Grandioos
dit
«Stene\
iti
Ook mensen kin
12 - 20.5.1983 - De Voorpost
Lebbeke. Bisschop Odarus van Kamerijk vergadert (p. van san)
3
Lebbeke. Het begin van het oogstfeest. Een schilderij van Breughel (p. van san)
Lebbeke Er ontstaat onenigheid, de duivels dansen (P. Van San)
Lebbeke. Middens
Lieve Vrouw naarl
Lebbeke. Het besluit van de bisschop wordt voorgelezen (v)
Lebbeke. Het oogstfeest. En of er gedanst werd (P. Van San)
Lebbeke, vrijdagavond 13 mei 1983. Uit een donker-dreigende; laaghangende lucht valt onophoudelijk kille
regen. Ruim twaalfhonderd toeschouwers bevolken de reuzetribune op het Dorpsplein. Onder opgestoken
paraplu's schuilen verkleumde mensen.
Het is even over negenen. In de regiekamer checkt regisseur Jaak Van der Helst of al zijn medewerkers
paraat staan...
André? Achiel? Zijn jullie klaar?
In de kerk alles O.K.?
Precies om negen over negen begint hij met de count-down: 10 9 8 3 2 1.
Toil Toil Toil Lietbeka! stuurt hij door de microfoon.
Het massaspel is begon
nen. De deur van het ge
meentehuis zwaait open
en statig schrijden trom
melaars de trappen van
de pui af. Spontaan ap
plaus bij het publiek.
Even later vangt een
schijnwerper de nar bo
venop een ton vóór de
afspanning «Den Hert».
Het verhaal, althans de
proloog ervan, wordt in
gezet. De komende twee
uur voeren een 800-tal
Lebbekenaars «Het Ste
nen Wonder van Lietbe
ka» op, het massaspel
opgezet ter gelegenheid
van de viering van het
875-jarig bestaan van de
Lebbeekse O.-L.-Vrouw-
kerk. Twintig minuten na
dat Jaak Van der Helst
het startsein gaf, houdt
de regen op. Het eerste
wonder is geschied...
Twee uren later, het ge
luid van de klokken sterft
weg in de nacht, klautert
Jaak Van der Helst uit zijn
regiehok en stormt de
trappen naar beneden.
Op zoek naar zijn co-re-
gisseur. Hij glundert.
Wanneer hij Achiel Ver-
meiren bemerkt, vliegen
ze mekaar spontaan in de
armen. Hun ogen worden
vochtig van de ontroe
ring. Ze wensen elkaar
proficiat. In die geluk
wensen, dat merk je zo,
zitten dankbaarheid en
respekt vervat. En een
toegroeien naar elkaar,
na een maandenlange
samenwerking. Niet al
leen tussen deze beide
Geslaagde massascènes,
naast intieme momenten
Het verhaal van naaldje
tot draadje vertellen, zou
de pret bederven van de
duizenden die nog ver
wacht worden. Toch zul
len bepaalde scènes de
toeschouwers erg lang in
het geheugen blijven. We
denken in dit verband
aan de vlasoogstkermis,
waarin vertrekkend van
de figuren van een schil
derij van Breughel, het
oogstfeest geëvoceerd
wordt. Het is een werve
lend geheel, waarin dans
en muziek de vreugde
van het oogsten begelei
den. Ook de duivelsdans
laat een diepe indruk na.
Grandioos, indrukwek
kend en ontroerend tege^
lijk is de finale. Onder
luid klokkengelui wordt
het mirakuleus beeld van
sechte! Een van de mooi- de wagens die de zeven
ste, meest intieme en smarten van Maria voor-
sterk ontroerende mo- stellen, trekken de aan-
menten vormt de scène dacht. De ene door zijn
me een schitl
voorstelling zienl
noem ik inderdaf
tweede mirakel,
ste is gisteren gl
Nadat het stof
donderdagmiddag!
herberg «den
gruizelementen
stond vanmorged
opnieuw recht, «w
zeer gelukkig...
Co-regisseur Achi
meiren: FormidaÉ
Lebbeke. Stripverhalen lezen tijdens de lange wachttijd (P. Van San)
Lebbeke. Het oogstfeest P.
Lebbeke. De leden van de rederijkerskamer krijgen van de gezant van Margaretha 1
Hongarije het octrooi, dat de toelating verleen^et^rdemkenifee^jWtorgaiuzeren (P.
Van San)
Van San)'
waarin de weduwe, knap
gezegd èn vertolkt door
Julia Mertens, een émi
nence grise uit de Leb
beekse toneelwereld, het
bezoek krijgt van een af
vaardiging van de Twaalf
Geslachten en O.-L.-
Vrouw haar achteraf ver
schijnt. De muzikale intro
tot deze scène alleen
reeds ontroert. Op dat
moment voel je de inge
houden adem van de toe
schouwers.
Daarmee is echter nog
niet alles omtrent dit
massaspel gezegd, want
ook de ommegang is
meer dan het bekijken
waard. Niet alleen de
kostumering valt op, ook
soberheid, de andere
door zijn rijkdom aan
symboliek.
De wonderen, echt waar,
zijn de wereld nog niet
uit. Toch te Lebbeke niet.
De eerste reakties
Meteen na het einde van
de premièrevoorstelling,
het klokkengelui zinderde
nog na in de donkere he
mel, vroegen we enkele
verantwoordelijken naar
hun eerste indrukken.
Regisseur Jaak Van der
Helst: Er is hier vana
vond een tweede mirakel
gebeurd. Na één repetitie
alle deelnemers met een
aanstekelijk enthousias-
is fantastisch veria
heb het nooit duni
men. We hebben!
rieus kunnen rep|
Donderdag speek
stormweer ons le|
ten. En toch I
in orde. Het is indf
een beetje een
Mijn dank gaat i
iedereen die zich\j
welslagen ingezejj
en speciaal naar di
sen die donderdal
een de handen f
mouwen gestokel
ben en in een r
tijd de herberg
opbouwden. I\"'
betrachting is,
voel van samenho|
dat zich i
Lebbeke. Voor het schminken werd een beroep gedaan op
Raymond De Roeck, verbonden aan de BRT (P. Van
San
tenoren van het massa- O.-L.-Vrouw de kerk bui-
spel, maar evenzeer tus- ten gedragen. Alle deel-
sen de honderden Lebbe- nemers aan het massa-
kenaars die voor en ach- spel scharen zich rond
ter de schermen gewerkt het beeld en zingen «Rijs
hebben aan de realisatie Maria, hier in glorie.» Bo
en het welslagen van ven hun hoofden spat
«hun» massaspel. Even vuurwerk uiteen, uit de
laten vervoegt geluidsre- kerktoren wapperen twee
gisseur Fons Heuninck 8 m lange, blauwwitte
het duo. En omme- vlaggen. Wie dan geen
ganckregisseur André Al- kippevel krijgt en derge-
lary. Er worden bloemen lijk schouwspel onbe-
Lebbeke. Een groots en ontroerend moment. Het mirakuleuze beeld van Onze Lieve 9escbonken. Ook men- roerd kan aanschouwen,
Vrouw van Lebbeke wordt de kerk buitengedragen (p. van san) sen kunnen wonderen is besiist geen Lebbeke-
verrichten... naar. Althans aeen ra-
Lebbeke. De rederijkerskamer vergadert (P. Van San
