S 5
Beloftevolle start van
«Jeugd en Muziek» te Aalst
Aalsters organist Jo De Witte
met «Soft to the touch»
Operette De Bommelbaron te
Moerzeke op de planken
Barok en klassiek
in Sint-Niklaas
Gezellige kleinkunstavond met
Rik Gorissen en Willem Vermandere
in Lebbeke
Ter gelegenheid van haar
135-jarig bestaan bracht de
Koninklijke Zangmaat
schappij De Scheldegalm,
de operette De Bommelba
ron, ten tonele op zondag
27 februari in de zaal De
Vier Gekroonden te Moer
zeke. Deze komische ope
rette in drie bedrijven is
van Pordes-Milo en H. Hal-
ler, in een muziek van Wal
ter Kollo. Op zijn zwerf
tochten bezoekt landloper
Mus regelmatig het kasteel
van Baron Van Ledeghem
De Baron, pas terug van
zijn huwelijksreis, zou
graag nog enkele weken
ongestoord met zijn vrouw
Bertha, alleen willen blij
ven. Om zijn schoonouders
buiten te houden, verzint
hij dat zijn vriend Baron
Van Quimmel bij hem voor
vier weken op bezoek komt
Op een dag komen de
schoonouders toch onver
wachts op bezoek, en de
landloper Mus moet dan
maar de rol spelen van Ba
ron Van Quimmel, met al
lerlei gekke situaties er bo
venop. De regie is in han
den van Claus Leona en
Frans Willocx zorgde voor
de muzikale leiding
Philippe De Ridder, in de
rol van landloper Mus en
Edward De Ruysscher,
alias Baron Gaston Van Le
deghem, vertolken de
hoofdrollen.
Wie nog een avond al la
chend wil doorbrengen kan
nog een opvoering bijwo
nen van De Bommelbaron
op zaterdag 5 maart te 20
uur en op zondag 6 maart
te 19 uur, in de zaal De Vier
Gekroonden te Moerzeke.
BD
Hamme. Philippe De Rid
der speelde de hoofdrol als
de Bommel-baron, (vh)
Moerzeke. In de zaal «De Vier Gekroonden» was zeer veel volk voor de opvoeringen van "De Bommelbaron».
^22 - 4.3.1983 - De Voorpost
Ruim een halve feestzaal luisteraars was alleszins
een bemoedigende start voor het hernieuwd Aal-
sters initiatief. Onder de aanwezigen direkteur
Van Gijseghem van de Akademie voor Schone
Kunsten en direkteur Mark De Jode, ondervoorzit
ter van de Aalsterse Kultuurraad met zijn gade.
Vooral een publiek dat duidelijk gekomen was om
muzikaal te genieten en zijn tevredenheid onder
stoelen noch banken stak.
Namens de mede-organisa
tor «Netwerk» hield Joh&n
Velghe de inauguratietoe
spraak bij deze nieuwe start
van de Aalsterse afdeling
van «Jeugd en Muziek»
waarbij hij het gebeurde
even situeerde.
Al kent Aalst heel wat mu
zikale aktiviteiten en initia
tieven waarover we ons
slechts kunnen verheugen,
van het goede is er nooit te
veel. Voor «Jeugd en Mu
ziek» is er alleszins plaats.
Jongeren hebben inderdaad
nogal wat drempelvrees om
koncerten bij te wonen,
koncerten waarbij niet zo
zeer de muziek hen af
schrikt doch waarbij ze zich
geïsoleerd voelen tussen
het publiek. Met daar bo
venop de vaak hoge toe
gangsprijs met remmend
effekt.
Bij het opstellen van de pro
gramma's voor 82-83 in
Netwerk kwam ook het pro
bleem van het toegankelij
ker maken van koncerten
voor de jeugd te berde. Toen
dan kontakt werd opgeno
men met de nationale vere
niging «Jeugd en Muziek»
bleek de gepaste begeleider
te zijn gevonden. Eerder
reeds was Jeugd en Muziek
te Aalst aktieftot tweemaal
toe zelfs. Ontbreken van
een brede basis enerzijds en
niet beschikken over vol
doende krachten op het
praktische werk uit te voe
ren leidden echter tot ver
dwijnen van deze eerste
twee edities.
Zo is de administratieve uit
bouw van de afdeling en het
dagelijks werk in goede
handen in het permanent
Netwerksekretanaat De
werking wordt er immers
van dag tot dag op de voet
gevolgd zodat het bestuur
van de afdeling da handen
vrij heeft om zich met de
programmatie van koncer
ten en initiatieven bezig te
houden. Met voorzitter
Franpois Schollaert heeft de
afdeling inderdaad iemand
die dagelijks met beide voe
ten, beter gezegd van kop
tot teen, in het muziekleven
staat. Er werd niet getreu
zeld en in de komende we
ken en maanden staan
reeds vier koncerten op de
affiche, die afwisselend in
de stadsfeestzaal en in het
Netwerkcentrum plaats
vinden.
Ook over school- en klas-
koncerten wordt nu reeds
van gedadhten gewisseld.
Men wil zich immers duide
lijk richten tot de jeugd
vanaf 12 jaar alhoewel van
zelfsprekend niet uitslui
tend. Met scholen in de Aal
sterse regio wordt alvast
gewerkt aan goede ver
standhouding en samen
werking.
Vóór alles wordt gelet op de
toegankelijkheid van de
koncerten voor de jeugd.
Toegangsprijzen voor de
koncerten en het lidmaat
schapsgeld voor Jeugd en
Muziek werden dan ook
zeer laag gehouden terwijl
er van drempelvrees in het
non-konformistisch kader
van het Netwerkcentrum
geen sprake kan zijn.
Als het geld voor werkings
kosten en koncerten niet
van de jongeren komt moe
ten andere bronnen worden
aangeboord. Vandaar dan
ook de installatie van een
ere- en beschermkomitee
waarvan de leden naast mo
rele steun ook een financië
le bijdrage gevraagd wor
den. Voorzitter Francis
Schollaert en sekretaris
Kris Muylaert staan ter be
schikking voor alle nadere
informatie hieromtrent.
Vlaams Kamerorkest van
Brussel
Gesticht door zijn huidige
dirigent Arie Van Lysebeth
in 1970 verwierf dit ensem
ble gauw een plaats in het
muziekleven, plaats en be
tekenis die het dankt aan
zijn professioneel optreden
zonder de nogal gebruike
lijke «stijlfouten». Ook aan
het jeugdig enthousiasme
dat het orkest kenmerkt en
de nooit ophoudende inzet
van dirigent Arie Van Lyse
beth die thuis de muziek
samen met de moedermelk
heeft ingezwolgen. Vader
Benoit verdiende immers
destijds ruim zijn sporen
met de merkwaardige pres
taties met zijn «A Capella-
koor Termuren» waarmede
hij zelfs aan internationale
tornooien glansrijk deel
nam.
Van Lysebeth zoon, die met
zijn orkest reeds heel wat
werken van Vivaldi, Bach
en Haydn opnam, is leraar
geweest aan de Aalsterse
Akademie, is fagot-solo bij
de BRT en leraar aan het
Konservatorium te Brussel
waar hij. zich vervolma
kend bij André Van der
Noot als dirigent, tegelij
kertijd leraar en leerling
was Verdere studiën deed
hij in Zwitserland en te
Salzburg.
Het programma
Van Lysebeth startte het in-
auguratiekoncert met een
«Suite voor snaren in oude
stijl» van Edvard Grieg, de
man die Noorse landschap
pen. gebruiken en geschie
denis muzikaal wist uit te
beelden.
Van de onvolprezen Wolf
gang Amadeus Mozart
bracht het orkest het zeer
gekend menuetto uit zijn
derde «Divertimento».
Solist Chris Van Se veren,
alt-viool bij het Phil-
harmonisch Orkest van de
BRT en leraar aan het Kon
servatorium te Antwerpen
bracht feilloos getuigend
van goede techniek en in
tense muzikaliteit de «Fan-
taisie voor alt-viool» van
Hummel, zelf een leerling
van Mozart. Mist de alt
viool uiteraard wel het bril
jante van haar kleinere
soortgenoot, de sonoriteit
van het gebrachte en de
nauwgezetheid in de vertol
king wekten de bewonde
ring van alle aanwezigen.
Na de pauze kwamen nog
Rossini en Britten aan bod.
Rossini, de vernieuwer van
de opera-buffa, minder ro
mantisch, wél natuurlijk
en spontaan met het Alle
gro uit sonate nr. 3 in ut.
Rossini wiens gevleugelde
uitspraak «tegenwoordig
zoekt men vooral wat ver
rast en zich van het gebrui
kelijke onderscheidt» nog
steeds universeel en gang
baar blijft.
Besloten werd met de «Sim
ple Symphony» van Benja
min Britten die niet alleen
muziek doch tevens een
«gids» schreef voor de
jeugd om haar nader bij het
muzikaal beleven te
brengen.
Deze symfony stoelt trou
wens op werkjes die hij
schreef in de leeftijd van 9 a
12 jaar en die oorspronke
lijk pianostukjes waren.
Vooral deel II, het «playfal
pizzicato», perfekt ge:
bracht, viel zeer in de
smaak. Al bij al een zeer
genietbaar programma van
een orkest dat fijn gestil-
leerd speelt en via zijn ei
gen typische sound dege
lijk bij het publiek over
komt.
Het volgende koncert heeft
plaats op woensdag 16
maart in Netwerk met het
duo G. Lombaerts (zang) en
Paula Van Parys (clavecim-
bel) te 19 u.
Inkom 100 fr. Jongeren 12
a 30 jaar 60 fr. Leden
gratis.
LH
Zaterdag kon men te Lebbeke in zaal «Ons Huis» de
kleinkunstenaars Rik Gorissen en Willem Vermandere
Ensemble bewonderen. De organisatie ging uit van JK 't
Toreken dat daarmee zijn jaarlijkse «Grote Kleinkunst-
avond» verzorgde.
Dat kleinkunst één van de weinige muziekvormen is die
door verschillende leeftijdsgroepen nog kan geappre
cieerd woden, kon je merken aan het pubhek, waar jong
en oud bij elkaar zaten. Het pubhek vulde nu niet bepaald
de zaal (Vermandere noemde het een heuse koncertzaal),
maar niettemin was 't Toreken blijkbaar tevreden met de
ruim 120 enthousiaste mensen die kwamen opdagen en
genoten van deze gezellige kleinkunstavond.
volgens hem nooit eerder
«geëerd» of «bezongen»
werd
Midden in het programma
bhjken ze hem achter de
schermen even nodig te
hebben. Rik verdwijnt van
het toneel en even later
komt hij de zaal binnen,
verkleed als een halve
clown. Uit een valiesje dat
hij bij zich draagt, haalt
deze merkwaardige figuur
een fles cognac. Deze per
soon blijkt een soort moni
tor te zijn van een anti-
drankkursus. Ironisch ge
noeg kwakt hij na elke vijf
zinnen van zijn toespraak
een flinke teug cognac door
zijn keelgat. Gorissen valt
hier het toenemende alko-
holverbruik op ironische
wijze aan
Het hedje «Spiegels» waar
mee hij de Armand Preud'-
homme prijs in de wacht
sleepte, kan men het hoog
tepunt noemen (ongeveer
dan ook het midden van
zijn programma). Rik laat
de toeschouwers ook eens
aan het woord, beter «aan
de zang». Hij krijgt het en
thousiaste publiek direkt
mee met zijn «meezinger»
«Ja, als suiker zo zoet».
«Verkleed» als Nothomb en
ook met diens typisch ak
sent, draagt hij een gedicht
voor over de Vlaming en de
Waal; de smeulende taal
strijd tussen Nederlandsta
lige en Franstalige ge
westen.
.ebbeke. Rik Gorissen
kreeg heel wat applaus voor
zijn gevarieerd optreden,
(foto piet hermans)
Rond de tijd dat het eerste
journaal op de buis eindig
de, klom een man met witte
kiel het podium op. In ge
brekkig Vlaams met een
zwaar Duits aksent, vertel
de hij dat hij een Duits mu-
zikoloog was en dat hij ie
mand, die dezelfde avond
nog zou optreden, kwam
voorstellen, nl. Rik Goris-
isen (zichzelf dus!). Zo start
het programma van Rik
Gorissen, dat ruim een uur
duurt.
Vier jaar geleden won Rik
de Grote Prijs Will Ferdy en
tevens de Armand Preud'-
homme prijs. Zijn show is
een leuke mengeling van
liedjes en kabarethumor.
Zijn eerste liedje handelt
over het evangelie. Door dit
lied wil hij de mensen ervan
bewust maken dat de bete
kenis van Christus en het
evangelie voor velen verlo
ren is gegaan. «Het evange
lie is nog slechts een dood
gewoon verhaal...» In zijn
volgend liedje maakt hij
een karakterschets van een
Toiletvrouw». Een type dat
Verder imiteert hij op schit
terende wijze de Vlaamse
zanger Will Tura. Regis
treer dit op band, laat het
iemand horen die het optre
den niet heeft gezien en die
beweert prompt dat het de
Will is! Rik sluit zijn pro
gramma af met een kort
hedje «Het Mongooltje»,
waarmee hij door zijn be
roep, dagelijks met in kon-
takt komt.
Wié Rik Gorissen heeft be
zig gezien, was zeker ge
boeid door zijn realistische
liedjes en zijn rake humor.
Willem Vermandere En
semble komen na een kwar
tiertje pauze op de planken.
Willem Vermandere is niet
zomaar een Vlaamse zan
ger De bard met de typi
sche kop van een boerezoon
uit de Westhoek is ook nog
actief als tekstschrijver,
komponist, schilder en
beeldhouwer. Hij is nu 42,
getrouwd en vader van
twee zonen en twee doch
ters. Hij leeft samen met
zijn gezin teruggetrokken
in een zeer klein vergeten
dorpje in de Westhoek,
Steenkerke Een artistiek
ingerichte woning, recht
tegenover de kerk van
Steenbeke
Willem brengt, begeleid
door zijn «orkest», bekende
en minder bekende num
mers. Alle liedjes bevatten
een realistische beschou
wing van bestaande toe
standen of zijn een observa
tie van doodgewone dage
lijkse dingen, gezien door
de ogen van de zanger. Zo is
er de kritiek op de autoweg
die dwars door zijn tuintje
zal lopen, recht over zijn
«patatten».
Over de vader-kindrelatie
en over het opgroeien van
die «broekventjes» brengt
hij ook liedjes naar voor.
Op aangrijpende manier
weet hij een scherpe kritiek
tegen de onzin van kernwa
pens of een atoomoorlog te
vertolken in zijn lied over
de oorlogsgraven in de
Westhoek. Onvergetelijk
zijn «Blanche en z'n peird»
en met de onsterfelijke zin
nen «Loat mie moar lopen
langs de stroaten», 'k em
een lief da'k zoe geiren zien,
heeft Willem Vermandere
tienduizenden Vlamingen
midden in het hart ge
troffen.
Vermandere voelt zich
soms achtervolgd door de
mensen. Hij heeft te weinig
rust. Dat vindt hij een be
proeving. Zijn leven is voor
hem zijn vrouw, zijn kinde
ren, zijn atelier. Het succes
als zanger voelde hij aan
vankelijk als een ontgoo
cheling. Hij werkt graag
met zijn handen, beeldhou
wen is zijn grote liefde.
Liefst van al zou hij de
godsganse dag beeldhou
wen en af en toe een hedje
zingen Hij zingt eigenlijk
om te kunnen beeld
houwen.
De liedjes die Willem
schrijft zijn een stuk van
zijn leven, van zijn eigen ik.
Zingen is voor hem geen
zuiver technische zaak. het
gaat om het geheel dat be
staat uit de meest verschei
dene middelen. Een wapen
van Willem Vermandere is
zijn spontaniteit, zijn een
voud, en dat klinkt door in
zijn liedjes. Hij zingt om
het plezier van het zingen
en dat voelt men als men
naar hem luistert.
Samen met Willem Ver
mandere en Rik Gorissen
was het een gezellige klein-
kunstavond te Lebbeke.
Een zaterdag om niet te ver
geten...
Lebbeke. Ook Willem Ver
mandere wist te ontroeren
met zijn liedjes, (foto piet
hermans)
In de Sint-Niklaase ziekakademie. Uitgevoerd
schouwburg- kan u op 7 worden meesterwerken uit
maart om 20 u. gaan luiste- de barok en klassieke perio-
ren naar het tweede abon-
nement8koncert van de mu-
de: werken van J.S. Bach,
A Vivaldi en W A. Mozart.
Het Symfonieorkest van de
stad Sint-Niklaas wordt ge
leid door Edmond Save-
niers Lerares Marie-Thér-
èse Maessen verleent haar
medewerking.
Moerzeke. De Kon. Zangmaatschappij «De Scheldegalm» bracht operette «De Bommelbaron» op de planken, (vl
Dat er bij de jeugd nog alleen passieve interesse
voor muziek bestaat wordt wel vaak beweerd doch
de praktijk bewijst duidelijk het tegendeel. Nog
nooit waren er in de Akademie voor Muziek, Ballet
en Toneel te Aalst zoveel leerlingen, bloeiden ak-
kordeon- en orgelscholen en -klubs en zien we,
maar dan meer op het platteland, veel jongeren
ingeschakeld in fanfares en harmoniekorpsen.
Is de tijd van de piano als
niet te missen huismeubel,
eventueel pronkstuk tij
dens de laatste wereldoor
log soms twee, een langs
beide zijden van de schouw
definitief voorbij, gita
ren, panfluiten et tutti
quanti worden door velen,
zij het dan op diverse wijze,
bespeeld Topper in de
reeks is echter momenteel
het elektrisch orgel, fasci
nerend wegens zijn vele
mogelijkheden en kombi-
naties
Nog maar pas 27 jaar heeft
stadsgenoot Jo De Witte
zich op dit vlak reeds eën
reputatie weten op te bou
wen via «zijn» orgelklub en
optredens zowat overal te
lande. Een veelbegaafd mu
sicus zonder dikke nek die
nu ook een long playing
realiseerde.
Background- en zelfs luis-
termuziek, wars van hang
naar demonstratieve vir
tuositeit doch gevoelsvol en
voortdurend variërend qua
klankkleur gebracht.
«Soft to the touch» is im
mers een fascinerende rea
lisatie van evergreens, blij
vende melodieën als «II si-
lenzio», «Apache». «Tristes-
se» over «Sleepy Lagoon
tot «Wave» Herkenbare
deuntjes, mee te neuriën
die in de leefkamer zorgen
voor een aangename, steeds
frisse sfeer.
Jo De Witte is een self-ma-
de-man die met een mini
mum aan muziekstudiën
het qua organist heel ver
heeft geschopt. Zijn muzi
kale interesse kreeg hij bij
het vermaard zangkoor
«Cantate Domino» doch
reeds op zijn 15" jaar kwam
hij in de ban van het orgel
waarmede hij de gulden
middenweg tussen klassiek
en variété wist te bewande
len. Eigenlijk technisch te
kenaar opteerde hij spoedig
voor de muziekwereld
Eerst als vertegenwoordi
ger van een orgelmerk
daarna, en momenteel nog
steeds, demonstrator in een
Lokerse orgelfirma. Zijn
hobby werd dus degelijk
zijn beroep. Iets wat niet
iedereen lukt.
Na de dagtaak en tijdens
weekends trekt hij met zijn
(demonteerbaar) Wersi-or-
gel en elektrische piano al
dan niet met begeleiding
van drummer Eddy Leclair
en bassist Jan Heyman de
baan op voor allerlei optre
dens, koncerten in or-
gelklubs, opluisteren van
huwelijken, feestmalen,
dansavonden.
Met zijn orgel met fascine
rende steeds wisselende
klankkleur en fijne nuan
cering krijgt u met Jo De
Witte alleen zowat een hele
big-band over de vloer.
Na een eerste single waar
mee hij heel wat sukses
oogstte kwam via aanmoe
digingen van de Duitse or
ganist Klaus Wunderlich,
de LP tot standZulks na 33
uren studiotijd in het Brus
selse ICP; «Soft to the
touch» is een kollektie van
14 nummers en de titel van
de LP komt van de énige
eigen kompositie op deze
plaat.
De LP kost 395 fr dochf"
alleszins voorlopig,
niet in de handel verkr I
baar. In eigen beheer is
plaat slechts verkrijgt
bij Jo De Witte, Park Tei
den blok 2, nr. 14. appa Op
ment 36. Tel. 053-78.80 opt
Ook voor optredens ka gjn
op dat adres terecht.
