«Lucy's Baby»
bij K.E.T.-Beveren:
«Neig goed, mor...»
Het Meirteater
kwam naar
Baasrode...
Twee keer een entoesiaste
en bomvolle zaal
'Verlengd Weekend' middelmatige prestatie
van 'Voor Taal en Vrijheid' Aalst
Tejater 80 vzw brengt «Het Atelier»
Janice Lakers met kwartet
in Lokerse jazzklub
De Voorpost - 27.4.1984 -
Kamer Edelweiss Toneelgroep uit Beveren besloot
het 21ste speelseizoen met de opvoering van «Lu
cy's Baby». We togen naar de feestzaal van het
Parochiecentrum voor de première op Paasdag 22
april. We nemen aan dat K.E.T. met dit «komisch
toneelspel», dit wat ongewone genre, anders heeft
willen doen dan anders. John Patrick, geboren te
Kentucky op 17 mei 1907 ook gekend van
iDwaasheid heeft haar eigen recht» en «De wereld
van Suzy Wong» is een niet zo makkelijk te
spelen auteur.
In het keurige program- zichtig gemaakte struk-
maboekje zegt regisseur tuur van het gebeuren. Er
Maurits Apers daarom- dient dus niet zozeer te wor-
trent: «In bijna al zijn thea- den geakteerd in funktie
trale tema's zijn er enkele van de story dan wel van de
opvallend terugkerende ak- tekst, van de (naïeve) ernst,
senten te vinden: nl. het van het (te) eenvoudig mo-
vooropstellen van een vrou- ralizerende. Dit totaalresul-
wenfïguur die zich tracht taat heeft K.E.T. niet hele-
los te werken uit het tradi- maal gehaald,
tionele alledaagse «doen en Toegegeven, na het tweede
denken» van de doorsnee tafereel is John Patrick met
Amerikaanse Daarom zijn stuk zowat klaar. Het
plaatst de auteur «deze vijfde kan nog nèt, maar
sympathieke vrouwenfi- dan niet als modern
guur», die niet van de vis sprookje - voor - volwasse-
comica bleef gespeend, nen, wel sterk hellend naar
tegenover «een stel... niet slot - met - thriller - allure,
zo propere lui» die van haar De simpele escènering van
goede bedoelingen willen de zoektocht naar het geld
misbruik maken. Deze on- (derde) en de krantenbe-
gelijke stand tussen haar richten - kommentaren ge-
simpele ingesteldheid en ven de indruk avond(op)-
het boosaardig opzet van de vullend te zijn. Ook de cast
kollektieve tegenpartij onderging de "looplijn' van
wordt beslecht in het voor- het stuk. Na de pauze (twee
deel van de partij die de de tafereel) was de juiste
traditionele deugden van de toon zoek, werd het alle-
mens «over de grote plas» maal wat stroever, minder
in het blazoen voert. Zoek ingeleefd, minder precies
dus geen zwaar op de hand en (te) voorspelbaar ge-
liggende probleemstellin- speeld. Simonne De Ridder
gen noch een gesofistikeer- (met een Tassyns - Vlas-
analyse van sociale rand- bloem - overstapje) 'droeg'
gevallen. De auteur heeft bijzonder knap en met
veeleer een eenvoudig mo- zichtbare inzet het ganse
dern sprookjesverhaal wil- baby geval Bepaalde spel
len uittekenen voor grote momenten deden ons te-
mensen. En aangezien deze rugdenken aan haar schat
mensen in de eerste plaats terende prestatie in «Een
zonen en dochters zijn van huis van blauwe blaren»
Uncle Sam... is er een grote (Vlasbloem - Nieuwker-
dosis eenvoudige naïviteit ken). Kristine Steyaert te-
aanwezig. Maar deze rand- kende zeer fraai Rosie Mon-
bemerking hoeft niet nood- tefalco. Vooral de vlotheid
zakelijk als pejoratief te in beweging en de passende
worden begrepen». mimiek waren haar sterk-
K.E.T. Beveren heeft «Lu- ste troeven. Walter Cools
cy's Baby» naar best vermo- vertolkte de rol van Nor
gen 'verwerkt'. We stellen men Nubbs. Hij zou het (net
'verwerkt', omdat de een- zoals het stuk) tot na 'de
heid in stijl een beetje zoek rust' volhouden. Normen
was. Het diepmenselijke in werd onzeker. De aktie, de
het toch wel zwakke ver- soms rare bokkensprongen
haal, de basistragiek, werd in het toneelwerk, hadden
vrij lichtvoetig wegge- hem blijkbaar uit z'n
speeld en de echt komische Nubbs-doen geschud. Wal-
tafereeltjes kregen dan ter Mertens zagen we als
weer een nogal zwakke op- Spencer Nubbs. Verras-
bouw. Het is duidelijk dat send! Een schitterende ty-
het er bij de auteur minder pering, goed volgehouden
te doen was om het verhaal, tot en met het keldergetui-
Zeer belangrijk zijn de mei. Dankbaar ook door de
woorspelingen, het woord- uitgesproken komische
gebruik, de dubbele bo- trekjes. Steengoed dus. We
dems, de met opzet door- vragen ons alleen af of dit
personage wel exakt was
'afgelijnd'. Spencer hoort
niet zo oerdom te zijn, niet
zó belachelijk maar eerder
meelijwekkend, schrij
nend, met meer ziel, meer
"buik', de under-dog.
Regie?
Voortreffelijk was de pres
tatie van Marjan De Munck.
Meer nuancering tussen de
echte Vera Nubbs en wat zij
'speelde' binnen het verhaal
was een must. Corry Buys
tenslotte nam Oma voor
haar rekening. De moeilijk
heidsgraad van deze partij
in acht nemend, mag Corry
terugblikken op een meer
dan waardevolle prestatie.
Zelfs al ging ze af en toe iets
te zwaar op het chargepe
daal drukken en stak haar
typering (ook qua grime)
een vleugje te sterk in de
verf.
Maurits Apers heeft een
goede bewegingsregie uit
gedokterd. Uitstekende
plaatsingen en verantwoor
de overgangen. In de tek
sten echter te weinig aan
dacht voor het woordenspel
en de timing in het lance
ren van de zetjes. Het dekor
was funktioneel, vlot be
speelbaar en met 'rommel-
zorg' afgewerkt. Een pluim
voor ontwerper Luk Leuri-
don en de bouwers Paul De
Meersman, Gilbert Se-
ghers, Alfons Vermeiren,
Luk Smet, Albert Janssens,
Wim Smet, Herman Water
schoot (niet vreemd aan «De
Vlasbloem»), Rita Van
Royen en Godelieve Van
Rumst
Toneelmeester was Chris
Smet en voor de rekwisie
ten zorgde Roland De
Block. Rita Smet gaf tekst
hulp. Julien Waegeman en
Paul De Munck tekenden
voor de belichting. Meester
Raymond De Roeck sprong
met kunde en met stiften,
crèmes en kleurtjes om.
K.E.T. koos voor een (te)
moeilijke opgave met deze
«Lucy's Baby». Het feit dat
het eindresultaat positief is
te noemen kan enkel de ver
diensten van de Beverse to
neelgroep onderlijnen. We
vroegen wel de mening van
enkele toeschouwers. Dan
hoor je 't eens van iemand
anders!: «'k Heb ze toch al
veel beter gezien» «Da's
geen stuk ver ons mannen»
«'t Was goed, zenne..
Mor... e... Nee... alla...»
«Goed, neig goed, vree
goed, mor 'k zie liever iet
anders». Zo zie je maar.
W.D.G.
en het was maar goed
dat ze teruggingen
naar Antwerpen.
Op lovenswaardig initiatief van het Willemsfonds
Baasrode werd vorig weekend het Antwerpse Meir
teater naar deze streek gehaald om een komedie te
brengen. 'Wij gaan naar Benidorm', een gewild
komisch iets, geschreven en geregisseerd door
Eddy Asselbergs.
Het verhaal kan heel kort
samengevat worden: een
echtpaar reist naar het
Spaanse Benidorm om er te
genieten van een 14-daagse
vakantie, de vrouw althans,
want de man wou waar
schijnlijk veel liever thuis
blijven. Maar zoals het al
tijd gaat, als je veel van iets
verwacht, is de desillusie
daarna des te groter. An-
gèle heeft te lang in de
Spaanse zon gezeten en
moet nu de resterende da
gen binnenshuis op de bla
ren zitten. Gaston geniet
van z'n pas verworven vrij
heid en is zo tevreden over
z'n verblijf dat hij het ap
partement koopt!
De vrije loop
aan de overdrijving
Bij de aanvang valt het stuk
nog mee. We krijgen een
duidelijk beeld van het kop
pel Angèle en Gaston, op
z'n poten gezet door Janine
Bischops en Johny Voners.
Doch eens in Benidorm
aangekomen, wordt er ge
chargeerd tot en met. Voor
al wanneer een Hollands
paar, Willemijn en Kees, op
visite komt. Waarom moest
Marleen Merckx haar tekst
voortdurend gillend aan de
man brengen?
Andere bezoekers waren
Mariette en Theo, alias Ma-
rilou Mermans en Bob Stij-
nen. Marikou voldeed
enigszins aan de verwach
tingen. Georges Ledeze was
een van de weinigen die eer
haalde van zijn Spaanse
portier-rol.
De regie leek ons fel over
dreven en weinig spiri
tueel. Daar er in het stuk
een Hollandse jongedame
verschijnt, dient zij vanzelf
sprekend luchtig gekleed
rond te huppelen. Kom
nou! Waarom diende Jani
ne Bischops het laatste ge
deelte van het stuk steeds
twee komkommers als re
volvers vast te houden?
Toch niet om komisch over
te komen? Het leek ons
ronduit stompzinnig. De
komedie zelf vormt geen
sluitend geheel; eerder los
staande sketches die waar
schijnlijk de bedoeling heb
ben iedereen de lachstuipen
op het lijf te jagen.
Technische afwerking
De kleding was aangepast
aan het karakter van de fi
guren. Alleen het gewaad
waarin Janine Bischops
rondzwalpte leek ons onge
lukkig gekozen. Ze deed
ons meer denken aan Ka-
therine Hepburn dan aan
Angèle!
Het dekor was ook type
rend voor een vakantie-ap
partement, maar de belich
ting voor dat dekor was
niet beter aangepast dan bij
'amateurs'.
Met de grime was het nog
erger gesteld. Inderdaad,
wie achterin de zaal zat, zal
misschien geen graten heb
ben gezien in de gebruinde
huid van Mariette, maar
wie halverwege of dichter
bij het podium vertoefde,
kon de enorme schmink-
strepen aanschouwen.
Waarlijk niet zo professio
neel gedaan!
Dan was er nog een onver
geeflijke fout, begaan door
Janine Bischops. Op een be
paald moment diende ze te
zeggen: Waarom moet die
brave man die zware zak
naar boven brengen? We
kregen echter een zware
man en een brave zak te
horen. Hierop barstte Jani
ne in een gierende lach uit,
gevolgd door een paar an
dere spelers die nog enkele
schamele pogingen deden
om de situatie te redden.
Zijzelf bekommerde zich
niet in het minst meer om
haar rol. Na een paar minu
ten kon het stuk, of wat er
nog van overbleef, verder
lopen. Hoe groot moet de
koncentratie wel geweest
zijn bij deze beroepsak-
teurs? Maar waarschijnlijk
deerde hen dat niet, want ze
speelden toch maar voor
'gewone' mensen in een 'ge
wone' zaal...
(sirou ann)
Kruibeke. Toneelvereniging KAT speelde met veel bijval Boeing-Boeingvan Mare
Camoletti (dw)
De Eendracht Baasrode
De Koninklijke Harmonie De Eendracht uit Baas
rode heeft weer voor een uniek hoogstaand gebeu
ren gezorgd in de feestzaal van de gemeenteschool
te Baasrode. Voor de eerste maal werden er zelfs
twee uitvoeringen gegeven. Voorzitter Marcel Her
mans drukte het in zijn welkomstwoord als volgt
uit: de doorgedreven inspanningen en voorberei
dingen voor dit optreden noopten tot een tweevou
dig optreden, vermits men ook rekening diende te
houden met een steeds talrijker opkomend publiek.
Niet alleen de mensen van melodisch slagwerk onder
de eigen gemeente waren leiding van Paul Ringoot
aanwezig, ook uit de omlig- met «St. Louis Blues
gende gemeenten waren March». Om de klarinetten-
waarbij vingervlug stick-
werk, kleurrijke formaties
van de vlaggenformatie en
een spektakulaire drill van
de rifles elkaar vlot op
volgden.
De eerste show kreeg als
titel «Try Out», wat in tea-
tertermen zoveel betekent
als het uittesten van een
stuk om het dan verder af te
werken voor het in premiè
re gaat. Dat was meteen de
gelegenheid om de leerlin-
gen-twirlers voor te stellen
met «les Majorettes», waar-
Verlengd Weekend', een komedie van de Vlaamse auteur Lode Pools, op de planken
gebracht door de Aalsterse Toneelvereniging «Voor Taal en Vrijheid» werd geen
uitvlieger voor het geslaagde Aalsterse seizoen maar evenmin een teleurstelling van
formaat. Nee, «Verlengd Weekend» in een klassieke regie van Fons Vinck werd een
brave, nogal trage voorstelling die het bij het publiek goed deed. Tussen haakjes, wij
zagen deze voorstelling in het lokaal van de PW. Brusselbaan, Erembodegem (zaal
Eekhoorn), en alhoewel de zaal maar voor drie vijfden gevuld was, was de lach er nooit
weg. De lokale voetbalklub die voor de organisatie van de twee toneelavonden instond
was echter tevreden.
De inhoud we bijna zeggen, komt er zei van het verliefde koppel
Bernard D'Anselme, direk- iemand roet in het pikante zijn, met de nodige gevol-
teur van een gevestigd be- eten gooien Het personeel gen dus.,
drijf heeft een knal-ver- heeft de onbeschaamdheid
lengd-Weekend van vier da- gehad beiden op te sluiten Regisseur en akteurspres-
gen gepland met zijn pri- in het direkteursbureau en taties
ve-sekretaresse Lizy Noyel- zo zijn beide tortelduifjes Het geschetste verhaal is
le wil hij er vier dagen op kompleet afgezonderd van slechts aanleiding om een
de buitenwereld. Niet pret- reeks nogal anekdotische
tig, maar beslist geen skenetjes voor te schotelen,
op noodzakelijke zakenreis, drama. waarin een bijna eindeloos
hun perfekt klikkende idyl- Maar geen privacy deze aantal variaties op het the-
le kunnen voortzetten en keer, want de poetsvrouw, ma «verhouding - baas -
Bertha Bogaert, zal gedu- werkvrouw» wordt be-
uitbouwen
Maar. natuurlijk zouden rende vier dagen de metge- speeld.
Als sluitstuk van het vierde speelseizoen brengt Tejater
80 het diep-menselijk toneelstuk van Jean-Claude Grum-
iberg «Het atelier».
Deze Franse toneelakteur
- auteur van Roemeen
se afkomst heeft met zijn
stukken heel wat sukses en
prijzen geoogst. Hel onder
werp van «Het atelier» is
hem niet vreemd: zijn va
der, die kleermaker was,
werd tijdens de oorlog ge
deporteerd; na de oorlog
ging de jonge Grumberg
zelf als leerling-kleermaker
op een atelier werken.
«Het Atelier» speelt zich af
in de na-oorlogse periode in
Frankrijk. In het besloten
wereldje van een klein kon-
fektieatelier maakt het pu
bliek kennis met de gevol-
genop-menselijkvlak van
de grote wereldoorlog: met
mannen en vrouwen, joden
en niet-joden. bazen en
werknemers, mensen die de
oorlog tót hun profijt heb
ben aangewend en mensen
die het leed nog lang niet
verwerkt hebben.
Door hun trivaal geklets,
hun onderhuidse angst,
hun schaarse emotionele
uitbarstingen, komen ze tot
leven; de burgerlijke Mme
Laurence, de kwetsbare
Gisèle, de rauwe Mimi, de
kinderlijke Marie, Simone,
wiens man gedeporteerd
werd, Léon en Hélène, jo
den die aan de vernietiging
ontsnapt zijn en er een on
beredeneerd schuldgevoel
aan overhielden.
Bij allen zinderen nog de
naweeën van de oorlog,
maar het leven gaat door.
Voor de vertolking kon Te
jater 80 beroep doen op een
aantal akteurs en aktrices,
die bijzonder goed passen
in de hun toebedeelde rol:
Nellie De Hert, Machteld De
Rauw, Myriam De Vlee-
schauwer, Ulrich D'Haese,
Dirk Klinck, Joris Klinck,
Hugo Matthieu, Annie
Moortgat, Nadia Morel, Luc
Van den Broeck, Gracienne
van Nieuwenborgh.
De regie is in handen van
NTG-aktrice Chris Boni.
«Het Atelier» wordt opge
voerd in het Netwerkcen
trum, De Ridderstraat 28 te
Aalst, op 28-29 april en op
4-5-6-7 mei, telkens om
20.30 uur stint.
De toegangsprijs bedraagt
140 fr - 100 fr. (CJP, 60+
en TTT). Tejater 80-abon-
nees krijgen, op vertoon
van hun abonnement, gra
tis toegang.
Reservatie is aangeraden
op 053/78.89.81 (tijdens de
werkuren) of op 053/
21.83.70 (buiten de werk
uren). Gereserveerde plaat
sen blijven voorbehouden
tot tien minuten vóór de
aanvang van de voorstel
ling
Dus een komedie met een
duidelijke komische relati
verende en ontroerende in
slag. De bedoeling van re
gisseur Fons Vinck lag dan
ook niet verder dan de toe
schouwers een plezierige
en onderhoudende avond te
bezorgen.
Wat wel opviel is dat Vinck
vooral de verhouding baas-
kuisvrouw behoorlijk in de
verf zette (met de nodige
hatelijke blikken en verne
derende glimlachjes in
cluis), maar de andere rela
tie van de driehoek, 'seketa-
resse- kuisvrouwen zelfs
'baas-sekretaresse' ging te
veel de mist in. Tuur lijk
realiseren wij bij het schrij
ven van deze evaluatie dat
Rose Lievens nog niet kan
bogen op een lange toneel
carrière... nee, dit debuut
was misschien te zwaar,
want deze sekretaresse-rol
was beslist geen gemakke
lijke klus. In ieder geval
krijgt Rose Lievens het no
dige krediet om lef, overtui
ging en kracht bij te win
nen op de planken. Zij deed
alvast haar best de intenties
van de regisseur voor zover
het haar mogelijk was te
verwezenlijken.
De overige akteurs akteer
den naar ons gevoel te ste
reotiep en voor de hand lig
gend maar wisten toch de
aandacht gaande te hou
den. Pat Ongena kwam vrij
goed uit de verf als de ver
velende en suksesvolle di-
rekteur. Hij kwam tot goed
ensemblewerk met Claudi-
ne Beeckman, die goed op
dreef was als de volkse
poetsvrouw, met de dolste
replieken, geladen met 18-
karaatse volkswijsheid,
maar ook met zielige en
ontroerende bekentenissen.
Met haar Aalsters dialect,
de nogal overdreven kledij
en de attributen als de 'ka
bas', het speelgoedmanne
tje... had zij de lachers op
cjp hand.
Regisseur Vinck werd goed
ter zijde gestaan door de
technische ploeg; voor het
dekor zorgden Bert Muy-
laert, Lut De Bundel, Ghis-
laine Cornand. Gaby Lie
vens en Frank De Blander
Hubert Janssens bediende
de lichtknoppen en Ghislai-
ne zorgde voor de grime.
Tot slot
Naar de bijval aan het slot
van 'Verlengd Weekend' te
oordelen bleek het lachgra-
ge publiek best tevreden
met het door de «Voor Taal
en Vrijheid gepresteerde
werk.
Toch valt niet te ontkennen
dat de voorstelling op som
mige punten hortte, terwijl
het begin beslist erg mat
was. Eenmaal op gang wist
Claudine Beeckman enkele
leuke situaties geslaagd op
de planken te zetten. Regis
seur Vinck toonde oen ge
brek aan struktuur en aan
fantasie (een voorbeeldje:
van de fysieke 'aftakeling'
tijdens het verlengde week
end helemaal niets te mer
ken).
Jammer toch wel...
Jo De Bruyn
Dendermonde. Het Meirteater te gast te Baasrode. Angele zit op de blaren (P. Van San)
Dendermonde. De bereidwillige buren helpen met uitpakken (P. Van San)
heel wat muziekliefhebbers
komen opdagen. Meer nog.
men mocht een delegatie
verwelkomen van de Duitse
zusterstad Nienburg geleid
door Friedhelm Frerking.
Het Lentekoncert werd in
gezet met een intrede voor
hoorn en altohoorn en het
eigen kenwijsje «The show
must go on». Men had dit
jaar trouwens voor enkele
nieuwigheden gezorgd: de
muzikale avond werd aan
gepast aan de eigen moge
lijkheden en sterkte van de
groep. Vele van de jonge
twirlers, leden van colour-
quard en riflesektie zijn
sinds geruime tijd volwaar
dige muzikanten in de har
monie. Om hen de kans te
geven zich eens muzikaal
uit te leven ten overstaan
van een kennerspubliek,
werd het eerste program-
madeel uitsluitend voorbe
houden aan een afwisse
lend koncertprogramma
waarin orkest en solisten
vlot elkaar afwisselden. Zo
telden we d$n ook bij de
koncertuitvoering niet
minder dan 51 eigen muzi
kanten achter de lessenaar,
aangevuld met een drum
band van 16 jongens en
De veelzijdige Amerikaanse zangeres Janice Lakers, een
sterke jazzvokaliste en een gemoedelijke persoonlijkheid,
is zaterdag 28 april om 21 uur te gast in de Lokerse
jazzklub, Oude Heerweg 38-40.
Ze wordt muzikaal ondersteund door vier musici. Dat zijn
toetsenman Erik Vermeulen, de Nederlandse bassist Ma
ry Hehuat (onlangs te gast in de Vienna te St.-Niklaas),
drummer Dré Pallemaerts en gitarist Peter Hertmans.
Begonnen werd met Ted
Huggens «New Baroque
Suite» waarin het solowerk
aan de trompet werd ge
bracht door Ivo Meskens en
de solo-baspartijen werden
gespeeld door Leon Van
Hamme en Elie Van der
Jeught. De jarige dirigent
Lode De Feyter schreef voor
klarinetsolist een romance
met harmoniebegeleiding
en deze partij werd schitte
rend verolkt door Paul De
Decker.
Uit het klassieke repertoire
speelde de harmonie daar
na «goud en zilver» van de
operettekoning Franz Le-
har Voor een gesmeekt en
geslaagd intermezzo zorg
de dan de drumband met
sektie eens heel biezonder
in de schijnwerpers te stel
len speelde Paul De Decker,
Dirk De Decker, Benny Se-
gers, Veerle De Decker en
Els Meskens een vijfstem
mig stuk met melodieën
van de Beatles als daar zijn
Michelle en Ysterday. Het
klonk haast als een harmo
nium.
Muziek van deze tijd hoor
den we dan weer met «A
sentimental selection» in
een bewerking van Pi
Scheffer met daarin een A
sentimental journey»
«Moon river» en «doctor
jazz» terwijl het solisten-
werk werd verzorgd door
Hilde Meskens (trompet) en
Paul Van Damme, Ingrid
Van den Bergh en Els Mes
kens als alt-sax.
Van Ted Huggens hoorden
we tenslotte «Pavane in
blue» met een sterke trom
petsolo van Ivo Meskes, die
bewees een van de beteren
te zijn. Het eerste deel van
het programma werd afge
rond met een daverend «Se
venty Six Trombones» van
Meredith Wilson, gebracht
door drumband en har
monie.
SHOW
De muzikale avond werd op
video opgenomen en tijdens
de pauze konden de toe
schouwers fle hoogtepun
ten van het eerste deel nog
eens opnieuw beleven. On
dertussen waren de man
nen van de technische
ploeg druk doende met de
opbouw van het dekor.
In het tweede deel opteerde
men resoluut voor de show.
Voor de muzikanten in
geen geval een gemakkelij
ke opdracht. Dirigent De
Feyter had gezorgd voor
enkele geslaagde bewerkin
gen van bekende heden
daagse nummers.
Twirlers, colour guard en
riflesektie zorgden daarbij
voor een prachtige show
na de twirlers vervolgden
op Beethovens fifth, de
riflesektie sterk presteerde
in Fascinating drums, de
colour guard ritmisch uit
pakte met YMCA, waarna
de trompetsektie op de
voorgrond trad met de ever
green «O mijn papa» met
een rockfinale en zowaar
free-style rockers. Het ken
wijsje «The show must go
on» bracht dan meteen een
sterke finale van deze eer
ste show
Telkens vlot, degelijk en
vakkunig ingeleid door
presentator Marcel Tiele-
man, keken we belangstel
lend naar de tweede show
«Americana» met daarin de
Riflesektie met «Apache»,
de colourguard met «Un
homme, un cheval», de
Twirlers met «Square dan
ce» en «Dallas» om dan
trompetsolist Ivo Meskens
in «My way» te beluisteren,
waarna een spetterende
starwars de finale inleidde
met de rifles en de hele
groep.
Een tevreden pubhek dank
te alle uitvoerders dan ook
met een minutenlang en
welverdiend applaus, waar
na voorzitter Marcel Her
mans het publiek dankte en
bloemen overhandigde aan
dirigent Lode De Feyter,
tamboer-majoor Paul Rin
goot, hoofdinstruktrice Le
na Jacobs en assistente Hil
de Meskens, Veerle De Dec
ker en Els Meskens.
De voorzitter verklaarde
ook nog dat het de bedoe
ling is het korps verder uit
te bouwen als een korps dat
een ware vriendenploeg is,
waarin de goede muziek
vooraan staat en die deze
muziek brengt op een ei
gentijdse wijze. Zeer
konkreet stelde hij de deel
name aan het Wereldmu-
ziekkonkours te Kerkrade
in het vooruitzicht.
