Homogene «Tien kleine negertjes»
bij Kunst Veredelt Kieldrecht
Villen is Kunnen
Dendermonde
llikt hoger met De Vrek Het Lokerse Herman
Gortergezelschap bracht:
«Moeders hasjies is de beste!»
«De Kleine Johannes»
voor het voetlicht te Gijzegem
Wari-tapijten en
mummies te Affligem
De Voorpost - 20.4.1984 -
■ndermonde. Willen is Kunnen. La Fleche (Jean Van Houteghem) heeft het hier aan de
i k met Harp agon (Rik Van Gucht) (P. Van San)
Sporthal Kriekeputte in Kieldrecht. Zaterdag 14
april jl. opvoering van «Tien kleine negertjes» van
Agatha Christie, door de Koninklijke Toneelkring
Kunst veredelt. Deze thriller zou de minder ge
slaagde produktie van bij het begin van het toneel
seizoen («Aan den toog») doen vergeten. «Tien
kleine negertjes» op de affiche zetten getuigt van
durf (misschien wel overmoed), is gewaagd, en
stelt de cast voor een zeer moeilijke opgave. Het is
immers geen kleinigheid om, ook t.o.v. een publiek
dat zeer zelden dit toneelgenre voorgeschoteld
krijgt, van bij de start de nodige spanning te
realize ren en, wat meer is, ze vol te houden tot het
laatste moment. «Tien kleine negertjes» is nu een
maal een steengoede thriller, een klassieker onder
de thrillers. Een sterke opbouw van het verhaal, vol
verrassende wendingen. Scherpe, vlotte, berekende
dialogen en de vele vraagtekens die de toeschouwer
bezig-houden, misleiden, doen meedenken en mee
beleven. Een doordacht en met zorg uitgewerkt
dekor, een aangepaste belichting en geluidsweer
gave kunnen uitstekende hulpmiddelen zijn tot het
bereiken van een schitterend resultaat.
Agatha Christie, «the
queen of crime», werd gebo
ren in 1890 in Torquay in
het Engelse graafschap De
vonshire. In 1918 schreef
ze haar eersteling, «De
7,aak Styles». Hierin komt
voor de eerste maal de Bel
gische speurder Hercule
Poirot ten tonele. Agatha
Christie begon de weg naar
een suksesrijke schrijvers
loopbaan. Ze skoorde met
haar boeken, vertaald in
meer dan twintig talen, een
rekord aantal exemplaren:
300 miljoen. Voor haar
enorme oeuvre werd zij in
de adelstand verheven. Dat
zij meer dan één
meesterwerk heeft geschre
ven staat vast. Denken we
maar aan «Moord in de
Oriënt Express», «Moord in
de Pastorie», «Getuige
[et is een oude droom van mij ooit eens De Vrek' van Molière te regisseren, aldus
pisseur Clement Leybaert. Het is natuurlijk iets totaal anders dan wat we gewoon zijn
1 (brengen, maar dat willen we zelf ook wel. En we zijn er van uitgegaan dat we het
aneel dat we vijf keer na mekaar gespeeld hebben op een zeer hoog peil gebracht
a bben. Als we naar andere kringen keken, zagen we dat ons potentieel aan spelers
derhand rijp was geworden om een stuk te brengen dat als toneelbeeld boven het Vorige zaterdag ben ik provinciestadje, maar Fne- overheid in het privé-leven,
rwone niveau ligt.» naar de Torenzaal gaan da De Pillecijn en Willem hoewel er ook een verwitti-
Unent Leybaert, regisseur van de Dendermondse toneelgroep Willen is Kunnen, zien naar wat de Gorter- Van Cauwenberghe stelden ging in stak tegen de kwa-
mgt met z'n spelers begin mei De Vrek'. Wij gingen nnnr een repetitie en maakten kring te bieden had. Ik heb daar een Rosette (de moe- lijke gevolgen van aller-
het me niet beklaagd. Hoe- der) en een opa op het po- hande aberraties, zoals bij-
wel de term «arbeiders- dium met een overtuigings- voorbeeld de hele wijk die
teater» bij mij een beetje de kracht waar je niet van te- klant was bij Rosette en
sfeer oproept van het grij- rughebt, en met een talent haar opa, en zich daarmee
ze, dreunende strijdtoneel dat je nog niet gauw in de vastlegde aan de grillen
met zijn overduidelijkheid, grote steden terugvindt.
b praatje over het stuk.
[^1ndermondeMarianne (Tania Fierens) en de
Dejpelaarster Frosine (Renée Schreyer) (P. Van San)
so-
elaf
LUCarom Molière?
het wilden werkelijk
ie»,(ngen, eens uitstijg
den het gewone. En we wil-
1 ook eens andere men-
hetl in de zaal krijgen. Ook aantrekken, mensen die bij
son-l van de komedies en de voorbeeld opera gaan kij-
zaalBnkletsers af te stappen ken.
zini ik De Vrek' gekozen, We moeten onze mensen te-
te zien wat de spelers in rug leren naar toneel te kij-
gemakkelijkste vorm. Maar
dergelijke stukken kun je
igen, eens uitstijgen bo- 11161 eeuwig blijven bren-
- gen.
Ik wil ook andere mensen
b marge hebben.
ken. Nu zijn de mensen
Claude door Ro|e,
weten dat we met iets an
ders bezig zijn, dat we iets
nieuw proberen.
Nu weten de spelers wat het
is, eens spelen boven het
gewone niveau. En nu is
het aan hen uit te maken
wat ze willen brengen,
want eens de regie gedaan
is, is mijn werk af, en dan
moeten zij kunnen tonen
dat ze kunnen, dat ze willen
toneelspelen. Ik hoop alleen
nog dat ik mijn sfeerbeeld
zo goed mogelijk zal kun
nen benaderen en daar sta
ik dan volledig achter.
Vertolkers
In de rol van Harpagon, de
vrek, zullen we Rik Van
Gucht aan het werk zien.
Clean te en Elise, de zoon en
dochter van Harpagon,
worden respektievelijk ge
speeld door Mark De Vlie
ger en Karin Hervent. Vale
re, de intendant van Harpa
gon en stiekeme verloofde
van Elise wordt vertolkt
door Mare De Decker en
Marianne, de verloofde van
Cleante door Tania Fierens.
In de rol van Anselme zien
we Staf Burssens aan het
werk, in de rol van koppe
laarster Frosine, Renée
Schreyer en als meester Si
mon zullen we Guy Willems
zien. Meester Jacques
wordt gespeeld door Mark
Wauters, La Fleche door
Jean Van Houteghem en
bleek dat hier helemaal Ook Wiene Huyghe kwam
geen aanwijzing te zijn. In- realistisch over als junkie,
tegendeel, het stuk was ori- ter
zij het komisch
stel dealers.
Dit toneelstuk is natuurlijk
niet bedoeld als realistische
wijl de rol van Mart weergave en haarscherpe
snel genoeg gespeeld. Ik be- Vansevenant te klein was ontleding van het drugpro-
doel maar dat je na iedere om veel van jezelf in te 8te- bleem in zijn geheel. Neen
«gag» geen tien minuten ken. Enkel Mare Robyn als Dario Fo gaat gewoon de
moest wachten op de vol- de zoon, speelde iets minder satirische toer op, en op een
gende spitsvondigheid, meeslepend, maar hij had humoristische wijze laat hij
want dat overkomt je nogal dan ook geen dankbare fi- ons kennismaken met een
eens in sommige vooraf al guur om uit te beelden. Een geheel andere manier van
zoon die thuis weggelopen denken en leven als de
en enkele maanden na- doorsnee-mens gewoon is.
dien al overbekompaerd is Natuurlijk zijn de archety-
zonder gelegenheid om op om het feit dat zijn ma en pes in feite te zwart-wit uit
adem te komen
Hoewel het gegeven een
beetje absurd lijkt het nogal onwaarschijnlijk,
begint al met een moeder en Knap speelde ook Roger dreigende ondertoon, als
een opa die aan de drugs Van Rijssen in de rol van die politie-agenten op het
zijn, en een zoon die het hen Freddy, de vriend des hui- podium stormen, en daar-
afraad, stel je voor slaagt zes die bij de politie gegaan mee de sfeer rad i kaal door-
de regisseur erin om de he- was. Natuurlijk wel een ty-
gineel, humoristisch
komisch genoemde stuk
ken. Nee, van de ene gekke
situatie viel je in de andere.
zijn opa al enkele dagen gewerkt, maar origineel is
a hebben, dat is het wel.
Het stuk eindigt op een
le situatie aanvaardbaar te pische agent in de toneel-
breken. Het hele gezelschap
wordt ingerekend, en de
doen overkomen, daarin kundige betekenis daarvan: toeschouwers naar buiten
geholpen door een paar dom, brutaal en naïef,
werkelijk uitstekende ak
teurs. Je zou het niet
verwezen. Het was leuk.
licht verteerbaar, en hekel-
dadelijk verwachten in een de de overbemoeiing van de
Het stuk zelf was vrolijk en Wij kijken met spanning
naar de volgende
fekt, het is geen toneel V6 kreativiteit.
Waarom dit sobere dekor?
door gespeeld, Nu 18 bet dekor nog grijs,
wij proberen Molière P88 geverfd, maar hel
in koptekst te plaatsen wordt helemaal vuil, ouder-
ch geëngageerd. Want wets gepatineerd. Zo ver-
lotte, er zijn nu ook vallen en vrekachtig moge
lijk. Het enige kleurrijke is
de tuin, maar zelfs het hek w
is groen gepatineerd, dus pland op 4, 5/7 en 11 mei"
oud gemaakt. zaal Antikens op de Oude
ik heb zoveel mogelijk Het dekor heb ik om twee Vest, telkens te 19 45 u.
zelf willen spelen, redenen zo kaal gehouden. Reserveren kan 'en dit op
iment zit er nu nog Ten eerste, waar zouden wij nummer 052/21.58.98 tus-
in. De stukken van meubelen vinden die ge- sen 18 u. en 20 u.
eigenlijk bruikt werden in de tijd van Tot dan.
vrekken.
"Ihebt geopteerd voor de
Bieke vorm?
Geerteruy. Brindaluche de
meid wordt gespeeld door
Els Vande Wiele, en de
kommissaris door Staf
Burssens. Karine Verlee zal
fungeren als teksthulp.
Met zo een ploeg kan het
opzet bijna niet mislukken!
De opvoeringen zijn ge
ittonelen en dat laat ik Molière en ten tweede, op
I zien in het dekor. Het 016 manier wil ik het perso-
jterplan stelt het huis naK® beter doen uitkomen.
Dat laatste zal ook gebeu-
ren door het licht. Ik heb
[dt ook het publiek bij de ook een plaat op de kop
J betrokken als Harpa- kunnen tikken waarvan de
J zich tot de mensen komponist Lully de muziek
■t. Het publiek voelt zich geschreven heeft voor Mo-
ook schuldig aan het bère En met die muziek
'tig zijn van Harpagon. gsan we spelen.
dan ook de tuin in het Het enige meubel op de
de tuin waar de scène is een koffer. Die kof-
(sirou ann) Lokeren. Het Herman Gortergezelschap met Moeders hasjies is de beste» (Eliv)
Zowat een eeuw geleden schreef Frederik van Eeden zijn bewaard en men tracht zo graaf bij kunstgroep Fro en
«Kleine Johannes», een sprookje waarin zowel volwasse- dicht mogelijk bij de oor- regisseerde driemaal de LJ-
nen als jongeren iets terugvinden van de eeuwig zoeken- spronkelijke dialogen. Via zerbedevaart. Van heel wat
fer gebruik ik om de bezits- de mens die in zijn uiteindelijke keuze voor «de mensheid het inschakelen van een toneelstukken tekende hij
drang van Harpagon diets en haar weedom» de droomwereld achter zich laat. Met de «verteller» wordt de link verantwoordelijk voor de
iro heeft de toestanden maken. Alles draait rond kreatie van dit werk ziet de St.-Vinoentiusschool Gijze- gelegd tussen diverse tafe- koreografie en massaspe
toen aan de kaak ge- de koffer, rond het geld en g®m zich voor een uitdaging geplaatst. Dergelijk literair reien en anderzijds worden len leidde hij reeds o.m. te
h en heeft er zelfs voor daarom zet ik dat meubel werk dat zoveel bekendheid verwierf bewerken voor to- een aantal soènes koreogra- Asse, Lede, Mere, Lierde,
e gevangenis gezeten. °°k midden op de scène. neel 8*®lt inderdaad hoge eisen. flsch uitgewerkt wat het Ninove en Gijzegem. Met de
heeft hij de spot willen Wanneer Harpagon op een
u geheel uiteraard opfleurt, toneelbewerking en regie
met mensen die bepaald moment ontdekt Met de ervaren aanpak van «Kleine Johannes», zijn Met daarbij aangepaste mu- beweegt Janssens zich op
r gehecht zijn aan het dat zijn schat gestolen is, is rePs8eur Janssens. de meest gelezen boek vertaald de verhalende, ge- onbetreden paden die alle
ilisme dan aan het dat een ontgoocheling van medewerking van de in vele talen ten dele ge- speeide en koreografisch ruimte overlaten voor zijn
jewelste. Daarna voelt hij ^krachten en de enthou- inspireerd door Multatuli s verwerkte deien inkleedt, kreativiteit.
u.
fem De spelers mogen 18 En dan wil hii zich Gyzegem een belangrijk ren van Windekind en de dejematiek.
n eigen kreativiteit in- wreken.
dan in de Het typt»ou mei in het instituut, Sta- gieuze onzekerheden
li rondom hen.
pelen het dus ook i
Jpronkelijke kledij.
kan zulks Kleine Johannes worden Johannes simboliseert de
i aksentueert door Eddy 06 Winter,
Het huis van muziek geselekteerd door
Jan Bracke, de kostume-
t van z
>1 jaar terug.
meemaken op 11 12 en 13 zowel jeugdliefdes als reli- kinderwereld, achterlig- komt van Baeyens te
Het typeren van,de perso- moj .SuLun be- gende duinen de droomt- Antwerpen en voor de gri-
..»5"s 18 eigenlijk het moei-
lijkste, dat ondervind ik nu n r
handeld.
eens over het publiek, zelf. Het karakter van Har- toedenk Van Eeden
*selt dit stuk dus ook-• ->-• tTeaerlK Van 11011011
is al duidelijk, dat
,j.M - - Een polyvalent personnage Door leerkrachten en regis- m aiagonaie opstemng. riei --
staat werkelijk goed. De tegelijkertijd dichter, to- seur werd een consensus sproojeselement wordt sup- Machtelt De Jaeger.
reat van de spelers zijn ook neelschrijver, romancier en gezocht qua visie op het plementair ondersteund Vo°rs tellingen op vrijdag
jbebben wel een publiek, £mpd on weer om hun t™ -
de meesten zijn sym-
inten of mensen die
jen kijken om zich eens
jelijk te amuseren. Dat
jveel ingeburgerd in de
sen. Het is zelfs al
reld en het hui» van .de Fran°18 ,Trou
mensen, wyst naar de vol- F™1 z»n 'ean> 08 algemene
waseenen. Een mooie trits koonhnatie berust by Enk
in diagonale opstelling. Het P? .Server en Zuster
duideujk t^m^mnhUn e8sayist met rULm8 belang- werk. We volgen er de zoe- door projektie van tekenin-
stelling voor wetenschap en kende mens staande voor gen van Rien Poortvliet.
ten?
zaterdag 12 mei te
19.30 en op zondag 13 mei
te 15 uur in de feestzaal van
het instituut, Stationstraat
__t_p iiit_ 1Tr- ai, |i|v^ 1 te Gijzegem. Toegangs-
dicijnen waar ervaringen frontatie met de wereld met derne aksenten Van Eeden kaarten: 140 fr., jongeren
------ en studerende 100 fr. In
De repetities beginnen kunst. Exakt-wetenschap- de fundamentele keuze; Toch wil men mettegen-
schijnbaar vlot te lopen de P^ke denkwijze stoelend vluchten in een irreële staande het gebruik van ei-
tekstkennis terzijde ge la- .ziin opleiding in de me- droomwereld of de kon- gentijdse middelen en mo-
allerminst verraden. Het
d6 tijdloos karakter wordt al- voorverkoop 20
- - - - duktie.
op de snijkamer zijn diep alle lief en leed.
Franp^komen dat mensen De beste repetities moeten gevoehge natuur schokten. De tekst is volledig v
jgelaf11, wanneer we met eigenlijk nog komen. Ik Naast literaire suksessen in regisseur die toch aan leszins gerespekteerd.
rondgaan, of het geef nu minder aan wijzin- een aantal bladen en de knippen toe was wegens
gen om de tekst vlot te krij- voortreffelijke psychologi- overmatige dekorbelasting
gen. En dan haal ik er de sche roman «Van de koele of toneelmatig moeilijk te De realisatie
toneelfouten uit. Maar het meren des doods» rest ons realiseren passages. Toch Regisseur Leo Janssens
is goed dat de mensen nu al van Van Eeden vooral zijn werd de essentie alleszins werkte als danser en koreo-
riscq
om te lachen zal zijn.
illen eigenlijk uit de
(jj^'ijkse sleur ontsnap-
en kiezen hiervoor de
charge», «De vier klokken»
en zovele andere. Wie heeft
haar niet gelezen? En na
tuurlijk «Tien kleine ne
gertjes». Zij stierf op 12 ja
nuari 1976. De grote lady is
niet meer. Haar werken le
ven voort. Het bewijs lever
de Kunst Veredelt uit Kiel
drecht.
Dat voor dekorbouw de
'technische ploeg' van
Kunst Veredelt haar
mannetje kan staan is vol
doende bekend. We kunnen
stellen dat een pareltje van
een dekor werd neergezet.
Prachtig! Een pluim voor
ontwerper Frank Thiele-
man en de bouwers Robert
Uytdenhouwen, Florant De
Wilde, Frans Joos, Flori-
mond Flecyn en Dirk De
Bakker. Het blijft echter ge
vaarlijk te tornen aan de
inzichten, de «voorschrif
ten» van een auteur. De
aankleding van de huiska
mer waarin dit stuk zich
afspeelt hoort weliswaar
stijlvol maar tegelijk sober
te zijn. Dus niet 'overladen'.
Een andere schikking van
de meubelen dan deze door
de schrijfster voorgehou
den geeft niet altijd een de
gelijk resultaat. Zo stonden
de zetels ten opzichte van de
open haard in een totaal
foutieve opstelling. A.C.
wou van bij de aanvang een
aparte sfeer: de wat nuffe
kilte van het onbewoonde
huis op Negereiland, een
landgoed waarvan het gro
te buitenterras a.h.w. bo
ven de rotsen en de zee
«hangt» als totaal afgezon
derd, alleen bereikbaar via
een sterk klimmend pad
(hetgeen de bezoekers bui
ten adem brengt). Deze eer
ste indruk is een noodzaak,
de eerste 'greep' naar het
publiek, de hoofdhaak
waaraan de zich verder ont
wikkelende spanning
wordt opgehangen. Een
kans die niet werd benut.
Grootste oorzaak: de min
der gelukkige 'ombuigin
gen' van de bedoelingen
van de auteur. Hét had
geep enkel nut in dit geval
de meester'e8) te willen ver
beteren.
Frank Thieleman zagen we
als Rogers, de bediende.
Een waardige vertolking
binnen strenge lijnen. We
hadden het graag wat le
per, kruiperiger en stiel-
vaardiger gezien, (lege va
liezen dragen niet prettig,
dat stoort). Linda Van Gij-
sel verdedigde knap de
haar toebedeelde ondankba
re taak van Rogers' vrouw.
Houding en toon bleken
juist (zeer goede diktie!).
Hilde Van Overmeiren
kreeg met Vera Claythorne
de kans om haar uitgespro
ken toneel talent te bewij
zen. En dat deed ze ook!
Een briljante vertolking,
mimisch zeer sterk en
«recht-uit-de-buik». Peter
Deckers heeft de rol van
Philip Lombard met brio
gestalte gegeven. Vooral
het samenspel met Vera
Claythorne en William Blo-
re .bleef zeer gaaf en tref
fend. Luc Thieleman heeft
in de meest aangename zin
verrast. Een vlotte typering
met een scheutje 'noncha
lance' in over-drive (ingeoe
fende schouderklopjes en
minder passende jeans-kle-
dij). Mare Bollanséé akteer-
de secuur, met veel presen
ce. Hij wist in zijn tekst het
echt belangrijke voortreffe
lijk te lanceren en hulde
van bij het begin z'n perso
nage in de juiste thriller-
sluier. Willy Van de Perre
was de gedroomde Gene
raal Mackenzie, in houding
de echte soldateske man
met het vriendelijke, ver
moeide gezicht. Magda Van
De Walle kreeg de niet zo
eenvoudige partij van Emi
ly Brent te verwerken. Emi
ly Brent, een achterdochti
ge oude vrijster, kwam iets
te scherp getekend over.
We twijfelen niet aan de
kwaliteiten van en in Mag-
da's vertolking maar de in
tonatie in zegging (vooral
de schreeuwerige bijbeltek
sten) en de te kort aangebo
den speelstijl hadden iets
«gemaakts», soms op het
randje van de geloofwaar
digheid. Vandaar waar
schijnlijk de lach-reakties
in de zaal. Dergelijke figu
ren worden beter wat 'on
derdrukt' gespeeld en zeker
niet 'onderlijnd' (regie?).
Juul Van De Walle presteer
de zoals we dat van hem
gewend zijn: Kordaat, di-
rekt, soepel in beweging,
perfekt getimed, passende
mimiek, kortom: af tot en
met! Sir Lawrence Margra
ve voor de volle honderd
procent. Of in het slottafe
reel de rode 'overgordijn-
mantel' en de Emily Bent-
wol er zo nodig nog bij
hoorden laten we in het
midden. In het half (te)
duistere beeld dachten we
zowaar aan een vage Kris-
t us figuur. Het tiende ne
gertje werd op de planken
gezet door Florent De Wil
de. Een wisselvalhge Dr.
Armstrong. In bepaalde ta
ferelen bijzonder knap. In
de gevoelsgeladen momen
ten even in melo gedom
peld. Met graagte vermel
den we nog enkele wede-
werkers. De laatste hand in
de dekorafwerking werd
gelegd door Tilla De Wilde
en Petrus De Caluwaert.
Voor de belichting zorgen
Etienne Gillis, Piet De Bak
ker en Dirk Van de Perre.
Voor de klankweergave te
kende Ward Van de Perre
(geen verschil in sterkte
tussen open en gesloten
deuren? - windstoten met
een te plotse start en te bru
tale stop). Toneelmeesters
waren JefDe Wilde en Noèl-
la Thieleman. Meester De
Roeck en co stonden in voor
de grime. Applaus, aub.
Kunst Veredelt bracht
«Tien kleine negertjes» op
een meer dan genietbare
manier voor het voetlicht in
een dekor waarvoor teveel
ruimte werd geofferd aan
«het uitzicht», aan het
<imooi zijn». Regisseur Di-
mitri Dupont heeft bijzon
der veel aandacht besteed
aan de typeringen, de ka
rakters van de tien neger
tjes. Hij wist zijn cast ho
mogeen te laten presteren
binnen een strenge, gelijn
de, soms zichtbaar uitge
meten regie. Tot het berei
ken van 'mooie beeldjes' wa
ren alle verplaatsingen niet
even verantwoord. Het to
taal resultaat was positief.
Toch hebben we de echte
Agatha-Christie-thriller
voor een aanzienlijk deel
gemist. Het werd ontegen
sprekelijk een steengoed
moord verhaal! Een
thriller???
SMERNA
Tot en met 1 mei kan U in het Kultureel Centrum een
merkwaardige tentoonstelling meemaken. Een niet alle
daagse kombinatie van Peruaanse wandtapijten van Gre-
go rio Sulca-Chavez en van mummies van Francine Urbin-
Choffray.
Gregorio Sulcha-Chavez
Een 36-jarige Peruaan uit
de Andes die schilderkunst,
astropologie en archeologie
studeerde deed opzoekings-
werk naar de verschillende
pré-columbiaanse expres
sievorm en vooral dan naar
deze van de Wari-kultuur
waarvan weefkunst, my
thologie en simboliek aan
de basis lagen. Kenmer
kend voor hem zijn totale
inzet engagement voor een
artistieke renaissance van
het weven, voorheen louter
utilitair. De laatste jaren
wijdt hij zich uitsluitend
aan de weefkunst en aan
het «herontdekken» van het
oude kleurenpalet.
Francine U rbin-Choffray
Haar wereld is er een van
verschrikking, van spook
beelden, angst en dood. Zij
zelf een lieftallig wezen dat
U van achter een glazen
muur lieftallig aankijkt,
haar mummies laten U ont
steld achter
In persoon
Met Gregorio Sulca-Chavez
kan U kennis maken op
woensdag 23 mei te 20 u. te
Affligem die er een konfe-
rentie geeft over de Pe
ruaanse weefkunst en te
vens een demonstratie
houdt met toelichting door
Erich van der Eist en als
gespreksleider en vertaler
Patrick Delbaere. Bijdrage
in de kosten 100 fr. Op don
derdag 24 mei zelfde plaats
en uur Latijns-Amerikaan
se sfeeravond «Moche Andi-
no» met muziek en zang uit
de Andes door de Indio-
groep Runa Kuna. Tevens
keuze uit typische dranken
en gerechten. Bijdrage: 200
fr.
Kunstenaar Gregorio Sul
ca-Chavez brengt tevens
zijn eigen liedjes waarmee
hij zijn persoonlijke gevoe
lens en ervaringen op sterk
emotionele wijze uitzingt
zichzelf daarbij op de gitaar
begeleidend. Een unieke
kans.
LH
