Wie z'n leven is
het eigenlijk
Na gemeenteraads
verkiezingen,
nu ook nog
sociale verkiezingen
«Céline» door
«'t Land van Riem-Aalst»:
middelmatig
Hand in hand Berlare
lag wakker van een Caraïbische zee
«De Kollega's»
«Op huwelijksreis zonder man»
«Stille tocht»
in Sint-Niklaas
24 - 25.3.1983 - De Voorpost
Naar goede traditie pakken vele toneelgezelschappen rond deze tijd van het
jaar uit met een komedie of een stuk waarbij in elk geval aardig wat te lachen
valt.
Op 12, 13 en 14 maart bracht 't Land van Riem, in vier bedrijven, de Franse
komedie «Céline» van Maria Pacöme, in de stadsschouburg van Aalst. Voor de
tweede produktie van het toneelseizoen werd beroep gedaan op G. Versele
zeer goed gekend in het Nationaal Toneelverbond, waartoe 't Land van Riem
behoort die, bijgestaan door Lea Spittaels, de regie op zich heeft genomen.
Inhoud
Wanneer het doek opengaat
is het 3 uur in de morgen.
Het dekor doet denken aan
de mondaine charmes van
de grote boulevards in Pa
rijs. We maken er kennis
met Céline, die in haar
woonkamer een uiterst
smaakvolle kollektie antiek
heeft «verzameld». Ze is
blijkbaar een rijpe vrouw
die reeds van alles heeft
meegemaakt en is ook wel
een levenslustige vrouw.
Maar daarnaast is ze ook
wel dievegge en iemand die
zich heel wat heeft bewogen
in het milieu van antiquairs
en mensen die dan ook anti-
kwiteiten kunnen kopen.
Onverwachts dringt een
jonge inbreker (Guillaume)
haar huis binnen en drukt
haar zijn pistool voor haar
neus. Céline merkt vrij
vlug dat hij een echte dilet
tant is en eigenlijk niet ge
boren voor zo'n beroep. Er
gens vindt Céline hem wel
sympathiek, zodat ze hem
zelf de knepen van het vak
wil bijbrengen, Anna, Céli-
nes huishoudster en haar
partner tijdens de artistie
ke verzameltochten, vindt
zo iets wel wat over
dreven
De sympathie tussen Céline
en Guillaume groeit sneller
dan de vakkenis van de on
handige jongeman. Hij
slaagt erin de meest on
denkbare stunteligheden
na mekaar te presteren, tot
hij in een verstrooide bui
een Miro naschildert...
Onverwachts komt Pierre,
de zoon van Céline, naar
huis om aan alle huisgeno
ten zijn verloofde Natacha
voor te stellen. Zij is de
dochter van een bekend ga
lerie-uitbater die oog heeft
voor de smaakvolle kollek
tie antiek die Céline in haar
woonkamer heeft «verza
meld; Na heel wat lach
wekkende situaties, besluit
Céline er opnieuw op uit te
trekken en... vergeet ze al
vast niet een «ledige» valies
mee te nemen want... ze
kent opperbest de finesses
van een dievegge.
Akteurs en regisseur
Laten we het zo stellen nie
mand van het gezelschap
heeft ons teleurgesteld
maar hoge toppen scheer
den ze toch niet.
In ieder geval hebben de
vertolkers hun best ge
daan, maar kregen nu en
dan te kampen met een te
nadrukkelijke manier van
zeggen.
Myriame Boekstael nam de
rol van het hoofdpersonage
Céline voor haar rekening;
haar vertolking was vrij
verzorgd, maar soms met
weinig gevoel voor dose
ring. Guillaume werd ge
speeld door Luc Noel. Hij
kon de meest lachsalvo's bij
het publiek ontfutselen.
Vooral zijn grimassen vie
len in de smaak van het
stille pubüek.
Johnny Boskamp en Gonda
Belmans zetten respectieve
lijk de figuren Pierre en
Natacha op de planken;
hun prestatie is bevredi
gend, maar het mocht toch
wel met meer verve en di
versiteit gebracht worden.
De pluim van dit stuk gaat
naar Mieke Cornand die een
hele krachttoer uithaalde
door 48 uur voor de genera
le repetitie de rol van Anna,
normaliter gespeeld door
Adi De Cock, te aanvaarden
en op een overtuigende wij
ze op de planken te
brengen.
Regisseur Versele heeft het
geheel op een te beheerste
manier geleid: het stuk
diende vlotter gebracht en
vrolijker gespeeld. We mis
ten al te zeer enkele verras
sende vondsten of geestige
wendingen.
Tot slot
De 'Land van Riem'ploeg
(met o.a. Lea Spitaels, Ma-
riette Frangue, Hubert
Jans sens. Jean Van Der
Biest) bood met Céline een
avond van middelmatige
kwaliteit.
Zonder twijfel zorgt hun 1'
'produktie «Zuster George»
van het huidige speeljaar
dat de eindbalans toch naar
het positieve overhelt.
D.B.
Berlare. Hand in Hand met een geslaagde opvoering (jj)
Onder de kundige leiding van Hector Blanquaert
bracht de Berlaarse toneelgroep «Hand in hand»
een werkelijk schitterende vertoning van het stuk
«De Caraïbische Zee», geschreven door Rene Ver-
heezen.
Had men een grotere op
komst verwacht, dan dient
gezegd dat «Hand in hand»
ook nu weer ten overvloede
bewees dat het niet zomaar
een lid van het Koninklijk
Nationaal Toneelverbond
is. Het was dus weer een
schitterende vertoning, die
eigenlijk al vorig jaar had
moeten plaatsvinden. Maar
toen was regisseur Blan
quaert ziek geworden en
kwam van de opvoering
niets in huis. Ondertussen
wordt gewerkt aan een
nieuw stuk dat nog in mei
van dit jaar zal opgevoerd
worden.
De Caraïbische zee laat ons
kennis maken met de
droom van twee ziekenhuis
patiënten. Nicole is een jon
ge onderwijzeres en Mie
een oude volksvrouw. Deze
rollen worden vertolkt door
Chris Blanquaert en Liliane
Clinck. Beiden zijn ze gedu
rende de vijftien taferelen
die het stuk telt, aktief op
de planken aanwezig.
Verder is er nog de dode
pop «Paulintje» die deel uit
maakt van de ziekenkamer
van een verouderde kliniek.
In die kamer wordt luidop
gedroomd van een verblijf
aan de Caraïbische Zee.
Naast de hoofdpersonnages
zijn er nog een 11-tal bijrol
len die stuk voor stuk goed
in de verf werden gezet
door Tony Blanquaert,
Dianne De Grauwe, Mieke
De Graeve, Lucie De Wael,
Viviane Bontinck, Hector
Van Hauwe, Danny Van
Hauwe, Dirk Van Nieuwen-
huizen, Albert Wauters,
Martine Valck en Arthur
Merckx. Frans Burm was
de knappe toneelmeester en
de dekorbouw en grime was
in handen van Hector Van
Hauwe. Alfons Hertecant,
Francois Boone, Emiel De
Schutter, Frans Birm. Jean
Vergauwen en Eddy De
Veirman stonden hem hier
in bij.
Aalst, t oneelvereniging t Land van Riem bracht tijdens het weekend in de stadsschouw
burg «Celine» van Maria Pacome (per)
Vandaag vrijdag 25 maart,
morgen zaterdag 26 en zon
dag 27 maart kan U in het
Koninklijk Technisch A-
theneum van de Ledebaan
te Aalst terecht voor opvoe
ringen van Leo Lenz' «Hu
welijksreis zonder man» in
een regie van Jo Beeckman.
Het verhaal van een koppel
dat op huwelijksreis wil
doch waarbij de vrouw haar
man kwijtraakt.
«De Kollega's», een gezel
schap bestaande uit leraars
van het instituut, verzorgt
deze opvoeringen. Een
nieuwkomer in de lange
reeks (17) amateurtoneel
gezelschappen van Aalst.
Een echte nieuwkomer ei
genlijk niet meer want
reeds in 1978 werd een aan
loop genomen toen lerares
Anne-Marie Meerpoel in het
toenmalige «Rito» startte
met «De Spaanse Vlieg».
Waren de eerste reakties
unaniem gunstig, toch
kreeg A.M. Meerpoel carte
blanche om verder te doen
en zij wist «de kollega's»
voor toneelprodukties
warm te krijgen.
Ruim duizend toeschou
wers waren dan ook een
flinke aanmoediging om
verder op de ingeslagen
weg te gaan. Wat men dan
ook deed met «Een huis vol
herrie», «Mijn baby» en niet
het minst «De gecroonde
Het bleef echter steeds in
het kader van schoolaktivi-
teiten ingekapseld. Nu
kreeg de groep «kollega's»
'een stevigere struktuur en
wil men gewoon naar bui
ten treden
In de aangepaste turnzaal
van het Ateneum. Lede
baan, wordt het stuk ge
bracht door Lieve Daele-
man, Conny Oostermeyer,
André Agneessens, Hugo
Vandemaele, Pat Ongena
en Rudi Verlé. Zulks tel
kens te 20 u. Als U deze
regels onder ogen krijgt
ging op donderdag reeds
een «avant-premiëre» ofte
algemene repetitie door
gratis toegankelijk voor
60-plussers.
Ook voor de technische uit
rusting werd gezorgd met
naast een valabel podium
en door de leerlingen ge
schilderde dekorpanelen
een volledige licht- en ge
luidsinstallatie o.l.v. Gil
bert La Fontaine, Dirk No
bels en Jacques Provenier.
Voor grimering zorgt
Michèle De Paepe en voor
drukwerk Willy Vanden-
broele. Verdere technische
aktiviteïten gaan door met
Willy Van Steenberghe en
Henk Ver rept. LH
«Mensen worden vermoord», «We leggen er onsl
niet bij neer» en «Jezus ging ons hierin voor»,|
achter die drie slogans wordt op Goede Vrijdag]
biddend opgestapt in Sint-Niklaas. De Dekanalel
Raad en de werkgroep Amos willen zich hierdoorl
aansluiten bij een initiatief dat uitgaat van PaxT
Christi en Broederlijk Delen; de Goede Vrijdagak-
tie wordt in heel Vlaanderen op het getouw gezet. I
Goede Vrijdag (1 april toevallig) om 18 u, dan
gaat aan de hoofdkerk in Sint-Niklaas de stille
gebedstocht van start. Elke parochie draagt in de
manifestatie een groot kruis mee dat nadien in de
Goede Vrijdagdienst zal gebruikt worden. Men
vertrekt rond het marktplein in drie etappes: halt
wordt gehouden aan het Kardinaal Mercierplein,
OLVrouwplein en Hendrik Heymanplein, biddend!
en bezinnend moet dit drievoudige oponthoud wor-|
den. Na de tocht kan men in één van de paro-1
chiekerken een dienst meemaken.
De organisatoren willen zich niet neerleggen bijl
wat ze zeggen «dodende faktoren en konflikten in 3
deze wereld»; ze opteren integendeel, Jezus vanl
Nazareth achterna, voor een betere toekomst. De|
kruisen van deze wereld (machtsmisbruik, onrecht,i
onmenselijkheid) nopen tot bezinning. Het herden-i
ken van Jezus' kruisdood kan volgens de inrichters!
niet losgemaakt worden van de moorden, het on-f
recht en de verdrukking in de wereld. Dit jaar
wordt in de stille gebedstocht het aksent gelegd op
het waarom van Jezus' leven, de inspiratie die hem
ertoe heeft gebracht, de dood niét uit de weg te
gaan. Want het vergt moed om te blijven kiezen
voor een betere toekomst temidden van zoveel
konfliktsituaties. :D<
In 1980 werd in Sint-Niklaas voor het eerst Isti
dergelijke tocht georganizeerd. Alom legde men lm
toen de band tussen de dood van Jezus en die van jcil
monseigneur Romero van El Salvador, die ver-Jde
moord werd toen hij 's morgens de eucharistievie-i la
ring voorging. Vorig jaar werd het aksent gelegd.fm
tijdens de optochten, op armoede, honger en ge- |H
weid. De thema's die dit jaar centraal staan werden
u in de aanhef van dit artikeltje meegedeeld.
In Sint-Niklaas wordt vanuit enkele kern- en
werkgroepen veel volk verwacht op 1 april rond
zessen 's avonds. Jan Vaerewyck, Karei Van Kerck-
hove, Monique Cornelis, Pascale De Bonte, Frans
Van Houtte, Dirk Feusels, Philip De Klerck, Gaby
Van Laere, Michel Meerschaert en Jo Lootens, zij
zullen alvast van de partij zijn.
(wv)
Herman Gortergezelschap Lokeren brengt het antwoord
«Whose life is it anyway?» geeft niet langer meer te vertolken van de patiënt,
is geen prettig stuk. Ten- willen leven. Dit is niet he- De hele tijd moest hij uitge-
slotte gaat het over een tra- lemaal naar de zin van de strekt, haast onbeweeglijk
gische situatie: een man hoofdgeneesheer, die op een hospitaalbed blijven
door een ongeval verlamd meent dat hij al moet doen liggen. Gelukkig was zijn
tot aan de hals wenst niet wat hij kan om het leven stem krachtig genoeg en
langer te leven. Euthanasie van zijn patiënten te redden heeft hij zich niettegen-
is met «abortus provocatus» of in stand te houden An- staande zijn moeilijke hou-
een van de hete hangijzers dere geneesheren zijn daar ding, in heel de zaal ver
in onze laat-20-eeuwse sa- niet mee akkoord. Tenslotte staanbaar kunnen maken,
menleving. Vragen over eu- spreekt de verlamde zelf Verder vielen nog op Ro-
thanasie, klinische dood, een advocaat aan. Het komt land Van Landeghem. als
individuele rechten en zo tot heftige diskussies, zoda- de hoofdgeneesheer, en
meerhouden op dit ogen- nig zelfs dat de hoofdge- Fransien De Canne, ook ge-
blik heel wat mensen bezig, neesheer dreigt, in geval neesheer, maar de tegen-
en het is naar die vragen zijn patiënt sterft, autopsie speler van de eerste. Frieda
dat de auteur verwijst. «Eu- te laten uitvoeren. De advo- De Pilleeijn gaf ons een
thanasie» is een kontraver- kaat gelukt er tenslotte in voorstelling van een zeer
sieel onderwerp en zo'n een geneeskundige en rech- beheerste. ongenaakbare
stuk hoort thuis bij het re- terlijke raad samen te roe- en doordrijvende verpleeg-
pertorium van het Herman pen. die over het geval zal ster. Terwijl Marianne Van
Gortergezelschap. Een oordelen. Daarmee eindigt Eynde en Erwin Huyghe de
tweede en uiterst belangrij- in feite het stuk. Want de zaal konden doen lachen
ke reden om van dit stuk schrijver heeft ook geen met hun dwaze liefdesaffai-
een Herman Gorterproduk- echte oplossing gegeven, res. Aan de opbouw van het
tie te maken is het feit dat De toeschouwer kan nog al- stuk was nog heel goed te
de auteur Brian Clark er in tijd van alle kanten uit. Het zien dat het, oorspronkelijk
geslaagd is een hard pijn- vraagstuk «Euthanasie» is geschreven werd als TV-
lijk en wrang onderwerp op toch zo ingewikkeld en spel. Hier ook verschillende
een humoristische manier veelzijdig. Tussendoor kan korte scènes, die telkens
te behandelen. De soms ko- het publiek zich ook nog onderbroken werden door
mische scènes maken het vermeien met de liefdespe- duisternis en muziek. Het
voor het publiek mogelijk rikelen van een verpleeg- dekor (uitgevoerd door Ro-
een tragisch probleem on- stertje met een helper uit de ger Peyleman en Louis Van
der ogen te zien terwijl men kliniek. Bij het einde van Rijssen) was kunstzinnig
lacht. De regisseur, Roger het stuk zien we de patiënt uitgevoerd. In feite was het
Bussens, schrijft dat het nog steeds in bed en. in een vierdelig dekor; in het
dus geenszins een stuk is leven midden de patiëntenkamer,
dat zij onder de vlag van Het stuk is naar onze be- met langs de ene kant de
«een gezellig avondje uit» scheiden mening goed ge- kamer der verpleegsters,
gaan afficheren. Maar het speeld. Er was nogal een en aan de andere kant het
stuk is zo goed geschreven tamelijk grote bezetting no- bureau van de hoofdgenees-
dat het een relatief groot dig; niet min dan 13 spe- heer, met daartussenin nog
publiek kan aanspreken. Iers. En nu is het wel te een antichambre. Zo ver-
En dat is bij die eerste ver- begrijpen dat die dertien sprong het gebeuren tel-
toning die wij hebben bijge- niet allemaal op hetzelfde kenmale van de ene kant
woond ook wel gebeurd. De niveau kunnen staan. Ten naar de andere. Na de ver-
regisseur heeft de hande- andere we mogen niet ver- toning werden alle spelers
ling verplaatst van Enge- geten dat het allemaal, de zonder onderscheid op een
land naar België maar regisseur inbegrepen, lief- warm applaus onthaald. En
dan wel met behoud van de hebbers zijn, die allen hun speciale vermelding ver-
In het voorjaar van 1983 zullen er sociale verkiezingen
plaatsvinden die wellicht meer dan ooit voorheen van
belang zullen zijn. Ze vinden inderdaad plaats in een tijd
waarin het sociaal en ekonomisch leven fel door elkaar is
gehaald.
In Hamme werd een verbon- mers welkom en onderstreepte
delijke ACV startdag gehou- in het kort het belang van deze
den naar aanleiding van de startdag, waarne een situatie-
sociale verkiezingen. Ver- schets werd gegeven van de
bondsvoorzitter J De Bonte sociale verkiezingen in het ar- Hamme. Startdag van de sociale verkiezingen onder een massale belangstelling (vh)
heette er de talrijke deelne- rondissement Dendermondc,
3 wetgeving want uiterste best hebben ge- dient wel de regisseur Ro
de regisseur meende dat daan. Daarom verdienen zij ger Bussens, die getoond
onze wetgeving wel een zet- alle dertien een eresaluut, heeft dat hij niet alleen een
je nodig heeft. Het thema Maar niemand onder hen knap akteur is (iets wat wij
van het stuk is vrij eenvou- zal het ons kwalijk nemen al lang wisten), maar dat
dig: zoals reeds gezegd gaat dat wij er toch een paar hij ook de regie helemaal
het over een man die tot aan afzonderlijk noemen: Voor- onder de knie heeft,
de hals helemaal verlamd eerst Roger Van Rijssen die J.V.L.
ligt en de wens te kennen de aartsmoeilijke rol moest
In het verbond Dendermonde
komen 101 bedrijven en/of
diensten in aanmerking, waar
niet minder dan 54 onderne
mingen en 100 komitees VGV
worden verkozen. Het is in die
bedrijven en instellingen dat
dag aan dag werknemers, ar
beiders en bedienden hun dag
taak vervullen. Veelal in kon-
frontatie met minder aangena
me of verwarrende aangele
genheden. De voorbije maan
den hebben militanten via ver
gaderingen een vormingskur-
sussen de balans opgemaakt
van de voorbije vier jaar syndi-
kale ondernemingswerking.
Met de vaststelling dat een
aantal problemen zijn opge
lost, maar evenzeer met de
vaststelling dat nog een massa
andere problemen schreeuwen
om een oplossing. Dagelijks
moet er nog onderhandeld
worden over bedrijfssluiting en
dreigen sommige streken, ook
in het arrondissement Dender
monde, te worden herschapen
tot ekonomische woestijnen.
Die en nog vele andere aspek-
ten hebben hun weerslag op
het totale van het arbeidsvolu
me. Het zijn dingen die ook in
het eigen arrondissement ge
beuren en die een verklaring
kunnen zijn voor de daling van
Hamme, Startdag van de sociale verkiezingen. Mare he' aantal jeugdmandaten. de
Duquet tijdens zijn uiteenzetting (vh) daling van het aantal werkne
mers en bedrijven betrokken
bij de sociale verkiezingen. In
1979 namen nog 105 firma's
deel aan de sociale verkiezin
gen, nu zijn het er 101. Pin-up
een konfekticbedrijf uit Wet-
teren, haalde niet meer het
gemiddelde tewerkstellings
quorum van 20, Meubelen
Cayet uit Lebbeke al evenmin,
Produrac Wichelen werd in
middels gesloten, UCO tek-
stiel te Wetteren werd ook ge
sloten en Atelier Schepen (me
taal te Dendermonde) vroeg
het konkordaat, Janssens Ge
broeders (textiel Berlare) haal
de met een gemiddeld tcwerk-
stellingsquorum van 50 en La
Carpetta (textiel te Hamme) is
ook al gesloten.
Meer dan ooit lijken de sociale
verkiezingen belangrijk. Meer
dan ooit is er behoefte aan
solidariteit onder de werkne
mers om alle onopgeloste pro
blemen als gevolg van de krisis
aan te pakken, Een negental
nieuwe ondernemingen nemen
voor de eerste maal deel aan
de sociale verkiezingen. Dat is
zo het geval voor de Beschut
tende Werkplaats te Zele en te
Wetteren, Magnetrol bv (me
taal) te Zele, Rel nv (metaal)
te Zele, Onlex-Dcotcx, pvba
(textiel) te Bugnhout, Veevoe
ders Moens (voeding) te Bug-
genhout en de onderwijsschool
te Wetteren en te Dender
monde.
Na een diamontage met als
thema «wij maken er verdet
werk van» sprak nationaal
ACV sekretaris Willy Peirens
de vele kongressisten toe Hij
onderstreepte het fundamen-
teel recht van inspraak.
«Sociale verkiezingen geven
aan de werknemers de kans
om via een demokratische weg
van inspraak een stem t geven,
een richting aan te duiden die
het ondernemingsbeleid in de
toekomst moet volgen», zo zei
hij, eraan toevoegend, «dat
een stem uitbrengen meer be
tekent dan een bolletje rood of
zwart maken. Het is optreden
voor een sociaal en syndikaal
programma dat de werkne
mers-afgevaardigden in de on
dernemingsraad, komitce
VGV of via syndikale delega
tie moeten proberen door ts
drukken». Vervolgens ging hij
in de sociaal ekonomische toe
stand in ons land en op de
onderhandelingen die de vak
bonden momenteel met de re
gering voeren. De sociale ver
kiezingen, aldus Willy Peirens,
zijn een barometer om ook aan
de vakbondsleiders diets te
maken dat zij in deze onder
handelingsronde wat te verde
digen hebben.
Na het slotwoord van Lucien
Willems. arrondissementeel
ACV sekretaris werd nog een
receptie aangeboden.
Goede Vrijdag
