Vijfentwintig jaar
Kunstkring
«Als ich Can» te Lebbeke
Voorzitter Achiel Vermeiren:
de balans is beslist positief
Pierre Van Rossem
De Voorpost - 10.8.190-
ha Lebbeke. De organisatoren v
Halterman, Willy De A'
tilveren jubileum (v)
])e Lebbeekse kunstkring «Als ich Can» is weldra aan vieren toe. Verdiend overigens, want
sinds zijn oprichting in 1959, tot vandaag de dag, heeft «Als ich Can» het kulturele leven in de
O.L.Vrouwgemeente op diverse wijzen geanimeerd en gestimuleerd.
Vanzelfsprekend maakte de kring in de voorbije kwarteeuw een evolutie door, werd zijn
werking gekenmerkt door perioden van hoog- en laagkonjunktuur, maar niemand kan
tegenspreken dat «Als ich Can» sinds zijn ontstaan, vaak een smaakmaker was en zich
dikwijls manifesteerde als de meest aktieve vereniging van de gemeente.
De viering van 25 jaar «Als ich Can» heeft plaats tijdens het tweede en derde weekend van de
komende septembermaand. Tevoren echter vragen de kunstkringers aandacht voor hun
tweede «Open Atelier», dat op 25 en 26 augustus a.s. op het «Hof ter Meys» te Denderbelle zijn
verloop krijgt.
Oproep
In 1959 begint de ge
schiedenis van «Als ich
Can», toen telde Lebbeke
evenals nu, flink wat inge
zetenen die, de ene al in
meerdere mate dan de ande
re, bedrijvig waren op artis
tiek gebied.
Beeldhouwer Staf Pele
ntan een man die we door
heen het gehele bestaan van
de kring zullen ontmoe
ten - liep toen reeds enige
tijd met de idee, met het
werk van deze mensen een
tentoonstelling op te bou
wen. Hij zocht gehoor bij de
toenmalige schepen van
kuituur Emiel De Winter.
Enige weken vóór septem-
berkermis werd via «De
Lebbekenaar» een oproep
gelanceerd tot alle beoefe
naars van de schilder
kunst, de literatuur, de fo
tografie, de beeldhouw
kunst - kortom tot eenie
der die op een of andere
wijze kreatief bezig was -
i de Lebbeekse kultur,ele tweedaagse met Achiel Vermeiren, Karei om zich bekend te maken.
- - - - J »--•i- Er kwam respons en tijdens
de kermisdagen werd in de
Achiel Vermeiren, haast van bij het prille begin bij
«Als ich Can» betrokken en sinds ruim tien jaar
voorzitter van de kring, heeft op de evolutie van de
Lebbeekse kunstkring overduidelijk zijn stempel
gedrukt. Lebbekenaar in hart en nieren, volgde - n
volgt! - hij bovendien het kulturele leven van zijn
geboortedorp in het algemeen, van erg dichtbij Met
hem sloegen we dan ook een babbel..
Is de balans na 25 jaar «Als ich Can»-werking
positief te noemen?
Alleen reeds het feit dat Als ich Can dit jaar een
kwarteeuw bestaat, en leeft, lijkt me een positieve
vaststelling. Weliswaar hebben we ook periodes van
laagkonjunktuur achter de rug. Maar over die
mindere tijden heen, opnieuw perioden van bloei
bereiken, illustreert m i. toch de levenskracht van
de vereniging.
Positief is bovendien dat Als ich Can voor flink wat
Lebbekenaars - voor Jan met de pet vooral - de deur
naar de kunstbeleving geopend heeft. En dat heel
wat kunstbeoefenaars - je mag ze voor mijn part
ook mensen noemen, die de kunst als hobby beoefe
nen - de kans kregen him bezigheid zinvoller te
beleven, zich te vervolmaken bovendien. Uit de
kontakten met geestesgenoten lessen puurden. En
zonder dat er sprake was van wedijver, bij zichzelf
de ambitie voelden groeien nog beter te doen.
Een lid van de kring vertrouwde me onlangs nog
toe, dat hij, zonder de kring, er al lang het bijltje bij
neergelegd had. Nu stelt die man regelmatig
tentoon.
Het valt daarnaast geenszins te ontkennen dat de
kring het kulturele leven te lebbeke gestimuleerd
heeft. Ook het Lebbeekse eigene, de folklore, bevor
derd heeft. De mensen die lid waren van de kring,
achteraf «doorgegaan» zijn in hun discipline. En dat
Als ich Can tenslotte, mensen die op andere terrei
nen aktief waren - ik denk aan Raf De Pauw, Aimé
Vercauteren met zijn dia's, Fons Heuninck met zijn
film over «Het jaar van het Dorp», het poppenteater
't Schabbernaksken - een handje toegestoken heeft
om de publieke bekendheid te halen.
Waren er de voorbije 25 Jaar doelstellingen die de
kring zich stelde, maar die nooit aan realisatie
toekwamen?
Eigenlijk was er maar één wens die niet in vervul
ling gegaan is. En dan nog om louter financiële
redenen. Het in het leven roepen van een jeugdate
lier namelijk. Hiertoe hebben we echter een vast
lokaal nodig. Dat uitsluitend ter onzer beschikking
staat. Eventueel een zaaltje, dat ook nog andere
perspektieven biedt. Ik denk aan de organisatie van
een tentoonstelling, een avondje kleinkunst. Zonder
weliswaar andere verenigingen te gaan bekonkur-
reren.
De grondidee zou echter de installatie van een
Jeugdatelier blijven. Jonge mensen, via de kring de
kan8 geven vertrouwd te geraken met diverse artis
tieke disciplines En eventueel de baan effenen naar
een kunstopleiding toe. Hun diets maken wat een
akademie is, wanneer zij erheen willen. Vanzelf
sprekend zouden in dergelijk lokaal ook gezamenlij
ke werkstonden voor de leden opgezet kunnen
worden.
Als ich Can zag nooit kunstenaars van gevestigde
faam - ik denk aan Juul Keppens, Georges Teu
gels - tot de kring toetreden. Een jammere vaststel
ling of niet?
Persoonlijk vind ik dat jammer. Ergens - en ik
wik mijn woorden - doet me dat een beetje pijn. Ik
ben bovendien met beide kunstenaars, vooral dan
met Juul Keppens. goed bevriend.
Het behoort echter niet tot de principes van de
kring bij mensen druk te gaan uitoefenen om toe te
treden Zij die toetreden, meldden zich spontaan.
Misschien is het zo dat «Als ich Can» niet beant
woordt aan de normen die beiden zich wat betreft
een kunstkring stellen. Misschien voelen ze hele
maal geen behoefte aan kon takt met anderen. Dat
kan ik hen zeker niet kwalijk nemen.
Mij persoonlijk, als fervente Lebbekenaar, die in
Lebbeke toch probeert een en ander in beweging te
brengen, doet hun afwezigheid echter pijn. Als ich
Can heeft immers toch nog andere doelstellingen
dan de leden de kans te geven tentoon te stellen.
Is een doorsnee Lebbekenaar kultuur-minded of
eerder een kuituurbarbaar?
Een doorsnee Lebbekenaar is niet zo kultuurmin-
ded, maar evenmin een kuituurbarbaar als een
doorsnee Vlaming dat is. Met dit verschil dat je een
duidelijk onderscheid moet maken tussen de stede
lingen en de dorpsbewoners. Stedelingen beschik
ken uiteraard over een betere kulturele groeibodem,
nemen makkelijker aan het kulturele leven deel.
Ook in kleine provinciestadjes, zoals bijvoorbeeld in
Dendermonde. waar o.a. een muziek- en een tekena-
kademie. met jarenlange traditie, een brede kring
van bezoekers en geïnteresseerden - al zijn het
maar familieleden - gevormd hebben.
Wat het platteland betreft mag geenszins meteen
een plotse ommekeer vörwacht worden. Een proces
van kulturele bewustwording verloopt immers lang
zaam. Het komt er bovendien op aan de mensen
allereerst in kontakt te brengen met eenvoudige,
begrijpbare kunst en ze aldus op de weg te zetten. De
laatste jaren is de toestand te Lebbeke trouwens
gunstig geëvolueerd. We mochten een flinke aan
groei van de toneelverenigingen vaststellen en nie
mand kan ontkennen dat ook het spelpeil flink
verbeterd is Daarnaast hebben we momenteel twee
koorgezelschappen, een fotoklub, Incar. Op dat vlak
meen ik dat de ontwikkeling van de Gemeentelijke
Muziekschool bepalend is geweest. De school durft
bovendien initiatieven te nemen. Ik herinner me
bijvoorbeeld een balletavond in Ons Huis, waarvoor
een erg ruime belangstelling bestond. Dergelijke
vaststellingen openen perspektieven voor de toe
komst.
Bestaat er voldoende belangstelling vanwege de
overheid voor het kulturele?
Op dergelijke vraag hoor je vaak het klassieke
neen-antwoord vallen. Ik denk daar echter anders
over De overheidshulp kan natuurlijk altijd beter
Maar anderzijds meen ik dat veel mensen die over
heid te veel zien als een melkkoe. We moeten op dat
vlak realist blijven. En die overheid eerder die
initiatieven laten steunen, die anders nooit aan bod
zouden komen.
Wat Lebbeke betreft hebben wij, meen ik, beslist
geen reden tot klagen. Als ich Can is aktief. En waar
het kan helpt de overheid ons. Materieel. En dat vind
ik belangrijk. De overheid is er immers niet om
konstant te putten te vullen.
Opvallend te Lebbeke is de vaststelling dat de drie
fondsen - Davids-, Willems- en Vermeylenfonds -
die in heel wat gemeenten aan de kulturele kar
stoten, een zeer lijdzaam bestaan voeren. Ze ont
plooien haast geen enkele aktiviteit van betekenis.
Hoe sta Jij daar tegenover?
Het Davidsfonds heeft de voorbije jaren wel een en
ander georganiseerd. Van het Willemsfonds is in
Lebbeke geen sprake meer en wat de socialistische
zuil betreft, heb je de CSC die evenmin gensters
slaat. Wel jammer eigenlijk. Omdat zij ergens de
brede basis zouden kunnen vormen voor bepaalde
initiatieven, die onderwerpen in de belangstelling
zouden kunnen brengen, waarover nu gezwegen
wordt.
Onlangs werd een gemeentelijke kulturele raad
boven de doopvont gehouden. Een positief besluit?
Een zeer positief besluit. Dergelijke kulturele raad
kan m.i. alleen maar bevorderend werken. We mo
gen van die raad echter geen mirakels verwachten.
Al bij al blijft dergelijke raad uitsluitend een advise
rend orgaan Die raad kan echter ook zelf initiatie
ven nemen. Het kan een ontmoetingsplaats worden,
waar sommige harde kanten afgerond kunnen wor
den en waar opbouwend werk kan worden verricht.
Waarom was je bij de oprichting zelf niet betrokken?
Je hebt mensen die overal bij betrokken willen
zijn. Dat is beslist mijn bedoeling niet meer. Die
kultuurraad is toekomstgericht. Dus moeten jonge
re mensen de zaak in handen nemen. Wat dat betreft
ergert het mij bijvoorbeeld in hoge mate dat een
Reagan, die toch al 72 is, zich opnieuw kandidaat
stelt voor het Amerikaanse presidentschap en dat
wanneer ik naar de andere kant blik, ik daar een
Opperste Sovjet bemerk, die meer op een oude
mannenhuis lijkt. Moet de toekomst in handen
gelegd worden van mensen van 70 en meer?
bovenzaal van Ons Huis een
tentoonstelling georgani
seerd.
Jammer genoeg is de do-
kumentatie die de
kunstkring omtrent die
eerste aktiviteit nog rest
- een affiche en een paar
kranteknipsels - eerder be
perkt en onvolledig. Zodat
een volledige deelnemers
lijst onmogelijk kon wor-
den samengesteld. In be- ubbeke. Impressie van het
perkte kring werd toen ook
een bespreking van Pieter
Verleysen, die in alle eer-
lijkheid en openhartigheid wetmatig iets in een
zijn kijk gaf op het geèxpo- kunstkring. Want velen
seerde. verspreid. Volledig voelen geroepen, maar
schijnt die echter evenmin. wanl,eer sultses uitblijft
Korte tyd later werd in de I0lgt llug ontmoediging en
raadszaal van het gemeen- WOrdt afgehaakt
tehuis, onder het voorzit- Tijdens die periode vorm-
terschap van schepen De de Iooral het Mo Fms
Winter, een algemene ver- Bom-g^n,, gjg Wezemael
gadering belegd, waarop en sar PeIemBD de motor
een vijfentwintigtal kun- van de 1973
stenaars-in-de-dop aanwe- pieter Verleysen omwille
zig waren. «Als ich Can« vad beroepsbezigheden ont-
J°' £*>mtler slag en to de toop van de
werd Viktor Van Praat ver- meimasnd kwam in nieuw
kozen ondervoorzitter was bestuur tot stand: Jos Tas.
Achiel Vermeiren, Frangoia schepen van kuituur fere-
Lefever verrichtte het sek- voorzltter), Aohlel Vermei-
retariaatswerk en Stat Pels- „n (voorzitter), vtktor VaJ1
man (ondervoorzitter),
vervolledigden dit bestuur FraJ1B Bourgeois (aekreta-
als leden. ris-schatbewaarder), Ar-
Uit ervaring geleerd thur De Boeck (verslagge-
Een nieuwe tentoonstel- ver) en Staf Peleman, Rik
ling, in de loop van 1960, Wezemael en Karei Halter-
opnieuw in Ons Huis, was man (materiaalverantwoor
de volgende Als ich Can- delijken).
aktiviteit. Van een werking
die de pannen van het dak Bloeiperiode
deed kletteren, was aan van- Nieuwe bezems veegden -
kelijk overigens geen spra- toen ook - goed. En in de
ke. Gebrek aan initiatief en loop van de zomer organi-
het aannemen van een eer- seerde de kring een foto-
wedstrijd met als onder
der aarzelende houding,
waren hier beslist niet
vreemd aan.
Een nieuw bestuur Pie
ter Verleysen (voorzitter),
Achiel Vermeiren (onder
werp «Ontdek de schone
hoekjes van Lebbeke».
Wellicht viel er te Lebbe
ke weinig te ontdekken
want slechts een dertigtal
voorzitter) en Frans Bout- inzendingen het werk
geois (sekretari8) zou van zeven deelnemers be-
hierin echter verandering reikten de organisatoren,
brengen. Want onder im- De «Als ich Can»-ploeg
puls van het duo Verleysen- werd echter geenszins be-
Bourgeois kende de kring vangen door symptomen
een echte start en beleefde van ontmoediging. In-
zij de aanloop naar een tegendeel. Er werd gezocht
bloeiperiode toe. naar verruiming en ver-
Tot in 1986 stonden niet nieuwing. Een manier
alleen de jaarlijkse tentoon- daartoe was het toestappen
stellingen in Ons Huis op naar het publiek
het programma, maar trad Een eerste aktiviteit in
de kring ook naar buiten, die richting was de organi-
Zo nam «Als ich Can» in satie in het Volkshuis, van
1961 en in 1963 deel aan een tentoonstelling. Met
tentoonstellingen te Ukkel voordracht door de leerlin-
en te Halls Er volgde een gen van de plaatselijke Ge-
brede waaier van aktivitei- meentelij ke Muziekschool.
ten. Diverse sprekers wa- Tussen de optredens in,
ren toen bij de kring te werden de leden van de
gast. O.a. M. De Bruyn kring aan het pubhek voor-
(beeldhouwkunst), Dom gesteld. De bijval bleek erop
Antoine (architektuur), te wijzen dat men op het
Broeder Franciscus (kunst- goede spoor zat. Kontakt
strekkingen) en dichter werd genomen met andere
Maunts Van Vossole. verenigingen en zalen en
De ervaring leerde boven- Als ich Can was de uitge-
dien dat de kring zich in zo sproken pluralistische toer
ruim mogelijke mate a-poli- op. Kontakten werden ook
tiek moest opstellen. En dat gelegd met organisatoren
het opzetten van louter en galerijen met het oog op
groepstentoonstellingen het organiseren van indivi-
niet de ideale manier was duele tentoonstellingen,
om de leden individueel aan Het werd voor de leden van
hun trekken te laten ko- de kring de aanvang van de
men. Men besloot toen over- «tentoonstellingsperiode»,
igens over te stappen naar Geen maand ging voorbij
de organisatie van twee in- of één of meerdere leden
dividuele tentoonstellingen stelden ergens tentoon,
per jaar. Een norm die alle Vanwege het gemeentebe-
leden meer armslag gaf. stuur erevoorzitter sche-
Een paar maal 's jaars pen Tas fungeerde als kon
togen de leden ook op stu- taktman verkreeg de
diereis en brachten zij be- kring bovendien enkele fa-
zoeken aan tentoonstellin- oiliteiten. Uit deze periode
gen en werkkringen van dateren ook de met Paas-en
bekende kunstenaars O.a. Septemberkermis weerke-
aan de expositie rond het rende tentoonstellingen in
Fauvisme te Melchelen, het gemeentehuisVoor het
Middelheim, het atelier van eerst ook werd een «Einde-
kunstenaar-restaurateur jaarssalon» opgezet. Het
Van der Veken enz. was de periode dat de kring
In 1967 nam de kring, zelf niet langer vroeg, maar
die inmiddels uitgegroeid gevraagd werd.
was tot een echte vrien- Begin 1974 werd er deel
denkring, andere initiatie- genomen aan het Lentesa-
ven. In deze zomer van dat ion te Wieze en werd inge-
jaar werd o a een diawed- gaan op een uitnodiging
strijd uitgeschreven. Het van de Volkstuinders uit de
resultaat beantwoordde we- H.Kruisparochie. De kring
liswaar niet aan de ver- bleef dus op de suksestoer.
wachtingen - amper een 1975 brengt de voortzet-
dertigtal inzendingen - ting van de gewone aktivi
maar het bestuur gaf de teiten. Als ich Can ligt dat
moed niet op en het jaar jaar zij het onuitgespro-
nadien werd een tekenwed- ken aan de basis van een
strijd uitgeschreven. Toen Kulturele Veertiendaagse,
werden de stoutste ver- een eenmalige bedoening te
wachtingen overtroffen: Lebbeke, met als markante
550 deelnemers. Zodat de feiten voor de kring een
kring bij de gemeente ging open ateüer met een enor-
aankloppen om behoorlijke me belangstelling van de
prijzen te kunnen uitdelen, scholen en een tentoonstel-
Voor de kring begon ach- ling gewijd aan Willy De
teraf een periode van min- Herdt, Maurice De Naeyer
dere aktiviteit naar bui te- en Oscar Wezemael. die vijf-
nuit. Als ich Can was uitge- tig jaar tevoren samen in
groeid tot een intieme het gemeentehuis hadden
vriendenkring, waarvan de tentoongesteld. 1975 is ook
leden mekaar regelmatig het jaar dat Frans Bour-
ontmoetten, met af en toe geois na een jarenlange ak-
kollektieve en individuele tieve inzet, ontslag neemt
tentoonstellingen, maar als sekretaris en opgevolgd
waar het aksent meer lag wordt door Karei Hael-
op de onderlinge kontakten terman.
dan op het zoeken, als De jaren schuiven voorbij
kunstkring, naar bekend- het ene al meer «gevuld»
heid bij het grote publiok. dan het andere - geken-
Leden kwamen en gin- merkt door een bestendige
gen Wat ook later niet ver- groei naar ruimere pu-
anderen zou. Overigens een blieke bekendheid.
'hartjes leggen' (arch)
In 1976 wordt ter gele
genheid van Statiestraat-
kermis een kollektieve ten
toonstelling georgani
seerd. Als uitloper stellen
Als ich Can-leden, een jaar
later, hun werken tentoon
in de étalages van de Statie-
straatse handelaars. Het
«Vierde Eindejaarssalon»
wordt te Vlassenbroek op
gezet. Ondertussen was
Lebbeke uitgegroeid tot
Groot-Lebbeke en wilde Als
ich Can graag mensen uit
Wieze en Denderbelle in
zijn kring opnemen. Er
werden dan ook vergade
ringen belegd in beide deel
gemeenten, maar de res
pons is mager en het uitein
delijke resultaat nihil.
Hartjesleggen
Begin juli 1977 legde de
kunstkring de basis van
een hernieuwde traditie:
het hartjesleggen. Dit
«hartjesleggen» is een
folkloristisch gebruik dat
veertig jaar geleden (op
Sint-Pieter, 29 juni) door de
jeugd enorm beoefend
werd.
Het was Staf Peleman die
de idee op tafel gooide, dit
oude gebruik uit de verge
telheid té halen. De
kunstkring werkte de idee
uit en meer dan zestig kin
deren kwamen opdagen
voor de eerste uitgave. Deze
belangstelling zou, een jaar
later, in het kader van het
dorpsfeest, zelfs verdub
belen.
Rond dat «hartjesleggen»
werden flink wat andere
aktivitei ten georganiseerd.
O.m. muzikale koncerten,
folkloristische en edukatie-
ve tentoonstellingen, toe
ristische diamontages,
films in verband met Lebbe
ke, kleinkunst en poppen
spel. Het gehele gebeuren
mocht ^ch doorheen de ja
ren in een groeiende be
langstelling verheugen.
Belangrijk hierbij was, dat
het weekeind van eind juni
of begin juli, verplaatst
werd naar het weekeind
van 15 augustus, gelijktij
dig met de braderij in de
Statiestraat. Aangestipt
dient hierbij dat Als ich Can
voor het welslagen van deze
weekends telkens kon reke
nen op de medewerking
van het gemeentebestuur,
op de vrijgevigheid van de
Lebbeekse handelaars en op
de belangloze medewerking
van verschillende perso
nen. Niet in het minst deze
van de Lebbeekse muziek
maatschappijen
Kerststal
In 1978, het Jaar van het
Dorp, gaan de Als ich Can-
aktiviteiten onverminderd
verder. Zo stelt de kring,
met Pasen, zijn leden voor
en wordt meegewerkt aan
een groots dorpsfeest.
Op het einde van het jaar
pakt de kring echter uit
met een nieuwigheid. Staf
Peleman, opnieuw hij,
droomde al geruime tijd
van «het Kindeke Jezus in
Vlaanderen», maar speci
fiek dan te Lebbeke. De
kring haakte in, sloeg de
handen in elkaar en net
voor Kerstmis bouwde Als
ich Can zijn levensgrote
stal, vlak voor de pui van
het gemeentehuis.
Unanieme lof en uit de
omringende gemeenten
van Lebbeke komen velen
naar deze sfeervolle kerste-
vokatie kijken. Sindsdien
staat de kerststal er trou
wens ieder jaar. Een paar
jaar geleden was hij zelfs
aan uitbreiding toe. Jam
mer genoeg hebben een
paar mensen de beelden be
schadigd en zelfs het kinde
ke ontvreemd.
Diverse aktiviteiten
Daarnaast is Als ich Can
ook nog bedrijvig op andere
terreinen. Vaak worden de
leden gevraagd om deel uit
te maken van de jury bij
tekenwedstrijden. De
kunstkringers reizen ech
ter ook om te leren. Enkele
reisdoelen geven een beeld
van hun belangstelling. Pa
rijs (Notre Dame), het Louv
re (Montmartre), Amster
dam (Stedelijk Museum),
Bokrijk, Brugge. Antwer
pen, Brussel, Trier enz...
Tussen de traditionele or
ganisaties in, zorgde de
kring de laatste jaren ook
voor kollektieve tentoon
stellingen in Het Pand te
Dendermonde en het Kultu-
reel Centrum van Affligem.
De kring lag ook aan de
basis van het ontstaan van
de Lebbeekse fotoklub Ont
spanner. Een paar fotogra
fen waren niet wetend
waarheen, lid geworden
van Als ich Can. Toen René
Peremans, huidig voorzit
ter van de fotoklub, deze
kwam vervoegen, was het
de kring die het initiatief
nam tot een tentoonstelling
in de raadszaal van het ge
meentehuis, verzorgde ze
het drukwerk en hielp ze de
tentoonstelling realiseren.
Het was de start van «Ont
spanner». Het was toen
eind 1979.
In 1981 bracht de kring
een opmerkelijke tentoon
stelling naar Lebbeke:
«Honderd jaar Oostvlaamse
literatuur». Een tentoon
stelling die hep in samen
werking met de Kulturele
Dienst van de Provincie en
die, uitzonderlijk, voor één
weekend te Lebbeke werd
opgesteld.
provinciale diensten. Tij
dens de paasdagen van
1983, het Lebbeekse jubel
jaar, realiseerde de kring in
de bovenzaal van het ge
meentehuis, een tentoon
stelling rond de O.-L.-
Vrouw kerk en de Mariade-
votie. Met het werk van ei
gen mensen. Eind augus
tus ging te Denderbelle, op
het Hof ter Meys. een twee
daags open atelier door.
Met tentoonstelling. Een
initiatief dat als probeersel
zeer veel weerklank vond
en dit jaar overgedaan
wordt.
Viering
Als ich Can staat open
voor iedereen die aan kunst
doet of van kunst houdt.
Wat de leden samenbrengt
is de liefde voor de kunst en
wat hen probeert samen te
houden is de vriendschap.
Iedereen kan ook toetreden
tot de kring. Voor deze toe
treding worden geen nor
men aangelegd. Misschien
is dit een beetje anti-kunst,
maar des te meer pro-men-
selijk. Het ledenaantal
groeit bestendig en wie be
langstelling heeft kan al
tijd terecht bij een der leden
van de kring of bij voorzit
ter Achiel Vermeiren, Post-
straat 17 te Lebbeke (052/
21 65 14).
Als ich Can kon onmoge
lijk zijn kwarteeuw bestaan
onopgemerkt laten voorbij
gaan. Er werd dan ook
geopteerd voor een gepaste,
zij het eerder sobere vie
ring. Op zaterdag 8, zon
dag 9, maandag 10 en dins
dag 11 september, worden
de leden van de kring via
een tentoonstelling voorge
steld. Op zondag 16 sep
tember volgt dan de eige
lijke herdenking. Met o
te 11 uur een mis in
O.L.Vrouwkerk, te 11
een ontvangst door het
meentebestuur met dar
tuiging aan Staf Pelt
en te 13 uur een ge;
samenzijn in zaal F
met koud buffet (vc
schrijving bij de leden)
Vermelden we nog
volledigheid, dat het 1
ge Als ich Can-bestuu
vormd wordt door vo
ter Achiel Vermeiren
dervoorzitter Pieter
goot, de leden Will;
Meester, Julien De Sm
Renaat Van Wezemar
sekretaris Jozef De Bn
Pierre Van Rc
Tot 2 september organizeeri
het rijksmuseum Kröller-Mül-
ler te Otterlo in Nederland een
zeer biezondere Van Gogh-
tentoonstelüng Uit de kelder
van het museum zijn alle schil
derijen, tekeningen en prenten
van deze Nederlandse schilder
opgediept die door het mu
seum zijn verzameld. Het mu
seum is dagelijks geopend van"
10 tot 17 uur en op maandag
gesloten.
