een boom van een
Van Paemel
5 [omische thriller
De Bemoeial» behoorlijk
rertolkt door
Plonst Ieveraers
Toch een paar
bloemen voor
Vast als Eik
uit Hofstade
spinneweb Dendermonde
lp de planken met De Vrek
Jef De Wilde,
De Voorpost - 29.3.1985 - 23
t welgeteld 28 minuten vertraging had zondagavond de voorstelling van «De Vrek
i Zwijveke» door toneelkring Spinneweb, plaats.
beginnen naar goeddunken getuigt van weinig respekt voor het publiek. Door stipt
beginnen leer je het publiek om zelf op tijd te komen.
Vrek van Zwijveke dus, z'n dochter, wil zelf ook zo De handeling in een stuk
en regie van Erik Van spoedig mogeüjk huwen wordt van emotie tot emo-
6- met Joris Bloodgeboren, tie, van aktie tot reaktie
verhaal, gesitueerd in maar mag dit alleen nadat ontleed door de regisseur.
3, vertelt een moment papa getrouwd is. Ze roept De tekst van Klara bijvoor-
het leven van een vrek- de hulp in van haar vrien- beeld was volledig door-
graanhandelaar, Kor- din Elisabeth, die zich voor voeld; de overige cast toon-
Potschreper, en de de gelegenheid vermomt de, wat dat betreft, soms
en uit z'n naaste om- als een Italiaanse waarzeg- gebreken. Ook een paar
ring. In de rijke, maar ster. Klara, de stoere huis- fouten vielen te noteren bij
n gierige Koleta Schim- houdster, laveert tussen dit de opstelling van de perso-
i. Ziet hij de alles door en moet de brok- nages. Diegene die de drijf-
>rtuin te ver- ken aan elkaar lijmen. veer is van de handeling
bbelen; als hij met haar De regie van dit stuk lag in staat zo gunstig mogelijk
iwt tenminste. Agnes, handen van Erik Van Impe. tegenover degene die luis
tert. Meestal staat of be-
Als toeschouwer moet je wel even een stapje terug
in de tijd willen zetten om dit weliswaar oude maar
nog steeds steengoede 'Gezin Van Paemel' in al z'n
kleur te kunnen smaken. Het is en blijft een
monument van een toneelwerk. Dat bewees ook
Kunst Veredelt uit Kieldrecht. Vrijdag jl. ging
Buysses meesterwerk in première in sporthal Krie-
keputte te Kieldrecht.
weegt deze spreker zich iets Dendermonde. Spinneweb.
meer achter degene die
luistert. Wanneer het na
tuurlijker overkomt kan de makkelijk om een vreK
speler wel eens anders evo- steeds voor te stellen als een
luerenmaar wanneer deze oud, gebogen mannetje dat
wijze van spelen, zoals in voortdurend binnens-
dit stuk, bijna altijd ge- monds loopt te mompelen.
maakt wordt, begint het Wel goed getekend was de
beeld wel te storen. Maar figuur van Koleta, de gieri-
ook de opstellingen zelf wa- ge weduwe. Een pluim voor
ren steeds dezelfde. Er was Leen Broothaerts. Erik Van
weinig variatie in de positie Impe was veel meer te ge-
van twee figuren tegenover nieten als alchemist dan als
elkaar. Meermaals ook de verlegen Joris. Adinda
maskeerden de spelers el- Robbrecht was vlot in de rol
kaar- van dochter Agnes; Graziël-
Wat de akteerprestaties be- la De Ros viel dan weer een
treft kunnen we vermelden beetje tegen als Elisabeth,
dat Anne-Mie Van Leemput
zich van haar beste zijde liet
zien als Klara, de huis
houdster.
Marc Van Herreweghen zal
het zeker niet gemakkelijk
gehad hebben om de rol van
de vrek te vertolken. Maar
spijtig genoeg viel die ver-
Ze was wel beweeglijk in
haar rol, maar het feit dat
ze veel tekst tweemaal ver
telde, in het Italiaans en in
het Vlaams, maakte dat je
op de duur maar met een
half oor meer luisterde. De
ze herhalingen konden
door de regisseur wel inge
kort worden.
Het dekor, ontworpen door
Marc Vercauteren, was
funktioneel en suggestief.
De moderne attributen, on
der andere een homecom
puter, een telefoon, een
bromfiets en een rekenma
chine pepten het spel op en
gaven er een komische tint
aan. Pluim voor de regis
seur!
De verlichting van het de-
kor was spaarzaam en
vrekkig, goed uitgewerkt
door Raf Cauwels. Kris Bij-
nens verzorgde de grime.
An Van Impe fungeerde als
teksthulp en Wim Moonen
maakte deel uit van de tech
nische ploeg.
(sirou ann)
tolking
grimage. Roland Van Gijsel
was toneelmeester en ook
verantwoordelijk voor het
samenbrengen van de re-
M, tógen kwraeten" Voor de keurige
Met steedadezelfde gnmae- belichting en het geluid
sen en steeds dezelfde drib- -
bel pasjes ter plaatse werd „an en Henrig Dneghe'de
dermonde. Spinneweb. Kornelis (Marc Van Herre- tyoeri^ viel kundige uitvoerders. Een
ihen) en de huishoudster Klara (Anne-Mie Van Leem- trouwens al tegen. Het is JJKLÏÏEtaÏJrt
doorachtig en iets te ge- door Jef mymond
Van Raemdonck, Robert
Smet, Kamiel Waegeman,
Omer Burm, Frangois Pre
sent en Leo Van Bulck op
gezet en voor de afwerking
zorgden Marleen Van Ac
ker, Marienka De Vriesere,
Toni van de Keere en Ste
phanie Cross. De ganse
technische ploeg stond on
der de kundige leiding van
Leo Van Bulck.
«De Bemoeial» op de affi
che zetten getuigt van durf,
overtuiging in eigen kun
nen en het streven naar het
brengen van goed toneel.
Het verdient waardering en
gelukwensen aan het adres
van de ijverige Const leve
raars. Doe voort en zie niet
weten hoe het hoort. (P. Van San)
161 terdag 23 maart, Katholieke Kring in Kallo. ie verdenking en dat was
roering door Const Ieveraers van «De Bemoeial», zeker niet de bedoeling. Het
'.u Kallose toneelgroep heeft als slotstuk van het heeft in geen geval hun
telseizoen '84-'8ö andermaal de lichte muze aan knappe vertolking ge-
1 woord gelaten. Met de komische thriller van schaad.
B LPoppleweU -zo .ezen „e in het program-
nVtiriA hjqc or olloon moor Ho omnmo nm Ho
Ergeerts.
Toneelkring Vast als Eik Hofstade vergastte z'n publiek
vorige zaterdag op een komedie van de auteurs Barasch
en Moore, «Stuur me geen bloemen», in een regie van
Fons Vinck. Een voorstelling die te genieten was door een
paar doorvoelde akteerprestaties, een verzorgd dekor en
een sobere regie.
ren resp. Kamiel Waege
boekje - was er alleen maar de ambitie om de
iouwer een avondje te amuseren. Dat is gro-
leels gelukt ook.
Stephanie Cross stond in
voor de uiterst verzorgde
(w.D.Q.)
•e Bemoeial» is geen ge- mond Smet tekende een
tkelijke klus. Je kan precieze Richard Marcel,
I dit werk verschillende strak gehouden en met vol-
Ten op. De nadruk kan doende présence. Willy
jien gelegd op het komi- Vleeschouwer zagen we als
(met in dat geval alle inspekteur Medard. Een
i en rijkdom voor 'me- fraaie typering die binnen
I Kips') of het aksent het verhaal toch wat meer
I: worden verlegd naar kleur verdiende. Eric Van
'jenlijke verhaal, de Oevelen was in de gedaante
Her met alle aangege- van Commissaris Bolsens
lementen (moord, re- zowat de draaischijf van het
ihe, wapens, licht, mu- toneelgebeuren. Een zeer
enz.). Beide genres moeilijke taak gezien de in-
iie en thriller) even- gebouwde dubbele persoon-
behandelen eist lijkheid van de politieman.
Oersterke cast, een bij- De akteur die van de 'lachsi-
uitgekiende regie tuatie' met gemak en elan
lijft, zelfs voor een goed in de 'ernst' moet stappen,
-sgezelschap, een die voor de broodnodige
iOijk haalbare kaart, tempowisselingen zorgt,
t Ieveraers heeft toch die scheidsrechter speelt
poging in die richting tussen de spanning en de
het risiko geno- uitbundigheid. We hadden
a er ook een beetje de de indruk dat de eisen door
»r betaald. de auteur en de regie aan de
«Bemoeial» bleef zo kommissaris gesteld, niet
Jbeetje hangen tussen de volledig werden ingevuld
en het schip, zonder Bolsens bleef netjes, geloof-
r in het water te val- waardig en verzorgd, maar
Iet spannende, de iet- miste het stapje 'in meer'
klemmende sfeer ver- om «De Bemoeial» a.h.w. te
r de vrij monotone dirigeren,
retatie en het niet Hendrik Van Exaerde be-
I genoeg in mekaar ha- naderde op exakte en geme-
1 van de dialogen het ten manier de 'eigenschap-
effekt. Toch pen' van Robert Westelinck.
i de komische noten Erna Van Bocxelaer, Ingrid
benadrukt en juist ge- De Vooght en Hilde Bo-
W door 'mevrouw guerUresp Claire «torcel, Toneel KMo ssie de voomelu vtm ,Be
maar vonden geen Marianne Seghers en Vicky D
Inuïteit in het spSa- De Rechter. Blonden in dit moe,al' va" Jock PoppleweU. een thriller tn drie bednp
van haar direkte konoept zeer vlug buiten al- ven: b)e Const Ieveraers voerden op, Freddy Poeck
lelers. De twee paar-regisseerde (Iv)
ijken (thriller en ko
lt) zat de cast blijkbaar
x>g.
leur Freddy Pouck
een voorzichtige
Sering, zonder al te
P risiko's, voor zuivere
pingen en verantwoor-
prgangen.
i gevoel hadden
personages iets meer
meer aflijning,
p buik» best kunnen
r het einde toe wordt
inische thriller nog-
radig Vooral in het
■bedrijf bij de ontkno-
I De veelheid aan her-
remt het vlotte
p van het verhaal en
I onnodig het tempo.
lig stuke 'schrap-
3 hier de ideale op-
g geweest
!i van de Keere kreeg
pare brok van me-
Kips te verwerken.
iderstreepte daarbij Kallo. Op heel verdienstelijke wijze brachten Const Ieveraers «De bemoeial» voor het
komisch talent en voetlicht (llw)
overtuigend. Ray-
Het verhaal draait om Geor
ge Kimball, veertiger en in
gebeelde zieke. Z'n vrouw
Judy neemt het niet zo ern
stig met z'n pijntjes hier en
kwaaltjes daar Maar op
een dag luistert George een
telefoongesprek af waaruit
zou blijken dat hij maar een
paar weken meer te leven
heeft. Vanaf dat moment
omringt iedereen hem met
alle toewijding en liefde.
Z'n buurman maakt reeds
een passende grafrede
klaar. Na een heleboel mis
verstanden komt de waar
heid dan toch aan het licht:
George is zo gezond als een
Myriame Arijs zorgde in
elk geval voor een vlot ge
speelde Judy. Ook Dirk
Daelman als George leverde
een vakkundige akteer
prestatie, spijts enkele ver
sprekingen. Goed getekend
was ook de figuur van At
kins, vertegenwoordiger
van een begrafenisonderne
ming, overtuigend vertolkt
door Erik Van Gijzegem.
Erik Meuleman kende bete
re en mindere momenten
als Arnols, advokaat en
buurman van George. Ver
der vielen de akteerpresta
ties eerder tegen. Dokter
Janet Morrisey werd eerder
houterig en gemaakt ge
bracht door Marleen Bron-
deel en ook Hugo Roels
slaagde er niet helemaal in
de echte Bert op de planken
te zetten. Verder speelden
mee: Luc Van Neck (Vito),
Lutgart Vergeylen (ver
pleegster), Jos De Sloover
(deftige heer), Patrick Van
den Abbeele (zwerver), Li-
liane De Gols (meisje), Loui
se Klinckenberg (dame) en
Svenia Maesschalck.
De regie die Fons Vinck
voerde was sober, maar
misschien een tikkeltje te
braaf. Wellicht kon dit stuk
de eerder dode momenten
overbruggen door een ver
rassend element of een
spitsvondig idee van de re
gisseur.
Het stuk zou er
misschien ook bij gewon
nen hebben door de Engelse
namen gewoon om te zetten
naar het Nederlands, kwes
tie van zich minder te ver
spreken, dezelfde uitspraak
te hebben bij alle spelers en
het geheel meer «eigen» te
maken.
Sommige situaties
werden immers wel naar
hier overgeheveld (het
kerkhof), men kon dus ge
rust hetzelfde doen met de
namen.
De technische ploeg pakte
uit met een draaiplateau,
een snufje waarmee je heel
wat kunt aanvangen, maar
wat hier eigenlijk niet. no
dig was. Met een aangepas
te belichting kon men deze
tussenscènes ook wel bren
gen. Dit draaiplateau biedt
dan wel de mogelijkheid
andere dekors in te lassen
voor de kleine 'gedach-
tenscènes'. En deze werden
heel mooi uiteewerkt.
Johan Brondeel ontwierp
het dekor en het werd ge
realiseerd door Dirk Dael
man, Erik De Roy, Luc Van
Neck, Myriame Arijs, Jos
De Sloover en Kris Jans-
sens. De grime werd aange
bracht door Ingrid «Dael
man en de rekwisieten bij
elkaar gezocht door Louise
Klinckenberg. Opgeefsters
waren Nadine Claessens en
Ann Daelman. De sfeervolle
verlichting was het werk
van Johan Brondeel en Erik
De Roy en de passende mu
ziek werd uitgezocht door
Guido De Smedt.
Wie een pretentieloos
avondje uit wil, kan nog
terecht in het parochiaal
centrum te Hofstade op 29,
30 en 31 maart te 20 uur
voor «Stuur me geen
bloemen».
Sirou Ann
Er was niet zo heel veel
belangstelling. «Maar» zo
verbeterde men 'aan de kas'
«morgen is 't al bakske
vol». "Het Gezin' startte een
beetje anders dan anders.
Een korte diareeks ter inlei
ding onderstreept met pas
sende muziek bracht de toe
schouwers onmiddellijk in
de gewenste sfeer. Voor de
maker van de dia's (naam
niet terug te vinden in het
programmaboekje) alvast
een dikke pluim. Ook de
dekorploeg heeft prachtig
werk geleverd. (Dirk De
Bakker, Frans Joos, Flori-
mond Flecijn, Robert Uyt-
denhouwen, Tilla De Wilde,
Petrus Calluwaert en Ma
rianne Apers).
Het is een feit dat "Het Ge
zin' staat of valt met de rol
van vader Van Paemel. Jef
De Wilde, die met deze pres
tatie naar we konden ver
nemen een punt achter
z'n rijkgevulde loopbaan
als akteur zette, heeft zich
zelf overtroffen. Hij teken
de 'een boom van een vader';
koppig, diepmenselijk,
trots en deels week, groot
in z'n eenvoud.
Soms was er een tikkeltje te
veel aan melo, maar waar
ligt in dit geval de grens?
Noëlla Thieleman zagen we
in een rake, sterk ingeleef
de vertolking van Moeder
Van Paemel. Jammer dat
haar soms te zachte stern-
sterkte de verstaanbaar
heid niet ten goede kwam.
(Dit heeft wel iets te maken
met de niet zo goede akoes
tische kwaliteiten van de
zaal en de storende gelui
den van 'buitenshuis': blaf
fende hond, roepende men
sen, regengeluid op het dak
e.a.). Juul Van De Walle
bracht zoon Eduard voor
voor het voetlicht. Mis
schien iets te geladen in het
eerste bedrijf maar mees
terlijk in het vierde. Knap.
Af.
Hoogvlieger lbleek ook
Marleen Coucke. In een
juiste nuancering, met ge
meten bewegingen en een
bijzonder kleurrijk stemge
bruik zette ze de gedroomde
Barones de Villermont op
de planken. Voegen we er
nog de passende mimiek
aan toe en het mag ons niet
verwonderen dat we een
toeschouwer hoorden zeg
gen: «da's ongelooflijk
goed». Dat was het ook!
We zagen de jonge akteur
Luc Thieleman reeds een
paar keer aan het werk.
Met de partij van Masco
hteeft hij ons in de meest
aangename zin verrast. Be
rekend. op het komische ef-
fekt, maar dan in de juiste
dozering (eerste bedrijf) en
de zaal bespelend door een
voud, timing en vooral ge
voel voor de levensechtheid
(derde bedrijf) leverde Luc
prachtwerk. De rustige so
berheid waarmee Ward Van
De Perre gestalte gaf aan
'meneer pastoor' was be
wonderenswaardig evenals
de onderdanige strengheid
van Baron de Villermont,
gespeeld door Willy Van de
Perre. De dochters Van Pae
mel (Celestine, Cordule en
Romanie) werden vertolkt
door Katrien Van de Perre,
Linda Van Gijsel en Nicole
De Caluwaert. Joris Dec
kers (Désire), Hendrik Clei-
ren (een nogal onzekere Ka
miel) en Jan Van de Perre
(een breedzwaaierige Mau
rice de Villermont) vervul
den met zichtbare inzet hun
opdracht.
Hilde Van Overmeiren
(Germaine de Saint-Siffri-
des) leverde het treffend be
wijs dat ook een zeer k lein
rolletje op een schitterende
manier kan worden ge
speeld. Aimé Ver ley (schiet-
tekatte), Eric De Wolf (gen
darme) en Florent De Wilde
(fakteur) vulden de cast op
waardige manier aan en
zorgden samen voor een
keurig en homogeen
geheel.
Er waren ook aan deze op
voering van 'Het gezin' een
paar minder goede puntjes
Het totaalbeeld heeft ons
echter zo sterk aangegre
pen, ons dermate overtuigd
van de inzet, de kracht en
het kunnen van de ganse
Kunst Veredelt-ploeg en al
de medewerkers dat we niet
willen struikelen over de
tails. Bij de medewerkers
noteerden we nog: Annie
Van Laere, regie-assistente
Etienne Gillis, Dirk Van de
Perre en David De Bakker
voor de belichting en het
geluid; Tilla De Wilde en
Petrus De Caluwaert waren
toneelmeesters.
De regie was in handen van
Willy De Greef. «Het is alle
maal een beetje zoals bij het
voetbal» zei hij. «Als het
goed en gesmeerd loopt dan
wordt er met klank gezegd:
ze (de cast) spelen goed. Als
het mank loopt of vierkant
draait dan deugt de trainer
(regie) niet.
Eerlijk gezegd, na de voor
stelling hoorden we alleen
maar: «Ze spelen goed».
(smerna)
Aalst. Vast als Eik. George (Dirk Daelman) en Judy (Myriane Arijs) maken ee<
afspraak. (P. Van San)
Aalst. Vast als Eik. De ingebeelde zieke wordt vertroeteld. (P. Van San)
Kunst Veredelt Kieldrecht
