Buggenhoutenaar Pol Verest:
«Ik aanvaard mijn handicap,
maar ik laat me niet naar de rand
van de maatschappij dringen»
Niet te versmaden, dit «Gevaarlijk snoepgoed»
Wat doen we
met tante
Dendermonde
Pater Damiaan in Sint-Vincentius
22 - 25.1.1985 - De Voorpost
Blinde vertolkt rol van «ziende» in toneelopvoering
1 jf Buggenhoutenaar, zevenentwintig jaar en onderwijzer aan de plaatselijke gemeenteschool. In zijn vrije hoofd te leren, heb ik die op
tijd knutselt hij en doet hij aan sport. Pol maakt ook deel int van het bestuur van Krachtbalclub Buggenhout. kassette eezet Ik ben trou-
Vong weekend stond hij op de planken. In «Gevaarlijk Snoepgoed.., de eerste produktie van de enige tijd geleden in wens tot de vaststelling ge-
toneelvereil«mf «Restant.. -Voorzitter? Jawel, Pol Verest- nam hij de rol van een voor zijn komen dat dergelijke met£
leeftijd bijdehandse opa voor zijn rekening. van mgtuderen zeer vlot
Pol Verest, een van de vele bewoners van de bosgemeente die een druk leven leiden? Inderdaad. Maar anderzijds ook verloopt Je knl^t^m^re
iemand die iedereen die hem van dichtbij leert kennen, met verstomming slaat. Pol is immers zowat drie jaar blind, meteen een globaal over-
Deze handicap belet hem echter met, op dezelfde aktieve wijze als voorheen, echtgenoot en vader te zijn, zijn beroep uit zicht van het stuk waar je
te oefenen en aan het sociale leven deel te nemen. De manier waarop hij in «Gevaarlijk Snoepgoed- als blinde de rol van je in een brochure vaak be- Buggenhout. Met heel wat overtuigingskracht werden de rollen op de planken
een «ziende» vertolkt, sprak daaromtrent boekdelen. Dergelijke prestatie vormt volgens ingewijden, overigens een perkt tot de regels die jous
unicum in Vlaanderen. J
personage te zeggen heeft.
Een gesprek met een ge- dagelijkse leven, hadden maar toch ben ik er vast
zichtsgehandicapte met een die belangstelling voor het van overtuigd dat de omge-
klare, realistische en tege- toneel evenmin verloren, ving een belangrijke rol
lijk bewonderenswaardige Bovendien .was er het feit speelt. Wanneer ik zin heb
kijk op zijn handicap... dat ik al geruime tijd de om uit mijn schelp te ko
Je be 9 alsmaar sterkere drang men, maar mijn omgeving
tv SZh.™;™ voelde de weg terug, de weg remt me af, dan lukt me dat
Ik ben onderwijzer aan de naar mijn leven zoals dat er niet.
V"5e^er vroeger uitzag, in te slaan Ik maak deel uit van het
1 leerlingen Let wel, ik aanvaard mijn Bestuur van Krachtbalclub
iV^n L?*r^f handicap. Maar ik weiger Buggenhout. Waren die
®m,0e1n ingevolge die handicap aan mensen me tijdens het eer-
van de rand van de maatschap- ste jaar van mijn handicap
H"-111 Py te worden gedrumd niet komen halen, dan in-
r^n™w!v-v °°d®rgaan- Terecht te komen m die teresseerde ik me niet lan-
aparte groep van blinden ger voor die sport. Nu heb
111 met de mensen in ik tijdens de voorbije kerst-
wwi ^,^.UTT1VCH)r hf ®u^^enllout leven. Zoals ik vakantie een kamp voor
de dat tevoren deed. Kortom, jonge krachtballers ge-
{£2?^ il. voor ik wil als blinde in de gewo koördineerd en organiseer
ne wereld staan. Aan de ik kompetitiekrachtbal op
kenden mensen bovendien tonen school... Om maar aan te
m niemand dat met een minium aan tonen dat de houding van
VouTa t >5*7 aanpassingen het leven de omgeving van de gehan-
- g®heel voor een blinde heel wat dicapte van groot belang is.
schooljaar afwezig bleef. mogelijkheden biedt. Veel Soms krijg ik, o.a. van
-Twf11 y H m°" meer mogelijkheden trou- mensen van «Licht en Lief-
gel^jkheid bestond^m de ge- wens dan de doorsnee mens de- te horen: Alles goed en
t °®f 21011 voorstellen wel, maar er lopen met veel
SST hlmden rond alfpol Verest,
neo ik mi n zinnen od die j -
job gezeL En na het over- lag dus ook in de bedoe- ?e het
winnen van flink wat H-g voorbeeld te de mr*-^ kunnen opbrengen
tegenwind, mocht ik het allien? om hun handicap eo te bth
volgend schooljaar, als le- Dat heb ik inderdaad willen naderen,
raar katechese, opnieuw doen. Maar dat doe ik niet ^at 18 misschien mogelijk^
voor de klas staan. Momen- uitsluitend via het toneel. de andere kant
teel geef ik nog 14 uur ka- °ver de integratie van blin- "jkt het me °°k 20 dat de
techese en 11 uur expressie den in de maatschappij heb gjjjjjjjjspeelde (v)
(muziek, toneel, poppen- het al vaak gehad met **1^1 dal iema"d die blind
kast, enz.) bovenop mensen van blindenorgani- wordt op latere leeftijd, op-
saties als «Licht en Liefde». meuw volwaardig lid wordt
Is je belangstelling voor het Dergelijke verenigingen van de maatschappij. Ge-
toneel nieuw of bestond die storen me niet, maar toch lukkig heb ik in mijn omge-
al langer? hou ik niet van de manier het tegengestelde mo-
«Restant», de naam van on- waarop ze werken. Hun ®>en ervaren
ze vereniging, suggereert werking ligt te sterk in de
dat er vroeger al wat be- caritas-sfeer gesitueerd. Af Heeft je handicap bepaalde
stond. Dat is ook zo, want en toe komen ze dan aam problemen gesteld tijdens
in april 1981 hebben we draven met een cadeautje de repetities? Werd de regie
met een paar KSA-mensen Dat heb ik niet nodig. Ze aangepast?
een opvoering van een zouden er m.i. veel beter Ik heb de goeie—misschien
«Zoen van Miss Urk» op de aan doen, vooral dan men- de minder goeie, wie weet
planken gezet. sen die op latere leeftijd eigenschap, niet zo meteen
De kennismaking met het blind zijn geworden, een be- bang voor of zenuwachtig
amateurtoneel viel best mee zoek te brengen en aan de bij het onbekende te wor-
Heb je ooit getwijfeld aan sowieso open voor de min, me niet meteen om h
het welslagen? dervalieden? komen hangen. J
Nooit. Wanneer ik iets be- Ja en neen. Ik ben heel te- gens roept hun
gin, zet ik door. Twijfels vreden dat mijn omgeving vragen op. Ik snap b
zijn bij mij nog nooit opge- me geholpen heeft bij mijn woon niet dat ze da-
komen. Die zekerheid dank integratie. Waarop ik dan trent niet te vragen!
ik trouwens ook aan de telkens de bemerking hoor: zeggen hebben. Vooral,
houding van de groep. Nie- jij hebt toch de eerste stap- dat mijn vrouw bvhï
mand van hen heeft ooit pen gezet. Goed. konstateert, dat waj
getwijfeld. Ze hebben me in- Wat me anderzijds wel eens uit winkelen gaat,
tegendeel gestimuleerd. kregelig stemt is de vast- sen achter haar rug j
Vroeger was ik trouwens stelling dat ik, als onder- teren. 1.
iemand met een sterk ka- wijzer van zowat 225 kinde- Dat gefluister raakt ft
rakter. Wat me overkomen ren, van de mensen nooit weliswaar nietik z
is, heeft die karaktersterk- spontane vragen krijg als: tijd Frankie Vercautei
te geenszins aangetast. Pol hoe doe je dat nu? Hoe Erwin Van den Berglw
t_ B88* dat? Wat doe je zoal bekend omdat ze goeie®
nt door? met die kinderen in de bailers zijn. Pol Vere
Beslist. Voor we met de re- klas? om wat anders beke*
peties begonnen hebben we Let wel. Ik heb niet te kla- maar het typeert
met zon vieren—Geert De gen over mensen die achter Dergelijke eigeni
1111111 fluisteren van mentaliteit bewijst dat£—
.ff1, en 1^ze de «Dat kan toch niet goed maatschappij niet klajinisi
Vaf-w "^eS" zijn. wa' die man daar pres- om een mindervahedfc
tent» besproken. Opzet is teert». Maar ik kan me niet aanvaarden als 100% rfdn
elk jaar één stuk te produ- voorstellen dat niemand tussen
ceren De opvoeringen te la- van de ouders
ten doorgaan ten voordele
die 225
leerlingen zich de vraag
van een of andere verepi- atelt. Hoe doet po dat nu
ging, maar anderzijds ook precies?
een deel van de winst te
investeren in de aanschaf
van o.a. technische uitrus- dat niet aan een zekere
ting. Wat allereerst ge- schroom waarmee de min-
pland staat is de aanschaf der-validen door de validen
van een grimekoffer. In de benaderd worden?
verdere toekomst denken Allicht. Tot op het moment
we aan de aankoop van de- dat ik een leerling straf,
monteerbare dekorpanelen. een 8traf waarvan de vader
Zodat we ook «op verplaat- denkt dat zijn zoon ze niet
sing» kunnen spelen. verdiend heeft en dan toch
naar mij toe komt. Dan ver-
Naar jou mening stappen schijnen ze wel.
pen is, zijn de lezmgen. Met overigens achteraf overge- minder-validen te weinig de Begrijp me echter niet ver-
het doel mijn tekst uit het nomen. wereld in. Staat die wereld keerd. De mensen moeten
Buggenhout. Pol Verest, een blinde die de rol van blinde
scène gestaan had. Een aantal mensen van de
Wat enigszins anders verlo- kring heeft de
Er zijn uiteraard
valieden die
niet in gewone omsta
heden kunnen leven. 1
ik vind het soms ovt
ven dat ze gekatalogi
gevoerd worden naar|>
paalde «reservaatjes».
den waar wel de
voorzieningen voorin
zijn, maar waar ze t
de valieden ook de i
last berokkenen...
Pierre Van Romeelj
rerd
iaat
Restant-Buggenhout debuteerde
betekent dat Carla Van Belle, niet zomaar de toeschouwers
Flink wal belangstelling, vurige week zaterdagavond in de soms dritiige Gaston Van Mol, Lief Vermaren en Marie- verblinden!) en Guido W»'
feestzaal van het St.-Michielscollege te Buggenhout, waar Pol Verest die knap de opa Thérèsc Bogaert tegenvielen pens en Lieve Piron grir#®"8
de nieuwbakken toneelkring «Restant», de première op- typeerde, Luc Perdaens (Jo- Vooral laatstgenoemde echter den. Voor dc teksthulp fil
voerde van «Gevaarlijk snoepgoed», een komische thriller han Ke,elaer) die présence aan leek ons op bepaalde momen- den Jan Van Dammc en TOrd
van de hand van Max Andra. Jos Tilley voerde de regie een duideI>jke zegging koppel- ten niet in haar sas. Planken- Goedgezelschap. telar
de en Jan Van Lier, in een koorts? Regisseur Jos Tilley en d(®me
Prestaties van beginnende to- heeft, op gepaste wijze uit tot personage met een naam klin- Voor het dekor, funktioneel hele «Rcstant»-ploeg ir®n 1
neelamateurs gaan vergelijken het laatste bedrijf. Werkt dus, kend als een «Beiaard». en knapogend, tekende Jos dan ook met tevrcdenhêr1^
met opvoeringen waarin ge- zoals het hoort, naar een kli- Bij dc dames viel ons vooral de Tilley. De techniek was in han- rugblikkcn op hun ccrsl# K
haaide toneelratten hun talen- maks toe. Verrassingen en ko- prestatie op van Martine Van den van Luc De Vadder en Hun «snoepjes» suis18'
ten (al of niet rijkelijk aanwe- mische situaties blijven onder- den Bossche (Terry). Wat niet Luc Dc Cock (een lamp laat je naar nog,
zig) botvieren, zou zonde zijn. tussen echter niet uit. A~* D"n"
Hiermee insinueren dat «Res- Lag het tempo in het eerste
tant» een flauwe, zoutloze ver- bedrijf enigszins aan de lage
toning ten beste gaf, doen we kant een komplete black-
in het geheel niet. Het snoep- out kan onervaren toncclama-
goed dat de Buggenhoutsc teurs een tijdlang groggy zet-
kring serveerde liet zich best ten dan slaagden de akteurs
smaken. erin, in het tweede en vooral in
Het stuk zelf gaf daar trouwens het derde bedrijf het stuk de
reeds aanleiding toe. «Gevaar- vereiste «schwung» te schen-
lijk snoepgoed» is wel niet het ken. Tot genoegen trouwens
nee plus ultra in het komische van de toeschouwers die van
thrillergenre, maar Max An- de ene verrassing en lachbui in
drea weet wat een spannende dc andere tuimelden
plot is en stelt de onthullingen Flinke akteerprestaties zagen
van de mysteries die hij in het we vooral aan mannelijke
begin van het stuk gerkeeërd kant: Geert De Vlieger als een
Buggenhout. De toneelkring Restant presenteerde zich voor delers te maal aan het grpte
publiek (v)
en besloten werd, via een
"vereniging buiten de KSA,
elk jaar een stuk voor het
voetlicht te brengen. In au
gustus van dat jaar ben ik
echter ernstig met mijn
Ogen beginnen sukkelen.
Wat ons verplichtte onze
plannen in de koelkast te
Vooral onder impuls van
Jan Van Lier, die ergens
een bespreking las van een
voorstelling van «Wachten
tot het donker wordt», een
stuk waarin een ziende de
rol van een blinde vertolkt,
kwam de idee toneel te gaan
spelen achteraf opnieuw
aan de orde. Samen met
Geert De Vlieger en Luc
Perdaens hebben we daar
vaak over gepraat. En van
af het moment dat ik bet
persoonlijk zag uitten, ben
ik entoesiast bet projekt
gaan steunen. Laten we het
zo stellen dat de problemen
met mijn ogen ons oor
spronkelijk plan drie jaar
uitgesteld hebben.
Waarom viel precies enige
tijd geleden die beslissing
de draad opnieuw op te
nemen?
Mijn interesse voor het to
neel was midderwijl niet af
genomen. Enkele mensen
die ik regelmatig ontmoette
en die sterk geloofden in de
mogelijkheid een gehandi
capte te integreren in het
weet te komen hoe die men
sen «tevoren» waren: Welk
beroep oefenden ze uit? Hoe
besteedden ze hun vrije
tijd? Waren ze Aktief in een
vereniging? En dan die
mensen stimuleren om zo
ver mogelijk terug te keren
naar wat ze vroeger waren
en deden.
Ik ben onderwijzer Ik heb
makkelijk praten in die zin,
boor ik sommigen beweren
Vermits mijn beroep me
toelaat heel wat facetten er
van zogoed uit te voeren als
een ziende. T legegeven Ik
werkec^ter ok graag met
mijn handên. Zo heb ik ca-
settebakken vervaardigd,
die wanneer ik ze toon
steevast de reaktie opwekt,
die heb jij niet gemaakt. En
toch is het zo.
Wanneer ik daartoe in staat
ben, kan iemand, die voor
heen beroepshalve bvb in
de houtbewerking zat, dat
toch ook. Ik heb me on
langs trouwens nog een ko
lomboormachine aange
schaft Wat ik bedoel is, dat
wanneer ik dat aankan, an
deren daartoe ook in staat
moeten zijn. Van belang
daarbij is wel dat ze het zelf
willen doen en ze bovendien
gestimuleerd worden.
In welke mate zijn die sti
mulansen belangrijk?
Alles begint vanzelfspre
kend bij de betrokkene zelf.
den. Wanneer ik besloten
heb iets te beginnen schrikt
.me dat niet af. Maar achter
af bekeken moet ik toege
ven dat de gehele produktie
en de opvoeringen van «Ge-,,
vaarhjk Snoepgoed», veel
beter meegevallen zijn dan
ikzelf verwacht had. Derge
lijke ervaring deed ik trou
wens ook op toen ik op
nieuw les begon te geven.
Voor je begint stelt je je
daar alles en nog wat van
voor. In de allereerste
plaats de eventuele moei
lijkheden Maar telkens
blijkt dat die veel vlugger
dan je verwacht ver
dwijnen.
Kenmerkend voor «Res
tant» is bovendien het feit
dat regisseur Jos Tilley ons
niet met direktieven over
stelpt, maar alle spelers en
betrokkenen inspraak geeft
in het regiekoncept. Er
werd dus over gepraat. Ook
over mijn handicap in ver
houding tot de opvoering.
Uit de wisselwerking van
ideeën van alle betrokkenen
is de regie gegroeid.
Van werkelijke aanpassin
gen van het stuk aan mijn
handicap was dan ook geen
sprake. Voordeel was dat ik
over een uitstekend oriën
tatievermogen beschik, ik
vlug weet hoe een ruimte er
uitziet en ik bovendien als
ziende nog op dezelfde
Tweede produktie van
«Cocktail» Buggenhout
Vorig jaar in april pake «Cocktail» het toen
debuterende toneelgezelschap met Opstalse inning
uit met de opvoering van «Een familie van deze 7Pi„ dZ~~ Z, 7^7 77 77
tijd». Het entoesiasme waarmee de jongeren die Jeu8d'ea'er Rhetortka voerde .de rattenvanger van Hameten op*.(gb)
«Cocktail» vormen, de produktie van dit stuk aan
pakken en het publiek sukses, beloofden voor de
toekomst.
Nu zijn ze er weer een stuk
homogener wellicht. Op 8,
9 en 10 februari a s, bren
gen ze in zaal Torenhof
«Wat doen we met Tante9»
voor het voetlicht. Een stuk
omtrent een vervelend tan
tetje, geschreven door Phi
lip King en Parnella Brad
bury. De vertaling is van
Wim Kubbinga. Gerda
Magdaleens voert de regie.
Voor de vertolking werd
een beroep gedaan op
Michel Annaert (Albert, de
Franse hotelportier), Ria
Van Zeebroeck (Clara),
Danny De Donder (Pete, de
barkeeper), Lieve Van den
Berghe (Sandra Brown),
Nancy Van Achter (Judith
Ferriby), Peter De Ridder
(politie-agent), Gerda Mag
daleens (tante Alice), Dirk
Wouters (Maurice Ferriby)
en Herman Maes (Johann
Schneider).
Het dekorontwepr is van
Mai-c De Rijbel en wordt
uitgevoerd door Mare De
Rijbel, Herman Maes,
Michel Annaert, Rudy Ver-
eecken, Dirk Wouters en
Peter De Ridder Voor de
grime zorgt Kristien Maes.
Mare De Rijbel en Mare
Wouters bedienen de ge-
luids- en belichtingsknop
pen en Herwig Van den
Brande zegt voor.
Hulp kwam er bovendien
van Van Assche, M. Van
Elewijck, duivel-doet-al
Marcel Van Eyck en tal van
anderen, die «Cocktail» wil
len helpen op de weg naar
de volwassenheid.
Wie aan de weet wil komen
wie tante vermoord heeft,
kan terecht op vrijdag 8,
zaterdag 9 en zondag 10
februari, telkens te 20 u in
zaal «Torenhof» te Buggen-
hout-Opstal. De toegang be
draagt 80 fr, in voorver
koop en 100 fr aan de kas
sa. De voorstellingen lopen
ten voordele van Krachtbal
Opstal.
(pvr)
Iet
tenl
dol
Alex Willequet brengt, op dinsdag 29 januari om eenzamen
19.30 uur in de feestzaal van het Sint-Vincentiusin- De opvoering duurt l..
stituut te Dendermonde opnieuw «Pater Damiaan» uur en 18 0611 Rrote mnj
tot leven. Twee uur lang is de dode Damiaan aan loo£- Dat maakt het voo—
het woord, maar het lijkt wel of hij temidden van de akteur me*
ia immers telkens weelB
toeschouwers staat.
is immers telkens weer®
.grote uitdaging, net
t evenveel respekt Dimioin zioTl zog gopl'
Eenmanstoneel dat sterkt ging. ...o .00^.
aanspreekt en dat is dan voor de figuur van de grote ^enovereen
niet alleen te danken aan de missionaris pater Damiaan "tiarmaan» «lijn j—j.
wijze waarop Willequet het De Veuster, de eenvoudige °7??8 8tllataan b|J de
stuk brengt, maar evenzeer jongen die in Tremelo het 8Clullendf etappes in hf™*1
aan de schrijfster ervan, Al- leven zag en zijn grote le- vel\van de Vlaamse
dyth Morris die in Honolu- kensdroom in vervulling ■"arl8 Maar zij gaat de
lu was toen in 1936 het zag gaan zich vrijuit mo- Ve.1^, duJnlk
stoffelijk overschot van Da- gen inzetten voor zijn me- "punt Waarbij
mia&n naar Europa «rerd demenaen. Dat hij kooe beatandig wordl^J
overgebracht. Ook zij zag voor de verstotenen, de ver- *pDlronteerd met de
met veel tegenzin, net als foeilijksten van de maat- dl?^en dj® blJ heeft mcrrf
zovele Hawaianen het dode schappij, voor hen die geen beleven- Het '®ven vaD Ven
lichaam van de apostel der plaats meer kregen in de J1118811 V8n P0"1®1" na^L'El8
melaatsen vertrekken. samenleving van de moder- a.u8, onderbroken door
Willequet voerde het stuk ne mens. onderstreept hoe- ~mngBn en- bedeniv
in het seizoen 1983-1984 zeer hij de boodschap van gen 18 m^T^Met
ten minste negentig maal Kristus begrepen had goed vondst die heel wat afw^„
op. Nog steeds brengt hij zijn voor de allerminsten,
het met evenveel overtui- voor de armsten, de meest
ling toelaat.
