Verdienstelijke opvoering van 'De Burger-Edelman'
in Heilig Maagdcollege te Dendermonde
Iverlingen Denderbelle:
amateurtoneel
van de bovenste plank
St. Jorisgilde Wieze
LI
vertoeft op «Het Pleintje»
De Voorpost - 30.11.1984 - 23
Het jubileum van 150 jaar H.-Maagdcollege werd besloten met De Burger-
Edelman, een spektakelstuk van Molière waarin zowel toneel, zang als dans
aan bod kwamen. Het gegeven is eenvoudig: burgermannetje Jourdain stelt
alles in het werk om een .hogere maatschappelijke status te bereiken. Molière
neemt in dit werk een loopje met de ijdelheid van de nieuwe rijken.
Het college-publiek genoot van het spektakel, maar werd niet met zichzelf
gekonfronteerd, juist omdat het ondeugende, spottende aspekt, dat Molière
eigen is, niet aanwezig was.
Het hele gebeuren was dingen te halen. allerhande 'scheve' toestan-
piekfijn afgewerkt wat be- Er werd wel prettige, eigen- den, met de hypochrisie die
treft timing van dansen, tijdse muziek gebruikt om
zingen en akteren, maar het stuk te aktualiseren,
een aktualiserende fantasie maar waarom werd dit niet
van regisseur Jaak Ver- volledig doorgedreven naar
helst ontbrak. Wie, zoals kledij, een meer direkte
hij, oog heeft voor de waar- aanpak van spel en dialoog
de van grootmeesters zoals en een vrijere gedurfdheid
Molière en bovendien een in overeenstemming met de
bbeke. De verjaardagstaart is nog niet aangesneden, maar dat komt wel. (Foto Pier klare heeft °P het wel moderne moraal. Reeds bij
wee van onze maat- de vertaling van het stuk
wellicht ook in Dendermon
de tiert, met allerlei situa
ties in en rond het college.
Men heeft hier, jammer ge
noeg, niet aangedurfd wat
Molière wel deed. Het was
braaf, de spottende en on
deugende geest van Molière
werd niet behouden. Het
bleef bij een paar knipoog
jes naar het pubhek in de
den door de grollen en het
flitsende spel van de ak-
teurs. Een uitschieter was
wel Alex Van der Stricht als
de knecht van Cléonte. Hij
bracht echte spielerei, vlotj
amusant, maar ijzersterk.
Ook Guido Willems vertolk
te z'n rol van graaf Dorante
in een echte Commedia del-
l'Arte-stijl. Guido Vercaute-
ermans)
Tegelijk wervelend en verrassend
schappijmoet toch ruim- kon men meer op de aktua-
schoots de nodige gegevens liteit inpikken. In de liedjes
hebben om hieruit nieuwe misten we het spotten met
Uitverkocht
«Lieve God, ze draaien me dol»
Met veel lef en bravoure de St.-Jorisgilde (terecht overigens) blaakt van
zelfvertrouwen, de laatste jaren bracht deze aloude Wieze toneelkring,
vorig weekend «Het Pleintje» op de planken, een commedia dell'arte van de
hand van de 18de eeuwse Italiaanse toneelvemieuwer Carlo Goldoni. William
Guns voerde de regie.
De opvoeringen werden opgedragen aan Frans Bosman, die 25 jaar akteur
was bij de St.-Jorisgilde en op 30 oktober jl. overleed.
Een geslaagde opvoering dergelijke stukken tegen een maakt en in «Het Pleintje» een
laten we dat meteen beklemto- hoog tempo over de toeschou- knalprestatie neerzette) als
De opvoeringen van «De Burger-Edelman» door de
toneelgroep van het Heilige Maagdcollege zijn een
sukses. Vorige week vrijdag werd het stuk in
première gebracht en de belangstelling was uiter
mate groot. Ondertussen is de faam van de toneel
groep in zoverre uitgegroeid dat voor de verdere
opvoeringen in de nochtans ruime zaal van het
Heilige Maagdcollege geen plaatsje meer vrij is. Wie
dus nog gehoopt had de komende dagen een kaartje
te bemachtigen, zal van een kale reis terugkomen.
Volgend jaar er dus rapper bij zijn is de enige goede
raad die we kunnen geven.
Dendermonde. Toneel HMC. De Burger-Edelman werd een sukses. (P. Van San)
Etienne Van der Meer en schittert in
Grandioos. Noch min, noch meer. Aldus ervaarden
we de opvoering van «Lieve God, ze draaien me
dol», ean komedie in twee bedrijven van Neil Si
mon, opgezet door de Denderbellese rederijkerska
mer «De Iverlingen».
Dat Neil Simon synoniem staat voor kwaliteitsto
neel is geen nieuws, dat een amateurtoneelvereni
ging als «De Iverlingen» er al tij al toch een is, erin
slaagt dergelijk stuk op een haast perfekte manier
voor het voetlicht te brengen, heeft ons opnieuw
verzoend met dat amateurtoneel.
-Lebbeke. De Sint-Jorisgilde van Wieze kreeg veel applaus voor zijn opvoering van Het
Pleintje, (v)
oen m flink wat verwijzi-
'a' jingen naar de oorspronkelij-
n commedia dcll'arte-toneel-
m, maar al bij al toch vol
doende aangepast, opdat het
publiek van vandaag van een
;ezellig avondje toneel zou
ainnen genieten. En dat trou
wens ook deed.
Zedenschets
«Het Pleintje» krijgt de toe-
on§schouwer een zedenschets van
het leven op een «campiello»,
ergens in een Venetiaanse
volksbuurt. Drie weduwen,
stuk voor stuk naar eigen
tcggen weliswaar om te
knapper, liggen erop gebrand
om hun kinderen uit te huwc-
ijken. Eigenlijk alleen maar
Mndat ze dan zelf ook een man
aan de haak zouden kunnen
rasparina echter, die samen
iet haar oom ook dat pleintje
iewoont, wil uit die omgeving,
ar gekrakeel, ruzie, kort-
rndige verzoeningen en
nsspclen tot de geplogenhe-
en behoren, weg. In de plaat-
ilijkc herberg heeft een edel-
lan zijn intrek genomen..
Ie komst van dit gepoederd
eerschap voert de animositeit
ie op het pleintje heerst tot
'igekende hoogten. Kortom,
wordt van links naar rechts
trend, venstergordijntjes
tan open en dicht op de
meest onverwachte ogcnblik-
^^:n, tegen bovendien een
tlkdanig hoog tempo, dat je
us toeschouwer geen kans
[rijgt even onderuit te zakken
om eventjes maar je benen te
strekken.
Dat hoorde ook zo. Regisseur
William Guns besefte ook dat
wers moeten «uitgestrooid»
worden. Zijn besluit bepaalde
akteurs vanuit de zaal de scène
op te sturen,, voerde het ver
rassingselement, dat al rijke
lijk aanwezig was, bovendien
nog op.
Dat in dergelijke commedia
dell'arte de elementaire regels
van de moderne toneelspeel-
konstc zich niet uitdrukke
lijk naar het publiek toe rich
ten, wanneer men praat; niet
op één lijn spelen met de
voeten getreden worden, hin
derde in het geheel niet. In
tegendeel, als toeschouwer
word je dichterbij het gebeu
ren betrokken, wanneer een
acteur naast jou zijn aktivitci-
ten ontplooit en hij je a.h.w.
zij het weliswaar vanop de
bühne, persoonlijk toespreekt.
Knap geheel
In een stemmig decor ont
worpen door William Guns en
uitgevoerd door Remi Saeys,
Mare Colman, Gilbert Moens,
Philemon Picters, Willem
Heuvinck, Marcel Van Dam
me, Remi Cornelis, Guido
Van der Steen, Guido Heu
vinck, Eddy Goffin. Rik Ver-
meir en Frans Van Steen
uitermate functioneel boven
dien, evolueerden flink wat ak
teurs en aktrices op de Wieze
bühne. Zo o.m. Mieke Van
Driessche als de verleidelijke
Gasparina, Reddy Van der
Borght die weliswaar last
had met de stem, maar toch
een duidelijker zegging moet
nastreven als haar oom,
Paula De Ridder, opnieuw in
drukwekkend als Catte
Panchiana, Verna Bosman
(die stuk na stuk vorderingen
Lucietta, Godelieve De Wit,
opnieuw sterk als de weduwe
Pasqua Polegana, Christel
Heyndrickx, knap in de rol van
de lijzige dochter Gnese, Ju
lienne Van Hove, overtuigend
in de rol van Orsola, Jan Ma-
charis, die we voor het eerst op
de bühne zagen en die het er
flink vanaf bracht als Zorzetto,
Jef Vermoesen als de leurder
Anzoletto, Hendrik Wynen-
daele, die in de rol van de
edelman, opnieuw bewees tot
het kruim van de spelers uit de
streek te behoren, Roger Ca-
mi, een knap getypeerde her
bergier Sansugo en Peter Ca-
mi, in een klein rolletje als
Simon.
Figureerden bovendien: An
Bosman, Koen Heuvinck,
Stijn Heuvinck, Noëlla Van
Mulders, Guido Heuvinck,
Hildc Bosman, Erik De Corte,
Christel Wauters, Jan Vincke,
Ilse Cornelis en Kris Cornelis.
Vermelden we nog dat Marina
Wauters William Guns assis
teerde, Marcel Van Damme
als toneelmeester optrad, An
nie Cami en Betty Van Dries
sche de kledij verzorgden,
Mare Colman, Paul en Gilbert
Moens voor de belichting en
het geluid zorgden en dat Jan
Branst een knappe grime reali
seerde.
«Het Pleintje» wordt nog op
gevoerd op vrijdag 30 novem
ber, zaterdag 1, vrijdag 7 en
zaterdag 8 december, telkens
te 20 u., in het Gildenhuis te
Wieze. Het loont beslist de
moeite met deze produktie
kennis te maken.
Pierre Van Rossem
We wisten dat «Belle» tot
heel wat in staat was, maar
het peil dat de kamer met
dit stuk haalt, ligt zeld
zaam hoog. Deze produktie,
geregisseerd door Raf Rey-
men, verdiende o.i. deelna
me aan een of ander tor
nooi, waarin de Bellenaars
ongetwijfeld de hoofd vogel
zouden wegkapan.
Prachtige komedie
In «Lieve God, ze draaien
me dol» (The prisoner of
second avenue) levert Neil
Simon, op zijn eigen, onna
volgbare manier, kritiek op
de Amerikaanse maat
schappij. Hij doet dit echter
niet op een zwaar op de
handliggende wijze, maar
hij verpakt zijn kritiek in
een rits humoristische, iro
nische, soms cynische si
tuaties en dialogen.
Neil Simon houdt ervan
beide hoofdpersonages
deed de kamer een beroep
op Etienne Van der Meeren
en Lena Van Keer. Hun op
dracht was lang geen la
chertje. Anderhalf bedrijf
lang dragen ze met hun bei
den immers het stuk. Dat ze
erin slagen honderd pro
cent geloofwaardige perso
nages te kreëren, pleit al
lereerst voor hun rijke ta
lent. Er is echter meer, de
vlotheid en de flair waar
mee ze hun dialogen moei
teloos debiteren, verraadt
een wekenlange intensieve
repetitie.
Hoewel we geenszins af
breuk willen doen aan de
prestatie van Lena Van
Keer, toch wensen we het
akteertalent van Etienne
Van der Meeren extra in de
verf te zetten. Wat dia man
enkel maar via de intona-
wezen, kan alle werk aan.
Een natuurtalent, waaraan
de Iverlingen nog zeer veel
plezier zullen beleven.
Voor de nevenrollen ston
den Walter De Rop (Larry),
Suzette Hoofteer (Pearl), Ri
ta Engelaer (Jessie) en Su
zanne De Bruyn (Pauline)
in. Ook dit viertal zette stuk
voor stuk sobere, juist ge
doseerde vertolkingen op
de planken. Regisseur Raf
Reymen, wiens hand duide
lijk zichtbaar in de o.i. ge
slaagde bühnebezetting,
mag dan ook trots terug
blikken op zijn zoveelste re
gie bij «De Iverlingen».
Vermits zowel aan het de
cor (ontwerp Nolle Versyp,
uitvoering Herman De
Leenheer, André Philips,
Remi Philips en Marcel Van
den Abbeel) als aan de be
lichting en het geluid (Pet
rus èn Roger De Rop) de
uiterste zorg besteed werd,
groeide deze produktie uit
tot een kompleet geslaagde
toneelavond. Waaraan
trouwens ook sportjourna
list Louis De Pelsmaecker,
off-s?cene, zijn medewer
king verleende.
«Lieve God, ze draaien me
dol» wordt nog opgevoerd
op zaterdag 1 (20 u), zon
dag 2 (19 u) en maandag 3
Denderbelle. Lieve God, ze draaien me dol. De familie wil Edna van het plan afbrengen
om een vakantiehome op te richten. (P. Van San)
Dendermonde. Toneel HMC. Alex Van Der Stricht als de
knecht van Cleonte, de sterkste figuur op de scune (P. Van
San)
zin van: een blik werpen,
letterlijk en terwijl figuur-
dijk.
In het despotische Frank
rijk van toen bestond een
dringende noodzaak naar
vernieuwing van theater,
nu nog trouwens, en die
vernieuwing vond men in
het Molière-theater. Moliè
re zou nu nog hetzelfde
doen als toen, alleen zou hij
wel moderne middelen aan
wenden. Hier is dat niet
konsekwent genoeg ge
beurd. De regisseur zorgde
wel voor muziek op de
scène, maar waarom dan
alleen de traditionele in
strumenten bespelen die
toen reeds bestonden?
Waarom dan geen heden-
daagser orkest op de scène
bij die hedendaagse mu
ziek? Ook kon evengoed ge
bruik gemaakt worden van
een heuse mikro in plaats
van een kleine opsteekmi-
kro. De show zou er visueel
aantrekkelijker, aktueler
en moderner uitgezien
hebben.
Anderzijds werden de kos
tuums tot in de finesse aan
gepast, maar dan dienden
ook de schoenen aangepast
aan die periode. Hier en
daar liep er wel een moder
ner stel tussen.
Noch een klassieke, noch
ren bracht z'n zware rol als
Jourdain sterk, maar ken
de ook zwakkere momen
ten. Ook vlot waren Monika
Fierens als mevr. Jourdain,
Nelly De Landtsheer als Ni
cole (een rolletje haar op het
lijf geschreven), Daniël De
Bock als Cléonte. Jan Miile-
cam als dansmeester, Mare
De Vlieger als muziekmees
ter, Georges De Troetsel als
schermmeester, Tony Van
Avermaet als de filosoof,
Hugo Malbrain als de kleer
maker, Rita De Mulder
(soms aarzelend tusser.
Commedia dell'Arte stijl er.
het zuiver beleven van een
rol) en Rita De Pauw air
Lucile (af en toe met te
zwakke stem).
Het dekorontwerp was var
de hand van Eddy De Win
ter en werd uitgevoerd door
Jaak De Kinder, Frans Van
Herre wegen en Walter
Raemdonck. De uitsteken
de choreografie-regie werd
gedaan door Roger De Proft
en Jan Bracke zorgde voor
de muziekkompositie. Vooi
de belichting stonden in:
Hans Vanhulle, Wim Perdu
en Chris Vermeir. Hans
Vanhulle was ook algeme
ne coördinator. Verder was
er nog een hele schare van
muzikanten, zangers, dan
sers, figuranten en andere
zijn personages in haast
apokalyptische toestanden
te laten belanden. Zo ook in
«Lieve God, ze draaien me
dol», waarin zowel Mei als
Edna, de beide hoofdfigu
ren uit het stuk, elk op z'n
beurt bovendien, gekon
fronteerd worden met een
opeenstapeling van de min
der aangename kanten van
the American way of life:
milieuverloedering, werk
loosheid, misdaad.
Hoewel de hoofdpersonages
in deze poel van bad luck
dreigen ten onder te gaan,
toch slagen ze erin hoofd
boven water te houden en
eindigt het stuk zelfs op een
happy end. Midderwijl ech
ter heeft de toeschouwer
ruim de tijd gehad te genie
ten van de spirituele dialo
gen, die blaken van kritiek
aan het adres van de Ameri
kaanse maatschappij.
Sublieme vertolking
Voor de vertolking v
ties in zijn stem weet te december (20 u); in zaal Gil-
suggereren, is fenomenaal, denhuis te Denderbelle. Wie
De meeste andere acteurs van goed toneel houdt, mag
habben daartoe nog een op één van die avonden niet
flink stuk van hun body ontbreken,
nodig. Van der Meeren, dat Pierre Van Rossem
heeft hij vroeger reeds be-
Dendermonde. Toneel HMC. Graaf Dorante (Guido
Willems) en de potsierlijke edelman (Guido Vercauteren).
(P. Van San)
KsJL-y jéeen moderne manier werd
aangehouden bij de aanpak
Hk! van het stuk. Men probeer-
de én kant én wal te be-
Denderbelle. Lieve God ze draaien me dol. Edna en Niel reiken.
medewerkers.
Wie deze produktie nog wil
bekijken kan op 30 novem
ber en 1 december terecht*»
de feestzaal van het H.-
of Lena Van Keer en Etienne Van der Meeren. (P. Van In een stuk als dit moet het Maagdcollege
i de San)
tempo hoog gehouden wor-
0enderbelle. Lieve God, ze draaien me dol. Lena Van Keer en Etienne Van der Meeren
die op een schitterende wijza het echtpaar Edna en Niel op de scène zetten. (P. Van San)
