Masta, TeVe-Blad en Concorde
of hoe een kleintje groot werd
Meter Stella en Peter Freddy
Berten Van Vlierberghe: eerst leren
gaan, dan pas lopen
Veertien renners
Johny De Nul:
Nog een beetje
te vroeg voor mij
De Voorpost - 4.3.1983 - 35
WIELRENNEN
Masta, het sympatieke wielerploegje dat het met uitsluitend Vlaams talent
doet. doft zich op om in het komende wielerseizoen weer van zich te laten
spreken. Net voor het seizoen voorgoed wordt ingezet met de Belgische
openingswedstrijd Gent-Gent. werd het tema van Berten Van Vlierberghe in een u6" r,
gezellig hotel Serwir te Sint-Niklaas voorgesteld. Geen drukdoenerij, maar een ,aar daaroP kon lk
gezellig onderonsje, waarbij het ons toch opviel dat BWB afgevaardigde Jos peei\,VO<7 "}eer verzet-
Fabri dit keer niet was komen opdagen. Waarschijnlijk geeft die Nederlandse P™ Pn PP m" ,AnAr
les aan zijn nieuwe voorzitter? Maar desalniettemin mocht de nieuwe wielerfor-
matie rekenen op een uitzonderlijk grote belangstelling. Kopman is immers
Johny De Nul. de onbereikbare zegekoning van 1982 met 21 overwinningen en
een wereldtitel in Praag.
Het jaar daarop kon ik
geen voet meer verzet
ten. Men heeft mij dieper
de put ingeduwd dan ik
ooit heb gezeten. Dat is
voorbij. Ik heb er weer
"""I «yc&unuiy >uu liJUL mei <il uveiwiiuuuyeu CU j j
dus geen figuur waaraan men zonder meer kan voorbijstappen. Hij is en blijft te mo®a °P" z° zeg1
bescheiden. Naast hem komt de komende wielermaanden Freddy Maertens te aar| 1 5ref
staan. Een verrassing, want Freddy was weer eens afgeschreven voor deze W1j W? j e\
keiharde sport. Sportbestuurder Van Vlierberghe heeft echter in hem het volste lnderdaad 9oed® moed
vertrouwen en dat kan Freddy alleen maar stimuleren om er nog een goed jaar °P °1_
van te maken. nmgsntten, spoort zijn
makkers aan, zet zich
Masta, TeVe-Blad en De sportgroep is ge- wéinig mogelijk nog te- weer in en wat meer is,
Concorde, eenvoudig schoeid op de eenvoud, rugdenken aan de slech- hij is bereid zich honderd
maar goed, zo zette colle
ga Marc Van Landeghem
de voorstelling van het
team in. Het is een nieu
we sportgroep die door
nog jonge bedrijven
wordt gesponsord en
haar steentje bijbrengt
om de Vlaamse wieler
sport te doen leven. Mas
ta is al aan zijn vierde
jaar toe in het wielermid-
den, voor TeVe-Blad is
het de derde keer. Beiden
hebben dezelfde doel
stellingen: via het wie-
Iermilieu naar een zo
breed mogelijk publiek
toe gaan. De nieuwe
sportgroep wil het een
voudig houden. Ze weet
wat binnen het bereik
ligt en wil daar ook hard
aan werken. Grote vedet
ten heeft men niet in
huis, want die groten zor
gen vaak op een interna
tionaal niveau voor een
ongezonde markt. Het
zou trouwens niet de eer
ste maal zijn dat al te
hoog opgestoken wieler-
held plots de weelde niet
meer kan dragen. Met al
le gevolgen vandien.
Het verleden
Masta heeft zich in het
verleden een reputatie
opgebouwd. De ploeg
werd versleten voor een
groepje kermiskoereurs
in de pejoratieve zin van
het woord. Meer dan
eens wisten inrichters te
vertellen dat de Masta-
renners de wedstrijd ka
pot hadden gemaakt.
Eenmaal een mannetje
van hen voorop, werd de
groep gesloten gehou
den. Maar is dat niet het
goed recht van de ploeg
maats? Is dat niet hun
taak en is het niet aan
anderen om de achter
volging in te zetten, de
wedstrijd zo te oriënteren
dat er ook voor hen een
winstkans inzit? De voor
bije jaren wisten de Mas-
ta-renners om en bij de
100 overwinningen bin
nen te rijven. In 1980 wa
ren er dat 13, in 1981 29
en vorig jaar 30. De voor
naamste inbreng bij de
zegepalmen komt na
tuurlijk van Johny De
Nul, de uitgesproken
kopman van de formatie
die het vertrouwen van
de sportbestuurder en
van de sponsors nooit
heeft beschaamd. In
tegendeel.
maar dat wil niet
zeggen
dat men minderwaardig de Pu*- men nee" mÖ er
is. Daar zijn prestaties bovenop geholpen met
die het tegendeel bewij- a^e gevolgen vandien:
zen. Men moet weten dat een groene trui in de
Masta langzaam wil Ronde van Frankrijk en
groeien en geen ondoor
dachte stappen wil zet-
ten. Men wil immers
vooruit en niet achteruit.
Langzaam maar zeker,
met een bewust doel voor
ogen.
Een sportief en sympa
thiek beleid, een degelij
ke technische, mentale
en sociale begeleiding,
ziedaar de basis waarop
de hele groep gestoeld
te tijden. «Ik zat diep in
Johnny De Nul en Freddy Maertens. schouder
ghe. dw
Alleen al het feit dat Joh
ny De Nul van jaar tot
jaar betere prestaties
lukt en met zijn 21 over
winningen het tot zege
koning 1982 bracht, wil
toch wat zeggen. Onder
meer dat Masta in het
komende seizoen zich
niet langer de weelde
kan veroorloven uitslui
tend wedstrijden rond de
kerktoren te rijden. Ook
de semi-klassiekers
(vooral die) en de klas
sieke wegwedstrijden
moeten nu een haalbaar
objektief zijn. En waarom
het ook niet schrijven:
kleinere ronden moeten
een test-case vormen
voor de weg die men in
de toekomst moet gaan
uittekenen.
Masta - TeVe-Blad - Con
corde is gebouwd op ste
vige grondslagen. De ka
meraadschap staat er in
het blazoen ingeschre
ven en wie deze kame
raadschap doorbreekt,
vliegt er onherroepelijk
uit. Die past niet in het
Masta-geheel, waar een
hechte ploeg aan het
werk is. De groep van dit
jaar telt ouderen met
naam en ervaring, maar
evenzeer jongeren die
met volle overgave, ta
lent en werkkracht hun
kans met beide handen
willen grijpen. Een wis
sel op de toekomst dus.
Freddy Maertens,
het vraagteken
Masta - TeVe-Blad - Con
corde heeft voor het nieu
we seizoen op het aller
laatste nippertje ex-we-
reldkampioen Freddy
Maertens aangetrokken.
Freddy, het dient ge
zegd, blaakt weer van
gezondheid en wil zo
procent in dienst te stel
len van Johny De Nul. We
hopen voor hem en voor
Masta dat de gok ook
lukt.
Een wielerploeg met standing kiest zich ook een peter
en een meter. Dus ook Masta. Peter en dat zal
niemand die met de wielersport te maken heeft,
verwonderen werd SP-volksvertegenwoordiger
Freddy Willockx. Hij was op de voorstelling present,
sprak er zijn petekinderen moed in. beloofde aanwe
zig te zijn op enkele wedstrijden en hoopte voor de
toekomst het allerbeste. Masta is in het Waasland
een begrip geworden zo zei hij en hij voegde eraan
toe dat de grote kracht van Masta schuilt in het
hechte ploegverband. In het verleden werden op die
wijze heel wat suksessen behaald, dat zal in de
toekomst ook zo zijn. Het teamwerk moet primeren.
Hij onderstreepte ook dat men nu hogerop moet. De
semi-klassiekers moeten in het bereik liggen en
waarom het niet zeggen, ook sommige klassieke
wegwedstrijden passen in het Masta geheel. Hij
dankte de sponsors voor de gelegenheid die zij aan
een aantal jonge mensen hebben geboden en hoopte
dat de ploeg het in 1983 even goed, en zelfs nog beter
zal doen dan vorig jaar.
Meter was de zangeres Stella. Zij was korter in haar
toespraak, maar even gemeend. Heel even dachten
we dat ze een heuse koersfiets cadeau ging krijgen,
toen ze zich liet ontvallen dat ze het helaas moet
stellen met een mini-fiets. Maar ja. dat gebeurde net
niet. Ook zij hoopte dat de jongeren het goed zouden
doen en beloofde meer dan eens mee te gaan kijken
naar wedstrijden.
Peter en meter kregen een geschenkje: voor Stella
was het een schoen van Johny De Nul en voor Freddy
een schoen van Freddy Maertens. «Die waarmee hij
in Praag voor de tweede keer in zijn loopbaan
wereldkampioen werd.zo werd eraan toegevoegd.
aan schouder met Alhen Van Vberber
Een wijs man, Berten Van Vlierberghe. Iemand die door de sport geverfd is
en men de knepen van het vak moet leren. Hij weet wat hij wil en wat
belangrijker is, ook wat hij kan. Hij weet ook wat zijn renners kunnen en
wat hij van hen mag en zal verlangen. «Ploegzin, in de eerste plaats» zegt
Van Vlierberghe al onmiddellijk «en wie zich niet naar die allereerste
vereiste weet te gedragen vliegt er onverbiddellijk uit». In dat verband
verwees hij naar Rik Caethoven die elders een onderdak heeft moeten
zoeken.
«De uitgesproken kopman is Johny De Nul. Niet Maertens, die moet ook in
dienst rijden van De Nul. Johny is trouwens een zeer dankbare jongen. Ik
heb hem gemaakt, ik weet wat hij waard is,» zegt Berten die ondertussen
met snelle blikken de handel en wandel van zijn discipelen volgt. «We
hebben niet de bedoeling zoveel mogelijk koersen te winnen. We willen
dit jaar bevestigen. Ons laten zien in een klassieker. Niet dat we de
kermiskoersen links gaan laten liggen. Maar ze komen op het tweede plan
nu. We zijn stelselmatig gegroeid en ik meen dat we dit jaar een stapje
meer moeten durven zetten». Van Vlierberghe is zelfverzekerd, doelbewust
ook. Hij wil wat bereiken. «Zes renners van vorig jaar zijn gebleven, de
anderen zijn nieuw. Onder hen twee echte neo-profs. En dan is er
Maertens. Van Vlierberghe spreekt altijd over Maertens. niet over Freddy
zoals hij wel zegt Johny wanneer het over De Nul gaat. Maar die laatste is
dan ook kind-van-den-huize. Hij verwacht wat van Maertens, dat is
duidelijk. «Ik heb zelf ondervonden dat een renner op een bepaalde leeftijd
maar om de twee jaar goed marsjeert». Waarop we doen opmerken dat
Maertens toevallig of niet in de onpare jaren van zich laat horen. Van
Vlierberghe lacht eventjes en treedt ons dan bij. «Hij moet het maar eens
laten zien wat hij nog kan. Maar dat moet nog heel wat zijn. Wanneer
Maertens 40 procent presteert van wat hij in het verleden heeft gedaan,
dan zijn we dik tevreden» zo gaat hij verder om een blik te werpen op het
seizoen. «Pas na Ledegem zien we hoever we staan. De mannen die in het
zuiden hebben gereden, hebben het grote voordeel dat ze kompetitie in de
benen hebben. Daar zullen we moeten mee leven. Maar dat euvel zal snel
ingelopen zijn. Half maart moeten de Masta-renners presteren. Daar ben
ik heilig van overtuigd». Toch hoopt hij in zijn binnenste dat er twee
renners van zijn stal zaterdag al zullen bij zijn. «Johny en Maertens, die
moeten mee zijn. De rest mag afstappen aan de Kwaremont» zo filosofeert
sportbestuurder Van Vlierberghe die van oordeel is dat de kopmannen het
daar moeten kunnen doen.
Tussendoor heeft Van Vlierberghe ook aangetoond dat Masta in het
verleden een georganizeerde ploeg is geweest en dat ook zal blijven.
Kameraadschap en vriendschap is er in elk geval. En wanneer men in blok
een wedstrijd rijdt, dan is dat het goed recht van Masta. De anderen doen
dat ook, maar dan wordt er niets over gezegd of geschreven. Masta wil de
koers maken, maar dat kan alleen maar als andere ploegen dat ook
willen.
«We bouwen jaar per jaar aan een grote ploeg,» zo besluit Van Vlierberghe
die ondertussen gevraagd is aan een andere tafel. «We willen eerst leren
gaan en pas dan lopen. Want anders is het een bestendig vallen en
opstaan en dat werkt nadelig in op het moreel.»
Sportbestuurder Albert Van Vlierberghe, bijge
staan door Willy Notenbaert, heeft veertien
renners onder zijn hoede. Hij maakt zich sterk
dat zij zich dit jaar zullen laten zien en zich
goede werknemers zullen tonen.
Alfabetisch zijn dat: neo-prof Patrick De Neut
uit Wervik die bij de liefhebbers 12 overwinnin
gen bij elkaar fietste en tijdens de oefenritten
diepe indruk maakte op vriend en tegenstan
der; Johny De Nul uit Schoonaarde, de kopman
die bij de beroepsrenners al 47 keer het zegege-
baar mocht maken; Emiel Gijsemans uit Itegem
die goed was voor 20 overwinningen bij de
profs; Eric Gijsemans uit Heist o/d Berg die een
keer won bij de beroepsrenners en de derde van
het Gijsemans trio Jozef, ook uit Heist o/d Berg
en 29 maal winnaar in een profwedstrijd. Ver
der zijn er nog Willy Govaerts uit Retie die 20
keer won; Johan Louwet die vorig jaar 3 palmen
mee naar huis en dus naar Beringen nam;
Freddy Maertens uit Westende die 224 overwin
ningen op zijn naam heeft als beroepsrenner
waaronder twee wereldtitels; zijn broer Mare
uit Lombardsijde die bij de liefhebbers 17 maal
het zegegebaar maakte; Dany Schoonbaert uit
Mollem bij Asse die het tot dusver niet tot een
overwinning kon brengen bij de profs; Ludo
Schurgers uit Lommei, goed voor 8 zeges; Bènny
Van der Auwera uit Muizen die een keer won
maar een knecht van allergrootste waarde is;
Guido Van Eester een neo-prof uit Nijlen, die
als liefhebber 27 overwinningen behaalde en
tenslotte Gerrit Van Gestel uit Oostmalle, met
twee overwinningen.
Programma
Met deze veertien trekt Van Vlierberghe vanaf
zaterdag het wielerseizoen tegemoet. De voor
bereidingen gebeurden op de vertrouwde
Vlaamse bodem. Gent-Gent werd de voorbije
dagen rondig verkend. Men rekent erop dat
enkele Masta-renners de finale kleur zullen
bijzetten. Dan wordt deelgenomen aan de Ron
de van Limburg, aan de Omloop van de Grens
streek, te Ichtegem aan de Omloop van de
Vlaamse Ardennen, aan de Omloop van het
Waasland (20 maart), Dwars door Belgie en de
Grote Prijs te Harelbeke. Ook de Brabantse Pijl
staat op het lijstje. De driedaagse van De Panne
wordt gereden als voorbereiding op de klassie
kers: Ronde van Vlaanderen, Gent-Wevelgem,
Parijs-Roubaix, Grote Prijs Pino Cerami, Waal
se Pijl, Luik-Bastenaken-Luik, Amstel Gold Ra
ce. Om de aprilmaand af te ronden met de
Omloop van het Leiedal. Ook enkele kleinere
maar daarom niet te versmaden rittenwedstrij-
den zijn ingeschreven: van 3 tot 8 mei de
Vierdaagse van Duinkerken, van 8 tot 16 juni de
Ronde van Luxemburg, van 6 tot 13 augustus de
Ronde van Duitsland, van 16 tot 20 augustus de
Ronde van België en van 22 tot 27 augustus de
Ronde van Nederland. Verder op de agenda de
Rund um den Henninger Turm in Frankfurt, de
Grote Prijs van Wallonië, de Maaslandse Pijl,
het Belgisch kampioenschap, de Grote Schelde-
prijs, de Grote Prijs Jef Scherens, Parijs-Brussel
en Blois-Chaville oiït te besluiten met de Ronde
van Lombardije. Een gevuld programma, zo te
zien. Daarbij komen dan nog een aantal kleine
re wedstrijden in eigen land.
Bescheiden als hij is, zegt Johny De Nul dat hij
nog niet honderd procent op punt staat. «Ik
weet het niet, maar het gaat nog niet al te
goed» zo meent hij. Maar Johny is nooit een
vroege vogel geweest. Hij moet kompetitie in de
benen hebben en dan breekt hij voorgoed los.
«Er zijn mannen in de ploeg die stukken beter
rijden dan ik momenteel». En dan heeft hij het
ondermeer over de neo-prof De Neut die tijdens
de verkenning van Gent-Gent er een indruk
wekkend machtsvertoon van gemaakt heeft.
Johny verwacht veel van deze jonge man. Het
seizoen is echter nog lang en eens breekt toch
de dag aan waarop de hardrijder uit Schoon
aarde de zegebloemen mee naar huis brengt.
En dan is er geen stoppen meer aan
De Nul is een man uit de lichting De Wolf-
Willems-Heirweg en met deze drie vormde hij
zowat het Belgisch kwartet voor de toekomst.
Zijn ze niet een beetje overschat. «Men verge
lijkt altijd maar met Eddy Merckx. Maar dat
was een uitzonderlijk fenomeen. Wij zijn an
ders. Trouwens De Wolf heeft toch al bewezen
wat hij kan. Een heel seizoen lang in geen
enkele klassieker buiten de eerste tien eindi
gen, dat zijn prestaties.» Uit het gesprek blijkt
al dadelijk dat De Nul het programma scherp in
zijn hoofd heeft. «In het wereldkampioenschap
kan ik dit jaar geen potten breken en meegaan
om twee rondjes mee te rijden en dan op te
geven vind ik niet eerlijk. Er zijn er anderen die
op het zware parcoers beter kunnen en zullen
presteren». Trouwens, wanneer De Nul zich op
een wedstrijd koncentreert, loopt het verkeerd
af. «Alles wat we Jcunnen winnen, pakken we
mee. In de kleinere ronden zal dat natuurlijk
mikken zijn op ritzeges. Meer ambities heb ik
daarin niet». Een realist, Johny De Nul, die
zweert bij de goede geest in de ploeg als de
ideale basis voor een suksesrijke toekomst.
De.renners in volledige uitrusting met zangeres Stella en Freddy Willockx. (dw)
