t officiële viering,
erf en «Jazz te Kijk»
Désiré Van der Straeten:
«Ik begin er telkens opnieuw aan»
Jonge Sint-Niklazenaar nieuwe
rijksinspekteur voor 't kunstonderwijs
!»ap
1
en Alajos
Heclwai n
en gingen, t
:ghem die
iger-pianist).
ubone) en d
WU DE CUYPER
«34
'Xiwmonde
CI 40 60
KB 442-8601481-36
lotnummer 34 F
moment 1.620 F
De Voorpost
IR 1 MAART 1985 3* JAARGANG NR. 9 - 34 F
S yTonk, het Jazz-Mekka van Vlaanderen, twintig jaar jong
apens
n toei
nister
ie bed
een
te bn
aag
het
Tech
'ï.ipvr. rA
eurs
festa
wen
gen I
w a
n kv Tonk Jazzklub bestaat twintig jaar! Driewerf Hoera!!! eeuwigheid zou het eerste
eniging voorstellen die twintig jaar bestaat, is niet zo'n geweldige klus; er zijn weekeinde van september in
hters. wat werkers, wat pluimstrijkers en wat georganiseerde evenementen en de Dendermonde gefestivald wor-
af. Honky Tonk Jazzklub voorstellen is heelwat anders; onafgezien van het feit ?fn' zo geschiedde,
igenlijk overbodig is... maar er moet toch aan de keizer gegeven worden wat aan JdT VIMerrrinerf
toekomt. waar ze na een korte zijsprong
de pretentie te hebben hier volledig te wülen zjjn (we zouden een flink boek naar Rijbaan Piet zouden blij-
vullen), kunnen we het best dit overzicht van 20 jaar Honky Tonk verdelen in
alen aksen aktiviteiten.
Ned<
rans. en bierbij dankbaar leden Bert Heuvinck (leider- bij speciale gelegenheden
Gce van gegevens in de klarinettist) steeds weer werd uitgenodigd,
verschenen Honky Hoeft het gezegd dat The Jegg- Sindsdien rijgt de bunker de
(In het begin was pap New Orleans Jazzband ge- jazzhoogdagen aan elkaar tot
Jeggpap eerst uiter- stadig evolueerde van «entoe- een reeds heel lang lint met
bunkerleven en de siast geblaas» tot volwassen jazzhogepriesters: ze allen
ncerten. de Euro- jazzmuziek van topkwaliteit, noemen zou een onoverzien-
n0g maarde jazzfestivals. Van het «alles kunnen spelen» bare lijst worden. Toch enkele
^afgeschreven nu), de sloeg men reeds vroeg de rich- superhoogtepunten: George
Lewis, Sammy Rimington
(reeds 20 maal gast), Papa
Bue, Max Collie (de bunker is
bijna zijn tweede homeland),
Yara Yara Jazzband uit Aus-
- tralie, Champion Jack Dupree,
kritie n ^cze .achl bundels de beste oude-stijlbands van Ken Colyer, de Preservation
og ap tn- 'et 's de. geschie- ons oude kontinent. Hall Jazzband uit New Orleans
at ge leen mentaliteit, van Niet minder dan acht LP's to- meto.m. Kid Thomas en Louis
p ye t. van een belangloze nen de stijlevolutie en de groei
jft s(, tientallen anonieme aan.
- ,s van een grenzeloze Dc Jeggpap werkte met de
ljcl an een samenhorig- allergrootste, legendarische
|c iel en soms zelfs van jazzmusici: Albert Nicholas,
menzweerdersmentali- Bill Coleman, Nelson Wil
ful 1 ecb'cr °°k van nia- liams, Louis Nelson, Sunny-
st'ru zoa's Pas ccn 'a°d Slim, Benny Waters,
en geleden nog bij het George Probert, Kid Thomas,
n 9 van Bert Heuvinck, Emmanuel Paul, Kid Sheik
j( en leider van zowel Cola, Bud Freeman. Wc mo-
jg 2 als Honky Tonk. De gen hierbij de memorabele sa-
en meest dynamische menwerking niet vergeten met
van Vlaanderen moet Ken Colyer en vooral Sammy
en vieren zonder den Rimington.
h zal hij aanwezig Koncertrcizen voerden hen
harten van iedereen, doorheen heel Europa en zelfs
:g-zijn van zijn plaats over dc plas: in 1980 koncer-
idium...
Precies vandaag, vrijdag 1 maart, gaat de ambtster
mijn in van Albert Tersago uit Sint-Niklaas als
rijksinspekteur belast met artistieke vakken en
beeldende kunsten voor het sekundair en hoger
onderwijs. De relatief erg jonge (hij is 38) Wazenaar
staat voor een zware opdracht, maar Tersago heeft
bewezen dat hij wat in z'n mars heeft. René Smits uit
Kontich is nu met pensioen, deze voorganger van
Tersago genoot aanzien in akademiekringen. Smits
volgde op zijn beurt Antwerpenaar Van Looij op.
Beeldhouwer
Albert Tersago Sint-Niklaas, 2 juni 1947) is een
bekend figuur in de Wase hoofdstad. Hij heeft in de
Veldstraat gewoond, in de Kalkstraat, en woont nu
x in de Pastoor De Meerleerstraat. Tersago geeft, of
>Vèf les aan de Sint-Niklase kunstakademie (beeld-
f^jbuwen avond- en weekendkursus p'.us toegepaste
beeldhouwkunst). Die lesopdracht wordt nu vakant
I verklaard; in afwachting werd Bob Wellens voorlo-
f pyg met de funktie belast.
/Gfëschoold werd Tersago aan het Sint-Lu kasinsti-
^uut in Gent en aan de kunstakademie en het hoger
instituut in Antwerpen (klas Mare Macken). Hij
ondernam studiereizen naar Italië en Mexiko. In
1975 werd hij leraar beeldhouwen aan de kunstaka
demie van z'n geboortestad.
Albert Tersago sleepte een drietal prijzen in de
wacht. In 1969 de prijs van de Bank van Parijs en de
Nederlanden voor figuurtekenen, in 1973 de Van
Leriusprij8 voor figuur boetseren en in 1974 werd
hij laureaat van de Rembrandt-Bugattiprijs voor het
boetseren van dieren. Hij expozeerde in Sint-Ni
klaas, Antwerpen, Brussel, Gent en Eeklo (groeps
tentoonstellingen). In het Antwerpse Mercatorge
bouw stelde hij individueel tentoon.
In Waas
Werk van Tersago vind je her en der in 't Tand van
Waas. In Stekene prijkt van hem een beeld aan het
ouderlingentehuis; dat was aanvankelijk voor de omge
ving van de begraafplaats bedoeld, maar in Stekene,
voorèl daar, heeft een mes twee kanten zoals men weet.
De Gewestelijke Maatchappij voor de Huisvesting van
Beveren kocht twee kinderbeelden van hem aan, die
moeten in de sociale woonwijk op Gaverland komen. In
Sint-Niklaas vind je van Tersago het Cardijnbeeld(je) aan
de laan met die naam. De provincie Oost-Vlaanderen
kocht in 1980 het beeldhouwwerk «Afrodite» van Tersago
aan: het is de emanatie van het vrouwelijkheidsideaal en
staat in het provinciaal domein in Wachtebeke.
kroegentochten, de ting in van de oude-stijljazz, na
eer uitdeinende boot- zelfs een «barmitschvah-perio-
de intieme maar o zo dc» te hebben meegemaakt,
gpelkoncerten en de En in deze New Orleans mu-
topkoncerten. ziek is de Jeggpap groot en
onk Jazzklub is echter vermaard geworden: een van
ven festivallen
Max Collie was het hoogtepunt
van de dag; de tegenvaller was
de afwezigheid van Champion
Jack Dupree.
Sindsdien zijn er nog dertien
andere gevolgd, het ene al suk-
sesrijker dan het andere. Het
publiek en de weergoden zijn
de Dendermondenaars goed
gezind geweest, het ene met
zijn steeds talrijker opkomst,
de andere met hun bijna altijd
m°oie weer Hoogtepunten ni> Hofstadenaar nam deel aan Elfstedentocht
ue festivals.' Max Collie (71),
Memphis Slim, Albert Nicho
las en Papa Bue (72), Stéphane
Grapelli en Champion Jack
Dupree (73), Virginia Vee,
Benny Waters (74), Buddy Ta-
te en Gold Washboard Hot
Verantwoordelijkheid
Albert Tersago heeft inspektiebevoegdheid voor wel
negentig onderwijsinstellingen in het Vlaamse
land, zowel in het dagonderricht als voor avond- en
weekendkursussen. Het gaat daarbij om vijfender
tigduizend leerlingen. Een niet geringe opdracht,
zoals u zult begrepen hebben.
Opnieuw een ferme stimulans voor de toch al zo
befaamde Sint-Niklase kunstakademie, waarmee
Tersago door opleiding en lesopdracht vergroeid
was. De beeldhouwer moet nu alleen z'n taak nog in
vaste vorm gieten. Maar met dat soort kreativiteit is
hij vertrouwd.
Wouter VLOEBERGH
pap New Orleans
iivinck stond
aan dc wieg
nülf' on'<; was cc^,c ,ion Hall.
van zowel (in volg- Honky Tonk Jazzklub en zijn If
.de
ring i ,a
op h j
teerde de band in Memphis. |9
Nashville en New Orleans, |1
waar ze tot ereburger werden m
gekroond en hun droomreis
afsloten mei een koncert in het |S
heilige der heiligen, Prescrva-
Honky eerste huisorkest The Jeggpap |S9
New Orleans Jazzband: het 11
waren een soort zijn altijd twee handen op één gl
Twecvuldighcid. Om jazzbuik geweest, ze zijn alle- I
van dc drie te snap- bei op hun terrein uitgegroeid V,
je bij de Mon zijn; tot the very best!
igma van de Twee-
te verstaan, nou ja Honky Tonk Jazzbunker
|C wo n is ook goed, moest The Jeggpap New Orleans R
ert zijn. Het is een Jazzband, het familiebandje,
mesc tweeling, waar- «repeteerde» in zijn bcginpe- *1
ne helft drie jaar voor riode in vader Leons kelder-
helft geboren werd, keuken. Onafgezien van de
praktische en geluidsbezwaren /A
Pdie dit meebracht, wilden H
Leons zonen wel eens ergens i||
anders pret maken, hoewel
Leons stimulans en medewer-
Roggeman, kende king nooit ontbroken hebben 11
iral in de beginjaren - (integendeel!) en Agnes' be- •M
wijzigingen. Van bij grip en geduld eindeloos I
er ook nog Miel waren.
Van Petc- Miel Lcybaerts nonkel Cle- S
muzikanten ment, schepen van Dcnder-
o.a. Alajos monde, leende een oud, ver-
die The Train krot en vervuild bastion uit aan
stichtte en Philip de band om erin te repeteren,
die The Crescent Ci- om al eens iemand als gast te politan Orchestra. Clyde Ber-
oprichttc. Bassist laten optreden en om er zelf nardt, Wallace Davenport, Ri-
den Durpel, zanger- koncerten te verzorgen. Op 25
Detaeye en Jo- januari '65 wordt de v z w.
waren blijvers. In ondertekend door Bert Heu-
Dave Senior op vinck. vader Leon en Alajos
het ensemble zijn Van Pcteghem. En op 4 maart
niet te scheiden v
jo.
als familicorkest (ju-
onder stuwende im-
Berts leraar Neder-
Nelson, The Living Legends of Jazz C. (75), Kenny Drew en
Jazz, Memphis Slim. Benny
Waters, Chris Burke, Metro-
Art Taylor (76). Champion
Jack Dupree, Toots en het Pa
sadena Roof Orchestra (77),
Rhoda Scott (78), Bob Hall
ta Reys met Pim Jacobs, Toots (79), Dorothy Donegan en
Thielemans, Dana Gillespie.
Er waren avonden dat de bun
ker driemaal te klein was en er
Toots met Philippe Catherine
(80). Ferdinand Havlik Swing
Band (81), Bessie Griffin en
kort) huidige samen-
vervolledigen: Miel
(drums), Joris De
Paul Van den
Norbert De-
Dave
en dc over-
in shiften geluisterd werd; er het Poolse Jazz Band Ball (82),
Jimmy Witherspoon en Dana
wordt den «bunker» zoals hij waren avonden dat men er rus-
voortaan zal gaan heten, open- tig. nou ja. kon kamperen.. Gillespie (83), Luther Allison
gespeeld: The Camp Ground
Singers (met spirituals),
Jeggpap (oude stijl) en het
Bunker Trio (modern jazz met
Bert. Miel en Willy Rogge
man). Dat het Bunker Trio na
drie maanden op de fles ging,
kon niet verhinderen dat de
bunker sindsdien uitgroeide
tot dc beste oudc-stijljazzklub
van het land en dat er al hele
treinen lege flessen buitenge-
voerd werden tot financiële la
fenis van de klubkas.
In het stichtingsjaar was de
bunker iedere vrijdag en zater
dag open, vanaf '66 nog enkel
op zaterdag. En de processie
van bands en vermaarde solis
ten naar Dendermonde kon
beginnen. Ook toen al was de
programmatic zeker niet het
zwakke broertje in het geheel:
men strikte Fcrre Grignard,
Kid Martin. Pol Clossct Dixie
land Gamblers, The Roof
Jazzband. The Cotton City
Jazzband. Albert Nicholas,
Champion Jack Dupree.
Reeds in '66 moest de bunker
vergroot en werd hij opnieuw
geopend met The Dutch Swing
College Band, het orkest dat
Altijd echter was er sfeer, al- en Paquito d'Rivera (84).
tijd heerste er de echte, onver- Het Dendermondse Jazzfesti-
valste Honky Tonkspirit van val is een begrip in België en
vrienden onder elkaar. Hoeve- ver erbuiten,
len hebben hier hun lief niet We zagen er professor Jan
gevonden, of verspeeld! Hoe- Briers van het Festival van
velen hebben hier niet de jazz- Vlaanderen flaneren (sinds '73
mikrobe te pakken gekregen! gaat het jazzgebeuren onder
Dat mensen, die uit ons land deelnemen aan de Elfsteden
tocht, als een curiosum beschouwd worden, mag afgeleid
worden uit het feit dat zij onmiddellijk in de aktualiteit
treden.
Met Désiré Van der Straeten, 48 jaar, uit Hofstade was
het niet anders. Deze eerzame bakker heeft de voorbije
dagen een stroom van publiciteit over zich heen gekregen.
Niet alleen de krantenmensen kwamen op hem af als
vliegen op stroop maar zelfs by de TV vond men zijn
verhaal boeiend genoeg, zodat hy het aan het brede
publiek mocht meedelen.
Wij hadden die bewuste TV- de zomer onderhoud ik mijn
uitzending niet gezien zodat konditie door te fietsen. Weet
we enigszins in het ongewisse je, in '82 en '83 ben ik zelfs
verkeerden van datgene wat kampioen van België bij de
Van der Straeten tijdens zijn bakkers geweest. Bovendien
elfstedentocht allemaal had heb ik met mijn vrienden Da-
beleefd. Natuurlijk hadden wij niël De Pauw, Cyriel Bauwens
in diverse dag- en weekbladen en Norbert De Boeck vorig
de heroïsche verhalen gelezen jaar een tocht naar Lourdes
van de manier waarop de Ne- gedaan waarbij we de Tourma-
derlanders die schaatsmara- let beklommen hebben. Je ziet
thon als het ware ondergaan, het, ik schrik niet terug voor
Wie in Holland de elfsteden- één of andere uitdaging.»
tocht heeft gereden, is voor de
rest van zijn leven een held! Unieke sfeer
Daar kwam het zo ongeveer op Maar terug naar het schaatsen,
neer. Dat heeft me dus steeds in het
Toen Désiré Van der Straeten bloed gezeten. Vooral over
zijn verhaal had afgestoken, lange afstand was ik in mijn
trokken we de konklusie dat je beste doen. Toen ze tijdens die
inderdaad van geen kleintje eerste winterse periode aan-
vervaard mag zijn om dergelijk kondigden dat er een moge-
«projekt» aan te vatten. Een lijkheid bestond dat de elfste-
held zal Van der Straeten wel dentocht zou plaatsgrijpen,
niet worden maar enige be- was ik een beetje door het
wondering verdient hij zeker, dolle heen. De ontgoocheling
Vooral als je rekening houdt bij het afgelasten ervan was
met de wijze waarop hij de dan ook begrijpelijk. Maar de
tocht heeft afgehaspeld. Een tweede keer was het wel raak. e
monoloog van een door het Van zodra ze 's zondagsavond ze mij wat de bedoeling was.
schaatsen gebiologeerd man beslist hadden, wij hadden de oe routiniers zegden eenvou-
«Laat ik het zo stellen, de TV voortdurend op teletekst digweg dat ik daarmee de elf-
drang om de elfstedentocht te gezet om te kijken of men nu stedentocht nooit zou beëindi-
rijden is geen plotse bevlieging toch wel zou organiseren, dat gen. Het is me wel gelukt maar
geweest hoor. Nee, ieder jaar deze schaatsmarathon wel de- heb heel wat pijn moeten
leefde ik er als het ware naar gelijk zou doorgaan heb ik verbijten. Mijn linkervoet is
toe. Van zodra er maar enig ijs naar de Nederlandse Dienst zelfs nog niet helemaal zoals
te bespeuren viel was ik aan voor Toerisme in Brussel ge- het moet. Maar om die unieke
het trainen. Buiten, maar ook beid. Daar heeft men mij inge- sfeer ginder te beleven, had ik
binnen. Ik ben namelijk lid schreven.'s Maandags voordat er toch wel een beetje lichame-
van een schaatsvereniging in ik zou deelnemen, heb ik zelfs lijk leed voor over. Wij, mijn
Liedekerke, «Heuvelkouter», nog nieuwe schaatsen aange- vrouw, de dochter en haar ver
en iedere zondagmorgen trek kocht. Daar is er echter wat loofde en ik, zijn hier woens-
ik daar mijn baantjes. Die misgelopen. Waarschijnlijk
schaatsmikrobe heb ik eigen- zijn schaatsen voor lange af-
lijk van huis uit meegekregen standen hier in België niet zo
want zowel mijn broers als zus- vlug te vinden en daarom heeft
ters, en sporadisch ook wel men mij, ter goeder trouw wel-
cens mijn moeder, bonden de iswaar, snelsprintschaatsen
ijzers onder de voeten. Ook in verkocht. Toen ik daarmee in
Aalst. Bakker Desiré Van der Straeten hoopt dat het
volgend jaar weer hard genoeg vriest om te kunnen
meedoen, (a)
dagavond om 23.00 u. vertrok
ken en we zijn in Friesland om
03.00 u. 's nachts aangekomen
Toen had je nog heel wat
plaats om de wagen te parke
ren. Een halfuur later was het
Dendermonde
naast
beschikt im- auspiciën van en met publici-
Jeggpap nog taire steun van het Festival v
over de Crescent City Drea- Vlaanderen). We zagen op
mers (van Philip Hermans en Rijbaan Piet ex-minister Rika
toch ook een beetje van Walt De Backer door de modder
Windey) en de Lazy City Jazz- ploeteren en hoorden haar
band (van Jean-Pierre Verhof- subsidies beloven. We zagen
stadt); we moeten er geen te- ook hoe het festival evolueer-
keningsken bij maken zeker?
Jazzfestivals:
op naar het derde lustrum
de van een eendagsgebeuren
(71) over een tweedaags ge
beuren met festival op zater
dag en jazzmarkt en kroegen-
Op het einde van de zestiger tocht op vrijdag (vanaf 74) tot
jaren was de idee gegroeid om een echt tweedaagse jazzmara-
de klubaktiviteiten te verrui- thon (vanaf 77) met vooral de
men. Comblain-la-Tour was laatste jaren een volwaardig
verdwenen; Dendermonde zou programma op vrijdag. We za-
ervoor zorgen dat België op- gen het festival stilistisch evo-
nicuw een jazzfestival kreeg, lueren van kwasi volledig ou-
Bert (weer hij), Alajos Van de-stijlaanbod tot de grootste
Peteghem en Piet Heuvinck stilistische verscheidenheid; dit
(toen nog bescheiden sekreta-
ris) richtten naar goeie Vlaam
se gewoonte een werkgroep op
voor de organisatie. Tot in der
verruimde wellicht het pu
bliek, al namen de «oude ge
Vervolg op blz.^
Nederland aankwam vroegen echter gedaan. Toen kon je
letterlijk op de koppen lopen.
Een werkelijke mensenzee was
dat daar.
Denk nu niet dat er daar iets
verkeerd liep hoor met al die
ik heb heel wat pijn moeten toeschouwers en deelnemers.
De organisatie was gewoon
weg perfekt. Op dat vlak kun
nen ze hier van de Nederlan
ders nog wat leren.
Tja, en dan de tocht zelf. Ook
lijk leed voor over. Wij, mijn dat is een geweldige beleving.
Het eerste halfuur ben ik rustig
vertrokken. Daarna heb ik het
tempo wat opgedreven tot ik
aan een bepaald plafond zat.
Mijn moeilijkste ogenblik is er
gekomen rond de middag. In
een EHBO-post van de Am
sterdamse politie heeft men
mij toen moeten verzorgen. Ik
was vergeten te eten en daar
door waren de krachten enigs
zins ondermijnd. Na een klei
ne massagebeurt is het weer
beter gegaan en trok ik er
opnieuw op uit. Gelukkig ben
ik slechts één keer gevallen. In
Dokkum. aan het eind van de
race. Het gevoel wanneer je de
finish overschrijdt, is onbe
schrijflijk. Al dat volk dat je
toejuicht doet je inderdaad be
seffen dat je een geweldige
prestatie geleverd hebt. Want
de term die zo vaak van toe
passing is op de wielrenners:
de blik op oneindig en het
verstand op nul, is ook hier
van toepassing.
Mocht er volgend jaar een
nieuwe elfstedentocht georga
niseerd worden, dan ben ik
zeker en vast opnieuw van de
partij. Alleen, dan zal ik er wel
voor zorgen dat ik de juiste
Aalst. Desiré Van der Straeten toont zijn schaatsen aan de vele bewonderaars die langs ^'j)a^tsen on^er voe,en
kwamen. a(rgj
