Geen parel, wel een meid
bij Sint-Genesius in Sint-Niklaas
«Het gezin Van Paemel»
bij Kunst Veredelt
Kieldrecht
Theater Rhetorika Zele schittert
met het Vlaams toneelspel «De Krukken»!
«Eirm Vlonderen»
bij Tijl - Sint-Niklaas
«De collega's» zijn...
en blijven in Aalst
22 - 15.3.1985 - De Voorpost
Kieldü
Elke Vlaamse toneelkring heeft in de loop van zijn Frans Joos, Florem
bestaan minstens éénmaal «Het gezin Van Paemel» cyn en Robert Uyl
op zijn affiche gehad. Alhoewel dit dramatisch wen. Tilla De WildeJ
toneelstuk van Cyriel Buysse reeds voor het eerst en Luc °f c^uw~
gespeeld werd In 1903. heeft het sen kracht nog
niets verloren. Slechts echt sterke toneelwerken M An*.™
hebben zulk een rijke traditie. Zoals steeds
mannen van licht enl
«Het gezin Van Paemel» is het volk in opstand kwam. h^den vol, maaxj
het aangrijpend verhaal Eduards eigen broer, Ka-
over de uitzichtloze strijd miel, wordt opgeroepen
van een boerengezin waar- voor het leger om de Van Perre. I
in twee vermoeide ouders af volksopstand bloedig te be- °°r rolverdeluif
te rekenen hebben met de dwingen. Maar hij ont- 6611 beroep gedaan 0|
onverschilligheid en de uit- vlucht zijn opdracht en Wilde en Florent I>
buiting vanwege de baron wijkt, als zovele andere lot- Noëlla Thieleman, 1
én met de groeiende opstan- genoten, uit naar het verre Jan en Willy Van D
digheid van hun kinderen Amerika Lmda Van Gijsel, N
tegenover hun uitbuiters. Caluwaert en Aimé 1 /a
Het is een ongelijke, bij Cyriel Buysse heeft al deze Hilde Van Overmei y,
voorbaat verloren strijd toestanden veelal levens- Joris Deckers. 1
voor de koppige boer Van echt. sober en vooral direkt Coucke, Ward Van I
Paemel. Hij ziet zijn levens- beschreven, zodat het hele re, Hendrik Cleirea
doel kapot gaan: de grond spel nogal «hard» op de toe- De Wolf en Juul
waaraan hij zo verknocht schouwer afkomt. Walle.
is. die hem en zijn gezin in Ku°fl Veredelt
leven houdt, wordt hem Dit toneelwerk raakt ieder- goede faam in
ontnomen een, van welke leeftijd of land. Zij is het
klasse dan ook. talrijk publiek
De kinderen weigeren dit slechts het allerbeste
ondraaglijke lot gelaten te In een regie van Willy De senteren. JU
aanvaarden. In de persoon Greef werkt Kunst Veredelt Het belooft een 8torn mt
van de oudste zoon, uit Kieldrecht hard aan de worden in de sportte M
Eduard, die als ijzergieter voorbereiding van dit to- keputte op vrijdag 1 &e
tot het fabrieksvolk be- neelstuk. terdag 23. zondag
hoort, laat Buysse zien hoe Annie Van Laere heeft de maandag 25 maart ld,
inspannende taak van re- Genummerde
gen 120 fr. of 60 fr.
men. De dekorploeg onder sioneerden en
de deskundige leiding van den) bij Jef De
Dirk De Backer heeft prima Arenberg 2 te
krachten aan het werk als tel. 03/773.44,67
Toneel in Kieldrecht. Jef De Wilde als Boer Van
Mare Camoletti, een toneelauteur wiens naam
klinkt als een klok. De titel die zich het eerst
opdringt is natuurlijk «Boeing-Boeing». Z'n «Duo
sur canapé» kende in Parijs zowat 1500 opvoe
ringen en momenteel loopt in «Le Palais Royal»,
met overdonderend sukses z'n jongste stuk; «Le
Bluffeur». Ook «Een parel van een meid» (La Bonn
Anna) - Camoletti's eersteling behoort tot de
suksesreeks. Het is precies met het laatstgenoemde
werk dat de Koninklijke toneelkring Sint-Genesius
uit Sint-Niklaas het speelseizoen '84-'85 besloot.
«De Parel» heeft een 'mager'
een 'dun' verhaal Dat is
niet zo uitzonderlijk voor
dit soort vaudeville. Het
stuk eist een niet te onder
schatten inbreng van de re
gie. De kleinste kansen
moeten worden aangegre
pen om te worden omgezet
in aksenten, gags, beweeg
lijkheid en nuancering.
Een hoog tempo is een
must! Kortom, een stuk dat
moet worden «gemaakt».
Precies «het maken» zat
naar ons gevoel niet hele
maal snor. De zeer lange
aanbreng (eigen aan het
stuk) kreeg door het ge
drukte tempo waarin werd
geakteerd a.h.w. iets «sle-
pends» mee. Hetgeen bij de
start een wat aarzelend be
gin zou kunnen heten bleek
zich te verlengen tot aan de
pauze. Het eigenlijke spel
bleef wat grijzig, te na
drukkelijk zonder de nodi
ge tempowisselingen. Er
had zeer veel kunnen ge
beuren maar het bleef
meestal steken bij «kom,
doe eens wat»!
Pas wanneer de meid 'ten
tonele wordt gevoerd' komt
er enige reaktie los bij het
lachgrage publiek. Blijft de
Toneel in Sint-Niklaas. Sint-Genesius vertolkte «Een parel van een meidin regie van
Jaak Van der Helst. Dit is de ploeg die drie avonden Camoletti voor het voetlicht bracht
dv)
vraag of de lachspieren niet
al te gretig prooi vonden in
het dialektgebruik van An
na dan wel in de bedoelin
gen, de woordspelingen en
de komische situaties.
Dit neemt niet weg dat Jo-
sée Verbeke een schitte
rende Anna ten beste heeft
gegeven.
Je kan als goed akteur al
leen maar spelen binnen de
visie, de richtlijnen en wen
sen van de regisseur En
wanneer, zoals in deze «Pa
rel», het personage van Ro
bert tot op het randje en
soms tot in de karikatuur
wordt uitgetekend, dan
moet je Willy Coppens he
ten om een dergelijke op
dracht nog tot een goed ein
de te brengen. Robert kreeg
naar ons gevoel een veel te
verregaande typering mee.
Soms leek het wel of de
volwassen man zo nodig
moest doen als het jongetje
van zeven dat betrapt werd
bij het gappen van een ap
pel. Dit was trouwens te
sterk in strijd met de in
houd van het verhaal. Het
mag wel een Robert zijn die
«/wat zwaarder op de hand
is» of alles net even te laat
begrijpt, een beetje sullig,
maar anderzijds met de al
lures van een adonis, een
soort kunstenaar-vrouwen
veroveraar We zijn ervan
overtuigd dat talentrijke
Willy in een juistere type
ring met meer glans uit de
toneelstrijd zou zijn
gekomen.
Pol De Bruyn speelde een
Bernard op behoorlijk ni
veau. Toch bleef het totaal
beeld te nadrukkelijk, met
een te dun uitgesmeerde
zwierigheid steken aan de
grens van de echte blijspel
speelstijl. Hilde De Vreese
tekende een degelijke Clau
de. Toch had ook bij haar de
versnelling in overdrive
meer pit en «vuur» in de
toch wel warmbloedige
Claude gebracht. Marie-Ro-
se De Vriese leek ons een
tikkeltje onzeker (en aat
zijn we van haar niet ge
woon), en bijgevolg niet bij
machte om het te ingehou
den spel van haar direkte
tegenspeler enigszins te on
dervangen.
Ben Vandenbende ontwierp
een schitterend dekor dat
onmiddellijk voor de ge
wenste en juiste sfeer
zorgde
Achter de schermen waren
aktief: Denise Van Halve en
Erna Coene (teksthulp),
Jeanne Smet, Rose Marie
Maes en Nicole Van Over
loop (kledij), Hugo De Vrie
se (geluid), Etienne Van
den Hende en Etienne
Quintelier, (toneelmees
ters).
«De Parel van een meid»
werd door Sint-Genesius
omgezet in een amuzant ge
heel, netjes en vooral traag-
jes. Geen hoogvlieger dus.
We vrezen dat er een teveel
aan speelstijlen werd sa
mengebracht zodat een ech
te eenheid niet te bereiken
was. We hoorden nog net
vóór de voorstelling: «Och,
't is toch maar een Camolet
ti». Né de voorstelling
klonk het helemaal anders:
«Jammer, zeg... 't is ne Ca
moletti, zenne!» Zo zie je
maar.
(w.d.g.)
Na de suksesrijke opvoeringen «Een Russische
bees» brengt de volkse en populaire groep Tijl, als
seizoenslot, een buitengewoon toneelwerk voor het
voetlicht in Sint-Niklaas. Op zaterdag 30, zondag
31 maart en maandag 1 april gaan de opvoeringen
van «Eirm Vlonderen» («Arm Vlaanderen»; «Pau-
vre France», «Norman, is that you?»).
Het Amerikaanse schrij
versduo Ron Clark en Sam
Bobrick is met «Norman, is
that you?» niet aan zijn
proefstuk toe. Samen
schreven ze reeds eerder
«No hard feeling», «Murder
at the Howard Johnson's»
en «Wally's Café». Ron
Clark was ook ko-auteur
van verscheidene filmsce
nario's, o.a. van «Silent Mo
vies» en «High Anxiety»
van Mel Brook en van «The
Revenge of the Pink Pan
ther» van Blake Edwards
Hij regisseerde en schreef
het scenario voor «Comics»
Bobrick is de auteur van de
muzikale komedie «Rach
maninoff». «Eirm Vlonde
ren» werd in 1976 verfilmd
door George Schlatter In
het «Palais Royal» te Parijs
kende «Eirm Vlonderen»
(«Pauvre France») meer dan
achthonderd opvoeringen!
De KNS-Antwerpen heeft
dit knettergekke blijspel tot
tweemaal toe hernomen,
telkens voor barstensvolle
zalen.
Toneelgroep Tijl brengt de
ze dolle vaudeville in het
onvervalste Sint-Niklase
dialekt. Ontspanning van
de bovenste «lachschuif».
In 't zeer kort: Gust Declep-
per is eigenaar en uitbater
van een «nieuwkuis», Fa
briekstraat 6, te Kallo. Hij
heeft een diploma, heeft
«den oorlog» meegemaakt,
leest iedere dag z'n krantje,
kijkt 's avonds t.v. Hij weet
dus zeker dat homosexual i-
teit bestaat! Hij zou moeten
weten dat bij de oude Grie
ken tussen sommige
schrijvers... onder ar-
denkt vooral niet dal
zou kunnen voorkca
z'n eigen gezin. ArnA
En toch! In «Eirm Vu
ren» zullen Jan Dec
Nico Frizon, Marie D
per en Brigitte het aai
Declopper, via de i
gekke, vreemde, do!
snedige situaties
een snuifje tragiek:
weven) duidelijk mal i?
Een realiteit. Een
heid. Een dagelijks
ren in de vorm va re
lachvolle,
komedie.
In de rolverdeling
we: Rol Van Gasse u
Grisar, Willy De Gre Q
Delannoy en An van
berghen. Kaarten
140 fr. (cjp en +3 pi 1
in de stadsschouwbu
dens de kantoorurenfff
Commerce (op
dag en nacht); op het
tariaat bij DrieB Cap I61
straat 228, tel.. m
776.31.47; Of op het 1 ch
776.36.25 en bij de
van toneelgroep Tijl.
Het kan allemaal wel zijn,
maar Gust Declopper ge
looft het niet écht. Hij
In de polyvalente feestzaal
van het Koninklijk Tech
nisch Atheneum aan de Le-
debaan te Aalst, brengen
Anne-Marie Meerpoel, Con-
ny Oostermeyer, Lieve Dae-
leman. Michèle De Paepe,
Hugo Van de Maele, Rudi
Verlé, Piet Devroede en An-
dré Agneessens in een regie
van Erwin Van Herrewe-
ghe en een dekor van Wal
ter Van Herreweghe «Ik
ben er... en blijf er».
Hebt U ooit al eens een kar
dinaal op bezoek gekregen?
Is het echter zover, dan pro
beer je er het beste van te
maken.
Zo denkt Gravin Apolline
de Mont-Vermeil er ook
over, nu de kardinaal van
Tramone haar kasteel ver
eert met een bezoek. Een
dergelijke ontvangst zou
binnen de wereld van de
aristocratie geen enkel pro
bleem mogen scheppen,
nochtans...
Tien jaar geleden stortte
Hubert, de nogal lamlendi
ge neef van de gravin, zich
halsoverkop in een huwe-
lijksavontuur. Kort daarop
nam zijn echtgenote de be
nen en verdween met een
aanzienlijk deel van het fa
miliefortuin.
De tijd heelt alle wonden en
ondertussen heeft Hubert
zijn hart verpand aan Gisè-
le, de gezelschapsdame van
de gravin. Gisèle stuurt aan
op een huwelijk, maar dan
komt Nenette, een uitbaats
ter van een restaurant, op
de proppen. Wettelijk blijkt
zij de echtgenote van Hu-
bert te zijn, daar de avontu
rierster destijds met haar
identiteitspapieren naar
het stadhuis trok. Nenette
wil echter huwen met haar
barman, Jules. Maar dan
moet zij eerst scheiden van
haar man-op-papïer
Doch., een Mont-Vermeil
scheidt niet en zeker nu
niet wanneer de kardinaal
van Tramone op bezoek
komt, want de hoed staat op
het spel!
Patrice, de butler, deinst er
niet voor terug om de gra
vin, die verknocht zit aan
de paardenrennen, finan
cieel tot op de rand van het
bankroet te brengen. Hij
koestert immers trouw
plannen met Lucie, het
dienstmeisje Wanneer Ju
les, als een ware Casanova,
Gisèle en Lucie achterna
holt, wordt het maar al te
gek.
Als klap op de vuurpijl
kunnen de kardinaal en Ne
nette biezonder goed met
elkaar opschieten. Maar
dan gebeurt wel iets hele
maal onverwachts...
Opvoeringen op vrijdagen
22 en 29. zaterdagen 23 en
30 maart, telkens te 20 u.
Op zondag 31 maart te 15
u. Gratis voorstelling voor
senioren op donderdag 21
maart te 14 u.
Kaarten 120 fr. In voorver
koop 100 fr. LH
Toneel in Sint-Niklaas. Anna, de meid (Josée Verbeke) en Bernard (Pol De Bru\
en andere akteurs van Sint-Genesius nemen met «Een parel van een meidook di l
het Gaverjuweel in Waregem, zaterdag 30 maart (Iv) T
Zele. De toneelvereniging die de Krukken opvoerde (bvw).
Zele. Het gezin Blode met Peet luisteren met diverse gevoelens naar de naaister (bvw).
Dat Theater Rhetorika uit Zele steeds op zijn best is als de opgave zeer moeilijk is,
bewezen ze ook nu weer met de opvoering van het werk van de Vlaamse toneelschrijver
Marcel Lambrechts. Deze 61-jarige industrieel uit Ruisbroek gebruikt de literatuur om
aan de stress van het dagelijkse zakenleven het hoofd te kunnen bieden. Hij heeft naast
toneelwerken ook gedichten en novellen geschreven. Hij is toneelspeler en regisseur
van de Rupelgalm uit Boom, voor wie hij reeds een achttal stukken schreef.
Eén van zijn aspiraties is de
toenadering tussen de kille
industrie- en handelswe
reld enerzijds en kuituur
en literatuur anderzijds.
Zijn werkterrein biedt vaak
de voedingsbodem voor zijn
literaire produktie. In al
zijn stukken merkt men
een duidelijke en eerlijke
bekommernis om de waar
achtige levenswaarden,
welke zeker ook aanwezig
zijn in «De Krukken».
Na het meebeleven van dit
drama van onbegrip kan
men zich de vraag stellen,
wat is het ergst, krukken
uit hout of krukken in de
geest? Lichamelijke be
perktheid of geestelijke be
krompenheid? En staan
mensen die met een handi
cap hebben leren leven, en
hun toestand hebben aan
vaard, geestelijk niet op een
hoger niveau dan wie licha
melijk gezond maar men
taal gefrustreerd is?
Een realiteitstest die de
Zeelse amateursvereniging
op een schitterende wijze op
het toneel bracht. Het knap
pe resultaat verhoogt de
waarde van de mogelijkhe
den van Rhetorika. Ze heb
ben door him meeslepend
spel bewezen, dat karakter
stukken met een dramati
sche ondertoon, waar het
echte akteertalent maar toe
bekwaam is, hun sterkste
zijde is. We bevelen elkeen
aan om het komende week
einde naar feestzaal De
Kroon te gaan, waar Rheto
rika op vrijdag, zaterdag en
zondag, telkens om 20 u.
nog drie opvoeringen geeft.
Het loont de moeite
«De Krukken» heeft Lucia
als centrale figuur. Een
jong meisje dat jaren gele
den bij een verkeersongeval
betrokken was, veroor
zaakt door Aster Blode, de
buurman, met wie ze dol
graag auto reed. Blode
achtte zich verantwoorde
lijk en nam de gehandicap
te Lucia en haar vader
«Peet», een spoorwegarbei
der, die m eigen denkwe
reld stationschef is, bij zich
in huis. Dit leidt tot kon-
fliktsituaties die er niet be
ter op worden als Blodes
vriend, een ex-koloniaal die
dokter is, maar aan lager
wal geraakte, ook in het
huis komt wonen. Een ver
liefde dochter Danny, die
jaloers wordt en uiteinde
lijk een dubbele moord en
zelfmoord begaat. Dit laat
ste is de klimaks van het
stuk, die de harde realiteit
van ons huidig leefpatroon
nog meer in het licht
plaatst.
Rhetorika op zijn best
De Zeelse amateursvereni
ging verdient niets dan lof
voor de manier waarop ze
een drama als «De Kruk
ken» op de planken brengt.
De akteursploeg heeft zich
totaal ingezet om een to
neelspel met een zeer hoge
moeilijkheidsgraad een
voor het publiek gesmaakte
en realistische dimensie te
geven. Situaties van net
achter de hoek, of die in
onze huidige leefpatroon
kunnen ingelast worden.
Het is gedurfd van Rhetori
ka om het aan te pakken en
anderzijds moedig om het
eigen Vlaams toneelwerk
voor het voetlicht te bren
gen. Ze bewezen bekwaam
te zijn om het met heel wat
sukses te realiseren. Rheto
rika gaat de moeilijkste op
drachten niet uit de weg.
Regisseur Bolders heeft
hen bijgebracht dat ze mo
gelijkheden niet aan ge
makkelijk boulevard-thea
ter moeten vergooien, maar
het moeten aandurven iets
te brengen waar inhoud
inzit.
In die kontekst denken we
aan de prestaties van zowel
Betty Van Cleemput, als
Lucia het krukkenmeisje
en van Etienne De Brandt,
als haar vader «Peet» Al
hoewel de uitzonderlijke
prestatie het resultaat was
van een uitermate zeer ho
ge kollektief gave prestatie,
lenen hun rollen zich tot
een uitschieter. Daarom
moet men uiteraard akteer
talent hebben. Dat is er bij
beiden overvloedig aanwe
zig. De kwaliteiten van Be-
thy Van Cleemput zijn ge
noegzaam bekend, maar de
manier waarop ze een kreu
pel, jong meisje uitbeeldde,
is zonder meer professio
neel spel. Het moet aarts-
moeilijk zijn, om zich gedu
rende twee uren als een ge
handicapte op het toneel te
bewegen, maar de verschil
lende stadia van de ergste
handicap tot het zichzelf te
kunnen voortbewegen, is
dit eveneens Het was zo
maar niet bewegen. Het
was meeslepend. Etienne
De Brandt verhief «Peet» tot
een centrale figuur in het
spel. Hij kon zich naar har
telust uitleven. We ervaar-
den vroeger reeds dat hij
steeds op zijn best is als hij
de rol van een oude man,
met de daaraan verbonden
mimiek, houding en karak
ter, mag verpersoonlijken.
Die rol in «De Krukken»,
was a.h.w. voor hem ge
schreven.
De akteerprestaties ston
den in hun totaliteit op een
zeer hoog niveau, maar hoe
kan het anders als we in de
andere rollen namen cite
ren als Eddy Oosterlinck
(Aster Blode), Hortense
Van We8emael (Celestine),
Rik Coppieters (Guy), Mar
leen De Bruyne (de naai
ster), Mare De Paepe en
Eric De Poortere, beiden in
een dubbele rol als verhui
zers en als agenten van de
gerechtelijke politie. Tot
slot behouden we een spe
ciale attentie voor de pres
tatie van de jeugd in het
Rhetorika gezelschap. Ca
roline Van Hassel (Danny),
Tony Vercauteren (Erik),
produkten uit het Zeelse
jeugdtoneel, en Diana De
Waele (de buurvrouw) klim
men met meer ondervin
ding naar oen stoods beter
peil.
Regisseur Roger Bolders
kon beroep doen op de as
sistentie van Peter Roosen-
dans. Het dekorontwerp
kwam van Cyriel Van Gent.
Het kostuumadvies van Li-
sette De Deken en de grime,
en die was er nu meer dan
nodig, van specialist terza
ke, Godfried Verheirstrae-
ten. De technische ploeg
o.l.v. toneelmeester Ray
mond Van Kerckhove be
stond uit Guido Clem-
rninck, Jules en Werner De
Wilde, Paul Eeckman, Ray
mond Goossen8. Marcel Ro
giers, Kamiel Van Cleem
put, Michel Van Uytfan-
ghe, Albert Vercauteren en
Jules Verlaeckt.
BENO
