SAF1
iim
Belgisch kampioenschap
slecht af
loopt
1
11
Dirk Heirweg opnieuw op
het zegepad
Johan Robijns: de haan kraait
om vijf uur
'3* a w
Wielersport in Erembodegem
Chris Heymans plaatst er een
punt achter
«Een
overwinning
is vooralsnog
een droom»
Roland
De Smedt
streeft naar
ereplaatsen
y
zzrzZotizti ffDe Rode 0"Ms- bekerwin"'u"s mtsa- *4"
34 - 24.6.1983 - De Voorpost
if
Lebbekenaar houdt er nochtans
de moed in...
WIELRENNEN
Frans Van Huff el uit Lebbeke zal allicht maar een slechte
herinnering behouden aan het Belgisch kampioenschap.
Hij kwam er zwaar ten val, liep een hoofdwonde op, zag
zijn fiets tot schroot herleid en moest uiteraard voortijdig de
pijp aan Maarten geven. Dat was een streep door de
rekening van de Lebbeekse amateur.
f#
Die evolueerde nochtans
gunstig de laatste weken.
Geregeld legde hij beslag
op de prijzen. Een overwin
ning en enkele ereplaatsen
schreef hij reeds bij op zijn
palmares. Van Huffel had
de gewenste konditie te
pakken. Hij had vertrouwen
in zichzelf. Kortom, alle in
grediënten waren voorhan
den om met goed gevolg
aan belangrijke wielerwed
strijden te beginnen. Maar
ook het noodlot kan je beloe
ren. Het slaat soms toe van
uit een onverwachte hoek.
Frans Van Huffel heeft het
ervaren. Niemand beter dan
hijzelfd kan ons het verhaal
vertellen.
«De start die ik nam in de
Ronde van België was hoop
gevend. Na de tweede dag
had ik bezit genomen van
een vijftiende plaats in de
algemene rangschikking. Ik
kreeg uitzicht op een plaats
binnen de eerste tien. Ik
droomde ervan. Bovendien
voelde ik mij kiplekker.
Tijdens de derde etappe
werd ik met pech gekonfron-
teerd. Nochtans bevond ik
mij op een gunstig ogenblik
in een ideale positie. Bij het
beklimmen van de Kaaien-
berg was ik lid van de kop
groep. Alles liet vermoeden
dat ik op een meer dan voor
treffelijke plaats zou beslag
leggen. Maar plots brak de
ketting van mijn fiets. Dat
betekende voor mij een wa
re ramp. Bovendien duurde
het enige tijd vooraleer er
hulp kwam opdagen. Intus
sen verliepen de minuten. Ik
werd door zenuwachtigheid
overmand. Zeker toen ik het
ganse peloton voorbij zag
rijden. Eens het euvel her
steld, poogde ik de achter
volging in te zetten. Ik ging
tot het uiterste. Maar met
sterk bergop en aan een
moordend tempo was de af
scheiding niet meer goed te
maken. Mijn benen werden
loodzwaar van ontgooche
ling. Ik kreeg haast de tra
nen in de ogen. Opgeven.
Neen dat mocht ik niet. Al
moest ik er bij neervallen.
Aan een ereplaats kon ik
niet meer denken. Daarvoor
was de achterstand met de
eerstgerangschikte in de
klassering al te groot gewor
den. Ik heb echter moedig
de volle wedstrijd uitgere
den en bereidde mij intus
sen voor op het nationaal
kampioenschap Ik was mo
reel opgejut, biezonder ge
prikkeld, en sterker dan
ooit. Met vertrouwen begon
ik aan de zware opdracht.»
Zware val
«De eerste twee ronden ver
liepen naar wens», gaat de
Lebbekenaar verder.
«Tijdens de derde ronde
sloeg het noodlot toe. Twee
renners waren ten val geko
men. Iemand die voor mij uit
reed kon de gevallen ren
ners nog ontwijken. Ik die
net wou demareren had de
valpartij niet eens bemerkt.
Ik kon niet tijdig meer ont
wijken en kwam eveneens
ten val. Het was de ergste
tuimelpartij die ik in mijn
loopbaan heb meegemaakt.
Het bloed stroomde mij over
het aangezicht. Bij het val
len was ik op mijn hoofd
terechtgekomen. Ik moest
worden geëvakueerd. De
wonde diende dichtge
naaid. Ook liep ik verwon
dingen op aan schouder en
rug. Mijn fiets zelf is alleen
nog goed voor de schroot
hoop. De moed verliezen
doe ik niet. Een nieuwe fiets
is reeds in bestelling. De
genezing heeft zich deze
week biezonder gunstig vol
trokken. Vandaag of morgen
hervat ik de trainingen. Ten
minste als ik over de fiets
die ik besteld heb kan be
schikken. Zo een valpartij
kan veel zwaardere gevol
gen hebben. Het enige wat
mijn vrienden nu kunnen
zeggen is dat ik .ooit eens op
mijn kop ben gevallen»,
lacht de Lebbeekse ama
teur.
Frans Van Huffel is intussen
de miserie al grotendeels
vergeten. Hij is immers een
moedig renner die door
iedereen om zijn sportieve
houding wordt geprezen.
Het is prettig met zo iemand
een gesprek te voeren (in de
zomer) en een pint te drin
ken fin de winter).
E.D.M.
Wielrennen. In de nieuwelingenkoers te Erembodegem
won Pascal Neirinckx voor Tonv De Leeuw, (per)
gehaald uit een buitenland
se kampagne. integendeel,
het leverde hem meestal na
righeid op. Dit was ook dit
seizoen het geval. Een
Spaanse verkoudheid verer
gerde naar een keelontste
king en meteen lag de sei-
zoenaanhef, waarvan de Ze
ienaar veel verwachtte in
duigen. Vorig jaar was hij
goed voor 13 overwinningen
en in een goed gestruktu-
reerde ploeg als Safir, wilde
hij van 1983 een belangrijk
objektief maken. Het werd
één lange lijdensweg met
een moreel dat heel diep
daalde. Enkele keren tracht
te hij de kompetitie te her
vatten, maar een sukses
was het zeker niet. De licha
melijke narigheid verdween
pas half juni en Heirweg
bewees dat hij. mits fysisch
paraat, nog altijd wat in zijn
mars heeft en daarenboven
niet veel kompetitie nodig
heeft om er te staan.
Te Erembodegem-Terjoden
gooide hij het juk van de
pech van zich af en won zijn
eerste Belgische koers anno
1983. Het was een ontlading
van twijfel die overging in
de vreugde het nog steeds te
kunnen. De Zeienaar heeft
nu nog enkele maanden
voor zich om de mislukte
start enigszins te laten ver
geten. Een voortzetting van
de zegereeks zou op het goe
de moment komen. De Belgi
sche titelren komt misschien
iets te vroeg om een rol van
betekenis te kunnen spelen,
maar met een gemotiveerde
en geprikkelde renner die
kampt voor zijn plaats in de
profrangen, weet men nooit.
BENO
Liefhebbersvoetbal. De personeelsleden van de psychiatrische inrichting Ankers
voetbalden tegen hun collega's uit het Stuyvenbergziekenhuis. (dw)
Paardesport. Het Waas ren- en ponyverbond organiseerde spannende wedstrijd
Belsele. Volgende week is er opnieuw spektakel in de Kouterstraat. (dw)
Wielrennen. Dirk Heirweg
behaalde zijn eerste profze
ge van 1983 (GVw)
Het is lange tijd stil geweest
rond de Zeelse prof. In de
voorbereidingsperiode won
hij wel een criterium in
Spanje, maar daarmee was
de kous af. Heirweg heeft in
het verleden nooit veel baat
Ronde door een val (arch)
"llfc
Wielrennen. Frans Van
Huffel uil Lebbekeuit de l„ Moerzeke is Johan Robijns
uit Zele vorig weekeinde ten
val gekomen. Voor de Zeie
naar zat er uiteraard niets
anders op dan vroegtijdig
de pijp aan Maarten te ge
ven. De verwondingen die
de wielrenner opgelopen
had, bleken niet van ern
stige aard te zijn.
«Aan tegenslag heeft het
mij nog niet ontbroken»,
zegt de Zeienaar.
«Het is niet de eerste keer
dat ik kennis maak met het
harde wegdek. Ik ben laat
met het koersen begonnen
vorig jaar in de maand au
gustus. Toen nam ik voor
het eerst aan een wedstrijd
deel. Tot sprekende presta
ties heb ik het vooralsnog
niet gebracht. Toch voel ik
mij de laatste weken sterker
worden. Trainen doe ik in
tens. Dagelijks maal ik on-
mlp
Wielrennen. Bij de liefhebbers te Erembodegem
won Rudy De Clercq voor René De Brucker.
Zondag 26 juni 1983 te 14 en 16 uur: 23e en 24e Grote
Prijs «Forum» voor nieuwelingen en juniores BWB,
over een open omloop, afstand 50 kom of 10 ronden
langs A Van de Maelestraat, Molenkouterbaan,
Kerkhofbaan. Aalststraat. Kapellekensbaan. Ijzeren-
wegstraat. Burg. De Cocklaan, Welleweg, Kouter-
baan. Nachtegaalstraat. Ninovesteenweg. Keppe-
straat, voor de nieuwelingen en 80 km of 16 ronden
langs hetzelfde parkoers voor de juniores.
Inschrijving en aankomst: café Forum, Keppestraat,
Erembodegem.
Vertrek: café Rooms Hof.
Prijsuitreiking café Cornand.
Zaterdag 30 juli 1983: te 15 uur: 25e Grote Prijs
«Forum» voor juniores. Afstand 80 km of 16 ronden
langs hogergenoemd parkoers.
Zondag 28 augustus 1983: ie 14 uur: 26e Grote Prijs
«Forum» voor nieuwelingen, over hogergenoemde
omloop, afstand 50 km of 10 ronden en te 16 uur: 27e
Grote Prijs «Forum» voor juniores over dezelfde om
loop, afstand 80 km of 16 ronden.
D.B.
geveer negentig kkilometers
af. Het kwam vroeger gere
geld voor dat ik voortijdig de
strijd moest staken. Dat is
thans niet meer zo het ge
val. De meeste wedstrijden
breng ik tot een goed einde.
Over mijn werkgever mag ik
zeker niet klagen. Ik ben in
een bakkersbedrijf te
werkgesteld op leerkon-
trakt. Ik vind geregeid de
gelegenheid om op training
te gaan. Wel moet ik vroeg
uit de veren. Iedere ochtend
om 5 uur kraait de haan. In
een bakkersbedrijf moet je
immers vroeg bij de zaak
zijn. In de meeste gevallen
kom je mij op training tegen
in gezelschap van Bruno
Wouters. Mare De Vrieze en
Guido Braeckman. Trainen
in gezelschap is veel aan
trekkelijker dan alleen.
E.D.M
Verrassend nieuws kregen
we vorig weekeinde te ho
ren. De Buggenhoutse ama
teur Chris Heymans stopt
met wielrennen. Daaraan
hadden we ons niet ver
wacht. Uit de gesprekken
die we tot voor kort met hem
voerden, liet niets een der
gelijke afloop vermoeden.
Eigenlijk spijt het ons zelf
een beetje dat we voortaan
Chris Heymans in deze
sportrubriek zullen moeten
missen.
«Het was niet meer vol te
houden», zegt vriendelijke
Chris.
«Mijn dagelijkse bezigheid
was niet meer te kombine-
ren met de wielrennerij. Pas
laat op de avond was ik in
de gelegenheid om te trai
nen. Geregeld was het te
gen elven vooraleer ik de
fiets kon laten rusten. Daar
enboven moet ik ook op za
terdag aan de slag. Dat had
voor gevolg dat ik slechts op
zondag aan een wedstrijd
kon deelnemen.
Onvoorbereid wil ik niet
aan de start verschijnen.
Dat behoort niet tot mijn
temperament. Ik heb altijd
naar resultaten getracht.
Een rol van figurant was
nooit voor mij weggelegd.
Liever ermee kappen dan
laag te vallen. Het besluit
dat ik nam klinkt voor velen
allicht verrassend. Ook voor
mijzelf. Ik zal mij in de ko
mende weken moeten aan
passen aan een andere le
venswijze. Fietsen blijf ik
nog wel doen. om mijn vrije
tijd door te brengen. Koer
sen behoort definitief tot het
verleden.»
De naam Chris Heymans zal
dus niet meer in deze kolom
men verschijnen. Tenware
de Buggenhoutenaar zich
ooit nog eens zou bedenken.
Wat we hem zeker niet kwa
lijk zouden nemen, integen
deel.
E.D.M.
Danny D'Haese
(Zele):
Danny D'Haese uit Zele is in
de wielrennerij in feite nog
een nobele onbekende.
Vooralsnog wist hij zich niet
in de kijker te rijden. Het
ontbreekt de Zeienaar aan
degelijke voorbereiding.
Dat komt omdat de studies
voor een groot stuk de vrije
tijd opeisen.
«Nu komt daar serieus wat
verandering in», zegt de ze
ventienjarige junior.
«De tijd van studeren ligt
achter de rug. Momenteel
kijk ik uit naar een betrek
king. Vanaf nu gaat mijn
vrije tijd voor het grootste
deel naar de wielrennerij. Ik
heb mij voorgenomen om
dagelijks twee tot drie uur
ernstig te trainen. Daarvan
moet ik de vruchten kunnen
plukken. Vorig jaar ben ik
met het koersen van start
gegaan. Het viel geregeld
voor dat ik vroegtijdig moest
afhaken. Ook tijdens de eer
ste maanden van dit seizoen
was dat het geval. Ik voel
mij thans gunstig evolueren
en aan kracht winnen. Dat
is hoopgevend. Ik breng ook
de meeste wedstrijden tot
een goed einde. Het is mijn
betrachting om zo vlug mo
gelijk binnen de prijzen te
eindigen. Daar is inzet en
energie voor nodig. Een
overwinning is vooralsnog
een verre droom. Voorals
nog blijft de wielrennerij
voor mij een vorm van ont
spanning. Aan verzorging
ontbreekt het mij niet. Tem
po rijden zint mij vooralsnog
het best. Over sprinten kan
ik echt nog niet zoveel mee
praten. Ik was totnogtoe
weinig in een spurt betrok
ken. Misschien komt dat
weldra wel.»
E.D.M.
Roland De Smedt uit Baasro-
de is zoals hijzelf zegt altijd
een wielerfan geweest Als
kleine jongen reeds was hij
sterk door de wielersport
aangetrokken. Het zit hem
dus in feite reeds van
kleinsaf in het bloed. Op het
voorplan is de eerstejaarsju
nior nog niet verschenen
Tot nu toe is een tiende
plaats het beste resultaat
Roland De Smedt is nog
student.
«Studeren geniet op alles de
denaar^' 00 Baasro" Land van Beveren. Ook de afgevaardigden van de ploegen uit de zaterdagreek
«Aarf het Koninklijk Tech- een trofee komen halen (Iv)
nisch Atheneum volg ik A2
architektuur. Sedert enkele
dagen zijn de examens ach
ter de rug. Het is nu vakan
tie. Dat houdt in dat ik me-
teén over heel wat vrijetijd
zal kunnen beschikken. Ik
zal mij thans toespitsen op
de trainingen. Daarvoor wil
ik behoorlijk wat inspannin
gen leveren. Ik heb me voor
genomen om dagelijks tach
tig tot honderd kilometers te
rijden. Een vereiste voor ie
mand die zich in de juniors-
kategorie tot in de ereplaat
sen wil hijsen. Dit jaar ein
digde ik enkele keren bin
nen de eerste vijftien. Vorig
jaar bij de nieuwelingen
viel het mij ook behoorlijk
mee. Mijn streefdoel is
thans om enkele keren een
plaats binnen de eerste tien Wielrennen. Op het gemeentehuis van Vrasene werden de Smishoekvrienden c
af te dwingen. Aan een zege een wielerklub die reeds een kwarteeuw aktief is. (dw)
durf ik vooralsnog niet den
ken. Dat is allicht een zaak
voor later. Het is trouwens
mijn bedoeling om mij voor
al vanaf volgend jaar te la
ten gelden Bij dit alles hoef
je uiteraard wat geluk te
hebben. Het is in elk geval
mijn betrachting om zo lang
mogelijk aan koersen te
kunnen doen. Het is mijn
geliefkoosde sport, waar
voor ik altijd een reus
achtige belangstelling heb
gekoesterd.»
E.D.M.
Liefhebbersvoetbal, FC Luitentuit vierde niet alleen het tienjarig bestaan maar ii
nog kampioen in zijn reeks van het Vlaams Sportverbond. Het werd ontvangen
gemeentehuis van Sinaai (Iv)
Wielrennen. Willy De Bac
ker teerde op zijn rondefor-
groter dan hijzelf (jj)
