Mare Sleen te gast in Sint-
Niklaas n.a.v. stripweekend
wwwr.rnwymmW
hetpapschoolcenieM
Urbanus is een Lokeraar!
Vzw Titanic: kultureel aanbod
in Sint-Niklaas onvoldoende
De Voorpost sprak met Willy Linthout
De man die Vlaanderen tien jaar geleden wakker schudde met zijn vrolijke ongekompliceerde humor, Urbanus van
Anus, die man woont natuurlijk in Tollembeek, dat weet elke analfabeet.
Maar de striptekenaar die iedereen vorig jaar verraste met zijn kolderverhalen over de beroemde Urbanus, die heet
Willy Linthout en hij woont in Lokeren. Hij is de man die de strip-Urbanus kreéerde en hem een eigen persoonlijkheid
schiep, waarmee hij van het ene gekke avontuur in het andere rondhost.
Willy Linthout werd geboren op 30 april in Doorslaar, een gemeente die later bij Lokeren gevoegd werd, waardoor de
Dunn es tad benevens talrijke akkers en weiden ook nog een groot kreatief talent aan zijn patrimonium toevoegde. Op
rijpere leeftijd bleek hij ook onderhevig te zijn aan natuurwetten en biologische invloeden en hij trouwde met Magda
Buytaert, een meisje uit Daknam (ook al geannekseerd door de Lokerse imperialisten). Resultaat: 1 zoon.
Na jarenlang min of meer voorbeeldig huisvaderschap en na een lange loopbaan als mekanicien bij een Lokerse
fabriek, grijpt de tot dan toe rustig gebleven man in 1983 opeens de tekenpen en tilt zich op tot het niveau der
beeldende kunstenaars. In rekordtempo komen er vijf albums op de markt: «Het frietkotmysterie», «De Hittentitten
zien het niet zitten», «Het papschoolgenie», «Urbanus op Uranus» en «Het mislukte mirakel». Zij vliegen in geen tijd
de deur uit en Willy's woning wordt belaagd door fans, bewonderaars en ook journalisten. Ondertussen is hij al
ettelijke keren op de radio te horen geweest - zo ook in «Het vermoeden» -, en de TV-kamera's zijn nog maar net weg,
want de BRT wil hem voorstellen op de beeldbuis in het programma «Zeppelin» op 15 oktober.
Wij verrassen de vogel op zijn nest, terwijl hij juist zijn zesde verhaal af heeft. «De pretparkprutsers» gaat het heten,
deelt hij ons lachend mee, terwijl hij ons een stoel en een tas koffie aanwijst.
VP: Vertel eens, beroemde
man, hoe is het allemaal
begonnen, zo van gewoon
mens tot tekenvedette?
WL: Hoho, kalm aan, met
iat «vedette» en zo, ik meet
me helemaal geen VIP-allu-
res aan, integendeel! Het
overvalt me allemaal zo'n
beetje, die hele evolutie van
vorig jaar tot nu. Binnen
kort begin ik full-time te
tekenen. Nu werk ik nog
een halve dag op fabriek.
Het is allemaal zeer snel
gegaan, maar ik hoop dat
het zo blijft voortduren na
tuurlijk.
Maar zo totaal onverwacht
is dat voor mij toch niet
gekomen, want ik zat al de
hele tijd te zoeken naar een
middel om aan de gewone
werkdag te ontsnappen en
«iets op mijn eigen te begin
nen», zoals ze dat in 't Lo-
kers zeggen. Tegelijkertijd
was ik al jarenlang strip-
verzamelaar (Hij wijst ons
naar een muur die geheel
bezet wordt door planken
vol stripalbums) en die pas-
VP: En gaat dat vlot, die
kontakten tussen de strip
tekenaars onderling?
WL: Welzeker! Wij hebben
een soort van vakbond, de
«Stripgilde» en daarin ko
men wij allemaal samen om
onze ervaringen uit te wis
selen en al iets op te steken
van mekaar. Er is helemaal
geen afgunst en broodnijd
bij ons, zover als ik zie. Ik
heb zelfs al gemerkt dat er
in Robbedoes vol lof ge
schreven wordt over teken
verhalen van Kuifje en om
gekeerd. Er stond zelfs al
(onbetaalde!) publiciteit van
mijn werken in beide
bladen.
VP: Hoe heb je dat prak
tisch aangepakt om je eer
ste boek te laten uitgeven?
WL Ik had al eens een paro
die gemaakt op een verhaal
van Nero, met de toestem
ming van Mare Sleen en
met een uitgever die ik al
kende - ik verzamelde ten
slotte al tien jaar stripver
halen - hadden we dat ge-
Frans, maar hoe ver dat
staat weet ik nog niet. Ook
gaan we eens een Urbanus-
verhaal proberen uitbren
gen in Amerika, in de fa
meuze Comics-serie, des
noods op eigen risiko. Wan
neer weet ik nog niet, maar
een poging doen wij in ie
der geval. Wie niet waagt,
niet wint.
En nu ik eraan denk: Ik ga
ook naar de Stripdriedaag-
se in het Turfschip te Bre
da, nu dit weekeinde en ik
raad iedereen die geïnteres
seerd is in tekenverhalen
sterk aan om eens een kijk
je te gaan nemen. Er zijn
meer dan 100 tekenaars die
daar hun prestaties komen
laten evalueren. Urbanus
komt zaterdag zelf ook eens
langs en al wat naam en
faam heeft zal er zijn, sa
men met zowat 20.000 toe
schouwers, zoals de prog
noses te kennen geven.
VP: Schets je lezerspubliek
eens ongeveer.
WL: Wonderlijk genoeg is
er een piek van de 9- en 14-
jarigen, die werkelijk het
leeuwendeel van de produk-
tie voor zich opeisen. Maar
voor de rest bereik ik wel
alle leeftij dskategorieën en
milieus. De verkoop gaat
nog altijd in stijgende lijn,
van het laatste album ben ik
er 50.000 kwijt (N.V.D.R.:
een zeer grote oplage voor
Vlaanderen) en het Neder-
land-effekt moet nog ko
men, want dat is nog maar
drie maand geleden dat ze
begonnen zijn met ze daar
te verkopen. Ik werk dus
nog half-time, maar je be
grijpt dat dat niet lang
meer gaat duren en dan ben
ik eindelijk zover als ik al
tijd al wou: leven van mijn
tekeningen.
Wie kon ik dan beter nemen
dan de Vlaamse volksheld
nummer één, Urbanus van
Anus?
VP: Is het gemakkelijk sa
menwerken met Urbanus?
WL: Veel beter dan ver
wacht. Op zakelijk vlak heb
ik helemaal niet te klagen,
en op artistiek vlak gaan
wij wel eens in de clinch
met mekaar, maar dat is
nodig om een goeie strip te
maken. De eerste twee ver
halen bleef hj passief, maar
■vanaf de derde is hij begin
nen meewerken aan de tek
sten en het verhaal. Hij had
waarschijnlijk al lang zelf
met de idee gezeten, maar
zag geen kans om ermee te
beginnen. Nu inspireren
we elkaar en ik moet zeg
gen, het klikt wel met twee
bezoek, en op Uranus was
Armand Pien te zien. Die
heeft zelfs nog een dank-
kaartje gestuurd! In het
nieuwe album komen Gas
ton en Leo, Bobbejaan
Schoepen, en nog een paar
andere.
VP: Vertel eens wat meer
over je nieuwste schepping.
WL: De titel is «De pret
parkprutsers», en het gaat
over een dorp waar de men
sen verveeld zitten met de
klassieke amusementspar
ken van mannen als Schoe
pen en Eddy «Wallie» van
Walibi. Dus begint Urbanus
met een eigen pretpark met
allemaal maffe toestanden,
zoals een paardenmolen
met Urbanuszitjes en zo en
het volk komt daar natuur
lijk op af. Maar meer mag
Lokeren. Willy tussen zijn stripverhalen die hij van overal
verzameld heeft (Polo)
sie heeft me natuurlijk aan
het denken gezet. Giet daar
wat tijd over uit, en mijn
brein begon uiteindelijk te
reageren en de Urbanus-
strip was geboren, zo sim
pel is dat.
VP: Welk soort van stijl
kleef je feitelijk aan?
WL: Als ik het toch een
naam zou moeten geven,
dan zou ik zeggen de ty
pisch Vlaamse, volkse stijl,
een beetje a la Vandersteen
of Mare Sleen. Maar mijn
tekenstijl is wel al heel wat
geëvolueerd tussen mijn
eerste album en het zesde.
Dat staat nooit stil, natuur
lijk, want je leert altijd bij,
je kijkt eens rond bij de
kollega's en zo. Een stripte-
kenschool bestaat spijtig
genoeg niet, of tenzij zo'n
kursus voor beginners er
gens in Brussel, volgens
dat ik onlangs gehoord
heb. Het is vooral zelf zoe
ken en eksperimen teren.
Het ideaal ware natuurlijk
dat je ergens een jaartje
avondschool kon doen om
alle materialen en nieuwe
technieken te leren, want
alleen is dat moeilijk om te
volgen en te synthetiseren.
drukt op een paar eksem-
plaartjes, voor vrienden en
kennissen, zonder kom-
mercieel doel dus. Maar ze
vonden dat allemaal goed
en zo ben ik in januari '83
beginnen werken aan een
verhaal over Urbanus van
Anus, zo half voor de lol, en
half met de vage hoop dat
het misschien toch iets
ging worden. Ik stuurde
kopieën naar Urbanus, en
die vond ze goed Wij kwa
men eens samen met nog
een uitgever bij, en we be
sloten het er maar op te
wagen. In augustus 1983
werd «Het frietkotmyste
rie» uitgebracht, en de wa
gen was aan het rollen.
VP: Waarom net Urbanus?
WL: Ik had al zo vaak horen
klagen dat er geen strips
meer uitkwamen zoals die
oude Nero's en Suskes en
Wiskes, enzo. Er was duide
lijk een leemte. Ik heb dus
een beetje gespekuleerd op
het verlangen van de men
sen naar typische volkse
humor. Maar ik moest een
bekende figuur hebben,
want met een nieuwe strip
held duurt het wel tien jaar
voordat je wat naam maakt
Lokeren. Willy Linthout, het brein achter de Urbanus-
strips, met vrouw en kind (Polo)
Eerst beginnen we met een
ruw verhaal, en dan wer
ken we dat uit, plaatje voor
plaatje, de ene stuwt de an
dere voort.
VP: Je gebruikt wel eens
meer bekende nationale fi
guren in je verhalen...
WL: Ja. in het eerste boek
kwam Eddy Wally, in het
tweede Jan Theys, bij het
papschoolgenie kwamen de
koning en de koningin op
De vzw Titanic is een vereniging die onlangs te Sint-
Niklaas werd opgericht en ter plekke geregeld
kuiturele manifestaties wil organize ren voor een
ruim pubhek». De initiatiefnemers beklagen zich
over een gering aanbod kuiturele aktiviteiten in de
stad en bepleiten de mogelijkheid om met raakgeko
zen projekten pubhek te trekken. De vzw Titanic, zo
stellen zij, streeft uitsluitend kuiturele animatie na
en heeft daarbij een voorkeur voor thema's die zowel
volwassenen als kinderen aanspreken. Ze zijn ervan
overtuigd dat het kultuurbeleid van de stad ernstig
gehandicapt is door een ontoereikende infrastruk-
tuur en betreuren terzake de afwezigheid van een
klein theater en een voldoend aantal kunstgalerijen.
De vzw streeft als uiteindelijk doel de inrichting van
een ontmoetingscentrum met een klein theater, een
praatcafé, een galerij en wat dies meer zij na.
Een niet onbelangrijke bemerking hierbij: wat is er
van De Katrol (Regentiestraat) geworden. Daar had
men gelijkluidende objektieven verwoord. De stich
tende leden van de vzw Titanic zijn: Gui De Vriese,
Annemie Vandeputte, Myriam Van Nijvelseel, Lut
Van Wichelen, Raoul Verschueren en Lothar
Willem8.
Programma
Het stripweekend dat vorige week zaterdag en zon
dag in de stedelijke bibhotheek werd gehouden, was
een eerste Titanic-initiatief. Er waren de stripbeurs,
het kindercafé, de huldiging van Mare Sleen en de
tentoonstelling met tekeningen van hem.
Voor de resterende maanden van het jaar 1984 staan
nog drie aktiviteiten op het programma.
Voor oktober plant men een optreden van de "Frivole
Framboos', «klas-zieke muziek door Peter Hens en
Reinout Smet, twee Belgische professioneel artis
tiek-verwarde geesten». Of nog: «hoe ook klassieke
muziek met een lach kan worden gebracht». Novem
ber brengt naast de winter een informatieavond
rond streekbieren en Belgische kazen en in de
maand december spreekt Herman De Coninck, «on
getwijfeld Vlaanderens meest gelezen dichter» (als
dat een referentie mag heten) over zijn eigen werk,
de Poëzie van Edna Vincent Millay en zijn ervarin
gen met de eerste jaargang van het door hem
gestichte Nieuw Wereldtijdschrift. Het kontakt-
adres van de vzw Titanic: Koningin Elisabethlaan 96
te 2700 Sint-Niklaas.
(Idb)
WL: Ja, dat is een hele ver
andering. De telefoon staat
niet stil, en ook de deurbel
niet. Dan staan daar vaak
een stelletje jeugdklubbers
Lokeren. Ook beeldjes van
meoite (Polo)
die juist een stripbeurs aan
het houden zijn en dan
moet ik komen om te signe
ren en zo. Ofwel staat daar
een bende kleine gasten die
vragen of ik Urbanus ben.
Dan zeg ik soms ja voor de
lol en dan roepen ze dat ik
er beter uitzie als op de tele
visie! Maar ik moet mij niet
beklagen, want" ik heb zelf
achter het sukses aange
lopen.
Ondertussen zien wij Willy
rondzeulen met een stel
beeldjes die stripfiguren uit
verschillende verhalen
voorstellen.
Jaja, die heb ik zelf ge
maakt. Eerst een ijzerdraad
en dan klei errond, bakken
en schilderen en klaar is
kees. Als Magda daarna
taarten bakt is er zo'n klei-
smaakje bij, maar dat moe
ten we d'r maar bijnemen.
Maar kom eens zien naar
mijn tekenatelier.
bekende stripfiguren maakt de veelzijdige tekenaar zont
Wij mee naar boven. Tegen
alle verwachtingen in zien
wij daar een minuskuul te
kentafeltje staan. Willy
merkt onze ontgoochelde
blik:
Je had zeker gedacht dat je
zo'n tafel zou zien van zeven
meter op zeven. Maar dat is
allemaal onzin, dat heb je
helemaal niet nodig. Ik
werk trouwens met gewoon
goedkoop papier ook en
zo'n onnozel oranje penne
tje. Hoewel, ik zou liegen,
want onlangs heb ik in een
winkeltje hier in Lokeren
de echte goeie tekenpennen
gevonden. (Hij toont ons
een eksemplaar). Zie je hier
de punt? Die is lichtjes plat,
en dat heb je juist nodig om
vlot over je papier te gaan
Maar je ziet het, dat is hele
maal geen «Derde
Industriële Revolutie
(Lacht even technologisch)
VP: Wat zjjn nu je wensen
voor de toekomst, Willy?
WL: Mijn bedoeling is
nog honderd Urban
strips te maken,
mijn pensioen En dan c
nog stripverhalen verzai
len van vóór 1950. Als
soms mensen zijn die ze
willen geven of verkop
bel maar rustig even i
091/48.56.04, of loop e\
aan in Bokslaarstraat
30.
De koffie is op en wij gt
voort na veel handschi
den en gelijkaardige i
neuvers. Een bescheic
man, die Willy Linthout.
Wie hem nog eens wil t
het werk zien, en met h
het kruim van de
tionale stripwereld, doet
goed aan om dit weekt
eens even binnen te wip\
in 't Turfschip te Breda,
gelegenheid van de eb
daagse van de stripte.
naars.
Geert Van
Getekend: vzw Titanic
ik natuurlijk niet vertellen,
dat snap je wel.
VP: Ambities voor het bui
tenland?
WL: Sinds kort worden de
Urbanus-8trip8 ook in Ne
derland verdeeld en dat
gaat goed, want onze ko
miek is daar ook reuze po
pulair. Maar voor de rest is
het nog een groot vraagte
ken Men is nu wel bezig
met alles te vertalen in het
Vorige week zaterdagmorgen waren in de stedelij
ke bibliotheek te Sint-Niklaas, op uitnodiging van
de pas opgerichte kuiturele vereniging Titanic,
striptekenaar, kartoenist en safarifilmer Mare
Sleen en zijn vrouw te gast. De vader van de
stripheld Nero heeft inmiddels een veertigjarige
karrière en de publikatie van meer dan 100 albums
achter de rug en een akademische zitting leek de
vzw Titanic als onderdeel van haar al bij al geslaag
de stripweekend wel een goed idee. Mare Sleen zelf
Mirakelen strips lezen: Spectator, Ons
Marcel Honoré Nestor Volksken, Ons Volk, Pene-
Neels werd op oudejaars- lope, De Nieuwe Gids, Over-
avond 1922 te Gentbrugge al. In 1965 stapte hij over
geboren. Hij studeerde in van Het Volk naar de Stan-
Sin t-Niklaas in de Broe- d aard uitgeverij die in haar
derschool, samen met o m. Stripblad en 't Kapoentje de
Jef Burm en Nest Van Eyn- avonturen van 'De lustige
de in Gent. Daarna ging kapoentjes' en Piet Fluwijn
hij vanuit Sint-Niklaas zijn en Bolleke publiceerde. Ons
fortuin elders zoeken, zoals Zondagsblad pakte uit met
Paul Snoeck dat ooit deed Octaaf Keunink, het blad
Geen seek in eigen streek? De Middenstand met Doris
Neen, dit hoeft geen verkla- Dobbel. En er waren ook
ring voor zijn migratie te nog: Tom en Tony, Stropke
zijn, Sint-Niklaas zendt wel en Flopke, Pollopof, Joke-
meer zonen uit, zomaar. Poke en Fonske. Toender-
Buiten het feit dat Neels tijd tekende Sleen zo'n ze-
huwde met oen echte «Sint- ven platen per week. Bij
Niklazenas» bindt hem Mercator-Plantijn komt
niets met de Wase hoofd- binnenkort een Nero-verza-
stad. Burgemeester De meialbum uit. Vooral de
Vidts nochtans, greep deze Nero-verhalen waarvan er
paar decennia loutere aan- meer dan 120 in het Neder-
wezigheid en voormelde lands, Duits en Portugees
echtelijke band aan om verschenen, zijn humoris-
nogmaals. zoals hij dat om tisch, spiritueel en getui-
minder deed, de lof van zijn gen van een ongeëvenaarde
kwam niet aan het woord tijdens deze zittin
signeerde enkel zeer bereidwillig zijn geteken
verhalen en lachte, geposteerd naast een uit één
ander polymeer gefabriceerde Nero en geflankeei
door burgemeester Paul De Vidts, voltallige scha
persfotografen breed toe. Meer Han een tip van
sluier van de ongetwijfeld rijke persoonlijkheid d
Mare Sleen is,, werd zaterdag 8 september n
opgelicht; het bleef bij een rudimentaire schets t
behoeve van hooguit vijftig aanwezigen.
ideeënrijkdom, vindt Mare
Sleen-kenner Smet. Vol
gens hem heeft Mare Sleen
zijn hele karrière door een
one man show ten beste ge
geven: alle werk voor zijn
stripalbums - scenario's
schrijven, synopsissen op
maken, tekenen, inkten,
letteren, enz. verrichtte
hij zelf, zonder enige hulp.
Niemand in het huidige
stripwereldje volgt hem
daarin nog. Andere beken
de tekenaars werken met
een studio, met zogenaam
de ghost-writers, maar die
koncessie kon Mare Sleen
nooit doen. Hij houdt niet
van techniek, zegt hij, wel
van gewoon plezierig teke
nen.
Maar Mare Sleen is meer
dan een striptekenaar. Hij
werd, zo herinnert zich
burgemeester Paul De
Vidts, als student aan het
Sint-Lukasinstituut te
Gent, zeer vroeg i
schouwd als een beloftevt
portrettist.
Hij is, weten anderen,
gewaardeerd karikaturk
illustrator, kartoenist, ne*^
tuurfilmer en auteur,
ene opsomming volgt orl
vermijdelijk de andere op ii
deze schets Mare Sleefl
maakt zich verder verdier|
stelijk als beheerder
het WereldnatuurfondJ
België en het Centrum vooH
Beeldverhalen, als voorzit»
ter van de Mare Sleen Safa
riklub en ondervoorzitte
van de Vlaamse Onafhan
kelijke Gilde van Stripama
teurs en als jurylid van d
kartoenale van Hoeilaart ei
de Stripgid8prijs. Terloopt
die Stripgidsprijs is eei
bronzen Adhemarbeeldje.
Maar dit zijn margenoti
ties: andere vaststellingei
maken het belang van Man
Sleen uit. Hij heeft genera
ties jongeren ontelbar
prettige uurtjes bezorgd
van hun druilerige, gezelli
ge dagen gemaakt. Zijn Ne
ro is een begrip, een eigen
wijze jeugdheld en vo
stuk tekenen zijn verhalei
een tijd en verwoorden z
zoals de heer de Smet he
zaterdag stelde, een bood
schap van eenvoud, vrij
heidsbesef en rondborstig
heid.
Over de toekomst van Nero
zei Mare Sleen in een inter
view met het blad Jet
herinner me nog uit
jeugd het boek van Kar
May 'De dood van Winne
tou', hoe ik nachtenlan
heb liggen wenen omda
Winnetou stierf. Dat w
volgens mij hét sukses
boek.
Leo De
Sint-Niklaas. Tijdens het «stripweekend» werd tekenaar Mare Sleen gehuldigd. U ziet de
cartoonist in gezelschap van z'n (Sint-Niklase) echtgenote en z'n kleinkinderen (Iv)
stad te zingen «Sint-Ni
klaas is de stad der mirake
len!» (sic en zelfs een
gedurfde parellel tussen de
tekenaar en priester-dich
ter Anton van Wilderode te
trekken. Beiden zo meent
hij, hebben elk binnen htm
discipline eenzelfde waar
dig niveau bereikt.
One man show
den. In september 1944 de
buteerde hij-als karikatu
rist in De Nieuwe Stan
daard. Twee jaar later werd
hij laureaat van het Humo
ristisch Kampioenschap
van België. In tal van bla
den kon je naderhand zijn De Vidts, schepen Van Daele en volksvertegenwoordiger Jan Verniers (Iv)
Mare Sleen gehuldigd in Sint-Niklaas. De tekenaar in gezelschap van o.m. burgemeester
