Reynaertstichting ziet inspanningen
niet bekroond
■3 Volkskunstgroep Boerke Naas was in Reutelingen
Van deze Reynaertstoet
hadden we meer verwacht
Stadskernkomitee Sint-Niklaas:
«Zoek het kunstvoorwerp... in de winkeletalage»
Sint-Niklase «sjerpfrustratie»
Reinaert-wereldkongres
in '88 te Hulst
Kapper uit Sint-Pauweis
bij de wereldtop
De Voorpost-21.9.1984 -9
Kep
Op 8 en 9 september ging in
Reutelingen, ongeveer een
60 km voorbij Stuttgart, het
'Europaiches Wandertreffen
door. evenals de Landes Gar-
tenshow. Om het geheel wat
op te vrolijken en de wande
laars hun rustpauzes aange
naam te laten doorbrengen,
waren er optredens van bin
nen- en buitenlandse groepen
voorzien.
Op zaterdagnamiddag ver
zorgde Boerke Naas uit Sint-
Niklaas zijn eerste optreden in
de Listhalle. Nadien bracht
men een tweede optreden tus
sen de bloemen voor een ruim
publiek in een volkse sfeer.
Het werd ook een weerzien
met de Duitse vrienden uit
Sontheim die twee weken
voorheen te gast waren op de
vijfde volkskunstweek in Sint-
Niklaas. Na het optreden trok
ken de Boerke Naas-jongens
en -meisjes, vergezeld door
hun vrienden, naar de markt
van Reutelingen, waar een
groot volksdansfeest plaats
had. Naast een reeks van Duit
se en Deense dansen volgden
ook de Vlaamse dansen. Er
werd in vriendschap besloten
met een polonaise.
Na een kort avondoptreden
vertrok Boerke Naas naar
Sontheim, waar zij met hun
vrienden nog enkele gezellige
uurtjes doorbrachten. Zondag
morgen werd de groep ontvan
gen door de burgemeester van
Heroldstatt. Heroldstatt is de
samenvoeging van Sontheim
met een andere gemeente. De
burgemeester maakte van deze
gelegenheid gebruik om de or
ganisatoren, medewerkers en
gastfamilies te danken voor de
prachtige dagen die de Sont-
heimer dansgroep in Sint-Ni-
klaas doorbracht tijdens de
voorbije volkskunstweek. Na
dien werd het nieuwe sport- en
kultuurkomplex Berghalle
bezocht.
Na het middagmaal reisde
volkskunstgroep Boerke Naas
terug naar Reutelingen voor
een slotvoorstelling, waar en
kele honderden toeschouwers
konden genieten van de
Vlaamse volkskunst.
C.S.
WSP1
Reinaert in Hulst. Een druilerige regen, een schaarse bezette tribune en een televisie
uitzending die je in vijf landen ontvangen kon (Ivb)
Net zoals in 1980 willen we een wat kritische benadering
van de Reynaert-Ommeganck 1984 geven.
■k Belangstelling aanzienlijk lager dan in '80. Géén volle
tribunes - zelfs niet op de voorbehouden plaatsen. Langs
de «route» eerder matige «bezetting».
Zagen we daar niet een blauw erelint met goud
geborduurde Reynaert (lid van de Groot-Orde van den
Vos Reynaert uit Sint-Niklaas op een fiere borst gespeld?
Wapen van Huist: meisjes deden schildknaperig. Uni
sex is «in».
Magistraat van Hulst: muzikanten in prachtige kos-
tumes.
k Stadsnar moest zo nodig een dame zijn. Als nar weinig
soepel en lenig bewegend.
Edelen uit het land van Hulst (Landelijke Rijvereni-
ging Sint-Hubertus). Ruiters met gym-, jog- en basket
schoeisel. Storende voetomhulsels.
Zich vermakende Poorters: onverstaanbare act. Rom
melig regieloos geheel.
Dieren naar het Hof: weinig geloofwaardige maskers.
Bewegingen zonder karakter. Geen pit.
Het Hof, aantekeningen werden gemaakt op onvervals
te schrijfmachine. Kan goed bedoelde grap zijn, maar past
niet in het verhaal.
Begrafenis van Coppe: steengoed, ontroerend zelfs.
Lijkwagen wel niet uit juiste periode. Toch knapste
tafereel van het ganse stoetgebeuren.
Bijenfanfare. Begeleidende tekst had het over «honing
zoete tonen». Fanfare speelde een bijna-treurmars.
Jacht op Bruin. Fraaie Act - goed verstaanbaar. Een
dikke vossestaart voor Camere van Rethorica «De Trans
figuratie» Hulst en Camere van Rethorica «Sint-Jan ter
Steene» uit Sint-Jansteen.
Tibert in de strop: lieve, frisse, dansende muisjes,
knappe wagen. «De Snoezepoezen» pasten niet in het
totaalbeeld, tenminste niet in deze gedaante, vorm en
uitbeelding.
Biecht van Reynaert: proficiat voor 't Kelderken en
karnavalvereniging «De Statie»
Moraal: Reynaert lipte een tekst die hij blijkbaar niet
meester was. De «moraal» ophangen aan het J.R.-Dallas
verhaal lijkt ons niet zo'n gelukkige vondst. Een flauwe
geestigheid die inslaat omwille van het «Dallas-vergelijk»
maar niet om het moralizerende. Een vernedering van, of
belediging aan, het echte Reynaert-verhaal. Geen Madoc
van het goede soort.
De ommeganck kende een vlot verloop. Geen wachttij
den. Inhoudelijk werd er af en toe een loopje genomen
met de vaste waarden uit Reynaert de Vos.
Doordeweekse kostumes en maskers, soms tot op het
randje van de geloofwaardigheid. We hadden op dit vlak
méér selekte, meer stijleenheid, meer vernieuwing ver
wacht, een sterkere tekening van de hoofdfiguren, van
hun karakters, van hun «taak» binnen het Reynaertge-
beuren.
In wegenbouw geven we de voorkeur aan een duidelij
ke situering, een meer visualizeren van b.v. het bos met
meer groen, meer hout, meer zand, enz.
De totaalregie bleef (te) braafjes, zonder doorgedreven
vernieuwing, zonder passende Reynaerdiaanse vondsten,
een schalksheid, soms rommelig. Naar ons gevoel de
hoofdoorzaak van een, weliswaar geslaagd te noemen,
droog-matte stoet, waarvoor en waaraan misschien wel te
oppervlakkig is bewerkt, herwerkt of verwerkt.
In 1980 was de regiehand sterker en voelbaar, ook al
werd er toen gevlagd uit de verdiensten van Mark Lie-
brecht, Jos Houben resp. regisseur en auteur en stukjes
bandmontage uit het Reynaertspel 1973 in Sint-Niklaas.
Van Tine Ruysschaert konden we niets anders dan
perfektie verwachten.
De Reynaertstichting zou toch moeten begrijpen dat
alles wat vooraf en op het publicitaire vlak met superlatie
ven wordt verkocht, in realiteit, op het uur van de
waarheid deze superlatieven moet benaderen. Is dat niet
het geval dan voelt de betalende toeschouwer zich vlug
«bekocht».
Hopelijk krijgt de volgende uitgave een beter geïnspi
reerde regie, met meer durf, een overdosis originaliteit en
vooral een eenheid in stijl.
Omdat de ervaringen uit de vorige uitgaven en de lesjes
uit het massaspel er waren hadden we er echt veel meer
van verwacht.
A. en - W.D.G.
De organizatoren van de zesde Reynaert-Ommeganck in
het Zeeuwsvlaamse stadje Hulst hebben hun inspanningen
uiteindelijk niet bekroond gezien met een septemberzon-
netje. Maandenlang zijn verenigingen uit het Waasland en
Zeeuws-Vlaanderen in de weer geweest met het vervaardi
gen van rekwisieten, het bouwen van wagens, het repete
ren van de diverse taferelen uit het dierenepos. De
voorbereidingen en het werken naar dit Reynaertgebeu-
ren toe waren allemaal vlot verlopen, het promotietochtje
met de fameuze Reynaertstreep niet te na gesproken.
Enkel de weersomstandigheden, waarmee een openlucht
manifestatie valt of staat, konden nog roet in het eten
gooien. En dat is uiteindelijk dan ook gebeurd. De
Reynaertstichting zal met weemoed hebben teruggedacht
aan eenzelfde Ommeganck, vier jaar geleden, toen de
weersomstandigheden niet beter konden zyn.
Reinaert in Hukt. De vos verschijnt voor koning Nobel Reinaert Huls, De biech, Rei em werkstuk
(tvb) waa"oor De Distelbloem uit Slekene tekende mn ,oneelgroep Kelderken van Kemzeke (Ivb)
Toen we zondag kort na twee
uur het Hulsters stadhuis be
reikten was de ontvangst bijna
afgelopen. Er werden bij die
gelegenheid een aantal toe
spraken gehouden door onder
meer burgemeester Molthoff,
voorzitter Jaap Stolte en pu-
blic-relationsman W. Ever-
aard. Toen al leek het moeilijk
om de niet zo beste stemming
te verbergen. Mensen van de
Nederlandse Omroepstichting
waren druk in de weer met de
voorbereidingen om het ge
beuren rechtstreeks op televi
sie te brengen. Geruststellende
schouderklopjes aan het adres
van mevrouw Stolte dat het
grote publiek uiteindelijk wel
naar de Hulstse markt zou af
zakken werden niet bewaar
heid. De Ommeganck zelf zet
te zich rond 14u30 in bewe
ging, maar toen de eerste groe
pen de markt bereikten was de
tribune, goed voor drieduizend
toeschouwers, nog maar de
helft gevuld. En dat zou uitein
delijk ook zo blijven.
Zoals bekend is de geschiede
nis van een heleboel Wase ge
meenten nauw met het Rey-
naertepos verbonden. Een
aantal gemeenten waren trou
wens op de uitnodiging van de
Reynaertstichting ingegaan om
het gebeuren te komen volgen.
We bemerkten ondermeer
burgemeester Boeykens van
Stekene en Omer De Mey van
Sint-Gillis. Sint-Niklaas was
vertegenwoordigd door sche
penen Anthuenis en Van Dae-
le. Een ander belangstellend
toeschouwer was Jacques Van
der Helst, de man die aanzien
lijk heeft bijgedragen tot het
sukses van de Ommeganck in
1980.
De Wase inbreng - en ook dat
is bekend - was niet gering. De
Ommeganck werd geopend
door leden van de ruiterijvere
niging Hipotour van Stekene.
De Kallose toneelkring Const.
Ieveraers beeldde het hof van
Karei V uit. Toneelkring 't
Kelderken van Kemzeke gaf
vorm aan de biecht van Rey
naert. Door toedoen van De
Distelblom van Stekene ver
scheen Reynaert voor het hof
van koning Nobel.
De oproep van de Reynaert
stichting aan de middenstand
om de winkels open te houden
werd goed gevolgd. Vele dag
jestoeristen hebben hun tijd
dan ook verdeeld tussen een
beetje winkelen en een beetje
ommeganck-kijken
Luk Van Broeck
De Sint-Niklase handelaars organiseren de ene aktiviteit
na de andere. Na de braderieën van de verschillende
winkelstraatkomités plant nu het overkoepelende Stads-
kemkomité (SKK) van 28 september tot 28 oktober een
zoektocht door de Sint-Niklase binnenstad: de 'Wandel-
winkel-weet en winwedstrijd'. Honderd middenstanders
die in hun winkeletalage kunstvoorwerpen plaatsen, het is
een attraktie.
Het opstellen van de vragen en het uitstippelen van de
route vertrouwde het SKK toe aan Albert De Nicl. Die
stelde ook al de 'Vakantiewandel- en zoektocht' door Sint-
Niklaas samen.
Volgens de heer De Niel moet elke deelnemer wel zo'n
vier vijf uur vrij houden voor de nieuwe tocht.
Begrijpelijk want het SKK vertegenwoordigt heel wat
winkclbuurten. Stations-, Regentie- en Casinostraat, Hof
straat, Nieuwstraat en Kokkelbeekstraat, tenslotte ook
Anker-, Truweel-, Kalk- en Klein Hulststraat en het
Kardinaal Mercierplein zijn verplichte pleisterplaatsen
voor de 'Wandcl-winkel-weet en winwedstrijd'.
Honderd handelaars uit deze winkelstraten met een 'Wij
doen mce'-band voor de winkelruit zetten een kunstvoor
werp, toebehorend aan het stadsbestuur (etsen van Ro-
main Malfliet) of de Koninklijke Oudheidkundige Kring
van het Land van Waas, tussen hun waren. Dit leidt tot
een unieke formule, aldus de organisatoren tijdens een
perskonferentic, want met dit systeem krijgen we een
soort «wandelende tentoonstelling», zodat ook diegene
die niet deelneemt aan de voettocht kan genieten van
hetgeen getoond wordt tijdens een wandeling door de
stadskern.
Het bestuur van het Stadskernkomitee houdt niet van
improvisatie en verzocht het stadsbestuur om medewer
king, en het stadsbestuur zei prompt toe. De huidige SKK-
voorzitter, tegelijk stedelijk schepen van jeugd en sport,
Lieven Lenaerts, zal wel iets met dit enthousiasme te
maken hebben. Lenaerts kan zijn middenstandsachter
grond toch niet verloochenen.
De dienst toerisme en de dienst kuituur van de stad doen
ook mee, de Oudheidkundige Kring van het Land van
Waas levert wedstrijdmateriaal en alhoewel de wandelaar
belangrijk is, sponsoren de autoklubs Vesiac, Rijschool
Sanderus en Rallyklub Waasland het gebeuren.
De middenstanders verlenen hun medewerking door vele
prijzen ter beschikking te stellen, met een totale waarde
van 100.000 frank. Een videorecorder is de hoofdprijs. De
uitreiking gebeurt in november ten stadhuize.
Met deze zoektocht reanimeert het SKK zijn werking, die
na de uitgifte van de Reinaertpenning in 1982 op de
achtergrond werd gedrongen door de initiatieven van de
verschillende handelskomités. Het SKK wil ook van deze
wandelwedstrijd een traditie maken. In 1981 vond de
eerste rally doorgang. Zowat 900 mensen namen dat jaar
deel. Nu rekent het SKK op 1.000 deelnemers. Degenen
die willen deelnemen kunnen elke dag inschrijven in het
infokantoor op de Grote Markt. Men betaalt 50 frank en
als deelnemingsbewijs ontvangt iedereen een Reinaert
penning.
Men heeft tien dagen de tijd om het hele parcours af te
leggen. pg
Ik neem de pen ter hand
De forse taal van F. Willockx over het Sint-Niklase schepen
kollege vraagt om een antwoord.
Voor alle duidelijkheid weze als inleiding gezegd dat Willockx
zich op de verkiezingsdag (10 oktober 1982) al in de burgemees
terszetel zag maar dat door de al te grote machtshonger van de
socialisten een andere koalitie (CVP VU) uit de bus kwam,
die sinds 1 januari 1983 met stevige hand en in grote eensgezind
heid de stad bestuurt.
Wij noteren dat de socialisten tevreden zijn over het gevoerde
beleid in de sektoren sport, onderwijs en openbare werken
Het zal nochtans niemand ontgaan dat inzake sportinfrastruk-
tuur op anderhalf jaar tijd meer werd gepresteerd dan in de
vorige zes jaren, dat de sporthal in Nieuwkerkcn reeds werd
goedgekeurd en binnenkort wordt aanbesteed, dat de sportvel
den in Sinaai weldra worden aangelegd en dat voor Bclsele de
principiële beslissing voor de bouw van een sport- en kuituurhal
door de gemeenteraad van eind september zal worden genomen.
Dit is heel wat méér dan voortzetten wat door SP-ers was
begonnen. Inzake onderwijs werd de leefbaarheid van het
stedelijk lager onderwijs verzekerd en de bloei van het kunston
derwijs bevestigd.
Een nieuwe geest waait door de openbare werken. Kleinscha
lige projekten maken de stadskern mooier en aangenamer:
Kokkelbcck, Ankerstraat, Mercatorstraat. O.L.Vrouwplein en
andere straten, o m. de Grote Markt, zullen volgen Meer
aandacht wordt besteed aan de voetgangers en de fietsers, aan
de verkeersveiligheid in het algemeen. De feestelijkheden
kregen een nieuwe impuls en ook de toeristische aktiviteiten zijn
legio.
Net zoals in het vorig kollege is het ook onze bedoeling om de
stad financieel gezond te houden. De belastingen werden
inderdaad aangepast, deze operatie gebeurde in de vorige
bestuursperiode tweemaal. Wij dagen de SP graag uit om met
20% minder inkomsten de stad ordentelijk te besturen. Dan zal
de stad Sint-Niklaas onvermijdelijk, zoals de meeste door
socialisten bestuurde gemeenten, in een hopeloze situatie ter
echtkomen, waar putten met gewestgarantie gegraven worden
om andere putten te vullen. Financiële gezondheid blijft ons
devies, niets meer, maar ook niets minder.
Over deze en alle andere beleidsoogmerken heerst in het
kollege van burgemeester en schepenen de meest volmaakte
eensgezindheid. Wij vermoeden dat de SP brutale oppositietaai
hanteert om haar eigen grondige verdeeldheid te verbergen,
o m. over het dossier van de nieuwe tribune. Wij zouden graag
die SP-raadsledcn lezen of horen die gezwicht zijn voor het
diktaat van één man die zijn sjerpfrustratie niet verbergen kan.
Lieven Lenaerts
schepen,
Sint-Niklaas
In 1988 is Hulst beslist opnieuw toe aan een Reinaertstoet.
In de marge van die manifestatie wordt dan het sympo
sium van de World organisation of Reynaert gehouden.
Dat maakte zondag, na afloop van de Ommeganck in
Hulst, Jaap Stolte, voorzitter van de Reynaertstichting,
bekend op een perskonferentie.
Eén van de mensen die deel uitmaken van het erekomitee
voor de Reynaert-Ommeganck is hoogleraar Kenneth
Varty, verbonden aan de universiteit van Glasgow (GB).
Naar verluidt zou hij één van de spilfiguren zijn rond wie
de toch wel belangwekkende bijeenkomst van over vier
jaar scharnieren zal.
In het erekomitee van de Reynaertommeganck heeft
(had) ook zitting burgemeester Paul De Vidts uit Sint-
Niklaas. Het moge heel wat toeschouwers zondag dan al
ontgaan zijn, maar het was toch écht: achteraan een wagen
die Maupertuus, het oord waar Reinaert thuis pleegt te
zijn, bengelde een karikatuur van... burgemeester De
Vidts van Sint-Niklaas Deze tekening was ontworpen
door Urbain Marin uit Sint-Gillis.
Nog Reinaertnieuws, voor verzamelaars en zo. Begin
november wordt een luxe-uitgave van een stripverhaal
over Reinaert de Vos boven de doopvont gehouden. Het is
een initiatief van de pvba Poesi Deze editie staat onder de
auspiciën van de gemeenten Hulst en Sittard (Nederland)
en naar verluidt zou het om een uniek boek gaan.
En wie zondag naar de televisie-uitzending van de optocht
gekeken heeft kon een interviewtje bekijken met dr.
Gielen, die over een unieke Reinaertbibliotheek beschikt
(Gieten woont in Hulst).
Bij de organisatoren van de Hulsterse Ommeganck heer
ste na afloop van de optocht ondanks alles wel tevreden
heid. Men hoopt de eindjes aan elkaar te kunnen knopen,
al moeten de financiële reserven ongetwijfeld worden
aangesproken. Jaap Stolte: «Over vijfentwintig jaar zijn
de pekwegen verdwenen, maar kuituur blijft bestaan», en
daarmee doelde hij op de roemruchte streep (een inciden
teel geval) enerzijds en het tijdloze karakter van een
figuur als Reinaert. Vast staat alleszins dat men zich in
Hulst niet ontmoedigen laat door de minder grote pu
blieke belangstelling voor de Reinaertstoet.
Vernomen kon nog worden dat Urbain Marin, tekenaar,
akadcmieleraar ook, een uitnodiging ontving om z'n werk
in Middelburg te komen cxpozcren. Een invitatie waaraan
de aanwezigheid, zondag in Hulst, van de kommissaris van
de koningin niet vreemd is.
September '85
Inmiddels worden in Sint-Niklaas de voorbereidingen
getroffen om het in september '85 te houden Reinaertspel
tot een topper te doen uitgroeien. Dit evenement, op het
raakvlak van kuituur, toerisme en feestelijkheden, krijgt
stilaan gestalte. Over een en ander hoop ik in het volgend
i De Voorpost te kunnen berichten.
W.V.
i
Sint-Pauwels, de ten noorden van Sint-Niklaas gelegen
deelgemeente van Sint-Gillis-Waas, is nog maar net beko
men van de roes omwille van de festiviteiten in het kader
van het 750-jarig bestaan van de parochiegemeenschap of
daar heerst, op en rond het dorpsplein, weer de sfeer der
grote dagen. Valentijn Mathhijs, 23 jaar, won vorige week
in Las Vegas, in de States, het open Amerikaans kam
pioenschap haarkappen.
Matthijs zit nog maar een paar jaar in het vak. In 1980
startte hij in Sint-Pauwels met een eigen zaak. Aan de
kappersakademie in Antwerpen ontpopte hij zich tot één
van de beste studenten, al leek hij niet voorbestemd om
haarkapper te worden (tevoren liep hij kollege in Turn
hout, bij de Jezuïeten).
Dit jaar kwam de grote doorbraak, de erkenning. Valen
tijn bracht het tot Belgisch kampioen, veroverde een titel
in het Italiaanse Milaan en won ook de internationale
wedstrijd De Gouden Hand.
Het was dc Brugse trainer William De Ridder die de man
uit Sint-Pauweis een jaar lang intens begeleidde. Ook de
zestienjarige Sabine Cornu uit Kemzeke heeft een aandeel
in de triomf, want dit leerhng-kapstertje speelde model.
In Las Vegas was Matthijs de beste van een deelnemers
veld uit wel veertig verschillende landen. In hooguit zeven
minuten moest hij een 'dagkapsel' uitwerken en nadien
kreeg hij twintig minuten om een 'avondkapsel' (gala) te
realizeren. Zijn prestaties leverden hem goud op als beste
niet-Amerikaanse deelnemer, hij kreeg een zilveren tro
fee, hij sleepte het hoogste puntenaantal in de wacht.
Eigenlijk is Valentijn Matthijs niet helemaal écht wereld
kampioen. Hij was niét naar Amerika afgevaardigd door
de Internationale Artistieke Organisatie. Deze groepering
stelde een delegatie van zes landgenoten samen met het
oog op het wereldkampioenschap, maar Matthijs is géén
lid van de IAO en nam dus 'slechts' en marge deel.
Maar de vreugde is er, in Sint-Pauwels en omgeving, niet
minder om. En Valentijn Matthijs wil op het ingeslagen
pad verdergaan. Volgend jaar neemt hij deel aan het
Europese kampioenschap in Salzburg en voor dit jaar zijn
nog wedstrijden gepland in Parijs en Joegoslavië.
(wv-archieffoto)
