Hubert Cleyman: «Op het stadhuis stond ik helemaal alleen
illl
JOI
Twintig jaar Volksunie in gemeenteraad
van Sint-Niklaas
Vlaams Blok-Waasland:
kieslijst-kopmannen al bekend
Sint-Niklazenaar over «de verstikking van de demokratie»
Hubert Cleyman over
bevorderingen en
politiek: een voorstel
SP-Sint-Niklaas verwerpt
recente scholierenstaking
)C
CVP-Belsele over
plaatselijke problemen
Pi
Nieuwkerkenaar gedood
6 - 8.2.1985 - De Voorpost
Tydens de gemeenteraadszitting over de begroting te Sint-
Niklaas in december van vorig jaar, deed men heel
eventjes geheimzinnig over het nakende afscheid van een
hoger ambtenaar. Eerder had de gemeenteraadsagenda
van 23 november '84, onder de hoofding 'Administratief
personeel', de «vervroegde pensioenaanvraag van een
afdelingschef» vermeld. De man in kwestie is Hubert
Cleyman. Op zijn deur, een verdieping onder de dienst
ruimtelijke ordening, heeft men met priklettertjes een
andere naam gespeld: F. Coppens. Cleyman wordt in juni
61. In 1945 trad hij in stadsdienst en was achtereenvolgens
bureauchef van de dienst openbare werken, afdelingschef
ruimtelijke ordening, en tegelijk met die laatste funktie,
planningskoördinator van de struktuurplanning. Als
planningsdeskundige had hij een belangryke invloed op de
naoorlogse ruimtelijke ontwikkeling van Sint-Niklaas. Hy
advizeerde politieke beslissingen en leidde de uitvoering er
van. Wie de stad van 1945 vergelykt met die van 1985,
weet waarmee Hubert Cleyman al die jaren is bezig ge
weest.
Nochtans sluit hy zyn loopbaan niet zonder enige rankune
af. De laatste jaren zag hy zich gekonfronteerd met een
dubbelzinnige beleidshouding: de theoretische keuze voor
struktuurplanning met daar diametraal tegenover de
aangehouden weigering van ondertussen twee koalities om
deze dynamische planningsmethode daadwerkelijk een
kans te geven. Beter dan wie ook had hy kunnen
vaststellen dat de toegepaste, rigide eindtoestandsplanning
een onbevredigend en ondemokratisch beleidsinstrument
was. Er werd beslist zonder vooronderzoek, zonder raad
pleging ook van de betrokkenen. Zyn overmoeibare
pleidooi voor een konkrete struktuurplanning werd hem
door zijn politieke en administratieve oversten niet in
dank afgenomen: in '83 werd Hubert Cleyman geschorst
als planningskoördinator. Een wankele gezondheidstoe
stand maakte het hem moeilyk zyn Don Quichoteske
strijd met hetzelfde vuur verder te zetten. In voormeld
gemeenteraadsdokument wordt gesteld dat «betrokkene
gemachtigd blyft de eretitel van zijn ambt te voeren». Het
ambt van afdelingschef of van planningskoördinator? Is
dit bestuurlijke hypokrizie of een gemeend eerherstel?
Ruimtelijke 'boom'
Na de tweede wereldoorlog
kende de ruimtelijke ordening
in België, dank zij de besluit
wet van 1947 een doorbraak.
Men had het voor het eerst
over 'plannen van aanleg', de
vandaag nog van toepassing
zijnde b.p.a.'s. Sint-Niklaas
diende als één van de eerste
steden van het land enkele ont
werpen in: Park en Laan en
Priesteragiewijk. Niet lang
daarna volgden de wijken Le-
pelhoek, Sparrenhoef, de Cas
tro, Peter Benoit, Driekonin
gen, Baensland, Hogenakker,
Clement, Tereken en Den
Beenaert (Plezantstraat) en
tussendoor ook het Groot
Kloosterland (aan het nieuwe
slachthuis), de nieuwe spoor
weggeleiding en het station en
Centrum II (O.-L.-V.-plein).
In 1978 begon Cleyman op het
stadhuis de struktuurplan-
ningsprocedure te promoten
Deze methode impliceerde in
haar struktuur een vrij grote
beleidsparticipatie vanwege de
bevolking en ontstak wellicht
daarom in het hart van de
meerderheidspartijen een nog
altijd nasmeulende vlam van
argwaan. Even leek het erop
dat de nieuwe CVP-VU-koali-
tie de struktuurplanning een
kans zou willen geven. De laat
ste indikaties zijn echter nega
tief: geen nieuws over de cen
trale stuurgroep, geen nieuws
over de ingestelde kommissies,
geen nieuws over de herwaar
deringsgebieden. Toch kan dit
niet eeuwig duren: een omvat
tende Vlaamse wet op de ruim
telijke ordening is op komst.
Slik door en verteer dit bittere
interview!
Een afscheid met gemengde ge
voelens, neem ik aan?
HC: «Uiteraard. Ik neem niet
graag afscheid van de ruimte
lijke ordening hier, het was
altijd boeiend werk, maar ik
vind dat het welletjes is ge
weest. Een strijd tegen wind
molens is nu niet precies een
aangename strijd voor een
man van mijn leeftijd. Ander
zijds is het ook zo, dat de
huidige mentaliteit onder het
stadspersoneel en daar zijn
onze beleidsmensen verant
woordelijk vooreen af
scheid eerder als een bevrij
ding laat aanvoelen. Er is op
het stadhuis heel wat veran
derd. Vroeger was de samen
werking kameraadschappelijk,
er werd al eens gelachen. Nu
wordt werken nog beschouwd
als een noodzakelijk kwaad; er
wordt niet alleen meer met het
hoofd of de pen gewerkt, maar
ook en vooral met de ellebo
gen. Sommige hogere ambte
naren die menen dat het moge
lijk is in èlles specialist te zijn,
geven zulke opdrachten door.
«Het is zo dat de aard van ons
bestuur en de gevolgde benoe-
mingspolitiek drie soorten
ambtenaren heeft geschapen:
de eerste kategorie durft haar
mening zeggen, schrijven en
vooral blijven verdedigen,
maar die kan men op één hand
tellen, de duim niet inbegre
pen. Ambtenaren uit deze ka
tegorie volgen vroeg of laat het
spoor van de stadsingenieur en
mijzelf. De tweede groep geeft
wel haar mening, maar legt
zich onmiddellijk neer bij elke
technisch ondoordachte, poli
tieke beslissing met als kom-
mentaar: «Zij beslissen en als
het nadien verkeerd blijkt te
gaan, moeten zij maar de ge
volgen dragen». Die kan men
op twee handen tellen. De der
de kategorie zijn de slaafse
medewerkers, in 't Vlaams:
slippendragers, die niet alleen
werken volgens de richtlijnen
van hun patroon, maar ook, op
bevel, denken zoals hij. Hier
gaat het om een bende, niet te
tellen. Je vindt ze massaal te-
Sint-Niklazenaar Hubert Cleyman (met kleindochtertje op ye bevorderingslijsten.
Vanessa) geïnterviewd door De Voorpost: «Op het stad- Hoe kan het dan anders dan
huis stond ik helemaal alleen, maar daarbuiten waren dat de goede kollegiale sfeer
velen met mij» (foto carine) van vroeger volledig verloren
stadsbestuur pottenkijkerij en
hinderlijke bemoeizucht, ter
wijl een goed gestuurde in
spraak iets heel anders is. Wel
licht is men bang dat een aan
tal onregelmatigheden, een
aantal vriendendiensten aan
het licht zal komen. Paul De
Vidts zei mij eens: «Als je de
bevolking inspraak verleent,
wordt een stad onbestuur
baar». Tja, dan weet je 't wel,
hè. Het is net andersom! Maar
ook heel andere zaken door
drukken, is uiterst moeilijk.
Op het stadhuis heeft men een
soort van diktatoriaai regime
ingevoerd. Na 1971 werden
dienstnota's uitgevaardigd die
alle ambtenaren verbieden,
een briefwisseling te voeren
met en werknota's te bezorgen
aan hun bevoegde schepen.
Alles moet eerst langs de
stadssekretaris die na rugge
spraak met wie?de hele
zaak toelaat of, wat meestal
het geval is, tegenhoudt. Op
die manier werden al mijn no
ta's van de laatste drie jaar
eenvoudigweg geblokkeerd.
Voor een leidend ambtenaar is
het dus onmogelijk beleids
voorstellen te formuleren en te
bespreken met zijn schepen,
die op zijn beurt wegens een
tekort aan deskundige voor
lichting niet zelfstandig kan
werken, laat staan een eigen
beleid doordrukken. Ikzelf
heb deze barrière trachten te
doorbreken door onze nieuwe
verkozen raadsleden een bro
chure toe te zenden met daarin
alle noodzakelijke informatie
over struktuurplanning, een
vorm van schriftelijke briefing.
De reaktie ken je, ik was mijn
boekje te buiten gegaan en
moest mijn taak als plannings
koördinator neerleggen.
dat je je afvraagt of het mis
schien geen grap is. Het spijti
ge is, dat niemand zich de
moeite geeft deze malaize
weer ongedaan te maken».
Die struktuurplanning, daar
heb jij eigenlijk als ambtenaar
op aangedrongen?
HC: «Dat is inderdaad zo.
Ambtenaren doen wel meer.
De opdracht om werk te ma
ken van een struktuurplan-
ningsproces kreeg ik pas na
lang aandringen in 1979 tijdens
een bijzondere zitting van het
kollege die plaatsvond in
Knokke. Men startte het pro
ces met een tentoonstelling en
een rondvraag via de Stadskro-
niek naar suggesties die, ter
voorbereiding van een licht
plan, in '81 gebundeld werden
in een lijvig dossier. De Stich
ting Lodewijk De Raet en
Maatschappelijk Opbouwwerk
Waasland organizeerden een
vormingskursus voor geïnte
resseerde bewoners. Er wès
belangstelling en veel zelfs, té
veel voor het stadsbestuur ech
ter, dat wel het tegendeel had
gehoopt. En toen zijn de pop
pen aan het dansen gegaan. Jij
hebt zelf mijn verbeten strijd
van buitenaf gevolgd. Op het
stadhuis stond ik helemaal al
leen, maar daarbuiten waren
velen met mij»*^;^
Wat is je verklaring voor deze
koppige weigering?
HC: «Ik heb mij meermaals
die vraag gesteld. Is het moed
wil of gewoon domheid? Het
ontbreken van elke politieke
wil om aan struktuurplanning
te doen, vindt, denk ik in de
eerste plaats zijn oorsprong in
het feit dat met de toepassing
er van een deeltje van de
macht uit handen zou moeten
worden gegeven.
Inspraak betekent voor het
Objektieve kriteria
Til je nog altijd even zwaar aan
je schorsing als planningskoör
dinator?
HC: «Ik heb daar nooit echt
zwaar aan getild. Ik geloof dat
deze stomme, kleingeestige
maatregel, het bewijs leverde
dat mijn bestuur gekant was
tegen inspraak en objektieve
informatieverstrekking. De
beslissing heeft, gezien de
reaktie die er op gekomen is,
eerder in het nadeel van het
kollege gewerkt en derhalve in
het voordeel van de struktuur
planning. Het schepenkollege
heeft zich in deze zaak bloot
gegeven: iedereen wist plotse
ling heel erg duidelijk hoe de
zaken stonden. Een erg zware
slag echter, is mijn niet-benoe-
ming tot direkteur geweest in
'78, een benoeming die mij,
volgens onverschillig welk kri-
terium dat, wisselend volgens
de kandidaat, wordt toegepast,
toekwam. Dat gaat zo: voor
bevorderingen worden normen
gehanteerd zoals dienstancièn-
niteit, graad- of niveauanciën-
niteit, het administratief diplo
ma. In plaats van zich besten
dig aan één van die kriteria te
houden, zodat iedere stadsbe-
diende zijn toekomstkansen
kan afwegen, beslist het kolle
ge steeds volgens een andere
maatstaf, naargelang de situa
tie van de kandidaat op wie de
politieke keuze is gevallen. Bij
mij lag de zaak eenvoudiger.
Welk kriterium ook werd toe
gepast, ik stond als eerste ge
klasseerd. En toch werd het de
beschermeling van de toenma
lige volksvertegenwoordiger
Paul De Vidts. De man had
hem steeds geholpen bij het
opstellen van verslagen toen
De Vidts nog voorzitter was
van de kommissie van finan
ciën in het parlement. Noch
tans: de uitverkorene was mij
vooraf komen geruststellen
met de mededeling dat hij
geen kandidaat zou zijn».
Warme oproep
Heeft de bestuurswissel te Sint-
Niklaas een gunstig effekl ge
had op de dynamiek van de
ruimtelijke ordening?
HC: «Misschien een heel klein
beetje. Mare Huys heeft zeker
pogingen gedaan en tracht nog
altijd moedig, in de schoot van
het kollege, toegevingen te be
werken in het voordeel van het
struktuurplanningsproces als
daarvan al sprake kan zijn
en de eraan verbonden in
spraak. Echter: hij stuit dik
wijls op het veto van de burge
meester en op de onverschillig
heid van andere schepen t.o.v.
deze materie. Als er een ke
ring ten gunste is, is die eerder
het gevolg van dwingende
maatregelen van hogerhand,
zoals het dekreet op de stads
en dorpsherwaardering, het
Groene Boekje van Akker
mans en het nakende Vlaamse
maxi-dekreet op de ruimtelijke
ordening. Konkreet heeft de
intrede van de Volksunie in
het beleid weinig veranderd en
waar het de ruimtelijke orde
ning betreft, wordt nog steeds
achtemagehold op de ontwik
kelingen. Laat een bewijs
daarvan zijn de spektakulaire
ommezwaai van Nelly Maes en
Roel De Jong en het feit dat
het nieuwe kollege mijn schor
sing als planningskoördinator
onder druk van de burgemees
ter heeft gehandhaafd. De VU
heeft mij, na haar hoopvolle
kiesbeloften, zeer ontgoo
cheld».
Het ambetant Cleymanneke is
nu weg op het stadhuis. Hoe
gaat het verder?
HC: «Kijk, dèt is precies mijn
grootste zorg. Feit is, dat offi
cieel voor de struktuurplan
ning werd geopteerd, dat het
proces werd gelanceerd en dus
door de hogere overheid maat
regelen zullen worden getrof
fen om de bestendiging ervan
te verplichten. Ik verwacht
zeer veel van het dekreet van
de Vlaamse exekutieve. Nie
mand in Vlaanderen zal daar
nog buiten kunnen. Had men
mij gevolgd in 1978, dan was
onze stad nu in dit kader een
pilootstad geweest, met alle
verdienste voor het stadsbe
stuur. Toch blijft er een zekere
ruimte. Met een eigen proce
dure kan men nog alle kanten
uit en een verdere boycot of
verkrachting van een deonto-
logisch korrekt proces is niet
uitgesloten. Wat zien wij op dit
moment? Het planningsproces
werd volledig gepolitizeerd in
het machtsvoordeel van één
enkele partij en met de mede
plichtigheid uiteraard van de
koalitiepartner. Alles lijkt wel
in het werk gesteld te worden
om het proces te laten dood
bloeden. Hoe lang is het gele
den dat de centrale stuurgroep
bijeenkwam?
Deze verstikking van de de
mokratie is een schande voor
onze stad. Ik verwacht eerlijk
gezegd alleen nog heil van on
dubbelzinnige, gebiedende
wetteksten. Misschien past
het, een oproep te doen aan de
inspraaklievende bevolking en
pers om waakzaam te blijven.
Het bestuur is er voor de men
sen en niet omgekeerd! In
spraak is geen gunst, maar een
recht. Het is triest dat in Sint-
Niklaas dit recht moet worden
afgedwongen».
En hoe gaat het verder met
Hubert Cleyman?
HC: «Ach, ik blijf allicht niet
bij de pakken zitten. Ik ben
bezig met de samenstelling van
een dichtbundel. Eigen poëzie,
gedichtjes uit de oorlogsjaren,
gedichten betrokken op mijn
loopbaan waarin welbqi
beleidsmensen zonder tg
zichzelf zullen herkenne
een boek sociale verzen
eenvoudige taal, verslag'
voor iedereen».
t meta
Geen struktuurplanning^ Maai
HC: «Toch wel. Ik zei£jase r
het Vlaams dekreet -Cü
ruimtelijke ordening g7
komst. I.v.m. het pl j«ndtl
proces zal één en ander®'
geld worden a.d.h. vanfebouws
dere omzendbrieven j vorig
vrienden van MOW, flerner
(Werkgroep Struktuu$te| to
ning, red), Abllo en elkt^pste
niging die dit demoknL*
proces wil verdedigen y.
op mij kunnen rekenen
heb géén administratieve?®?
band meer aan'». in om
Leo DEf
irden f
eep m
or Vla
umico
un aa
it win
In de personeelskroniek van het Sint-Nikiase stadsperi
neel verschijnt binnenkort een artikel van de hand «Voor
oud-afdelingschef Hubert Cleyman. Hij heeft een maMe ni
tijd meegemaakt op het stadhuis, schrijft hij, maar eje V(
politieke epidemie heeft de kollegialiteit nu nagenotbondi
uitgeroeid. je boi
«Wat maakten wij na de vijftiger jaren mee?», zo ondtireaki
vraagt hij zichzelf: «Bij bevorderingen, eender in weUe zij
personeelskategone, gaat de absolute voorkeur naam een
kandidaat uit een bepaalde politieke stal. Dat alles women
gewettigd bij het sluiten van een koalitie-overeenkon^
Dat wordt meestal bedongen dat partij x op zoveel bevor
deringen van eigen kandidaten recht heeft, terwijl partij
er zoveel krijgt. Tijdens koalitievergaderingen wordt Vmi
op- en afgeboden, opgeofferd en afgemaakt, zodat alles?
allure krijgt van een koehandel. Nochtans gaat het
mensen. Het resultaat van deze aanpak is bekend: JRy
gevecht met de ellebogen, het elkaar trachten schaakn|
te zetten. Er blijven overwinnaars en overwonnend|i||
gelukkigen en misnoegden, vijanden, geen vrienden». |||l
Cleyman stelt terzake voor dat alle partijen die in
gemeenteraad vertegenwoordigd zijn een statuut op I) ^oc
bevorderingen zouden samenstellen dat nauwkeurig h
paalt welk kriterium voor een bevordering van toepassii
is. De 'signalizatie' van de chef en het persoonlijk dossi
van de betrokkene zouden daarbij niet uit het i
verloren mogen worden. De grote voordelen van c"
definiëring van het bevorderingssysteem liggen voor dj
hand, vindt Hubert Cleyman: «Ieder personeelslid I
steeds en zelfs van bij zijn indiensttreding, zijn kans
afwegen inzake latere bevorderingen en de wcnselijkhe
om al dan niet de leergangen in bestuurswetenschappen
volgen, inzien. Iedereen weet dan waar hij staat en hoefa! ir
geen gevecht te leveren waarbij de grote verliezer dc starrer
zelf is. Bovendien zijn de politieke verantwoordelijke^ m
van de bij iedere bevordering horende heibel ontlast eys di
lopen ze niet langer het riziko één van hun beschermelis SP
gen te bevoordelen t.o.v. een andere partij kandidaat», jhei
Volgens de voormalige planningskoördinator heeft djams
stadssekretaris reeds heel wat ondernomen om dc veijgens
standhouding onder het personeel te verbeteren. Allefcerin
zal evenwel vergeefs zijn, als de koe niet bij de horen [es»
wordt gevat», aldus nog Cleyman. Hij meent tenslotte duit di
ook de schepen van personeel. Marcel Vcrdonck,
goede gang van zaken binnen de administratie boven a
politiek zou kunnen verkiezen.
Sint-Niklaas is één der weinige steden of gemeenten
waarin de Volksunie, als Volksunie en onder die bena
ming, reeds twintig jaar in de gemeenteraad zetelt.
Dat dit feit dan ook op enthousiaste wijze zou worden
gevierd in de loop van 1985 lag voor de hand. De VU-
afdeling Sint-Niklaas nam het initiatief om dit feestjaar in
te zetten met een mosselfestijn, gekoppeld aan een kwisa-
vond.
Zaterdag 2 februari werd dan
ook een hoogdag voor vele
leden, en dit dank zij de bezie
lende organisatorische inzet
van afdelingsvoorzitter Fons
Van Riet, Amedee Verbrug-
genkring-voorzitter Hugo
Steenwegen, schatbewaarster
Josette De Decker, sekretaris
Hugo Anthuenis en de overige
bestuursleden.
Na een smaak-aanscherpend
aperitief kon een zichtbaar op
getogen Hugo Steenwegen de
120-koppige schare aan de
mosseltafel verwelkomen.
Volksvertegenwoordiger Jan
Verniers, zelf reeds twintig
jaar VU-fraktieleider in de St -
Niklase gemeenteraad, bracht
een passende en bijwijlen zelfs
ontroerende hulde aan de toe
nmalige bestuursleden van het
eerste uur, onder wie Emiel
Van Haver en Raf Alderwei-
reldt reeds overleden zijn. De
zen onder hen die thans als
eregenodigden konden aanwe
zig zijn, werden terecht en let
terlijk in de bloemen gezet,
met name Leo Verbeke, Staf
Heirwegh, Willy De Jonge,
Frans De Maere, Renaat Ver-
helst, Frans Pieters en uiter
aard ook Jan Verniers zelf.
Namens de gehuldigde pio
niers sprak Staf Heirwegh later
op de avond een welgemeend
dankwoord uit.
De mosselen bleken bijzonder
voortreffelijk bereid door de
kulinaire specialisten van de
Gebroeders Van Raem-
donckkring. wier bijdrage tot
het digestief welslagen van dit
feest aldus ongemeen groot
was.
Een andere eregenodigde, na
tionaal VU-sekretaris Willy
De Sacger, hield vervolgens
een kernachtige en felges-
maakte tafelrede. Ook de ar-
rondisscmentele voorzitter
Fons D'Hollander, de senato
ren Walter Peeters en Nelly
Maes en provincieraadslid
Raoul De Rijck verccrdan de
De SP-koepel van groot Sint-Niklaas besprak de scholie
renstaking die ook in Sint-Niklaas door een zgn. scholie
rencomité op het getouw werd gezet op woensdag 30
januari.
Het koepelbestuur staat sym
pathiek ten opzichte van elke
demokratische aktie van de
jonge generatie waarin geij
verd wordt voor een betere
toekomst en tegen de gevolgen
van het huidige regeerbeleid,
in het bijzonder betreffende
het drama van de jeugdwerk
loosheid. Een scholierensta
king kan op zichzelf aanvaard
worden als een efficiënt aktie-
middel, zo heet het.
De SP-Sint-Niklaas is echter
niet te spreken over de wijze
waarop de aktie te Sint-Nik
laas gevoerd werd en wel om
volgende redenen (we citeren
de SP):
de aktie was onvoldoende
voorbereid en doorgepraat
met de leerlingen: hierdoor
ontstond aan de schoolpoorten
zelf de grootste verwarring;
de aktie richtte zich uitslui
tend tot het rijksonderwijs;
de piketten wilden al dan
niet bewust ook kinderen van
het lager onderwijs de toegang
tot de school beletten met alle
mogelijke praktische risiko's
vandien;
de aktie werd misbruikt
door een stelletje extreem
linksen wiens herhaalde agres
siviteit niet kan worden goed
gepraat door de recente immo
rele provokaties van extreem
rechts aan de schoolpoorten
van hetzelfde rijksonderwijs».
De SP-Sint-Niklaas dringt erop
aan dat in de toekomst soort
gelijke scholierenaktics zorg-
vuldioger worden voorbereid
met de betrokken leerlingen
en dat tevens elke agressie aan
de schoolpoorten (en dan nog
uitsluitend aan het rijksonder
wijs) wordt geweerd.
Het stakingswapen moet vol
gens dc socialisten op een sub
tiele wijze worden gehanteerd,
ook bij de scholieren. Improvi
satie en manipulatie stoot de
overgrote meerderheid der
leerlingen en ouders af en
speelt onrechtstreeks in de
kaart «van diegenen die van
daag proberen hun smerig ex-
treem-rechts ideeëngoed aan
de man te brengen», aldus nog
de SP-Sint-Niklaas.
feestgangers met hun aanwe
zigheid, naast dc plaatselijke
mandatarissen.
Aan de kwis, georganiseerd
door Bruno Alderweircldt en
Bruno De Maeyer, namen niet
minder dan elf ploegen deel.
Na een spannend verloop kon
afdelingsvoorzitter Fons Van
Riet volgende einduitslag me
dedelen:
1 VU-Beveren 52, 2. Gcbr
Van Raemdonckkring 50, 3.
VU-Sinaai 49, 4 VU-Temse
45, 5. ex aequo VU-St-Niklaas
en VU-Bazel 44, 7. St.-Niklaas
ploeg II 42, 8. VU-Hammc en
VU-De Klinge 34, 10. VU-
Kruibeke en Jaugdploeg Den-
der-Waas 33.
Dc winnende ploeg Weyers -
Braem Braem van VU-Be-
vcren werden met een waarde
volle trofee bedacht: zij moch
ten immers de 'prijs der man
datarissen' in ontvangst ne
men, meer bepaald het dertig
jaar VU-jubileumboek «Op de
Barrikadcn», elk exemplaar
geschonken en gehantckend
door de huidige St-Niklaase
VU-mandatarisscn: de schepe
nen Daan Anthuenis en Mare
Huys (zelf aktief mec-kwis-
ser), de gemeenteraadsleden
Jan Verniers, dr. Alfons Li-
saerde, Nelly Macs en Arthur
Baeckelandt, alsook OCMW-
voorzitter Roger Van Ranst.
Naar meer veiligheid in de maatschappij
Het Wase Vlaams Blok wil in dit verkiezingsjaar met
«ludieke akties» de aandacht van de Waaslanders trekken
op de strydthema's seperatisme, gastarbeid en veilighjeid.
Stond vorig jaar, bij de Europese verkiezingen, vooral de
gastarbeid centraal, dan ontplooit het Vlaams Blok in
1985 vooral aktiviteiten rond «veiligheid».
Het Vlaams Blok. een zeer
Vlaainsnationalistische partij,
zorgde in 1984 voor heel wat
heibel. Een televisieprogram
ma waarin men pleitte voor
een immigratiestop, het stop
zetten van de integratiepolitiek
«die toch nooit zal lukken» en
het terugsturen naar «het
thuisland» van alle gastarbei
ders die meer dan drie maand
werkloos zijn, leidde zelfs tot
een ingreep van de BRT-direk-
tie.
Dit jaar staat «de veiligheid»
centraal. Ook in het Waasland
zal men dit thema beklemto
nen. De Wase Vlaams Blok
kers nemen geen standpunt in
inzake typische streekproble-
men. «Daarvoor is onze partij
te klein», verklaarde een
woordvoerder tijdens een in
formatieavond.
Niettemin wijzen ze op het
groeiende sukses van hun par
tij. Eind 1984 kwam in Loke
ren een akticve partijkern tot
stand en dc bestaande partij
besturen ondergingen de laat
ste tijd heel wat veranderin
gen. De besturen tellen vele
nieuwe en jonge gezichten.'
Deze lijn zal zeker doorgetrok
ken worden op de kieslijsten
voor de komende parlements-
en provincicraadsverkiezin-
gen, verklaarde Annemie Pee
ters tijdens dc informatiea
vond. Zijzelf, voorzitter van
het arrondissementeel bestuur,
voert de senaatslijst aan. Haar
voorganger in de partij, Frans
Wymcersch, is lijsttrekker
voor de Kamer van volksverte
genwoordigers.
Guido Verguit, arrondisse
menteel mede-voorzitter,
neemt de eerste plaats in op de
kieslijst Sint-Niklaas voor de
provincieraad en Erik Water
schoot, partijsekretaris, doet
hetzelfde voor het kanton
Temse.
In de kieskampagne zal men
vooral dc steeds grotere onvei
ligheid van de moderne maat
schappij aanklagen.
Het Vlaams Blok konstateert
een toename van het geweld
op straat en het vandalisme;
dat «kriminelen in de watten
worden gelegd», bejaarden
niet meer veilig zijn in hun
eigen woning en een avondlij
ke wandeling in het park er
niet meer bij is.
Voor de Vlaamsnationalisten
betekent veiligheid ook het be
schermen van het geestesle
ven. Ze verzetten zich tegen
«het afglijden naar een permis
sieve, dekadente maatschap
pij» waar niet alleen alles kan
en mag, maar waarvan men
bovendien alles moet goed
vinden».
Het Vlaams Blok wil gedaan
maken met het «alles-mag»-
kr
gedrag en de verdraagza*
heid voor alle mogelijke ÉQ
wassen, zoals tegenover
drugprobleem en dc redt
spraak die eerder het prak
maakt van het slachtoffer dEj^
van «de kriminelen».
De Vlaamsnationalisten sïU71(
ven naar het herstel van
fundamenten die aan j,,
volksgemeenschap een %gc
komst geven». Volgens t»jj z
Vlaams Blok moet vooral wot
jeugd de aandacht krijgen. ITvC
partij wil de gemakzuchtig,,
oppervlakkige houding bij jA^,
geren wijzigen.
Tenslotte wenst het Vlaai
Blok een afschaffing van
stemplicht. Iedereen moet w
zijn om zijn kiesrecht uit V
oefenen, aldus de partij. I
Bij een ontploffing dinsdagnamiadag in Sint-Niklaas is de 34-jarige Nieuwkerkenaar
Robert Martens uit de Mecsterstraat 9 in Nieuwkerken om het leven gekomen.
liet ongeval gebeurde rond halfvijf aan de Lepclhockstraat in Sint-Niklaas. In de
Citroënbestelwagen die bestuurd werd door Martens deed zich een ontploffing voor. Het
voertuig schoot in brand en de chauffeur verkoolde. Over de oorzaak van dit drama tast
men nog in het duister.
In aansluiting met een recente
bestuursvergadering van de
CVP van Bclscle, onder voor
zitterschap van député E. De
Cuyper, werd aan een beperkt
werkkomité opdracht gegeven
een inventaris op te maken van
alle knellende en hangende
problemen in dc deelgemeente
die het stedelijk beleid raken.
Een aantal opmerkingen kwa
men hierbij ter sprake en er
werden reeds een aantal stel
lingen geformuleerd; aldus is
het CVP-bestuur niet te spre
ken over een verhoogde berm
in het rijvak van rijksweg 14
ter hoogte van het kruispunt
Vijver- Schoonhoudtstraat, zal
het ijveren voor het behoud
van de verkeerslichten ter
hoogte van de Bergstraat en
snelheidsbeperking in de Arn-
houtstraat, daar waar tonnage-
beperking al eerder werd
kregen. Verdere besprekv'1'1
rond bpa-Watcrmolenwijk W»
de Sporthal en de vergadf
ruimten, ontsluiting Popw
renwijk, wegenverbcterf
modernisering van dc opel*
re verlichting enz.,
gevoerd.
Verheugd toonde men tt
over dc eerder naar het sd»
pcnkollege gcformulcfil
vraag naar aanbrengen vani
brapad en het verbreden m
het gaanpad ter hoogte vaal
langs de Kerkstraat aan l
vrije basisschool.
Het is dc bedoeling van V
CVP-bestuur van Bclscle
na inventarisatie van de p
lematiek van dc deelgemce
deze via het afdclingsbestj
voor te leggen aan het s
pcnkollege van dc stad.
aan
van HÉ
iele M
incenH
.hestfl
:t sdJN
