Wie heeft een rose pyama
voor Dendermondse toneelgroep Wapper?
Wichelen
Een pracht van een
Constminnende Jonckheyt presenteert Baby Hamilton kerstvertelling; te
zen ui
Nee, niet drummen. De rose pyama is inmiddels reeds gevonden. Maar hoe
men die op de kop heeft getikt en door welke dolkomische en haast
onverklaarbare situaties die rose pyama er is gekomen, dat kan je vernemen
vrijdag 30 november, zaterdag 1 december en vrijdag 7 december om 20 uur
in de zaal Boonwijt in de Boonwijk te Dendermonde. De pas opgerichte
toneelgroep «Wapper» legt dat van naaldje tot draadje uit. Deze biezonder
komische situaties werden bij elkaar geschreven door de bekende Arie van der
Lugt die wel een patent lijkt te bezitten voor dergelijke humoristische
stukken. Regisseur Gustaaf Van Damme paste de vaak in Vlaamse oren nogal
moeilijk klinkende Nederlandse uitdrukkingen aan het eigen taalgevoelen
«Wapper» is dus de naam
van een nieuwe toneelgroep
die door een aantal jonge
mensen van de Boonwijk
boven de doopvont werd ge
houden. De oprichting is
geen toeval, maar in feite
een voortvloeisel uit de
voorbije jeugdkampen die
haals ter ziele zijn gegaan.
Achttien jaar lang heeft
meester Gustaaf Van Dam-
me» de vakantiekampen
georganizeerd. Evenvele ja
ren met sukses. Er groeide
een hechte leidersploeg die
van aanpakken wist en de
mensen van de Boonwijk
wisten ook dat zij hun
kroost best konden toever
trouwen aan die jeugdige
leiders. Die vakantiekam
pen waren een echt festijn.
Niet alleen voor de kinde
ren, maar ook voor de lei
ders en leidsters en voor
iedereen die er van ver of
dichtbij bij betrokken was.
Helaas, de vakantiekampen
hebben opgehouden te be
staan. Maar de drang om
samen te blijven en om sa
men wat te doen, niet alleen
voor de jongeren, maar
voor de hele Boonwijk, is bij
de leidersploeg gebleven.
Toen in de eerste maanden
van dit jaar in de Boonwijk
de «Aktie Boston» ontstond
je weet wel de liefdadig-
heidsaktie die hard mee
werkte aan de realizatie van
de geneeskundige verzor
ging van een bewoner van
de Boonwijk was de lei
dersploeg ook paraat. Zij
zouden nog eens overdoen
wat ze al op zovale vakan
tiekampen hadden gedaan:
een toneeltje spelen De op
voering werd een sukses en
meteen groeide de idee om
een echte toneelvereniging
op de richten en elk jaar een
echt stuk te spelen. De jon
ge mensen waren bereid
daar him vrije tijd voor op
te offeren en zij die jong
van hart waren gebleven,
wilden het jeugdig entoe-
siasme niet temperen. In
tegendeel. Er werd een be
stuur gevormd en wie kon
men beter met het voorzit
terschap belasten dan Willy
Van den Steen Hij aan
vaardde graag. Sekretaris
werd Greta Van Acker en
Andre Segers kreeg de taak
van schatbewaarder toebe
deeld. Voorlopig moet hij
nog niet al te veel bewaren,
maar zijn gouden jaren ko
men nog wel. Men heeft ook
een public-relationman in
geschakeld. Die taak ging
naar Dany De Man die zich
momenteel druk aan het in
werken is om zoveel moge
lijk kontakten te leggen. De
«Wapper» ploeg bestaat on
dertussen al uit een twin
tigtal leden. Het spreekt
vanzelf dat al die leden gek
zijn op toneel, maar daarom
lang nog niet met z'n allen
het podium op willen.
Dendermonde. Wapper. Er werd de hele week nog druk geoefend (vh)
Neen, daar zijn ook man
nen bij die werken aan het
dekor, die zorgen voor de
verlichting, die instaan
voor honderden kleine din
gen die anders verwaar
loosd worden maar toch zo
belangrijk zijn in het stre
ven naar sukses. Wapper
wil zich niet van de buiten
wereld afsluiten en staat
graag open voor nog ande
re medewerkers die bereid
zijn zich voor de groep in te
zetten. Zij kunnen steeds
terecht bij «meester» Gus
taaf Van Damme die de
huisregisseur is (052/
21.39.45).
Eerste stuk
Momenteel zijn de repeti
ties opgedreven tot en met.
Elke dag wordt er her
haald. Dat is noodzakelijk
aldus regisseur Van Dan.
me die al bij de eerste opvoe
ring zo goed mogelijk voor
de pinnen wil komen Een
gezond streven dat door de
toeschouwers zeker en vast
op prijs zal worden gesteld
Be^in september werden de
koppen bij elkaar gestoken
en werd na de oprichting
van de groep op zoek ge
gaan' naar een toneelwerk,
geschikt voor een begin
nend team. Meester Van
Damme wist gelukkig de
weg naar de toneelwerken
en na lezing van enkele
stukken viel de keuze op
«De Rose Pyama» van Arie
van der Lugt Een komedie
waarbij je werkelijk de tra
nen in de ogen krijgt van
het lachen.
Het verhaal is eigenlijk zeer
eenvoudig en staat open
voor een opeenvolgende
reeks van misverstanden
en dus komische situaties.
Pantoffelheld Jozef wordt
door zijn hebberige schoon
moeder langs alle kanten
beduveld. Het mens ziet
overal kwaad in en het
wordt nog erger wanneer
ze op een bepaald moment
een roze pyama ontdekt.
Niemand weet waar die
vandaan komt Er ver
schijnt ook nog een jong
koppel op de afspraak Af
persers dan nog wel die
zich aan elke nieuwe situa
tie biezonder goed weten
aan te passen. En als het
nog niet voldoende is, ver
schijnt er nog een detektive
die erin slaagt de boel hele
maal in het honderd te doen
lopen. Jozef wordt er door
zijn schoonmoeder ook nog
van verdacht een verhou
ding te hebben met de
vrouw van het jonge kop
pel. Verder doen nog hun
verschijning een oude ver
koper van kleding, die alles
behalve pyama's blijkt te
verkopen en is er de onver
mijdelijke meid die nogal
vertrouwelijk omgaat met
Jozef. Zeg nu zelf dat deze
gegevens voldoende stof
bieden voor ean lachsukses
van een tweetal uren. Re
gisseur Gustaaf Van Dam
me vertrouwde de uitvoer
ing van deze klucht toe aan
Luc Van Weyenbergh, Mar
leen De Groot, Greta Van
Moorter, Walter De Block
en Andre Segers. Chantal
Da Laet ontwierp het dekor
dat werd opgetimmerd door
Hans Van Damme en Be
nny Cassiman, de belich
ting is van Mark Van de
Winckel en An Vermeulen
zorgt voor het geheugen
steuntje achter de scher
men. De grime is in handen
van Annick Callebaut.
Deze jonge mensen bren
gen voor de eerste keer een
echt toneelwerk voor het
voetlicht. De spanning zal
vrijdag dan ook te snijden
zijn. Toch zijn de verwach
tingen hoog, al zat man
heel even in de puree, toen
voor enkele dagen een
speelster ziek werd en men
dringend naar een ver
vangster diende uit te kij
ken. Die werd ook gevon
den en het nieuwe element
wist zich snel in te werken
Dat maakte natuurlijk ook
dat regisseur Gustaaf Van
Damme van zijn spelers ex
tra inspanningen heeft
moeten vragen.
Eerst publiek vormen
Drie dagen lang zal de Boon-
wijt zaal allicht te klein zijn.
De toegangsprijs werd immers
biezonder laag gehouden (50
fr.) omdat men iedereen de
kans wil bieden om zich eens
op een aangename manier te
vermaken. Het verleden heeft
volgens meester Van Damme
uitgewezen dat de Boonwijk-
mensen niet een keer, maar
twee keer naar het toneel ko
men. Vandaar. Bovendien be
tekent deze zeer demokrati-
sche prijs ook dat men oog
heeft gehad voor de situatie
van vele oudere mensen die
een klein pensioentje hebben.
DendermondeWapper. Dat zijn de spelers met links regisseur Gustaaf Van Damme
het moeten waar maken, (vh)
Die kunnen nu ook eens genie- stukken grijpen. Wat dan weer groep ook nadelen zijn
ten van een avondje toneel, niet wil zeggen dat er geen bonden. «Tijdens een
dat in vele andere gevallen kluchten meer zullen opge- menperiode moeten we
voor hen niet is weggelegd voerd worden». Hij wijst er denken aan oefenen», zegt
We vroegen aan regisseur Van ook op dat '«Wapper» in feite Bovendien is de groep mon
Damme waarom hij precies allemaal studenten bijeen teel erg klein. «Nieuwe
een klucht heeft gekozen om te heeft gebracht. «Jongens en zijn van harte welkom»,
beginnen. Komische produk- meisjes die naar school moeten hij eraan toe Dat die er
ties zijn immers helemaal niet en die de school ook op de zullen komen daaraan
zo eenvoudig om op te voeren, eerste plaats moeten stellen, len we helemaal niet.
«We moeten eerst een publiek Het toneelspelen mag niet ten per» is een echt
krijgen», zo zegt hij «en wan- koste gaan van de school», groep, waarbij ieden
neer dat eenmaal is gevormd, aldus Meester Van Damme die moet thuisvoelen.
kunnen we naar meer ernstiger weet dat er aan deze jeugdige
Wichelen, 't Is lever die ons leydt. Scrooge krijgt het bezoek van de geest van
vroegere medewerker. (P. Van San)
Op een nacht wordt er bij de zeer achtenswaardige familie
Hamilton aan de bel gerukt. Van wie er gebeld heeft, valt
geen spoor te bekennen. Op de stoep ligt echter wel een
baby. Bij de baby wordt een briefje gevonden waarop
slechts één enkele, zeer verdachte zin geschreven staat:
«Ik wil dat mijn baby bij zijn vader woont!»
Deze boodschap is voor maar de vraag rijst wie de
duidelijk, vader is. Er lopen namelijk
op het landgoed van de Ha-
miltons niet minder dan ze
ven vaders rond en elk van
hen heeft in het geniep wel
een stapje buiten de schreef
gezet. Niettegenstaande
iedereen zijn onschuld
staande houdt, worden zo
wel de vader als de zoon, ja
zelfs de butler ervan ver-
Poëzie-avond
dacht de vader van de baby
te zijn.
Drama's dreigen uit te
breken. Helen, de schoon
dochter, wil de echtschei
ding. Charles, tweede zoon,
ziet zijn verloving in gevaar
en June, de verpleegster
van grootvader, wil niets
meer horen van de liefdes
verklaringen van Derek,
moeders lievelingskind.
Het spannende vervolg
en de uiteindelijke ontkno
ping kan bekeken worden
op 1, 2, 9 en 10 december,
telkens te 20 uur in Ons
Huis, Leo Duboisstraat te
Lebbeke
Met de keuze van dit blij
spel in drie bedrijven van de
hand van Anita Hart en
Maurice Bradell, aldus een
Vrede-ling, heeft de kring
een bepaald risiko geno
men. «Baby Hamilton» voor
het voetücht brengen kan
immers slechts gebeuren
door een geroutineerde
cast, akteurs en aktrices
die het nee plus ultra in
huis hebben wat vlotheid,
juiste zegging en toon, spi
ritualiteit betreft.
Niettegenstaande geen
enkel van de twaalf perso
nages uit het stuk tot de
«figuratie» behoort, heeft
het V rede-leeskomité sa
men met regisseur Ann Pe
tersen, het aangedurfd niet
minder dan drie nieuwelin
gen de scène op te sturen.
Daarnaast evolueren enkele
eerste- en t weedej aarsak -
teurs, zodat de «oude gar
de» beperkt blijft tot een
handvol akteurs.
Het blijft dus in elk geval
uitkijken naar de opvoe
ring die «Vrede» haar pu
bliek zal voorschotelen. Dat
er hard gewerkt wordt, al
dus onze Vrede-zegsman. is
maar normaal gezien de
Lebbeekse toneelkringen
- liefst zes in totaal - zich
blijkbaar elk het predikaat
«de beste» willen toeëi-
genen.
't Is lever die ons Leydt begon aan z'n veertiende toneelseizoen met een voorstelling
het beroemde kerstverhaal »A Christmas Carol» van Charles Dickens in een regie
Fons Vinck.
De auteur Charles Dickens werd geboren in Landport op 7 februari 1812, als
zoon van een eenvoudige klerk. Hij bracht z'n jeugd door tussen de armoezaaiers
Londen, de wegkwijnende milieus van de miserie. Deze schrijnende terugblik
jeugd en z'n eigen ellendige kinderjaren hebben hem blijven inspireren voor z'n
werken. Van hem kennen we beroemde stukken alB Oliver Twist, Nicholas NicklebjJp»
The battle of Live, David Copperfleld en andere.
Dendermonde. Heel wat belangstelling voor de poëzieavond van het Davidsfonds
Wichelen, 'l Is lever die ons leydt. William Van Driessche
als de vrekkige Scrooge. (P. Van San
A Christmas Carol verhaalt
de geschiedenis van de kei
harde, onbarmhartige geld-
schraper, Ebenezer Scrooge
geheten. Deze Scrooge
wordt in de nacht van
kerstmis door drie geesten
bezocht. Als hij de volgende
morgen wakker wordt is
hij een ander mens. Hij
loopt zingend door Londen,
boordevol mensenliefde.
Charles Dickens schreef z'n
Christmas Carol echter zon
der bedoeling, zonder bood
schap. De waarheid is dat
hij dit meesterwerk schiep
met geen ander verlangen
dan om geld te verdienen.
Z'n laatste boek «Martin
Chuzzlewit» was financieel
een mislukking geworden
en Dickens wilde, door deze
nieuwe vertelling in eigen
beheer uit te geven, er met
één slag bovenop komen.
Tot zijn grote woede slaag
de hij er weer niet in. In een
brief aan z'n vriend Forster
schreef hij: gisteravond
kreeg ik de verkoopcijfers
van mijn 'Christmas Carol'
en ik heb de hele nacht geen
oog dichtgedaan. Schoften
zijn het, die uitgevers. Een
smerige 200 pond is al wat
ze me gestuurd hebben
Maar ik zal 't ze betaald
zetten, de ellendelingen!
't Is lever die ons Leydt
maakte een schitterende
keuze met 'A Christmas Ca
rol'. De hoofdfiguur,
Scrooge, impliceert een
zware rol voor de speler.
William Van Driessche nam
Dendermonde. Het Davidsfonds van Schoonaarde organizeerde een poëzieavond
in de parochiezaal, (jj)
De Davidsfonds afdeling van Schoonaarde organizeerde in de parochiale zaal een
avondje poëzie. Daarop werden vier dichters uitgenodigd: Rudolf Van de Perre,
e.h. Amedee Suenaert, Christina Guirlande en Henk Soetaert.
Zij droegen voor uit eigen werk. De avond werd muzikaal opgeluisterd door Gerda
Lippens die enkele prachtige stukken vertolkte op de klassieke gitaar.
Wichelen, 't Is lever die ons leydt. Het kinderkoor bij een dromende Scrooge. (PVan
San)
deze rol echter konsekwent
op en speelde over bijna de
ganse lijn heel gekoncen-
treerd Wat we hem dan
toch 'verwijten' is het teveel
vlak opzeggen van de gro
tere tekstpassages De tekst
gewoon roepen betekent
nog niet dat je hem ook
werkelijk beleeft. De drie
geesten werden vertolkt
door Gust De Mey. Zijn ver
schijning stond er fysisch
welmaar de stem bleef ook
hier te vlak, teveel dezelfde
toonhoogte aanhoudend.
Jan Matthijs zette een ver
zorgde vertolking van de
beleefde en hardwerkende
bediende Cratchit op de
plan kerf. Voor de twee kari
katuren van dames zorg
den Andrée De Dycker en
Lu Coop man, de vertolking
van de dove Agatha vonden
we wel overdreven. Datzelf
de geldt voor de stotterende
Herbie (Geert Coppens). Re
gisseur Fons Vinck diende
hier toch aan te voelen dat
hij die twee personages liet
over-akteren. Zulke dingen
dienen juist gedoseerd te
worden, anders is het niet
mooi meer. De overige spe
lers. de ene meer getalen
teerd en plankenvast dan
de andere, waren: Hans
Van den Bogaert als Fred,
de neef van Scrooge; Chris-
tophe Ruys en Patrick Ver-
straeten als de jonge
Scrooge; Elsy Coppens als
Fan; Jozef Van de Wiele als
Mr Fessiwig; Kathy De
Knijf en Rita Heynderickx;
Christel Matthijs als Bell;
Julienne Gezels als Mrs.
Cratchit; Ilse Coppenhole
als Belinda (een kleine meid
die haar rolletje met veel
talent en entoesiasme
bracht); Lieven Peirlinck
als Tiny Tim en Marie-Hé-
lène Van Wesepoel als Mar
tha. Ook het koor «Ode aan
de vreugde» werkte aan de
ze produktie mee, en dit
onder leiding van Karei
Gysel.
Fons Vinck zorgde voor een
vlotte regie met knappe
scènebeelden De overgan
gen waren heel mooi en de
regisseur maakte dankbaar
gebruik van enkele techni
sche hulpmiddelen. Voor de
figuur van Scrooge
hij naar een visueel
herkenbare vrek: een
maar gemakkelijke
sing. Wij stellen ons
mere allemaal een
voor als een gebogen, voort
strompelend mannetje
een puntbaardje en eer
meen lachje. Het was net
de regisseur z'n vrek
stelde naar het model
de gierigaard Harpagon
De Vrek van Molière,
kreatie van een
mondse toneelkring
de pruik en baard.
gebogen figuur
boven dezelfde zenuwö 'L
(het maken van een smal
kend geluidje en daarbij
op- en neerwippen van 1*
baardje).
Sfeerscheppend was wel b
dekor. knap en realistis
uitgewerkt door Lucb
Coppens, Jacques Rogg
man, Arthur Matthijs, Nor
bert Verberckmoes, Mi
Van Wesemael en Ludw
Van Boxelaer. Met man
macht werd de kamer
vervallen pinnig mogel
ingericht Voor de rek1
sieten zorgden Annie Vi
der Sijpt, Marianne Court
mans en Maria Van Lintt^
De belichting die er toe bl
droeg dat de kamer et
aparte en soms luguba |j.
sfeer meekreeg werd vd J
zorgd door Paul Matthijs! <m
Mare d'Haenens. Ook de g«
luidseffekten ondersteu
den het gebeuren. De grin
was over het algemei
goed; enkel de kaalko
pruik, een moeilijk iets oi
aan te brengen, kon bete
aangepast worden aan b
voorhoofd De grime vm
uitgevoerd door Ludj
Coppens, Christine De Wu
ter. Astrid Koen. Rita R« 1Jr
landt en Jacqueline De li
hauwer. De choreogral w
handen
Coppens. Marcel De Km
het
fungeerde als regie-assi
tent.
Wie nog van deze kerstvei n
telling wil genieten, kani
zaal Gildenhuis-Margö
terecht op zaterdag 1
cember om 20 u. en op zot
dag 2 december om 19 u.
SIROll Al
