«De Tante van Charly»
in Sint-Niklaas:
waardige viering, matige voorstelling
Amateurtoneel in
Belsele en
Nieuwkerken
Eerste
amateurs teat er -
festival te Lokerc
V er r ukkelij ke
spookgeschiedenis
in het instituut
O.-L. Vrouw te Zele
Incar Lebbeke
ook de komende
maanden aktief
26 - 3.2.1984 - De Voorpost
De viering van een 25-jarig toneeljubileum heeft zo
zijn specieale sfeer. Dat was ook zo in Sint-Niklaas
bij de Koninklijke Toneelkring Sint-Qenesius. Ak-
teur Willy Geleyn werd er extra in de bloemetjes
gezet voor z'n meer dan vijfentwintig jaar zéér
verdienstelijk werk bij zijn Genesius. Zaterdag 28
januari. Na de opvoering van «De Tante van Char
ley», een klucht die door de jubilaris zelf werd
gekozen, volgde de eigenlijke huldiging. Een nok-
volle stadsschouwburg. Een publiek dat voor ak-
teur en vriend Willy Geleyn met gul en daverend
applaus z'n waardering liet blijken. Een zee van
bloemen en geschenken kregen hun plaatsje op de
voorscène. Daartussen, omringd door zijn talrijke
medewerkers, een glunderende (soms geëmotio
neerde) beoefenaar van de edele toneelspeelkunst:
de Willy.
Het hele feestgebeuren werd in goede banen gehou
den door ondervoorzitter Hugo Boon. Sint-Gene-
sius en vanzelfsprekend de feesteling konden zich
verheugen in de aanwezigheid van o.m. schepen
Van Daele, senator De Bondt, volksvertegenwoor
digers P. Matthijs, en Freddy Willockx, senator
Nelly Maes ook, oud-senator M. Coppieters, Roger
Van Gasse (A.K.V.T.), Marcel Verniers (St.-Gene-
siusgild) en een aantal Gemeenteraadsleden. Na
voorlezing van een brief van Burgemeester De
Vidts (met verontschuldigingen wegens andere
ambtsbezigheden) werd door voorzitter Joop Yse-
baert de akteur Geleyn nog eens belicht en bedankt.
Op de hem eigen manier om de totaliteit van de vie-
dankte Willy z'n publiek, ring tot een goed einde te
z'n medewerkers, z'n ou- brengen,
ders, z'n vrouwke («ge wit Toch zouden we het niet
da wèl meiske!») en zijn heel eerlijk vinden t.a.v. on-
Miel (regisseur Miel Gey- ze lezers om nu maar met
een). Nog heel even het ge- een de loftrompet in alle
uruikelijke familiekiekje en toonaarden te doen schal-
genodigden en leden van de len alleen omdat het nu uit-
Kon. Toneelrking togen gerekend een jubileum-
naar him lokaal De Stad voorstelling betreft. «De
Nantes om met een receptie Tante van Charley» is een
deze toneelhoogdag te be- steengoed stuk waarvan de
sluiten. Een waardige vie- tand des tijds echter een
ring. Een stijlvol feest. Een aardig stukje heeft af ge-
meer dan verdiende hulde, knaagd. Maar het is een
Op het appel ontbraken toneelwerk dat niet stuk te
schepen van kuituur An- krijgen is. Er blijft altijd
thuenis en kuituurattaché wel «iets» van over. Het
Jan Bral. We vonden het lach-sukses is er als het wa-
ook jammer dat op een af- re de garantie-stempel van.
vaardiging van de zuster- We zijn het er dus roerend
verenigingen De Goud- over eens dat het aanwezige
bloem en Tijl na, niemand publiek toch tevreden zal
aanwezig bleek van De zijn geweest over de manier
Vlasbloem (Nieuwkerken), waarop Sint-Genesius deze
Baudelo (Sina&i), Kunst en klucht voor het voetlicht
Vermaak (Puyvelde) en bracht.
Phoenix (Belsele). Vraag is: was dit nu «De
Tante» in één van haar bes-
De Tante van Charley te gedaanten? We geloven
We zijn graag bereid om het niet. Het minder jong
n.a.v. deze jubileumopvoe- en te sober gehouden regie
ring, en gezien de wat uit- koncept was niet van aard
zonderlijke gebeurtenis, om het toneelwerk «nieuw
zeer veel zoniet alles met leven» in te blazen. Goed
«de mantel der liefde» te zittende vondsten hebben
bedekken. Gewoon omdat we niet mogen noteren. De
«de tante» door de gevierde meeste visuele gags werden
zelf werd gekozen en omdat dermate aan de telefoon-
we ons tenvolle rekenschap draad opgehangen dat ze
geven van de bijzondere in- hun effekt en hun «in
spanningen die een toneel- slaan» hebben gemist. Een
vereniging moet opbrengen voorbeeldje: Brasset stond
zich minutenlang voor te
bereiden om zijn dienblad
tegen de grond te gooien
(dat gooien hoefde ook al
niet).
Ook in de kledij zaten enke
le stijlverwarringen. Kolo
nel Chesney bijna modieus
gekleed (anno 1980-81),
voor Spettique konden we
even terug tot zowat 1930
en met het jasje van Basset
zaten we ongeveer in 1900.
Het «ensemble» dat Will
Babbeley kreeg aangeme
ten had van het goede te
veel, was te karnavalesk en
bezorgde de akteur wel last.
Het dekor bleek bijzonder
fraai, netjes uitgewerkt en
minder vlot bespeelbaar
aan de courkant (plaatsing
zetel). Hoe knap opbouw en
aankleding ook waren, wij
houden het voor dit soort
stukken liever bij de tradi
tionele, degelijke en ver
fijnde kamer-dekors die be
ter aansluiten bij de inhou
delijkheid van het stuk.
Willy Geleyn voelde zich
zichtbaar in z'n nopjes met
de vertolking van Will Bab-
berley. Toch hadden we een
fijnere «dame» verwacht,
met meer vrouwelijke trek
jes, geraffineerder, met be
tere kontrast-aflij ning tus
sen Will en «De Tante».
Luc Thijs nam Charley
Wickman voor zijn reke
ning en bleek één der beste
typeringen, juist getekend
en mimisch sterk. Gui De
Vrieze (Jack Chasney) nam
een schitterende start maar
ging zeer snel letterlijk en
figuurlijk gebukt onder de
veeleisendheid van z'n rol.
Frans Van Egghen wist
daarentegen de juiste toon
aard en de exakte blijspel-
toetsen te leggen in Spetti
que. Met een enorme pré-
sence, een prima zegging
en soepele bewegingen gaf
Willy Coppens gestalte aan
Kolonel Chesney. Jammer
dat het te trage tempo hem
geen gelegenheid gaf om de
voorhanden zijnde komi
sche aksenten te onderstre
pen. Rita De Vos vonden we
terug als de echte Donna
Lucia D'Alvarez. Ofwel
heef* de regie dit personage
onvoldoende uitgeregis-
seerd, ofwel is er getracht
om door soberheid uitmun
tend te zijn. Hoe dan ook,
Donna Lucia liep er onder
koeld en wat verloren bij.
Marie Rose De Vrieze kreeg
met de ondankbare partij
van Ellen geen gelegenheid
om haar kunnen te bevesti
gen. Er werd ook weinig
gedaan om dit kleine rollet
je uit de oppervlakkigheid
te halen.
EUy Van Brussel (Ketty
Verdun) en Els De Vos
(Arabella Spettique) hebben
hun opdrachten keurig ver
vuld. Maar speelsheid' élan
en schalksheid hadden hun
typeringen zeker geen
kwaad gedaan. Mark Van
Brussel gaf in het eerste
bedrijf een strakke en echt
komische B rasset ten beste
Naarmate de reaktie van
het pubhek op zijn typering
inspeelde begon ook Bas
sets voetje op het charge
pedaal te wegen. In de wan
delgangen hoorden we in
dat verband zelfs de opmer
kingen «Hij zal het nooit
afleren» en «moet dat nu
echt zó nadrukkelijk!». Het
gevolg van dit soort buiten-
cast-akteren en het vissen
naar (goedkoop) sukses be
tekent steeds en onherroe
pelijk een klap voor de ho
mogeniteit en getuigt van
weinig respekt voor de
rechtstreekse medespeler.
«De Tante van Charley»
heeft ons niet erg over
tuigd. We geloven dat re
gisseur Miel Geysen het
spelritme en de hoeveelheid
gags (vooral als verras
singselement en in fijn
heid) onvoldoende heeft
kunnen aanpassen en de
cast niet heeft kunnen be
wegen tot het bereiken van
het zo noodzakelijke tempo.
Achter de schermen waren
aktief: Nelly Baetens en Hu-
guette Ingels als teksthulp;
Jeanne Smet en Frida Col-
lyn voor de kledij en Koen
Verhelst voor het geluid.
Toneelmeester was Etienne
Quintelier. Jean-Paul Gey
sen tekende het dekoron-
twerp. De decoruitvoering
bleef voor rekening van het
kundige schouwburgperso-
neel. Regie-assistente Ma-
rie-Josepha Cornells, de
rechterhand van Miel Gey
sen, regisseur.
6 W.D.G.
<*7 De Nederlandse luchtmacht
bestelde 112 militaire 5-ton-
ZfifiiMners van het type YA 5442 DT
bij Daf. En het Nato hoofd-
kwartier in het Nederlandse
JÊÊêÊÊ^^Ê zuid-Limburg bestelde
tonners van het type YAV
f iii'Wl'Wiiiirf'l'lMW' ^gEjgSjHj^^B 2300 DHTD 4X4 en 56 opleg-
mwmmmmmmmumMÊÊKÊÊÊÊÊÊÊBÊÊÊBÊÊÊKÊ^L gers bij Daf.
Toneeljubileum in Sint-Niklaas. «De Tante van Charley-. 38468 100
u herkent Willy Geleyn en Gui De Vriese (Iv)
Phoenix en De Vlasbloem
De liefhebbers van liefhebberstoneel in SÏnt-Niklaas m u
ten in februari naar de deelgemeenten afzakken. Zowel 11
Nieuwkerken als in Belsele is er een en andere te belevi )Q
De Vlasbloem uit Nieuwkerken voert in Het Atelier aan de
Meesterstraat het bekende «Vrijdag» van Hugo Claus i Ue
Voorstellingen op 10, 11, 18, 19, 25 en 26 februari 1 ui
Goossen regisseert. Akteurs zijn Piet De Busschere, I ]n
Stoop, Edmund Hereman en Leentje Smet.
«Vrijdag» laat ons kennismaken met een man die met z a
dochter heeft gevrijd. Als hij uit de bak komt wordt
gekonfronteerd met het feit dat z'n vrouw een kind h
van de buurman.
Phoenix is een jonge Belseelse toneelgroepering, één i ,p
de drie daar aktieve amateurgezelschappen (naast Ku ee
en Vermaak en De Klokkenlappers). In zaal Van Remo
tel voert men zondag 19 februari en zaterdag 25 febru t
op «De Verloofde van mijn vrouw» Johan Hessels rej
seert en de akteurs heten Maurits De Decker, Bea
Boes, Jo Maes, André Van Hese, Ivonne Parijs, Ward V
Kerckhoven, Gabriëlle Blommaert, Brigitte Van de Vo ja
de, Rene Cornu en Jef Verbelen.
Een klucht in drie bedrijven is deze «Verloofde»,
schrijfster krijgt elke maand geld toegestuurd van
oom die in Canada verblijft. Die mag echter niet weten
zij inmiddels getrouwd is met een arts. De geneesl
aanvaardt een karweitje en dat ontketend nogal
gekke situaties. Bovendien komt de oom uit Canada
zijn gezin op bezoek.
Toneeljubileum in Sint-Niklaas. Zij voerden «De Tante van Charleyop n.a.v. Willy
Geleyns volgehouden toneelinzet (Iv)
Als tweede in de rij kwam de Koninklijke Hoofdredi
kerskamer «De Goudbloem» uit 8int-Niklaas ons ver
ten met de opvoering van «No Sex Pease» door A. Foe
A. Marriot. Verschillende faktoren wettigden hii
hooggespannen verwachtingenDaar was vooreerst
titel zelf. Waar ook maar even het woordje Sex gebn
wordt, heeft men gewoonlijk al een heleboel nieuw
rigen.
Toneeljubileum in Sint-Niklaas. Na de opvoering van «De Tante van Charleywerden
behalve de akteurs ook de familieleden van Willy Geleyn in de bloemen gezet (dw)
De naam Oscar Wilde staat voor kwaliteit. De man,
die geboren in Ierland zich later in Engeland
vestigde, reageerde in zijn werk tegen het materea-
lisme van de 19' eeuw. Die reaktie kan nog best
funktioneel zijn in onze 20ste eeuw. Het bizarre en
het komische spelen steeds een grote rol in het
werk van deze Ier maar die elementen zijn immers
ook nooit veraf in het werkelijke leven.
Toneeljubileum in Sint-Niklaas. Willy Geleyn neemt uit
handen van Maurits Coppieters het ereplaket van kuituur
minister Poma in ontvangst (dw)
En nu naar «Het spook van
Canterville». Een rijke
Amerikaan en zijn doortas
tende echtgenote, een on
deugende niets ontziende
tweeling, een dochter op de
romantische toer en... een
echt spook, allen onderge
bracht in een eeuwenoud
kasteel. Wat wil je nog
meer?
Het lerarenkorps en de re
gisseur mogen we hier te
recht feliciteren. Ze hebben
intens gewerkt maar het re
sultaat is schitterend.
Dirk Meul is ten voeten uit
de zakenman die het wel in
Amerika heeft waar ge
maakt maar nu, beland in
een Engels spookkasteel
waar alles en iedereen gek
schijnt geworden, verliest
hij zijn zelfzekerheid. Eén
troost blijft alvast, het be
roemde schoonmaakmiddel
bewijst ook hier zijn kwali
teit, want zie een eeuwen
oude bloedvlek verdwijnt
als bij toverslag hoewel...
Bijzonder overtuigend is
Vera Van Damme in de rol
van zijn echtgenote, die
voorwaar geen slechte par
tij ziet in blauw bloed voor
haar dochter. En zij krijgt
nog gelijk ook, hoewel niet
op de verwachte wijze.
Hartveroverend zelfs in
haar eeuwenoude japon is
Lieve Van Cauteren als oud
ste dochter. En moedig
gaat haar hart uit naar de
gevaarlijkste van de voor
handen zijnde aanbidders.
Het spel van Karine Van
Henden en Vera De Bruy-
cker de onmogelijke twee
ling die stoutmoedig de
touwtjes in handen nemen,
is ongelooflijk geslaagd.
Hun wervelende aktie
vormt een bijzonder verfris
send element in de opvoe
ring. Ook het dynamisch
optreden van Jo Van Eetvel-
de mag een ongemeen be
langrijke bijdrage heten.
Overtuigend is hij in zijn
rol van delikate aanbidder,
niet snel ontmoedigd overi
gens, en steeds bekommerd
om het begripsvermogen
van de ander, «Als je be
grijpt wat ik bedoel».
Er is ook nog de totaal ont
redderde juffrouw Umney,
het enige personeelslid, die
in haar onderworpenheid
aan het spook in konflikt
komt met de Amerikaanse
familie en Francine Ver-
cammen speelt die ontred
dering met de grootste
overtuiging.
Erna Huylebroeck is een
keurig gelaarsde autoritai
re politie-inspekteur die
toch wel moeite heeft om
een en ander te begrijpen.
En last but not least... het
spook. Dirk Persyn, profes
sioneel in de rol van het
spook en dat betekent heel
wat. Hij speelt ook nog een
andere rol voortreffelijk,
maar als spook is hij ge
woonweg schitterend. Geen
wonder dat sommige har
ten sneller gaan kloppen.
Het mag gezegd, deze to
neelopvoering is een pres
tatie. De regisseur Frank
Van Mossevelde kan trots
zijn op zijn werk. Die man
is trouwens niet meer aan
zijn proefstuk en in deze
sterke regie heeft hij eens
te meer zijn talent bewezen.
Vergeten we niet de men
sen achter de schermen die
zorgden voor het decor, de
kostuums, enz., ze delen
terecht in het succes.
Dus allen naar het Instituut
O.L. Vrouw. Het spookt
daar nog op onvergetelijke
wijze op 3 en 4 februari a.s.
te 20 uur.
Thuisblijvers hebben onge
lijk.
G.B.
Dan was er de regisseur,
die niemand minder is dan
Luc Philips. Ook die naam
alleen zou overal volle zalen
moeten trekken. En dan is
er nog ten derde: de spelen
de maatschappij zelf «De
Goudbloem», die toch niet
ten onrechte het Landju
weel heeft veroverd. Over
de Inhoud van het stuk is al
het een en ander verteld:
Het gaat over een jong
paar. Hij is bankbediende
Maar zij weet ook wat ze
wil. Zij wil ook haar steen
tje bijdragen in de opbouw
van hun materieel levens
geluk. Daarom reageert zij
op een advertentie. Want ie
der financieel steuntje is
welkom. Maar spoedig blij
ken beiden met een heuse
porno-firma te doen te heb
ben. Hoe moeten ze daar
van af komen?
Over het spel zelf zijn er in
dit blad al een paar kritie
ken verschenen. Laten we
dus niet in herhaling val
len. Feit is dat «De Goud
bloem» er in geslaagd is de
mensen een paar uur amu
sant kijkgenot te verschaf
fen. En hoe pikant de titel
ook was: feitelijk was er
geen vuiltje aan de lucht.
Luc Philips heeft alles in de
goede banen gehouden.
Dirk De Corte en Griet
Naessens (naar we lezen
zijn het allebei nog jonge
krachten) vielen allerbest
mee Al zouden we niet
kunnen zeggen dat hun
stemmen overal goed door
kwamen. Lieve Van der Aa.
als moeder speelde haar rol
opperbest. Maar hier moe
ten we een vorig gelezen
kritiek wel gelijk geven: Zij
was veel te jong als moeder
van het jonge gezin. Het
kwam ons eerder voor als
een «ménage troi» om dan
toch maar in de sex-stijl te
blijven. Maar dat heeft aan
haar feitelijk spel niets af
gedaan. Maar wie volgens
ons het hele spel op dreef
heeft gehouden was wel
Wim De Schepper, die met
zijn ietwat korpulente
guur, in zijn rol als kaf
zorgde voor de nodige
tes, en de zaal telkens
het lachen wist te bren
Naar het schijnt
ook wel wat mindere bij
len in. Maar dat hebben
toch niet bemerkt. Want
geheel heeft het het 1
se publiek wel voldaan.
Maar nu zouden wij
maar een keer op dezel'
nagel willen kloppen (hel
voor ons niet de eer
keer!). Voor zo'n goed)
slaagde vertoning, die
mensen toch nog een la
kon bijbrengen, was de zi
iets meer dan half vol. So
zouden wij wel durven a
gen dat Lokeren nog gt
«Kultureel Centrui
waard is! Het is missch
wel wat cru uitgedn
maar toch... Als we
tegenover zien dat ze i
voor sommige «prulla-
staan te verdringen om o
een plaatsken te bekom
of dat zelfs de zaal op v
hand al lang is uitverka
nu dan zouden we over
kulturele smaak van
stedelijk publiek nog g
al te grote dunk kuna
krijgen! Wij kunnen all
maar hopen dat het met
volgende vertoning er U
aan toegaat, en dat er o
een echt «volle» zaal aan
zig is. Dat zal dan zijn
zaterdag 4 februari
Toneelbond «Vranck
Vrij» uit Wetteren (ooki
der mededingers van
Landjuweel) die opto
met «De Drie Heren» doo
Christiaens onder regie
Rolf Matthijs. En voor i
op de TV de reeks volgt i
Willem De Zwijger:
dat stuk speelt in dez
tijd, en Willem De Zw
met zijn vrouwen kon
ook allemaal ten tonele. I
kijken dus op zaterda|
februari in het Kultur
Centrum om 20 uur r
«De Drie Heren».
J.T
Zele. De leerkrachten van het Onze Lieve Vrouwinstituut Kouter Zele voerden met
sukses het «Spook van Cantervilleop (gvw)
De Lebbeekse volkskunst-
groep Incar, die inmiddels
wereldwijd bekend is ge
worden, heeft voor de ko
mende weken heel wat op
tredens op het programma
staan. Op vrijdag 2 maart is
de groep te gast in de Burg-
grave te Evergem, op zater
dag 3 maart wordt opgetre
den in de sporthal te Ap
pels. op zaterdag 17 maart
in zaal De Kring te Kapel
len en op zaterdag 14 april
in de Stadsfeestzaal te Ant
werpen. Op al deze data
wordt het programma «In
car 25» gebracht. Het pro
gramma «Egovisie» is te
zien op zaterdag 7 april in
Hengelhoef te Houthalen
en op donderdag 26 april te
Herentals.
Voor beide produkties
«Egovisie» en «Incar 25» is
tussenkomst voorzien van
wege de overheid. Inrich
ters die in 1984 een optre
den van Incar plannen,
kunnen nu reeds een aan
vraag om financiële tege
moetkoming richten tot
«Ministerie van de Vlaamse
Adminii
tie voor Onderwijs en
manente Vorming, Dii
Volksontwikkeling of
stuur voor Jeugdvom
Parochiaanstraat
1000 Brussel»
Maar Incar is meer danf1
leen maar dansen
gen. Er zijn binnen
groep ook nog andere l
viteiten. Zo ontvangt Ir
van 22 tot 26 februan
Engelse dansgroep
Dance Theatre». Dit r
heeft plaats in het Ui;
van een uitwissi-hn? e,
koord met de «Essex C: V(
try Council», waarde"
car voor hen zelf opt
heeft kunnen verzori
Engelse bodem.
Op vrijdag 2 maart ee.'tu
zellig onderonsje voor
oud-leden. En op zats h
28 april heeft het trad te
neel Incarbal plaats il
zaal «Ons Huis» te Leb ia
met natuurlijk een n
tombola waaraan taW'
en prachtige prijzen l"3'
verbonden. P*
inx
