Panta Rhei Overmere
gezegend met nachtdienst
Mademoiselle nam
De Leeuwerckenaers
onder haar hoede
Rosiers Dendermonde wandelden
Toneelgroep
Kameleon
uit Lokeren: Berlare. Panta Rhei. Mag ik asjeblief je rok lenen? (P. Van San)
een meisje uit de stad
blootvoets in het park
20 - 21.12.1984 De Voorpost
Panta Rhei. Hugo De Lathouwer en Katrien Schepens: wat kun je anders doen
je kleren worden gestolen? (P. Van San)
Vorige zaterdag woonden we de première bij van het blijspel «Nachtdienst», opgevoerd
door toneelkring Panta Rhei en dit in de vernieuwde zaal van de gemeentejongens-
school. Ter gelegenheid van de opening van die zaal hielden een paar mensen een korte
speech. De voorzitter van Panta Rhei liet het woord aan de stichter van de kring Dirk De
Vriendt. Deze richtte z'n woorden van dank vooral tot Johan Lateir en Dirk Van Hee
voor de verwezenlijking van deze zaal. Ook verhaalde hij de voorafgaande geschiedenis:
het maken van de plannen in verband met de vernieuwing, de trage molen van de
administratie, de groei en het uiteindelijke resultaat. De burgemeester van Groot-
Berlare opende daarna officieel deze toneel- en koncertzaal.
«Nachtdienst» kon beginnen.
Dendermonde. Leeuwerckenaers. De familie maakt kennis met mademoiselle. (P. Van
San)
Het Dendermonds toneel lijkt dit seizoen wel arm te zijn aan kwalitatief hoogstaand
werk. Ook de Leeuwerckenaers vormden hierop geen uitzondering. Vorig weekend
brachten ze, in een regie van Leo Vertongen, drie opvoeringen van «Mademoiselle», een
toneelspel van Jacques Deval. De auteur schetst in «Mademoiselle» een kijk op het leven
van de bourgeois-familie Galvoisier. We zien Lucien en Alice, een paar dat zichzelf heel
belangrijk vindt en dus steeds met zichzelf in de weer is. Dan zijn er de kinderen
Maurice en Christiane, twee leeghoofden. Christians wordt onder de hoede gesteld van
een nieuw gouvernante. Deze mademoiselle is schijnbaar stug en dor, maar ze zal
Christiane toch uit de nood helpen.
Vertolking
We mochten genieten van
een uitstekende vertolking
van Marie-Louise
Stockmans als de gouver
nante: beheerst maar toch
emotioneel. Goed waren Re-
né Legat als advokaat Lu
cien en Erna Dierickx als
Alice. In Erna's gedraai met
heupen en schouders stoor
de wel de gebogen rug. We
menen wel dat regisseur
Vertongen een betere keuze
had kunnen maken voor de
rol van de minderjarige
dochter Christiane. Rita De
Mulder overtuigde wel met
haar stem, echter niet met
haar figuur. Het in zwijm
vallen was wel verbazing
wekkend.
De rol van dokter werd niet
helemaal geslaagd ge
bracht door Nico Van Nuf
fel. Hij was niet geloof
waardig genoeg om met de
ouder makende grime ook
als ouder over te komen.
Dan was er Luc Pieters als
de zoon Maurice: soms
goed, soms veel te slordig.
Verder speelden mee: Wim
Baude en Mare Saeys als de
knechten en Hilde Cools,
Maryse Vermeiren en Mar-
tine Jacobs als de dienst
meisjes.
De regie mogen we wel on
oplettend noemen. Dit stuk
stroomt over van tijds- en
plaatsverwisselingen. Lu
cien spoedt zich bijvoor
beeld weg om de trein te
halen, doch na tien minu
ten verschijnt hij terug.
Blijkbaar was hij niet eens
weg geweest. Toch rept hij
zich opnieuw naar het
station.
Op een bepaald moment
worden uitnodigingen ge
schreven voor een feest, en
drie maand later in het stuk
Dèridermönde. Leeuwerckenaers. De ouders
staan bij een in zwijm gevallen Christiane. (P. Van San)
vraagt iemand of de uitno
digingen reeks klaar zijn,
In het regiekoncept wordt
ook danig met deuren ge
goocheld. Wanneer me
vrouw haar nagels voor de
eerste maal gelakt heeft
komt ze uit de linkse deur.
Ze verdwijnt in de deur
naar achter om ze een twee
de keer te lakken. Dergelij
ke situaties vindt men
meermaals in het stuk.
Afwerking
Het dekorontwerp was ge
maakt door Aimé Vilaih en
werd uitgevoerd door René
Tonnelier, Marc Van Cau-
wenbergh, Pros Van Nuf
fel, Gommaire Valle. Mare
Saeys en Wim DHondt. De
belichting lag in handen
van Raf Cauwels. De belich
ting was funktioneel, doch
de lampen vlak bij het po
dium waren foutief aange
bracht. Deze lampen heb
ben een andere kleurtempe-
ratuur dan de spots in de
zaal en hierdoor wordt de
grime telkens anders wan
neer een personage zich
verplaatst. De lampen zou
den misschien beter achter
uit geplaatst worden zodat
het licht versmelt met het
licht van de spots. Voor de
aangepaste muziek zorgde
Jan Bracke. Het haar werd
in stijl van de twintiger ja
ren gekapt door Leni Over-
meer. De grime was wel een
ander paar mouwen. Als
Alice in het stuk verklaart
dat ze haar make-up veran
dert naargelang de kleren
die ze draagt, hadden we
dat wel graag werkelijk ge
zien. Lucien leek net een
klein dubbeltje met de
zwarte lijnen rondom de
ogen.
Tenslotte lag de koördina-
tie in handen van Marc Van
Cauwenberghe.
Sirou Ann
Keuze van het stuk
Theodoor is de laatste tijd
steeds moe. Overdag valt
hij zomaar in slaap. De fa
milie maakt er zich zorgen
om, maar toch is er een
eenvoudige verklaring, 's
Nachts gaat Theodoor wer
ken als ober, en dit zonder
medeweten van zijn vrouw.
Met het geld dat hij er ver
dient betaalt hij de zangles
sen van een jonge schone.
Hij raakt verward in een
net van leugens, komische
toestanden en een onge
wenste ontmoeting met z'n
vrouw. Toch komt op het
eind alles nog terecht.
Met dit stuk schonk Panta
Rhei aan z'n toeschouwers
een ontspannende avond.
Regisseur Rolf Matthijs op
teerde voor dit toneelspel
om nieuwe krachten de
kans te geven de planken te
betreden en om de mensen
te amuseren. Hij zegt: «Ik
weet dat er mensen zijn die
deze stukken verleden tijd
vinden en niet meer in. Dat
is best mogelijk, maar zie
hier mijn antwoord: ik hou
niet van stukken die een
boodschap brengen. Bood
schappen doet men in een
winkel. En het publiek
doen lachen, de timing van
een gag, een pointe de zaal
inbrengen is de kunst. En
sorry hoor, maar «Nacht
dienst» is écht teater.»
Duidelijke taal, als je 't ons
vraagt. Maar Rolf Matthijs,
je hoeft je niet te excuseren
als je Nachtdienst echt tea
ter noemt, het bewijst al
leen dat je er zelf niet zo
zeker van bent. Neen, als
echt teater behelst: heen en
weer gedraaf, voorspelbare
gags, dan hoeft het voor
ons niet.
Vertolking
Plankenvast was in elk ge-
veil Luk Vernimmen als
Theodoor Hageman. Uitste
kend. Ook Rik Coppieters
(met en zonder trouwring)
als Eusebius was een waar
genoegen om zien. Hij viel
meesterlijk uit het bed. Ver
der was er een vlotte en
beweeglijke vertolking van
Helma de Lièvre door Ka-
trien Schepens. Ook Hor-
tense Van Wesemael als Ro
sa en Hugo De Lathouwer
als Wolfgang Amadeus wa
ren te genieten. Marc Van
Royen was als Felix Rieger
in elk geval vlotter dan in
«De twee maagden». Dan
was er Christelle Temmer
man als het dienstmeisje
Frieda en Roger
Flancquaert als Noll, alle
bei met goede en minder
geslaagde momenten. Fa-
bienne Sichien als Jenny
scheen ons nog niet plan
kenvast te zijn. Het bleef te
mat, te weinig overtuigend.
En dat geldt ook voor Lie
ven De Geest als piccolo,
Raf De Moor als Kaiser en
Franky Van Hee als Von
Gareis.
Technische afwerking
Het dekor was verzorgd,
maar we merkten reeds op
voorhand dat het dekor zou
omgewisseld worden. Er
hing niets aan de muren,
en rekwisieten om een huis
kamersfeer te scheppen
blonken uit door afwezig
heid.
Wat stoorde in de overigens
goed uitgekiende belich
ting was dat de huiskamer
en de hotelkamer hetzelfde
licht meekregen. In het 2*
bedrijf mocht er toch
andere sfeer gekreèerd
worden en dat kon door be
paalde spots te dimmen.
De grime, aangebracht
door Joske Buyse, bleef be
perkt tot grijze strepen, op
verkeerde plaatsen. Men
slaagde er niet in een perso
nage ouder te maken; het
gelaat van deze personen
gaf enkel een vuile indruk.
Ann Van Der Sypt fungeer
de als toneelmeester. Werk
ten verder mee aan de af
werking van het dekor: Ru
dy De Vos, Dirk Van Hee,
Raf en Mark De Bruyne,
Juul Lateir, Francis Van
Laere, Willy Wauwens, Ma
rietta Pringel8, Cyriel Bom-
beke en Herman Van Hee.
Wie het blijspel «Nacht
dienst» nog wil bekijken,
krijgt die kans nog op za
terdag 22 dec. te 20 u. in de
gemeentejongensschool te
Overmere.
SIROU ANN
den. Na het kordaat optre
den van een agent, brengt
de postbode uiteindelijk
licht in de zaak en op het
laatst zitten we opgeschept
met twee nieuwe paartjes:
Edward en Griet en dan Jan
met (niet meer Annette)
maar met haar zus Anna-
«Blootvoets in het park», een blijspel van de overbekende auteur Neil Simon, werd ons Rosiers hebben ook niet zo- waarom de buitendeur van
vorige week vrijdag gepresenteerd door de Koninklijke Aloude Rederijkerskamer veel repetities achter de de flat dikwijls open stond,
Rosiers. Neil Simon beschrijft kleine tragedies uit het werkelijke leven, weliswaar op rug). en waarom men die deur
een plezierige wijze, maar steeds met een lichte ondertoon van ernst die hem ervoor Toen Celina De Dijn de steeds volledig opentrok bij
behoedt alleen maar plezierig te zijn. Kleine tragedies zijn in «Blootvoets in het park» scène opkwam hoorden we het naar de keuken gaan
hijvoorbeeld het wegblijven van de meubels, het zich oud voelen van de moeder, de het publiek vrijwel onmid- Dit dekor werd uitgevoerd
dochter die wil scheiden, het dakraam dat kapot is, enz... dellijk lachen. De mensen door Roger Van Den Bran-
verwachten van haar blijk- de, Rudi Neyrinck en John
Het verhaal gaat over een hun karakter, hun plasti- zen en een broek aanhad. baar dat ze altijd grappig Seri vena. Voor klank en be-
pas gehuwd paartje dat sche mogelijkheden en hun De figuur van Paul (Erwin jg Maar Celina was dan ook lichting stond Mauri te De
zich installeert op een zol- uiterlijk. De Decker) was het tegen- gen plezier om zien. Verder Letter in en de grime werd
derflatje Paul is een saaie. Rekening houdend met bo- gestelde: een eerder saai fi- verschenen nog op de plan- verzorgd door Veerle Ver-
jonge advokaat, Corrie een venstaande vinden we dat guur. Het is namelijk daar- ken: een monteur (Danny heyen.
romantisch huisvrouwtje, regisseur Paul Sonck geen tegen dat Come in opstand De Bock) en een hijger, En toch was er nog een
Dan is er ook nog Velasco, juiste keuze gemaakt heeft komt. Doch ook hier ont- alias een besteller (Fernand detail dat enigszins raar
him buurman; en Ethel, voor de rol van Corrie. Deze brak er iets in de figuur: Eeckhout). aandeed. Erwin De Decker.
Corries moeder. Na een figuur wordt ons beschre- het saaie werd bijna niet schonk zichzelf een whisky
etentje blijft Ethel bij Velas- ven als een romantisch benadrukt. DEKOR In, dronk ervan zette het
co overnachten. Corrie wil jong bruidje. Door haar ui- Wat betreft het spel zelf: de Een pluim voor regisseur glas neer en goot zich nog
scheiden omdat ze Paul te terlijk (lang, slank, kort personages bewogen zich Sonck die het dekor ont- een whisky in. Dan gaf hij
saai vindt. Maar toch komt geknipt haar, bril) leek Jen- vlotter in het «gevulde» de- wierp. Alle attributen wa- het eerste glas aan Celina
alles weer goed. ny De Potter op het eerste kor (2* bedrijf) dan in het ren essentieel voor het mi- die bedaard zei: nu moet ik
«Blootvoets in het park», gezicht niet direkt een ro- lege appartement. Dekor- neu en werden dan ook mijn medicijnen met marti-
geen echte opbouw van het mantisch figuurtje. Door stukken vergemakkelijken gebruikt in de mise-en- ni innemen, mag dat wel?
stuk. geen hoogtepunt en de kleding werd dit nog dikwijls het spel. Toch was scène (anders hebben ze im- Pas daarna werd de echte
geen echte ontknoping. eens benadrukt (laarzen- de prestatie die Jenny De mers geen zin). Paul Sonck martini uitgeschonken
jeans) en een derde keer Potter en Erwin De Decker bewees oog voor detail te Blootvoets in het park kan
legie en vertolking werd er op gewezen toen ze leverden niet zo slecht. De hebben door het steeds la- men nog bekijken op vrij-
ls goed psycholoog moet aandacht van Paul vroeg en rol van Velasco werd ge- ten aan- en uitgaan van het dag 21 december om 19.45
regisseur de mogelijkhe- een luchtig negligé aan- speeld door de regisseur Rcht in de hall. Het hele u.in zaal Casino te Dender-
n van z'n spelers kennen, trok. Die poging kon sla- zelf Heel goed. Toch ver- dekor werd uitgespeeld. monde,
kracht van hun talent, gen, ware het niet dat ze wijten we hen alledrie een We begrepen wel niet goed Ann Sirou
n persoonlijkheid en onder het negligé nog laar- gebrek aan tekstkennis (De
De toneelgroep «Kameleon» die te Lokeren op de
Spoele stilaan naam en faam begint te krijgen,
opende het nieuwe werkjaar met een «boertige»
klucht: «Een meisje uit de stad» van I. Ansinck.
Dendermonde. Rosiers. Een scène uit Blootvoets in hel park. (P. Van San)
Dendermonde. Rosiers. Meneer Velasco komt dineren en brengt een hapje mee dat niet
door iedereen naar waarde wordt geschat. (PVan San)
Bij de boerenfamilie Van
Waaien ontbreekt sinds een
paar maanden de zoon Jan
aan de dis. Hij verdedigt
het vaderland. Zijn vader,
Henri, stug en ouderwets
'maar met gezond boeren
verstand, vindt de nieuwe
dingen die Jan inbrengt in
het dagelijks leven van de
boerderij al te progressief.
Moeder Maria zalft waar
het kan om de vrede te be
waren. En als het wat uit de
hand loopt, kan ze haar
hart eens uitstorten bij
haar vriendin Griet. De fa
milie Seghera is aan lager
wal geraakt. Edward, een
man van de wereld probeert
in het zakenleven, samen
met zijn twee dochters, An-
netje en Annabel, het hoofd
boven water te houden. Het
komt vooreerst tot een dwa
ze verliefheid tussen Jan en
Annette. Maar ook Griet en
Edward schijnen elkaar al
langer te kennen. Er wordt
nogal wat gesjacherd met
het zuur verdiende boeren-
geld van Henri Maar het is
ten slotte Griet, die als amb
tenares bij de post, alles in
de beste plooi weet te hou-
bel Als liefhebber-regis
seur trad op Georges Van
Damme Hij zocht en vond
het stuk, hij pastte het aan
het spelerspotentieel aan en
zorgde voor een wervelend
schouwspel. Het was ook
Georges Van Damme die op
de gedachte kwam het stuk
helemaal in het Lokers dia-
lekt te spelen.
Roger Van Bastelaere en
Lea Verstraeten zorgden
voor de rollen van de boer
en de boerin. Ryan Rom-
baut, als hun zoon Jan was
weergaloos, terwijl Myriam
Majolijne als Griet het hele
maal niet slecht deed.
Etienne Van Haver en Luc
Podevijn zorgden voor de
kleinere rolletjes: de poli
tieagent en de postbode.
De vreemde familie Segers
werd vertolkt door Mare De
Caluwé, Leen Plaetinck en
Annemie De Baere.
En willen wij nu alle spe
lers min of meer over de
zelfde kam scheren, wat het
spelgehalte betreft, nie
mand viel uit de toon, toch
willen we een uitzondering
maken voor Leen Platinck
als Annabel. Deze zestienja
rige stond voor de eerste
keer op de planken. En het
is maar door onvoorziene
omstandigheden dat zij op
slechts een maand voor de
vertoning er bij gehaald
werd.
En op die korte tijd heeft zij
het klaargespeeld om aan
de figuur van Annette ge
stalte geven.
Lokeren. V.l.n.r. Ryan Rombaut, Lea Verstraten en Roger Van Bastelaer of een stukje
van de toneelgroep Kameleon.
Wat de technische uitwer
king van het stuk betreft,
ook dat was af. Het dekor,
een boereninterieur, was
het ontwerp van Georges
Van Damme en werd opge
bouwd door Aimé Van Uyt-
vanck, Leopold Roossens,
Leon Smet en Eddy Van
Rossem.
Voor het geluid
zorgden Herman Blan-
cquaert en Mare Adriaens,
en de grime werd verzorgd
door Simone Carnoy
Nancy De Vylder.
