De grote
en de kleine k
dertiende Internationaal Jazzfestival Dendermonde:
»en keerpunt
De Voorpost - 9.9.1983 - 23
Dliuck Berry en Manu Dibango: de trekpleisters, Dana Gillespie en Jimmy Witherspoon: de boeiendste
Waarschijnlijk is heel het Honky Tonkhnishouden op dit ogenblik een uiterst gelukkig huisgezin. Hoe gaat het
ters? De ene wil dit, de andere dat! Ieder doet wat water'in zijn wijn, ieder krijgt een beetje zijn zin, alles valt
srbest mee, iedereen is dolgelukkig!
Wanneer je een festival organiseert en al wat je vooropgesteld hebt, lukt ook Het ziet er naar uit dat Piet en zijn
ag&overtrefbare equipe een feeling hebben voor wat een publiek wil; het werd het meest suksesrijke jazzfestival sinds
it ontstaan ervan; nu dertien jaar geleden: een rekordopkomst van het publiek, vedetten die een jong publiek
napreken, jazzensembles die de vertrouwde festivalgangers blijven boeien en een steeds maar perfekter organisatie!
[Om ons verslag een beetje ordelijk te houden én om het ons een beetje gemakkelijk te maken, zullen we de
idermondse jazzmaraton kronologisch overlopen.
rijdag:
i nooit geziene
stelling
1Voorzitter Piet Heuvinck
Bgde het vroeger al, Fer-
f ind De Backer op de pers-
ïferentie van het Festi-
1 van Vlaanderen ook, en
perskoeües, ook wij na-
irlijk, zegden het in koor
«De vrijdagavond wordt
volwaardige festival-
d geschiedde! De
butste verwachtingen in
•rband met de publieke be-
.."ngstelling werden in het
/vadraat overtroffen. Vijf-
(^lizend? Zesduizend? We
,en nog geen exakte cij-
jjrs maar we geloven dat
!t er dichter bij de zes- dan
Jj de vijfduizend
dermondse festival: oude lijk, materiële hulp is er voor hem gekomen was:
stijljazz. Naast de abonne- uiteraard wel. Maar als Chuck Berry Van het
menten en de kaarten die in Hoeilaart, Gent, Antwerpen ogenblik dat de ster op het
voorverkoop reeds waren en veel kleinere gemeenten podium was, kon het dan
buitengewerkt, werden niet hun festivals financieel een ook niet anders meer of het
drieduizend ruggesteuntje geven, moet moest goed worden. De pio-
minder dan
kaarten aan de kassa ver- zo iets toch ook in Dender-
kocht. Een jeugdig dus monde kunnen. Aan mooie
maar een gedisciplineerd liefdesverklaringen alleen,
publiek, iets waarvoor som- zonder daden
mi gen toch wel een beetje verhouding toch stuk
angst hadden
nier van de rock 'n roll
spreekt ook nu nog de tie
ners aan Dat werd al vrij
vlug duidelijk. Trouwens
niet alleen de tieners. Niets
was hoog genoeg of men
kroop erin om een glimp op
te vangen van the king.
burgervader zegde
ook dat hij ieder jaar spijt
De voorzitter had het podium te moeten
opent verlaten: hij zou zo graag Zijn optreden werd een dol
Welbespraakt en veelbe- ©ens meespelen. Een sug- aaneenrijgen van zijn hits
sproken. Voorzitter Piet gestie van ons: vermits het uit de vijftiger jaren vooral:
Heuvinck, begenadigd met dan wel de eerste viool zal overwegend rocknummers,
een prettige stem en rad moeten zijn, laat Honky maar afgewisseld met wat
van tong, kondigde met een Tonk voor volgend festival blues en zelfs wat country.
opnieuw eens de Hot Club T'J
Ook Ingrid Berry, char-
mante dochter van haar va-
en enige spreker van het dan met Stephane Grapelh der, mocht mee het podium
paar dubbele bodems
niet zonder humor de eerste de France engageren r
1 wat belangrijk is: waar jazzfestival aan: bur ge- vervangen door de burger- op voor een paar nummers.
r de gemiddelde leef-
van het publiek een
Ink eind boven de dertig
zal dit nu beduidend
Iger geweest zijn. Een eer-
Ie doelstelling van de or-
Imisatoren was bereikt:
Sjnge mensen aantrekken
>or een grote vedette te
•ogrammeren en hen zo,
iekem, te laten kennis
aken met het soort mu
sk dat eigenlijk de basis is
1 blijven van het Den-
meester Cool van
derstad.
Hij zou het dertiende in
ternationaal Jazzfestival
voor geopend verklaren.
Uit zijn korte toespraak
onthouden we toch vooral
twee dingen: hij was fier op
Honky Tonk, even fier als
op zijn Ros Beiaard. Waar
om kan de stad dan niet dit
unieke jazz gebeuren in ons
land steunen? Financieel
dan, bedoelen we natuur-
Den- vader
Dana Gillespie:
de revelatie
Vroeger gebeurde
Dendermond.se Jazz
zendt zijn zonen uit
em Dat Dendermonde de meest bruisende jazzstad
1 °P van heel België is, wist u al. Dat Dendermonde twee
meer dan degelijke jazzorkesten «herbergt» en aan
t'ei- z^n 'X)ezem bunkert, weet u waarschijnlijk ook.
s op En indien u een beetje ingewijd bent, weet u ook
13 te dat deze twee oudestijlbands tot de meest gevraagde
ioor van de Benelux behoren. The Jeggpap New Orleans
iger Jazzband van Bert Heuvinck is al twee decennia
aan lang een begrip in het oudestijlwereldje; er kan van
neer Den Helder tot the deep south van ons dierbaar
T nü Reen jazzy manifestatie plaatshebben of ze
irele °°£sten er lauweren en sukses. Hun jongere broer-
Va» van Walt, Piet en kompanen «The Crescent City
oorg Dreamers», een tijdlang beschouwd als «veelbelo-
ge- vend, jong talent» iets waarover Walt zich steeds
meer begint op te winden - heeft intussen zijn
waarde bewezen, dachten we. The Dreamers ver-
-•ndt dienden reeds hun sporen, gingen hun eigen weg en
kennen het sukses dat ze ruimschoots verdienen.
r Deze twee Honky Tonktelgen zijn vaste waarden
g het jazzcircuit. Zo zijn ze het komende weekeinde
jan Nederland te gast Het Eindhovense Jazzfestival
uido programmeert op vrijdag 9, zaterdag 10 en zondag
1 ros- 11 september niet minder dan tachtig jazzensembles
ibert uit Nederland en omstreken. Volgens de Walt een
Mnf ^an^as^8c^1 festival, want hij mag er drummen.
0 Samen met zijn Crescent City Dreamers op vrijdag 9
,fonf september. Daags nadien staat The Jeggpap gepro-
Peer 8Tammeerd samen met de sinds kort heropgerichte
Nick Zenith Brassband, ook uit Dendermonde.
Riet The Ramblers te gast in Dendermonde; onze bands
Pc*- te gast in Nederland: Dendermonde zendt zijn zonen
Walj uit naar het «oude» Noorden.
lieer) L
blues vooral
We denken dat het groot
ste gedeelte van de aanwezi
gen van Chuck Berry en
zijn muziek genoten heeft.
nogal eens dat het tweede Anderen de fanaten van
Honky Tonk huisorkest de oudestijl-jazz - berust-
(ex-?) de eer te beurt viel het
festival open te blazen. Vol
gens de Walt (Windey) lag
hun vraagprijs dit jaar ech
ter buiten de financiële mo
gelijkheden van de organi-
ten erin met de wijsheid
van «ieder diertje zijn ple
ziertje» en dronken rustig
een pint.
Waar Berry zich gewoon
lijk stipt houdt aan zijn
Dendermonds Jazzfestival. De weide op vrijdagavond tijdens de eerder originele toespraak van burgemeester Cool, (v)
satoren. Gezocht dan maar kontrakt voor 45 minuten
een vervangende
m Oostende Kursaal
speelde hij 2 (twee) minuten
Dana Gillespie en haar langer dan gepland - liep
Blues Band uit Engeland: zijn optreden op de Dender-
«Zij wordt zeker de revela- mondse festival weide ruim
tie van het Festival...», dat twintig minuten langer uit:
schreef de programmafol- Chuck beleefde er zelf ook
der vooraf. En gelijk kreeg duidelijk lol aan.
de programmafolder!
De podium act van deze Zaterdag:
Engelse dame was adembe- Regen en
nemend, een wervelwind,
een jazzorkaan Niemand
Jimmy Witherspoon
Zijn er in dc dertienjarige
haar, ook Chuck Berry geschiedenis van het Den-
niet, kreeg een respons van dermondse jazzfestival al
het publiek zoals zij, en te- eens één keer een paar
recht. Zij wist de duizenden druppels regen gevallen
aanwezigen
van hen zal
kende geweest zijn
en voor velen dit keer was het aanvanke-
weleenonbe- jjjk menens. Tot ruim vijf
_i._ uur kregen de Honky
middellijk in haar ban te Tonkorganisatoren een
krijgen Niet alleen door première te beleven: regen,
haar prettige verschijning die r
maar vooral door haar ta
lent en haar spontane
erg geïnspireerde interpre
tatie. Blues, boogies:
i waard. Toch bleef
het
het achter het podium een
ontspannen en gezellige be
doening: wat kon er na het
sukses van daags voordien
werd een aaneenschakeling immers nog gebeuren?
van prachtige nummers
Zij werd hierbij stevig bege
leid door haar Blues Band,
leden van Dizz and the
Maar het was om drie uur
al begonnen: moeilijkheden
met de Poolse band. Sami
Swoi Hot Jazz Orchestra.
Doormen en The Mojo Dit, ensemble, normaal be-
Band: saxofonist Peter Tho- staande uit een tiental mu-
bert Detaeye. Zijn band
bracht tijdens hun twee op
tredens muziek zoals we
dat van hem gewend zijn:
een prachtige globale
sound met virtuoze solisti
sche uitschieters. Toch
kreeg hij van het kille nat
geregende publiek niet de
respons die hij wel verdien
de. of is men op hem een
beetje uitgekeken en moet
hij even in de reserve?
The Ramblers:
sporadisch te genieten
Ieder jaar proberen de or
ganisatoren ergens een of
andere big band op te die
pen als afwisseling voor het
meer diepgaande jazzwerk.
Denken we maar aan het
amusante Pasadena Roof
Orchestra, ooit de revelatie,
aan de Midnite Follies of
hoe heetten die jongens ook
weer Een showband dus.
Voor ons niet gelaten. Maar
dan moet er ook wat show
bij te pas komen. En o.m.
dat misten we zeker en vast
bij Marcel Thielemans en
zijn oude rakkers. Af en toe
een paar leuke soli die het
beluisteren waard waren,
maar globaal genomen
neen, voor ons hoeft dit
niet!
Jimmy Witherspoon,
Guy Lafitte en Trio
Persiany:
echt groots
Als men aankondigt dat
de grootste, nog levende
bluesartiest optreedt, dan
ga je wel even op de toppen
van je tenen staan. Jimmy
Witherspoon, pas nog be
handeld voor keelkanker,
deed dit epiteton alle eer
aan. In een programma
waarin nogal wat plaats
was ingeruimd voor men
sen als Chuck Berry, The
Ramblers en Manu Diban
go, was zijn optreden voor
echte jazzfreaks een op
luchting en een muzikaal
festijn. Blues van het zui
verste karaat. Geen extra
vagante dingen maar sober
en van grote kwaliteit. Ook
zo de mensen die hem bege
leidden. In de eerste plaats
tenorsaxofonist Guy Lafit
te, niet spektakulair maar
zeer sonoor en soms diepge-
voelig Even degelijk was
het trio van André Persiany
met hij zelf aan de piano.
Voor ons was dit optreden
van Witherspoon met Lafit
te en Persiany - samen met
het optreden op vrijdag van
Dana Gillespie - het hoog
tepunt van deze dertiende
editie.
Manu Dibango:
suksesrijk kommercieel
genie
We begrijpen de organi
satoren best wanneer ze
eens «wat anders» willen
brengen. Iemand die in dit
«andere» genre zeer suk
sesrijk is - denk maar aan
Sfinks '82 in Boechout is
zeker de uit Kameroen af
komstige saxofonist Manu
Dibango.
Hij moest de vedette wor
den van de zaterdagavond,
het hoogtepunt van het
Dendermonds jazzgebeu-
ren '83. Hij ging trouwens
ook niet akkoord met twee
optredens van drie kwar
tier; één lange act had hij
nodig om tot een klimax te
komen, een ambiance te
scheppen met een opge
zweept publiek.
De man beschikt over een
verbluffende perkussiesek-
tie, die prima en bewonde
renswaardig de Afrikaanse
ritmen weet op te roepen; de
perkussionisten, of hoe
s vooral liep hierbij in de zikanten. had er vier in hun
kijker.
Norbert Detaeye:
steengoed
Een festival met een zes
duizend aanwezigen is na
tuurlijk de ideale plaats
thuisland (je weet wel van
Jaruzelski en Walesa) moe
ten achterlaten: ze hadden
geen visum gekregen (er
werd zelfs gezegd dat ze in
de nor zaten) omwille van
deviezensmokkel na een op-
nderrnonds Jazzfestival. Chuck Berry, hoewel een
nlroversieel figuur, voor velen nog steeds een monu
ment. (v)
ilt
nieuwe platen te promoten treden in Nederland,
en aan het publiek voor te werden echter prompt
stellen. Ongelijk kunnen vervangen door de in Den-
we Jeggpap-pianist en -vo- dermonde evenmin onbe-
kalist Norbert Detaeye (met kende Old Metropolitan
solo-elpee «Eustachius») en Band, ook uit Polen, toeval-
na hem The Jeggpap (met kg op toernee in Nederland,
hun 8ste elpee reeds) uiter- Hen hebben we niet ge
aard niet geven, als ze hun hoord,
optredens hierop
seerden.
we weten dat
de Poolse bands traditioneel
erg goeie, swingende ou-
Detaeye was weer schitte- destijl-jazz brengen en dat
pok wel het geval
geweest zijn.
Max Collie's
rend. We geloven niet dat
we overdrijven als we bewe
ren dat er weinig blanke
vokalisten zijn die een der
gelijk prachtige negroïde Rhythm Aces:
stem weten te koppelen aan degelijk als altijd
een zo voortreffelijk piano- Max Collie, al vele jaren
spel Een te bescheiden een begrip in de oude stijl
man, Norbert. in een landje richting aan deze en gene
dat te klein is voor hem.
kant van de grote plas,
Toch ging zijn optreden heeft een bijzonder boontje
Dendermonds Jazzfestival. Manu Dibango: voor de late luisteraars e
M
i frisse verrassing.
voor sommigen, vooral ach
teraan op de festival weiden,
bijna onopgemerkt voorbij.
dat zijn repertoi-
voor Dendermonde en zijn
organisatoren. Een senti
ment dat trouwens weder
kerig is. De Mon zal het
noem je die, beleefden zelf
trouwens enorm veel ple
zier aan him optreden
Over de twee heupwiegende
-«dancers» zullen we het
niet hebben; ze brachten
trouwens weinig bij aan het
geheel. Manu Dibango zelf:
saxofoon, verrassend inte
ressant en exponent van de
in-zijnde Afrika-sound. We
menen echter dat de man er
beter aan gedaan had ook
tweemaal drie kwartier op
te treden in plaats van er
één lange podium-act van te
maken. Dergelijke muziek
gaat gauw vervelen; na een
paar minuten is de verras
sing eraf; het blijft een
voortdurend herhalen van
wat al ten gehore gebracht
is. Toch beleefde een ruim
deel van het publiek genoe
gen aan dit optreden. Het
werd opgezweept door de
inderdaad sterke perkus-
siegroep én door de handig
heid van de muzikanten
zelf.
't Is weer voorbij
«Wasn't that good?»
«Wasn't that good?» - het
allereerste nummer van dit
dertiende jazzfestival, door
Dana Gillespie als ope
ningsnummer van haar
eerste optreden gekozen,
vat meteen deze hele twee
daagse samen: het was
(weer) goed!
Over de organisatie zelf:
opnieuw niks dan lof, per-
fekt te noemen. Een voor
beeld!
Het 13de Internationaal
Jazzfestival was suksesrijk:
een nooit geziene massa
aanwezigen, waaronder
erg veel jonge mensen wat
veelbelovend is. Op muzi
kaal vlak staat de organisa
tie op een keerpunt: gaat
men op de ingeslagen weg
verder en blijft men andere
muziekgenres programme
ren dan alleen maar oude
stijljazz of blijft dit laatste
toch nog altijd de hoofd
schotel? We menen dat het
ene het andere niet uitsluit.
Opdracht zal zijn: jongeren
naar de weide brengen met
een programmatie die toch
de oude getrouwen niet af
stoot. Dit jaar zijn voorzit
ter Piet Heuvinck en zijn
medewerkers erin ge
slaagd. Wij hopen dat het
hun ook volgend jaar lukt
op het 14de Jazzfestival.
Wij zullen er weer zijn,
re stukken beter tot zijn allemaal wel weten tot op de
recht komt in een meer in- minuut na, maar wij weten
bij benadering niet hoe dik-
werd Wij is Max in Dendermonde
ook voor
keer
de veertiende
tieme klub
Na enkele
hij op het podium vervoegd afte gast was: op het festi-
door Bert, Miel. Pol, Joris vai en in de bunker Als je
en Dave, de andere leden het Dendermondse fijn
van The Jeggpap New Or- proeverspubliek een beetje
leans Jazzband Ook zij kent, weet je dat dit sukses
maakten van de gelegen- niet kan zonder dat het ge
heid gebruik hun nieuwste koppeld is aan stoere dege-
(8ste!) langspeler aan het njkheid. En dat is nog altijd
publiek voor te stellen. En het watermerk van deze
wo geloven Pol Van den band en vooral van zijn lea-
Durpel als hij me zegde dat der, trombonist Max Collie:
ze die nummers - na de vele stoere degelijkheid. We ge-
koncerten van de laatste
weken - een beetje moege
speeld waren.
Chuck Berry:
de vedette
loven niet dat er op het kon
tinent nog een trombonist
rondloopt van zijn stoer ge
halte, waarmee we uiter
aard zijn muziek bedoelen.
Ook als vokali3t is hij niet
We hebben de indruk dat te onderschatten, al reikt
meer dan de helft van het
vrijdag aanwezige publiek
hij op dat vlak nog niet tot
aan de broeksriem van Nor-
Vanaf oktober organizeert de
dienst kuituur van de Vrije
Universiteit Brussel een reeks
koncerten in het kuituurcafé
van de VUB, telkens op
vrijdagavond. Het is de bedoe
ling jonge groepen kans te ge
ven om verder door te breken.
Na een ruime selektie werden
enkele groepen weerhouden.
De toegang voor deze koncer-
Dendermonds Jazzfestival. Na elk optreden werd door Drankencentrale Etienne Maes om ?L30 uur C" V3"8en
een schitterende fles champagne aan dé artiesten geschonken (c)
