AZZ MET EEN
NIPOOGJE
Hannover
rtiende jazzfestival
Dendermonde
Programma Jazzfestival 1983
De Voorpost - 12.8.1983 - 21
or wegen,
i ii angrijke
tztó se trend
erop dat het dertiende Dendermondse jazzfestival een
van formaat wordt. Niet alleen is de belangstelling voor
gebeurtenissen in het algemeen gevoelig gestegen, de
i.e. de Honky Tonk Jazzclub, heeft deze keer werkelijk
k programma gezorgd, een programma dat financieel wel
maar dat mogelijk werd door de hulp van verschillen-
sponsors. Indien het weer zich nu ook nog in dezelfde
blijft ontwikkelen dan zijn alle elementen voorhanden
onvergetelijke tweedaagse van te maken, aan Chuck Berry,
Wither spoon of Manu Dibango zal het zeker niet liggen.
Witherspoon: bluesvokalist. Een oude droom...
liskussie, ook blers laten toch ook weer
organisatie, wat anders horen dan
jer de andere Max Collie of Jeggpap.
gen moet uit- Kortom, we menen dat
blijven vast- er zelfs voor diegenen
die eeuwige die New Orleans af grij
ns heeft blijk- selijk vinden, heelwat te
beslag gekre- beluisteren valt.
programma Luisteren gaan we dus
lelijk een ope- twee dagen zeker doen,
andere stij- wandelen ook en genie-
was dit ook ten van de unieke sfeer
minder dui- die het Dendermondse
[misschien met bij- festival biedt: een kombi-
de Pasadena natie van kermis en goe-
IOrchestra, B.B. de muziek, levenslust en
Waso of Toots heimweh, vreugde en
Dit jaar melancholie. Overdag
doorbraak gro- heeft het VP-terrein die
vooral Chuck dagen iets joligs, iets
Manu Dibango. aparts dat ook de meest
Witherspoon en ernstige heer tot een
espie volgen op vlotte festivalganger
lijn. The Ram- maakt, 's Avonds neigt
het dikwijls naar wee
moed, zo'n onbestemd
gevoel toch alleen te zijn
tussen tienduizend an
deren. Misschien zit de
blues er wel voor iets
tussen...
Vrijdag dus, in tegen
stelling met de vorige
festivals nu eens geen
programma dat maar
een warmlopertje is voor
zaterdag, geen neus-
brandertje maar een mo
numentale pijp om een
ganse avond van te ge
nieten. Zwaren toebak
zelfs met Chuck Berry,
nu op vrijdagavond dé
hoofdattraktie van het
festival.
De rommelmarkt, aan
vankelijk georganiseerd
om ook die eerste avond
wat volk te lokken, zal
zeker niet meer nodig
zijn. Voor velen trou
wens is die eerste avond
sinds enkele jaren de be
langrijkste van het festi
val. Na de opening door
voorzitter Piet Heu-
vinck, die geen kansje
laat voorbijgaan om ach
ter de mikro te staan,
komt onmiddellijk een
grote dame op het po
dium: Dana Gillespie.
Het is dan acht uur en in
die tijd van het jaar
wordt het al goed don
ker. Geen nood echter.
De duizenden veelkleu
rige lampjes verlichten
het terrein voldoende en
de spots die op het po
dium gericht staan,
worden bediend door er
varen specialisten.
Dana Gillespie heet in
feite Van Winterstein en
is van Oostenrijkse ade-
lijke afkomst. Met ijs
heeft deze vurige dame
echter niets te maken en
volgens de plaat die we
van haar konden beluis
teren, kan ze nog zingen
ook. Zij verdiende haar
sporen naast bekende fi
guren als Donovan, Jim
my Page en David Bo
wie. Ook in de film was
zij aktief en speelde on
dermeer voor Ken Rus-
sel, Mai Zetterling en
Nicholas Roeg. Musical
was haar ook al niet
vreemd. Zij speelde en
zong in Jezus Christ Su
perstar, Tommy en Mar-
di Gras, een musical op
basis van jazz en blues
uit New Orleans in
1917.
Van haar optredens
maakt ze meeslepende
podium-acts en naar
Dendermonde brengt ze
haar zeskoppige Blues
Band mee met muzikan
ten van Diri and the
Doorman en The Mojo
Blues Band. Vele ken
ners menen dat zij dé
revelatie van dit festival
zal zijn. Althans een
prachtig vooruitzicht
om de tweedaagse mee te
starten. Dana Gillespie
is trouwens een pronte
madam en het oog wil
ook wel wat.
Norbert Detaeye zal het
dus niet gemakkelijk
hebben om in haar spoor
te treden. Om 21 u. stapt
de bedachtzame Norbert
op het podium. Deze
Jeggpapse Gentenaar is
in gans Vlaanderen vol
doende bekend en ge
waardeerd. Niet alleen
speelt hij veel met het
huisorkest van Honky
Tonk, hij gaat ook gere
geld op de solotoer. Hin-
gene is voor hem onder
meer een vaste pleister
plaats. Zijn jongste
spruit heet 'Songs' en is
een langspeler. Uiter
aard zal Norbert van de
Dana Gillespie
gelegenheid gebruik
maken om enkele tracks
van deze plaat te laten
horen. De moeite waard
trouwens, want Detaeye
benadert zeer dicht het
negroide geluid van de
oorspronkelijke blues
zangers. Niet alleen
blues echter, ook word-
songs en gospels staan
op zijn repertorium. Wij
kunnen nu al verzeke
ren dat het af en toe stil
zal worden rond het po
dium als Norbert Perfor-
meert.
Een half uurtje Detaeye
dus en dan drie kwartier
Jeggpap. Onnodig hier
over veel te vertellen. De
mannen van Bert Heu-
vinck hebben zowat in
elke jeugdklub, elke
jazzzolder, elk Paro
chiehuis of Volkshuis
gespeeld. Zij kennen de
kleinste hoekjes van
Vlaanderen en steeds
hebben ze er kunnen re
kenen op een enthou
siast publiek. Jeggpap
weet ook elk jaar het fes-
tivalpubliek te bekoren,
ondanks de andere ron
kende namen op het pro
gramma.
Dana Gillespie komt nog
een uurtje oog en oor
strelen, maar dan wacht
iedereen al vol spanning
op de komst van groot
meester Chuck Berry.
Inderdaad, die Chuck
van in onze jonge tijd,
nog steeds even onver
valst muzikant als toen.
Zijn songs werden hon
derden keren bewerkt
en herkauwd door onder
meer de Beatles en de
Rolling Stones. Lennon
zelf koesterde een grote
bewondering voor
Chuck, die hij vereen-
zelfdigde met de Rock'n
Roll. Berry wordt echter
ook gerekend onder de
grote figuren van de
rhythm blues. Roek-
pionier Chuck Berry is
de link tussen de blues
en de latere popkuituur,
misschien te vergelijken
met Fats Domino, maar
veelzijdiger.
We diepen enkele grote
hits van hem op: «May-
belene», «Roll over Beet
hoven», Sweet little six
teen» en «Johnny B Goo-
de». Crazy legs Chuck
spaart ons zeker de
show niet en met veel
plezier zullen we «No
particular place to go»
en «You never can teil»
beluisteren. Hoe lang
Berry het zal volhouden
zal afhankelijk blijken
van het publiek. Hij be
gint om kwart voor
twaalf.
Voor deze vrijdagavond
moet je amper 300 scha
mele franken neertellen,
terwijl voor een koncert
met Chuck Berry alleen
de blauwe brieven al te
voorschijn moeten
komen.
Dendermonde blijft dus
ongetwijfeld het goed
koopste festival van het
seizoen, mede dankzij de
sponsoring van het siga
rettenmerk Camel, de
Kredietbank, BASF, de
Lotto en C A. Ook de
plaatselijke handelaars
steunen graag het jazz
festival, op die manier
kan telkenjare een keu
rige brochure gratis aan
het publiek uitgedeeld
worden.
Hoe langer Chuck Berry
het die vrijdagavond vol
houdt, hoe liever we het
hebben, maar op zater
dag moeten wij verge
zeld van enkele katers
alweer present zijn om
tegen vijftien uur het
Poolse Sami Swoi Hot
Jazz Orchestra te gaan
beluisteren.
Het is trouwens een
uniek gevoel om die za
terdagnamiddag, ge
koesterd door een zachte
herfstzon, tussen die
massa te zitten, nagenie
tend van de dag voor
dien en voorbereidend
op wat komen gaat. Die
zaterdagnamiddag heeft
een aparte sfeer, een
stemming van verwach
ting, een ludieke rust.
Sami Swoi zal die waar
schijnlijk niet versto
ren. Met zijn tienkoppi
ge band, waaronder
twee trompetten, een tu
ba en drie saxen, doet
zijn stijl denken aan die
van de bekende Ameri
kaanse bigbands: Glen
Miller, Count Basie of
The Dorsey Brothers.
Ambiance komt er zeker
met Max Collie's
Rhythm Aces die New
Orleans en Dixieland
werkelijk uitzweten. Let
hier even op virtuoos
Jim Mcintosh, een ra
zendsnelle banjospeler
die bij Max af en toe let
terlijk en figuurlijk uit
de band mag springen.
De kracht van dit orkest
ligt erin dat iedere muzi
kant briljant is op zijn
instrument en dat er
toch hard gewerkt
wordt aan een gezamen
lijke sound. De solo's
van de Aces zijn legen
darisch aan de beide
kanten van de oceaan.
Tegen vijf uur arriveren
The Ramblers uit Neder
land. Zij balanceren
voortdurend op de grens
tussen lichte muziek en
big band-jazz. Het glo
rieuze verleden van The
Ramblers was de aanlei
ding om het orkest in
1972 opnieuw op te rich
ten, onder leiding van
een Belg nu, Marcel
Thielemans. Men zegt
dat zij de typische sound
van het eertijds overbe
kende en populaire or
kest perfekt bezitten,
net of er niets veranderd
is. De Ramblers zijn nog
springlevend.
Welkome afwisseling nu
met Jimmy Wither
spoon, één van de groot
ste nog levende bluesar-
tisten. Dit zestigjarig
natuurtalent heeft een
charismatische persoon
lijkheid die het pubhek
ongemeen weet te
boeien. «Ain't Nobody's
Business» en «Singing
the blues» zijn ook voor
niet-jazzfans geen zinlo
ze nummers. Van alle
nog levende bluesvoka-
listen heeft Witherspoon
veruit de beste stem.
Zijn naam stond al lang
op het verlanglijstje van
de programmators.
Tegen zeven uur ver
zorgt Jeggpap het keer
punt en daarna krijgen
we alles nog eens in om
gekeerde volgorde. Ver
geet echter zeker Manu
Dibango niet, misschien
wel de belangrijkste act
van de tweede dag. Het
wordt zeker midder
nacht als deze ster van
Sfinks '82 op het Den
dermondse podium
komt. Dibango is niet
zomaar de eerste de bes
te. Hij trad op in de Pa-
rijse Olympia in 1973 en
oogstte triomfen met
zijn «african beat». Op
zijn vele reizen werd hij
gekonfronteerd met al
lerlei muziekstijlen er
hoewel hij aanvankelijl
een New Orleans-aan
hanger was medi
door de invloed van Be
chet en Armstrong
zijn ook reggae en sals,
hem niet vreemd.
Niet te vroeg naar hui:
gaan dus, want dez-.
Afrikaan is een topster
Maar wie heeft het m
over vroeg naar hui
gaan op een jazzfestival
Ook voor deze zaterdag
betaal je slechts 300 fr
Pientere bezoekers ko
pen natuurlijk kaarter
van 500 fr.waarmee je
dan nog eens 100 fr
winst opstrijkt. Deze
kaarten zijn te verkrij
gen in verschillende
handelszaken en herber
gen van Dendermonde
en omliggende, maar
kunnen ook verkregen
worden na storting op
PR 000-0700677-46 van
de Honky Tonk Jazz-
club-Dendermonde. De
kaarten worden na stor
ting toegestuurd. Tele
foneren is ook al vol
doende. Dat kan via het
nr. 052/21.63.39.
Honky Tonk heeft er
ook voor gezorgd dat de
prijzen demokratisch
blijven, zowel van drank
als van spijzen. Uiter
aard zullen er ook aller
lei platen te koop wor
den aangeboden, terwijl
ook de Honky Tonk-sou-
venirs hun weg naar de
klanten zullen vinden.
Iedereen verwacht dat
dit festival het beste uit
de reeks wordt en het
programma in acht ge
nomen lijkt dat geen los
se voorspelling. De Hon
ky Tonk-dirigenten lo
pen nu rond zo fier als
gieters, krokodillen,
fluisterde er een. Maar
dat is niet juist. Him
'handen' staan niet bin
nenstebuiten.
(mdb)
spetterende formatie
Vrijdag 2 september 1983
19.55 - 20.00 uur: Opening van het Jazzfes
tival
20.00 - 20.50 uur: Dana Gillespie Blues Band
(Engl.)
21.00-21.30 uur: Norbert Detaeye (B)
21.30 - 22.15 uur: The Jeggpap N.O. Jazzband
(B)
22.30 - 23.30 uur: Dana Gillespie Blues Band
(Engl.)
23.45 - uur: Chuck Berry (USA)
Zaterdag 3 september 1983
15.00-15.45 uur: Sami Swoi Hot Jazz Orches
tra (Polen)
16.00 - 16.45 uur: Max Collie's Rhythm Aces
(Engl.)
17.00 - 17.45 uur: The Ramblers (NI)
18.00 - 18.45 uur: Jimmy Witherspoon (USA)
19.00 - 19.45 uur: The Jeggpap N.O. Jazzband
(B)
20.00 - 20.45 uur: The Ramblers (NI)
21.00 - 21.45 uur: Jimmy Witherspoon (USA)
22.00 - 22.45 uur: Sami Swoi Hot Jazz Orches
tra (Polen)
23.00 - 23.45 uur: Max Collie's Rhythm Aces
(Engl.)
00.00 - 02.00 uur: Manu Dibango (Kameroen)
Manu Dibango: African beat, maar goed voor alle werk
