56ste karnavalviering te Aalst
met nieuwigheden
Zusters verlieten rusthuis van Baasrode
Reynaertspei
in september '85
te Sint-Nihlaas
VAN LIMBERGEN
VAN LIMBERGEN
Ende quam in Waes...
De Voorpost
VRIJDAG 3 FEBRUAR11984 37' JAARGANG NR. 5 32 F
BRUIDSLIJSTEN
Hoogstraat, 28
AALST Tel. 21.23.22
Kattestraat, 73
Tel. 21.56.00 AALST
Voor de 56ste karnavalstoet te Aalst zorgde het Feestkomitee in samenwerking met het
stadsbestuur voor enkele nieuwigheden.
Om de vervlakking te voorkomen die door het jaar na jaar verspreiden van een
[getekende affiche waarbij inspiratie wel eens zoek zou kunnen raken, opteert men voor
volgend jaar voor een affiche met kleurenfoto. Een zo getrouw mogelijke weergave van
de sfeer van karnaval tijdens die drie dolle dagen. Wat dan de organisatie van een
jfotowedstrijd impliceert. Wedstryd waarvan, als u deze regels leest, het reglement door
de gemeenteraad reeds zal zyn goedgekeurd. Vanzelfsprekend gaat het hier om
kleurenfoto's. Van de huidige affiche is de ontwerpster Mw Monique Kieckens en tweede
werd Luc Vlasschaert.
Met als doel overlappingen te
voorkomen en de diverse vere-
ligingen een publicitair steun
tje mee te geven wil men een
karnavalkalender aanleggen.
Kalender die regelmatig in de
I tadsberichten zou worden ge
publiceerd. Verenigingen die
dit interessant aanbod ge
bruik willen maken kunnen de
nodige gegevens overmaken
lan het sekretariaat van het
itedelijk Feestkomitee, Kei-
erlijk Plein 21 te Aalst.
■ubUdteit voor de karnavalfes-
tiviteiten zal worden verzorgd
via in stations beschikbare fol
ders, gemaakt in eigen beheer
en die ook op de zaterdag-
markt zullen worden uitge
reikt. Naast de regionale pers
zal ook da nationale hiertoe
worden ingeschakeld. Aan de
«passerelle» aan de St.-Anna-
brug kunnen uiteraard mo
menteel geen publiciteitsbor-
den worden opgehangen.
Zulks zal nu evenwel gebeuren
langsheen de autostrade. Een
karnavalaffiche in maxi-for-
maat.
Wat betreft de karnavalraads-
zitting, traditioneel één van de
hoogtepunten van karnaval
waaraan een aantal leden dit
jaar niet zullen deelnemen (ie
der lid kiest de werkgroep(en)
naar believen), maar waarvan
men toch verhoopt dat hetzelf
de spiritueel-ludieke peil zal
worden behaald, werd geop
teerd voor de feestzaal van het
stadhuis. De trouwzaal is blijk
baar te klein. Toegang voor
deze raadszitting op zaterdag 3
maart te 18 u is gratis doch wel
op uitnodiging.
Een delikaat punt van verle
den jaar, oorzaak van heel wat
malaise, werd via een kontrakt
geregeld. Kontrakt dat nog
niet officieel werd onderte
kend doch mondeling alvast
bevestigd. Een kontrakt aan
geboden aan «De Aalsterse Gil
les». Deze zouden optreden
niet meer «buiten wedstrijd»
doch hun prijs zou gelijk zijn
aan die van de 1ste prijs van
grote groepen met praalwa
gen. Ze krijgen alvast nummer
één in de kavalkade doch mo
gen niet stoppen tijdens de
stoet. Bij regenweer moet
eveneens worden doorgemar-
sjeerd om de stoet niet door
ontstane gaten die zich dan
steeds verder akkumuleren no
deloos te vertragen. De Gilles
zouden trouwens reeds een
techniek aan het inoefenen
zijn om al stappend hun (dure)
pluimenhoed in de bestelwa
gen te bergen. Naar in de pers-
konferentie verklaard werd
gaan de Gilles 100% akkoord
met deze regeling. Uiteraard
zijn mogelijke sankties voor
zien bij niet-naleven van dit
kontrakt.
Rest dan nog de betoelaging
die geïndexeerd werd. De
1.565.000 fr. voor groepen van
1983 werden er nu 1.600.000 fr
en voor de muzieken evolueer
den de 270.000 fr naar 300.000
fr.
Wat betreft het aantal groepen
in de stoet is het een status-
quo, 51 zoals verleden jaar.
Groepen die zullen opstappen
in crescendo-allure gebaseerd
op de in 1983 bekomen uit
slagen.
Nieuw is wel de kroegentocht
door de «Lazy City New-Or
leans Brass Band» uit Dender-
monde, bakermat van dergelij
ke kroegentochten.
Rickie heeft zich alvast een sjerp aangeschaft, maar het wordt nog wel even Streetparades worden gehou-
achten vooraleer hij de titel volwaardig mag dragen. den door deze formatie op
maandag 5 maart vanaf 21 u in
de omgeving van het Stations-
Na meer dan een halve eeuw totale dienstbaarheid
De Waaslanders hebben een boontje voor «de feilen met
den rooden baerde». Reynaert of Reinaert, sluwe vos en
tegelijk symbool voor de mateloze vrijheidsdrang en het
optornen van de eenling tegen wat men als «gekonsekreer-
de domheid» omschrijven kan, zit in het Wase landschap
gebakken. Banken werden te zijner ere in Belsele, Dak-
nam, Kemzeke en De Klinge neergeheid, Reinaertbeel-
den vind je in het Sint-Niklase stadspark en de raadszaal
van het Stekense gemeentehuis, glasramen in Belsele en
Sint-Niklaas, een heus Reinaertmuseum werd in Rupel-
monde gerealizeerd. In Melsele en Daknam werden
toneelverenigingen naar Reynaert genoemd, in Sint-Ni-
klaas fabriceerden de banketbakkers een veredelde cake:
Reynaertgebak.
Reynaert en de Wase heemkundigen, de vorsers ook van
buiten de regio. Bert Pelentan, Maurice Nonneman,
Willem Melis, Broeder Alois, Theo Penneman, Alfons De
Belie, André Stoop, Marcellijn Dewulf... Zij speurden
naar de Wase oorsprong van de vos of trachtten een relatie
te leggen met het Land van Waas. De Gentse pastoor
Jozef De Wilde, die overigens lange tijd zieleherder was in
't Waasland, werkt aan een naar verluidt onthullend boek
over Reynaert. Toponiemen als Kriekeputte, Hulsterlo en
Tromp herinneren aan Reynaerts esbattementen. In 1892
werd in Belsele een «Reinaertschat» gevonden, maar 't
waren eigenlijk munten uit de derde eeuw vóór Kristus.
Was de Reinaertschat dan begraven op of in de «Goud-
berg» de Goudekensberch of Gauwkensberg in De Klin
ge? Fiktie en werkelijkheid, de grens ertussen is wazig.
Maar Reinaert lééft in 't Waasland, in die mate zelfs dat de
WV het gewest als Reinaertland aanprijst. En in Sint-
Niklaas is een heuse Reynaertorde aktief.
Nog in Sint-Niklaas werd in 1973 (mei) in regie van Mark
Liebrecht een Reinaertspel opgevoerd, op het marktplein.
Een happening. De prelude tot een ware massaspelrage in
de streek: Meerdonk, Kallo, Beveren en Stekene, Kemze-
kè straks wellicht. Het vlakbije Hulst zette én een
totaalspektakel én een stoet op ter ere van de vos.
Al een poos was bekend dat men in Sint-Niklaas plannen
koestert om opnieuw een Reynaertspei te brengen. De
kogel is nu door de kerk. In september 1985 zal het
spektakel te zien zijn in het stadspark, de opvoeringen
worden over een drietal weekends gespreid. Met mede
werking van èlle toneelverenigingen uit groot-Sint-Niklaas
en nog een aantal andere organisaties (zoals de keurgroep
van Clapaja) kan het niet anders of dit projekt moét
slagen. Het hele initiatief zou «selfsupporting» kunnen
zijn en de inbreng van de stad zou zich beperken tot het
verlenen van materiële hulp. Uiteraard zal het Reynaert
spei rond een kundige regisseur als de Hamse Belselenaar
Jaak Vander Helst scharnieren, terwijl op organisatorisch
vlak veel wordt verwacht van b.v. Jef Van Hoyweghen.
September '85, vredefeesten in de Wase hoofdstad als
entourage voor de heruitgave van het memorabele open
luchttheater van weleer.
Binnenkort via De Voorpost uiteraard meer nieuws over
de planning i.v.m. het Reynaertspei.
W.V.
plein en op dinsdag 6 maart,
eveneens te 21 u. op Vrede
plein en Houtmarkt. Kwestia
van typische animatie te bren
gen ook buiten de Grote
Markt en onmiddellijke omge
ving.
Bij de groepen zijn nieuw «En
geir na?», «Giën Avans»,
Moet iet zén», en «Wa vindjer
van?». «Noig» dat niet deel
nam in 1983 is terug van de
partij. Doen echter niet meer
mee «De Brikaljongs», «De
Kaloeterkabassen», «De Polle-
wieters», «De Saazers»,
«Kweit nie wie» en «'t Es 't ien
en 't ander». Bij de muziekver-
enigingen doet «Expressie- Aalst. Het wel en wee van karnaval Aalst ligt in hun handen
groep Vredon» zijn intrede «n
de stoet.
ft aPri' '932 arriveerden enkele zusters van de Kongregatie van Sint Vincentius a
■eva u'° van Beveren Waas te Baasrode om er de zorg en kommer van het rusthuis op zich
uitnemen- 0at rusthuis, dat in feite ook een onderdak moest brengen aan de ontheemden,
he!Ce wezen en de sukkelaars van de palinggemeente, was er gekomen nadat de toenmalige
aai 'urgemeester van Baasrode, De Kinder, ziin raadsleden ervan had kunnen overtuipen
ij£
-i fr I'
lurgemeester van Baasrode, De Kinder, zjjn raadsleden ervan had kunnen overtuigen
lat een dergelijk home een dringende noodzaak was. Nu meer dan vyftig jaar later,
rordt een dikke streep getrokken over het verblijf van de zustergemeenschap van het
rothuis.
laatste vier zusters die er plechtigheid. Eerst de paroc- stonden zij zowel aan de wieg
vertoefden, zuster Barba- hiale Sint-Ursmaruskerk. Daar van ^et 'even a's aan het bed
a die de leiding had van de werd een eucharistieviering van de stervende. Maar ook
lcine kommunauteit, zuster opgedragen. In koncclebratie. wanneer Baasrode werd ge-
Jtianda, zuster Ambrosia en Onderpastoor Cnockacrt was troffen door natuurrampen
•"juster Rita, verlaten met wee- de voorganger en hij werd aan en die er 'n overvloed
!e 8 loed Baasrode en keren terug het altaar bijgestaan door
aar hun vertrekpunt: het pastoor Boel van Baasrode en
ioederhuis van de kongrega- de kersverse pastoor van Bug-
Pn'e e Ic Beveren-Waas. Zaterdag genhout-Opstal, vroeger on-
lk erden ze uitgeleid door een derpastoor te Baasrode e.h.
assa mensen die. van ver of Van Royen. De eucharisticvie-
ehtbij betrokken zijn ge- ring werd muzikaal opgeluis-
11 'eest bij de geschiedenis van terd door het parochiaal koor
ar iet rusthuis, dat evenzeer ma- en bijgewoond door talrijke
rniteit, weeshuis, toevlucht- vooraanstaanden, vrienden en
JP.' lord voor wezen en al- kennissen. Maar ook door ge-
'^jpnstaanden en home voor wone mensen die zich betrok-
•jaarden en minder gegoeden ken hebben gevoeld bij het
geweest. leven van de zusters. In zijn
en en ander gebeurde tijdens gelegenheidshomilie onder-
ontroerend eenvoudige streepte onderpastoor Cnoc-
kaert de inzet van de zusters.
Zij hebben hun aktiviteit voor
tgezet zolang het menselijk
mogelijk en verantwoord was.
Bovendien hebben zij de regel
die de stichter van de kongre
gatie hen heeft voorgehouden,
ongemeen nauwgezet gevolgd:
de taak van de barmhartige
Heer overnemen ten overstaan
van de minderbedeelden met
totale inzet en in dienstbaar
heid. In feite, aldus onderpas
toor Cnockaert hebben de zu
sters hier niets anders gedaan.
Zij hebben dag aan dag een
monument van liefde opge
bouwd en het zal dan ook
niemand verwonderen dat zij
konden rekenen op de sympa
tic van de hele Baasroodse
bevolking. Zij hebben zich als
het ware doodgewerkt ten bate
van de noodlijdenden, ze heb
ben zichzelf vergeten om de
anderen te dienen. Bovendien
X«
UITGEVERIJ DE CUYPER
Oude Vost 34
Dendermonde
'el 052/21.40.60
lankrek. KB 442-8601481-36
.v. ?rll8 voor ios nummer 32 F
'kJRJaarab, 1,520 F
oorf 6 maand 775 f
"13 maand 400 F
qi'9ran,woordeliiko uitgever
[O. DE CUYPER
geweest waren de zusters
paraat. Hun leven, zo besloot
de predikant is een getuigenis
geweest van de liefde van de
kerk. «We mogen hen dan ook
danken voor zoveel goedheid,
zoals we ook de Heer mogen
danken omdat hij deze zusters
bij ons heeft laten werken».
Na de eucharistieviering,
waarin de voorbeden werden
voorgelezen door de verant
woordelijke van het rusthuis
van Baasrode Maurits Verhae-
gen, zou OCMW-voorzitter
mevrouw Buyse danken voor
de stijlvolle viering. «Uw aan
wezigheid is een uiting van
waardering voor wat de zusters
hebben gedaan» zo zei ze en ze
dankte de kloostergemeen
schap van Baasrode die meer
dan 50 jaar getuigenis heeft
afgelegd van dienstbaarheid.
Receptie
In de druilerige regen trok
daarna het hele gezelschap
naar de lokalen van het rus
thuis, waar een afscheidsrecep
tie werd aangeboden. De be
woners van het rusthuis had
den zich in hun beste pak ge
stoken en wachtten geduldig in
de eetzaal op de komst van de
zusters en van de enkele geno
digden. Uiteraard waren er
ook daar toespraken. Onder
meer van OCMW-voorzitter
mevrouw Mariette Buyse die
nogmaals de zusters en de
kloostergemeenschap van Be-
veren Waas dankte. «In voor-
en tegenspoed hebt gij in
dienst gestaan van de gemeen
schap,» aldus de voorzitter die
ook onderstreepte dat de zu
sters heel wat zorg en kommer
hebben gekend tijdens hun
verblijf te Baasrode. Vooral in
het begin was die zorg zeer
groot. Er was immers niet al
leen het werk, de boerderij,
maar ook de zorg voor het
geestelijk welzijn. Ook tijdens
de tweede oorlog dienden er
flink wat problemen opgelost.
«We zien de zusters met spijt
vertrekken,» aldus mevrouw
Buyse die bloemen overhan
digde als blijk van dank. Ver
volgens zou ze ook enkele
woorden richten tot de af
scheidnemende zusters zelf:
zuster Barbara die ten koste
van haar gezondheid hier heeft
gewerkt en geroemd werd om
haar takt, wijsheid en scherp
inzicht, zuster Ambrosia die in
de keuken heeft gezorgd voor
een gezonde voeding en nu tijd
veil heeft voor talrijke bezoek
jes, zuster Amanda die de was
deed en elke riolering en af
voerbuis de baas kon en zuster
Rita die als verpleegster nog
aktief was en de nachtdienst
voor haar rekening nam. Zij
kreeg trouwens spontaan een
applaus. Als geschenk over
handigde mevrouw Buyse aan
Dendermonde. Zuster Barbara, Zuster Ambrosia, zuster Amanda en zuster Rita
verlieten het hen zo vertrouwde Baasrode (v)
vooral de dienstbaarheid van
de zusters loofde. Schepen
Hermans, werd later als wees
jongen in het rusthuis opgeno
men en vroeg nu deemoedig
berouw voor de vele kwajon
gensstreken die hij er heeft
uitgehaald. De vier zusters
glimlachten zijn schuldgevoe
lens weg. Schepen Hermans
zou het ook hebben over het
engagement van de zusters,
toch wel een speciale taak, zo dat blijkbaar niet meer van
meende de burgemeester die deze tijd is en betreurde dat de
ieder van de zusters een radio
en hoopte zij dat ze de goede
geest die ze steeds heeft be
zield, ook in Beveren zouden
blijven bewaren. Burgemees
ter Cool nam het luchtiger op.
Ook hij dankte voor de inzet
en onderstreepte dat Baasrode
enkele zeer verdienstelijke
mensen ging missen. De zu
sters hadden in het rusthuis
beperkten zij zich niet tot hun Dendermonde. Met lede ogen
opdracht in het rusthuis. Daar
zien de Baasroodse bejaarden de zusters vertrekken (v)
ook even dieper inging op de
verschillende funkties die het
home heeft gehad. Hij gaf de
zusters bloemen als afscheids
geschenk en een aandenken
aan de stad Dendermonde,
een geglazuurde tegel met het
Ros Beiaard.
Rode draad
Als schepen van welzijnszorg
zou ook schepen Hermans aan
het woord komen. Hij maakte
reeds op prille leeftijd als in
woner van Baasrode kennis
met de zusters, want amper
geboren werd hij daar in de
materniteit opgenomen. Het
zou lang niet zijn enige kon-
takt blijven, zo vernamen we
in zijn toespraak, waarin hij
moderne mens een dergelijke
inzet nauwelijks of zelfs niet
meer kan opbrengen. «Het is
nochtans een engagement
waar wij alleen maar kunnen
naar opkijken en hopelijk een
lichtend voorbeeld zal blijven
voor hen die deze zusters zul
len moeten vervangen» aldus
de schepen die ook had uitge
rekend dat daar waar een
kloosterlinge weggaat er min
stens drie andere ar
beidskrachten in de plaats
moeten komen om hetzelfde
werk te verrichten. Tot slot
zou hij in naam van de velen
die in het rusthuis hebben ver
toefd er nog zijn woorden van
dank uitspreken voor de toege
wijde zorgen. «Met pijn in het
hart nemen we afscheid van u»
aldus de schepen die hoopte
dat zij die de taak overnemen
met dezelfde edelmoedigheid
en medemenselijkheid zouden
begaan zijn.
De direkteur van de zusters
van Sint Vincentius Paula
van Beveren-Waas zou het slo
twoord uitspreken. Hij had het
onder meer over de gave van
de bereidheid om zichzelf te
kunnen wegschenken voor an
deren. Hij dankte de leden van
de vroegere COO en het huidi
ge OCMW voor de vlotte sa
menwerking doorheen de loop
der jaren en dankte de zusters
voor hun inzet.
Vermelden we ook nog dat de
bewoners van het rusthuis als
afscheidsgeschenk aan de zu
sters een fotoalbum aanboden,
met enkele prachtige foto's als
een blijvende herinnering aan
de vele mooie dagen.
Na een eetmaal vertrokken de
zusters dan zoals ze zijn geko
men in alle stilte en eenvoud.
Bij velen liep er toen een traan
over de wangen. Maar met de
vaste toezegging dat de vier
'zusters ook in Beveren nog
bekommerd zullen zijn om
«hun bejaarden» maakte het
afscheid draaglijker.
