'S
Dendermonde heeft een nieuwe Keizer: Cornel
Dirk Martensprijs Aalst
naar zijn stichter
Bert Van Hoorick
Grimeren,
een kunst op zich (3)
«ri«-N
Boek
Hoe woonden Rubens en Jordaens
4 10.2.1984 - De Voorpost
London;
Niet iedereen even gelukkig met gang van zaken
Vervolg van blz. 1
uitgedost hadden in uniform,
de aanhangers van Francois
met een stijve hoed met daar
op duidelijk de foto van hun
kandidaat. En de vele enkelin
gen of toevallig gevormde
groepen. Ze zaten, stonden,
hingen daar gezellig tegen el
kaar. Maar het meest van al
ging de aandacht voorlopig
althans naar de dansvloer.
Die was bestendig overbe
volkt, ofschoon ruim genoeg
bemeten «Big Band Studio 10»
in zijn bovenste beste doen,
liet trouwens ook overtuigd
zien dat het mag gerekend
worden tot de betere orkesten
en allicht ook nog andere en
moeilijke opdrachten aankan.
Het eerste kamavalbal dat zij
te spelen kregen, werd in elk
geval voor hen een sukses.
Stemmen
Voor de klok van twaalven
moest iedereen zijn stembrief
je in de stembus gestopt heb
ben. Een eerste probleem
deed zich voor een halfuurtje
voor middernacht: er waren
geen toegangskaarten meer en
men besloot hals over kop er
nieuwe te laten aanrukken.
Meteen begon de diskussie die
inmiddels hoog is opgelaaid en
gezorgd heeft voor de nodige
deining. Maar daarover zo da
delijk meer.
Om twaalf uur werden de tel
lers dan bij elkaar geroepen.
Het was duidelijk dat zij het
meer dan lastig zouden hebben
om de massa stembiljetten te
verwerken. Het werd lang,
heel lang wachten. En hoe lan
ger deze wachttijd duurde, des
te meer de spanning steeg.
Eindelijk verscheen dan de
«jury». In een ijzige stilte werd
het verdikt bekend gemaakt:
keizer werdComel I. Die
zeeg op zijn knieën neer, liet
de tranen bollen, wierp zich
dan dol van vreugde in de
armen van zijn fans. Hij kreeg
zowaar applaus vanuit de zaal.
Onmiddellijk werd hij gehul
digd: de mantel werd om zijn
schouders gehangen, de skep-
ter werd hem aangeboden. Dat
allemaal in aanwezigheid van
een aantal vooraanstaanden
van de stad.
De nieuwe keizer is dus Cor
nel. Met zijn familienaam
Geeraert. Hij woont op het
Keur. «Ik ben er geboren en
getogen en zal er altijd blijven
wonen» zegt Comel. Hij ver
sleet er zijn korte broek en is
inderdaad aardig op weg om er
ook zijn lange broek te verslij
ten. Hij volgde ook drie jaar
muziekschool en een jaar dik-
tie. Op zijn achttiende begon
Maar 500 mensen zijn er niet
meer aan de ingang geweest
om een kaart te kopen. Je
moet maar eens kijken naar
hij met toneelspelen. Hij zong het aantal aanwezigen», aldus
operettes met het gezelschap de misnoegde prins. «En toch
Kentering dat inmiddels ter
ziele is gegaan. Ook stond er
jaarlijks een revue in het Den-
dermonds op het programma
en Comel gaat er prat op dat
er kaarten te weinig.
Dat kan toch niet». Ondertus
sen is deze kandidaat ook aan
de weet gekomen dat na het
binnenbrengen van de kaarten
hij nog een van de weinigen is een andere kandidaat nog een
die echt Dendermonds mach
tig is. Comel heeft zich steeds
sterk ingeleefd in de lokale
en de uiteinden stevig ge
vlochten. Het vlechtje werd
op het voorhoofd vastge
plakt en soms met een klein
strikje vastgezet. De zwarte
snor begint onder de neus
en wordt breder bij dc
mondhoeken. De snor is
borstelachtig
De Chinees: de haardracht
is totaal verschillend van de
Japanners wat het inheem
se kapsel betreft. De moder
ne man en vrouw dragen
een westers kapsel, hoewel
flink pak is komen opkopen.
<Dat mocht niet», zo zegt hij.
Hij heeft nog andere bezwa-
Keurgemeenschap. Hij is de ren. Schermt zelfs met namen
de kamaval-
groep de Comellekes en toen
hij zich in 1977 kandidaat stel
de voor de titel van stadsprins
bleek hij zijn konkurrenten
(dat waren toen Roland Van
Malderen, Jozef Verhofstadt
en Beno De Wolf) te sterk te
zijn. Het is duidelijk dat hij
ook nu weer door de mannen
van 't Keur flink werd ge
steund.
van leden van het karnavalko-
mitee die naar zijn beweringen
geen eerlijk spel hebben ge
speeld. «Die mannen waren uit
op geldgewin en hebben in al
hun overdreven ijver zo de
verkiezing voor een deel ver
valst».
«Niemand wist hoeveel kaar
ten er verkocht waren. De
voorzitter van het komitee wist
zelfs niet hoeveel er waren ge
drukt. Dat zijn toch geen nor
male toestanden?» zo stelt hij
ons de rhetorische vraag. On-
de verkiezing van Coraeü kon- dertussen maakt hij rekensom-
Keizer van 100.000 F
Dat kwam ons enkele dagen n
kurrenten vertellen. De
die ervan overtuigd was dat hij
en niemand anders de nieuwe
metjes, trekt stemmen af bij de
ene kandidaat en ook bij de
andere, telt opnieuw alles op
keizer zou worden, zat duide- en wat blijkt: inderdaad, hij
lijk in zak en as. Hij had zijn haalt de meeste stemmen,
bedenkingen bij deze verkie- «Deze verkiezing draaide rond
zing. Gewapend met het brief- het geld. Niet om de inzet. Wie
100.000 F er voor over had,
kan keizer worden. Men heeft
geen rekening gehouden met
de werkkracht van de kandida
ten, met hun inzet bij de voor
bereiding van deze verkiezing
en het wellukken van het kei-
zersbal».
Toch blijft onze zegsman lid
van de prinsencaemere. «Wat
Aalst. Bert Van Hoorick ontving van burgemeester Uyttersprot een geschenk (pr)
je waarop de stemmen stonden
genoteerd, toonde hij aan dat
hij en niemand anders winnaar
moest zijn. «Wanneer althans
alles normaal zou verlopen
zijn» zo voegde hij eraan toe.
«Er zijn enkele dingen ge
beurd die niet door de beugel
kunnen. We moesten onze in-
komkaarten terugbrengen de
dinsdag voor de verkiezing. Er er ook moge gebeuren, ik ben
bleken toen nog 500 kaarten en blijf steeds een kamavalist»
beschikbaar om te verkopen
op de avond van het bal zelf.
zegt hij tot afscheid.
Dendermonde. Een stapje vooruit zei Comel en stak dan zijn keizerlijke armen in de
lucht (v)
Dendermonde. Mijn mantel is weg, zei Freddy. Hoedje op zei de voorzitter. Dank U
jongens zei Comel (v)
Dit artikel vormt dan met- vormen. Het haar op het
een het sluitstuk van deze voorhoofd wordt tot een ste-
mini-kursus, waarmee we vige rol verwerkt (vormt de
niet de bedoeling hadden de kop van de vlinder). Het
lezer op te leiden tot een geheel wordt dan versierd
volwaardig grimeur, doch met bloemen en sier-
wel om de amateur een be- pennen,
ter inzicht te geven over De moderne vrouw maakt
wat wel en wat niet kan of zich op naar Westers mo-
mag bij toneelgrime. Deze del. Ook de mannen dragen
week willen we het voorna- het haar zoals wij Vroeger
melijk hebben hoe met werd het haar tot de kruin
haarstukken, pruiken, weggeschoren, het haar op
baarden en snorren te jong- het achterhoofd werd tot
leren. Deze attributen zijn een kleine torsade verwerkt
niet alleen nuttig om het
gezicht een andere persoon
lijkheid te geven, maar
kunnen ook aangewend
worden om iemand naar
een ander ras te transfor
meren. Nu we het toch over
rassen hebben, het is niet zo
dat een neger zomaar zwart
ziet of een Chinees kanarie
geel. Ook dient gelet te wor
den op de speciale kenmer
ken die bepaalde rassen
vertonen. Kenmerkende ei
genschappen van een neger
zijn bijvoorbeeld de brede
neusvleugels, volle lippen,
geprononceerde jukbeende
ren, bolle oogleden en don
ker gekroesde haren.
Wat de Japanner betreft: als
grondtint gebruiken we
bruingeel. De ogen worden
schuin getekend; ze moeten
bol tonen door op het mid
den van het bovenooglid
eén lichtvlak te plaatsen.
Om de zwarte wenkbrau
wen te tekenen begint men
dicht bij de neuswortel om
zo schuin naar boven even
voorbij het midden van het
oog te eindigen (vooral
geen mephisto wenk
brauw).
Het haar van de Japanners
wordt wel even apaxt beke
ken. Het haar van de Gei
sha wordt opgemaakt vol
gens het vlindermodel: het
haar achteraan in chignon
in de vorm van een vlinder
lijf; aan de slapen wordt het
haar tot een kuif gekapt die fjgt begint a/ aardig oosters
de vleugels van de vlinder
grens reikt, moet deze ope
ning worden bijgewerkt.
Dit kan met haarcrèpe of
met pancake van dezelfde
haarkleur. Het grijs maken
van de haren gebeurt met
Baardstoppels verkrijgt men met in stukjes geknipt haar of talkpoeder voor een effekt
met een speciale spons in ie verf gedopt (pes) aoor
aanbrengen in acht worden
genomen, wil men een na
tuurlijk effekt bekomen.
Bij een jong type moet de
kleur van de haarstukjes en
de baard identiek zijn aan
de eigen haarkleur Men
dient ook rekening te hou
den met de natuurlijke
kleurverschillen tussen
hoofdhaar, baard- en snor
haar bv. blonde mannen
kunnen een rosse baard
hebben; de baard kan ook
een toon lichter zijn dan de
eigenlijke haarkleur.
Bij een ouder type kunnen
de slapen grijs gemaakt,
ook baard en snor kunnen
grijze haren vertonen.
Voor het aanbrengen van
de haarstukken geldt dat
men de natuurlijke haar
groei van het personage
moet respekteren.
Een pruik wordt aange
bracht op de natuurlijke
haargrens (tenzij het perso
nage een kort of een lang
werpig hoofd moet hebben).
Kort voorhoofd: de pruik
wordt lager gezet dan de
natuurlijke haargrens. Bij
langwerpig gelaat wordt
een gedeelte van het eigen
haar weggeschoren, en
wordt de pruik verder gezet
dan de natuurlijke haar
grens.
Baarden en snorren
Men gebruikt een ronde,
volle baard om een joviaal,
sympathiek personage te
bekomen. Wil men een _*j
streng figuur scheppen T.
dan it»" men een scherpe Deze artikels wilden ook peintures sur visage, 19TH
kin baard aanbrengen. Tus- een kort overzicht geven Bernard Letu, editeur, Cf1
sen beide uitersten is er nog van de meest gebruikelijke nève (fantasie-grime);
heel wat keuze qau vorm. technieken die men in het ph. Perrottet, Practical S
Indien de volle baard niet theater aanwendt. We zijn ge Make-up, 2nd editl* [j
de natuurlijke haar- verre van volledig geweest, 1976. Studio Viif
maar we hopen dat de ama
teur-grimeur hiermee en
kele basiswenken en regels
heeft geleerd. Om meer te
weten moet men met aan-
Dendermonde. In Baasrode werd Felix De Ridder a
kend verkozen tot Prins Karnaval 1984 (v)
J Gaulme, Maquillage
thé&tre, 1978, Editfc
Magnard, Paris;
te lijken (pvs)
men een enkele keer nog
een kaalgeschoren hoofd
ziet, een vlecht in de nek en
een afhangende borstelige
snor. De traditionele haar
dracht voor de vrouw ziet er
als volgt uit: de haren wor
den glad naar achter ge
kamd en tot een wrong ge
vormd in de hals. Dit wordt
H»n versierd met sierspel
den en bloemen.
De Indiër: het gelaat moet
smal gehouden worden. Ty
pisch is ook dat de vrouw
boven de neus op het voor
hoofd een zwarte vlek heeft
(deze kan men tekenen of
plakken). De voorname
vrouw heeft echter diaman
ten op de neusvleugels. De
zwarte haren worden soms
kort, soms gegolfd gedra
gen. Het haar wordt in het
midden gescheiden en naar
achter gekamd.
De indiaan: de lippen zijn
dik en kleurloos en de
wenkbrauwen beginnen
vlak bij de neuswortel. De
indiaan heeft ook een goed
gebruinde huidskleur. Het
haar: op een middenschei
ding tot op de schouders.
De opperhoofden dragen
lange vlechten, met ge
kleurd lint doorweven. Ook
de vrouw draagt het haar
op een middenscheiding in
twee vlechten. Oudere
vrouwen dragen soms een
chignon op het achter
hoofd.
Alle rassen beschrijven is
echter een onmogelijke op
dracht. We hebben ons hier
beperkt tot de grondslagen
van de belangrijkste ras
sen. Een boek over volken
kunde helpt ons verder wel
op de goede weg
Haarstukken
Bij het aanbrengen van de
ze hulpstukken moet voor
aan de haarkleur en het
dacht toekijken, veel zelf W. Groen. Grime en
oefenen en een paar prakti- kers, N.C.A., studier
sche handboeken inkijken 1970, J. Muusses N.
aanwenden van vloeibaar Hier volgen een paar voor- Purmerend. SirouA
haarwit van Kryolan of zil
verpoeder van Brandei.
S. Diakonoff, Miralda ou
Rubens en Jordaens. Hun plastische talenten zijn
genoegzaam bekend, hun faam is wereldwijd. Maar
hoe woonden zij, hoe bouwden ze? De mensen die
Antwerpen verkennen zijn doorgaans wel ver
trouwd met het Rubenshuis aan de Wapper, maar
minder met het Jordaenshuis in de Reyndersstraat/
Hoogstraat, vlakbij het Groenplein. Er bestaan ech
ter frappante overeenkomsten. Over ontstaan,
groei, verval en restauratie van deze twee beroemde
zeventiende-eeuwse kunslenaarswoningen ver
schijnt binnenkort van de hand van architekt en
planoloog Rutger Tij s een boek bij de Stichting
Mercator-Plantijn.
Voor het Rubenshuis werd in 1914 een aanvraag
ingediend om er een stoom-schrijnwerkerij in onder
te brengen en in de zeventiende eeuw was er een
manége in ondergebracht. In het Jordaenshuis was
ooit een ïjzermagazijn ingericht en ook een wolwas
serij met fabrikage van lijm en ingrediënten ten
behoeve van het wassen van Spaanse lamswol. De
stad Antwerpen verwierf het Rubenshuis in 1937 en
het Jordaenshuis kon in 1975 voor een eerste perio
de van 27 jaar in huur worden genomen. Van het
vroegere Jordaenshuis bleven meer overblijfselen
in takt dan van het Rubenshuis. Momenteel is het
Jordaenshuis deels als tentoonstellingsruimte in
gebruik en deels als centrum voor monumenten
zorg.
Het verhaal van de restauratie van het Rubenshuis
is een bijna epische story In het boek wordt de
sluier gelicht over wat in het huidige pand nog echt
isjrn wat niet. Rutger Tijs vertelt ook over één der
merkwaardigste restauratieprojekten die ooit in ons
land voltrokken werden: er werd aan het Rubens
huis al gewerkt op het moment dat op het Antwerp
se stadsgebied meer dan zesduizend VI- en V2-
bommen insloegen...
In het boek «Rubens en Jordaens, barok in eigen
huis» wordt wellicht voor het eerst alle aandacht
besteed aan de ateliers en de dagelijkse woon- en
werkomgeving waarin de twee kunstenaars evo
lueerden, een entourage die ze trouwens zelf ten dele
kreëerden.
Aan de hand van originele dokumenten en teksten
verwerft de lezer inzicht in de soms bizarre bouwge
schiedenis van beide huizen. Fotografisch materiaal
werd door de meest uiteenlopende musea in binnen-
en buitenland en door privéverzamelaars ter be
schikking gesteld. Alle werken van Rubens
Jordaens en van hun tijdgenoten die enige referen
tie naar hun huizen inhouden werden in het boek
opgenomen.
Uit architekturaal en kunsthistorisch oogpunt ld
wordt een nieuw licht geworpen op het oeuvre v
Rubens en Jordaens. maar ook inzake monumenten- J
zorg biedt Rutger Tijs een verranssende analyse
aan.
«Rubens en Jordaens, barok in eigen huis» ontstond tb
in de stilte van de studeerkamer en is een weten- 'ja
schappelijke benadering van de woon- en werksfeer
van beide kunstenaars. Het boek werd zonder fc
bijbedoelingen» d.w.z. naar aanleiding van
enkele gelegenheid of herdenking of zo, gereali-
zeerd. Het omvat zo'n 400 bladzijden, er staan e
350-tal illustraties in (waarvan 30 in kleur). Hei
kost minder dan tweeduizend frank.
W.V.
M
