De grote
en de kleine k
Vierde Honky Tonk Jazzboottocht:
zon, veel volk, sfeer en...Lillian Boutté
Herdersems
Maj orettenkorps
op de helling?
De Voorpost - 10.6.1983 - 21
rekenen op een trouw pu
bliek van fans, jazzfanaten
en mensen die komen voor
het sfeertje.
Moeder de vrouw zocht zich
een goed stekje aan dek in
het zonnetje (ook een Hon-
ky Tonk-fan!) vlak bij de
loopbrug. Je ziet er immers
iedereen aan boord ko
men... En ze kwamen weer
af in dichte drommen: een
zaten, tweezaten en hele fa
milies met kleiner en groter
grut, met en zonder
picknickmand, met en zon
der zonnebrandolie, met en
zonder vrienden. De orga
nisatoren waren weer zo be
grijpend een kwartiertje te
wachten op de laatkomers;
toch was de wegomlegging
goed aangeduid.
Kwart over twee: gangway
op de steiger, reling ge
grendeld, motoren aan "t
stampen, de boot wendt
Het huisorkest, zo te zien niet eens lijdend onder de hitte (c)
tuur
vloeiden dan Honky Tonk sfeertje: gezel-
Ze zeggen lige jongens onder elkaar,
dan 100 perso- maar samen toch telkens
het maximaal weer goed voor grandioos
aantal over de georganiseerde manifesta-
22-loopbrug pas- ties als jazzfestivals, kroe-
wat de kapitein gentochten, boottochten,
was. «Ze abdijkoncerten, bunker-
iggen ze?... koncerten... Manifestaties
(Bond zon- die steeds lukken, die na-
een tijdje ge- volging krijgen bij andere
klubs en die steeds kunnen
pers langs de luidsprekers
het binnengebeuren uit de
grote salon meemaken. En
dat was een gebeurtenis! De
«Music Friends» van Boutté
zijn niet zomaar een toeval
lig samenraapsel van goede
muzikanten, die bijeenge
bracht worden om als bac
king en/of begeleidings
groep te dienen voor de ve
dette in kwestie. De zeven-
Dendermonde. Genieten van de eerste zonnestralen op een riante jazzboot (c)
Juniores: grid Van Lierde 4e, Nadine Seniores:
Wendy Verheirstraeten, 3e Willems 5e. Anja Van de Meerssche 3e
en Valerie Raes 7e. Baton 2: Sigrun Lockefeer 4e en Lu-
Tamboers: Nicole Pieters le en Nancy cia Van Lierde 10e.
Chris Van de Velde le, In- Mangelschots 3e. LH
Voor «Knokke '83» geeft ten gewerkt wat een kor-
het maj orettenkorps van de rektere leiding zal waarbor-
Koninklijke Harmonie gen. Hilde Van den Steen
«Concordia et Docilitas» blijft bij de groten, Nadine
noodgedwongen forfait. De Willems komt bij de mini's
afwezigheid van instruktri- en Ingrid Van Lierde voert
ce Karine wegens studiën de vlaggen aan.
was reeds een handicap Gehoopt wordt dat dit een
doch de laatste ontwikke- verbetering zal betekenen
lingen i.v.m. de majoretten- voor allen,
groep, het huidig peil en de Te Aalst haalden de twir-
momentele instelling ston- lers van de harmonie vol
den een eerbaar resultaat in gende resultaten;
de weg
Absenteisme en negatieve
hoofdmajorette bleek geen If*]» CT
onverdeeld sukses te zijn. nTrtf fft ïïl f J -
Miniretten liepen verloren ffSBit 1—C ËJtkhJ
en van gelijktijdigheid was IT mgT'
er nog nauwelijks sprake. w i/
Ook zij mogen eens in de bloemen worden gezet: de harde werkers achter 111 de toekomst wordt dan e?no'' Van de gelegenheid werd gebruik gemaakt om reklame te maken voor het jazzfestival van 2 en 3
ook met drie hoofdmajoret- september (v)
liep de sekretaris van de Honky Tonk Jazzklub God en Klein
te vertellen over Lilian Boutté, haar sensationeel oertalent, haar
entoesiasme, haar fantastische band... en dat deze jazzdame zou
de zaterdagse editie van de tweedaagse Honky Tonk Jazzboottocht,
voor de vierde keer werd georganiseerd. Hij kon er niet over zwijgen,
er niet van slapen... en gelijk had hij nog ook! Ze werd DE vedette van
geslaagde jazzboottocht. We zeggen «weer geslaagd» want richt
Tonk andere manifestaties in dan geslaagde?
veel te klein als ze haar
optredens begon. Van alle
dekken kwamen ze afge
stormd; zelfs de Jeggpap-
pers probeerden zo weinig
mogelijk te missen van
haar performance. En te
recht. De Mon had niet
overdreven! Wat een klasse!
Wat een bezieling! Wat een
talent! 'Een stilmakende,
kippevel bezorgende, emo
tionele gevoeligheid; een
wervelende, bijna diaboli
sche bezetenheid; een frivo
le showfeeling; een ver
scheurende bluesstem van
topkaraat. Alle zijn het ver
schillende facetten van de
prachtige jazz-diamant die
Lillian Boutté is!
En de Jeggpap New Or
leans Jazzband van den
Bert was er ook. In de bo
venste salon. Hier was
meestal wel nog een zit-
plaatsje te vinden, Ten on
rechte naar onze mening,
want onze Bert-boys horen
toch bij de beste Westeuro-
pese New Orleans forma
ties. Maar ja, we kennen ze
al zo lang. We zijn hun
kwaliteiten gewend. We we
ten wat ze waard zijn. En ze
waren goed, onze Jeggpap-
pers. Ze kenden minder be
langstelling van het pu
bliek dan ze verdienden.
Norbert niet gehoord? Kom
nou... En toch! Eigenlijk
een beetje begrijpelijk, die
mindere belangstelling, als
er in de onderliggende ver
dieping een monument aan
het optreden is. Naar het
schijnt had het Honky
Tonk huisorkest op zondag
meer sukses; maar dan was
er geen Lillian Boutté in de
buurt.
Negentien uur. De aanleg-
Dendermonde. Zonnen en naar jazzmuziek luisteren. Het kon het afgelopen weekend op
de Honky Tonk boot allemaal (c)
monde. Lillian Boutté veroverde de harten van de
ia ten. (c)
le vaart van zondag Wij dus zaterdag mee! Vlug
2/A, e' Trevor Richards als we zijn, waren we ruim
rleans Trio waren we een half uur te vroeg in
Vid i laat voor een kaart. Bornem-Buitenland. Dich-
ig maar, anders ter bij Honky Tonk Town
we waarschijnlijk kon niet omdat de Schelde
Boutté and Her Mu- in die buurt te nauw en te
Ba iends gemist, want ondiep was. Alhoewel we
irt er nu twee dagen dus ruim op tijd waren,
i. Ffi '^s gratis?! moesten we toch al een par-
iondag kunnen we keerplaatsje zoeken voor
Del linig vertellen tenzij onze dinky toy. Zoals steeds
ren zeggen Ze zeg- bij Honky Tonk: alleen la-
t het weer zonnig chende gezichten aan de
zeggen dat Trevor gangway: een monkelende
'ed k goed was. Ze zeg- Mon, een vriendelijke Piet,
de Jeggpap steen- oen drukke Laszlo, een be-
nu ze van hun scheiden Fernand, een
ver- glunderende Jacky met zijn
Ze zeggen dat ploeg entoesiaste garagis-
nog over- ten. Kortom het gekende
koppige formatie (wanneer
keert de Jeggpap ernaar te
rug?) bestaat uit een Brit,
een Amerikaan, een Duit
ser, een Noor en drie Zwe
den. Niet zomaar een New
Orleans Band; neen, een
van de beste New Orleans
sounds die we ooit hoorden,
en dan waarschijnlijk nog
in een begenadigde dag!
Wij persoonlijk werden
enorm geboeid vooral door
pianist David Paquette (de
Amerikaan uit Connecti
cut) en door klarinettist-alt
sax Thomas l'Etienne uit
West-Duitsland. Superklas
se! We zouden meer dan
onrechtvaardig zijn indien
we ook niet de andere leden
zouden noemen: trombonist
Freddie John, drummer
Sven Stahlberg, banjoïst
Arild Holm, trompettist Pe
ter Kellin -«en gitarist Bob
Culverhouse waren impo
nerend. Stuk voor stuk
goed voor sublieme solopar
tijen, ook vokaal. De sterk
te van de formatie is echter
vooral haar koherentie,
haar samen-musiceren,
haar op-elkaar-ingespeeld-
zijn.
Dendermonde. Een massale belangstelling voor de vierde jazzboottocht (v)
maakt voor volgend jaar.
Uit de onderste salon klin
ken de laatste Boutté-klan-
ken: When the Saints go
marching in. Ook wij mar
sjeerden af, alhoewel we ze
ker niet bij de heiligen die
nen gerekend te worden.
Wij waren tevreden over
onze namiddag, over het
weer, over het gezelschap.
Wij waren gefascineerd
door die anderhalve meter
grootse jazzdame.
Wij zijn thuisgekomen en
hebben onmiddellijk haar
LP opgelegd: Goody goody
He touched me - Big boss
man - One more time
(1)
En dan: Lillian Boutté zelf.
De grote salon werd telkens
zich richting Noordzee; en
wij weg!! Laat ons liefste
samen varen! (Dank u Ar-
mand Preud'homme!) Va
ren langs de af en toe mooie
Schelde-oevers, de scheeps
werven van Rupelmonde,
Temse en Hoboken, de dok
ken, de Antwerpse kate-
draal, het Steen met de Lan
ge Wapper, de petroleum-
raffinaderijen, de kerncen
trales van Doel, tot de buurt
van Berendrecht en Zand
vliet... en terug. Het was
alles nochtans maar een de-
kor voor het gebeuren op de
boot, en dan bedoelen we
het echte jazzgebeuren.
Op het boven- en beneden-
dek konden de zonneklop-
steiger is in zicht. De
picknickmanden worden
dichtgeklapt. De zonne
brandolie verdwijnt in de
tassen. De laatste pint (op
de boot althans) wordt gele
digd. Handjes worden ge
schud. Het klein grut
wordt bij elkaar geroepen
Afspraken worden ge-
Dendermonde. Jazz heeft ook heilzame invloeden (c)
