De grote
en de kleine k
Eliane Rodrigues:
een topper voor Zele
3 Thalia bindt de kat
op het spek te Aalst
Muzikaal feest met
Union in De Spiegel
Argentijnse gitariste
Carmen Casey
in Temse
Werk van autodidakt
kunstschilder Rob Delange in
het Pand Dendermonde
Buggenhoutse Muziekschool koncerteert
en aperitieft in Sint-Amands
De Voorpost - 10.2.1984 - 17
Second Line New Orleans Band
in Honky Tonk Dendermonde
Velen zullen zich nog best de jongste editie herin
neren van de Koningin Elisabethwedstrijd voor
piano. De muziekwereld kreeg er te doen met een
pleiade pianisten die, althans een groot deel, op zo
hoog peil musiceerden dat het voor de jury moeilijk
werd om te zoeken naar een precieze kwotering.
Velen zullen zich daarbij dan ook herinneren dat de
uitslag niet onverdeeld gunstig aanvaard werd,
niet helemaal door het publiek maar ook niet door
specialisten in het vak.
Zeker is het dat de vertol
king van Eliane Rodriguez
enorme reakties opwekte
de zaken kort te
houden, dat velen woedend
waren omdat zij niet de eer
ste of niet binnen de aller
eerste werd uitgeroepen.
'jen meenden het
ernstig, anderen deden
geen moeite om hun wrevel
te verbergen zoals het geval
met de pianist Groslot die
zelf een Koningin Elisa
bethwedstrijd glansrijk
doorgemaakt had.
Nu de refleksen wat gingen
liggen en men een en ander
door de afstand en de tijd
relativeren, kan men
de uitspraak van de jury
bijtreden vooral omdat Elia
ne Rodrigues nog zo jong is
dat voor haar nog een he
melsbrede toekomst moge
lijk blijft ook langs wed-
getx) strijden en jury's. Maar ze
ker is dat de reaktie vrij
sterk was bij de aanvang,
harla omdat de vertolking en de
h« techniek en de interpretatie
van Eliane Rodrigues, wat
tuk jj ze dan ook speelde, sterk
at
ar di
afweken van de gebruikelij
ke waarden. Zij speelde no
ta bene zo onbeschrijfelijk
verfijnd, zo veredeld, zo
diep ingaande in de kern
van de dingen, dat het voor
iedereen een schok, een ver
rassing was dit soort mu
ziek op die wijze te beluiste
ren. Zij speelde ook, wat we
in schudden en beven, ty
pisch vrouwelijk zouden
kunnen noemen, want dat
is een delikaat onderwerp
in deze tijd van grandiose
verwarring. Nu, wie haar
gehoord heeft tijdens deze
wedstrijd zal haar vertol
king nimmer vergeten en
zij die haar in Zele zullen
beluisteren zullen nu reeds
hopen dat in die pure, uit-
gepuurde stijl geen veran
dering is gekomen. Hoewel
dat mogelijk voor haar zelf
niet zo best zou zijn voor de
toekomst.
Eliane Rodrigues speelt in
Zele een oinvangrij, rijk ge
varieerd en een ongeveer
historisch doorgetrokken
onda
Zij vangt aan met drie sona
tes van Scarlatti welbe
kend. Volgt Beethoven met
de sonate opus 2 nr. 1 in fa
klein een werk waarover de
betreurde pianist Glenn
Gould in de eerste reeks
«Ecrits» spreekt als over de
geniaalste uitingen van
Beethoven en bovendien zo
gekonstrueerd dat ze bijna
letterlijk door een quatuor
zouden overgenomen kun
nen worden. Van Chopin
twee bekende werken de
Nocturne in mi gr. en de
Polonaise in la gr. Na de
pauze dan de zes klavier
stukken van Brahms opus
118, alle plastische en ook
typische werkjes van de
grote meester die in het
Brahmsjaar, pas achter de
rug, nog een ruimer part in
de musicologie heeft gekre
gen dan men voordien ge
rechtvaardigd vond. Eliane
Rodrigues besluit dit schit
terend recital met een paar
feestelijke dingen van Vil
la-Lobos, vermoedelijk om
een paar mooie fijne saluut-
jes te werpen naar het zui
den vanwaar zijzelf her
komstig is. Het recital heeft
plaats op 15 februari te 20
uur in de raadzaal van het
Zeelse gemeentehuis. Wie
daar niet tijdig aanwezig
mocht zijn zal het moeilijk
krijgen om nog een deug
delijk plaatsje te vinden.
Daarover hoeft men bij der
gelijke grandiose gelegen
heid geen uitleg te geven.
B.D.K.
Het socio-kultureel centrum De Spiegel (Beveren)
viert begin maart het zesjarig bestaan. Muzikaal
zal dat gebeuren zeker niet onopgemerkt voorbij
gaan. De Spiegel is er immers in geslaagd om de
Engelse rockformatie The Fanfoms voor een twee
de optreden te strikken. Muziekliefhebbers die dat
viertal in november al meemaakten, weten wat dat
betekent: covers van grootheden als Cliff Richard,
Chuck Berry, Everly Brothers... Om alvast in de
sfeer te geraken haalt De Spiegel morgen, zaterdag
11 februari, de Gentse formatie Union naar Beve
ren. En ook dat belooft muzikaal een denderende
avond te worden.
In samenwerking met het Kommissariaat-Generaal
voor Internationale Kulturele Samenwerking en de
ambassade van Ierland organizeert het Gemeentebe
stuur van Temse op zaterdag 31 maart, om 20 u.,
een optreden van de vermaarde Argentijnse gitaris
te Carmen Casey.
Deze toonaangevende gitaar- en luitspeelster maakt
momenteel een toemee in Europa. Temse is één van
de weinige plaatsen in België waar zij optreedt.
De toegang is gratis. U kunt terecht in de feestzaal
van het Gemeentehuis.
De nieuwe en jonge Aalster-
se toneelgroep, Thalia '82,
tweede jaargang en... voor
de tweede maal in Netwerk,
De Ridderstraat, Aalst,
onde Thalia was vorig jaar goed
in een degelijk afgewerkte
Ihriller. Nu zijn de ver-
>achtingen hoog gespan-
'k 0 nen. hopelijk worden ze
>n« ingeiogt.
1 sls Dit jaar heeft de jongste
fnj b telg van het Aalsterse to-
z «elfirmament opnieuw
keoo geopteerd voor het komi-
in be acte genre.
oerB Waar het allemaal om
vemtjdraait in het stuk 'Een kat
sp het spek' van John Doyle
wordt nog niet verklapt; al
leen het volgende laat Tha
lia los: "Een hele reeks pro
blemen stapelt zich op na
dat een pas gehuwd stel be
sloten heeft een cursus 'Ita
liaans' te volgen
Regie is opnieuw in lianden
van Paul Coppens. De speel-
data situeren zich op vrij
dag 10, zaterdag 11, zon
dag 12 en maandag 13 fe
bruari 1984, telkens te 20
uur. Kaarten aan 60 fr
kunnen steeds worden be
komen bij de leden en in
Netwerk-centrum.
Alvast wordt deze 'Kat op
spek' warm aanbevolen
ANZ-koren
koncerteren
De meeste koren zijn weer
druk doende met nieuwe
liederen in te studeren of
bereiden hun voorjaarskon-
cert voor. Anderen werken
ijverig aan him deelname
aan de provinciale koor
wedstrijden of plannen een
buitenlandse koorreis.
Maar ook in eigen land blij
ven de koren, aangesloten
bij het ANZ, aktief.
Op zaterdag 11 februari om
20.00 u. treedt het ge
mengd koor «Sango-Jo» uit
Lebbeke onder leiding van
Marcel Schelfhout op in de
feestzaal van de Handels
school te Merchtem en op
zaterdag 18 februari kon-
certeert in de feestzaal van
het stadhuis van Aalst om
2.30 uur het mannenkoor
Cantate. Het programma
biedt oude en nieuwe koor
muziek van ondermeer Zie
lenski, J. Gallus, G.B. Mar
tini, W.A. Mozart, volkslie
deren en enkele muzikale
intermezzo voor piano en
hobo van C. Schalfrath en J.
Ryelandt.
voor liefhebbers van het ge
nre; deze jonge theater
groep, gegroeid uit de
vriendenkring van het
Aalsterse Atheneum, wil
voor alles ontspanning
brengen.
(jdb)
Zaterdag 11 februari om 21 uur speelt de Second Line New Orleans Band in de
Honky Tonk Bunker te Dendermonde. Het is niet de eerste keer dat deze band te
gast is. Vorig jaar mocht men zich op een 200-tal bezoekers verheugen in de
bunker. Zij kregen toen een biezonder prettige avond met oude stijl jazz
Een originele bezetting (zonder trompet) zorgde voor een eigen sound.
Tom Bade, de leider van de groep, zegt dat ze «een samenraapsel is van diverse
bands». Maar dat is toch al te bescheiden. Second Line is een van de weinige goede
New Orleans orkesten die ons land telt.
Tot 26 februari aanstaande kan de ware kunstliefhebber in Het Pand terecht om de
Vlaams-expressionistische schilderijen van Rob Delange te bekijken en te doorgronden.
Het was in '58 dat Rob Delange voor het eerst via een individuele tentoonstelling zijn
werk aan een breder publiek voorstelde. De waardering die zijn werk onmiddellijk kon
verwerven, stimuleerde hem om een grotere techniek te beheersen om op die manier
beter uiting te geven aan zijn persoonlijke visie op het landschap en de mensen rondom
hem.
De eerste tentoonstelling drang van Rob Delange leefd heeft. Als self-made
van Rob Delange had, zoals vond inderdaad van meet af man heeft hij geen technie-
gezegd, plaats in november aan zijn oorsprong in een ken geleerd van anderen,
'58 van waaruit er snel vele diepgevoelde streekgebon- doch hij heeft ze daarente-
volgden zodat er nu meer denheid: een mediterende gen zelf ontdekt. Geleide-
dan 200 op zijn aktief bewondering voor het gol- lijk aan heeft hij z'n tech-
staan. Dit jaar heeft hij vende landschap van Zuid- niek uitgewerkt en deze
reeds twee prijzen in de Oost Vlaanderen, een mee- aangepast wat hij te
De groep Union werd opge
richt in 1979. In de sche-
merdagen van de punk en
new-wave beperkten de
groepsleden hun aktivitei-
ten hoofdzakelijk tot de re
petitiekamer en werkten zij
rustig verder aan hun ei
gen, typische repertoire. De
bezetting onderging in de
loop der jaren talrijke wijzi
gingen, maar de aanvanke
lijke kern bleef behouden
en daarmee de specifieke
stijl die Union ten onrechte
de reputatie bezorgde een
cultgroep te zijn. Recente
optredens in De Hoop te
Waregem en vooral in het
voorprogramma van de in
middels ontbonden forma
tie Luna Twist te Gent be
wezen dat de groep ook
geapprecieerd wordt door
een ruim pubüek. Erken
ning kwam er ook via de
radio (met o.a. een zeer lo
vende recensie in «De nacht
wacht wel») en uit een hoek
van waaruit men die niet zo
direkt zou verwachten: na
een optreden in het Shaffy-
theater te Amsterdam werd
Union aangezocht om, in
samenwerking met de
Amerikaanse avant-garde
komponist Randy Giles, de
muziek te komponeren en
uit te voeren voor de tv-
filmpje8 van Radeis. Later
werkten zij ook aan de
soundtrack voor de her
werkte versie van «Echa-
faudages», de nieuwste pro-
duktie van Radeis, en
schreven ze in diverse so-
loprojekten muziek voor de
Belgische ballet-revelatie
Anne-Teresa De Keersmae-
ker en voor een tentoonstel
ling in het museum voor
sierkunt te Gent. De reak
ties op al deze realisaties
zijn unaniem lovend.
Daarnaast heeft Union een
eigen repertoire opge
bouwd waarmee zij nu de
Belgische podia vizeren. De
bezetting is vrij klassiek:
Peter Vermeersch (sax, kla
rinet, trompet, piano,
zang), Luc Reuse (gitaar,
piano, sax), Gerd Doore
man (gitaar, piano), Erik
Cosaert (elektrische basgi
taar, kon trabas) en Danny
Van Hoeck (drums, percus
sie). Met deze eersterangs-
bezetting wordt een geluid
neergezet dat een onmis
kenbare revelatie vormt op
de Belgische scène: een vrij
zeldzame kombinatie van
ritme, chaos, melancholie
en humor in een koele pre
sentatie van vijf mensen die
het best wel eens zouden
kunnen maken. Voor zover
ons bekend staat Union
voor het eerst op de plan
ken in het Waasland.
Afspraak dus in het socio-
kultureel centrum De Spie
gel, morgen zaterdag 11 fe
bruari. We geven ook nog
even de datum van het Fan-
toms-optreden mee: zater
dag 3 maart.
L.V.B.
Dendermonde. Kunstschilder Rob Delange en professor Pauwels pvs
"mme. Muzikaal winterkoncert van de muziekmaatschappij uit Kastel (vh)
wacht gesleept: de gouden
palmen cruz al mérito Bel-
go-Hi8panico en de herden
kingsmedaille en diploma
Pieter Paul Rubens.
In Vlassenbroek was hij
ook een zeer aktief mede
werker aan de Kuituur-
raad; later was hij betrok
ken bij alle gebeurtenissen
in het kunstdorp Baai gem
waar hij als eerste exposant
een grote bezieler was van
de jaarlijkse Kerst Open
luchtten toonstelling
Zuidoost-Vlaamse inspira
tie
Professor F.M. Pauwels
over de streekgebonden
heid van het werk van De
lange: «De scheppings
leven met de eerder geslo
ten plattelandsbevolking,
waarvan enkele aapekten
telkens weer een bron van
inspiratie zijn: het harde la
beur, de stille vroomheid,
de spetterende kermis
vreugde.
Inderdaad, Rob Delange
schildert ook plezante din
gen zoals een kermis. Maar
zelfs in die werken ontdekt
men in de trekken van de
personages een klein dra
ma of haat, nijd en jaloezie.
Het ogenspel van de figu
ren is heel belangrijk.
Evolutie naar evenwichtig
heid
Rob voelt de drang om te
veruiterlijken wat hij be-
zeggen had, om zo tot een
eigen stijl te komen. Rob
zegt zelf: «Vroeger schil
derde ik heel zwaar en
maakte gebruik van het pa
letmes en veel kleuren. Nu
overwegen de bruin-rood-
oranje tinten.» Het kleuren-
pallet wordt dus stilaan uit
gezuiverd. Rob is geëvo
lueerd naar een verfijnder
kleurpalet, naar een verin
nerlijking, die in sommige
doeken de dramatische
spanning laat sublimeren
tot een zuiver poëtische
sfeer Deze sfeer wordt be
nadrukt door het licht dat
van achter het schilderij
lijkt te komen.
Horen we nog even prof.
Pauwels over Delange's
stijl: «Naast zijn onderwer
pen is hij ook zijn persoon
lijke stijl trouw gebleven.
In die 25 jaar heeft hij de
Vlaamse expressionistische
traditie verder gezet op een
hem eigen strikt persoonlij
ke manier: in kleur, vorm
en kompositie wordt een
vroeger ervaren werkelijk
heid of een treffend land
schap onder invloed van
een emotionele geladenheid
herschapen in een schil
derij.»
In dialoog met de schilder
Men zou kunnen denken
dat Rob Delange onmondig
is, daar prof. Pauwels bij de
opening optrad als mana
ger en verkoper (hij prees
zelfs de waarde van de verf
aan), doch niets is minder
waar Rob Delange is een
eenvoudige, vriendelijk
mens, met in z'n blik de
bewondering voor z'n ge
boortestreek en de nostal
gie naar vroeger, emoties
die hij veruiterlijkt in zijn
werk.
We vroegen hem of hij, als
autodidakt, misschien be
zwaar heeft tegen akade-
mie8. «Nee», verklaart hij,
«maar in onze tijd mocht
het niet. Mijn ouders waren
er tegen omdat ze meenden
dat daar geen brood aan te
verdienen viel. Een schilder
werd toen bestempeld als
een soort booswicht. Ik heb
dus wel 25 jaar lang moe
ten zoeken, terwijl leerlin
gen van een akademie de
technieken op 4 jaar be
heersen.» Maar meent u
niet dat het beter is lange
tijd te zoeken naar technie
ken, dan de stempel van de
leraar te moeten dragen?
«Ja, in feite hebt u gelijk.
Reeds bij het begin had ik
een eigen stijl. En dat kun
nen leerlingen van een aka
demie niet zeggen. Sommi
gen slagen er zelfs niet in
de stempel van zich af te
schudden. Voor mij was de
weg dus wel langer. Mijn
problemen diende ik zelf op
te lossen.
Hebt u ook getekend?
«Vroeger deed ik bijna niets
anders. Doeken waren in
het begin immers te duur
om te kopen. Af en toe te
ken ik nog wel eens, maar
dan alleen om m'n hand
vloeiend te houden.
Dus geen schetsen voor
schilderijen?
«Nee, ik maak nooit een
voorontwerp. Als ik 's mor
gens een idee voor een
schilderij heb, werk ik dat
's avonds uit. Automatisch
glijdt het penseel dan over
het doek.»
Wij schreven bij het weg
gaan in het boek van Rob
Delange: de weg kan soms
lang zijn, maar voor de ech
te kunstenaar loopt de weg
naar de top altijd in kron
kels.
Hoe Rob Delange tegenover
z'n wereld staat heeft hij
uitgedrukt in onderstaand
gedichtje:
Mijn gewijde wereld;
De akkers
De beemden
Het bomenspel
De deinende weiden
De glinsterende daken
De vreugde, de pijn 't leven
van mijn volk
De stille witte glimlach van
Vlaanderen
Sirou Ann
Het tweede aperitiefkoncert uit de reeks van vier, dat de
Gemeentelijke Muziekschool van Buggenhout aan de
muziekliefhebbers aanbiedt, staat in het teken van de
blaasinstrumenten. «Fanfarmonie» heeft plaats in de
gemeentelijke jongensschool, Hekkestraat 26, te Sint-
Amands, omdat Buggenhout hier een onderafdeling heeft.
a/nme. De Kon. Muziekmaatschappij Sinte Cecilia uit Kastel bracht een y
Merkoncert (vh)
Door een rechterlijke beslis
sing en op aanvraag van de nv
B.A.T. Benelux Odon War
land heeft de Handelsrecht
bank van Brussel de vzw Test-
Aankoop verboden om het fe
bruarinummer dat een kriti
sche analyse bevat van de
Barclay reklamc te versprei
den onder welke vorm dan
ook. Test-Aankoop meent dat
deze voor haar leden nadelige
beslissing neerkomt op cen
suur van de konsumentenin-
formatie.
Het programma biedt een erg
verscheiden opbouw, gaande
van de barok tot de twintigste
eeuw, wat op zich al een garan
tie is voor een zeer gedifferen
tieerde muziekbeleving. De
uitvoerders zijn allen leraar
aan de school, zodat men deze
keer weet dat men getalenteer
de muzikanten zal kunnen
horen.
Het koncert opent met het
«Adagio en allegro voor twee
trompetten en piano», dat ver
tolkt wordt door trompettisten
Henk De Loose en Paul Lau
were en pianiste Marleen De
Maeyer. waarna fluitisten
Margaux Van Dromme en
Kristien Van Loocke het an
dante spelen uit Mozarts «Der
Vogelfanger bin ich ja». Ho
boïst Luc Nielandt, aan de pia
no begeleid door Regine Wil-
lems, vervolgt met een «An
dantino» van Onslow.
Ook de saxofoon - sinds lange
tijd reeds een volwaardig kon-
certinstrument - is van de par
tij met Walter Van Molle die
van Rudy Wiedoeft «Valse
vanite» vertolkt; hij wordt
hierbij aan de piano begeleid
door Godelieve Verstraelen.
Een tweede maal Mozart op
het programma, dit keer met
zijn 1ste hoornconcerto, dat
hier echter uitgevoerd wordt
op euphonium (een soort te
nor-tuba of bariton); de uit
voerder is Gerard Peetere.
Mare Vertessen vervolgt op
klarinet met de vertolking van
de «Erwinn Fantasie» van
Georg Meister. Als voorlaatste
werk op het programma prijkt
een divertimento van Malcolm
Arnold dat gespeeld wordt
door het trio Margaux Van
Dromme (fluit), Luc Nielandt
(hobo) en Mare Vertessen
(klarinet).
Het koncert besluit met dezelf
de bezetting als waarmee het
begon: twee trompetten en
piano: twee voluntarys van
John Stanley en William Boyce
worden vertolkt door Henk De
Loose en Paul Lauwere op
trompet en door Marleen De
Maeyer op piano.
Dit lijkt ons een voortreffelij
ke opbouw voor een aperitief-
koncertprogramma. De uit
voerders - we hoorden ze bij
andere gelegenheden al aan
het musiceren, de meesten van
hen toch - staan borg voor een
degelijke muzikale kwaliteit.
De organisatie zal ook nu wel
voortreffelijk zijn; direkteur
Jules Van Hoeck en zijn ploeg
toegewijde administratieve
mensen weten hoe het hoort.
Wie dit aperitiefkoncert wenst
bij te wonen, zal de weg wel
vinden naar de gemeentelijke
jongensschool, Hekkestraat
26, te Sint-Amands.
Op zondag 19 februari, om 11
uur stipt. Het koncert zelf is
gratis.
Een aperitief, voor of na, kost
slechts 50 fr. (porto of sherry)
of zelfs maar 30 fr. voor de
fruitsapliefhebbers.
0)
