Het begon allemaal
den ouden Dender!
aan
Uit de Galerij der Dendermondse voetbalsterren
Keuvelen met
Robert Verwilghen
jdoelii
gaaf
was
le be]
vijfen
voetb
manr
26 - 4.3.1983 - De Voorpost
Een kerngezonde vriend
schap straalt je zó tegen,
als je in een gezellige
lederen zetel tegenover
Robby Verwilghen gaat
zitten.
U hebt er blijkbaar een
dag tuinieren opzitten?
Af en toe kan en moet dat
natuurlijk vóór dat onze
Dender voor de eerste
keer verlegd werd. Je kan
het niet beter situeren
dan de huidige Koningin
Astridlaan, maar dan
een heel stuk verder ver
wijderd van de achterge
vel van het Justitiepaleis
natuurlijk, want je kan je naar de Vlasmarkt toe.
waar hij zijn (erg lekkere) sels» leerde ons wat je publiek in, en nog wel
ijsroom maakte. Als ge met een bal kon doen... vlak op die strooien
elf jaar zijt, wat zou je en OQk Ward Boon, die de hoed. Het hele plein
dan niet doen voor een kantien openhield. heeft zich toen een kriek
paar karamellen of voor pe eerste echte trainer gelachen want het bo-
een «kremke»?! Op «'t die ik geweten heb, was venste van de hoed was
plein» rekruteerde die een Hollander, Cornelis- weg en alleen de rand
sen heette hij. hing nog op de revers
Die eerste match, die ik van onze supporter!
niet voorstellen wat aan
bladeren en humus één
herfst in een tuin neer
legt.
Ik dacht dat er in
Waasmunster alleen
dennen en sparren
groeiden
Dat is een misvatting.
Hier groeien ook eikebo
men en acacia's.
Kan tuinieren nu een
vervangmiddel zijn voor
voetballen, wat U toch zo
graag en zo goed deed?
Het mat je fysisch wel boekentas thuis
wat af, maar als je meer gooid (huiswerk
dan de helft van je leven
aan sport hebt gedaan,
is het toch wel een fijn
middel om fit te blijven.
Meer dan de helft van
uw leven aan sport?
Eigenlijk zelfs meer,
want het is nog niet zo
lang geleden dat ik weer
eens op een voetbalter
rein heb gestaan... je
kent dat hé, met de advo-
katen en zo... toch wel
een belevenis.
U was wel erg jong
toen het ronde lederen
ding U te pakken had,
niet?
Een echte lederen
voetbal was een weelde;
lege blikken kwamen
ook in aanmerking...
sjotten zouden we des
noods gedaan hebben op
alles wat ons voor de
voet kwam.
En nu, lezers, laat ik Rob
by Verwilghen aan het
woord, Robby Verwil
ghen die, vooral de oude
ren onder U, zoveel voet
balgenot heeft ge
schonken.
Het begon allemaal
aan den ouden Dender.
Daar was daar zo'n plein
Rond dat plein lagen er,
netjes in vierkant, boord-
stenen gestapeld, die
dan later gediend heb
ben als borduur voor de,
nieuw te bouwen, Astrid
laan. Dat was daar ook
de uitverkoren pleister
plaats van de toenmali
ge «Doppers». Ze kwa
men daar niet alleen zon
nen, maar er was ook
nog wat te zien! Stel je
immers voor... alle ben
gels, eens de school uit,
afge-
kon
wachten tot het donker
was) naar dat fameuze
«plein» en dan maar
voetballen. D'er waren
zelfs doppers die het niet
langer meer konden aan
zien en die zélf kwamen
meespelen!
Er is daar zelfs ne keer
een serieuse bataille ge
slagen toen er een hoop
mannen wilden kaatsen
en een andere groep, al
lemaal op datzelfde
«plein», wilden voet
ballen!
Ik was toen een jaar of
elf, ik ben van 22, en
daar werden daar
matchen geleverd van
«Den Ouden Dender» te
gen «'t Keur» en tegen
«De Donckstraat» wreed
om zien!
Nu was er daar toch ai-
tijd iemand die ons, sna-
de, kreeg zijn beslag in dat he* toen niet ernstig
Blankenberg. Het was was maar van in 1941
- was er een kentering in
gunstige zin te be
speuren.
Zo werd, bijvoorbeeld, in
1941 Robert Coppé aan-
slimme Leenhouder zijn
kadetten voor den AVD!
Ik was ik nogal een klein
maar een vinnig manne
ke en Mijnheer Remy
vond dat ik bij den AVD trouwens de laatste wed
moest komen. Stel U strijd die KAVD in promo
voor! Ik weet het nog tie toen speelde, want
goed, mijn eerste wed- daarna zijn we gezakt,
strijd heb ik gespeeld
omdat er een elfde man Wat mij nog altijd bijge- getrokken als trainer,
tekort was, en die heb ik bleven is, is die spelfase Mijnheer Coppé was de
dan nog gespeeld in mijn waarin ik gereed voor linksbinnen van de na-
communiebroek! Een vol- doel kwam en dat Bave- tionale ploeg en tevens
ledige KAVD-uitrusting gems (uit de Donckstraat) trainer van Union St.-Gil-
bleef echter niet lang uit mij vanachter de bal lois. Hij bleef drie jaar.
en die werd dan geleverd wegtrok en zelf de goal Met wisselend sukses
door de toenmalige maakte! Dat is ook de tijd doorspartelde KAVD de
«sponsors» van de ploeg, dat ik, als Ward Boon oorlogsjaren... er beston-
de heren Julien Legat en met zijn armen gespreid den toen eigenlijk twee
Janssens van den «bron- stond, met mijn volle voetbalbonden! Of ei-
ze dart» in 't toenmalige lengte net onder zijn ar- genlijk drie. Er waren de
KAVD tegen Racing Gent i94s-i946. Rechtst. L. Coreman, Ch. Claeys, Jef Boon,
Eeckeman, Hef Van Vlemmeren, Ward Boon. Zittend: Georges Vereecken, De
Ik wil nu niet beweren Schoonaarde)Piet Lambrecht, Robby Verwilghen en Paul Van Cauwenbergh.
is trouwens zó dcc Luc
Van Hooyweghen, via
Sparta Appels, de harten
van alle KAVD-suppor-
ters kwam veroveren.
Meester Van Hooywe
ghen die daarna, op zijn
beurt, door Daring werd
aangetrokken.
1948 was trouwens voor
KAVD in alle opzichten
een opmerkelijk jaar.
Denk maar eens aan de
prestaties in eerste klas
se, aan namen als (dat is
natuurlijk altijd gevaar
lijk want in een gesprek
ziet men toch altiid ie-
Onuitwisbaar in net ge- ik geleerd van mijn aller
heugen zit ook een me- eerste trainer, die Corne
morabele rit met de, tot lissen waarover ik he
autobus omgetoverde daarstraks had. Wal
vrachtwagen van mijn traptechniek betreft,
schoonborer Jef Van dat heb je, of je hebt hel
Dam. De Lusse Godin niet. In de wedstrijc
moest van voor zitten en K.A.V.D.- Racing Gen
op een bepaald moment heb ik ooit eens drie
moest bestuurslid Frans hoekschoppen NA ME
Ring zonodig! Na lang KAAR in het doel ge
aandringen werd aan die schopt en een beetje la-
behoefte gevolg gegeven ter de bal, bij een vierde
(we waren al wat laat corner die ik mocht trap
ziede!). pen, pal op de bovenlat
Toen we eindelijk voort terecht. We hebben die
konden rijden zei Frans wedstrijd gewonnen me
Ring. Zie mannen, nu 4-0. Zoiets kan je natuur
lijk niet elke zondag ver-
van 60, 70 meter lang en van de KAVD-kadetten.
Str...-straatje» (Bouquet- men door kon lopen! «noodreeksen», er was
straat officieel). Waar ik nu over vertel de Belgische Voetbal-
Dat is nu werkelijk wat ik dat is uit de jaren 1935- bond en er was ok de
aan eerste herinneringen 36. KAVD is dan in 2" Vlaamse Voetbalbond,
heb als voetbalspeler. Provinciale gebleven tot De oorzaak zal wel voor
Die wedstrijd waarin ik in 1942. iedereen duidelijk ziin.
voor de eerste keer mocht Dan werden we weer In 1946 kwam er dan een
meespelen was dan nog kampioen! ander belangrijk moment
ken, in't oog hield, eerst een finale.de finale Het was oorlog en als we voor KAVD.
van een tornooi op Ra- ergens moesten op ver- Dank zij een serieuse fi-
cing Gent met KAVD en plaatsing gaan spelen nanciéle inspanning van
Eendracht Aalst als fina- gebeurde dat met de het bestuur kwam de Da-
listen. fiets. Door de omstandig- ring-speler Jef Van Ingel-
Van dan af stond ik re- heden was een werkelij-
gelmatig in de ploeg. Als ke kompetitie onmogelijk
ik er nu nog eens over maar er waren toen, wat
nadenk... ik was pas we zouden kunnen noe-
veertien toen ik werd op- men «noodreeksen». On
gesteld in het eerste elf- ze uitslagen waren ech-
weet je dat niet natuur
lijk, maar achteraf heb
ben we die maar eerst
leren waarderen. Remy
Leenhouder had een
kruidenierszaak in de
Dijkstraat, ze hadden
daar geen kinderen en
hij was ook «delégué»
zeker 40 meter breed met Naast en achter zijn krui- tai van KAVD! Een «ech- ter vooroorlogs! Denk
een straatje dat uitgaf op denierszaak was daar te>) trainer was er nog eens aan: tegen Dender
de Dijkstraat. Dat was ook zo'n soort remise niet want de «Witte Gij-
KAVD-kampioenenploeg 1942. V.l.n.r.: rechtst. Albert Van Kerpel, doelman Jean
Heirman, Ward Boon, Charles Claeys, Jef Boon, Louis Coreman. Zittend: L. Godin,
Georges Van Cauwenberghe, Piet Lambrecht, Albert De Munck Den Djing), Robby
Verwilghen, en Pol Van Cauwenbergh.
KAVD in Bevordering. Rechtstaand: verzorger Louis Demalle, Jef Boon, De Roo, De
Loose, Meert (Lebbeke), Oscar Eeckeman en Georges Van Cauwenbergh. Zittend: Michel
Lauwers, Georges Vereecken, Wies Verschelden, Robert Verwilghen en Rie Vereist.
leeuw 9-1 en de laatste
wedstrijd tegen Meule-
stede, 1-3! Die wedstrij
den werden op neutraal
terrein gespeeld en dat
was toen op Eendracht
Aalst. Daar hebben ook
Wetteren nog eens afge
droogd met 1-2.
En toen waren we in pro
motie! Misschien kan het
goede KAVD-fans plezier
doen om de opstelling
van ons elftal tegen Kort-
rijk Sport nog eens te ver
melden: in het doel stond
Jean Heirman (en dat zal
je misschien niet gelo
ven, maar die hééft bijna
de hele wedstrijd ge
speeld met een gebroken
bovenarm... pijn deed
het wel, maar wat er pre
cies schortte heeft ie pas
geweten na de wed
strijd!)
Dan hadden we verder
achteraan Ward Boon en
Jef Van Vlemmeren, in
het midden Charel
Claeys, Albert Van Ker
pel en Louis Cooreman
en dan vooraan Polle
Van Cauwenbergh, ik
zelf als linksbinnen. Al-
bert De Munck (iedereen
kende hem beter als
«Den Djing») en daar
moet ik U trouwens nog
een fameuze anekdote
over vertellen!
Piet Lambrecht en Albert
Vander Jeugdt (De Van
der). Dat was in het sei
zoen 1942-43.
En nu die anekdote!
We hadden, onder de
trouwe supporters, een
mijnheer die, weer of
geen weer, trouw zwoer
bij een strooien hoed. Op
een bepaald moment los
te Den Djing weer één
van die fantastische ka
nonballen, uit pure kolei-
re om een scheidsrech
terlijke beslissing die
naar zijn gevoelen hele
maal niet strookte met de
werkelijkheid, recht het
mand over het hoofd) had ik een blaas gelijk
Michel Lauwers, Ferre ne kinderkop!
De Coster, de broers Ver- En als het dan niet kon
eist, Wis Verschelden, met de camion, dan was
Miel Mariën en noem er natuurlijk de trein...
MAmnAnliil' otrf fn «Qn o
maar up.
Het is Robert Verwilghen vol en tussen smokke-
aan te zien, dat het opha- laars, in de pittige geur
len van al deze heuglijke van haring en zelfge-
momenten, namen van kweekte tabak... maar
sportvrienden en presta- voetballen deden we!
ties ook een tikkeltje Wat ik mij altijd zal blij-
heimwee inhoudt. ven herinneren is een ka^
Ik moest ze wel stellen, rikatuurtekening die bij z
die vraag. «Den Blekke» op de Franz Hóewei de vader van me-
Waar is het dan Courtensstraat te bezich- vrouw Verwilghen een
geëindigd? tigen was! fervent supporter van
Wel, in 1952. Hij weet Jef Maes (hij en zijn broer Union st.-Gilloise was,
het wellicht zelf niet, Frans) hebben jaren lang heeft zjjzeif het niet zoërg
maar De Decker van zorgvuldig notitie geno- in sport gezien. Leven
Boom heeft mij én in de men van de KAVD-doel- naast een Sportvedette,
heenmatch én in de te- punten en wie ze ge- jg natuurlijk niet altijd zo
rugwedstrijd geraakt... scoord hadden) wel, Jef genoeglijk als het er voor
en telkens op dezelfde Maes had de tekenaka- buitenstaanders wel
plek. Daar hield ik een demie gevolgd en om te eens uitziet... gelukkig
knieletsel aan over waai tonen dat hij daar wat maar komt ook een
ik nu, bij verandering geleerd had maakte^hij Sp0rtman tot bedaren en
1 1 jan is er dat heerlijk sa
menzijn waar wij voor
wezenlijken maar het ge- I
voel alleen dat je in bla-
kende vorm zit en zelfver
trouwen, dat doet won- I
deren!
Had U als jonge voet- 1
balster ook een idool?
Wie ik erg bewonder
de... zijn elegantie, de
stijl waarmee hij zijn
doel gaaf hield was doel
wachter Jean Mertens
van Anderlecht.
Ooit schrik gehad
voor een tegenstander?
Dat niet, maar waar
ik soms van wakker lag
was de gedachte «hoe
zou ik het er afbrengen
als ik ooit tegenover een
Rik Coppens kom te
staan?» Dat is natuurlijk,
verleden tijd, maar wie
mij... nu bedoel ik... bij-g^
zonder heeft aangespro- 1
ken zijn die twee Argen-j
tijnen in de jongste Et>
gelse Cup-Final. Die Ar-
dilès, kan die voetballen
zeg!
van weer, nog altijd hin- een karikatuur: achter
der van ondervind. Ik een groot kanon Den
heb sindsdien nog ge Djing. ik achter een klein
voetbald maar ge
wrichtsbanden gehoor
zamen nu eenmaal nie
aan de lust om een virie
le sport te bedrijven
Tennissen lag mij ook.,
maar daar heeft dan eer
jammerlijk voorval me
een naastbestaande eer
punt achter gezet.
Ach, er zijn zovele scho
ne momenten geweest.,
maar ook droevige. Hoe
kanonkse en deurwaar
der Neefs met een valies
je waar achteraan een
reep toegangstiketjes
uithingen! Je moest toen
maar snappen wat de pi
kuur was!
Robert Verwilghen glun-
één avondje mochten bij
wezen.
Bij het afscheid nemen
mochten we een paar
dingen bekijken waarop
mevrouw en mijnheer
Verwilghen bijzonder ge
steld zijn. Tin omdat het
ghem naar Dendermon
de als speler-trainer. Een
man die voor ons elftal
veel heeft betekend!
In 1948 ging ik naar
Union St.-Gilloise spe
len... en speling van het
lot, ik heb daar slechts
een zestal wedstrijden
gespeeld... Union is dat
jaar gezakt en Dender-
monde ging naar eerste
klasse! Het is trouwens
ook dat jaar dat KAVD
Herman De Palmeneir
verkocht heeft.
Van Union St.-Gilloise
verhuisde ik naar Kort-
rijk en na één jaar was ik
weer in Dendrmonde.
Het zou ons natuurlijk te
ver leiden om alle peri
kelen te beschrijven die
én KAVD en ikzelf eigen
lijk ook, in al die jaren
hebben beleefd. Waar ik
natuurlijk uitstekende
herinneringen aan be
waard heb was mijn akti-
viteit bij het Universitair
Nationaal Elftal. Daar
stond ik trouwens tussen
de lijnen met de leraar
Robert Goethals, mede
student en latere trainer
van S.K. Beveren dan bij
A.A. Gent, en alweer
weg bij de stropkens. Er
is natuurlijk wel veel ver
anderd. Toen KAVD, bij
voorbeeld, voor het na
tionaal kampioenschap
speelde tegen Ander-
lecht had KAVD zelfs
geen trainer! Er werd het
aloud beproefde WM-
systeem gespeeld en de
premie voor de spelers
bedroeg 300 frank!
Wat misschien ook vele
huidige KAVD-suppor-
ters niet meer weten is,
dat zeer kort na de oor
log, een voorloper van de
huidige gemeentelijke
fusie werd waargemaakt
want er gebeurde toen
een samensmelting van
Sparta Appemls met
KAVD! De initiatiefne
mers van dat exploot wa
ren de toenmalige een-
ter-voor Vereecken (de ,946 Nationaal Universitair elftal, finale in Leuven. Uitslag Belgié-Zwitserland)*
onderwijzer in de ge- yan rechts naar links: Fripia (Namur), een speler van Sporting Charleroi, Vanden Horn
meentelijke school). Jean (Turnhout), Goethals, een speler van Izegem, Hanssens, Seis. Dan van links naar rechts.
Veldeman en peperkoek- verzorger Serafien (Gent), Robby Verwilghen, Anicqu (Club Ronse) en Fenaux
fabrikant Leon Vinck. Het Kortrijk
nuuen veiwiiyueii yiun- -
dert ondeugend bij het een eerhjk metaal is. bi»
ophalen van deze herin- 1"'' "lke kl*ure.n'
neringen. schakermgen en de b-
nesse waarmee net be-
Meteen werd het ook tijd Werkt werd en blauw
om afscheid te nemen. porselein waar ik al ja-
zou iemand kunnen ver- Een paar vraagjes moest ren van droom,
geten dat, net vóór de jk toch nog kwijt. Mijn schoonste herinne
uiterst belangrijke wed- Mijnheer Verwilghen, als ring aan wat je noemt:
strijd tegen Izegem, onze voetbalspeler was U be- mi:n voetballoopbaan
Jef Boon bij zijn werk ver- mcht om uw kopspel én is voetballen zelf.
pletterd werd? Hoe zou je om uw traptechniek... £^n sportieve Vrederech-
kunnen vergeten dat hoe leer je zoiets? ter> entoesiast en toch
Louis Coreman, in de Hoe en wanneer je nuchter op de feiten
oorlog nog wel, ergens precies moet opspringen neerkijkend... Robby
zeven vingerdikke schel- en wat je ondertussen Verwilghen, K.A.V.D.
len rosbief naar binnen OQk allemaal moet doen, linksbinnen 1933-1952.
werkte, en nog wel net zoais uitkijken en je spie
vóór de match? ren opspannen, dat heb
In deze beroerde tijden doet het deugd als je bij iemana de oprit inrijdt en de
heer des huizes komt je zelf tegemoet, nog vóór de lichten van je wagen gedoofd
Je «tapt immers niet zómaar bij een magistraat binnen, al is die magistraat dan
ook ooit eens een kleine jongen geweest, die graag voetbal speelde.
De heer vrederechter Robert Verwilghen had ja gezegd, toen de voorzitter van
het KAVD-Jeugdcomité, Josi Verhas, hem gevraagd had of we mochten komen.
Zijn huis in de Patrijzenlaan nummer 9 in Waasmunster, is een domein van rust,
waardigheid, gedegen smaak en gezellig bovendien, de gezelligheid die je
vindt bij mensen die het best samen kunnen vinden, waar de boeken zijn
afgerond, waar samenzijn het belangrijkste is.
Wim De Lathouwer
1982
