Toch nog zes palmen
deze week!
Geert Ebraert, Marcel en Peter Van Impe
tot het bittere (natte) einde
Yvo Asselman:
regelmaat troef
Paul De Brauwer
zes op zes
De Voorpost - 12.10.1984 - 31
Wielrennen. Eindlaureaat van de trofee Mark Galle was Erik Mincke. (per)
Wielrennen. Een gelukkige E. Schollaert (met de drie strepen) bij overwinnaar Erik De
Clercq die te Lede duidelijk de beste was. (per)
Sportkronkel
Hij keek schuin naar boven, naar het rode, driehoe
kige vlaggetje, dat opgehangen aan een waslijn tussen
twee telefoonpalen, in de wind wapperde.
Nog één kilometer.
Vanuit zijn ooghoek hield hij de andere in de gaten
zonder hem rechtstreeks aan te kijken. Vanaf nu wou
hij niet meer overnemen, zelfs al zou die voor hem
een surplace uitlokken en daarmee het risiko lopen
dat de vlucht in de laatste hektometers door een
razend peloton ongedaan zou worden gemaakt.
Indien hij een winstkans wilde hebben, dan moest hij
uit tweede positie kunnen komen. Want telkens hij op
kop vertrok, leek het alsof zijn dijspieren de helft van
hun mogelijkheden verloren als het voorwiel van een
tegenstander naar zijn trapas oprukte.
De man voor hem had al twee keer gekucht en keek
nu om. Normaal was het zijn beurt om over te
nemen, in het wisselend spel van «kop doendat
renners zonder voorafgaandelijke afspraken toch tot
op de meter nauwkeurig volbrachten, in het zware
werk aan de leiding van een ontsnappingspoging.
Die timing was een soort zesde zintuig, een verwor
venheid die wielrenners na jaren koers aanvoelden,
een soort biologische klok: hij zoveel, ik zoveel, tot
net onder de limiet van de uiterste inspanning.
De ander keek nu voor de derde keer om, het tempo
vertraagde en de spanning steeg. Je merkte het niet
dadelijk aan de lichte vermindering van de - nog vrij
behoorlijke - snelheid waarmee ze op het spandoek
afgingen; het was de rug die lichtjes omhoog ging, de
vingers die zich even herpakten aan het stuur, de blik
in de ogen die van oneindig op de plotse realiteit van
de naderende finish werd gericht.Het afmalen van
kilometers op onderbewustzijnsniveau maakte plaats
voor een aktieve hypergevoeligheid voor alle indruk
ken en gegevens die de strijd in die laatste zevenhon
derd meter zouden bepalen.
In een fraktie van een sekonde werden windsterkte en
-richting genoteerd, de houding van de ander, de
versnelling - de man voor hem schakelde een tandje
meer en ging uiterst links van de weg rijden, zodat ze
beiden de flankwind schuin tegen hadden.
Zowat honderd meter verder ontwaarde hij het bord
met «500» in grote zwarte cijfers en links en rechts
waren groepjes mensen die te voet richting aankomst
gingen en even hun zondagse supporterspraat onder
braken om de beide duellisten te taxeren.
Het achterwiel van de man voor hem slingerde even
heen en weer, doordat de berijder zich recht op de
pedalen zette en zijn ros een paar keer tussen zijn
knieën liet wiegen. Het was geen demarrage van op
de kop, gewoon een alternatieve manier van
stretchen, een ultieme rekoefening voor de eindstrijd
die zou beslissen over winst of verlies. De heup-,
been- en rugspieren, enigszins verstijfd door de
verkrampte houding tijdens de finalekilometers - bo
venlichaam horizontaal over de buis, handen kramp
achtig in de onderste kromming van het stuur en uit
alle macht duwen met het plat van de voel - kregen
daardoor een laatste kans om het overblijvende
greintje aan binnencelenergie te mobiliseren.
Ze waren het bord met de 500 voorbij. Er stonden
meer en meer mensen aan de kant. Vanaf nu volgden
de aanduidingen in sneller tempo: 400 - 350 - 300...
Ergens in dé verte tussen de opeengepakte massa, lag
de streep. Z'n tegenstander maakte geen aanstalten
om het tempo verder te laten zakken, dus schakelde
hij, en legde z'n ketting op het kroontje met de 14
tanden. Met een kleinere versnelling trok je sneller
op, maar als de vertreksnelheid nog zo hoog lag als
hier het geval, bracht dat te weinig voordeel op, en
werd je teruggegrepen nog voor de meet.
250. Nu! Hij haalde diep adem en duwde met een
soort doodsverachting z'n linkervoet naar beneden
terwijl hij uil alle macht aan z'n stuur trok, de rug
ietwat gekromd een blazende kater. Het volgende
ogenblik dook i naar de rechterkant van de weg,
zodat hij de ander niet uit de wind zette als hij hem
passeerde. Zijn tegenstander kwam trager op gang,
maar niet zo traag dat de kloof onoverbrugbaar was,
daarvoor was het verrassingseffekt ontoereikend.
Met heftige lendenrukken trok hij zich op volle
snelheid. Tussen zijn linkerborst en zijn arm, onder
zijn oksel door, zag hij de ander naderen tot op een
fietslengte. Hij zette zich door, schakelde bliksem
snel met een korte polsbeweging naar de grootste
versnelling, zette zich weer recht op de trappers,
zocht de streep voor hem, en keek onmiddellijk weer
tussen zijn armen. De ander was tot aan z'n achter
wiel genaderd, maar hijzelf kreeg nu pas het volle
rendement van zijn laatste schakeling. Hij ging op
volle toeren, maar nog niet in overdrive. Voor hem
lag de streep - nog zo'n honderd meter. Indien hij
midden de baan bleef rijden, zette hij de ander uit de
wind en kon die de laatste dertig meter nog vanachter
zijn rug jumpen. Hij spurtte naar de uiterste linker
kant, recht naar de reikhalzende mensenzee die
angstig de hoofden introk, terwijl hij rakelings pas
seerde. Z'n belager, enigszins verrast door dit ma
neuver, voelde opeens de wind op zich en ging hem
instinktief, als een luipaard die zijn prooi op de
hielen zit, achterna.
Zeventig meter en hij voelde hem weer vlak achter
zich, aan zijn wiel geplakt en door zijn hoofd
hamerde de opjagende angstgedachte van het nade
rende voorwiel. De ander moest nu uit het wiel
komen om hem te remonteren, op deze unieke
sekonde werd bepaald wie won of verloor.
Ik voelde het naderende gevaar en haalde het laatste
greintje macht uit mijn benen om de ultieme dekame-
ters onder mij weg te stampen: vijftig meter en hij
hing naast mij, maar kwam nog steeds niet verder
dan m 'n achterversnelling - dertig - zijn voorwiel
jumpte tot aan m 'n trapas, maar begon onregelmatig
te schokken. In een flits wist ik - de ultieme
doodskreet, de totale uitputting van alle voorradige
energiestoffen, het melkzuurgehalte dat op enige
sekonden tijd tot aan de pijngrens steeg en de spieren
deed blokkeren en verkrampen. Mijn benen stonden
ook op springen, maar zolang ik de pijn kon
aanhouden, bleef ik dat wiel voorsprong behouden,
kwam hij niet dichterbij, bleef ik winnen... De witte
lijn was nu ook zichtbaar, flitste naderbij, onder mij
weg...
De wielerwedstrijd ingericht door de Wielervrien
den op de wijk Nieuwe Hoek, de 18de Grote Prijs
Beenhouwerij Steesens, werd glansrijk gewonnen
door X die zijn medevluchter Y m de spurt ver
sloeg.
Checco
Uit het Wase wielervaatje
Veldrijden
Vorig seizoen twijfelde Paul De Brauwer erg over zijn
profloopbaan als veldrijder. Het werd toen trouwens zijn
slechtste seizoen met slechts zeven overwinningen en nooit
een rol van betekenis in de topontmoetingen. Als amateur
had hij nochtans bewezen tot de elite te behoren. Vier jaar
geleden nog goed voor drieëntwintig overwinningen, de
nationale titel en brons op het wereldkampioenschap te
Tolosa voorspelde men hem een sterke profkarrière. Het
liep dus tot op heden wel wat anders. Nu lijkt diezelfde
Paul De Brauwer weer helemaal terug. Zondag haalde hij
in de veldrit te Kapelle-op-den-Bos zijn zesde overwinning
uit zes opdrachten. Nog niet onmiddellijk de topkonfron-
taties, die zijn trouwens pas vanaf volgende maand op de
kalender te vinden, maar toch... zatèrdag bijvoorbeeld in
Torhout zegevierend voor Rein Groenendael.
«De gezondheid en de konditie zijn weer als vroeger, stelt
De Brauwer zelf. Ik onderging trouwens een heelkundige
ingreep aan de luchtwegen en dat heeft mij van veel kwaad
verlost. Ik voel me nu weer helemaal fit». De uitslagen
bewijzen dat maar ondertussen kan men zich toch de vraag
stellen of Paul De Brauwer niet wat overmoedig te werk
gaat.
Het seizoen duurt in België traditiegetrouw zeer lang en
de internationale topcrossen staan pas rond de jaaiwende
geprogrammeerd. Hoe zit het met de. konditie van De
Brauwer tegen die tijd?
H.A.
(herwinningen by de nieuwelingen en juniores, en zelfs
b(j de liefhebbers, worden niet altijd even hoog aangesla
gen bij de wielerkenners. Het baat niet dat men in de
jeugdkategorieën een resem overwinningen bij mekaar
fietste. Als men eenmaal de overgang naar de profs maakt
is het weer van vooraf aan te beginnen. Dat wil dan weer
niet zeggen dat de behaalde zegetuilen als «staal zonder
waarde» mogen geklasseerd.
Een jong vielrenner die .hel. behoorlijk, oversloeg Temeer
in rich heeft, moet bij tijd en ,we dc vergelijking met
«ijle flitsen van zijn talent bet jaar voordien maakten,
lunnen laten tien. Weinigen '°c" hlJ bll f
kunnen week in week uil van «ehngen en halfweg de torn
de ene overwinning naar de P°h"e "cc maanden lang het
andere rijden. Zij worden dan haak die"d,e
bestempeld als glasbakken, te hangen wegens een sleutel-
oaar rilfs voor dere suspens beenbreuk. Dat ontmoedigde
houdt dat niet de garantie in bom echter niet. want tijdens
dat re een-goeie, zullen wor- de daaropvolgende winter
den. Zij die tien. twintig of maanden deed hij intensief aan
zelfs meer eerste plaatsen op povertratn.ng om aan kracht
een seiroen bijeenrijden bon- b'J wimc" c"h" k»m"de
wen daarmee een reputatie op ",z«" sJc,kcre waP*"s
die vooral in suppirtersorelt Saa" Gebrek aan spurtka-
«eerklank vindt, maar wal van pacitcilen betekenen echter ,n-
«eel groter belang is, is de de nicuwchngenrangen vaak
regelmaat die jonge wielren- gebrek aan overwinningen
seis aan de dag leigen. Want wedstrijden die doorgaans
•tijd. en -duren, rijn de op grocpsspurten uitmonden,
grootse vijanden van die la- De enige wedstrijd die we hem
zotvolle boys die gebrek aan ragen winnen kwam hij dan
wilskracht en doorrcttingsver- ook alleen binnen,
mogen hebben. Wie geregeld Nochtans rijn de .sterke man-
rijn prestaties kan handhaven hcl strijkijzer ,n hun
kweekt daarmee de eigenschap banier voeren, vaak het meest
die de groten onderscheidt vair geviseerd, in het bijronder
de middelmaat: karakter. De- door de «snellere» jongens die
w lange inleiding schoot ons te maar wat graag er met een
binnen toen we de Erembode- sterk temporijdcr tussenuit
gemse nieuweling Yvo Assel
man aan het woord hoorden.
- Ik heb er maar één gewon
nen, zei hij, en dat klonk iet
wat beschaamd. Toen wc ech-
ler verder luisterden en hoor-
knijpen. Dat ondervond Yvo
eens te meer in Lede. waar de
finale van de trofee Mare Galle
verreden werd.
- 't Is spijtig om het te moeten
zeggen, zei de man uit de
den dat deze knaap praktisch Scherrcstraat. maar ik had de
helemaal op zichzelf aangewe- indruk dat mijn klubmakkers
zen is wat betreft trainings- me op het wiel zaten, temeer
planning en verzorging en dit daar ik een behoorlijke klasse
seizoen nog een 2de, drie 3de, ring te verdedigen had. Daar
twee 4de en drie 5de plaatsen heeft vooral Schicttccatte van
lukte, naast tientallen ere- geprofiteerd. Tientallen keren
Plaatsen bij de eerste tien. probeerde ik weg te geraken,
maakten we in zijn plaats de maar het mocht niet baten,
balans op, die naar «meer dan - Dc wedstrijd viel van in het
begin in een beslissende plooi,
met een vroege uitval van De
Clerck die in zijn spoor Gunter
Lievens en Leslie Van Wese-
mael meenam. Voor de eigen
lijke finale werd ingeluid,
moesten die twee er echter
weer af en laatstgenoemde
werd zelfs door het achtervol
gend pelotonnetje in plan gela
ten. Terwijl de Brakelaar De
Clerck met ruime voorsprong
won, voor Lievens, die ook
nog afgescheiden bin
nenkwam, werd met een vijf
tiental man gespurt om de 3de
plaats en de vele punten die in
deze finalewedstrijd nog kon
den geraapt worden Dat
noopte sommige deelnemers
tot minder geappricieerde ma-
noeuvers. in zoverre dat Chris
Sleeuwagen door dc afgevaar
digde van dienst van de 3de
naar dc laatste plaats gedeklas-
seerd werd omdat hij een
tegenstander naar de kant had
gereden. Yvo plaatste zich vijf
de, maar mede door die klasse
ring, schoof hij nog een rang
op in de uitslag en werd finaal
vierde.
- Waarschijnlijk word ik nu
4de of 5de in dc eindstand van
het rcgelmatigheidscriterium,
veronderstelde Yvo. Spijtig
dat ik niet van in het begin heb
meegedaan. Ik hoorde pas van
dit klassement halfweg de va-
kantic, en dat heeft me natuur
lijk een flink aantal punten
gekost. Maar al bij al mag ik
toch niet klagen.
- Het was mijn laatste wed
strijd van het seizoen én bij de
nieuwelingen. Volgend jaar
start ik meteen bij de juniores.
De eerstkomende maand ga ik
een beetje uitblazen en daarna
beginnen wc aan dc wintertrai-
ning met een beetje powertrai-
ning samen met ocfenmaat
Dirk Van Mosse velde. Mis
schien ga ik ook een beetje op
de piste rondrijden maar enkel
om wat te oefenen, niet om
aan kompetitie te doen.
Bij de profs liet Dirk Heirwegh
zijn elfde zege van het jaar
optekenen en dat deed hij mid
dels een gewaagde solotrip in
Zwcvezelc. Met nog ruim
twintig kilometer sprong de
Zelcnaar weg en trotseerde hij
geruggesteund door zijn Safir-
maats de reakties van het pelo
ton. Aan de meet hield hij 15
sekonden boni op Walter
Planckacrt en de ganse rest
van de groep.
In deze wedstrijd werd Jan
Bogacrt nog tiende en Eticnne
De Bcule 30ste. Laatstge
noemde haalde ook nog een
deftige 21ste positie binnen
zondag in Blois-Chavilles. En
maandag in Deinze-Petegem
leek het lange tijd dat twee
Voorpostgebiedrenners de
overwinning zouden betwis
ten. Jan Bogaert en Ronald
Van Avermaet raakten inder
daad op kop maar werden
door toedoen van een hevige
groepsachtervolging achter
haald. In dc einduitslag nestel
de Dirk Heirwegh zich als der
de achter Walter Planckaert
en Gerry Wiggings werd Jan
Bogaert vierde, Ronald Van
Avermaet negende en Fran
cois Van Vlierbcrghe 14de.
Bij dc amateurs niet minder
dan drie palmen in volgorde
verdeeld onder Ronny Mctte-
penningen, Walter Ongena en
Dirk Onghcna. Vooral de pres
tatie van laatstgenoemde ver
dient wel enige aandacht want
ons inziens is het de allereerste
overwinning van de Kieldrech-
tenaar" dit seizoen en dat
bracht Dirk voor mekaar op
dinsdag in Knesselare. Hij ein
digde daar licht afgescheiden
voor Eric Verweire en Chris
tian Martens, en kan nu met
gerust gemoed de winterslaap
beginnen. Ronny Mettepen-
mngen haalde het zaterdag in
Baasrode voor een blijkbaar
herboren Jerry Cooman en Pa
trick De Beuckelaer. Patrick
Mcttcpcnningen werd vijfde,
Patrick Van dc Voorde zesde.
Peter Van Huffcl zevende. En
kele kilometers daar vandaan
triomfeerde ingezetenen Wal
ter Ongena door onder andere
Luk Beniers (2de), André
Meeuwissen en Rudy Thomas
van zich af te schudden in de
laatste kilometers. Patrick Van
Wetter eindigde hier als vijfde,
Patrick De Waeghemaeker als
elfde, Ronny Westelinck als
twaalfde en Mark Macharis als
20ste. In Kieldrecht lieten de
streekliefhebbers daarentegen
de kaas van de boterham pik
ken door «junior» Hedwig Van
Hooydonck, Dirk Onghena
hield daar de Wase eer een
beetje aan door als vijfde te
eindigen, Erik Wuytack was
zesde. Didier de Witte zeven
de, Jan Joos achtste, Filip Van
Walle twaalfde, Benny Van
Buynder 15de, Patrick Van der
Vliet 18de, Jean-Marie Van
Gijsel 20ste. Over dan naar
zondag met een negende posi
tie voor Stefaan Van Leeuwe
in Izcnberge en een tiende
prijs voor Patrick Mettcpen-
ningen in Liczele. In Ertvelde
werd er dan ook gefietst met
als bilan een zesde plaats voor
Rudy Heyns, een negende
voor Dirk Ongena, een elfde
voor, Patrick Van Wetter en
een 14de voor André Verhelst.
Op maandag werd er nog een
wedstrijd in Zele verreden met
als winnaar Peter Van Impe uit
Mere voor Jerry Cooman. Di
dier De Witte was derde, Wal
ter Ongena vierde, Ronny
Mcttepenningen vijfde, Johan
Koppen achtste. Mare Macha
ris negende, Patrick De Wae-
gèmaccker tiende. Ronny
Westelinck elfde en Benny
Van Buynder 18de.
In de junioreskategorie mocht
er één schamele overwinning
opgetekend worden en die was
hoe kan het ook anders, voor
José Rooms en wel in het liof-
dadighcidskritcrium voor Sint-
Pauwels naar Gino De Pauw
dat zaterdag werd betwist. De
ze zege kreeg José niet voor
niets want na talrijke vluchtpo
gingen in het begin van de
wedstrijd zette de Temsenaar
zich samen met Frank Van den
Abbeele aan het kommando
van de wedstrijd en met hun
tweetjes was er werkelijk geen
houden meer aan. De andere
deelnemers werden zodoende
tot figuranten gedegradeerd
die enkel nog voor de derde
plaats konden sprinten. In dc
strijd voor de eerste plaats had
Rooms-«ken» niet veel moeite
meer om zijn vluchtgezel te
verslaan. Bart Heirwegh werd
derde. Geert Bulteel vierde,
Stefaan Debeleyer vijfde. Dirk
De Cauwer zesde, Patrick
Dhooghe achtste, Gunther De
Bauw twaalfde. Mare Laureys
14de en Luc Galle 15de. Ver
der was het maar karige oogst
bij de juniores met een zeven
de plaats voor Patrick Van de
Velde in Welleen op zondag
nog een wedstrijd te Haas
donk. Daar spurtte Mare
Vleugmans vlugger dan Gun
ther Van Steenlandt (2de),
Luc Galle was vierde, Guy
Verberckmoes zevende. Geert
Bulteel achtste, Patrick
Dhooghe 9de, Guy De Jonghc
11de, Gino De Muynck 12de
en Patrick Van de Ven
twaalfde.
Bij de nieuwelingen twee wed
strijden in eigen gouw met Joe-
ri Verstraetcn als winnaar in
Stekene onder andere voor
Yvan Smet (4de), Geert Per
soon (8ste) en Gino Vercaute-
ren (10de).
Zondag in Sint-Niklaas was
Kruibekenaar Gino Br(js aan
de eer.
Gino mocht daar alleszins als
één van de wedstrijdfiguren
worden beschouwd want op
zijn eentje gaf hij gestalte aan
nogal wat vluchtpogingen
Jan Van Linden werd tweede,
Eric Wilsens derde. Bruno
Verwulgens was vierde, Wer
ner Van Broeck vijfde. Martin
Smet zevende, Gary De Cock
achtste en Peter Saey tiende.
Resteren er nog één enkele
ereplaats met dc negende prijs
voor Pascal Bauwcns in Tielt.
M.N.
WIELRENNEN
Wielrennen. De sprint voor de vijfde plaats in de nieuwelingenkoers te Lede werd gewonnen door Sleeuwagen voor De
Meyer en Gunther Van Impe. (per)
Wielrennen in het Land van Aalst
Geert Ebraert zet er duidelijk
niet om verlegen. Met nog zo
wat één week-end wedstrijden
voor de boeg verzilverde hij
zijn goede konditie in Welle,
deelgemeente van Dender
leeuw. Hij liet er 22 medestan
ders achter zich en won de 82-
km lange wedstrijd voor Rudi Wielrennen. Walter Ongena heeft tijdens de liefhebbers-
Lauwereysen en Danny Schelf- koers te Zele zijn medevluchters uit het wiel gereden en
hout. Buggenhoutenaar J. wint afgescheiden, (gvw)
Moyson was vierde en Nieuw-
kerkenaar De Schrijver wrong Clerck uit Brakel, die (samen volgde op meer dan een halve
zich ook nog net bij de eerste met Gunther Lievens) van be- minuut en kwam totaal uit me-
vijf. Gunther Arijs werd 12de, 8"» tot einde de koers maakte, kaar geslagen aan de aan-
en Dirk Van Mossevelde, pas De streekrenner die zich hier komst. Jean-Mane De Nil
over - vorige week dinsdag 17 m de meest gunstige zin liet sleepte nog een ereplaats uit
geworden - liet zich van zijn opmerken, was Gunther Van de brand door alleen op zoek
beste zijde bewonderen met Impe, die met een 4de plaats fe gaan naar de 5 verdienstelij-
een niet onverdienstelijke tevreden huiswaarts kon. Zo ken die zich voor hem hadden
13de plaats. Voor volgend sei- ook Ivo Asselman, 7de en ook losgemaakt uit het peloton,
zoen mogen ze een behoorlijke zeer regelmatig de laatste we- Resten er nog de wielertoens-
versterking van het junioresre- ken. Bij de liefhebbers neemt ten die des zondags (en ook op
giment in dc streek verwach- het aantal wedstrijden gestadig zaterdag) de koersbroek bo
ten, want een hele boel goeie af en de meeste van onze venhalen om mekaar het leven
nieuwelingen wagen dan de streekrenners zijn al achter de zuur te maken vanop een fiets-
overstap. s,oof gekropen voor een zadel. Eén van die onverbidde-
De nieuwelingen lieten ons dit -overigens welverdiende- Kjken ia de rangen van de
week-end een beetje op onze winterrust. Maar niet Peter VWB is Merenaar Marcel Van
honger zitten. In Lede vond de Va" Impe die zijn zegetotaal Impe. In Ekeren. waar 35 ren-
finale plaats van de trofee op 16 eenheden bracht door in ners aan het vertrek kwamen
Mare Galle, waarvoor ver- Geraardsbergen alleen onder eindigde hij 4de. 's Ande-
schcidene kandidaten nog in het spandoek door te komen, rendaags dook hij het veld in
aanmerking kwamen voor dc met 16 sekonden voorsprong te Erpe-Mere en klopte er zijn
overwinning. Het werd een op Jantje Goessen en Alain De 2 kollega s-veldnjders. Klasse
one-man-show van Erik De Yuyst. De rest van de bende y p
