PT'
-of
TERREUR IN OORLOGSTIJD
Nieuwe boeken
o.
w-
jeugdbeweging met
andersvalide kinderen
AKABEE Aalst:
tien jaar
en jongeren
DE TWEEDE
FOUNDATION
Isaac
Asimov
Speculaas en andere zelf bak
ken (Wiebe Andringa) uitgege
ven door AW Bruna en zoon
nv (Antwerpsesteenweg 29a te
2630 Aartselaar). Dit boekje
kadert in dezelfde reeks als het
voorgaande en is identiek op
gevat. Men bespreekt er de
bereidingswijze van speculaas
en andere koekjes. Natuurlijk
wordt gesproken over de spe-
culoosplanken die allerlei vor
men en modellen hebben aan
genomen en echte kunstwer
ken zijn (175 fr.).
Recepten op recept (Harriet
I Wilinsky Goodman en Barbara
I Morse) uitgegeven door AW
1 Bruna en Zoon nv (Antwer-
i psesteenwcg 29a te 2630 Aart-
selaar). Het receptenboek
kreeg als ondertitel mee: «de
fijne keuken voor hen die zich
aan een dieet moeten houden
en toch lekker willen eten».
Dat is in geen geval overdre
ven, want het boek brengt een
heleboel recepten die rekening
houden met de slanke lijn. Het
gaat evenwel verder en brengt
ook een idee van de voedselva-
j rianten die mogelijk zijn en
1 van de voedingsmiddelen die
tijdens een dieet kunnen toe
gestaan worden. Belangrijk is
volgens de auteurs ook dat
men beseft wat voeding eigen-
lijk is. Vandaar dat er een
apart hoofdstuk wordt aan ge-
I wijd, evenals aan de etiketten
en verpakkingen. In de bijla
gen vinden we een handig
hoofdstuk over voedselbe-
standdelcn, een verklarende
lijst van de veel voorkomende
voedselbcslanddelen en hun
fysiologische processen en na
tuurlijk een register met een
opsomming (alfabetisch) van
de vele recepten. Het boek
kost 990 fr.
De tweede foundation (Isaac
Asimov) uitgegeven door AW
Bruna en zoon nv (Antwer-
pscsteenweg 29a te 2630 Aarts
elaar). Dit boek is in feite het
derde deel van de wereldbe
roemde foundation trilogie.
De auteur beschrijft met een
'historische' nauwkeurigheid
een toekomst waarin de mens
de hele Galaxis beheerst.
Foundation is een schijnbaar
encyclopedie-planeet waar alle
kultuurgcgcvens verzameld
blijven. Maar in werkelijkheid
is ze een Galactisch centrum,
dat de verwijdering tot een
duizendjarige periode zal be
perken. Het boekt telt 157
bladzijden en kost 395 fr.
Kant (Shirley Conran) uitgege
ven door AW Bruna en zoon
nv (Antwerpscstcenweg 29a te
2630 Aartselaar) is de ver
maarde roman waarop een al
even verbazingwekkende tele
visieserie is gebazeerd. Op het
hoogtepunt van hun karrière
worden enkele vrouwen door
Lili, een wereldberoemde
filmster, naar New York ont
boden voor een bijeenkomst in
een van de mooiste hotels. De
grote vraag die Lili bezighoudt
is «Wie is mijn moeder». Met
flash-backs gaat de auteur op
zoek naar de echte moeder van
Lili en daarbij komen heel wat
kompromitterende verhalen
van de bourgeoisie aan de or
de. De vrouwen die door Lili
werden uitgenodigd hebben
een stormachtige verhouding
gehad met een koning. Lili
trouwens ook. Anderen heb
ben weet van die verhouding.
Het is een fascinerende roman,
boordevol intriges, barstend
van ambities en hartstochten.
Het hele verhaal begint in een
Zwitserse kostschool waar de
meisjes grote dromen hebben
over hun toekomst. Lace is 610
pagina's tempo en kost 495 fr.
Wjjn en dranken encyclopedie
(Alexis Lichine) uitgegeven
door AW Bruna en zoon i
(Antwerpscstcenweg 29a te
2630 Aartselaar) is een volledi
ge informatie over wijnen en
dranken van de hele wereld.
De verschillende wijnsoorten
worden er per land en per
wijnstreek in besproken. Men
besteedt daarbij uitvoerig a
dacht aan de eigenschappen
van de wijnen, maar legt ook
de nadruk op de wijze van
serveren en bewaren. Naast de
wijnen komen ook de andere
alkoholische dranken in het
boek voor. Men vindt er nutti
ge wenken in terug voor het
opbouwen van een wijnkelder,
leert er biezonderheden over
de wijnbouw ën de druiven-
teelt en de lezer - daarom
hoeft men nog geen oenoloog
te zijn - wordt wegwijs ge
maakt in de wijnberciding en
het brouwen van bier of het
destilleren van alkohool Een
boeiend boek dat degelijk is
geïllustreerd. Het telt 960
bladzijden en kost 790 fr.
42 - 17.5.1985 - De Voorpost
mtrent de naoorlogse toestanden in het alge
meen en de repressie in het bijzonder verschenen in
de loop der jaren reeds heel wat geschriften. Voor de
vuist weg noemen we hier «Repressie zonder maat of
einde» van Prof. Raimon Derine, «Zwart-Wit» van
Gerard Walschap, «Wij vragen geen pardon» en «Wij
kregen geen pardon» beide van Willy Vanherp en
tenslotte «Het zwartboek der zwarten», naast tal van
andere publicaties omtrent het gevoelsgeladen on
derwerp, de repressie.
Al deze geschriften ressorteren echter onder de
gemeenschappelijke noemer van het aanklagen van
het naoorlogse en «wettelijke» barbarisme of het
verklaren van het waarom van de gestelde daden
tijdens de tweede wereldoorlog.
In zeker opzicht was dat een soort éénrichtingsver
keer vanuit de positie van de naoorlogse verdrukten
in de richting van het repressie-monster-apparaat
en in de richting van het «pseudoverzet», dit laatste
bedoeld op sommige actiegroepen die zich pas na de
vijandelijkheden vormden en een stukje recht
spraak voor zichzelf opeisten en uitvoerden.
Aielden of nooit echter kwam men tot ontleding
van de gebeurtenissen in de oorlog en hun recht
streeks gevolg op dat ogenblik en de nasleep ervan
na de bevrijding.
Dat was totnogtoe een leemte in de geschiedkundige
behandeling van dit tere en gevoelsgeladen onder
werp. Een onderwerp waarover men bij Binnenland
se zaken en Justitie het dossier gesloten hield.
Deze leemte in de geschiedenis van het oorlogs- en
naoorlogs gebeuren werd thans voor een klein ge
deelte ontrafeld en uit de doeken gedaan in het boek
«Terreur in Oorlogstijd» van Jos Bouveroux, dat als
ondertitel «Het Limburgs drama» meekreeg en uit
gegeven werd medio 1984 bij de Nederlandse Boek
handel in de reeks «Mens en Tijd», onder de leiding
van Prof. Em. Doctor Karei Van Isacker, deze laatste
auteur van «Het feest van de haat» in «Mijn land in
de kering» deel 2.
Dat Jos Bouveroux niet oppervalkkig is te werk
gegaan, wordt bewezen door het feit dat voor het
eerst in de naoorlogse periode medewerking werd
verkregen, van Procureur-Generaal Verheyden en
van de Procureurs van Hasselt en Tongeren, die
toelating gaven om het dossier van de Parketten uit
te pluizen. Dit is een merkwaardig feit op zichzelf en
een getuigenis van de eerlijke moed om de gebeurte
nissen van, tijdens en na de oorlog aan een verhel
derend onderzoek te onderwerpen. Dat hierbij Justi
tie niet altijd even fraai te voorschijn komt, zowel
tijdens als na de oorlog, en waarbij bv. Justitie op
welbepaalde perioden in de oorlog onder één hoedje
speelde met de bezetters, om tijdens de naoorlogse
periode een totaal andere houding aan te nemen,
moet men erbij nemen. Als verachtende omstandig
heid kan hierbij alvast genoteerd worden dat de
rechterlijke overheid en de politiediensten tijdens de
oorlog zwaar onder druk stonden van de collabore
rende bewegingen en van de bezettende overheid.
Enerzijds trachtte men de «echte» weerstanders in
bescherming te nemen, maar anderzijds diende men
ook oog te hebben voor het puurste banditisme dat
vooral in Limburg actief was.
1 a de oorlog was er de druk van wat we maar
zullen aanduiden als de «terreur van de straat» en
het nog steeds welig tierend banditisme. Het boek
van Jos Bouveroux is opgedeeld in zeven katernen
en behandelt om te beginnen 1) Het ontstaan van de
terreur. Vervolgens krijgen we 2) De eerste terreur-
golf, om dan over te schakelen naar 3) de «Stilte vóór
de storm». Bij het 4de katern krijgen we een over
zicht van de tweede terreur golf, die in het 5de
katern uitmondt in een regelrechte «kleine burger
oorlog».
Daarna komen met het zesde hoofdstuk «De moor
den tijdens de bevrijding» aan de beurt om tenslotte
te eindigen met «Het einde van de terreur». Het boek
is een onthutsend geschrift dat met journalistieke
afstandelijkheid behandeld wordt, want de auteur
werd geboren in de naoorlogse periode (eind 1947)
en kan dus moeilijk van enige betrokkenheid terza
ke verdacht worden. Het brengt een fascinerend
relaas over de gebeurtenissen in Limburg tijdens en
na de oorlog.
Vooral tijdens en op het einde van de oorlog zal
terreur en tegenterreur in Limburg ongekende vor
men aannemen in de gedaante van een regelrechte
burgeroorlog.
Niet alleen was het verzet danig actief met het
bevechten van de gehate bezetter, maar in hun spoor
volgden een resem van echte misdaadbendes die
helemaal geen uitstaans hadden met het echte ver
zet, maar zich toch alsdusdanig aandienden om te
kunnen folteren, roven, plunderen en het meest
weerzinwekkende van alles, te kunnen moorden in
koelen bloede. Mannen, vrouwen, kinderen werden
op beestachtige wijze afgemaakt. Hieronder zowel
doodgewone landbouwers en hun gezin, veldwach
ters en mensen die op één of andere wijze verant
woordelijkheid droegen, zoals bv. gemeentesecreta
rissen welke reeds van vóór de oorlog in dienst
waren.
Velen van deze slachtoffers, welke dikwijls op beest
achtige wijze om het leven werden gebracht, hadden
dikwijls totaal niets te maken met collaborerende
groepen of droegen deze zelfs niet de minste sympat
hie toe. Dikwijls was het zelfs het tegendeel.
Tientallen aanslagen, plunderingen, roofovervallen
en moorden worden in het boek met naam en datum
van het gebeuren vermeld. Men zou het een boeiende
roman kunnen noemen, ware het niet zo ontstellend
dat men zich gaat afvragen «Hoe is het mogeüjk dat
de officiële overheid zulks toeliet?», op enkele lo
venswaardige en moedige tussenkomsten na. Het
justitieel ingrijpen werd bovendien erg bemoeilijkt
door het feit dat men niet altijd met volledige
zekerheid kon uitmaken of men hier dan al of niet
met authentieke verzetsstrijders te maken had.
ie echter de gedachte zou koesteren dat met de
wapenstilstand en de bevrijding aan de terreur een
einde zou gekomen zijn, laat die gedachte best
varen, want eenmaal de gehate bezetter weg, gaat
het moorden florissant verder.
Ook de pers gaat in deze niet geheel vrijuit en in
plaats van de gemoederen te kalmeren, hitste men
de bevolking nog meer op.
Typisch voorbeeld van deze is het Limburgse liberale
dagblad «Nieuw Limburg» dat er zich reeds in mei
1945 over bekloeg dat nog geen enkele terechtstel
ling had plaatsgevonden. Letterlijk staat er (blz.
227): «Steeds wacht en hunkert de Limburgse massa
met gespannen aandacht naar het eerste geluid van
het executerend geschut... Tot nu toe is er nog geen
enkele druppel nazi-hondenbloed uit hun verachte
lijk lijf geschoten» Daarmee kon men het stellen.
De Belgische justitie werd bovendien ook aardig
onder druk gezet en in de nacht van 30 juni 1945
werden in Tongeren hakenkruisen geschilderd op
de huizen van de heer Réard, voorzitter van de
rechtbank en van advokaat Paul Albert. Deze laatste
kreeg bovendien een dreigbrief in de bus gestopt
met als toelichting «Indien ge nog voor die zwarte
honden pleit, zijn uw uren geteld».
Tijdens het onderzoek volgend op klacht van de
betrokkenen, kwam men terecht bij het plaatselijk
KP-kantoor. Uiteraard durfde het gerecht geen ver
volging instellen tegen deze verdachten.
He,
let drama van de terreur en tegenterreur werd
pas lang na de oorlog in Limburg afgesloten, met
haat en verbittering aan beide zijden. Limburg werd
een verdeelde provincie waarin beide kampen hun
wonden likten. De tegenstelling tussen «wit» en
«zwart» bleven in de dorpen hangen en werden zelfs
overgenomen door de latere generaties. En mis
schien zal dit boek opnieuw oude wonden openrijten
en kan men zich vragen stellen omtrent het nut van
een dergelijk geschrijf. De auteur vraagt zich af wat
de zin van al die moorden is geweest. En hij besluit
dat het* verzet de bevrijding geen dag dichterbij had
gebracht en dat de collaborerende groepen met hun
tegenterreur geen einde hebben kunnen maken aan
de moorden, integendeel!
Het boek toont op schrijnende wijze de zinloosheid
van het geweld en ook van de onvermijdelijke escala
tie die daarop volgt.
Laat dat dan de boodschap zijn voor de jongeren,
voor wie de oorlog alleen maar geschiedenis is.
opdat we allen zouden defileren onder het motto
<<Nooit meer oorlog» en dat deze wens werkelijkheid
moge worden. (Terreur in oorlogstijd, Jos Bouve
roux uitgegeven bij de Nederlandse Boekhandel en
te bestellen bij uw boekhandelaar).
Aimé
DENDERMONDE-ANDERLECHT
VIJFTIG JAAR GELEDEN
VAANDEL VOOR VUURKRUISERS
Akabee Aalst kwam onlangs in het nieuws met een
eetfestijn. Meteen een ideaal moment om eens te gaan
kijken wat Akabee eigenlijk is. Het werd trouwens voor
velen een prachtige kans om kennis te maken met een niet
alledaagse en toch zo broodnodige scoutsgroep. Akabee
groepeert immers minder-valide kinderen in een degelijk
werkend geheel van scoutsaktiviteiten die speciaal op deze
jongeren zjjn afgestemd.
Een stukje geschiedenis
Toen ruim tien jaar geleden de
samenleving eindelijk aan
dacht begon te besteden aan
de marginale mensen, bleef
ook Aalst niet achterwege. In
1974 werd er immers een
scoutsgroep opgericht voor an
ders-valide kinderen. Het ini
tiatief ontstond binnen de dy
namische scoutsgroep Sint-Jo-
ris en kreeg de volledige steun
van het distrikt Dender. De
groep stelde zich ruim open
voor alle geïnteresseerden. De
werking is dubbel en gemengd:
jongens en meisjes, mentaal en
fysich andersvaliden. Ook
kunnen valide kinderen in een
beperkt aantal deelnemen.
Aktiviteiten
Voor de aktiviteiten en de in
deling in groepen wordt er re
kening gehouden met de leef
tijd en de mogelijkheden van
ieder lid. Momenteel werkt er
een welpentak, waarin de
jongsten zijn terug te vinden,
een tak jong-gidsenverken-
ners, een tak nieuwe gidsen-
verkeers en een tak gidsen-
verkenners of de oudsten.
Vanaf 8 jaar kunnen jongens
en meisjes worden opgeno
men, terwijl de oudsten reeds
boven de 20 jaar zijn. In de
loop van de voorbije jaren
werd geleidelijk aan een rui
mere ervaring opgedaan, die
de vrucht is van een voortdu
rende evaluatie van de aktivi
teiten, van de deelname en de
belangstelling van de leden.
Akabee Aalst is op die manier
uitgeroeid tot een grote vrien
dengroep. Bijna alle leden ko
men altijd naar de bijeenkom
sten. De leiders leggen ook
regelmatig huisbezoeken af en
bouwen zo een band van we
derzijds vertrouwen met de
ouders. Zij zijn trouwens te
recht fier dat ze zich kunnen en
mogen inzetten voor de an
dersvalide.
De aktiviteiten van Akabee
vinden plaats op zondag van 14 j
tot 17 uur in de Driesleutel-
straat 11, de vroegere Sint-
Lievensschool. Behalve de ge
wone aktiviteiten als spel,
kreatievc bezigheden, tochten
en dergelijke, staan er ook
grote aktiviteiten als een week
end en een kamp op het pro
gramma. Wie meer inlichtin-
gen wenst kan kontakt opne- 21,04.41) of met Patrick De
men met Paul Van Looy, Pont- Saef, Ommegangstraat 20 te
straat 7 te 9300 Aalst (053/ 9420 Erpe-Mere.
De Vuurkruisers van het gewest Dendei monde
huldigden hun vaandel in.
Aan het Heldenplein in Dendermonde huldigde de plaatselijke afdeling der vuurkruisers een
nieuw vaandel in. Een massa mensen was aanwezig op deze plechtigheid.
VIJFTIG JAAR GELEDEN
In februari 1935 speelde Dendermonde tegen Anderlecht. In de toenmali
ge weekbladen verscheen deze foto van de kapiteins die mekaar begroet
ten. De einduitslag was 1-3 Waar is der oud'ren fierheid
W.A.O.D.-koers in Moerzeke. In de /categorieën C en D werd er fel achter de weglopers
gejaagd, (vh)