f-.-asEs sssrx SSïm
ïgenaam avondje uit met «De verloofde
an mijn vrouw» te Erembodegem
S3SSS-*--
W&Zz&iï&wem Tiroo,se mond op ,e De KWB
H.-Maagdcollege Dendermonde
speelt weer toneel op hoog niveau
ak vertoon van de «Vrede» Merelaar Mere opent nieuw
En God schept de dag» te Lebbeke seizoen met Tantum Ergo
De Voorpost-25.11.1983-23
de ideeën
istingen
jb werkelijk dra
aflikten tussen
diter en de rest
ailie is echter gi
lat de mem
prestatie
an een doodge-
jvend schoude-
ilrerdeling
rate produktie van het nieuwe toneelseizoen
Koninklijke Rederijkerskamer «De Konst-
Lnde Jonokheyt.., alias «De Vrede.. het
ikse eersteklassegezelschap het Ameri-
bliispel «En God schept de dag...», van Moss
en Georges Kaufman op de planken. KVS-
L !'teice Ann Petersen voerde de regie.
van een geslaagde komers. En hoewel de nieu-
lfon« Ming zou de waar- welingen het er weliswaar
lijkiLyeid aandoen. Be- niet slecht vanaf brachten
gaat |jg gcènes en dialogen voor een eerste verschijnen
f1rv" L stuk waren welis- op de scène, toch beschikt
r best te pruimen, maar niet iedereen in even ruime
wheel liet zowel bij het mate over het talent en de
Vanp, als bij de recensen- lef, zijn personage door te
een gevoel van onbeha- drukken, zich te manifeste
achter. Bemerkingen ren als een onmisbare scha
,pe Vrede zou toch tot kei in het geheel.
1 beters in staat moeten De Vrede, werd ons ten al
ea «een prestatie een len kante toegefluisterd
ndwtklasser onwaardig» heeft pecht gehad. Regis
tL achteraf dan ook seur Ann Petersen moest
peeld. ,mt de lucht. wegens ziekte twee weken
Mgonis verstek laten gaan. Faktor
het jerdjn meug die wel degelijk een rol ge
in C. E> <En God schept de apeeld heeft, maar die tege-
jlka vca laten de auteurs een ]jjk dubbel het gevaar be-
>lg1 Dn [t allegaartje van perso- klemtoont, te opteren voor
ior Sojv ges op de scène evolue- dergelijk stuk. Te hoog ge-
van hen houdt er grepen dus! Inderdaad.
Drie vertoningen van een alledaags stuk hebben
andermaal de verwachtingen ingelost. Met Tantum
Ergo heeft de toneelgroep De Merelaar weer eens
aangetoond dat dorpstoneel nog altijd lonend is
qua belangstelling. Dit grotendeels te danken aan
regisseur Jef de Jaegher die op het gepaste ogen
blik telkens weer de nodige spitsvondigheid bezit
om van een toneelstuk meer te maken dan de
inhoud weergeeft.
u L. Vas i eigen bezigheid op na. Hóewei «En God schept de
t des ene al vreemder en spek- dag...» nu niet bepaald tot
oeeld, ij fairder dan de andere, de crème de la crème be-
nertal is i personages klungelen hoort onder de blijspelen,
ekendes maar wat op los en zelfs Daarvoor is het eerste be-
centrale fi- drijf te lang uitgesponnen,
m bet «huishouden», enorm veel tijd als men no-
uit de dig heeft om de diverse per-
te sonages voor te stellen. On-
O.a. wanneer dertussen zit het publiek,
het betalen van zijn toch op een blijspel af-
aankomt. Het kwam, echter met een kon-
maar wat gtant uitgestreken gezicht
personage is naar het gebeuren op de
Jochter Alice. Zij scène te kijken. Zichzelf af-
i te vragend: «Gebeurt er hier
J wat, dat ons enigszins
ij weet door te
tot de kern van de kan opfleuren?»
dramatische
de klein-
rest van haar
geen spra-
A1 bij al blijft het een
met vanzelfspre-
happy-end.
laagtes
meningen omtrent
van de Vrede
een uitgespro-
uitdrukking van te-
had o.i. diver-
omedie opzetten is
makkelijk. Is
zelfs. Een
waarvan
niet minder
namen be-
ons zelfs een
Onvermijdelijk
de rolverdeling dan
Lebbeke. Toneel De Vrede.
(Dirk De Ridder) (pvs)
Na de pauze wordt aan die
toestand van lethargie, via
enkele burleske toestanden
o.a. vuurpijlen die de
zaal inschieten, een dron
kemansscène wel enigs
zins verandering gebracht.
Maar het slot houdt dan
opnieuw weinig verras
sends in er wordt zelf
flink wat gemoraliseerd
en werd gekenmerkt door
een paar aarzelingen van
bepaalde acteurs, die de
draad kwijt waren.
Vertolking
Voor de figuratie deed de
Vrede een beroep op Miel
Peytier, Raf De Pauw,
Achiel Mertens en Josepha
Pisane. De nieuwelingen
Jan Luyten, Mich De
Essie (Ann Colpaert) neemt dansles bij meester Kolenkhov
Meyer, Jo Abbeloos en Jan
Van Vooren deden het lang
niet onaardig. Vooral dan
beide eerstgenoemden.
In de overige rollen zagen
we Mare De Vlieger - over
tuigend, Gilberte Willems,
Rik De Pauw, Miel Klin-
ckaert, Dirk De Ridder
flink chargerend maar zijn
personage eiste dat, An Col
paert, zeer goed en plan-
kenvast, M. Thérèse Meert,
Frans De Leener, Nelly De
Landtsheer, toneeltalent
dat in het oog spring, Fons
Abbeloos en Herman Bos-
teels aan het werk.
Laatstgenoemde ontgoo
chelde ons. Kwa rolkennis
alles O.K. Zijn vertolking
van opa was echter te vlak.
Te stereotiep. Er zat geen
S'ip nteuï Lebbeke. Toneel De Vrede. Hel onverwachte bezoek van Mr. en Mrs. Kirby (pvs)
Martin Vanderhof op de
scène, maar een Herman
Bosteels. Qua fysionomie
beantwoordde hij evenmin
aan het beeld dat wij ons
van een opa vormden. In
zijn rol hadden we veel lie
ver eens Frans De Leener
aan het werk gezien.
Techniek
Hoewel vlak na het open
schuiven van het doek
reeds applaus weerklonk
voor het dekor, toch viel het
decor ontwerp Dirk De
Ridder, bouw Robert De
Ruysscher, Leo Menten,
Leo Heyman8, Emiel Pey
tier, Achiel Mertens, Rik De
Pauw, Raf De Pauw, Rudy
Robbrecht en Mare De Rij-
bel geenszins op door
zijn originaliteit. Funktio-
neel, dat was het wel. Maar
o.i. totaal inspiratieloos.
Voor de belichting en de
klank zorgden Rudy Rob
brecht, Robert De Ruys
scher en Mare De Rij bel.
Technisch storend waren,
op bepaalde momenten, de
bewegende schaduwen in
de fond van het dekor en
een gordijn dat zich al
koöperatiever toonde dan
dit zaterdagavond het geval
was. Details weliswaar,
maar al bij al toch toestan
den die het onaf-zijn van
deze produktie in de verf
zetten.
«En God schept de dag...»,
een produktie die geenszins
tot de beste van de Vrede
behoort. De kamer is zijn
publiek een revanche ver
schuldigd. Opvoeringen
zijn er nog zondag 27 no
vember en op maandag 28
november, telkens te 20 u.
Pierre Van Rossem
De start van zijn 23ste
speelseizoen is voor de vere
niging De Merelaar een
flinke aanloop geweest om
een suksesrijk seizoen bij
de andere van hun reeds
goed gevuld palmares te
zetten. Stilaan wordt het
een omvangrijke lijst die
bewondering moet afdwin
gen bij andere landelijke to
neelmaatschappijen. De
Merelaar brengt amateurs
toneel (als men dat woord
bij hen nog mag gebruiken)
dat door velen te benijden
is.
Geen wonder dat de belang
stelling voor de opvoe
ringen steeds maar groeit.
Tantum Ergo, een spranke
lende komedie van Lode
Pools, werd in de zaal van
het klooster te Mere op een
speciale manier op de plan
ken gebracht nl. deels in
het dialekt wat sommige
huiselijke dialogen beter
tot hun recht deden komen.
Met dit stuk werd bewezen
dat, een beetje dialekt af en
toe, niet storend is als men
niet in overdrijving valt.
Dit is juist de kunst bij de
Merelaar (zeg maar de re
gisseur) dat er alleen ge
bruik van gemaakt wordt
in omstandigheden dat het
strikt noodzakelijk gevon
den wordt en zeker geen
sprake kan zijn van mis
bruik.
Dank zij de vakkennis van
regisseur Jef De Jaegher,
die al sinds jaren bewezen
heeft uit elk stuk het beste
te kunnen halen, hebben de
talentrijke akteurs momen
ten uit het dagelijks leven
op een buitengewoon aan
gename manier op de plan
ken gebracht. «Fakteur»
Lucien Neerinckx, gran
dioos zoals altijd, verbaasde
door de wijze waarop hij
van kluchtige scenes naar
melo-dramatische omstan
digheden overstapte, zijn
«vrouw», Annie Sienaert, in
haar rol van «koppelaars
ter», is een gevestigde
waarde en bewees voor de
zoveelste maal dat de Mere
laar uit meer dan gewone
amateurs samengesteld is.
Getuige hiervan was Dirk
Citters, in de rol van de
«timide annonce-vrijer» die 1
een prachtige vertoning
weggaf met een vertolking
die hem weinigen zouden
nadoen. Marleen Eeckman,
de te koppelen dochter, de
personifikatie van de huidi
ge jeugd-zonder-werk was
voortreffelijk in haar rol en
veroverde de sympatie van
de toeschouwers.
Ondanks het stuk maar
met slechts vier akteurs ge
speeld wordt, toch hebben
de honderden toneelliefheb
bers een lange avond kun
nen genieten van de fijne
humor en de lachwekkende
scenes die een gezin in het
dagelijks leven kan mee
maken.
Voor het welslagen van het
geheel kan de Merelaar ook
beroep doen op een schare
belangloze medewerkers
die zorgen voor het ont
werp en de bouw van het
steeds verzorgd dekor, voor
het geluid en de belichting,
montage van geluidsban
den, grime, rekwesieten,
tekstopgave en de andere
werkmieren in en rond de
zaal; aan dit alles ziet men
dat de Merelaar in blakende
gezondheid verkeert en on-
gehindert afstevent op een
zilveren jubileum.
JV
ie huwelijksperikelen in overvloed in de nieuwe
en Nele- produktie «De verloofde van mijn
iw» van het gekende Duitse schrijversduo v;
pwartz en Leng bach, in de Parochiezaal van x
Tphodegem-Centrum, gedurende het voorbije - I i 1| i -|F* fV9|
eek-end, maar ook nog volgende zaterdag en
i komedie waarvoor het voltallige J fm
degemse KWB-gezelschap meer dan één
puim verdient.
■fel wat lezers barsten wel lijks, per check, een belang- I Sh mw
een flinke lachbui rijke geldsom overmaakt, i '-.aB? «K
B® bij het lezen van een daarenboven hoopt dat ze
BKlieverwekkend artikel zal trouwen met zijn zoon f
ffl hun vertrouwd dag- of en haar zelfs heel onver-
*eekblad, vooral wanneer wachts samen met zijn bazi-
jt'nieuwsje» dan betrek- ge vrouw, zijn zoon komt y
«óf heeft op huwelijkspe- voorstellen als huwelijks-
Welen van bekende of ge- kandidaat...
echtparen... Dit ganse gebeuren wordt
«t gekende Duitse schrij- even lachwekkend aaneen-
««duei Schwartz en Leng- gereigd door een zeer goede £>e werkvrouw en huishoudster van de dokter is
Menschreef enige tijd gele- vriend van de arts, een dui- n vrouw om zonder handschoenen aan te pakken. De
torsDektmeS, vei"ha^; veltje- doet-het-al, die wel KWB Erembodegem oogstte met dit stuk heel wat
«wspew met toch wel echt van wanten weet... i
«kwekkende gezinspro- Voor de rekonstruktie van SUKses per)
«oen en perikelen, over dit lachstuk in de Erembo- r-w, necker
®njnj jong maar geslepen degemse parochiezaal te- zo alledaags gebeurem de arts inde
doktersgezin en hun eerste kende het tienkoppig plaat- Geen plaatsje bleef eryong schragen de
hun trouwe huis- selijk KWB-gezelschap weekend (en ongetwijfeld hoaftbdtoo
r, en de rijke Cana- «TJjl en Nele» dat, gesticht ook volgende ^terdag- en taletedas de prestatie van
wm dm niets afwe- in 1977, reeds verscheidene zondagavond) onbezëtl ?OZef De Bruvne die trou-
de arts-
•v - uc nuuvi geiaciien wurui u
haar maande- me parochiehuis c
houdster van de dokter.
Georges Van De Wiele in
opvallend gekleurde kledij,
nederlands pratend soms
met een Amerikaans aksent
en er nu en dan een woordje
Engels tussendoor gooiend
is geknipt voor de rol van
een Nederlandse boer uit
Canada.
Ook Mireille Van De Wiele
als jonge vrouw van de
arts, Clementine Pots als
j vrouw van haar rijke Cana
dese oom en Guido De Vos
als haar zoon, de «verloof
de» van de echtgenote van
de arts, verdienen alle lof
voor de komische rollen die
zij vertolken. Zij vinden de
juiste toon en laten hun sce
nario bij de talrijke kijkers
alvast geloofwaardig over
komen. En eveneens Suzan
ne D'Haese als huishoud
ster van de dokter, Magda
slager en Hendrik Van Cau-
wenbergh als rasechte poli-
tie-agent, helpen de opvoe
ring naar een meer dan be
hoorlijk peil omhoog du
wen en kwijten zich erg
goed van him taak. In ver
schillende scenes komt het
akteertalent van Jan Van
Den Heuvel, gehuld in een
krappe slagersjas, ten volle
aan bod.
Alle akteurs verdienen alle
lof. En regisseur Philemon
Eeckhaut heeft het geheel
in goede banen geleid. Aan
de Regie van zijn «Verloof
de van mijn vrouw» is flink
gewerkt dat is duidelijk
merkbaar.
Het passende dekor, de
huiskamer van de dokter,
met grote zitbank, een dres
soir, eettafel, enkele stoe
len, kapstok en telefoon, is
uitgewerkt door Gerard
Mal in en Angèle Wij-
meersch. Toneelmeester is
Marianne Van Den Heuvel.
De akteurs kunnen reken
op de eventuele teksthulp
van Omer De Saedeleer en
Paul Arijs. Met de gri
meerkwasten goochelt Erik
Merckx en de algemene lei
ding berust in handen van
Jan Van Den Heuvel.
Wie Tijl en Nele in dit pre
tentieloos «lachstuk» voor
het voetlicht wenst te zien
kan hiervoor op zaterdag
26 en zondag 27 november
om 19 u, nog terecht in het
parochiehuis te Erembo
degem.
Een aangenaam avondje-
uit blijft gewaarborgd!
D.B.
In samenwerking met het Fes
tival van Vlaanderen wordt op
donderdag 22 december om
20.00 uur in de grote zaal van
het Internationaal Kongres-
centrum te Gent door VKW
Oost-Vlaanderen een jubi-
leumkoncert georganizeerd
naar aanleiding van het gou
den jubileum van het VKW.
Kaarten kunnen besteld wor
den op het adres VKW, F.
Laurentplein 15 te Gent (091-
25.42.50).
Mere. De Meerleer. Lucien Meerinck, Anne Soetaert, Marleen Eckeman en Dirk Citters
brachten een sterke vertolking (per)
Een poëtisch drama van de
Duitse dichter Wolfgang
Borchert in een regie van
Jaak Verhelst.
In «Buiten voor de deur»
tekent de, aan tuberculose
lijdende en jonggestorven
dichter, W. Borchert, de
uitzichtloze tragiek van de
man, die na de oorlog uit
krijgsgevangenschap te
rugkeert en terechtkomt in
een vreemde, ontwrichte
wereld, waarin voor hem
geen plaats meer is.
Dit stuk brengt een bood
schap die naar de keel
grijpt. Een aanklacht tegen
de oorlog, overal ter wereld;
tegen geweld, foltering en
haar gevolgen, ontnuchte
ring, leegte, eenzaamheid.
Voor allen die willen luiste
ren ontsluiert het de wreed
heid van oorlog en geweld,
ons de weg wijzend naar
«VREDE».
Opvoeringen op vrijdag 25
november, vrijdag 2 decem
ber en zaterdag 3 december
in de akoestisch aangepaste
feestzaal van het H.-Maagd-
college te Dendermonde,
telkens te 20 u.
Kaarten (aan 100 fr.) kun
nen besteld worden op nr.
21.95.21 tijdens de kan
tooruren of aan de ingang
van de zaal.
De geslaagde opvoeringen
van de laatste twee jaar
(«Een man voor de eeuwig
heid» en «Tweelingbroer
gezocht») zijn een waar
borg voor een hoogstaand
niveau van dit in toneel en
literaire kringen hoogge
prezen toneelstuk.
Dendermonde. Toneel in het Heilig Maagdcollege. Ook
nu weer werd gezorgd voor een degelijk stuk (v)
Dendermonde. Toneel H. Maagdcollege. Een foto van de akteurs die Buiten de deur»
opvoeren (v)
