lederijkerskamer Rosiers huldigde
■eve Vervaet en Lady Godiva
ifmien is Kunnen Dendermonde pakt uit met 'herrie om Harris'
De liefdesgeschiedenis van de
eeuw» door de Nieuwe Komedie:
vakmanschap
De Bolhoeden uit Moerzeke brengen
«Boerenbedrog»
't Kelderken
uit Kemzeke
met «Het gezin
van Paemel»
De Voorpost - 9.12.1983 - 45
Slement Leybaert: «Toneel is een kreativiteit waarin je jezelf leert kennen»
vrijdag 2 dec. bracht de Koninklijke Aloude Rederij-
rskamer 'Rosiers' «Lady Godiva» op de planken. Na de
irstelling werd Lieve Vervaet gehuldigd door bestuur
leden van de eigen kring, samen met zusterverenigin-
i en andere genodigden wegens haar 40-jarig toneelju-
ium. Sinds 1943 is Lieve Vervaet, echtgenote van de
retaris van Rosiers Alex De Decker, aktief in Dender-
;st' ndse en Aalsterse toneelmiddens,
e hoi
gel het döek viel over «La- ven te redden van twee
de 1 Godiva» werden afge- voorname burgers (Benny
Nii digden van de aanwezi- Vermeulen en Gaby Lie-
figri oneelkringen, vrienden vens), die door graaf Leo-
s co sympatisanten op het fric (Erwin De Decker) voor
n k ium gevraagd om Lieve de betaling van de belasting
:t wi iuldigen. Na de inlei- verantwoordelijk gesteld
hij n r door voorzitter De worden, aanvaardt Godiva
ite e m werd haar door het (Martine Verheyen) een
rsch [v het diploma van 40 rondrit door de stad te hou-
ie fij toneel verdienste over- den, op het middaguur, ge-
iedf hgd Allen dankten zeten op een ongezadeld
ger r voor de jarenlange in- paard en helemaal naakt.
e< r
here ip-
•este
ichr
gari dermonde. Lieve Vervaet dankt allen voor de blijken
sympatie bij haar jubileumviering (pvs)
Hierbij werden heel wat Op bevel van Leofric moe-
jhenken en bloemen ten alle inwoners van Co-
me rhandigd; het werd Lie- ventry hun vensters afslui-
)t fe op bepaalde momenten tén en mag niemand zich op
te machtig, ontroerd straat bevinden. Eén per-
zoveel blijken van soon echter negeert dit be
lie. vel, namelijk Peeping Tom
;nde ré zette, als tiener nog, (Dany De Bock). Hij wordt
enei r eerste stappen op de dan ook veroordeeld tot de
>n o^ne als O.-L.-V. van Ze- galg.
Weeèn in «En waar de Aan de basis van de legende
bleef stille staan», van lag de machtsstrijd tussen
De regisseur
en z'n visie
Wanneer het doek open
ging keken we op de rug
van een immens zitmeubel.
Deze opstelling zou wel
eens anders dan anders ge
weest zijn, was het niet dat
deze zetel voor een groot
deel het zicht op de speel
ruimte belemmerde. Ook de
twee burgers werden hier
door gemaskerd.
«Wachten op de tram» is
een uitdrukking uit het to
neeljargon om aan te dui
den dat personen op een
rijtje staan, wat toneeltech
nisch fout is. Dit merken
we een paar keer op, even
eens wanneer de drie bur
gers op de bank zaten. Door
een andere opstelling van
de meubels kon dit euvel
verholpen worden.
Over het stuk zelf: de au
teur Jean Canolle had er
een burleske visie op; Paul
Sonck koos voor een sublie
me versie. Wat het beste
was laten we in het midden,
maar feit is dat het stuk
enorm slecht vertaald is en
wellicht heeft Paul Sonck
daarom voor de sublieme
versie gekozen. Maar dan
diende hij volgens ons veel
meer passages geschrapt te
hebben, vooral in het zwak
ke derde bedrijf.
Akteerprestaties
Daar de akteurs hun tekst
begrepen (en hem dus kon
den spelen volgens gevoel)
kregen we de indruk dat er
een goede samenwerking
was tussen hen en de regis-
beheerste verdedigde de
stelling van Paul Sonck dat
elk gevoel 'uit de buik' moet
komen. Dit geldt ook voor
Erwin De Decker (Leofric),
alhoewel z'n intonatie dik
wijls verkeerd was op het
einde van een zin. Wat Dan
ny De Bock betreft: waar
schijnlijk begreep hij wel
de emoties welke Peeping
Tom onderging, doch
schuchterheid weerhield
De opvoering «De liefdesgeschiedenis van de eeuw» door
de Nieuwe Komedie verleden zondag in het Aalsterse
Netwerkcentrum was er één van hoog niveau. Enkele
goede scenes, een paar zeer goede en misschien een paar
overbodige. Wat was de som ervan? Een avond toneel,
waar veel mensen geboeid door werden én meer aandacht
verdiende...
Dendermonde. Lady Godiva (Martine Verheyen)
Peeping Tom Danny De Bock) (pvs)
hem deze gevoelens naar
buiten te brengen tegen
over Lady Godiva. Dat we
kor leek op het eerste ge
zicht mooi, doch de stijl van
de meubelen, uitgezonderd
Over de auteur Maïta
Tikkanen
Deze schrijfster behóórt tot
de Zweedstalige minder
heid in Finland. Van haar
zijn tot nu 5 boeken ver
schenen. «Mannen kunnen
niet verkracht worden» is
verfilmd. Voor «Het liefdes
verhaal» ontving zij van de
Scandinavische vrouwenbe
weging de alternatieve lite
ratuurprijs. Deze «liefdes
geschiedenis van de eeuw»
werd in vele landen als mo
noloog voor één aktrice op
gevoerd. In Nederland en
Vlaanderen gebeurde dat
voor het eerst door de Nieu-
'i we Komedie. Dit solostuk
werd gebracht door Edda
Barends.
stonden bewezen ons de
reakties van mannelijke
toeschouwers die ver
klaarden dat zij him ver
liefdheid veel duidelijker
zouden getoond hebben aan
Godiva.
Over Lieve Vervaet (Gwen
doline) kunnen we zeggen
dat ze nog voor een deel
vastzit aan de toneelmatig
heid van haar generatie.
Toch meent ze wat ze zegt
en ze liep over van bezorgd
heid om Godiva en Tom. De
bisschop (Fernand Eeck-
hout) overtuigde wel.
Wat de techniek van de ak
teurs betreft: de meeste spe
lers stonden nogal houterig
op de scène, anderen té
nonchalant. Enkel de bis
schop en de graaf wisten
raad met hun handen.
Met nauwgezetheid voer
den de pages (Agnes Roef,
Marita Peelman. Kristel De
Decker en Ingrid De Wilde)
him taak uit.
Inkleding
De aankleding van het de-
-hri bc Timmermans. Daarna Kerk en Staat. De Staat
ibeel i zij in het operettegezel- wordt verpersoonlijkt door
n ee ap Kentering aktief. Ze graaf Leofric die met wan
orde i en is nog steeds bereid hoop het geld van zijn echt-
nkel r medewerking te verle- genote Godiva ziet verdwij-
aan voorstellingen, in- nen in de zakken van de Abt
oAicht door 'Voor Taal en van Dugdale, de Kerk dus.
a ht jheid' uit Aalst. «Want», Het volk zal er voor op-
groc klaarde Lieve ons vrij- draaien.
«ik stop er nog bijlan- Eeuwenlang, vertelt regis-
t koi niet mee». seur Sonck. werd te Coven-
n be de voorstelling van Lady try tijdens de jaarmarkt,
'iva stond ze samen met een processie gehouden van
ullei ir zoon Erwin De Decker maagden die. slechts in
de planken. hun haar gehuld, te paard
zaten. Wat men toen al niet
legende deed om de belastingen te
ld Lady Godiva ontduiken. Kon dit gebruik
r he l stuk heeft een vrij een- maar opnieuw werkelijk-
fr. jdig gegeven: om het le- heid worden, verzucht Paul
zoal
Over het stuk zelf
Het werk werd oorspronke
lijk als gedichtencyclus ge
schreven. Het is het verhaal
van een huwelijk dat na 20
jaar nieuw is geworden.
Beide partners gaven deze
relatie de titel, die niet een
echte ironie zal blijken.
Het toont een vrouw aan de
zijde van een man wiens
periodieke drankzucht
steeds weer het gezin bin
nenbreekt. Een zware en
benauwende last voor ie
mand die ondanks alles
hardnekkig blijft pogen de
schade voor het gezin te
beperken. Deze vrouw wan
kelt tussen gevoelens van
haat en tederheid. Een wor
steling om te overleven. Zij
voelt de liefde voor haa£a'
man als eb en vloed door
zich heen stromen.
De man, in het stuk na
drukkelijk aanwezig zon
der er lijfelijk te zijn, vecht
op zijn manier voor de rol
van 'opperhoofd' van het
gezin. Een uitzichtloos per-
spektief.
Edda Barends als vrouw die
het allemaal niet meer te
goed zag zitten bij de moei
lijke situaties was gewoon
subliem. Zelden kregen we
dergelijk staaltje akteerta
lent te zien. Zij was in staat:
de volledige voorstelling te
boeien en te verrassen. Dit'
grote relief bij deze aktrice
is ongetwijfeld ook op de
rekening te schrijven van
regisseur Hartman Alberts..,
Verder leverden Leo Van
der Toorn en Carlos Florej?
Navea meer dan verdiensté™'
lijk werk in de technische
richting en deelde Benno
De Vries mee in het sukses
van dit prima solostuk.
(jdb)
met deze mening niet alleen de zitbank, was niet in over
eenstemming met de perio
de waarin het stuk zich si
tueert.
Dit geldt eveneens voor de
klederdracht: de kledij van
de personages was wel
prachtig, maar werd pas
een paar eeuwen later ge
dragen!
Dekorontwerp was van Ho-
noré Ingelare en de uitvoe
ring lag in handen van Ro
ger Van den Brande en Ru
dy Neyrinck. Voor een ver
zorgde grime zorgde Veerle
Verheyen en de pruik van
Godiva stond haar snoezig.
Maurits De Letter nam de
licht- en klankregeling op
zich, wat geen probleem
mocht vormen gezien de
volledige technische uitrus
ting!
Lady Godiva zal in het hart
van Paul Sonck wel een spe
ciaal plaatsje blijven inne
men: het was z'n eerste re:
gie en bovendien was het
een oude droom van hem
om dit stuk te regisseren...
(sirou ann)
Aalst. Piet De Wit Frans Van Dorpe) de goede huisvader, komt voor hete vuren te staai
wanneer blijkt dat zijn vrouwlief een ruil ondergaat met de winkeljuf (per)
Dendermonde. De Rosiers brachten Lady Godiva voor het voetlicht (pvs)
Op zaterdag 10 december,
zondag 11 december en za
terdag 17 december en dit
telkens om 18.30 u brengt
de toneelgroep «De Bolhoe
den» de opvoering van het
toneelstuk «Boerenbe
drog»
Het is een denderend blij
spel in drie bedrijven, ge
schreven door Emiel Claus.
Korte inhoud: de familie
Wever heeft onlangs de lot
to gewonnen. Meteen wordt
de hele boerderij gemoder
niseerd. Boer Wever heeft
echter, zonder medeweten
van zijn vrouw, 100.000 fr.
^zakgeld opzij gelegd. Aan
gezien oma en de boerin
vervelende vragen begin
nen te stellen omtrent het
verdwaalde geld, ziet Klaas
Wever zich verplicht het ka
pitaaltje te verbergen. Zijn
knecht Harm Meier zal hem
hierbij helpen, maar...
Hoe het verder afloopt kan
je komen bekijken op één
van de drie toneelavonden.
Maar wees gerust: het is
lachen geblazen op zater
dag 10, zondag 11 en zater
dag 17 december 1983 in
zaal «De Vier Gekroonden».
Toneelgroep De Bolhoeden bij bestuurs- en spelende le-
zal er weer voor zorgen dat den. Je mag ook telefonisch,
u een aangename en pretti- kaarten bestellen: Denis
ge toneelavond zult zien. De Van Geyte 052-47.11.73 en
kaarten zijn te verkrijgen Herman Vijt 052-47.31.52.
Achtste speelseizoen bij toneelgezelschap 't Kelder
ken uit Kemzeke. Zaterdag 10 december gaat de
tiende produktie in het prochiecentrum in dé Molen
straat in première, om 20 u. Er zijn nog voorstellin
gen gepland op zondag 11, vrijdag 16 en op kerst
dag, 25 december, om 20 u. telkens Toegangsprij
zen: 100 frank voor volwassenen, 60 voor kinderen
jonger dan 12 jaar.
«Het gezin van Paemel» van Cyriel Buysse wordt
gebracht in regie van Luc Samson. Een volks drama
dat al vaker via het televisiescherm tot ons kwam.
Een sfeerstuk over miserie en kommer, een tijdsdo-
kument van rond de eeuwwisseling.
't Kelderken wou dit stuk eigenlijk als openlucht-
spel kreëren i.s.m. andere verenigingen uit Stekene.
Maar omdat men nog geen eigen stuk had wordt het
nu in het parochiecentrum voorgesteld. Men over
weegt om dit volkse toneelwerk ooit nog eens in
open lucht op te voeren.
aanleiding van hun nieuwste produktie «Herrie om Harris» hadden we een
sprek met Willen is Kunnen-regisseur Clement Leybaert en enkele spelers. Kenden
Leybaert reeds als talentrijk kunstschilder, nu maakten we kennis met een ander
et van zijn persoonlijkheid: toneelregie. Reeds vier jaar neemt Clement Leybaert de
sk van regisseur bij Willen is Kunnen op zich. Zelf speelde hij 15 jaar onder de
odige leiding van Leon Vertongen, vervolgens onder deze van Fernand Moens.
idertussen volgde hij regieschool bij mensen als Dré Poppe, leerde grimeren bij Carlos
tremmerie (onlangs grimeerde hij nog Cyriel Van Gent) en speelde mee met
roepsmensen in Nederland. In Tilburg bracht hij vrij teater, met teksten van Claus en
m Ostayen. In het Gentse kan er geen toneelwerk opgevoerd worden of Leybaert gaat
heen.
'ndermonde. Willen is Kunnen brengt Herrie om Harris (pvs)
igisseren is volgens Cle-
t Leybaert: «een gege-
in zich opnemen, ver
erken, distilleren en dit
les samenstellen met de
Jen inbreng; hetgene je
et, hetgene je meent te
neten brengen Pas dan
n je zeggen hoe je het in
geheel ziet. Je weegt
*n af met de akteurs of het
dan niet mogelijk is het
uk te brengen. Ook tegen
over de spelers maak je be
paalde overwegingen: wat
kan een bepaald iemand
aan, hoe groot zijn z'n mo
gelijkheden? Teater is een
kreativiteit die je zelf aan
voelt en daarenboven is ze
niet passief. Heden tén
dage nemen de meesten ge
noegen met een passieve
kreativiteit zoals tv-kij-
ken
Harris krijgt herrie
We woonden deze week ook
een repetitie bij van 'Herrie
óm Harris', een werk ge
schreven door Parnell
Bradbury en vertaald door
Willem Landsmeer. Het
stuk speelt zich af op een
eenvoudige herenboerderij
in Sussex. Hier leefde de
oude hereboer Harris, ge
frustreerd omdat hij nooit
de vrouw heeft gekregen
die hij liefhad. Om deze ge
miste kans te kompenseren
koesterde hij een bepaalde
affektie voor z'n neef, om
dat deze de zoon was van de
vrouw in kwestie.
Hij liet de boerderij testa
mentair over aan de jonge
Harris (Rik Van Gucht),
maar wel onder strikte
voorwaarden. (Deze zouden
vermijden dat de jongeman
hetzelfde lot zou onder
gaan.) Hij moet dus binnen
de gestelde tijd huwen met
één van de drie door die
oom zelf uitgekozen kandi
daten (Karine Hervent, Els
Vande Wiele, Machteld
Cool). Wanneer deze drie
opduiken zijn alle middelen
toegestaan om de strijd on
der elkaar uit te vechten.
Hoe prijzen ze zichzelf aan?
Welke indruk maken ze op
de alles noterende en zake
lijk denkende Sam Harris?
Overwint Sam deze psycho
logische situatie? Maakt hij
de goede keuze? Het ant
woord op deze vragen blijft
geheim tot u gaat kijken!
Wie er verder nog op en
rond de boerderij hotsen
zijn: de moeder van een der
kandidaten (Bea Verschel
den). een zenuwachtige no
taris (Staf Burssens), de jo
viale buurman (Dirk Mer-
tens), een filosofische
knecht (Jean Van Houte-
ghem) en tenslotte een kla
gende huishoudster (Kari
ne Verlee).
Een flinke babbel
met de regisseur...
Waarom werd het precies
dit stuk? Regisseur Ley
baert aan het woord: «Bij
ons worden er een aantal
stukken gelezen, waaron
der zowel tragedies, kluch
ten als thrillers. Daarna
wordt er gediskussieerd. In
een samenspraak tussen
spelers en regisseur over
wegen we onze mogelijkhe
den. Wat de keuze van het
stuk ondermeer bepaalde
was dat 'Herrie om Harris'
nog maar zelden in België
gespeeld werd.»
«Bovendien, verklaart Ley
baert, hangt er een moraal
aan vast. Naar het einde toe
verklaart Sam bijvoorbeeld:
liefde kan je niet neer
schrijven, liefde voel je.
Een stuk moet natuurlijk
goed voor het publiek zijn,
maar belangrijker nog,
voor de spelers zelf. Het is
niet zo gemakkelijk meer
om publiek aan te trekken.
Immers, ofwel speel je voor
het publiek en dan breng je
dijenkletsers, ofwel speel je
iets waar je zelf volledig
achter staat. Maar de mees
te mensen snakken nu naar
een ontspanning, ze willen
eens vluchten uit de sleur
en dat leidt er toe dat je toch
bepaalde koncessies moet
doen.»
Enkele spelers
Aan het woord is Staf Burs
sens. opgelucht omdat hij
de raad van de regisseur
toch opvolgde «Clement
zag mijn rol, de notaris, als
een nerveus type. Ik zag dat
eerlijk gezegd niet zitten,
maar dacht veeleer aan een
rondborstig persoon, ook
vanwege mijn fysiek, Cle-
mént zei toen dat ik diende
te spelen zoals ik het aan
voelde. Maar uiteindelijk
heb ik zelf ontdekt dat ik
fout was.
De regisseur valt in: «Het
heeft geen belang welke fy
siek je hebt. Als je een rol
wilt brengen en je kan je
inleven in het personage,
breng hem dan. Want dat is
de kunst van kreatief to
neel. De spelers vragen zich
af: waarom laat de schrijver
dat zeggen? Waarom zegt
bepaald die persoon dat?
Waarom moet ik die tekst
antwoorden? Die gegevens
worden samengebracht en
met hun eigen kreatieve in
druk uiten de spelers die
emoties op de scène.
Ook Rik Van Gucht, de
hoofdrolspeler, wil nog
even aan het woord. Vol
gend jaar kan hij terugblik
ken op 25 jaar akteren.
Met welke regisseur ben je
gestart? «De eerste maal
dat ik op de planken stond
was in 1957, onder regie
van Leon Vertongen. En
van bij het begin heb ik
steeds de hoofdrol ge
speeld. Na 8 jaar verdween
Leon en speelden wij met
Fernand Moens. «Een
handvol sneeuw», vormt
nog steeds het hoogtepunt
in deze 25 jaar toneelspe
len. Omdat ik biezonder
graag dramatische rollen
speel, zal het een drama
tisch stuk worden voor
mijn jubileum. Ik vind dat
men eens met een drama
tisch werk mag uitpakken,
ook al is het voor een klei
ner pubüek of lopen de kos
ten hoger op!»
Clement Leybaert wil er
tenslotte nog aan toege
voegd zien dat hij heel te
vreden is over de samen
werking tussen spelers en
regisseur.
'Herrie om Harris' komt
voor het voetlicht op vrij
dag 9, zaterdag 10 en
maandag 12 december te 20
uur in zaal Antiekens, op
de Oude Vest, te Dender
monde.
Reserveren kan op nr.
21.68.91 tussen 18 u. en 20
(sirou ann)
Dendermonde. Willen is Kunnen. Twee huwelijkskandidaten bieden zich aan (pvs)
