«De Kring»,
«Broeder Beatus» en een en ander daarrond (1)
Duizendkoppige menigte
te Affligem bidt
voor vrede
Tweede Schoimersfeesten
Aalst zijn meegevallen!
Tentoonstellingen in het Waasland
Aalsters kunstbezit
Achiel Vermeiren vertelt over het Lebbeke van toen
De Voorpost - 17.8.1984 - 19
da
wo:
Traditiegetrouw ging verleden woensdag 15 augustus,
feest van O.L.V.-Ten Hemelopneming, rond de abdij
Affligem de processie. Waar zulks vroeger gebeurde met
veel uiterlijk vertoon, pracht en praal, bloemen, beelden,
kostumering en liefst vier muziekmaatschappijen, twee
van Hekelgem en twee van Meldert, evolueerde deze
processie langs Abdij-, Doment-, Molenstraat en Aalster-
sedreef naar eqn avondlijke hulde. Een stille bidtocht,
zeker niet minder indrukwekkend.
Deze biezondere verering van O.L.V. te Affligem grijpt
terug naar het bezoek van St.-Bernardus van Clairvaux in
1146. Op de groet van Bemardus «Ave Maria» ant
woordde het mirakuleus O.L.V. -beeld immers «Salve
Bemarde». Reden genoeg om een zeer speciale verering
tot O.L.V. in het leven te roepen in en rond Affligem.
Dit beeld dat de abdij sierde moest er echter tijdens de
Beeldenstorm aan geloven en werd stukgeslagen. Rond
1605 werd echter aan een Mechels beeldhouwer de
opdracht gegeven uit één van de stukken een beeldje te
maken. Beeld dat nog steeds in de abdij wordt bewaard en
vereerd. Proost Benediktus Van Haeften organiseerde in
de periode van de Contra-Reformatie een biezondere
processie met dit genadebeeld waarbij de ganse bevolking
van de regio werd betrokken.
Abt Dom Joannes Goetghebeur sprak de akte van toewij
ding uit en muzikaal werd de plechtigheid omlijst door de
Hekelgemse Koninklijke Harmonie St.-Cecilia die de eer
te beurt valt tijdens het komend bezoek van de Paus aan
Brussel in de basiliek van Koekelberg op te treden.
Centraal in de toespraak van Hoogeerwaarde Heer Abt
stond de dringende bede naar vrede waardoor hij de
voorspraak van de H. Maagd afsmeekte. Hij vroeg tevens
dat Maria meer rekening zou willen houden met de goede
wil die de meeste mensen dan toch bezielt dan met wat er
uiteindelijk uit de bus komt.
Aangenaam verrast waren de vele toeschouwers die de
ruim duizendkoppige groep zagen voorbijtrekken door de
aanwezigheid van een paar toekomstige paters in de
kommuniteit van zowat ruim 20 leden. Voor de eucharis
tieviering waarmede de plechtigheid werd afgerond bleek
de eigentijdse abdijkerk echter te klein.
Met voorzitter Erwin Van Espelgem en sekretaris stuwen
de kracht van het gebeuren Paul Van Nuffel, kreeg de
tweede editie van de «Schoimersfeesten» een heel wat
stevigere organisatorische ruggegraat wat de festiviteiten
van deze karnavalgroep die uiteraard vooral uit jongeren
bestaat alleszins ten goede kwam.
Men bracht in de Immerzeel-
dreef en omgéving dan ook
een programma naar ieders ga
ding. Daarenboven gespreid
over liefst 6 dagen. Een «zes-
daags-entertainment» voor
elck wat wils. Voor de ope-
ningsbelotting op vrijdag kwa
men ruim 40 belotters meedin
gen. Er werd immers door de
organisatoren 2.000 fr. vooruit
aangekondigd.
Op zaterdagnamiddag gebeur
de dan de eigenlijke opening
met de Zwalmfanfare, een
heus koperensemble uit de fu
siegemeente Zwalm in onze
onvolprezen Vlaamse Arden
nen. Na enig café-bezoek zoals
het voor een fanfare dan toch
gebruikelijk is werd op de
feestweide zelf in de grote tent
- men had een groter formaat
aangedurfd dan verleden jaar
bij de eersteling toen het nog
tasten en zoeken was - werd
gezorgd voor ambiance. Nadat
dan gestart was met de barbe
cue, onvervangbaar element
van om het even welk eigen
tijds feest, liep de tent eivol
(300 stoelen) voor de verkie
zing van de «Schoimprins en
-prinses». Naast een drietal
«theoretische» vragen kwamen
er heel wat ludieke praktische
opdrachten aan te pas als geld
halen uit een badkuip maar
dan wel met de mond, evolue
ren met ballons en dergelijke
dingen meer. Goed voor heel
wat hilariteit. Uiteindelijk gin
gen de begeerde titels naar
Solange Demeester en Francis
Smet. Naast prinsen karnaval,
bierprinsen, Ajuinprinsen,
-princessen en -koninginnen,
Arendprinsen e.d.m. heeft
Aalst nu ook een «Schoimduo»
een "heuse keizerlijke stede
waardig. Voor de tekenfilms
en de fantastische Walt Dis-
neyprent kwamen op zondag
namiddag een 70-tal jongeren
meegenieten en vanzelfspre
kend kon een rommelmarkt,
brocante, antiek, okkosje of
prondelmarkt, noem het gelijk
ge wilt, niet ontbreken. Alle
maal met voorwerpen uit de
buurt waarbij wel eens een
fantastisch koopje op de kop te
tikken was. Wat op zondag
avond aangekondigd was als
een «Schoim-Brasavond» werd
gewoon een TD geanimeerd
door discobar Fantasy. De tra
ditionele koffietafel met een
eerste gratis tas en versnape
ringen op maandagnamiddag
kende een eerder matige be
langstelling - wellicht hield de
langverwachte zon vele men
sen uit de tent - al werd duch
tig gebingood onder leiding
van Mare Theys. Op dinsdag
vond dan een typisch Oilsterse
Avond door waarvoor de tent
begrijpelijkerwijze eivol liep.
Keizer Kamiel en zijn bonte
pleiade Kamillekes was ander
maal prima en ex-prinsen
Michel en Antoine presenteer
den hoogtepunten op hun
show van enkele maanden te
rug. Ook de huidige prins
Goebbi en kandidaat-prinsen
Paco Milo, Loeken Tatjen,
Bert Flosj en Mong Sjakosj
presenteerden, gepresenteerd
door «De Peosj» heel wat kar-
navalhumor.
Op de hoogdag tenslotte ging
een natuurwandelzoektocht
door onder leiding van ex-
prins Karei De Naeyer. Het
werd een zoeken naar alles en
nog wat van aan de Immerzeel-
dreef langs Affligemdreef en
aanpalende wegeltjes naar de
abdij van Affligem waar een
gratis trappist te genieten viel
met terugkeer langsheen de
Kluiskapel. Er waren 47 deel
nemers van Aalst maar ook
van ver buiten de eigen regio.
Francois Blommaert uit Bor-
nem werd de winnaar.
LH
Meer dan ooit dreigen de ko
pers van auto's in het alge
meen en de werknemers in de
Belgische auto-assemblages en
-produktie in het biezonder het
slachtoffer te worden van een
verordening opgesteld door de
Europese Kommissie.
In het Europees parlement is
voorgesteld om de fietspaden
in de landen van de Gemeen
schap een uniforme aandui
ding te geven door gebruik te
maken van dezelfde symbolen.
Dat is op het ogenblik niet het
geval en wekt daardoor ver
warring bij Europese fietstoe-
risten, die over de eigen gren
zen gaan.
Eurobed is een nieuw initiatief
dat bedoeld is om de jongeren
een aantal ovemachtingsmoge-
lijkheden te bieden in zeven
Europese landen. Het systeem
biedt een overnachtingsmoge
lijkheid zonder voorafgaande
reservatie voor individuele
toeristen. Meer informatie is te
verkrijgen bij Acotra Express
Shop, Bergstraat 36 te 1000
Brussel (02/512.55.40).
Werk van Paul FlavienVan Daele, te zien in De Brug te
Temse.
De tentoonstelling: «Van luistertoestel tot juke
box» loopt tot 16 september in het exlibriscentnun,
Regentiestraat 65 in Sint-Niklaas. Alle weekdagen
toegankelijk van 14 tot 17 uur en alle zondagen van
10 tot 13 en van 15 tot 18 uur.
In z'n inleidende toespraak gaf de verzamelaar van
de kollektie, Jef De Caluwé, een overzicht van het,
enerzijds in de permanente en anderzijds in de
tijdelijke tentoonstelling, geëxpozeerde materiaal.
Deze laatste is méér dan een aanvulling van de
bestaande «Van muziekdoos tot grammofoon». «Van
luistertoestel tot jukebox» toont onder andere een
reeks amuzementstoestellen met geldinworp. De
geschiedenis van deze toestellen begon bij de luister-
galerijen en wordt geschetst tot en met de veelkleu
rige jukebox uit de veertiger jaren.
Daarnaast zien we een didaktische afdeling voor het
aanleren van talen met toestellen en de toepassing
van de fonograaf en de grammofoon als aanloop tot
het moderne dikteerapparaat.
Afleeskoppen, postkaarten, picture-platen, posters
en ander toebehoren worden getoond naast zeldza
me fonografen en grammofonen als de Bettini's, de
hand-drive Berliner, de Cannevel, de Stoll-works, de
Menstrel met kristallen hoorn, de Boeddha, de Ideal-
Mixte die zowel de cilinder als de plaat speelt en de
Edison Fireside met mahoniehouten «Music Master»
hoorn.
De muziekdozen tenslotte zijn alleen al om him
verpakking, rijkelijk versierde houten kisten, het
bekijken waard.
Voor 60fr. koopt unde katalogus deel 2 «Van mu
ziekdoos tot grammofoon». Later, als de nu nog
«tijdelijke» tentoonstelling bij de vaste kollektie
gevoegd wordt, zal een nieuwe uitgave van eerste en
tweede deel samen verschijnen.
De permanente kollektie spitst zich vooral toe op de
fonograaf en bevindt zich eveneens in het exlibris-
centrum. Ze kan dus samen met «Van luistertoestel
tot jukebox» bekeken worden. De bijhorende diapro-
jektie is vernieuwd.
De officiële opening van de tentoonstelling Flor
Crabeels (1829-1896) heeft plaats zondag 19 augus
tus om 11 u. in het stedelijk museum aan de
Zamanstraat 49 in-Sint-Niklaas. De inleiding wordt
verzorgd door Ugo Prinsen, de opening door Daan
Anthuenis, schepen van kuituur.
Verder toegankelijk tot 16 september, alle weekda
gen van 14 tot 17 uur en alle zondagen van 10 tot 13
uur en van 15 tot 18 uur.
De kuituur van de Mongo wordt ons van 26
augustus tot 21 oktober in de stads zalen van Sint-
Niklaas in geuren en kleuren voorgesteld. De ten
toonstelling zal alle dagen van 9 tot 18 uur geopend
zijn. Rondleidingen kunnen schriftelijk aange
vraagd worden: stedelijk museum, Zamanstraat 49
in Sint-Niklaas. Telefonisch: 03/776.07.53.
Galerij De Brug, Vrijheidstraat 15 in Temse,
brengt werken van grafikus Kamiel De Clerck,
keramisch beeldhouwer Lebuin D'Haese, tekenaar
Rudy Keymeulen, etser Romain Mali liet, keramie-
ker en schilder Franky Weyn en van beeldend
kunstenaar Paul «Flavien» Van Daele.
Toegankelijk van 9.30 tot 12 uur en van 13.30 tot 19
uur. Zondagen gesloten.
Paul «Flavien» Van Daele is met een achttal olieverf
schilderijen vertegenwoordigd.
De natuur, zijn inspiratiebron, spreekt daaruit het
meest. Bij de opbouw van de hier getoonde werken
vertrekt hij altijd van iets reëels. Dat kan bijvoor
beeld zijn: een steen, een boomstam, marmer. Stuk,
voor stuk objekten met een boeiende struktuur
waardoor Flavien bezield is. Hij vormt de aanvanke
lijk abstrakte onderdeeltjes om naar het figuratieve.
Het is deze mogelijkheid om ergens iets in te zien die
aan de basis ligt van de olieverfschilderijen.
Anders is het met zijn etsen. Hij wil ermee tot de
kern van de zaak doordringen. Zwarte humor, spot,
cynisme en regelrechte kritiek zijn er vaste ingre
diënten van. Maar hij springt met die bestanddelen
zuinig om. Flavien gebruikt ze enkel omdat hij de
kijker een hint wil geven, en met het schilderen van
«klassieke» bloemetjesstillevens kan je dat nu een
maal niet.
«Ik zie de dingen niet als een pessimist», zegt
Flavien. «Maar het weergeven van het oppervlakki
ge en enkel en alleen dat is voor zondagsschilders.
Deze mensen onthouden, zoals de meeste trouwens,
enkel de goede kanten van het leven. Over de rest
mag niet gesproken, niet geschilderd worden want
dan zou je het publiek shockeren. Als schilder moet
je niet alléén mooie gedachtjes hebben».
«Ondanks mijn spot en cynisme wil ik óók naar het
betere, maar niet naar het naïeve. Voor wie dat
begrijpen wil geef ik een titel mee, voor de rest moet
je je plan trekken, wie het niet ziet heeft dan maar de
trein gemist».
Over de hierbij afgebeelde ets «Scherpenheuvel by
night» vertelt Flavien het volgende. «Het is spelen.
Een wedstrijd tussen schijnheiligheid, oneerlijk
heid en flauwe kul tegenover «mijn» waarheid. De
wereld in zijn blootje zetten, de facades opblazen,
voel ik als een mystieke ervaring; alleen met je
papier of doel tegen massa's, sekten en partijen,
zonder in het zothuis of de gevangenis terecht te
willen komen. Ik word wel uitgesloten, maar dat is
nog altijd minder frustrerend dan kompromissen
sluiten. Vele dingen die hadden kunnen uitgroeien
tot hogere waarden zijn kompleet verloederd door
kommersie -en shjow. Business. Scherpenheuvel
staat hier niet als «ik» tegen de kerk, en kritiek
hoeft niet altijd geïnterpreteerd te worden als af
braak of moraalridderij; het moet een spel blijven en
ik speel liever met verf dan met dynamiet».
«Ondanks het speelse blijft het gevecht met de
techniek. Het op een blad moeten vastleggen is en
blijft een noodzaak want het gewoon zeggen zou
logischer en direkter zijn».
Momenteel werkt Flavien meer met abstrakte gege
vens. Door sommige reakties van toeschouwers op
z'n figuratief werk is hij wat van dat genre «afge
kikt». De «beelden»-kun8t stuit van het moment dat
ze bomen blauw afbeelt op kritiek en met die negatie
ve beoordelingen in het achterhoofd heeft Flavien
géén lol meer met dat soort werk.
een uggenhout. Tijdens het zeer stemmige zomerkoncert in de
het hskapel te Buggenhout-Bos (v)
Onder het motto «Kunst in stadsbezit» gaat van vrijdag 17 oogst tot en met 30 om, Ernest Van Den Panhuysen, Henri Van den Brouck, Jef Van den Steen, Robert Van
september in het stedelijk museum Oud Hospitaal, Oude Vismarkt, een tentoonstelling Kerkhove, Jan Van Malderen, Maurits Van Saene. P. Verbeke, Medard Verburgh.
door. Vooropening op vrijdag 17 oogst met o.m. een toespraak door de schepen van kuituur
U kan er kennis maken met werken van: René Bekaert, Frans Callebaut-GovaertAlbert Chris Lievens-Borms.
Claeys, Cruyssen, Frans De Concinck, Jules Delaforterie, Valerius De Saedeleer, De tentoonstelling is verder toegankelijk voor het pubhek elke weekdag (vrijdag
Georges De Sloovere, Piet Gillis, Jan Hutsebaut, Herman. Kekebos, Etienne Le Compte, gesloten) van 14 tot 18 u. Ook op zaterdag Op zondag van I0u30 tot 12u30 en van 14
Fons Macharis. Noël Matthijs, Jozef Meganck, Petrus Mertens, Frans Pereboom, Leo tot 19 u.
Piron, Maurice Schelck, Lode wijk Taeymans, Georges Teugels, Guillaume Van Busc- LH
■Re
ap I
Bijna iedere Lebbekenaar van mijn generatie heeft, als
elf- tot veertien-vijftienjarige en sommigen zelfs op oudere
leeftijd heerlijke herinneringen aan hun zondagnamidda
gen. We hebben ze allemaal, bijna zonder uitzondering,
doorgebracht in «de Kring».
«De Kring» was het patronaat, waar de jongens na hun
plechtige kommunie. op zondag tussen vier en zeven,
naartoe konden om zich te vermaken. Soms sprak men wel
eens van de «patronage», maar algemeen noemden we dat
«de Kring». Alles ging immers door in de Mariakring, de
zaal die toehoorde aan de parochiale werken en die
aanleunde bij de Broedersschool, om zo te zeggen, er deel
van uitmaakte. De school, die ook eigendom was van
dezelfde werken men heette dat toen «van de paster»
maar waarvan weinige Lebbekenaars op dat ogenblik weet
hadden. Ik ook niet.
Zeggen dat men naar de «patronaag» ging, was waar
schijnlijk te lang om uit te spreken en om een onderscheid
te maken met de andere aktiviteiten in de Mariakring
toneel door «De Vrede» was ongeveer de enige zei men
gewoon «De Kring». Dat omvatte alles wat op het patro
naat betrekking had. Meestal spraken we de G achteraan
nog uit als K en zo heette het jongenspatronaat algemeen
«De Krink».
Men moest elf jaar zijn, of beter gezegd zijn Plechtige
Kommunie hebben gedaan, om naar de Kring te mogen
gaan. In ons leven was dat dan ook een belangrijke datum
De meesten onder ons hechtten meer belang aan het feit
dat hun kommunie de deur tot de Kring opende, dan aan
de kommunie zelf.
Plechtige kommunie had voor ons zelf niet zo veel om het
lijf. Het was twee jaar «cathechismus» lopen en dan de
«zeven weken», die eindeloos schenen en waarbij ge heel
de cathechismus met de bijvoegsels bij en dat was wat
van buiten moest kennen.
Wie best zijn les kende mocht vooraan gaan zitten.- De
onderpastoor die ondervroeg was onverbiddelijk en bij
een aarzelend antwoord, vloogt ge enkele plaatsen achter
uit. Of soms een bank.
Diegene die niets van zijn les kende of het te bont maakte,
kon op de achterste bank gaan zitten. Thuis vroegen ze
dan waar ge ergens zat en wee u als ge moest zeggen, dat
ge vandaag meer achteraan zat dan gisteren.
De dagen gingen dan ook, naast uw huiswerk maken, door
met het hoofd tussen beide handen gebogen, over die
cathechismus te zitten. Ge moest immers niet alleen de
antwoorden kennen, maar ook de vragen en de ene les na
de andere kunnen opdreunen. Er waren veel zaken die we
niet begrepen, maar we moesten ze kennen.
's Avonds was er natuurlijk algemene repetitie. Moeder
legde haar werk opzij en de ondervraging begon. Soms
met dramatische taferelen, waarbij vaak tranen aan de ene
kant, gevloek en meppen aan de andere kant, te pas
kwamen.
De ouders vonden het immers een eer, wanneer hun kind
een van de eersten, of de eerste, mocht te kommunie
gaan Want dat waren, in hun ogen, de knapsten. Het was
een eretitel wanneer men zegde: Hij of zij kent de
cathechismus grat (I) van buiten. Met vragen en ant
woorden. En de bijvoegsels!
De dag van de kommunie zelf was dat nuchter men
mocht van de dag voordien geen eten of drinken meer
genut hebben! om halfzeven naar de kommuniemis
gaan.
Meestal speelde het weer lelijk parten. Plechtige kommu
nie was toen veertien dagen voor Pasen, soms half maart.
Wanneer het regende kon men in zijn nieuw kostuum of
kommunieklced, rillend van de kou, onder een grote
paraplu van de Breestraat, de Vondelstraat, de Poelstraat
of van een andere afgelegen wijk, naar 't dorp komen. De
kerk van de Minnestraat-bestond toen nog niet. Het was
dan ook vaak triestig om zien hoe de meisjes, kouwelijk en
doorregend toekwamen. Sommige boeren, die een over
dekte kar hadden, of een «sjees» hadden weten te
bemachtigen, spanden hun paard in en kwamen zo naar de
kerk.
Aan de stok van hun zweep bonden ze dan een wit strikje.
Dat waren de geprivilegieerden. De kinderen van de
weinige welstcllcndcn die «n'en otto» hadden, deden
meestal niet hun kommunie in de parochie, want die
«lagen in 't pensionaat».
Na de mis ging men dan koffie drinken, meestal bij peter
of meter. Om tien uur was er de hoogmis en om.twee uur
het lof. Om precies te zijn: vespers en lof. Van een
feestmaal was er zelden sprake. Op de middag werd er
gewoon gegeten. Na het lof was er op sommige plaatsen
dan wel een koffietafel, in beperkte kring. Tussendoor
moest ge bij «nonkels en tanten» en enkele goede beken
den, u gaan laten zien. Vóór de kommunie werd men
daartoe uitgenodigd. Wanneer ge ergens binnentrad wa
ren er twee mogelijkheden. Ofwel zegde nonkel of tante:
«Komde aa ne kieé loute zien?» of zei het kind in kwestie:
«Ik kom mij ne kieé loute zien». De kommunikant moest
zich een paar keer omdraaien, kreeg te horen dat hij of zij
toch zo schoon was en dat hij of zij zeker wel de schoonste
van de kerk was.v
Dan kwam het grote moment. Tante zei: «Na goinne kik
toch ne kieé in aa zak tasse, zelle!». «In uw zak tassen»
betekende dat ze hun hand met een geldstuk, in zeldzame
gevallen een briefje erin, in uw zak staken en natuurlijk,
het geld in uw zak lieten vallen. Wanneer ge tot de
bevoorrechten hoorde, die zich op vele plaatsen mocht
gaan laten zien, dan was het resultaat dat ge honderd frank
of meer bij mekaar getast kreeg. Dat betekende nog niet
dat ge vrij over die centen mocht beschikken. Integendeel!-
Het was een geplogenheid dat men de tweede dag van de
kommunie. op reis ging. In 't beste geval met de trein naar
Brussel. De jongens in hun kommuniekostuum en de
meisjes, die 's zondags in 't wit waren, in een nieuw kleed
en mantel, met bijhorende «saccoche» en hoedje. De
meisjes die in 't gekleurd waren om de kosten te
drukken stelden het met één kleed, maar voor de rest
hadden ze toch alles. Traditioneel moest ge gedurende die
twee dagen, heel de tijd, uw kerkboek meesleuren in een
wit zakdoekje. Zodat heel de wereld kon zien «dat ge ne
kommunikant waart». De reis gebeurde meestal met
moeder, want vader moest gaan werken. Een dag verlet
kon er niet af.
Ikzelf mocht met moeder naar de markt in Dendermonde.
Als jongen van elf, had ik me, van mijn eigen geld,
ziclsgraag een boog gekocht. De prijs was tien frank. Daar
was echter geen sprake van. Geld uitgeven aan zo'n
onnozelheid! Geen kwestie van! Ik ben thuisgekomen met
mijn «tastgeld» onaangeroerd, want het moest op mijn
spaarboekje. En... 't staat er nog op!
Voor ons jongens was het belangrijkste evenement van
deze kommunie. dat we naar de Kring mochten. Naar de
Kring mogen gaan of niet, was een grenslijn in onze
leeftijd. Hij die dat nog niet mocht, was een kleine jongen,
die wel mocht was een half volwassene. Een veel gebruikte
uitdrukking was vaak: «Zwijgt gij! Ge moogt nog nie eens
naar de kring gaan! of «Ik mag al naar de kring gaan!». De
pas toegelatenen schepten dan ook de maandag op over de
kring.
Er was ook een meisjespatronaat. Maar als ik me niet
vergis, dan lag de leeftijd daar hoger.
Ikzelf ben naar de kring mogen gaan vóór mijn plechtige
kommunie. Maar dat was een uitzonderlijk geval. Want
aan de grens van elf jaar of plechtige kommunie werd
streng de hand gehouden. Voor mij echter was er een
motief.
Mijn ouders woonden in bij mijn tantes, die stamminee
hielden. «Estaminet» stond er op de ruit boven de deur.
Ze hadden beneden één plaats die diende als keuken,
woonkamer en werkplaats voor vader, die kleermaker
was. Een plaats van ongeveer vier bij vier, waarin de deur
nog uitgaf op de trap. We waren dus niet erg groot
behuisd. Boven hadden we twee slaapkamers. Een grotere
voor mijn ouders, waar naast hun bed en een kleerkast
ook nog een ronde tafel stond met zes stoelen. Een kleine
voor mij, waar plaats was voor mijn bed en een oude
lijnwaadkast.
Op zondagavond ging vader, samen met zijn schoonbroer
Janneke Sis, zijn pintje pakken en met de kaart spelen bij
«Callebautens». Moeder, die de doordeweekse besloten
heid van haar werk-, leef- en kookruimte wel eens wou
ontvluchten, had geen ander terrein dan 't stamminee en
dat vonden ze precies niet de gepaste omgeving om als
tienjarige knaap in terecht te komen.
Vader was de broeder van de «patronaag» gaan vinden,
had deze argumenten naar voren geschoven en ik kreeg de
toelating, vroeger dan de anderen, naar de kring te gaan.
(wordt vervolgd)
Pierre Van Rossem
