GRIET EN HILDE
REKORDHOUDERS IN IQ-KWIS
De mooiste van het land
- 18.5.1984 - De Voorpost
Eenentwintig is ze. Bijna tweeentwintig, voegt ze er zachtjes aantoe en nog eventjes stiller: «ik verjaar pas in de maand
december».
Ze heeft een prachtig figuurtje, volgt niet eens een streng dieet om dat te bewaren, straalt van gezondheid, blikt de
wereld open tegemoet, is mooi (wat dacht je anders) verstandig bovendien en weet van aanpakken. Ze is helemaal niet
verwaand en zelfs niet verwend, ook al k«mt moeder gauw luisteren naar het gesprek. Niet als een soort
engelbewaarder, maar om dochterlief een ruggesteuntje te geven in de zware dagen die al voorbij zijn en die nog
moeten komen.
Op het ogenblik dat u deze regels leest, zit Lieve Aerts uit Baasrode in Middelkerke. Zij heeft het te druk met de
voorbereiding op de verkiezing van Miss België. Voor haar een uitdaging, een belevenis, niets meer maar ook niets
minder en helemaal geen drama wanneer zij nu niet de uitverkorene wordt. Al zou het mooi zijn moest ze het worden.
Lieve relativeert het allemaal voor zichzelf. Ook voor de anderen. Ze vindt het alles behalve natuurlijk dat men van
zichzelf denkt de beste te zyn, al moet er natuurlijk een stukje zelfovertuiging bijzijn.
Terwijl ze het zich gemak
kelijk maakt in de lange
zetel vertelt ze ongedwon
gen haar verhaal en vooral
alles wat ze de laatste we
ken en maanden heeft mee
gemaakt. Een droomro-
man die begon in mei 1982
en misschien nog lang niet
gedaan is.
In mei 1982 werd de aarts-
lieve Lieve Aerts zo
En waarom niet?
Lieve schreef prompt in en
kort daarna werd ze opge
roepen naar Brussel om
voor een jury te verschij
nen. Met zijn 64 waren ze
om op een lange zaterdag
namiddag zich te onder
werpen aan een aantal
proeven. Die 64 waren ge-
selekteerd uit een resem
stond die proef met brio.
Vervolgens moesten de
meisjes defileren in bad
pak. want het spreekt van
zelf dat ook het figuurtje
van belang is. Niet te dik,
niet te dun. niet reusachtig
groot, slanke dijen, goed
gevormde benen, kortom,
van deze proef hangt ook
biezonder veel af. Het li
chaam moet harmonisch
Dendermonde. Lieve Aerts: Reen twee zonder drie. (v)
schreven wij en onze colle
ga's te Sint-Gillis Den
dermonde verkozen tot
Bioemenprinses. Een hoop
die acht jonge meisjes we
ken hadden gekoesterd en
die alleen voor Lieve wer
kelijkheid werd. Ze vervul
de haar funktie met de ei
genschappen die haar ken
merken: vriendelijkheid
die recht uit het hart komt
en die haar in feite nog
mooier maken dan ze al is,
vrolijk, boordevol optimis
me en rechtschapen. Het
jaar was voorbij eer ze het
wist. Maar ze werd in 1983
verkozen tot Bloemenko-
ningin. de derde in de rij.
Lieve ken haar geluk nau
welijks op. En zo begon
stilaan het sprookje zich te
voltrekken. Geen twee
zonder drie. moet ze heb
ben gedacht en toen ze vo
rig jaar vanuit Brussel een
vleiende uitnodiging kreeg
om mee te doen aan de
verkiezing van Miss Octo-
pusy naar aanleiding van de
première van de nieuwe Ja
mes Bond film. diende Lie
ve met pijn in het hart aan
deze uitnodiging te verza
ken. Maar beleefd en
vriendelijk liet ze ook we
ten dat ze misschien wel op
een volgende uitnodiging
wel eens zou kunnen in
gaan. En die invitatie
kwam er: een sierlijke brief
..•met de vraag of ze zich niet
geroepen voelde om kandi
daat te zijn voor de verkie
zing van Miss België.
inschrijvingen die wordt
geschat op ongeveer 300
jonge meisjes uit Vlaande
ren. Brussel en Wallonië.
Lieve Aerts: «Een driehon
derd kandidaten schreven
in. We moesten een recen--
te foto opsturen met daar
bij enkele gegevens over
onszelf. Naam. adres, be
roep, leeftijd, de maten,
hobby's. Op basis daarvan
werd een eerste selektie ge
maakt. De 64 die overble
ven mochten naar Brussel
komen om voor een jury te
verschijnen die dan de 20
kandidaten zou aanduiden
die naar de finale moch
ten».
Het werd een spannende
namiddag, want zegt Lieve,
iedereen taxeert zowat
iedereen. En wanneer je
aan het tellen gaat. raak je
vlug aan het getal 20. Dan
stel je vast dat je jezelf bij
die twintig geen kans geeft,
al schrijf je er voor jezelf
ook een aantal onmiddel
lijk af. «Je kijkt naar het
voorkomen, naar de hou
ding, de kledij». Daar kan
je al veel uit opmaken, be
weert Lieve die met haar
pronostiek goed zat, want
14 van de twintig meisjes
die finaliste zijn, kwamen
ook voor op haar lijstje van
de beste twintig. Die meis
jes komen een voor een bij
een jury die enkele vragen
stelt en wil weten of je
inderdaad kunt wat je hebt
geschreven. Lieve die vlot
drie talen spreekt, door-
gevormd zijn en een lieve
snoet alleen volstaat niet.
zoals evenmin een schitte
rende body niet voldoende
is als er in het hoofdje geen
hersens zitten. Een Miss
verkiezing op dit niveau is
dus meer dan wat de femi
nisten ons voorhouden.
Dan begint de knagende
spanning. Na een hele poos
worden een hele resem na
men afgeroepn. «Zo een 25
tot 30 kandidaten worden
zonder meer naar huis ge
stuurd. Voor hen is de
spanning voorbij. Voor hen
is er geen finale weggelegd.
Bij sommigen komen de
traantjes boven omdat de
verwachtingen te hoog wa
ren». Daarna vergadert de
jury opnieuw, worden de
kandidaten opnieuw opge
roepen en na verloop van
tijd valt het verdikt: «Dit
keer twintig namen en dat
zijn de finalisten». Lieve
was erbij en samen met
haar ook de 23-jarige Anne
Verstuyven uit Lokeren die
de titel van Miss Sporting
draagt. Zij en nog vier an
dere Vlaamse meisjes tus
sen de 17 en de 25 jaar.
Voor hen begon het onver
getelijke avontuur.
Streng
Je moet nu niet gaan veron
derstellen dat door deze
jonge dames plots de we
reld van de lukse opengaat.
Ze worden verwend dat
wel. Maar dat mag ook,
want binnen de kortste tijd
wacht hen een zware oplei
ding. Het zijn immers lang
niet allemaal topmanne-
quins die de eindronde be
reiken. En vermits er op de
finaleavond een bontman
tel, een avondjurk en een
badpak volgens de regels
van de kunst moet geshowd
worden, dient er ook geoe
fend. Niet individueel,
maar in groep. Mevrouw
Muller, onderwerpt haar
beschermelingen aan een
haast militaire tucht. De
twintig schoonheden wor
den getraind in kameraad
schap, vriendelijkheid,
voorkomendheid. Dat ge
beurde onder meer in Tu
nesië waar de meisjes een
achtdaagse reis kregen aan
geboden. Al was dat geen
lachertje. Tijd om te zon
nen was er niet en een of
andere amoureuze ontmoe
ting met de prins van hun
dromen al evenmin. Voort
durend stonden er fotoses
sies, repetities, interviews,
ontvangsten en bezoeken
op het programma. Een
maal kregen de dametjes
een buitenkansje toen de
bekende kineast Roman
Polanski aan het vrouwe
lijk gezelschap een avondje
uit aanbood in zijn verblijf
plaats. Maar mevrouw
Muller wilde daar niet van
horen tenzij ook de aanwe
zige journalisten mee
mochten. En dat was vol
gens Polanski iets teveel
van het goede. Hij trak
teerde dan maar in het ho
tel waar de Belgische
schoonheden logeerden op
een drankje van de beste
klasse.
Uiteraard bleef in Tunesië
het bezoek van zoveel
schoons niet onopgemerkt.
Er verschenen foto's van
het gezelschap in de kran
ten, de radio maakte er
melding van en de Tunesi
sche televisie stuurde zelfs
een filmploeg op het Belgi
sche groepje af. Van pro
motie gesproken. Het wa
ren acht heerlijke dagen,
maar ook dagen van hard
werken.
«Niets wordt aan het toeval
overgelaten», zegt Lieve
Aerts. «Alles is tot in het
kleinste detail voorzien en
uitgekiend. Niets ontsnapt
er aan het alziend oog van
mevrouw Muller die zeer
goed beseft dat zij een gro
te verantwoordelijkheid op
zich heeft genomen. Van
buitennissigheden wil zij
niet weten en wie toch een
zijsprongetje maakt kan er
vanop aan dat dit bij de
finale duur te staan zal
komen».
Een droom?
Lieve, pas terug van een
treinreis, maar toch al weer
stralend, heeft tot op heden
alleen maar goede herinne
ringen. «Het is een echte
belevenis», zegt zij, «een
uitdaging ook. Die vereist
veel zelfdiscipline en dat is
toch heel wat».
Zaterdag wordt de grote
dag. Het programma ligt
vast en wat meer is de twin
tig meisjes weten ook pre
cies wat zij zullen te doen
hebben. Voor elke kandi
date werd er een badpak,
een bontmantel en een
avondkleed uitgekozen,
passend natuurlijk bij de
lichaamslengte, de kleur
van het haar. De schoenen
hebben voor iedereen de
zelfde hakhoogte, dat is
voorzien in het reglement.
In de namiddag zullen de
twintig worden onder
vraagd door een jury, die
weer bestaat uit andere
mensen dan de juryleden
die de preselektie hebben
gevoerd. Zo is een van de
juryleden Miss Universe.
Later op de avond, komen
ze dan voor het grote pu
bliek. Het casino van Mid
delkerke zal inderdaad
meer dan nokvol zitten om
deze verkiezing mee te ma
ken. De twintig meisjes
presenteren zich in bont
mantel in avondkledij (een
prachtige hoepelrok met
bijhorend corsage dat wer
kelijk beeldig staat zegt
Lieve) en in badpak. Die
presentatie gebeurt op mu
ziek en verloopt volgens
een ingestudeerd patroon
waarbij de meisjes meerde
re malen van plaats verwis
selen. Op die wijze kan de
jury zich een uitstekend
idee vormen van de manier
waarop de dames zich
voortbewegen. Elegantie,
vriendelijkheid, schoon
heid, voorkomen, kortom
alle vrouwelijke éigen
schappen spelen een voor
name rol. Wie deze best
weet te kombineren en zich
bovendien ook nog spon
taan gedraagt in deze rol,
wordt allicht de nieuwe
Miss België. Voor haar is
de hoogste roem wegge
legd. Wat wordt het wan
neer Lieve de titel krijgt,
wilden we weten? «Ik heb
een zaak en wanneer ik
Miss België moest worden,
zou dat enerzijds proble
men geven, maar ander
zijds zou het ook een flink
stuk promotie zijn voor het
schoonheidssalon dat ik
uitbaat. In elk geval zou ik
de verplichtingen nakomen
die aan het behalen van
deze titel zijn verbonden.
Onder meer voor een
maandje naar Canada als
Dendermonde. Lieve Aerts stelt zich blijkbaar enkele vragen (v)
voorbereiding op de ver
kiezing van Miss World.
Maar daarnaast zijn er nog
de vele prestaties die van
een Miss België worden
verwacht. Ik zou het na
tuurlijk fijn vinden, maar
ik zal het ook weer niet
besterven als ik het niet
ben».» Lieve is dus realist
genoeg om te beseffen dat
haar hele leven niet afhangt
van deze ene avond, al gun
nen we haar het sukses van
harte en zullen we voor
haar ook duimen op het
thuisfront.
Tekenen
De kandidaten zullen trou
wens ook een praktische
proef moeten afleggen. En
ook hier kregen zij niet de
keuze, al werd wel reke
ning gehouden met de be
gaafdheden. Zo moet Lie
ve een tekening maken van
een medekandidate. Teke
nen is de hobby van Lieve,
vooral dan het portretteke
nen. We herinneren haar
ons nog als de nooit opkij
kende en steeds doorwer
kende tekenaarster op han
delsbeurzen en braderijen.
Met naast zich een piepfijn
fotootje, prachtig overge
bracht op papier. De gelij
kenis is treffend. «Maar
daar is veel werk aan», zegt
Lieve terwijl moeder heel
even een portret laat zien
dat Lieve maakte. «Ik volg
de vier jaar akademie te
Dendermonde en tijdens
die lessen leerde ik werken
met een potlood. Later,
toen ik estetiek studeerde
kwam daar portrettekenei U)
bij. Helaas, er rest mij nic
zoveel tijd meer om dcAUd
hobby te beoefenen. Maa >r
ik doe het graag en kan mi
er in de avondlijke en zelt> |3
nachtelijke uren mee bezii |j
houden. Je wordt er nie
moe van», zegt Lieve dii l.
ons aantoont hoe er moe i
gelet worden op de vel je
details die in de tekeningen
worden aangebracht. s
Misschien brengt haar te e
kentalent haar zaterdag ge it
luk bij. Want hoe je h<
ook keert of draait. Lie'
heeft alles om een pril
Miss België te zijn. En zeil
wanneer ze niet wordt
kozen, toch blijft ze vo
ofis een stralende Bloi
menprinses en -koningin
Sint-Niklaas. Hilde Wijmeersch en Griet Van de Moortel toasten op het sukses
Gons TV-kijkend Vlaanderen stelde zich benieuwd de
vraag of Hilde en Griet het rekord van de IQ-kwis konden
halen. Wij togen naar Nieuwkerken-Waas en volgden
daar ter plaatse hoe het afliep. Op de geopende deur van
restaurant «Fornuis» prijkt een papier met de melding
«Dinsdag 15 mei gesloten». Om een te grote toeloop te
vermijden? Ja, want Hilde Wijmeersch, gehuwd met
Guido Peeters, en haar schoonzus Griet Van de Moortel
(gemeenteontvanger te Puurs) en gehuwd met garage
houder Mon Peeters dingen naar het rekord aantal
overwinningen in de IQ-kwis.
Omstreeks 20 u vallen de vrienden, familieleden en kennis
sen binnen Griet heeft de steun van haar kollega's, Ludo
en René. De gelagzaal wordt weldro omgevormd in een
TV-zoal. Griet en Hilde lopen er lachend doch ietwat
zenuwachtig bij. 20ul0, de stoelen worden dichterbi|
geschoven en zelfs het programma «Kunstzaken» is er
teveel aan. De video staat startensklaar. Op dit toestel
prijken vier souvenirs, nl: het IQ-kwisboek van Herman
Van Molle, het door Guido zelfgemoakt letterraam waarop
Hilde uren oefende, een kaors uit Fatima die door Veerle
een vriendin van Griet telkenmole als het kwis was werd
ontstoken en een paar konijnenpoten. Vragen en ant
woorden worden tijdens de kwis lachend gekommenta-
riëerd door het tweetal en ook door Mon en Guido. Op
zeker ogenblik staat de stand 45-0 in het nadeel van de
schoonzusjes. Een kritisch moment dat weldra omslaat,
want vanaf dat ogenblik beginnen de dames met de
regelmaat von een klok te skoren Zelfs zo regelmatig dat
ze in één ruk door toeslaan naar de eindstand (151-45).
Alleszeggende cijfers die nog worden onderstreept door
Hilde. Zij vormt op amper 42 sekonden vervolgens het 20-
letterwoord (letterkundeonderwijs). De kwis is gewonnen,
het rekordbedrag van 482 300 fr. is binnen! Luid applaus
in de gelogzaol, bloemen, gelukwensen, geschenken en
Griet en Hilde die onmiddellijk beginnen met het ontstop
pen van de champagneflessen. Er wordt,geklonken op een
briljante overwinnina.
Konijnenpootjes
Nog meer vrienden komen de feestvierders vervoegen. In
al die drukte lukte het ons Griet en Hilde even terzi|de te
nemen voor een kort vraaggesprek Na al die stress en
vooral omdat ze het resultaat al die tijd dienden te
verzwijgen voelden beiden zich nu gelukkig. Ontspannen
gaven ze toe dat de kwis over zijn geheel bekeken zwoor
was en ze er vaak slapeloze nachten hebben aan overge
houden, Niettemin denken ze met een tikkeltje weemoed
T|
Sint-Niklaas. Heel wat sympatizanten waren in het
restaurant komen opdagen voor de rekorduitzending
terug naar deze suksesvolle periode. Positief daarbij was
de voortdurende stimulerende steun van beider echtgeno
ten. Alhoewel ze geen feministen zijn, vonden ze het toch
prachtig al die kwissende monnen te hebben geklopt.
Daarbij was het geheel hen boeiend en intens overgeko
men. Alhoewel ze nooit in paniek verkeerden en er steeds
werd gerekend op de snelheid van Hilde bij de woordvor
ming, gaven ze grif toe dat het absolute dieptepunt bij de
vierde uitgave voor kwam en dat ook de achtste uitvoering M.
niet von de poes was! Vooral de vierde, toen vertraagde
TV-beelden hen als winnoar diende aan te duiden. Een
pittige anekdote daaromtrent: Hilde had bij elke kwis een
paar konijnenpootjes in de zak. Deze had ze een tiental
jaar geleden van Guido gekregen toen ze voor twee
maanden naar Zaïre vertrok. Tijdens elke kwis rookte ze
deze pootjes meermaals aon, behalve ti|dens die bewuste
vierde uitgave (ze was het gewoon vergeten) Niettemin
bleef het geluk oan hun zijde, doch het dient toegegeven]
dat er ook hord werd voor gewcV-t. Er bestaan immers
1240 twintig-letterwoorden! Griet en Hilde leerden ze, via W
een bepaald systeem allen uit het hoofd. Hilde bleek ook I
sterk bij denkvragen en Griet was sluw bij het afkloppen
om de tegenstanders zo weinig mogelijk kansen te laten.
Het eindresultaat is bekend: rekordhouder met glans en
glorie en bijna een half miljoen aan gewonnen premies.
Voor hen is een Laiijns sp eek woord erg toepasselijk- gollo
conente spes redit» of «de hoop keert weer als de haan
kraait».
Wie beter dan Griet en Hilde wil doen, die moet de haan
tienmaal suksesvol horen kraaien (een n;et-onmogelijke
doch wel zware opgave)!
Reportage: Willy Qudé
