e?
ers
begonnen,
half gewonnen»
Tassijns - Haasdonk:
«Ziekte en Vlasky»
ijverig vertolkt
Heerlijke «Ketchup en
Sangria» in Sint-Gillis-Waas
Sterke regie én bezetting
n «Moord»
Herman Gorter
gezelschap
Lokeren
van Nieuw leven te Aalst
met «Rooms
De Voorpost - 2.12.1983 - 27
In het k
Maartf;
jnrand,
'd. de tg
is te
kan
0, maa
wegdeij
Leusrs
samenas
it deia^
in fantij
it eigecii
n reiza
ihtig tij#
■ment
meesle^
w. bns*
van
en ter 3
ie lezer a
informs
te bands
Gard te
in Ant*,
nadien.
Ian IV4
ezenlijk fc
d) Peng
n «kor»
Claus
■ust elite
;al joke a
;s. De
ist en hg
is schik
zaken dg
toch. H*
e brokrta
areskecs
id. De
'gde ookd
igina's e
dmelde
ns met a
■t boek ia-
Ju ligt a
a kreat»
Eindbalans
«Moord» naar Francis Dur
bridge, in een regie van An
ton Cogen was een prima
voorstelling van de Aalster-
se toneelvereniging Nieuw
Leven, goed voor een
avondje verwennerijRe
gisseur Anton Cogen had
een sterke greep op dit on-
üg op het ogenblik zelf Regisseur Anton Cogen gewone, ongewoon sterke
werd gemaakt, met een had voor de produktie stuk. Hij steunde op* een
sterke inzet en koncentra- «Moord» beschikking over voortreffelijke ploeg spe-
tie, en dat veroorzaakte bekwame mensen. Het rea- Iers en technische mede-
blijkbaar op het toneel een üstische gemak waarmee ze werkers, (vergeten wij ten-
L grote spanning, dat zij samen steeds weer een slotte Louis Van Eeckhoorn
bij Ma onweerstaanbaar op de zaal shène opbouwden zag er niet die instond voor de re-
doom
Herts
paperteu
Jiklase
tiet de
nvolle-
sdaga-
figuur
Leuke, zwierige en beeldige toneelavond....
Moord» naar Francis Durbridge, in een bewerking van Anton Cogen is een voorstelling
worden, gewoon om van te houden. Het leek alsof alles wat de Aalsterse toneelvereni-
e Nieuw Leven versterkt met enkele andere akteurs en aktrices, aan talent voor
Mden had, er met de maximale inzet tegenaan gescoord heeft. Nieuw Leven heeft er
teerappigs van gemaakt, waarbij de voltallige akteursploeg plus het flink opgeko
men publiek goed aan hun trekken kwam
jugyd Daarbij heeft Anton Cogen die de hele avond een leuke
nrogrammabrochure zich niet bezondigd aan en zwierige vertolking
hierover- Hij (Ronald overdrijving, zodat er bracht. Verder waren Paul
S^ertHs een charmeur voortdurend een opge- Coppens subliem als auteur
wvmweniager en haar smukt plezier merkbaar en Francis Durbridge, Ulrich
milde Temmerman) omwil- voelbaar was. Anton Cogen D'Haese als slachtoffer
e van haar geld getrouwd, heeft toffe teater middelen van de ganse misdaad, Ed-
Maar na enkele jaren wil hij gevonden om de gewaar- dy Veeckman als inspek-
ch van haar ontdoen. Hij wording van spanning en teur, belast met deze ganse
B een duivels plan uit- humor op het publiek over zaak, Machteld De Pauw als
:ht om een volmaakte te zetten. minnares en medeplichtige
iafl te plegen. Zijn Verder kreeg de opvoering van Ronald Schollaert, My-
JUuïnares zal hem daarbij een vreemde sfeer door de riam De Vleeschouwer als
telpen ongebruikelijke dingen die dienstmeisje, Nadia Morel
je ziet, maar die spanning met de hese stem (jammer
gegisseurswerk werd dan weer doorbroken maar helaas...) als vriendin
Anton Cogen heeft deze door de ironische onder- des huizes en tenslotte de te
thriller van Durbridge om- toon van het geheel: vertel- brave Hilde Temmerman
gewerkt tot een spannend Ier en auteur Francis Dur- als echtgenote, allemaal ge
verbaal, met als ingrediën- bridge, gespeeld door Paul nuanceerd en gekoncen-
r passie, emotie, angst Coppens, leverde een fijne treerd. Ze speelden met be-
een dosis cynisch relati- toneelprestatie... wonderingswaardig gemak
verende humor Om het ge- Deze veelomvattende opvoe- wat resulteerde in een fijn
beuren dichter bij het pu- ring «Moord» dwong tot speelplezier en grote inven-
bliek te brengen (en omge- een waardering die niet al- tiviteit wat op hun beurt
heeft hij de vertol- leen goed voor de eindin- resulteerde in enthousiaste
van de afstandelijke druk, maar zich ook voor reakties bij het gezellige en
ühène gehaald en vooraan de verschillende onderde- attente publiek,
inde zaal geplaatst. Daar- len opsplitste. Zo deed de
door ontstaat een nauwe re- projectie van de film gerea-
latie tussen spelers en pu- liseerd door Eddy
bliek De toeschouwer is nu Veeckman het uitstekend,
geen Voyeur' meer, die van- Ook de geluids- en lichtef-
uit zijn stoel het verloop der fecten (Evert Horn en Fra-
dingen bespiedt, maar ngois De Cock) werkte als in
wordt instinktmatig, psy- een nooit haperend meeha-
chisch en fysisch, bij het nisme.
Het Herman Gortergezelschap van Lokeren bracht
als eerste stuk van zijn nieuw toneelseizoen:
«Rooms begonnen, half gewonnen» van Mary
O'Mally.
Het is een deels speelse, deels grimmige satire op
het religieuse opvoedingssysteem in een katholiek
meisjespensionaat in de buurt van Londen, nauw-
Toneel in Sint-Pauwels. «De mooie moordenares» werd door Leon Van de Voorde keurig gesitueerd in de tijd ook: één kompleet
geregisseerd (Iv)
schooljaar 56-57, zowat een kwart eeuw geleden.
gebeuren betrokken....
m leek alsof de voorstel. AkteursprestaUes
overging.
harverwarmend uit. Dus de kwisieten).
Regisseur Anton Cogen akteursploeg was zeker te- Ideaal waren de momenten
heeft zonder twijfel een fijn gen haar taak opgewassen waarin de goede vondsten
werkstuk afgeleverd. Hij en vond blijkbaar zelf ple- elkaar snel opvolgden. De
beeft met zijn sterk spelers- zier in tientallen spitse frisse, direkte aanpak had
potentieel heel leuke mo- grapjes die dwars door de weinig tijd nodig om aan te
renten gerealiseerd. In een (aangepaste) tekst (haar slaan, want er werd en-
irapele dekorbouw van Aalst) heen liepen, woord- thousiast en bekwaam
Jbuter enkele blokken (de- spelingen van hoog gehalte geakteerd en de film was
korploeg Nieuw Leven on- en steekjes onder water, die eveneens okee wat leven
der leiding van Louis Kei- menigeen zich kan aan- digheid en afwisseling in
ders) verliep de handeling trekken. de hand werkte? Dus zon-
vlot maar vielen er ook toffe De prestatie van de akteurs der meer een opvallend
typeringen en een plezierig en aktrices één voor één werkstuk van «Nieuw Le-
tempo te waarderen. bespreken zou ons te ver ven» die volle aandacht van
de regie merkten we leiden: algemeen kunnen de goede gevulde «Kring-
neens een aantal sterk we zeggen dat de akteer- zaal» in Dr De Moorstraat
visuele grapjes en allerlei prestaties vrij homogeen zeker verdiende. Een voor-
leuke fantasietjes die niet waren en door de regisseur stelling die het best aan-
onmiddelijk met het stuk te Anton Cogen goed in de sloeg in de eerste helft van
maken hadden, maar wel hand werden gehouden, het nieuwe toneelseizoen,
met het totale effekt dat van Als uitschieter vermelden
theater en amusement.
we graag Ronald Schollaert
Jo De Bruyn
We zijn er stilaan van overtuigd dat auteur Roger
Pieters met «De Mirakelmakers» een toevallig suk-
8688tuk heeft geschreven want «De Ziekte van
Vlasky» is qua story zeer dunnetjes, met een
oppervlakkig aansnijden van de problematiek rond
het leefmilieu en de te gezochte karaktertekenin
gen van de personages. Toch heeft toneelkring
Tassijns het aangedurfd om dit flauwe gegeven,
dat volks blijspel heet, te programmeren.
Alfons Van Meirvenne.
De grime was van Martine
Staes. Attributen werden
aangebracht door Gaby De
Schepper en Ida Van Vae-
renbergh zorgde voor de
teksthulp.
Het blijft jammer dat zoveel
moeite werd gedaan, zoveel
tijd en inspanningen wér-
De schrijfster, waarvan wij en gesnuffel in verboden
vermoeden dat zij zelf zo'n boekjes Ten slotte allemaal
pensionaat heeft moeten dingen die sedert eeuwen a
doormaken heeft in dit stuk bestaan hebben en steeds
afgerekend met een grotes- zullen blijven bestaan. On-
ke waaier van devote toe- der de leerlingen was er
standen. Zij schetst de bele- eentje die het met de beste
j pa? j®t venissen van een. stel 15- bedoelingen van haar kant.
jarige meisjes, onder het het maar steeds moest be-
-- 'M&A Ijt' gezag van drie tyrannieke kopen. Dat was Mary
I .s^zt^ÊÊm, fi J§ nonnen, met een gods- Mooney die wegens haar
f, mW Jf dienstleraar, met een zang- argeloze vragen of ant-
t 4 S "fL jjÊÈ leraar-oudstrijder, en met woorden maar steeds op het
W¥<WËÊÊL I J&êM een paar jeugdige vrijers. matje werd geroepen. Die
IÜmLl. I JmMMêmÈ Voor de ouderen onder ons, rol werd heel voortreffelijk
WÊÊÈÊk I m m die wel zulke scholen zullen gespeeld door Frieda Hof-
j^ÉÉÉ MÊ gekend hebben, was dit wel man. Haar twee tegenspeel-
1WËÈËËÊ een uniek beieven, en wij sters deden het evengoed.
Wr f hebben ons veel uit onze Dat waren Mart Vanseve-
'sfrV eigen tijd herinnerd. Maar nant en Maggie Colman. De
''''WM ons inziens kunnen wij ene toonde heel duidelijk
- Mschrijfster toch niet vrij- dat.zij lak had aan dat hele
pleiten van een zekere een- kostschool gedoe, terwijl de
'tWÊÈÊÊÊÊiÈÈiÊÊÈËMÈmSPmMHBK zijdigheid. Zij heeft het pu- andere heel meegaand was.
bliek veel laten zien veel Besluit: op het einde van
dat in die tijd werkelijk kan het schooljaar kreeg de ene
Toneel in Sint-Pauwels. Zoals in vorige editie van De Voorpost gemeld zijn bij Llapdorp gebeUrd zijn Maar... was haar diploma en de andere
twee mensen al twintig jaar aktief: Leon Van de Voorde als regisseur en Leo Meul als er dan werkelijk niets niks. De manier waarop zij
akteur-dekorbouwer (dw) goeds in die opvoedingsin- wraak nam was dan ook
richtingen? Naar ons be- iets heel speciaals En het
scheiden oordeel is schrijf- was nochtans alweer de
,1, st^r ^veelte^ k^g ^lijve^ m©er naiêve Mary^Mooney.
daar ook toch wat -bijge- hoorde dat tot de regie) Zij
bracht, en wij hebben er werd op knappe wijze bijge-
toch ook wat geleerd Dat is staan door Chris De 'cieze
dus de critiek die wij kun- en Magda Quinteüer als zu-
nen leveren op dit stuk: sters Peter en Thomas Bij
Schrijfster heeft de 10 of de mannenrollen hadden
20% mistoestanden ten vol- we Roger Van Rijssen als
le uitgebeeld Maar van de de godsdienstleraar, een
overige goede procenten is gezapig type, die zich te
hier geen sprake. Men -zou goed weet te doen aan het
dit dus kunnen noemen, leven Verder Roland Van
het was een subjektieve be- Landeghem. die ons de v<S*r
nadering van het probleem rige keer al verraste en die
en geen objektieve. Dit ge- het nu ook weer deed als de
zegd zijnde hebben wij niets muziekleraar. Johan Ver-
dan lof over het gepresteer- donck en Danny De Mul
de werk van het toneelge- speelden de rollen van de
zeischap «Herman Gorter- jongere gasten. Het decor
kring». Het stuk is eigen- was heel sober opgevat,
lijk geen doorlopend ver- maar daarom niet minder
haal. Wel biedt het de kijker treffend. Met hèel weinig
een enorm groot aantal rekwisieten werd door de
sketches aan, die om zo te spelers tijdens de duister-
zeggen op zijn eigen staan, nis telkens een ander tafe-
Zo zien we het binnenko- reel gesuggereerd: een
men van de leerlingen, klaslokaal, een kapel, een
waarbij hun gewezen wordt binnenkamer, een straat,
welke soort broeken ze etc. Na de voorstelling
moeten dragen. Er is een mochten de spelers van een
anatomieles met aanschou- overvolle zaal (er waren
welijke voorstellingen, meer toeschouwers dan an-
maar met een konijn! (tus- ders) een warm en welver-
sen haakjes gezegd: vijftig diend applaus ontvangen,
jaar geleden waren wij in We vonden één ding spijtig:
onze instituten nog niet zo dat regisseur
ver gevorderd!). Er was een
biechtscène en er waren
strafpredikaties. Er waren
een paar verleidingscènes
Toneel in Haasdonk. Tassijns vertolkte «De Ziekte van Vlasky». Geen sterke produktie
maar toch nijver op de planken neergezet (Iv)
den besteed aan een toneel- degelijke werken zeker
werk dat het eigenlijk niet meer sukses kennen. Pro-
verdient. Met dezelfde ijver, beer het eens, Tassijns.
met dezelfde binding van
krachten, zouden andere, W.D.G.
Suzanne
Juchtmans niet aanwezig
was om te delen in dit"
applaus.
J.V.L.
De belangstelling voor
«Vlasky» was dan ook niet
overweldigend te noemen
(zowat 150 mensen zondag
jl Er werd een zeer ver
zorgd dekor gebouwd (tot
en met de funktionerende
Pomp). Zou er aan «het bui-
tenzicht» niet al te veel
epeelruimte zijn opgeof
ferd? De leefkamer ten hui
ze Seen Voghelaere was in
breedte dermate krap ge
houden dat het onmogelijk
Week om vlot te evolueren,
om het maskeren te voorko
men. Omdat regisseur
Etienne Van de Velde nogal
kwistig omsprong met
«plaatsingen» op het derde
plan (fond scène) waren de
east-leden op het eerste
Plan te dikwijls verplicht
om rug-zaal te spelen. Re
sultaat. geen goede ver
staanbaarheid bij enkele
aoe-maar-aan tafereeltjes.
Jozef Heirbaut akteerde als
grootvader vrij gespannen
en bleef te jong in stem. De
grime deed overdadige in
spanningen om de man
naar de negentig te duwen
maar struikelde precies
over deze te grote ijver
Martine Staes bleef in haar
ondankbaar rolletje van re-
8°ber en spontaan,
Kita Roodhooft bracht een
geloofwaardige Jeanne ten
tonele terwijl Jos Steens-
sens een verdienstelijke Ho-
nore neerzette. De hem toe
gewezen zenuwtrek werd te
herhaaldelijk en te sterk be
nadrukt. Marleen Heirbaut
bracht als Margriet kleur
en schwung in het magere
gegeven en bleek ook mi
misch aardig wat in haar
marge te hebben. Bob Van
de Velde hield zijn partij
zorgvuldig op het gewenste
niveau en had een verzorg
de zegging. Het best uitge
balanceerde personage was
ongetwijfeld mevrouw De<v
kers, vertolkt door Helga
Calle. Fijn gehouden, met
berekende houding en ge
baren, aanvankelijk koel
tjes en toch soepel en naar
het einde toe met warmte en
gevoelsgeladen. Rudi De
Ridder hield mijnheer Dec
kers te afstandelijk, te af
wezig. Paul Geleyn bleek
plankenvast als vriend van
den huize en vierde rangs
coiffeur Lowie. Als dokter
Vlasky veel te overtrokken,
te grootgebarend, te uit
bundig (regie?) Herwig
Clippeleyr tenslotte ver
tolkte do Garde op schitte
rende wijze. We kunnen
ons voorstellen dat de au
teur zijn Garde precies zo
heeft gedacht. Hoed af, en
applaus voor Herwigs pres
tatie!
Dekorbouwers waren: Rudi
De Ridder, Marcel Weyn,
Willy Strijbos, Willy Roe
land ts, Marcel Van Raem-
donck, Armand Van Mie-
ghem, Theofiel De Cort, An-
dré Van Biezen, Johan De
Ridder. Dp tistieke schil
dering we verzorgd door
Tsoefleurken uit Sint-Gillis-Waas heeft met de op
voering «Ketchup en Sangria», een kluchtige ko
medie geschreven door Duncan Greenwood en De-
rek Parkes, bijzonder knap gepresteerd. Niet dat
we zo enthousiast zijn over het stuk zelf. Integen
deel. Zo zijn er dertien in een dozijn. Het toneel
werk had net zo goed «Waar is de broek van pa?» of
«Op zoek naar oma's tanden» kunnen heten. Ben
mager gegeven dus, met de bijna vanzelfsprekende
en meestal «getelefoneerde» misverstanden, zwe
vend tussen al dan niet passend huwelijkskandida
ten, een bazige oma met tand problemen, een
pantoffelheld vader en de fel begeerde (zo geheten)
vrijgezel. Een klucht die waarschijnlijk werd geko
zen om het lachgrage publiek gunstig te stemmen
eerder dan om de eigenlijke toneelspeelkunst
Tsoefleurken heeft er een fris en sprankelend
vertoon van gemaakt, zonder al te veel charge, of te
sterke uitbuiting van de visuele gags. Kortom:
«Ketchup en Sangria» werd op een fijne, verzorgde
en zeer aanvaardbare manier voor het voeüicht
gebracht.
In een fraai dekor dat de eigenaar van het «Pension
tvDische Spaanse sfeer uit- Maria», Juamta. Met een
straalde en dat met zin voor enorme presence, mimisch
"efenjfkSr meteen ^ehouS
SSjtfEL. een e«e»
taaitikje mee te geven had
men er natuurlijk beter
aangedaan om ook de En
gelse hotelgasten dit pretje
te gunnen. Sterker nog!
Waarom werden de Engelse
families niet op slag rasech
te Vlamingen (met veel een
voudiger namen)?
Maurice Van Schoote en
Andrea Kegels waren voor
treffelijk in hun typerin
gen. De minder zuivere taal
nemen we er graag bij
Knap werk ook van Chris
De Wolf als Ron Tinsley.
Wel opletten voor de ver
staanbaarheid bij zonsuit-
gangen. Riet Bohijnvonden
we als iets te dik in de verf
zittende Oma bijna op het
randje van de karikatuur.
Toch bleef ze geloofwaar
dig. Het tekstduiveltje
speelde haar wel parten.
Vandaar het wat geremde
tempo waarin de Oma tafe
reeltje verliepen Opmerke
lijk waren de prestaties van
Leen Van Haute (Elsie
Hardcastel) en Christel Ver-
lent (Rosita). Alle lof voor
Betty Goven (MiLdred) en
Ann Lauwers (Gloria) en
die fris en kleurrijk hun
opdracht schitterend ver
vulden. Voor Catherine
Toneel in Sint-Gillis-Waas. «Ketchup en Sangriabij Tsoefleurken in regie van Lucicn
Van Acker. Maurice Van Schoote en Andrea Kegels akteerden voortreffelijk (Iv)
Lauwers was enkel de af
ronding van het happy-end
weggelegd. De regie van
Lucien Van Acker bleek
vlot tempo-houdend en
doorprikt met goed gelan
ceerde vondsten.
Voor de techniek stonden
Lieven Franckaert en Har
ry Van Overloop. De grime
was in handen en zat in de
stiften van Catherine Lau
wers (steengoed trouwens)
en de tëkshulp kwam van
Miet Melis en Lutgart Van
Duyse.
«Ketchup en Sangria» ken
de meer dan geslaagde op
voeringen. Proficiat voor
Tsoefleurken Met het be- te zoeken, om de moeilijk-
schikbare talent zouden we heidsgraad wat op te drij-
de jonge toneelgroep uit ven. Het is daarbij helemaal
Sint-Gillis-Waas de raad niet nodig terzelfdertijd de
durven geven om wat stren- kraagmaten aan te passen!
ger te zijn bij de keuze van
het te spelen stuk. om het
op een ietsje hoger niveau
Er bestaat nogal wat verwar- dat naar aile verwachting in
ring omtrent de beroepen van grote lijnen zal worden aanv-
accountant en van bedrijfsrevi- aard. In het jongste artikel van
sor en over de juiste inhoud «Weekberichten» van de Kre-
van deze funkties in België. Nu dietbank wordt getracht de ib
is er een belangrijk wetsvoor- vloed ervan op de accountants-
stel aanhangig gemaakt, dat funktie in België te schetsen,
deze toestand zal opklaren en
