Het regende dat het goot op de
Honky Tonk Jazzboot
The Scabs «top of the bill» in Melselë
er eerste leerlingen voordracht te Dendermonde
Muziekgroep «Gaudeamus» brengt
De Voorpost - 1.6.1984 - 23
Het leek de ark van Noë wel zoals wij daar zaten op een van de twee boten, met
die voortdurende stortregens om ons heen, en dat gerén over de loopplank,
precies alsof ze de laatste zeldzame diersoorten nog aan boord moesten
nn brengen voordat de eigenlijke zondvloed zou losbarsten. Buiten op de
v Driehuizensteiger stonden de dappere doordrijvers van de Lazy City N.O. Jazz
Band op hun instrumenten te blazen, te kloppen en te slaan, en zij speelden
daarbij zo'n weemoedige melodie dat wij al vreesden met man en muis te
vergaan. Maar geen nood, de jarige zeerot Marcel Vermeir verscheen op het
dek en spontaan hieven de Lazy-boys een vreugdelied aan, de jazzy-bewerking
van Happy Birthday deed de harten sneller gaan.
Dendermonde. Zij zorgden voor de steengoede muziek op de jazzboot. (v)
tonde. De loopbrug naar de jazzboot werd door heel wat muziekliefhebbers
I. M
De BASF-boot voer al af,
met daarop de bekende
Jeggpap Band, die de Mis-
sissippi-sfeer er al direkt
inhamerde. Wuiven met de
zakdoek dus, en dan maar
wachten tot wanneer onze
Camel-boot het ruime sop
zou kiezen. Bleek dat het
Duitse orkest, de Henning
Paur's N.O. Wanderers,
nog niet aangekomen wa
ren Dan waren hun vaders
in 1940 heel wat stipter.
Enige minuten voordat de
opvarenden de boot wilden
kapen, kwamen zij dan
toch de plank opgehuppeld,
en de van ernst doortrok
ken kapitein het resoluut
het anker losgooien. Eerst
ging het naar Dendermon
de, onder de twee bruggen
door tot aan de Dender-
brug. Zo grijs als de lucht
was, zo zwart was het water
onder ons. Maar daarom
niet getreurd, de steven
werd gewend en hop... daar
gingen we weer terug naar
Baasrode. Reeds door een
half uur riviervaren ge
sterkt vaarden we de Drie
huizensteiger weer voorbij
zonder al te veel emoties te
laten blijken - zo past het
immers een Mississippi-
vaarder, «cool» blijven in
alle omstandigheden - en
met een licht huppelende
tred, op het ritme van de
baren en duidelijk naast dat
van de muziek, begaven wij
ons naar het ruim om het
orkest bezig te horen, en de
innerlijke plantengroei te
begieten (onze maag en dar
men bedoelen we, niet het
personeel).
Dat viel best mee, de mu
ziek was een mengeling
van Jelly Roll Morton, King
Oliver en Louis Armstrong
dat had ik al vooraf uit
het hoofd geleerd trou
wens - en was ook zeer te
genieten door de niet-spe-
cialist, de grote meerder
heid dus. Met een beetje
fantasie kon je je op de gro
te Amerikaanse stroom wa
nen, ergens tussen New Or
leans en Saint-Louis, en
doordat we op gelijke hoog
te van de waterspiegel za
ten leken enkele knoestige
boomstronken wel kroko
dillen te zijn. Natuurlijk
moet je om zulke taferelen
voor ogen te krijgen óf re
delijk diep in het glas geke
ken hebben, óf reeds van bij
geboorte over een ongezon
de buitensporigheid in je
kleine hersenen beschik
ken, zoals de steller van dit
artikel.
Weer naar de realiteit nu,
en dat betekende dat er ver
traging in het schema was.
Dus kon Temse niet bereikt
worden, en dus legden de
boten maar aan in Sint-
Amands, waar de beroemde
dichter Emile Verhaeren
(Wie zegt u?) zijn verzen
placht te schrijven. Bleek
echter dat de lokale inboor
lingen een sterk aan het
Nederlands verwant soort
van Frans spraken, waarbij
op de terrasjes het woord
«garfon» met de vrolijke
Vlaamse rollende «rrr»
werd uitgesproken.
Wij hebben ons dus duide
lijk verkeerd geïnformeerd,
maar tijdens de les W.O. in
't school vloog ik altijd bui
ten, en zodoende...
Toen wij de inheemsen nog
enige vriendelijke woorden
in het kreools toespraken,
keken zij ons bevreemd
aan. Een rare situatie daar,
die verstaan daar nog hun
eigen dialekt niet! Maar
kom, het weer was veel be
ter (dat wil zeggen, het goot
wat minder), en wij weer
weg naar onze riviersto
mer.
Omstuwd door Camel-meis
jes ik liep toevallig in de
weg - liep ik de loopplank
op, struikelde over een half
natte dweil en mijn engel
bewaarster redde me van
een fris bad. Het orkest be
gon weer te spelen, en over
al begonnen groepjes te
kaarten, echt in de «real
style» met valsspelers en
zeurzakken, en de nodige
ruzies. Spijtig genoeg was
er niemand met een revol
ver of een rapier bij, voor
een duelletje of zo, dan zou
het nog veel echter geleken
hebben. Maar 't schijnt dat
daar te lang van te voren
een vergunning moet voor
aangevraagd worden, en 't
is ook te moeilijk om op te
kuisen.
Uiteraard stonden wij al op
het dèk, en te laat merkten
wij dus dat wij niet gingen
stoppen aan de Driehuizen.
Met een betrapt gevoel lie
pen wij weer naar het want,
waar de meer ervaren reizi
gers rustig waren blijven
zitten, en nijdig keken wij
naar de oever van Vlassen
broek. Maar toen de boot
Dendermonde. Bij een frisse pint werd er naar muziek geluisterd, (v)
Dendermonde. De Lazy City N.O. Jazzband verwelkomde de jazzfanaten. (v)
zich omkeerde op de Schel
de was onze woede al lang
over, en met een onverval
ste jazz-stem begroetten wij
allemaal de Baasroodse be
regende kijklustigen.
Cool stapten wij van de
boot, en nog veel koeler was
het wat later toen wij in een
zee van water stonden te
liften. Gelukkig kwam er
een Honky-Tonker voorbij,
en die laadde ons mee naar
de Beiaardstede. Dat was
nog eens singing in the
rain.
's Zondags was het veel be
ter weer - dat zegt ons toch
Piet Heuvinck, en die ziet er
nogal bruin uit - en dat
deed de geestdrift cn het
aantal opvarenden natuur
lijk heel wat stijgen. Drie
boten zaten propvol, samen
een kleine duizend man De
firma Pisang Ambon had
zijn beste klanten uitgeno
digd op een door hen ge
charterde boot, en het was
dus een volledige vloot die
de Schelde afvoer. Helaas
niet voor lang, want een
van de kapiteins werd plots
zo bleek als de liefde we
gens motorpech (van het
schip natuurlijk). De boel
scheen even op ontploffen
te staan, maar dank zij een
bezweringsformule van de
Honky - Tonkverantwoor-
delijken en ook nog enige
technische friemèlarijtjes
hep dat nog goed af. De
boot vaarde toen maar op
halve kracht tot juist in
Sint-Amands, en dan weer
terug. Een van de andere
boten daarentegen is zelfs
tot in Antwerpen geraakt,
een klein stadje aan de
Schelde zoals Dendermon
de, en de opzittenden kun
nen zich fier op de borst
kloppen en rondbazuinen
dat zij een stuk van de we
reld gezien hebben.
Ver of niet, het belangrijk
ste was de sfeer, en die was
geslaagd. De mannen van
Honky Tonk hebben trou
wens ervaring in dergelijke
organisaties, het is niet
voor niets al de vijfde boot
tocht. Wij kijken met milde
doch gedoseerde belang
stelling uit naar hun vol
gende evenement.
(b. ombast)
iJ Jaudeamus. We hebben het zo vaak uitgeroepen toen we nog onze wijsheid sum, want Yana is een Ne- Hilversum en greep die
ipdeden in de oude humaniora. Zondagnamiddag werden we met die uitroep derlandse die in de loop der kans met beide handen,
ipnieuw gekonfronteerd in het stadhuis te Dendermonde, waar een groep van jaren in Dendermonde ver- Toen kwam België en Yana
nele jonge mensen onder deze benaming zijn eerste leerlingenvoordracht ten is £eraakt Toen ze stond met lege handen. Ze
Si fhore bracht. In aanwezigheid natuurlijk van een aandachtig publiek Surï" J"aar Te! konaT ÏSdeZe'Sl f E
«staande uit de ouders, de broers en de zussen en hier en daar een vatortum van Utrecht te sloot zich voor te bereiden
O nuziekliefhebber die zijn nieuwsgierigheid met kon verbergen. gaan en Yana het de kans op een staatseksamen te
fana Smit stelde haar mu- was de aandacht voor de droomd viool te kunnen n*e'. bggen. Ze was 17 en Brussel. Later deed ze nog
j ikantjes voor en zei onder anderen, voor zichzelf, voor spelen dat kwam omdat een 8®diplomeerd orkestviolis- een geslaagde sprong bij
meer dat het programma de muziek, de aandacht om- strijdmakker van haar va- maar grote het muziekpedagogisch ek-
1 igal lang was uitgevallen, wat eer rondom» ons alle- der violist was en zij op deze droom had: muzikant wor- samen te Gent. En onder-
jiiaar dat kwam omdat ze maal gebeurd. Die aan- brave man zijn viool al eens a Piano- gitaar, zang tussen startte te Dender-
jraag elke leerling de kans dacht hebben we allemaal mocht tokkelen. De vreug- en ^srhande blaasinstru- monde in de Vlotgraslaan
wilde bieden zich te mani- broodnodig, zo zei de direk- de was natuurlijk groot menten kwam Yana dan in een muziekschool, boorde-
Testeren. Diverse instru- teur van de muziekschool toen ze voor haar Sinter- muziekschool terecht, vol levensvreugde. Toeval-
nenten zouden dan ook aan Yana Smit en van de mu- klaas op zesjarige leeftijd *iaar groot genoegen hg of niet «Gaudeamus».
od komen, niet alleen solo, 'ziekgroep Gaudeamus. een eerste viool ten ge- wanJ daar kon ze zich hele-
naar evenzeer in samen- Yana Smit zelf is een ver- schenke kreeg Op achtjari- m - uitleven. Het koncert
1. Het grote tema van haal meer dan waard. Zij ge leeftijd mocht ze naar de Ze kreeg een aanbieding
*zomervoordracht. heeft er eltUd van ge- murlekachool In ffilver- van Jeugd en Muziek in Met zeventien stukje» voor Dmdermonde Muzieknamiddag. De Ma„gs,em„g was groot voor het optreden van
Gaudeamus(vh)
es
n de Beverse deelgemeente Melsele zijn gisteren,
q donderdag 31 mei, de traditionele aardbeifeesten
fan start gegaan. Alle muzikale genres komen bij
leze feesten aan bod. Tot vorig jaar werd voor
opliefhebbers telkens die groep naar Melsele ge
laaid die zich het meest verdienstelijk had ge
naakt. Alle «groten» van eigen bodem stonden er al
op de planken. De afgelopen jaren zijn geen echte
uitschieters geweest in het popwereldje. Voor de
1 irganisatoren maakte dat de keuze er niét gemak-
lelijker op. Voor de uitgave 1984 wordt een nieuwe
(>ei formule uitgeprobeerd: drie formaties kan je op één
Sin ivond bekijken en beluisteren. Eén van die groepen
i tfn The Scabs, die in het Waasland nog maar één
wi keer op de planken hebben gestaan. Voor poplief-
kti lebbers een reden te meer om er vanavond te
ielsele zeker bij te zijn.
i dl rhe Scabs stralen op het single «Matchbox car». Ver-
idi odium een hoop energie beten teksten, energieke,
ver) uit. In maart 1981 bracht krachtige en dansbare mu-
Mf het viertal op eigen houtje ziek. Omdat de Belgische
tog Ie Single «So called friends/ rock door saturatie, teveel
(t Ween Faces» uit. Op de optredens van dezelfde
Iru ompilatie-elpee «No bigg groepen in een te kleine
iit Usinnes» steekt de groep markt, in een impasse ge
il hei met het nummer «Is this raakt en The Scabs zowat
ren. ive» met kop en schouders het enige nieuwe geluid
s et oven de andere uit. Een zijn, worden ze ingehaald
leg üeuwe single «There's no- om Torhout-Werchter 1983
ha Ung wrong/Beat me up» te openenn. Eind april is er
n zfrogt in eigen produktie. een nieuwe elpee uitge-
Nog meer ervaring en ap- bracht. Over dat werkstuk
«Kc prociatie bij het publiek ha- op de valreep nog enkele
Ima sn The Scabs uit een tour- vragen aan Gie Swinnen,
m 2 tee met de Kreuners in de leider van de groep
■a ti lerfst van 1982. The Scabs Je wU buiten je smalle paad-
celi, itten nu duidelijk in de lift -je, zeg je zelf. Wordt de
■rda Si de verwachtingen wor- gebalde-vuistenrock van de
ndi ten ingelost op hun eerste Scabs inderdaad op den
4 mini-elpee «Here's to you duur niet wat beperkt
14 u gang» met ondermeer de Swinnen: Je kan veel
uit met rock Ik ben er ze
ker van dat ons publiek bij
voorbeeld ook een trager
nummer van The Scabs zal
aanvaarden terwijl ik een
funk groep nog geen sukses
zie halen met een rocksong.
Op repetities wordt bij ons
geflirt met allerlei soorten
muziek, en zo zijn we bij
voorbeeld uitgekomen bij
een funky nummer als «No
pay today». Onze eerste el
pee werd gedefinieerd als
ruige rock, recht voor de
raap, maar als groep mag je
dan niet volgens die ene
definitie muziek blijven ma
ken. Je moet gewoon je ei
gen muzikale ingevingen
volgen En dat gebeurt bij
ons: spontaan gaan we
nieuwe richtingen uit.
Jullie hebben weer voor
Jean-Marie Aerts gekozen.
Is er don werkelijk maar
één producer in Belgen-
land?
Swinnen: Voor ons wel,
denk ik. De Scabs moeten
agressief klinken, en de
man daarvoor is Jean-Ma
rie. Tot nu toe zijn we heel
tevreden over hem. Waar
om zouden we dan verande
ren? We hebben al wel go-
dacht aan buitenlanders,
maar je moet ook binnen je
budget kunnen blijven. De
enige producer, buiten
Jean-Marie Aerts, die The
Scabs zou kunnen helpen,
zou een echte rockproducer
moeten zijn. Maar de relatie
met Jean-Marie is perfekt.
Julli maxi «No pay today»
klonk veel funker dan we
van The Scabs gewoon wa
ren. Een aksent verlegd
voor de toekomst?
Swinnen: «No pay today»
was bedoeld voor een maxi,
die song is niet echt repre
sentatief voor de nieuwe
nummers. Het is een beetje
een buitenbeentje. In het be
gin zou «No pay today» een
single worden, maar Jean-
Marie Aerts kon de platen
firma overtuigen om er een
maxi van te maken. Want
bijvoorbeeld in de klubs, ze
ker ook in Nederland, wor
den alleen maxi's gedraaid.
En inderdaad hebben we
dankzij die maxisingle al
enkele optredens in Neder
land vastgekregen.
Hoe klinkt de nieuwe elpee?
Swinnen: Er is een reggae-
geïnspireerde song bij, er
zijn een paar stevig rocken
de nummers. Een aantal
songs liggen duidelijk in
het verlengde van «Here's
to you, gang» en de andere
zijn meer konventionele
nummers.
Grote ambities ook over de
grens?
Swinnen: Er bestaat in Ne
derland interesse voor Bel
gische groepen, maar je
moet zoiets langzaam op
bouwen. Eerst het klubcir-
cuit rondgaan, daar een
brede basis proberen leg
gen, dan hopen dat je plaat
wordt uitgebracht en wat
promotie meekrijgt, enzo-
verder. Je hebt daar ook een
heel ander pubhek dan
hier: een ouder publiek en
een pubhek dat minder
danst maar kritischer luis
tert. Je moet wel "naar bui-
ton want in België is het
voor iedereen stilletjes.
Vooreerst natuurlijk door
de ekonomisch krisis. De
organizatoren geraken niet
uit hun kosten, het pubhek
moet tussen de optredens
gaan selekteren. Bovendien
is het verkeerd geweest van
de Belgische groepen om
zich in dat Belpophoekje te
laten duwen. Muziek is uni
verseel. De enige groep die
zich van heel dat België ge
doe niets heeft aangetrok
ken is TC Matic, en dat zijn
ook de mensen die nu het
verst staan. We hebben het
geluk gehad dat wij in '83,
toen het voor de meeste
groepen al moeilijker hep,
nog stevig bergop zijn
gegaan.
The Scabs genieten een uit
stekende live-reputatie.
Wellicht maken ze die ook
waar, vanavond tijdens de
Aardbeifeesten te Melsele
De inkom bedraagt 250 fr
In het voorprogramma spe
len L'entrepot du Congo en
Morceaux durs
Luc Van Broeckx
Dendermonde. Muzieknamiddag. Twee leerlingen van de muziekschool Yana Smit
tijdens hun optreden, (vh)
de pauze en nadien nog
eerst twaalf, werd het een
biezonder goed gevulde na
middag. Maar de toehoor
ders van deze eerste zomer-
voordracht van de muziek
school Yana Smit zullen het
zich niet hebben beklaagd.
Vanzelfsprekend was er bij
de kinderen de spanning,
maar die konden ze tot
14.00 u. afreageren op de
grote trom en de pauken
die naast de koncertruimte
waren opgesteld. Ondertus
sen werd alles in gereed
heid gebracht voor het eer
ste optreden De violen wer
den gestemd en Saskia en
Nadja mochten de spits af
bijten met een niet zo ge
makkelijke Engelse Hof
dans uit de achttiende
eeuw. Ze bracht het er goed
vanaf. Nadja zou ook het
tweede nummertje bren
gen Het allegro van
Corelli.
Het was het begin van een
puike muzikale namiddag,
waaraan de jongeren, en
ook de luisteraars veel pret
hebben beleefd Saskia.
Nadja, Cris, Syay. Vanessa.
Ilsa, Karen, Dirk, Griet. Co-
rine. Rik, Goedele. Wim en
Machteld brachten het er
samen met hun leermeeser
Yana biezonder goed vanaf
Uiteraard waren er hier en
daar de kleine onzekerhe
den, die horen nu eenmaal
bij een leerlingenvoor-
dracht, waar de zenuwen
sommigen parten speelden.
Maar de levensvreugde en
—blijheid die van de uitvoe
ring uitstraalde, sprak toch
wel boekdelen voor de wijze
waarop de lessen worden
gegeven. r
