Alain Collier: «Wij zijn slechts
uitvoerders van de beslissingen
van een gemeentebestuur»
Anonieme alkoholisten
in Beveren:
«Vriendschapsband
houdt ons van de drank af»
s
Een Kongolese Sint-Niklazenaar
De Voorpost sprak met de Wase
rijkswachtkommandant
IN AA KOMT
HET ER NIET
OP AAN
IEMAND TE
Z'JN MAAR
uel Iemand
Ite
De Voorpost - 29.3.1985 - 13
Alain Collier is al de derde rijkswachtbevelhebber in het Wase distrikt sedert
1980. Hij volgde begin maart Ludo Van Der Stock op, die in zijn mtyoorsexamen
slaagde en meteen verhuisde naar een nieuwe eenheid. Alain Collier, 32 jaar,
kapitein en Sint-Niklazenaar, zit in dezelfde schuit als Van Der Stock: het bevel
van de Wase rykswacht kombineren met het voorbereiden van zijn majoorsexa
men. Colliers verblijf in de Wase hoofdstad zal kort zyn, maar toch lang genoeg
om zyn stempel te drukken op het beleid. De Voorpost stelde zich vragen bij zo'n
snelle opvolging en de beleidsgevolgen en stapte naar Collier.
Ik verwacht een man in uniform, maar als ik hem de hand druk konstateer ik dat
Alain Collier in burger is. Een gesprek dat twee uur zal duren, begint.
Telefoongerinkel onderbreekt regelmatig het gesprek, maar het hindert Collier
niet, die veel en vlot praat.
Over de familie Collier. Alain Collier en zyn grootvader. Deze eerste generatie
voerde een drietal jaren het bevel over de Sint-Niklase rijkswachtbrigade. Alain
Collier en zijn vader. De tweede generatie was als militair toegevoegd aan de
rykswacht, ondermeer op een Kongolese luchthaven. «Ik ben een Sint-Niklaze
naar en Waaslander in hart en nieren, maar er rust één smet op... ik ben in Kongo
geboren». De derde generatie komt na de kadettenschool en militaire school in
Antwerpen terecht. Hy blijft daar vyf jaar en draagt de verantwoordelykheid
voor openbare orde en anti-banditisme. Sedert 1981 verblyft hij in Sint-Niklaas.
De Voorpost sprak met kapitein Alain Collier over de preventiekampagnes,
konkurrerende politiediensten, de Antwerpse Waaslandhaven, nieuwe gebouwen
in de Kazernestraat, de snelle opvolging. Enkele weken geleden maakte Collier
kennis met de week- en dagbladpers.
«Waarop ik de klemtoon wil leggen? Myn stokpaardjes? Het verbeteren van de
lichamelyke konditie van myn manschappen, een krachtdadige aanpak van de
zware misdaad en het intomen van het geweld rond de voetbalvelden.»
VP: U wil op rellen beluste voetbalsupporters
r en beter volgen. Is het wel mogelijk in een
van manschappentekort?
apitein Alain Collier Wc volgen natuurlijk
iet élke Wase voetbalwedstrijd zo intens. Met
''n tt pas gepromoveerde Sint-Niklaas hebben we
en problemen. In Beveren liggen de zaken
3tf' idcrs. Komen de supportersclans van Brugge
ninf( Gent of speelt men een Europacupwedstrijd
in zijn we paraat. Bij zulke wedstrijden zetten
meer manschappen in. We begeleiden de
>nkop van en naar het stadion; tijdens de
dstrijd «enkadreren» we hen door video en
n olitiemensen in uniform of burger en we
not juden eveneens de cafés in het oog. Alkoho-
"N" me is vaak het grote kwaad. Voorals als de
'aaf pporters lange tijd op voorhand in Beveren
n. Toen de Schotse supporters van Aberdeen
het land waren, moesten we daar op letten,
'n beperking van het alkoholgebruik zou zeer
""l isitieve effekten hebben. Vroeger beschouw
de politiediensten het enkel als hun taak de
estand tijdens de wedstrijd te volgen. Ik stap
tr van af.
v
'P: De ordediensten treft vaak het verwijt dat
provoceren door hun optreden en zo de
geregeldheden nog erger maken. De rijks-
chters als rode lap voor een kwade stier?
Pas reageren als verontruste bewoners ons
edelen dat ze over auto's lopen of eigen-
immen vernielen, door gendarmes in ge-
chtskledij in te zetten, kan provocerend
rken. Maar dat is niet onze politiek. Zo'n
1 ja treden levert trouwens weinig resultaat op.
n we ter plaatse dan zijn de vogels al lang
logen.
moeten voelen dat we dicht bij hen in de
ïrt zijn. De ervaring toont dat het zeer
eventief werkt. De mogelijke herrieschop-
g o rs voelen zich minder op hun gemak als de
esta dediensten zo dicht in de buurt zijn. We
et
ill
deren.
DVP: Naast voetbal is ook de zware misdaad
een stokpaardje. U wenst een hardere en massale
aanpak van ondermeer hold-ups. Gaat dat niet
ten koste van de minder zware wetsovertredin
gen zoals diefstallen? Nochtans blijkt de bevol
king in grootsteden zeer verontrust over diefstal
len, druggebruik omdat het een permanent ge
voel van onveiligheid schept.
AC: We zitten in een moeilijke situatie. Het
rijkswachtkader is onderbezet en de financiële
middelen zijn beperkt. We moeten kiezen. Ik
vind dat er voor de oplossing van elke fietsdief-
stal geen tijd meer is. Voor zulke diefstallen,
voor druggebruik, winkeldiefstallen en algeme
ne inbraken trachten we samen met de bevol
king preventieve akties op te zetten. In het
Waasland zijn vooral de drugpreventie en in
braakpreventie bekend.
DVP: Maar leiden deze preventieve akties tot
goede resultaten?
AC: Resultaten zijn niet meetbaar. Er zijn
teveel vervormende elementen. Ik geef een
voorbeeld. Seizoeninvloeden zorgen ervoor dat
in de Sinterklaastijd meer speelgoed verdwijnt
en tijdens de eindejaarsfeesten kreeft en
schuimwijn.
DVP: Preventie betekent toch een mentaliteits
verandering. Dat kan lang duren.
AC: Zeker, maar de Wase rijkswacht keert de
zaken om. We kontakteren het verenigingsle
ven, we voeren verwittigingsakties. Zo kontro-
leerden we op de Grote Markt ooit de gepar
keerde auto's en we waren verrast: niet geslo
ten deuren, autosleutels die nog in het kontakt
zaten...
De rijkswacht stimuleert de registratie van
voorwerpen. Beseffen de mensen dat 90 pro
cent van de inbraken gebeurt door amateurdie-
ank
nek
ken hier bovendien over kleine groepjes,
echte toeschouwers wensen rustig te kijken
de sport en staan zeer positief ten opzichte
onze rol.
|VP Ook de besturen van de voetbalvereni-
Nemen we Beveren. Er bestaat een uitste
lde samenwerking met het bestuur van SK
:n, de politic en de gemeente. We maak-
I duidelijke afspraken. Geen glas op het
het verdelen van de politietaken, ver-
n openbare orde.
ÏP: Waar het optreden van ordediensten even-
vaak ongenoegen en betwisting meebrengt
sociale onrust.
Sociale onrust kan leiden tot het verstoren
de openbare orde. Nu hebben we goede
ikten met de sociale organisaties en de
nte. Vergeet niet, wij zijn slechts uit-
:rs van de beslissingen van de gemeente
geval van een betoging... Keurt de gemeen-
lad een bctogingsaanvraag goed, dan is het
tt taak de manifestatie in goede banen te
fen; erop toe te zien dat de manifestanten
i houden aan de voorwaarden en hen te
:hermen tegen elke ongeoorloofde aktic
tegenstanders
'P: Ongeoorloofd?
Een aktie waarvoor de gemeente géén
derm stemming gaf.
ren" 8eef een konkreet voorbeeld. De
rak c tiwtieve redesbetoging van november 1983.
erd» tr°kken een aantal rechtse organisaties
lU, l' de Sint-Niklase straten.
De alternatieve vredesbetoging was een
Skaten manifestatie Ze dienden een aantal
jju «waarden in acht te nemen i.v.m. geluids-
iiiici en re'swc8- Het was een typisch voor-
idcrn van cen m°gelijke links-rechts konfron-
in(jr fe- Toen bij het begin linkse tegenbetogers
ronder gemeentelijke betogingstocstem-
>g- de alternatieve vredesdemonstranten
regel l*'cr^en cn cr problemen dreigden, dreven
dc tegenbetogers uiteen en pakten we hen
tot na de aktie.
'P: Ondanks de aanwezigheid vari heel veel
Vtfoons was het een stille betoging?
bull i vroeSen aan dc organisatoren, een
Ie betoging te houden en ze stemden daar-
'e in. We wilden elke provokatie verhin-
ven, die men vlug afschrikt door eenvoudige
beveiligingen zoals een goed slot of een politie
man die stopt bij een huis van een vakantiegan
ger, dan is de prevcntickampagnc gelukt. Som
mige stappen naar privévciiigheidsagenten en
betalen veel geld, als een goede alarminstallatie
of slot zoveel goedkoper zijn. Trouwens, zulke
agenten verhinderen geen diefstal. Rijzen er
problemen, dan moeten ze de politie oproepen.
In Nederland staat men al veel verder. Daar is
men het stickers- en kralenstadium al voorbij
en pakt men momenteel zelfs de fietsdiefstallcn
aan. De preventie heeft nog een ander doel.
Het kontakt met de bevolking dient dringend
hersteld te worden Nu stappen de gendarmes
in hun auto, ze rijden rond, maar ze praten niet
meer met de mensen. Dan had de fietsende
politieman veel meer menselijke kontakten,
was hij veel beter op de hoogte van wat leeft bij
de bevolking.
Het vergt trouwens ook een mentaliteitswijzi
ging bij de rijkswachters zelf. Ze werden re
pressief opgeleid en nu worden ze gekonfron-
teerd met preventie. Maar het zèl lukken.
DVP: U wenst meer manschappen. De roep om
meer politie is populair. Anderzijds klaagt men
hel gebrek aan samenwerking aan tussen de
Belgische politiediensten. Ze zijn konkurrenten.
Tijdens het assissenproces De Meurechy klaagde
men dit aan.
AC: De konkurrentieslag stelt zich vooral bij
de zware misdaad. Een goede prokureur, die
meteen bij het begin van het onderzoek de
taken afbakent, kan zo'n konkurrentie vlug uit
de wereld helpen.
DVP: Hoe is de toestand in het Waasland?
AC: In Beveren werkten politie en rijkswacht
een protokol uit. Bij voetbalwedstrijden staat
de politie in voor de verkeersveiligheid, de
rijkswacht voor de openbare orde. Op ver-
keersvlak neemt dc Beverse politic de gemeen
tewegen voor zich, dc rijkswacht de provinciale
en rijkswegen. Het zijn twee punten uit het
protokol.
DVP: Dat is plaatselijk, maar ik sprak over de
Ware toestand. Ik herinner mi een uitspraak van
uw voorganger Van Der Stock. Hij zei tijdens
hel Feest van de rijkswacht 1983', en ik citeer:
"Een rationele taakverdeling dringt zich op. De
eerste stappen tot een werkelijke taakverdeling in
het Waasland werden reeds gezet op een verga
dering in mei 1983».
AC: Een taakverdeling... nee... dat kan trou
wens niet op plaatselijk vlak. De vergadering
waar Van Der Stock over sprak was trouwens
de eerste waarop alle politiekommissarissen
van het Waasland samen met de rijkswacht
rond de tafel zaten. Eigenlijk is zo'n initiatief
voor herhaling vatbaar. Alleen al om enkele
praktische zaken af te spreken over het gebruik
van telexen, radioposten, enz. Op gerechtelijk
vlak en voor de verzekering van de nachtdienst
zou zo'n samenwerking van pas komen. De
gemeentelijke autonomie is echter niet te on
derschatten.
DVP: Preventie, samenwerking tussen orde
diensten. Het zijn zaken van lange duur. Onder
tussen konstateer ik dat de Wase rijkswacht een
zeer snelle opvolging - drie kommandanten in
vijf jaar - kent. Het moet de kontinüiteit in het
beleid toch bemoeilijken. Burgemeester De
Vidts zei onlangs: «We zijn pas met elkaar
vertrouwd en ze gaan alweer weg».
AC: De burgemeester heeft gelijk. Ik zal de
resultaten van de preventiekampagne of de
resultaten van de samenwerking tussen de
politiediensten niet meer meemaken. Het Wa
se rijkswachtdistrikt is weggelegd voor een
kapitein. Tijdens zijn bevelvoering moet de
kapitein zich echter ook voorbereiden op zijn
majoorsexamen. Daarom wil ik positief-radi-
kaal werken. Positief inzake de fysieke paraat
heid van het personeel, de verbeteringswerken
aan de kazernes, de operationalitëit, en op
gerechtelijk gebied. Radikaal betekent dat ik
SS •- ij
Alain Collier
alleen problemen aanpak, waarvan ikzeif het
einde kan zien of afmaken.
DVP: Van de preventie kan u het einde toch niet
zien?
AC: Voor de preventiekampagnes is zo'n snelle
opvolging van distriktskommandanten inder
daad zeer delikaat. Het komt er voor de
kommandant op aan, zijn opvolger warm te
maken, te motiveren voor zijn beleid, voor de
preventie. Lukt het niet, dan heeft dit nare
gevolgen.
Er is ooit sprake van geweest om in het Wase
distrikt een majoor aan te duiden. Een majoor
kan langer blijven en wordt niet geplaagd door
examenbeslommeringen, maar het huidige
rijkswachtbevel in Brussel wenst géén majoor
voor het Waasland. Ik ben voorstander van een
majoor in het Waasland. Het Land van Waas
wordt verkeerstechnisch steeds belangrijker.
We hebben de E3, de expresweg. In Doel staat
een kernpark en er is het havengebied.
DVP: Wie is er trouwens bevoegd voor het
havengebied? De politici palaberen al jaren over
het beheer Doet men dat in rijkswachtkringen
eveneens?
AC: Oh ja. In Antwerpen speelt men de
jarenlange ervaring met een specifieke haven
politie uit, maar anderzijds behoort het haven-
komplex administratief en gerechtelijk tot het
kanton Dendermonde. Er bestaat een be-
vocgdheidskonflikt, maar het blijft aan
slepen...
DVP: Omdat het Ware havenkomplex nog
grotendeels onbezet is. Geen preventie, maar als
de brand uitbreekt die proberen te blussen?
AC: Ik vrees het. Mijn opinie is dat het
havenkomplex op de linker Scheldeoever de
Wase rijkswacht toekomt.
DVP: U bent ook niet tevreden over de kazerne
van Sint-Niklaas?
AC: Nee, vooral de ingang is een provinciestad
onwaardig. We zijn tenslotte een dienstverle
nende sektor. Er moet een nieuwe opvang
komen voor het publiek die bovendien een
betere beveiliging biedt voor de rijkswachter
van wacht. We krijgen die ingang.
DVP: In een periode van budgetbesparingen?
AC: We speelden het argument van de veilig
heid uit. Door het terrorisme is men daar
tegenwoordig zeer gevoelig voor. Ik vroeg ook
een lift, maar openbare werken stemde niét in
met deze investering aangezien er verhuisplan
nen bestaan. Er zou een nieuwe rijkswachtka
zerne gepland zijn in de Kazernestraat.
DVP Van Der Stock kloeg in 1983, tijdens het
Feest van de Rijkswacht», ook over de uitrus
ting.
AC: Momenteel krijgt de Belgische rijkswacht
nieuwe wapens, maar Oost-Vlaanderen komt
bij de vervanging op de laatste plaats. Er
kwamen wel lange wapenstokken en schilden.
Tegenwoordig is vooral de toestand van ons
wagenpark problematisch.
DVP. En de konditie van de manschappen?
AC: Vroeger besteedde men tijdens de werk
uren aandacht aan de fysieke weerbaarheid,
maar de laatste jaren bracht men deze aktiviteit
noodgedwongen terug tot nul. Toch vergen
nachtdienst, de grote mobiliteit van het korps
door alle weer en wind heel veel van het
lichaam. Ik wil de gendarmes terug motiveren
om in groep te sporten. Groepssport draagt
bovendien bij tot een sterkere band tussen de
manschappen. Een goede lichamelijke konditie
draagt bovendien bij tot een psychologisch
overwicht als men gekonfronteerd wordt met
caféruzies en geweldpleging. p.s.
HET BESTE MIDDEL
OMCEUIKKIGLNtKaa
HH TE BLUVEN IS
ANDEREN TE LATEN
DELEN IN ONS [£L[jK
De Voorpost ging peilen naar wat de Beverse Anonieme Alkoholisten op het hart ligt.
Eerder waren we bij de Lokerse AA-afdeling op bezoek. De mensen hebben zich
verenigd, dat wel, maar willen bewust anoniem blijven. (Ivb)
Alkoholisme kan iemands leven tot een puinhoop herlei
den. Mensen die met drankzucht te maken hebben
beseffen dat soms pas wanneer de brokken die ze hebben
gemaakt niet meer te lymen zyn. Voor een twintigtal
mensen uit Beveren en omliggende gemeenten is het
gelukkig niet zo ver gekomen. Zy zijn in kontakt gekomen
met de plaatselijke afdeling van de Anonieme Alkoholisten
en wekelyks komen ze byeen om ervaringen uit te
wisselen. Tijdens zo'n bijeenkomsten worden inderdaad
sterke verhalen verteld, maar geen van de aanwezigen is
er fier over. Die verhalen, die ervaringen, zijn nochtans
nodig om elkaar er voortdurend aan te herinneren dat
drankzucht iemands leven ten gronde kan richten.
«Wanneer onze groep uit
eenvalt, zullen de meesten te
rug naar de fles grijpen. Nu
gebeurt dat bij de meesten van
ons niét omdat we weten dat
we steeds op elkaar kunnen
rekenen, dag en nacht. Door
ons probleem zijn we echte
vrienden geworden. Wekelijks
hier de bijeenkomsten bijwo
nen is voor ons geen zware
opgave. We helpen er onszelf
mee, en zeker zo belangrijk,
ook anderen die de stap heb
ben gezet om van de drank af
te geraken», vertelt Francois
die al ruim tien jaar geleden bij
de AA-afdeling ging aanklop
pen. Sindsdien heeft hij geen
druppel alkohol meer aange
raakt.
Zijn leven en dat van zijn
vrouw was een grote puinhoop
geworden. Er kwamen moei
lijkheden op het werk, Fran
cois begon alles te verwaarlo
zen. De mizerie begon derge
lijke vormen aan te nemen dat
het echt niet langer kon. En
toen heeft Francois de voor
hem belangrijke stap gezet.
Hij is erin gelukt en is een
ander mens geworden. «Ik
word terug gerespekteerd en
dat gevoel heb ik door het
drinken jarenlang moeten mis
sen. Ik ben nu een gelukkig
mens».
De mensen die in Beveren
wekelijks elkaar opzoeken
hebben allemaal zware proble
men gehad: gevangenisstraf,
echtscheiding, financieel aan
de grond geraken. Oorzaken
waarom ze in het verleden
zwaar naar de fles hebben ge
grepen zijn niet op één hand te
tellen: velen kunnen het over
lijden van een vriend of part
ner niet verwerken, anderen
geraken hun vrouw kwijt of
betrappen hun partner op
overspel. Naar de borrel grij
pen dus, maar zij die nu in de
Beverse AA-afdeling elkaar
steunen weten dat drinken
geen oplossing brengt, met
welk probleem men ook te
maken krijgt. Ze weten boven
dien dat, indien ze ooit terug
zouden hervallen, de principes
van de AA steeds in hun ach
terhoofd zullen blijven spelen.
De Beverse AA-leden ko
men samen in het vroeger
jeugdheem Sint-Martinus.
Wanneer we het zaaltje betre
den is er al direkt de geur van
vers gezette koffie. Alkohol is
hier uiteraard uit den boze. De
tafel is keurig gedekt en wan
neer we een dagje later nog
even langskomen voor het ne
men van enkele foto's, staat
alles gereed voor dc komende
vergadering. De verstandhou
ding is hier duidelijk prima.
De groepering krijgt geen sub
sidies maar de hoed, midden
op de tafel, herinnert er wel
aan dat ook koffie en koekjes
geld kosten: «Vergeet mij niet,
geen verplichting».
De principes van de AA-
afdeling zijn voor alle leden
bekend, maar spreuken aan de
muur geven een extra geheu
gensteuntje: «Al wat ge hoort
en ziet, zeg het niet voort» en
nog «Voor een zorgeloze dag,
de beste verzekering, blijf weg
van het eerste glas»
Het wordt uiteindelijk een
weliswaar lang maar openhar
tig gesprek. Soms schrijnende
getuigenissen, dat wel, maar
die worden weer snel vergeten
met de gedachte dat de men
sen rond de tafel hier al jaren
'nuchter' zijn. Anonimiteit is
in deze kringen een waardevol
begrip en onze gesprekspart
ners noemen we dan ook met
de voornaam. We hebben ze
niet allemaal kunnen onthou
den, iederéén deed overigens
zijn duit in het zakje. Achiel
en Francois. Mark en Erik,
Nicole ook... Elke bijdrage
was even waardevol.
«Drankzucht is een pro
bleem», dat is de tekst van een
advertentie die op geregelde
tijdstippen verschijnt in een
plaatselijk huis-aan-huis blad.
Wie* de moed heeft om het
bijgevoegde telefoonnummer
te draaien komt bij Francois
terecht. Alkoholisten zelf blij
ven zo lang mogelijk hun ver
slaving verdoezelen. In prak
tijk is het dan ook vaak de
partner die op de advertentie
reageert. Francois en andere
leden van de Beverse afdeling
plukken dus niet op eigen ini
tiatief mensen met drankzucht
van de straat. Ze moeten wel
degelijk zélf kontakt opne
men. Hoe gaat het dan verder
in zijn werk? Francois: «Wan
neer we een telefoontje krij
gen gaan we nog dezelfde
avond met twee leden ter
plaatse. Het is min of meer een
verkennend gesprek. Er ko
men wel een heleboel vragen
aan bod: waarom grijpt de
man of de vrouw in kwestie
naar de borrel, kan men stop
pen eenmaal men met drinken
is begonnen... We vragen ook,
naar onze bijeenkomst te ko
men. We zijn ervan overtuigd
dat zo'n stap zetten erg veel is
gevraagd, maar iemand die
echt Van de drank wil afkomen
is op de afspraak».
Zij die wél de stap zetten
doen het niet zelden om hun
partner plezier te doen. De
gedachte om de drank te moe
ten missen maakt het in die
faze nog erg moeilijk. Achiel
bijvoorbeeld verkeerde in zo'n
geval: «Ik was echt zinnens om
maar twee keer langs te gaan.
Kwestie van mijn vrouw tevre
den te stellen. Door te praten
met de mensen rond de tafel
hier ben ik er echter van over
tuigd geraakt dat ik wel dege
lijk alkoholist was. Ik ben blij
ven komen en ben er gelukkig
van af geraakt».
Uitdaging
Voor een 'nieuwkomer' is
het een heuse uitdaging om
zich met ex-verslaafden te kon-
fronteren. Hoe gaat dat pre
cies in zijn werk? Erik vertelt:
«Het is niet de bedoeling om
een nieuwkomer te overdon
deren. we maken wel duidelijk
wat ons ertoe geleid heeft om
de stap te zetten. Problemen
op het werk, dronkenschap
achter het stuur, moeilijkhe
den met vrouw en kinderen,
financieel hoe langer hoe meer
de dieperik in. Nieuwkomers
zeggen de eerste twee, drie
weken doorgaans niet veel. Ze
komen er ook niet meteen
voor uit. Eenmaal ingeburgerd
verandert hun gedrag. Ze zijn
dan tot het besef gekomen dat
het niet langer zin heeft hun
drankzucht te minimalizeren
en komen er voor uit. Eenmaal
men zover is werd al een goeie
stap gezet».
Bij de Beverse afdeling ko
men per maand gemiddeld
zo'n vijf oproepen binnen.
Sommigen zetten de stap,
maar hervallen korte tijd later
«Wie onze bijeenkomsten
heeft bijgewoond houdt onze
principes in het achterhoofd.
Telkens hij terug naar de fles
grijpt, zal hij terugdenken aan
de ervaringen die hier zijn uit
gewisseld», vertelt Mark. Bin
nen dc groep is iedereen ge
lijk, welk beroep men ook uit
oefent. De AA-ers hebben al
lemaal met drankzucht te ma
ken en weten dat ze in moeilij-
xe momenten op elkaar kun
nen rekenen. Die gedachte is
voor hen erg waardevol. Door
de wekelijkse bijeenkomsten is
er een echte vriendschapsband
tot stand gekomen. Zijn er dan
geen leden die nog wel stiekem
drinken? «Dat gebeurt», zegt
Achiel. «maar die vallen
meestal snel door de mand.
praten hun mond voorbij. Ze
bewijzen daarmee zichzelf
overigens geen goede dienst.
Hun geloofwaardigheid bij de
groep krijgt een forse deuk en
dat is nu precies wat de leden
helpt om van de drank af te
blijven».
Een zoveelste kop koffie
nog en een besluit van Fran
cois: «De maatschappij wacht
in feite tot we terug in
drankzucht vervallen. In mijn
omgeving bijvoorbeeld wordt
vaak gezegd dat ik terug naar
de fles zal grijpen, maar in tien
jaar is dat niet meer gebeurd.
Ik hoop dat ze nooit gelijk
zullen krijgen. Ik weet dat
mijn vrienden me daarbij zul
len helpen». Wie kontakt wil
opnemen met de AA-afdeling
Beveren kan terecht via tele
foonnummers 775.03.73 of
775.32.31.
Beschuldigende vinger
De Beverse afdeling verga
dert wekelijks in een vroeger
jeugdheem. Ze hebben nog
nooit zekerheid gehad of ze
daar ook kunnen blijven.
Wanneer de groep zou uit
groeien tot boven een dertigtal
leden, wordt het wel erg krap
in het bovenzaaltje. «AI jaren
dringen we er bij de gemeente
op aan om een ruimer lokaal
ter beschikking te krijgen. Ja
ren geleden zijn we nog wel
een tijdlang in een zaal van
kasteel Cortewalle bijeengeko
men maar van anonimiteit, be
langrijk voor ons, was totaal
geen sprake. Alle verzoeken,
zowel schriftelijk als persoon
lijk, hebben nog niets opgele
verd». vertelt Francois.
Een beschuldigende vinge
dus aan het adres van de ge
meente Beveren. Rechtstreek
gevolg nu van een gebrek aa
een groter lokaal is dat c
familievergaderingen, waarb
ook partners van drankve
slaafden kunnen aanwez
zijn, niet kunnen doorgaai
Een spijtige zaak dus, wa
ook die bijeenkomsten zijn
het ontwenningsproces erg b
langrijk. Ook zouden er al c
verse verzoeken zijn gewee
om een advertentie van c
AA-afdeling in «Onze Gi
meente» op te nemen. Oc
daarvan is volgens de afdelii
niets in huis gekomen. «D
gemeente weet blijkbaar nie
van ons bestaan af, daar lijk
het toch sterk op. Van door
stroming is nauwelijks sprake
We voelen ons een vergeter
kategorie. De gemeente blijft
zwaar in gebreke. We hopen
alleen maar dat we ons lokaal
kunnen behouden. Onze we
kelijkse bijeenkomsten zijn
voor ons immers van levensbe
lang, en daarmee wil ik niet
overdrijven».
Oplossing
We namen ook kontakt op
met schepen De Meulenaere,
bevoegd voor sociale zaken.
De h. De Meulenaere vertelde
niet op de hoogte te zijn van de
problemen die zich voor de
Beverse AA-afdeling stellen.
De schepen voegde er nog aan
toe dat zowel het gebrek aan
een grotere ruimte voor de
familiebijeenkomsten als het
plaatsen van een advertentie in
«Onze Gemeente» nog deze
week bij het schepenkollege
zouden worden aangepraat.
De schepen zal ook persoon
lijk kontakt opnemen met één
van de bestuursleden.
Luc VAN BROECK
