht
de hommel, een walsje,
Charley Chaplin-tune,
ga zo maar door. We
toen gelachen om Blau,
hebben genoten van
u. zaterdag. Eén grapje
f ik de afwezigen graag
eau: «Man kann nicht
sen was Fischen pissen,
ter s Wasser sieht man
licht und über 's Wasser
nicht». Allen:
ïrgtfehaa1
O, that tension,
growing!
Het rommelt een tijd achter
het doek, de spanning
stijgt, voelbaar. Het blauwe
fluweel splitst: bright
lights and promises. Broe
der Angelicus, bijgenaam
Albert Smet, stelt de juryle
den voor. Twee zijn er afwe
zig: Adriaan Magerman en
Jaak Van der Eist. Verwon
derlijk. Guido Goedemé,
Lucien De Schrijver en hun
sekretaris Willem Persoon
zijn er gelukkig wel. Ik
overloop het prijzenlijstje.
De prijs voor het taalge
bruik gaat «omwille van de
voortreffelijke overbren
ging van een klassieke Ne
derlandse tekst» naar 't
Kelderken uit "Kemzeke.
Voor Baudeloo (Sinaai) re
gisseerde Stefan Van Pot
telberghe de eenakter «De
Brievenbus» van Jef Van
Hoeck. Hij krijgt hiervoor
de regieprijs, omdat uit zijn
regie is gebleken dat hij
het gegeven, zoals dat ver
werkt is in de tekst van de
auteur, zeer goed heeft be
grepen Een bescheiden
motivering vind ik; Van
Pottelberghe heeft binnen
het terrein van de regie nog
wel wat méér bewezen dan
dat. En om maar meteen
een beetje kollektiever te
werk te gaan, voorziet het
organize rende komitee van
het festival een bijzondere
aanmoediging voor dié
kringen die een stuk van
een Nederlandstalig auteur
hebben gekozen. In volgor
de van optreden zijn dat: De
Kleine Kunst uit Beveren
(met «De Sneltrein stopt
hier niet» van Jaak Ver
meulen), 't Kelderken uit
Kemzeke (met «Het Esbatte
ment van den Appelboom»,
een rederijkersspel), Bau
deloo met hun eerder ver
melde stuk en De Vlas
bloem uit Nieuwkerken
(met «Thee voor belabber-
den dat nog meer waarde
volle individuele prestaties
moesten worden weerhou
den, deklameert Albert
Smet, een man die, te oorde
len naar zijn flink opgezet
te exklamaties, zijn eerste
longen nog niet is verloren.
Eervolle vermeldingen
daarom voor: Lieve Van der
Aa (Reynaert), Maria Frans
(Stekene een hoogst on
begrijpelijke keuze, waar
schijnlijk ter wille van een
anders volledig buiten de
prijzen gevallen Distel
bloem Willy Saman en
Wilfried Meerschaert ('t
Kelderken), Marleen De
Plukker en Paul De Greyt
(Baudeloo) voor Hilde Rim-
baut een prijs had haar
meer recht aangedaan dan
een, zij het «eervolle ver
melding» en Eddy Van
Steelandt (De Vlasbloem).
Met de toekenning van de
prijs voor de beste techni
sche realizatie heeft de jury
het blijkbaar moeilijk ge
had Zij besloot tot een ex
equo: én Baudeloo én 't Kel
derken kregen de bekro
ning. Op verzoek van het
organizerende komitee
heeft de jury ook een spe
ciale prijs toegekend aan de
meest homogene prestatie:
die van Baudeloo Alweer
Baudeloo, inderdaad, en
zeer terecht.
Nic Van Hoye-Melis, zo on
geveer de first-lady van het
festival, maakt dan de doos
open waarop keurig staat
geschreven: «Prijs van het
Publiek». Het is óf 't Kelder
ken, óf Baudeloo. denkt het
publiek nu. Nic brengt ver
lossing, stelt misschien
teleur: «het publiek heeft
met een gemiddelde van
8.94 punten op tien geko
zen voor.. Baudeloo». Wil
de kreten in de zaal...
Gelukkig zijn
Ook de «Wase Persklub»
heeft naar alle voorstellin-
t Gentse theater Stekelbees is woensdag 9 maart
gast in het Gildenhuis te Beveren. Ze brengen
n nieuwste produktie «Uitverkocht». De Stekel-
«•groep wil hierin het thema «geld» zo breed
gelijk behandelen voor kinderen van 8 tot 12
De inkom bedraagt 80 frank,
wordt een groots, tuur, en als eerste gesubsi-
tterend spektakel met dieerd kindertheater
|penkast, schimmen- Vlaanderens parochieza-
goochelen en dit alles len, schouwburgen en
elkaar gelijmd met scholen onveilig maakte
ngende liedjes van het De groep kinderen die Ste-
kelbees-rockorkest» kelbees hierdoor kon berei
dt de persmededeling ken en enthousiaste fans
duidelijk. werden steeg zienderogen,
het vlak van kinderthea- Uit de tentenprodukties
heeft Stekelbees onte- bleek duidelijk dat Stekel-
sprekelijk een vooraan- bees koos voor de kant van
ide plaats in weten te de kinderen. Om een stok te
De groep ontstond werpen in het muffe hoen-
1974 als een gedurfd derhok van kinderplaten
kwam in het najaar van
1978 de elpee «Als wij wil
len spelen» op de markt.
Deze schijf werd unaniem
een aardig gunstig onthaald en zonder
krijsen. Tijdens ru- intense distributie en pro-
•e zomeranimaties motie van het inmiddels ter
111 duidelijk «verderfe- ziele gegaan platenlabel
1 rockgeluiden te ho- werden er ruim zesduizënd
zodat menig veront- exemplaren verkocht,
ouder zich afvroeg of Geen slecht resultaat bin-
hier een poppenkast of nen een tanende Vlaamse
Popgroep was die toe- platenbizz. Met het mate-
g In sommige rangen riaal van deze elpee als ba-
er dan ook enige ver- sis bouwde Stekelbees ook
"•ring te bespeuren een heus kinderbal uit,
waarop honderden kinde
ren in Vlaanderen en Ne
derland hun eerste blue
pentheater dat inhoude-
en vormelijk naar ver-
'Wing zocht. In zijn eer-
tevensjaren reeds durf-
0 Stekelbees in 1978 er-
werd door het minis-
van Nederlandse kul-
suede shoes versleten. «On
dersteboven» werd het
tweede muzikale werkstuk
van Stekelbees Deze elpee
bevat een verzameling lied
jes uit voorbije produkties,
een verhaaltje van de Ne
derlandse auteur Guus
Kuijer, en een paar nieuwe
nummers speciaal voor dat
viniel gepleegd Stekelbees
werkt nog steeds als kollek-
tief en in 1982 waren dat
volgende mensen: Willy
Jonchere, Laurette Muy-
laert, Jan De Bruyne, Her-
wig De Weerdt. Pol De
Braeckeleer zijn de spelers;
voor de muziek tekenen Jef
Lefève, Marnix Vernieuwe,
Fernand Buyls en Harry;
Kristel De Weerdt staat in
voor de algemene organisa
tie en pedagogische begelei
ding, Willem Deleu voor de
techniek en Dirk Du Chau
is medewerker met be
zwaard geweten.
De voorstelling «Uitver
kocht» van Stekelbees be
gint om 14.30 uur in het
Gildenhuis, Ciamberlani-
dreef te Beveren. Organisa
tie is in handen van De
Spiegel en daar komt men
terecht voor inlichtingen
op telefoonnummer 03/
775.44.84.
Stekene. Baudeloo won een
heleboel prijzen. Dit zijn de
verdienstelijke toneelmensen
uit Sinaai, in gezelschap
van de jury (aw).
Het spreekt vanzelf dat de leden van het Sint- had er alleszins de schijn
Niklase knapenkoor In Dulci Jubilo o.l.v. Marcel van, al weerhield dit som-
Van Daele met meer dan gewone belangstelling migen niet om toch wat in-
uitkeken naar de koncertreis die ze in Polen zouden formatie te verzamelen,
ondernemen van 11 tot 20 februari. Een unieke Zo^f enigszins verwacht
j t_ werden de westerse koren
gelegenheid deed zich voor om ogen en oren open te er de walten
stellen voor meer dan alleen maar muzikale evene- (en van overheidsstand-
menten. Bovendien was de koor leiding grotendeels punt uit, vooral veilig) gelo-
onwetend over het hoe, het waar en het wanneer: geerd in een hotelkomplex
details over het verloop van de koncertweek waren dat eigendom is van de ge
was een extra aanmoedi
ging voor een aantal toneel
verenigingen om heter' to
neel te brengen, om af te
stappen van het klassieke
patroon. Niet elke kring
heeft de gul uitgestoken
hand aangenomen met
evenveel inzet om hoog to
neelniveau te halen, zo
dunkt ons. Gelukkig maar
dat de vierschaar niet meer
bestaat of zij volgden Jan
van Steene op de brandsta
pel! Toch is het eenakterfes
tival niet de mist ingegaan,
integendeel Een aantal
kringen hebben bijzondere
inspanningen geleverd, zo
wel op het inhoudelijke als
technische vlak. Zij zorg
den ervoor dat het festival
van Stekene een bijzondere
plaats kreeg in het Wase
toneelgebeuren. De persju
ry is daarom ook van oor
deel dat het Stekense initia
tief voor herhaling vatbaar
is. De persjury oordeelde,
haar prijs te moeten toe
kennen aan een toneelvere
niging die met een homoge
ne groep spelers aantrad en
de personages stuk voor
stuk raak typeerde. Een re
gie die van deskundigheid
getuigde en een technische
ploeg die deze regie vak
kundig steunde in het naar
voren brengen van een af
gewerkt geheel, vormden
eveneens onontbeerlijke
kriteria Dat met het geko
zen werk tevens afstand ge
nomen werd van een ge
makkelijke traditie en dat
het op hoog niveau ge
bracht werd. bepaalde uit
eindelijk de beslissing De
jury van de «Wase
Persklub» is van oordeel
dat één van de deelnemende
toneelgezelschappen deze
eigenschappen tijdens het
festival bijzonder in zich
verenigde» Een kleine aar
zeling nog vóór Stefan Van
Pottelberghe beseft dat hij
de grote, door de Wase pot
tenbakker Henk Cruys-
saert handgemaakte aarde
werken schotel in naam
van Baudeloo mag komen
afhalen.
De algemene trend is dus
duidelijk: Baudeloo in de
tweede plaats toch ook 't
Kelderken en in mindere
mate De Vlasbloem gaan
met de pluimen lopen en de
objektiviteit van deze alge
mene appreciatie zal dan
ook iedereen duidelijk zijn.
Proficiat nogmaals aan de
ze gezelschappen!
Maar Albert Smet, voorzit
ter van het van Steenekomi-
tee, meent dat meermaals
vooral de regisseurs, op en
kele briljante uitzonderin
gen na dan. in gebreke zijn
gebleven Het zou niet
slecht zijp, mocht men in
het Waasland een school
voor regisseurs oprichten,
stelt hij. Albert Smet is hoe
dan ook liederlijk ingeno
men met het algemene ver
loop van het festival en legt
er de nadruk op, dat Alle
deelnemende toneelvereni
gingen bedankt zijn voor
hun sympathieke moeite,
dat ze allem&Al hebben bij
gedragen tot dit unieke ge
beuren. Hij krijgt van mij
het voorlaatste woord:
«Dank zij u, spelers en toe
schouwers. is deze finale zo
prachtig geworden, dank
zij u hebben wij deze mo
menten van geluk mogen
ervaren. En tenslotte zijn
we er toch om elkaar geluk
kig te maken, om samen
gelukkig te zijn?» Hallelu
ja, driewerf Halleluja!
Leo DE BOCK
heime politie, steeds zorg
vuldig gegidst en op geen
enkel moment gekweld
u. vertrokken 29 (ooit gemiddagmaald om 16 door honger (integendeel).
vanuit Polen niet prijsgegeven.
Vrijdag 11 februari rond meest onmogelijke uren
19.45
knapen, 22 leden van het u.?) is onpraktisch, tijdro-
mannenkoor en een hand- vend en vermoeiend. Wat
vol begeleiders met als bezielde de (officiële) orga-
hoofdbestemming Poznan. nisatoren om op de eivolle
Poznan is één van de oudste agenda ook nog een overi-
steden van het land en met gens niet erg gewaardeerd
zijn meer dan 500.000 in- operabezoek te plaatsen
woners de vijfde grootste (uitgevoerd werd «Halka»
stad van Polen (na War- van de Poolse toondichter
schau, Lodz, Krakow en Moniuszko)? Ontmoetin-
ondanks de alarmerende
berichten daarover hier bij
ons. En toch: lege winkel-
uitstalramen, slierten aan
schuivende mensen, voe
dingswaren op de bon, nij
pend gebrek aan vlees (of is
dit slechts vermeend als je
ziet wat je wel kan krijgen
als je maar bij de geheime
den in de Poolse laagvlakte
aan de oevers van de Warta,
een zijrivier van de Oder, eenlopende
stad met admi- zo goed
verschillende landen
werden mede door de uit-
Wroclaw). De stad ligt mid- gen tussen de zangers van politie of de partij aan
leunt?), enorm stijgende
prijzen, wat dan eigenlijk
uurregelingen allemaal nog niets is tegen-
als uitgesloten; over de misdadige onder-
nistratieve gebouwen en slechts de koor leiding kon drukking en onvrijheid.
Naast de festivaloptredens
waren nog twee a cappella-
koncerten geboekt elders in
het land. Op maandag 14
februari werd gekoncer-
teerd in Gniezno, eerste
hoofdstad en oudste aarts-
talrijke industriële wijken op enkele recepties wat
is gebouwd rond een oude kontakten leggen die wei
stadskern die een soort mu- licht nieuwe perspektieven
seumstadje is geworden bieden voor de toekomst.
(met o.a. een merkwaardig Wou men op die manier ver-
Rathaus uit de zestiende mijden dat de Poolse bin-
eeuw). Poznan heeft sinds nenlandse toestand onder
1919 een universiteit die de loep werd genomen? Het bisdom van Polen, voor een
vooral gericht is op weten
schappelijke en industrieel
onderzoek en telt talrijke
bibliotheken en musea met
o.a. waardevolle werken
van Vlaamse meesters
(waar hebben ze die niet?).
Het derde Internationaal
Festival voor Knapenkoren
werd op zaterdag 12 fe
bruari geopend door de or-
ganisatioren ervan, de
Nachtegalen van Polen
o.l.v. Jerzy Kurczewsky,
die bij In Dulci Jubilo te
gast waren in mei '81 en
nog in december '82 een
kerstconcert gaven in de
Don Boscokerk te Sint-Nik-
laas.
Aan het festival namen
twaalf koren uit België deel
(ook Cantate Domino uit
Aalst was er te gast),
Frankrijk. West-Duitsland,
Denemarken, de DDR, Bul
garije en Polen (samen zo
wat 800 zangers)
Naast het galakoncert van
zondag 13 februari, waarop
ieder deelnemend koor een Toneel tn Sint-Niklaas. In regie van Martin Gijselinck
tiental minuten werd toege- Ternon» van Dimitri Frenkel Frank (Iv)
wezen, moest elk nog een
eigen koncert al dan niet
met orkest verzorgen.
Op het gemeenschappelijk
concert, door de Poolse tele
visie gecapteerd. voerde In
Dulci Jubilo de meditaties
op psalmteksten Als een
duif op een dakvan Vic
Nees uit. Op het program
ma van het tweede koncert
op woensdag 16 februari in
de plaatselijke Allerheili
genkerk, stonden de kanta-
tes 1 en 3 uit Bachs Weih-
nachtsoratorium en de
Kroningsmis van Mozart
Dienstdoend orkest was de
Capella Bydgostiensis o.l.v.
W. Szymanski die de twee
kantates van Bach zou diri
geren maar drie dagen vóór
uitvoering verstek liet
gaan. En hier valt meteen
een schaduw over het festi
val. Hoe is het mogelijk dat
zoiets kan en mag gebeu
ren? Hoe bestaat het dat op
de repetities twee violisten
ontbreken, een hobo plots
stuk blijkt, twee trompet
tisten netjes onder elkaar
de hoge en lage noten ver
delen en er wel pauken zijn
maar geen paukenist om ze
te bespelen? Voeg daarbij
nog drie zwakke solisten
plus een monsterachtig
slecht zingende tenor en be
denk dat niet eens een dege
lijke orkestpartituur van
Bach voorhanden was. Dan
is hen meteen duidelijk
welk huzarenstuk het was
voor Marcel Van Daele om
ondanks alles, dank zij een
zeer bezielende leiding,
toch een suksesvol koorop
treden te bereiken.
Organisatorisch liep het
echt niet goed. De koorlei
ding diende meermaals van
zich af te bijten om de zaken
alsnog in de plooi te krij
gen. Dagelijks tot viermaal
toe 10 km ver buiten de stad
gaan rijden om te eten op de
gering opgekomen maar
niet minder enthoesiast pu
bliek. En op vrijdag 18 fe
bruari was het koor te gast
in Zdunska Wola, geboor
testad van pater Kolbe,
waar het koncert toch wel
getekend werd door ver
moeidheid en door de afwe
zigheid van vier sopranen
die ziek in Poznan moesten
achterblijven. Een merk
waardige vaststelling bij
deze twee koncerten: het
uitgesproken jeugdig pu
bliek, waaronder zelfs veel
kinderen onder de tien jaar
die-zeer gedisciplineerd toe
hoorden.
Tien dagen Polen: het was
voor In Dulci Jubilo een er
varing, op muzikaal én
menselijk vlak. Tien dagen
intens samenwerken, repe
teren, koncerten geven en
bijwonen. Blitsbezoeker.
links en rechts, lange bus
ritten, uiterst vermoeiend
Kontakt met een «kommu
nistisch» regime; verrij
kend en indrukwekkend
Onwillekeurig slaakten al
len een zucht van verlich
ting bij het overschrijden
van de grens tussen Oost
en West-Duitsland...
J.V.H.
bracht Sint-Genesius «Bitter
We houden niet zo heel veel van dat soort toneel
werken. Zelfs niet na de steengoede opvoering
zaterdag jl. in de Sint-Niklase stadsschouwburg. In
een regie van Martin Gijselinck bracht de Ko
ninklijke Toneelkring St.-Genesius «Bitter Lemon»
van Dimitri Frenkel Frank voor het voetlicht. Alles
samen een prachtprestatie. Alhoewel... Bleef het
een D.F.F.? Werden de juiste bedoelingen van de
niet zo makkelijke schrijver voldoende onderlijnd?
Werden het onderhuidse en het DFF-taalgegoochel
behoorlijk uit de teksten gelicht? Zouden we niet
eerder moeten stellen dat het «niet haalbare» op een
nogal grove en banale manier «haalbaar» is
gemaakt?
We kunnen heus wel een
fikse «taaldraai» en minder
geschaafde taal (graag tot
en met het onvervalste dia-
lekt) verdragen, maar
Door Johns personage
Dirk Luyckx) naar de zaal
toe te duwen door het zowel
in woord (te plat) als in
gebaar (te nadrukkelijk)
een over-acting mee te ge
ven, wordt afbreuk gedaan
aan de eigenheid van het te
spelen type en aan de fijne
taalspelende bedoelingen
van de schrijver.
Zelfs de typering van Axel
Luc Hoebeke) is niet aan de
wat gechargeerde speelstijl
ontsnapt. Met in beweging
vrij vrouwelijke trekjes en
een net iets te «gewild» le
nig huppelen gleed dit per
sonage zachtjes naast het
hem door de auteur toege
meten karakter.
In een met zorg omlijnde
speelstijl, met sober aange
brachte toetsen in houding,
beweging en stemnuance-
rmg bracht Roos De Vriese
op uitstekende wijze de
<i verwarde jonge vrouw»
Polly naar voor. Het feit dat
ze het moest waarmaken
tussen twee «vertekende»
tegenspelers kan alleen
maar de waarde van haar
bijzonder knappe prestatie
verhogen.
«Bitter Lemon» blijft vooral
voor een liefhebberskring
een zeer moeilijke opgave.
Regisseur Martin Gijse
linck heeft er blijkbaar zeer
hard aan gewerkt. Zijn
kleine cast is hem trouw en
ijverig gevolgd Het totaal
beeld was homogeen en er
werd gespeeld in een be
hoorlijk tempo. Hun geza
menlijke inspanningen
werden dan ook met een
spontaan applaus van de
ongeveer driehonderd toe
schouwers (zaterdag)
beloond.
In de wandelgangen echter
bleek men niet zo opgeto
gen of gelukkig met de
stukkenkeuze, het genre of
het inhoudelijke. Maar ja
voor iedereen goed doen is
zo moeilijk, nietwaar?
We willen graag nog een
dikke pluim kwijt aan de1-
korontwerper Bert Vanden-
hende. Geluidsman Hugo
De Vriese bleek in zijn beste
doen.
De opgeefsters Msurie-Loui-
se Penneman en Rose-Ma-
rie Maes zullen vooral van
de mannelijke vertolkers
een extra bedankje hebben
gekregen.
Toneelmeester was Fons
Ysebaert en Willy Van
Gucht stond in voor de be
lichting. Jeanne Smet ver
zorgde de kledij. Voor de
dekorbouw tekende het
stadsschou wburgperso-
neel.
«Bitter Lemon» was goedj
Toch durven we voor de vol1
gende produktie hopen op
beter.
W.D.G.
De Zuidvlaamse Kuituurkrant
start met een nieuw projek(,
nl. een jaarlijks wisselende
prijs voor literatuur. Op onpa
re jaren gaat de prijs naar de
poëzie, op pare jaren naar pro
za, meer bepaald naar bet kor
te verhaal. Het initiatief is be
doeld om jong talent te ont
dekken en te promoveren.
Reglementen voor deze prijs
kunnen bekomen worden bij
Het Zuidvlaams Trefsentetl
Hoogstraat 13 te 9600 Ronse
(055/21.65.43).
