5
Twintig jaar VU in Nieuwkerken:
van grimmigheid tot overleg
Sint-Niklazenaars
op kazernebezoek
«Stille tocht» in Sint-Niklaas
«Sollicitatie-aktiedag»
in Sint-Niklaas
Vrouwen in de (Wase)
samenleving
De Voorpost - 5.4.1985 - 15
o toen dat nog onder lei
van kanunnik Van Durme
i; ik werd zijn opvolger,
naakten reisjes in binnen-
iiitenland. Toen hij scouts-
was, werd ik één van
ploegleiders In 1941
de hij me uit om i.s.m.
erhulp de arme gezinnen
stad hulp te bieden en de
elui te animeren. Daar
het dat ik de eerste arbei-
be coutsgroep oprichtte.
Maurice in Gent studeer-
tikl
c c< toorde ik alleen maar veel
hem, veel
In het
UbUI, g *11 I1CI
cy* ment ontmoette ik hem
"e cuw als voorzitter van de
an 1 irlandse kultuurraad, nog
mcj zat hij tegenover mij in de
k,J' enteraadszaal van Sint-
wias».
a'n< tmeester Paul De Vidts
v< aurits Coppieters zijn niet
fepenbroeders van weleer
>tat ^en, ze hebben elkaar be-
u£8 it met een vigeur die pad-
cft rs kenmerkt, er vielen le-
woorden; hun gemeen-
ipelijke roots, het onder-
enigszins getaande ideaal
een generatie houdt ze
inden
rmelijke taal
Wildiers, een kapucijn,
erde theologie aan de
oriaanse universiteit te
Pa Hij doceert aan het
Bliek Hoger Instituut te
erpen, het Hoger Insti-
voor Maatschappelijk
te Antwerpen en Leu-
Aan verschillende univer-
ook in Amerika,
ij gastprofessor. Als zijn
"n grijkste publikatie wordt
5 a eldbceld en theologie van
wc ddeleeuwen tot vandaag»
kt ouwt*- ccn wcrk dat
id werd met de driejaar-
staatsprijs voor kritiek
a say. Daarnaast is Max
ers oprichter van de
enbijlage: «De Standaard
Letteren». Zijn naam
herhaaldelijk op in de
iedenis van de Vlaamse
,s ging. Omwille van zijn
- angc vriendschap met
ieters de gedroomde
trder voor de huldi-
Milac groot-Sint-Niklaas blikt met blijheid terug op een
bezoek dat een veertigtal toekomstige soldaten brachten
aan de kazerne van Hitfeld. Men organizeert nu, i.s.m.
Milac Oost-Vlaanderen, nog een kazernebezoek. Vertrok
ken wordt in Sint-Niklaas vrijdagavond 26 april om 19.30
u, men is terug thuis zondagnamiddag 28 april rond 16 u.
De tocht naar het militair retraitehuis in Herzogenrath
wordt per bus ondernomen. Alle toekomstige soldaten uit
de provincie mogen mee. Info via J. Van Duyse, A. De
Boeckstraat 6 in Sint-Niklaas, tel. 776.38.27 of W. De
Cuyper, Brugsken 86 in Sint-Niklaas, tel. 777.21.88.
(wv)
Vandag 5 april is 't Goede Vrijdag. In dezelfde sfeer van
vorig jaar organizeert de Sint-Niklase dekenale raad een
«stille tocht», die om 18 uur aan de hoofdkerk van start
gaat. Sint-Niklaas sluit aldus aan bij een initiatief van Pax
Christi Vlaanderen en van Broederlijk Delen.
Men trekt biddend en mediterend rond het marktplein, en
dat gebeurt in drie etappes van «statie» naar «statie»
(OLVrouwplein, Heymanplein, hoofdkerk). Bij elke «sta
tie» wordt halt gehouden om te bidden en zich te
bezinnen. Elke parochie wordt uitgenodigd, een kruis mee
te dragen; dat kruis zal naderhand gebruikt worden in de
Goede Vrijdagdienst.
(wv)
I s m. met de ACV-werkzoekendenwerking organizeren
KAJ-VKAJ en ACV-jongeren een «sollicitatie-aktiedag»
in Sint-Niklaas, op 30 april van 9 tot 16.30 uur en van 19.30
tot 22.30 uur.
«Wij zijn geen profiteurs. Wij willen werk. Wij willen
werken». Dat is de leidraad van de aktic Tijdens een
sollicitatieaktietocht wil men de bereidheid tot werken
aantonen, het tekort aan werk duidelijk maken en sollici
tatiepapieren als 'bewijsmateriaal' verzamelen, 's Avonds
volgt een diskussie, een debat met werkgevers, RVA-
mensen, politici, vakbondsafgevaardigden en werklozen
i.v.m. rechten en plichten van de werklozen, werkloosheid
en alternatieven voor de krisis. Na de diskussieronde
wordt een totaalspektakel gebracht, met toneel en kabaret
door De Komedianten van de ACV-werkzoekendenwer
king in Herentals.
Die dinsdag is er voor de werkzoekenden vrijstelling van
stempelkontrole. 's Avonds worden ook de mensen die nu
(nog) een job hebben verwacht.
(wv)
Coppieters werd
le strekkingen woonden
in Sint-Niklaas als Wase jaarfiguur gehuldigd. Politici
de akademische zitting bij (Iv)
De Wase jaarfiguur Maurits Coppieters op stap met o.m. volksvertegenwoordiger Jan
Verniers, terwijl senator Nelly Maes op de achtergrond glimlacht (Iv)
«Als echte Vlaamsnationaiisten moeten we vooruit kijken
en toekomstgericht zijn. Onze huidige ploeg, die verruimd
werd met een volwaardige jongerenwerking, staat daar
voor borg». Dat zyn de woorden van Oswald Opgenhaf-
fen, vrijdagavond 29 maart in zaal De Klok te Nieuwker
ken (Sint-Niklaas) uitgesproken tijdens het ledenfeest van
de plaatselijke VU-afdeling. Twee decennia Vlaamsnatio-
nalisme dat via 't kanaal van de Volksunie aan de
oppervlakte komt in de klompengemeente; men blikte er
sfeervol en feestelijk op terug.
Tot 1969 verliep het vrij
kalmpjes in de pasgestichte
partij-afdeling. Sportief bezig
zijn, dansen, de Ijzerbedevaart
bijwonen. Enthousiasme, dat
zeker, maar niét het tumult
van naderhand.
Namen noemen. Gerard Ze-
gers, Thor Thierens, Daniël
De Caigny, Hugo Messaghie.
Guido Van Raemdonck, Karei
Aertsscn, voorzitter Jozef
Smet, Godelieve Pauwels en
Walter Varewijk: de be
stuursleden van 't eerste uur.
Hilaire Govaert diste het ver
haal op van bij de start, zei ook
dat men met 46 naar de Ijzer
bedevaart reisde, vertelde nog
dat hijzelf en Daniël De Caig
ny niet welkom waren in het
huis van de onderpastoor.
De VU vond dat Nieuwkerken
op b.v sportief vlak een im
puls gebruiken kon. Een
sportplein werd gezocht en ge
vonden, kreeg de naam 't Her
leeft mee en Pol Windey werd
voorzitter. De VU van Nieuw
kerken ging voetballen, treedt
nog steeds in kompetitie aan.
Het voetbalgebeuren bloeide
op in Nieuwkerken, o.m. dank
zij de financiële inbreng van
Kamiel Moris. Een zaterdag-
én een zondagploeg werd in 't
gelid gebracht, nadien zowaar
een volleyteam.
Maurits Coppieters
en de pastoor
In 1969 was Maurits Coppie
ters vanuit het Gentse naar
Nieuwkerken komen wonen.
Dat kwam goed uit. want in
1970 zouden de gemeente
raadsverkiezingen worden ge
houden en men kon een voor
man als Maurits best gebrui
ken. De VU behaalde in
Nieuwkerken (1970) 5 zetels,
de CVP 7 en de SP 1. Maurits
Coppieters, Oswald Opgen-
haffen. Rik Pauwels, Leonza
De Bock en Wilfried Raes
werden naar de gemeenteraad
geloodst. Guido Waterschoot wintig jaar Volksunie it
werd voorzitter, van de afde- 0V)
«Vrouwen en de nieuwe technologieën» en «Vrouwen en
de nieuwe armoede». Deze themata komen aan bod
tijdens gespreksavonden van de CVP-werkgroep Vrouw
en Maatschappij van het arrondissement Sint-Niklaas.
Over de relatie met de nieuwe technologieën wordt
gepraat op donderdag 18 april, door mevrouw An Her
man, voorzitster van het komité «Gelijke kansen voor
meisjes en jongens in het onderwijs». De link naar de
nieuwe armoede toe legt Miet Smet, volksvertegenwoordi
ger. Telkens in het Gildenhuis, Heymanplein in Sint-
Niklaas, om 20 u. De deelnameprijs bedraagt 200 frank
voor beide avonden, en in dat geld is een konsumptie
begrepen. Vooraf inschrijven mag via nr. 833-3412959-78
van de werkgroep Vrouw en Maatschappij.
(wv)
ling.
Politiek-sociaal Nieuwkerken
stond die dagen in rep en roer
omdat onderpastoor (en
Vlaamsnationalist) Verhaegen
door de Gentse bisschop uit
Nieuwkerken werd «verban
nen». Jeugdraadvoorzitter van
toen Oswald Opgenhaffen
maakte «de evenementen» van
dichtbij mee, konstateerde de
betrokkenheid bij een en an
der van o.m. Cyriel De Rop en
van Coppieters, en stelde de
idee van een eenheidslijst
voorop. Maar 't kwam tot een
breuk, en de lijst «Vernieu
wing» ontstond uit VU-ers en
verruimingskandidaten.
Het ging er vinnig toe in de
raadszittingen. Mettertijd
groeide begrip, nadien zelfs sa
menwerking.
De fusie en Egmont
Toen de entiteit groot-Sint-
Niklaas werd «ineengeflanst»
kregen de Nieuwkerkenaren
Maurits Coppieters, Oswald
Opgenhaffen, Leonza De
Bock, Guido Waterschoot, Al-
bert Rodrigus, Hector Van der
Loo en Kamiel Moris een
plaatsje op de VU-lijst. Cop-
Twintig jaar Volksunie in Nieuwkerken. Het huidige bestuur (Iv)
pieters en Oswald Opgenhaf
fen waren de twee Nieuwkerk-
se gezanten, op een VU-totaal
van 10 en op een globaal totaal
van 39 gemandateerden.
Oswald Opgenhaffen verge
lijkt Sint-Niklaas met een wes
pennest. In die zoemende
drukte gonsde bovendien de
opperwesp Egmont, politieke
angel die de VU nogal wist toe
te takelen. De Nieuwkerksc
afdeling, onder leiding van
resp. Guido Waterschoot, Wil
fried Raes, opnieuw Guido
Waterschoot en dan Hector
Van der Loo, zou sterk en
levendig blijven.
Kleinkunstavonden, voor
drachten, kampvuur. En voor
al: een flink ledenaantal, twee
honderd doorgaans (op een
bepaald ogenblik identiek aan
de getalsterkte van VU-stad
Sint-Niklaas).
Bij de jongste gemeente
raadsverkiezingen kregen
Coppieters, Opgenhaffen,
Hector Van der Loo, Kris
Boel, Rik D'hollander en Ge
rard De Caigny een behoorlijk
aantal voorkeurstemmen.
Maar de VU was in Sint-r-
klaas van tien op zes zet»
teruggevallen en enkel Mauri
Coppieters mocht de gemeei
teraad van Sint-Niklaas als vei
kozene binnenwandelen. Ho
de Eurosenator dan afscheic
nam van de politieke aren
weet u onderhand. Coppieter
kreeg géén Nieuwkerkse op
volger, maar 't moge eei
troost wezen dat Nieuwkerken
via de VU flink aan z'n trek
ken komt langs advieskommis
sies en raden.
W.V.
Nieuwkerken. Stichters van de plaatselijke afdeling in gezelschap van leden van het eerste uur
dag s
oo,
dl F
was vooral politieke belangstelling voor de huldiging
rdag 30 maart jl. te Sint-Niklaas van eresenator en
tor Maurits Coppieters. Hartelijke belangstelling tege-
van talrijke party genoten en vroegere tegenstrevers
de armen van de volksvertegenwoordiging. De viering
d verband met de uitverkiezing van de voormalige
csunievoorman tot «Wase Figuur van het jaar 1984»,
onderscheiding die telkeiyare door de Wase Persklub
een verdienstelijk Wazenaar wordt toegekend. Het
d geen breed uitgesmeerd, wat hoogdraverig laudate
is we dat ondertussen al zo'n beetje gewend zyn, maar
eerder bescheiden treffen van vrienden, geestesgeno-
en anderen. Prof. Dr. Max Wildiers noemde Coppie-
in zyn gelegenheidstoespraak een «man van de eeuw»,
naam verbinden aan een, voor hem dan nog voor het
behoorlyk onverdienstelijk, jaartal zou onrechtma-
yn.
ir vooral Coppieters zelf was groots, diep-menselyk,
lanceerd, eerlijk en daarom zo verschrikkelijk over-
nd verleden zaterdag. Hy formuleerde recht uit zyn
een «dank u ondanks...... Ondanks één en ander,
rdaad, want ook het pad van deze meester liep en
rclc' t niet alleen over rozen...
s «"broeders ging vond voorzitter van de
rice was eerste voorzan- journalistenvereniging Gerard
het kollegekoor In Dulci Bontinck.
rits Coppieters en z'n echtgenote (Iv)
En, eerlijk, ik had iets méér
verwacht van Wildier's rede.
Meer dan de theoretische pa
rallel tussen het Ridderschap
waarover Coppieters destijds
zijn licentiaatsthesis geschiede
nis schreef en diens ijver voor
de ontvoogding van het
Vlaamse volk, meer dan het
genoeglijk kuieren doorheen
die helfdhaftige beginjaren, d?
Van Hogedoventijd, de raak
lijn met Toinby's historische
wereldvizie en de opmaak hic
et nunc van het niet onver
deeld gunstige nettorezultaat
van zovele jaren Vlaamse Be
weging.
Eén belangrijke, minder gun
stige konstatering terzake
vindt de professor het gebrek
kige taalgebruik van de Vla
mingen «Ondanks de strijd van
Vermeylen en Craeybeckx
hebben wij nog altijd niet ge
leerd, onze eigen taal behoor
lijk te spreken», zo stelde hij:
«Wij hebben niét het taalge
bruik van een kuituurvolk».
Wildiers is verslaafd aan de
BRT-televisie-uitzending Kon-
frontatie. Het is zijn zondagse
portie informatie, telkens ge
kruid met een flinke snuif er
gernis om de erbarmelijke taal
van de politici, hun onvermo
gen om zich behoorlijk en ak-
kuraat te verwoorden en bo
vendien hun onbeschaamde
manier van diskussiëren.
Nochtans zou men van hen
kunnen verwachten dat ze een
voorbeeld zijn voor de ge
meenschap...
Wonderbare uitverkiezing
Maurits Coppieters die verko
zen wordt tot «Wase jaarfiguur
1984», het is een wonderbare
uitverkiezing, vindt hij zelf.
Eerst en vooral omdat hij het
afgelopen jaar voor het eerst in
zijn leven omzeggens op zijn
sloffen doorbracht, vervolgens
omdat hij nooit erg warme ver
houdingen had met de pers, in
het Land van Waas niet en
elders niet. In Gent schreeuw
den de plaatselijke, franstalige
bladen de vraag dat hij zich
zou verwijderen. In de jaren
zeventig schreef een journalist
dat Coppieters bij de perslui
toch maar nooit in het gevlei
wou komen. En dat klopt,
geeft deze nu 65-jarige oud-
politikus toe: «Ik heb mij vaak
geërgerd aan de pers». In het
Waasland typeerde men hem,
nadat hij zijn loopbaan had
afgerond, als een man die naar
de sterren wou grijpen. Vol
gens Coppieters echter is er
geen politiek zonder utopie,
alleen moet dagelijks voor die
utopie gestreden worden. Dat
hij niet alleen naar de sterren
heeft gegrepen, mag overigens
blijken uit de notulen zowel
van het nationale als Europese
parlement waaruit blijkt dat
hij een koploper is inzake aan
wezigheid en het indienen van
voorstellen en amendementen.
1920 dat was zijn geboortejaar.
Wies Moens schreef zijn
'Boodschap', Henrictte Ro
land Holst - Van der Schalck,
■voor wie hij een vurige bewon
dering koestert, noteerde:
«Wij zullen u niet zien, lichten
de vrede». Coppieters vertelt
over zijn ouders: zijn moeder
een stille, voorname vrouw,
langs de moederlijke lijn ver
want met een rebellerende tak
van de Nobels-familie, zijn va
der de oudste uit een arbei
dersgezin van twaalf kinderen,
een naïef zwartwitdenker, ie
mand die voor één lidkaart van
de Bond van Grote Gezinnen
te voet naar Belsele, Nieuw
kerken, Sinaai stapte, toen
men tijdens een vergadering
voorstelde, vergoeding in te
schrijven voor het verwerven
van leden, kwam hij woedend
thuis: voor hem was er een ster
gevallen. De jonge Maurits
kreeg de kans om naar het
kollege te gaan, de 'grote
school' waar toen amper twee
honderd leerlingen de lessen
volgden, krap één zesde jaar
kon worden ingericht, en die
geleid werd in de geest van
wijlen Felix Vercruyssen:
streng maar recht. T.e.m. de
zevende van de klas had grote
onderscheiding, de helft van
hen onder wie Anton van Wil-
derode, werd priester. Ze zon
gen Willaert en lassus toen
overal nog romantische missen
werden uitgevoerd.
Coppieters zit alweer een paar
jaar verder als hij vertelt dat
hij altijd een vurig tegenstan
der van de kollaboratie is ge
weest, «maar toen ik na 13
maand vlucht thuiskwam en
zag wat men verzet noemde,
hoe mijn vader ziek was om
wat men met de buurman
deed, werd ik de allereerste in
de strijd voor amnestie. In
1949 hield ik mijn eerste plei
dooi, in 1985 is er nog geen
amnestie!»
God ziet u... hier vecht men
niet
In overleg met figuren als Bor-
ginon en pater Walgraven be
sloot hij zich te engageren voor
de Vlaamse Beweging. Flor
Grammens, die onlangs over
leed, «een moeilijk, maar zeer
waardevol man», werd zijn
eerste sekretaris. Men vocht
voor aanhang en mondigheid,
tegen de vrees dat de hervor
ming van de Belgische staat
een pad in de korf van links
zou zijn.
Door zijn keuze voor de
Vlaamsnationalistische partij,
de Volksunie, dreef Maurits
Coppieters een wig tussen zijn
vrienden. Hij kon niet meer de
gastspreker zijn op een belang
rijke konferentie, omdat dan
de geestelijke overheid en de
minister forfait zouden geven.
Dat doet dan even heel erg
veel pijn, herinnert hij zich.
Waar hij nu nog mee bezig is?
Maurits Coppieters is aktief in
het Nationaal Centrum voor
Ontwikkelingssamenwerking
dat momenteel sterk aanstuurt
op de aanvaarding door de
verschillende partijen van een
ontwikkelingsprogramma dat
uiteindelijk zou moeten leiden
tot een breed pakt. «Ontwik
kelingspolitiek is geen brood
jesbedeling», zegt hij over de
huidige gang van zaken. Als
instigator, van de Europèse
Vrije Alliantie, want alleen dat
woord past bij de manier waar
op deze bond van kleine veelal
nationalistische partijtjes is tot
stand gebracht, werkt hij mee
Maurits Coppieters jaarfiguur in Sint-Niklaas. Max Wil
diers hield een gelegenheidstoespraak (Iv)
aan een herdefiniëring van de
Rechten van de Mens op bazis
van drie teksten: de bepalin
gen van de Verenigde Naties,
die van de Raad van Europa
en de encykliek Laborem
Exercens. Ook Pax Christi en
het Vredesinstituut kunnen
verder op zijn diensten blijven
rekenen.
Een prachtige loopbaan, voor
zeker, maar ten koste van wie
allemaal en waarvan, onder
vraagt Coppieters zichzelf.
Dikwijls ten koste van zijn ge
zin, dat hij liet eroderen door
elders altijd paraat te zijn: 'Dit
zijn de dingen die niet over
gaan» En verder: waar ligt de
grens tussen het dienend enga
gement en de drang naar zelf
bevestiging? Waar ligt de ijdel-
heid? Tenslotte is er de kon-
troverse die vele mensen heeft"
geërgerd. Coppieters voert ze
aan zonder de sluwheid van
een politikus, maar eerlijk en
bijna ontroerend en met daar
bij de vraag hem vergiffenis te
schenken: «Ik moet vaststellen
dat ik geestelijk dakloos ben.
Ik heb mij nooit kunnen ver
zoenen met de kristelijke zuil,
vroeger niet en nu niet. Ik kan
er niet weg mee. De vaststel
ling maakt mij niet gelukkig,
maar het is zo. De traditie
eindigt niét met de Handelin
gen der Apostelen! De kleine
kristelijke gemeenschappen in
Afrika, in Latijns-Amerika:
die schrijven de kristelijke ge
schiedenis nu verder. Verder
geloof ik nog altijd in het plu
ralistische onderwijs. Het werd
mij kwalijk genomen buiten en
zelfs binnen de partij. Ik haat
ieder centralisme ook. De ka
tholieke driehoek; «God ziet
u, hier vloekt men niet» heb ik
vervangen door een andere
met op de drie hoeken de no
ties ontwikkelingssamenwer
king, ontwapening en mensen
rechten: «God ziet mij, hier
vecht men niet!» (en dan, zeer
vurig) Waar wij mee bezig zijn
mensen, is oorlogsmisdaad!
Men moet de misdadigers niet
straffen als ze de feiten gesteld
hebben, maar vóór ze de gele
genheid ertoe krijgen!»
Om af te ronden en ook daar
voor al, inkorporeerde kon-
certpianist en vriend van erese
nator Coppieters Peter Ritzen
la musique consolatrice: een
fantazie van Benoit, een wals
van Chopin en een woelige
prelude van Rachmaninoff
Prachtig!
Nog veel sterkte, Maurits!
Leo De Bock
