«Fanfares op kermissen,
dat is verleden tijd»
Buggenhoutse gemeentelijke muziekschool
zet kursus akkordeon op
5! Belseelse fanfare viert dirigent Petrus De Vleeschhouwer
De blazers van
St-Cecilia-Belsele
Denderend optreden van showgroep
«Combo» te Wieze
Aperitiefkoncert met vier Bazuinen
i
Harmonieën en fanfares, sommige denken aan de
socialistische «trompettenklieken» van rond de
eeuwwisseling, anderen dromen weemoedig over
die goeie ouwe tijd, toen alles nog zo eenvoudig
leek. Fanfares en harmonieën behoren tot de folklo
re. Petrus De Vleesschhouwer, de jubilerende diri
gent van de Sint-Cecilia-fanfare uit Belsele, be
strijdt al 25 jaar zo'n denkbeeld. Hij trachtte met
zijn Sint-Cecilia fanfare een rol te spelen in de
huidige tijd zonder verouderd over te komen. Het
bestuur van deze fanfare onder leiding van Omer
Van Bogaert besloot Petrus De Vleesschhouwer te
huldigen voor die 25 jaar inzet. Het organiseert op
27 oktober aanstaande een massakonoert met 150
uitvoerders onder leiding van de jubilerende diri
gent in Zaal Van Re moortel te Belsele.
Harmonieën uit Zele, Sint- jongeman heeft talent. Hij
Gillis-Waas en Hamme, gaat naar de muziekakade-
waar Petrus De Vleessch- mies van Lokeren en Sint
houwer ook dirigeert, ver- Niklaas, studeert aan het
zorgen dan mede het eresa- koninklijk konservatorium
luut. 's Anderendaags luis- van Gent (met eerste prij-
tert de Sint-Cecilia-fanfare zen notenleer, bazuin en
«^mpn met het Sint-Grégo- schuifbazuin) en vervol-
riuskoor uit Belsele en or- maakt zich door privéstu-
gelist Luc Bastiaens de euc- dies. Muziek wordt zijn be-
haris tie viering op in de Bel- roep. Als muzikant in de
seelse dorpskerk. muziekkapel van de zeven-
~>er) petrus De Vleeschhouwer de brigade te Unna in
zag heel wat veranderen in Duitsland, bij de 16de divi-
die 25 jaar dirigeren: «Alle ®ie te Antwerpen en de mu-
kermissen opluisteren, dat ziekkapel van de rijks-
is verleden tijd», oordeelt wacht, als leraar koperin-
hij. De fanfare heeft in strumenten sedert 17 jaar
1984 een grote kulturele aan de Sint-Niklase muzie-
rol, ondermeer door veel kakademie, als dirigent
koncerten te brengen. De van St-Cecilia, maar tevens
muziekvereniging blijft een van harmonieën uit Zele
jida belangrijke rol in de ge- (socialistische harmonie
en i meente spelen maar de aard Vooruit), Sint-Gillis (har-
s van die opdracht verander- monie Sint -Cecilia) en
de. Ook hecht de jubileren- Hamme (socialistische har-
i de dirigent veel belang monie Recht door Zee) en
nds de opvoedkundige taak: bet Waessche Koperensem-
W «Zeker in Belsele, waar vele ble, tenslotte ook als kom-
jongeren deel nit.Tna.kfln po nis t van liederen, mar-
2, van de fanfare». De gemid- sen, kerk- en genremuziek.
it-S delde leeftijd van de 60 In 1977 komen verschillen-
A-ea groepsleden bedraagt 25 de van zijn werken zelfs op
uc jaar een langspeelplaat terecht.
3ub
Muziek is zijn leven Mooie herinneringen
ega petrus De Vleeschhouwer De plaat betekent één hoog
dal wordt geboren in Belsele. tepunt in zijn muzikale
lagi Reeds op negenjarige leef- loopbaan. Toen Petrus De
Dnd tijd (1938) treedt hij toe tot Vleeschhouwer in 1959 bij
ir es de fanfare Sint-Cecilia. De Sint-Cecilia het dirigeer
stokje overnam, zat de Bel
seelse Fanfare aan de
grond. Te weinig leden en
in de kompetitie voor fanfa
res stond St-Cecilia in derde
afdeling. Met Petrus pro
moveerde de fanfare in
1984 naar ere-afdeling. Het
oprichten van het Zevenver-
bond (later Zesverbond) een
samengaan van Wase mu
ziekmaatschappijen uit Bel
sele, Elversele, Sint-Pau-
wels, Hamme-Sint-Anna
Hamme-Zogge, Sinaai en
Waasmunster in 1967 ge
beurde onder impuls van
een bloeiende Sint-Cecilia-
fanfare en om de twee jaar
organiseert dit verbond een
festival, gratis. Een mooie
herinnering voor Petrus
vormen de verschillende be
roepsmuzikanten die onder
zijn vleugels als jongere
hun eerste tonen hebben
geblazen bij Sint-Cecilia.
Jeugd is de toekomst
«Jongeren spelen een grote
rol in de huidige fanfare
Sint-Cecilia. Dat is zeker te
danken aan Petrus De
Vleeschhouwer», ver
klaarde voorzitter Van Bo
gaert, tijdens den perskon-
ferentie. Petrus komt veel
met hen in kontakt via de
muziekakademie waar hij
les geeft voor koperinstru
menten. Men moet de jon
gelui kunnen boeien, meent
de jubilaris. Het gezin De
Vleeschhouwer is boven
dien zeer muzikaal. Zijn zes
kinderen bespelen een in
strument. Nochtans zijn
jongelui zeer wispelturig,
ondervond Petrus De
Vleeschhouwer: «Velen ko
men en velen gaan, met het
gevolg dat er steeds verse
krachten dienen opgeleid te
worden».
Het gemeentelijke leven
8 peelt ook een grote rol in
het sukses van een muziek
maatschappij, gaat hij
verder
Petrus De Vleeschouwer leidt z'n muziekgezelschap op kundige wijze (archieffoto)
In Belsele is het muziekle
ven een epicentrum van ge
meentelijk leven, verklaart
hij. Reeds in de gemeen
teschool zet men de leerlin
gen aan om aktief muziek
te beleven. Niet te verwon
deren dat alle muzikanten
van Sint-Cecilia uit Belsele
komen.
Petrus De Vleeschhouwer
hecht er dan ook veel be
lang aan dat het massakon
oert plaatsvindt in Belsele,
als is de zaal misschien
kwalitatief niet de beste.
Veranderingen: ten goe
de en ten kwade
Tijdens zijn leven met mu
ziek zag Petrus heel wat
veranderen voor de fanfare.
«Vroeger speelde men voor
al op kermissen en steeds
hetzelfde wijsje. Enkele in
strumenten soleerden als
maar, de andere vormden
de begeleiding, «de hoem
papa».
Dat is verdwenen, aldus de
jubilaris, elk instrument
verwierf een volwaardige
plaats in de groep en oude
folkloristische wijsjes ver
ving men door nieuw ge
schreven werken.
Petrus De Vleeschhouwer
maakte zich op dit gebied
verdienstelijk. Hij kompo-
neerde verschillende wer
ken. Telkens was er een
speciale aanleiding: het hu
welijk van een goede
vriend, de uniformering
van de fanfare of het af
scheid van een gemeentebe
stuur na de samenvoeging
van gemeenten.
De populariteit van de bras
sband is een verandering
die Petrus minder positief
vindt. Ze krijgen teveel aan
dacht, volgens Petrus. Ze
koncerteren alleen, terwijl
de fanfare een belangrijke
rol speelt in het vereni
gingsleven en de opvoeding
van jonge muzikanten.
Voorzitter Van Bogaert van
Sint-Cecilia zag nog een an
dere negatieve verander
ing: «De media negeren
ons, we schreven recente
lijk nog een protestbrief
naar de BRT», verklaarde
hij.
Petrus De Vleeschhouwer
ziet de toekomst van de Bel
seelse fanfare wel hoopvol
in maar de rekrutering zal
moeilijker worden. «De lief
hebber-muzikant ver
dwijnt!» Op de muziekaka-
demies wil men door dikke
en vele kursussen elke jon
gere meteen voorbestem
men tot een loopbaan als
beroepsmuzikant. Valt hij
af in de akademie, dan is hij
voor de fanfare verloren.
Gaat hij door, dan blijft er
geen tijd over om mee te
spelen in een fanfare.
Of hij nog eens van nul zou
beginnen zoals in 1959 bij
Sint-Cecilia? «Neen, die
energie bezit ik niet meer,
maar wat ik bereikte met
hen, daar ben ik heel fier
op!».
P.S.
Petrus De Vleeschouwer is 25 jaar dirigent van de
Belseelse fanfare. Binnenkort wordt hij uitbundig gevierd.
U ziet hem rechts op de foto (dw)
Een kursus waar muziek in zit
Ondanks haar ouderdom (de voorloper van de St.-
Ceciliafanfare ontstond al in 1846) leverde de Bel
seelse fanfare vooral in de laatste 25 jaar heel wat
opmerkelijke prestaties.
De koperblazers uit Belsele promoveerden in 1966
van derde naar tweede afdeling, in 1968 naar eerste
afdeling in de fanfarekompetitie. Verschillende ma
len bekroonde men de fanfare met de graad van
uitmuntendheid alvorens in 1982 de kroon op het
werk werd gezet. Sint-Cecilia bereikte de ere-afde-
ling.
St.-Cecilia is «een bejaarde» onder de Wase muziek
verenigingen. In 1846 ontstond de «Waessche
Veldklaroenen», die in 1903 van naam veranderden
en voortaan als Sint-Ceciliafanfare door het leven
zou gaan. De fanfare krijgt in 1956 de benaming
«koninklijk». In 1959 lost Petrus De Vleeschhouwer
Alfons Ellegeers af als dirigent. Nadat Petrus De
Vleeschhouwer het roer overneemt volgen de be
langrijke gebeurtenissen voor Sint-Cecilia elkaar
vlug op. Het herhaalde promoveren, de unfiforme-
ring (1969), het 125-jarig bestaan (1971), een nieu
we bestuurssamenstelling (1968).
Het bestuur bestaat momenteel uit niet-spelenden
Zij zijn wel erg begaan met het lot van de fanfare.
Zo'n bestuursvorm heeft trouwens voordelen, aldus
voorzitter Van Bogaert van Sint-Cecilia. Als het
bestaan zou uit muzikanten en er komen ruzies in de
muziekgroep, dan kunnen die twisten voortgezet
worden in het bestuur. Dat is fataal. In het bestuur
zitten wel drie afgevaardigden van de muzikanten,
evenals de dirigent.
P.S.
De akkordeon, dat traditioneel volkse muziekinstrument, op de klanken waarvan in
pre-jukeboxiaanse tijden, menig koppeltje gewalst en getangood heeft, is sinds enkele
jaren aan verruiming toe. Waar de accordeon, o.a. in de Oostbloklanden, al geruime tijd
geleden op het konoertpodium verscheen, mag hij nu ook in onze kontreien al enkele
jaren van een speciale belangstelling van de konservatoria genieten.
De akkordeon wordt niet langer beschouwd als een instrument dat uitsluitend volkse
muziek produceert; uit een trekzak kan je immers evenzeer een fuga van Bach - zij het
Hnn een transcriptie ervan - als een vogeltjesdans persen. Klassieke komposities zijn dit
instrument dus niet vreemd.
Gevolg van deze verruimde studie achter de rug had- mensen staken de koppen
interesse voor dit instru- den, besloten op eigen hout-
ment is het feit, dat vanaf je een school in het leven te
dit schooljaar, in een zeven- roepen. Dat was best moge
tal muziekscholen in lijk, want enig bekwaam-
Vlaanderen, een kursus ak- heidsbewijs werd niet ver-
kordeon wordt ingericht, eist. Nog minder was er
Eén van die scholen is de sprake van een vestigings-
Gemeentelijke Muziek- wet. Kortom, wanneer je
school van Buggenhout. goed overweg kon met een
Niet toevallig overigens, akkordeon - dat zelfs maar
Want direkteur Juul Van denken was al voldoende -
Hoeck is niet alleen een vir- kon je met een school be-
tuoos op dat instrumentginnen.
maar ia ook op de hoogte Nog erger werd echter de
van de misbruiken die som- toestand, wanneer enkele
mi gen, vandaag de dag, bij gewiekste zakenlui, in het
het aanleren van de akkor- bezit van flink wat kapitaal,
deon nog plegen. Weet dus zich met het akkor deonon-
legden de proble-
i invloedrijke
drukkings
groepen. Benadrukten dat
zichzelf moeten beschermd
worden.
Koncertinstrument
Ondertussen, geeft Juul
Van Hoeck zijn relaas een
andere wending, was er
wat betreft de opvattingen
omtrent de akkordeon als
muziekinstrument, één en
ander veranderd.
Vooral in de Oostbloklan
den was dit instrument ge-
evenzeer hoe het moet en derricht gingen bemoeien
niet moet. Een gesprek.
instrument In Rusland en
Polen is het niet vreemd een
Het is voor de hedendaagse jeugd geen sinekure
om naast werk en/of studie ook nog aan kreativiteit
dn te doen en de mensen gezonde ontspanning te
brengen. In die moeilijke opgave zijn de Wiezejon-
gens van de showgroep «Combo» - thans één jaar
jong- wonderwel geslaagd, en vorige zaterdag
gaven ze op de Bühne van de Gildenhuis zaal een
schitterend bewijs van hun kunnen.
Aktie!
Ze hadden echt de goede
vorm te pakken: Al Van
Dam (Raf Coppens), de lead
zanger-gitarist; Cesar
Chinchinatti (Ignace Cop-
pens), background-singer;
zijn broer Albert Chinchi
natti (Joe Coppens) en Re if
Peraro (Raf Casier), beiden
straf in sketches en song;
Steve Miami (Hans Van
Driessche), talentrijk
drummer en tenslotte de
gerenomeerde bas-gitarist
Etjen Chinchinatti (Rik
Vermeir). Deze «Combois-
ten» brachten een wervelen
de show van songs, sket
ches, gags, enz... In hun
nummers, naar melodie en
tekst self-made, schoven ze
insinuaties naar voor over
bepaalde dorpsfiguren en
lokale situaties. Verder na
men ze het talrijk publiek
mee naar vreemde kon
treien, waar andere zeden
en gebruiken heersen, en
hulden ze zich in de kledij
van de bezochte bewoners,
wat hun show zeker ten
goede kwam.
Op hun geva
rieerd repertoire schitter
den benamingen als: Bel
gium Pop, het Combo fietst.
Doe de Shake, Campari en
veel meer nog. De vele aan
wezigen, waarbij de Kapio's
met hun splinternieuwe ka
nariegele truien sterk in de
kijker stonden, hebben de
Combo's om hun denderend
spektakel meermalen op
een uitbundig applaus ont
haald
Als intermezzo voerden de
Wiezer Combo-girls An Van
Steen, Ann Van Vaeren-
bergh. Carina De Koninck
en Veronique Schoof enkele
hupse dansjes uit. Het hele
Combogezelschap besloot
zijn optreden met een lied
je, waarvan men de melodie
meestal op devote plaatsen
hoort, en vrij vertaald als
volgt kan klinken:
«Zolang het Combo nog kan
spelen...
Zo lang dat zestal bij ons
leeft..
Zo lang zal niemand zich
vervelen...
Wij danken blij om wat het
geeft...»
Te oordelen naar de gele
verde prestaties mogen we
gerust besluiten dat het
Combo van Wieze een show
groep is, zeker rijp genoeg
om naar buiten te treden.
Alleszins proficiat!
(jvl)
•scholen» kreëerden,
waar niet langer het indivi-
Akkordeononderricht; van du primeerde maar werke- akkordeonist, gebackt door
goeie bedoelingen tot eigen- Rjk aan massa-opleiding 6011 symfonisch orkest,*een
aardige praktijken gedaan werd. Aldus ont- koncert te zien verzorgen.
Ettelijke jaren geleden, stonden privé-scholen die Net als 0611 pianist of violist
blikt Juul Van Hoeck terug zelfs tot 100 en 200 leerlin- dat al jaren doet. Welke mu-
in de tijd, was de akkor- gen telden. Vermits je der- die virtuozen spelen?
deon, meer dan dit nu het gelijk aantal leerlingen we- Transkripties van bekende
geval is, een instrument dat kelijks onmogelijk indivi- meesters, maar daarnaast
zijn aanhang en beoefe- dueel onderricht kan ver- ook composities, speciaal
naars hoofdzakelijk in de schaffen, lieten en laten
arbeidersklasse vond. De dergelijke instituten twin-
akkordeon heeft altijd zeer tig tot dertig leerlingen sa-
dicht bij het volk gestaan, men naar de les komen en
Let wel, ik doe daar krijgen ze samen en tege-
geenszins denigrerend lijk onderricht,
over. Integendeel. En som- Dergelijke manier van wer-
migen lieten graag gedu- ken, beklemtoont Juul Van
rende een tijd de biefstuk Hoeck, vormt een school-
achterwege, om zich toch voorbeeld van een aanflui-
maar een dergelijk instru- ting van hoe het werkelijk geerden en zich gingen af-
ment te kunnen aankopen, moet. Het bespelen van om vragen welke talenten in de
Bepaalde zakenlui zagen het even welk instrument voorbije jaren, ingevolge
brood in de voorkeur van moet immers individueel a- de werking van bepaal-
het volk voor dat instru- aangeleerd worden. De
ment en riepen privé-scho- houding, het verzorgen van
len in het leven. Elk merk de blaasbalg, de andere - i
had zowat een eigen groe- technische facetten kan je 00 bevindingen van zowel
pering van lesgevers. En onmogelijk twintig k dertig de akkordeonleraars van
vanzelfsprekend - business leerlingen tegelijk over- het eerste uur als van de
is business - werd van de brengen. Let wel, na drie muziekinspekteurs resul-
leerlingen verwacht dat ze maanden les spelen derge- teerden, een drietal jaar ge-
zich een akkordeon «eigen» lijke leerlingen weliswaar leden, in de beslissing van
aan de school zouden aan- een stukje akkordeonmu- minister Lens sens, in het
schaffen. ziek, maar een jaar later Antwerpse konservatorium
geschreven voor akkordeon
en orkest.
Dergelijke manier van mu
siceren klonk ook in Wes
terse oren. Feit was boven
dien dat muziekinspek
teurs, op bezoek op kon-
gressen met die nieuwig
heid gekonfronteerd wer
den, er entoesiast op rea
len,
privé-akkordeonscho-
al niet teloor waren
Hoewel deze manier van hebben ze nog niets
werken naar kommercie lijks bijgeleerd,
rook, werd aanvankelijk Waar het bij die
door deze bonden nauwlet- uiteindelijk op aankomt, is
tend toegezien dat de leer- zoveel mogelijk accordeons bekwaam om deze kursus
lingen, die 300 fr. per week te verkopen. Midderwijl is te verzorgen, werd een be-
moesten betalen, tweemaal de kommercie echter nog
met het onderwijzen van
akkordeon te starten.
Omdat in België niemand
voorhanden was, voldoende
roep gedaan op professor
per week een half uur indi- uitgebreid, kwam de elek- Kiekens, een Nederlander
vidueel onderricht kregen, trische akkordeon op
In dit systeem was iedereen markt, van waaruit het
tevreden. Het kind kreeg maar een klein stapje meer
individueel onderricht, de is naar het orgel (opnieuw
leraars kregen een percen- een kursus). En vergeet bo
tje wanneer een instrument vendien niet dat tegenwoor-
aangeschaft werd en de ver- dig prijzen gevraagd wor-
delers van de akkordeons den tot 500 800 fr. per
kenden een bepaalde afzet, lesuur.
Zowel nationale als wereld- Dergelijke praktijken, ver
die aan het konservatorium
van Amsterdam die kursus
al zeven jaar gaf. Achteraf
heeft de Rij ksakademie van
Antwerpen, weliswaar op
eigen initiatief, dat voor
beeld gevolgd. Toen Kie
kens de kursus noodge
dwongen moest opgeven,
bleek Roger Eggermont,
kampioenschappen werden volgt direkteur Van Hoeck °-a- lid van het BRT-Jazzor-
georganiseerd. De eerste het verhaal, stootten be- ^est en het verst gevorderd
barsten in het systeem ont- paalde mensen, o.a. de ak- in de discipline, bereid deze
stonden toen bepaalde leer- kordeonieraars van het eer- verder te zetten,
lingen, die zeven, acht jaar ste uur, tegen de borst. Die Omdat men, aldus Juul
Van Hoeck, op het onder-
wijskabinet geen risico's
wilde lopen heeft men be
sloten de kursus akkor
deon slechts in een zevental
muziekscholen in Vlaande
ren in te richten. De lesge
vers aldaar moeten houdei
zijn van een eerste prijs no
tenleer en liefst beroeps
praktijk bezitten.
Buggenhout
Aan het feit dat de Buggen
houtse Muziekschool tot d
uitverkorenen behoort, i
zeker niet vreemd dat cL
rekteur Van Hoeck tot d<
vijf beste akkordeonistei
van het land behoord heeft
De technische kwaliteitei
en vereisten van een akkor
deon zijn hem dus niet
vreemd. Bovendien is hij op
de hoogte van de struktuu'
van het programma bij eei
eventuele doorstroming
naar het konservatorium.
En, voegt hij eraan toe,
weet ik waar de zwendel
praktijken beginnen. En
kunnen we die dus ver
mijden.
Voorlopig mogen wekelijks
slechts vier uur akkordeon
gegeven worden. Wat bete
kent dat de Buggenhoutse
muziekschool slechts 12
leerlingen kan aanvaarden.
Voor die 12 leerlingen, die
vanzelfsprekend ook de les
sen notenleer moeten vol
gen, een ideale kans om
voor amper 500 fr. per jaar
- het bedrag dat de ge
meente op het volgen van
de lessen aan de muziek
school geplaatst heeft - we
kelijks degelijk akkordeon-
onderricht te krijgen. Dan
nog van de beste akkordeo
nist die ons land momenteel
kent.
Roger Eggermont
verklaarde zich immers be
reid de kursus te Buggen
hout te geven. Aan het eind
van de kursus krijgen de
leerlingen bovendien een
officieel diploma, dat ze in
staat stelt door te stromen
naar het konservatorium,
waar de mogelijkheid be
staat een 1ste prijs te beha
len. Prijs die perspectieven
opent; zowel naar het on
derwijs toe als naar het
koncert podium. Kortom,
wie iets meer nastreeft dan
het bespelen van een accor
deon louter om het plezier,
maar via dit instrument
zijn weg wil maken, mag
niet twijfelen en moet zich
Buggenhoutwaarts bege
ven, waar hem of haar een
degelijke opleiding vol per-
spektieven, geboden wordt.
Elke akkordeonist die zijn
instrument op een degelij
ke manier wil bespelen,
moet dat trouwens doen. De
Buggenhoutse gemeentelij
ke muziekschool is overi
gens de enige in de streek,
die de kursus organiseert.
Pierre Van Rossem
Valentin Denis, welbekend
te Zele, noteert in zijn stu
die over de instrumenten in
de Nederlanden en Italië
zoals ze voorkomen op
Maria»
Lebbeke. Vijf talentvolle jongens van hel jarige Wieze 15* eeuw.
Combo: Raf Coppens, Jos Coppens, Raf Casier, Populair was de bazuin in
I Ignace Coppens en Rik Vermeir. de 15" en 16* eeuw, niet het
minst in Vlaanderen. Be
langrijk is het voor het
Vlaams Trombonekwartet
om die oeroude Vlaamse
traditie weer op te nemen.
Even voorstellen: het zijn
Willie Verdievel die in Gent
en Keulen studeerde en be
drijvig is in de muziekpeda-
gogie en de studie van het
instrument. Hij had een be
langrijk aandeel bij uit
voeringen van moderne
kreaties zoals een van Eu-
geen Lievens, en Lucien
Goethals schreef zelfs een
solowerk voor trombone op
zijn naam.
Rudi Dewolf eveneens oud
leerling te Gent en zoals de
anderen leerling van Geor
ges Van Houtte in het Con
servatorium van die stad, is
trombonist bij de kapel van
de Luchtmacht en geeft
hier en daar ook les in aka-
demies. Rudi Dewolf is in
Zele eveneens geen onbe
kende. Zijn vader was en is
een uitstekend musicus.
Het is meteen duidelijk hoe
Rudi aan zijn liefde en vaar
digheid voor dit instrument
gekomen is. Verder is er
Julien Stofferis die speelt
bij de Gidsen. Hij is een
baanbrekend leider van di
verse muziekmaatschap
pijen en geeft bovendien
nog les aan een paar akade-
mies. Hij bespeelt in het en
semble de alttrombone.
Guido D'Hane is de bas-
trombonist in het kwartet.
Guido is eveneens verbon
den aan de kapel van de
Gidsen en aan een aantal
muziekmaatschappijen
vooral echter aan het ko
perensemble van Theo Mer-
ten8 dat in Vlaanderen en
het buitenland zoveel heeft
gedaan om dit soort muziek
en tevens eigen komposi
ties van Vlaamse meesters
bekend te maken en te pro
pageren o.m. langs de dis
cotheek. Zij spelen werken
van oude meesters: Ban-
chicri (1568-1634), van
Croce uit de 16* eeuw. van
de befaamde Heinrich Isaac
(1450-1517) en ook van een
paar nog levende kompo-
nisten als Flor Peeters en
Kazimir Serocki. Ze zullen
het programma besluiten
met een virtuoos werk van
Scott Joplin (1868-1919).
Wij hebben zelden met zo
veel spanning uitgekeken
naar dit aperitiefkoncert
dat zal klinken in de raad
zaal van het Zeelse stad
huis, op zondag 30 septem
ber. te 11 u.
(bdk)
