IINAAI SLUIT OPNIEUW AAN
De appels van Eva:
een sukses voor Erna
verlingen Denderbelle in zeer goeie doen
Van Rederijkerskamer Rosiers
van Dendermonde naar Benidorm
De Voorpost - 22.11.1985 - 23
|^Fvlak
Boon-
jemaakte
VOETBAL
«B, v
van
Ocs
;erda sint-niklaas - sinaai 1-2
fint men.
erkrijgbaar
len van Wap-
4-Pr 60 fr. Uitzon-
1 nokratisch dus.
v aelgroep Wapper, ge-
7-,& uit een vakantiewer-
g, bestaat uit hoofdza-
alijk jonge mensen. Met
en dat maakt het
oor regisseur Van Damme
wel eens moeilijk een repe
titie te geven. Bovendien
kan men niet altijd over de
zaal beschikken. Daar heb
ben nog flink wat andere
aktiviteiten plaats. Zo dien
de men afgelopen vrijdag
het pas opgetimmerde de-
kor en de eigen podiums af
te breken, omdat er in de
zaal een feest was. Twee
dagen voor de eerste opvoe
ring, diende men zich al
evenzeer te beperken tot
een klein deel van de zaal,
want dan was er weer naai-
kursus.
de perfektie zal brengen.
«Dat is ook niet de bedoe
ling. We willen alleen een
stukje pretentieloos toneel
spelen, de mensen verma
ken op de manier dat wij
kunnen. Met fouten en ge
breken, maar ook met zeer
vele goede gaven.»
Rolverdeling
Louise de huisvrouw is de
spilfiguur van het hele
stuk. Men heeft voor die rol
een beroep gedaan op Greta
Van de Moorter. Haar man
Dick is Guido De Looze en
de drieling bestaat uit het
meisje Yvonne (Hilde Sche
pers), Ronald (Luc Van
BW^W^WIrwinnares
f'4/m^en de prt
deN
LTdwj
sselu Ierleving Sinaai deed bij Gerda Sint-Niklaas een echt
gro ende zaak. Door de uitzege komen de Tineljonpse in-
m e erde plaats met nog twee punten achterstand moest
tn (rangschikte White Bovs Sint-Niklaas en d'-nPakken
3esai ider Sombeke. oidden van
0 oige toestan-
ce houden.
.kblad laten we
ns op bezoek te
zich de visu te
n het gezin
Louise. Dan
problemen, een
Rootvader is er niet en dus
gL. gaat Louise die gauw ontle-
jOP: nen aan een ouderlingente-
k 3p huis. Ze heeft pech, want ze
Phet brengt een gepatenteerde
Itel je dief mee. Van vader, die zo
1 een normaal is als het maar kan
'eekblad zijn, wordt verwacht dat hij
!n dat is de meest gekke dingen gaat
ng. Ook doen en de drieling die
moderne wordt ingehuurd lijkt nog-
die prompt al sterk in leeftijd te ver
gauw-gauween schillen. Als dan ook nog
ïetje heeft sa- de winnares van het jaar
En wat voor voordien op de proppen
Er is in de eerste komt, om kennis te maken boordevol dynamisme en
de oude knorpot van met haar rivale, gaan de inzet. Dat is een groot voor-
mpa. Negentig jaar poppen voorgoed aan het deel, maar er is ook het
iveer toch en zo doof dansen. nadeel dat vele van de jon-
het maar zijn kan. Hij Hoe het allemaal afloopt, geren niet altijd kunnen
p op duizend en een din- welke gekke situaties men doen waar ze zin in hebben:
l nr>- m annmorVinmm gaat te zien krijgen, dat er is de school die voorrang
Defidermonde. Erna Dierickx als Jane Heagy (P. Van San).
Leeuwerckenaers Dendermonde brachten thriller
Met «De appels van Eva» bracht de Koninklijke Rederij
kerskamer De Leeuwerckenaers Dendermonde hun eer
ste produktie voor dit seizoen. Deze thriller in drie
bedrijven van Berthal in een regie van Leo Vertongen
groeide uit tot een one-woman show van Erna Dierickx.
aanmerkingen
ndermonde. Bompa krijgt heir de les gespeld (c).
Dendermonde. De ploeg die het moet waarmaken (c).
«Zo is het altijd wat», zegt
de meester die eraan toe
voegt dat al die toestanden
nauwelijks het entoesiasme
van de groep kunnen tem
peren. Men heeft met eigen
handen, met hard werken
voor een eigen en stevig
podium gezorgd, men heeft
zelf een doek gemaakt dat
open en dicht schuift zoals
in een andere zaal, men be
schikt over een eigen dekor
met meubels en kan verder
rekenen op de sympatie en
steun van velen.
Twee maand geledsn werd
begonnen met de repetities.
Eerst had regisseur Gus-
taaf Van Damme het stuk
gelezen, herwerkt daar
waar het absoluut noodza
kelijk was (aanpassen van
typische Nederlandse ge
zegden, woorden, toestan
den) en werd ook een eerste
dekor uitgetekend. Lang
zaamaan werden de rollen
ingevuld met personen en
nu staat men voor de pre
mière.
Meester Van Damme rekent
erop dat de elf spelers het
pubhek van de Boonwijk
weer hartelijk aan het la
chen zal brengen, al beseft
hij evengoed dat men niet
Weyenberg) en Gerrit (Ro
land De Blende). De direk-
teur van het weekblad
wordt gestalte gegeven
door Walter De Block. De
journaliste juffrouw Ramo-
na wordt gespeeld door Ma
rie-Roos Goeman en haar
konkurrente is juffrouw
Elisabeht gespeeld door de
debutante An Van de Moor
ter. Ook opa, Mare Van de
Winkel doet zijn debuut bij
Wapper. Tante Jeanne
wordt gespeeld door Mar
leen De Groot en Archibald,
de afgevaardigde van een
ander weekblad is Peter
Van Moorter.
Daarmee heeft u ze alle elf
gehad. Het dekor wordt ge
tekend en opgetimmerd
door een ploeg bestaande
uit Hans Van Damme, Wil
ly Van de Steen, Fons Peir-
linckx, Benny Cassiman en
opa Marc Van de Moorter
zorgde voor de belichting.
Net als vorig jaar zorgde
Annick Callebaut voor de
grime en An Vermeulen
nam de tekstopgave voor
haar rekening De regie
van het stuk is in handen
van meester Gustaaf Van
Eva Rankin, direktrice van
een tehuis voor herstellen
de zwakzinnige vrouwen
wordt vermoord aangetrof
fen in haar kantoor. Kenne
lijk werd ze gewurgd. Er
was niets ontvreemd, dus
blijkbaar geen roofmoord.
Dokter Mc. In tyre, psychia
ter in de inrichting, die de
patiënten geregeld bezocht,
trof alle inwonenden in erg
opgewonden toestand aan
bij het slachtoffer. Wie
pleegde de moord? Voor in-
spekteur Connelly is ieder
een even verdacht. En de
dames treden aan voor on
dervraging. De dames, dat
wil zeggen Erna Dierickx,
want in dit stuk neemt zij
de zeven vrouwenrollen op
zich.
We zagen Erna eerst in de
rol van Ann Saunders, een
ietwat bedeesde en steeds
op haar hoede zijnde
vrouw. Een rol die Erna
zeer ingehouden en stijlvol
bracht. Dan kwam jane
Heagy aan de beurt, een
krankzinnige met achter
volgingswaanzin. Voor de
ze vertolking kreeg ze een
open doekje van het pu
bliek. In Sylvia O'Connor
herkenden we het nerveuze
sportieve type dat in een
instelling als deze wel dege
lijk thuishoort Als moeder
Rankin had Erna Dierickx
opnieuw een ander type te
verwerken. Wat houding
en mimiek betreft, dat was
heel geslaagd. Enkel de te
hoge stem deed afbreuk aan
de geloofwaardigheid. De
vertolking van de exentrie-
ke Sally Spencer was dan
weer een schot in de roos.
Ook knap vonden we de ak
teerprestatie van Ern^ in de
rol van Helen Van Bruns
wick. Om het geheel af te
ronden kroop Erna in de
huid van kuisvrouw Lucil
le, een vertolking gebracht
in het Dendermondse
dialekt.
Bij dit alles kregen we ver
der René Legat als inspek-
teur Connelly. Een sobere,
ongekunstelde vertolking.
Agent Hopkins, (Geert Pre-
neel) daarentegen leek ons
veel te jong om reeds 25
jaar in het vak te zitten en
té sullig in zijn beroep.
Luc Pieters kwam als de
dokter niet erg geloofwaar
dig over door de onnatuur
lijke grime, dezelfde stram
me houding en een te mo
notone zegging.
Verder zagen we Nico Van
Nuffel als politieagent en
Wim Baude als tuinman,
twee personages die de re
gisseur gemakkelijk uit het
stuk had kunnen weglaten.
Het geheel werd gebracht
in een verzorgd dekor aan
de hand van René Tonne-
lier. De belichting was in
handen van Wim DUondt
en Jan Bracke stond in voor
de klank.
Piet Van San
elena of het toneelgenieten
«nel onze eerste kennismaking met Helena van Troje
Rosanna Podesta, een bloem van een aktrice, gaf haar
en gestalte in een Italiaanse «historische» film; genre
ln de vijftiger jaren welig tierde nog altijd in ons
heugen geprent zit (het houten paard interesseerde ons
Idelijk minder), toch heeft André Roussins «Helena
de levenshonger» een veel sterkere indruk op ons
maakt. Althans toch de versie zoals regisseur Walter
ai en de cast van de Denderbellese rederijkerskamer
fe Iverlingen» die vorig weekend op de planken zette.
iHelena» van André re Aigisthos als minnaar op
lussin is immers een nahoudt
lappe brok theater, een Dankzij de ingreep van re-
eeënhalf uur durende gisseur Boni heb je als toe-
etterende dialoog, die schouwer echter slechts
nvankelijk van de toe- een korte rodageperiode
louwer wel enige aan- nodig en voel je je in een
Bing vergt. Niet ieder- mum van tijd opgenomen
immers getrouwd in een oud-Grieks sfeertje
st een man die Menelaos en dito toestanden. Mede
et. heeft een schoonbroer ook omdat Walter Boni op-
naar de naam Agamem- teerde voor een speelvlak
luistert en een zus Kly- dat centraal in de zaal, dus
Imnestra, die er een zeke- te midden van de toeschou
wers opgesteld werd. Zodat
je haast lijfelijk betrokken
bent bij het gebeuren op het
speelplateau.
Knap geheel
Roussins Helena situeert
zich in Sparta, op het ogen
blik dat Menelaos, de ko
ning van deze Griekse
stadsstaat, zijn vrouw Hele
na die een escapade met de
knappe Paris achter de rug
heeft, opnieuw thuis heeft
gebracht. Man en vrouw
zijn het echter duidelijk on
eens over de amoureuze toe
komst van hun dochter
Hermione.
Hoe het stuk verder evo
lueert, in een niet ophou
dende schakel van schitte
rende dialogen, waarin de
auteur niet alleen zijn per
sonages typeert, maar ook
de humor van het fijne
soort dan niet ontbreekt,
is besüst de moeite waard
om zelf te beleven.
Wie Helena beoordeelt op
zijn waarde als historische
evokatie, slaat o.i. de bal
lelijk mis. Goed teater over
schrijdt immers de tijd en
de toestanden en problemen
die in het stuk aan bod ko
men, zijn van alle tijden.
Wie daaraan mocht twijfe
len, wordt overigens op zijn
misvatting gewezen door
enkele gewilde anachro
nismen.
Een drama is «Helena»
evenmin. Roussin stuurt
meer dan een knipoog naar
het publiek toe. relativeert
begrippen als liefde, trouw,
plicht en eer Regisseur Bo
ni beklemtoont deze bena
dering overigens. In dat
verband vonden we de
slotscène met remenis-
centies naar de «dramati
sche» geladenheid van de
stomme film grandioos.
Dat dergelijk stuk een
knappe bezetting vereist
acteurs en actrices die hun
emoties kwijt kunnen via
een simpele oogopslag, een
nauwelijks hoorbare scha
kering in hun stemtimbre
spreekt vanzelf. Het ver
leden heeft reeds bewezen
dat PDe Iverlingen» kwa
akteertalent rijkelijk be
deeld zijn. En toch verbazen
we ons steeds opnieuw tot
welke prestaties deze ama
teurs in staat ziin.
Neem nu Etienne Van der
Meeren. Een sympathieke
kadee, die er telkens in
slaagt op een sakker en een
vloek in andermans huid te
Op vrijdagen 6 en 13 december 1985 opent de Koninklijke Rederijkerskamer
«Rosiers» het toneelseizoen 1985/1986 met de opvoeringen van «Wij gaan naar
Benidorm» een volks blijspel in 6 taferelen van Eddy Asselbergs.
Het is de geschiedenis van een «Derremonds koppel» dat op vakantie vertrekt
naar het zonnige Benidorm in Spanje.
Ten einde de situatie een plaatselijke tint te geven wordt het stuk volledig
gebracht, in de gewesttaai, m.a.w. het Dendermondse.
De opvoeringen, waaraan volgende personen hun medewerking verlenen, nl.
In grid De Decker, Celina De Dijn, Sabine De Coster, Jean Van Houteghem, Dany
De Bock, Marc De Decker, en Luc Peersman, hebben plaats in zaal Casino, St.
Jorisgilde 11 te Dendermonde.
Kaarten zijn verkrijgbaar bij al de leden en in zaal Casino (tel. 052/21.75.69)
alsmede telefonisch op nrs. 21.89.80 en 21.11.67.
kruipen. Dat bovendien
doet met de allure van een
beroeps en daar dan nog
het enthousiasme van een
amateur aan toevoegt. Zijn
vertolking van Menelaos,
de ene keer een bullebak,
een man met zin voor hu
mor ook, maar in de grond
tbbeke. De Iverlingen brengen een zeer klassiek stuk (v).
Lebbeke. Helena was een knap stukje teater (v).
een zwakkeling «ik zal
proberen niet meer te zeg
gen wat ik denk» die
danst naar de pijpen van
zijn intelligente vrouw, was
er een van grote klasse
Tekst- en plankenvastheid,
een duidelijke zegging, zin
voor nuance, presence, et
cetera, etcetera, etcetera...
zijn troeven die veel be
roepsmensen hem mogen
benijden. Van der Meeren?
Een grandioze Menelaos.
Noch min noch meer.
Rita Engelaer gaf hem re
pliek. Zij zette een verstan
dige, eerlijke, grootmoedi
ge, dominerende Helena
kortom een vrouw die «iets»
heeft op de planken.
Deed dat met een flair om u
tegen te zeggen. Ook zij
mag terugblikken op een
van de beste prestaties uit
haar toneelcarrière. Enge
laer? Zeer goed.
Het andere vrouwelijke ele
ment in de allesbehalve ba
nale Menelaos-8truik, Her
mione, werd vertolkt door
Suzette Hoofteer. Hoewel
zij nog geenszins op een
rijke akteerervaring kan
terugblikken, toch slaagde
ze erin het personage van
Hermione gepast te teke
nen. Dat deed trouwens ook
Walter De Rop (Eteoneus).
Hij blijft verbazen en in
«Helena» trekt hij zowel let
terlijk als figuurlijk meer
dan zijn streng. Hooftee
en De Rop? Zeer goed.
Voor de figuratie zorgde
Dirk Blindeman en Frai
De Ridder, twee (goed doe
voede) slaven en Johan Vi
Keer (de schone Te)
machos).
Zoals dat in Denderbel
steeds het geval is werd cx
grote zorg besteed aan t
technische uitvoering ve
de produktie. Het decor w;
a point (sober en doeltre
fend), werd ontworpen doe
Walter Boni en uitgevoer-
door Herman De Leenheei
André Philips, Remi Phi
lips, Marcel Van den Ab
beel, Gilbert Bourgeois er.
Roger De Wolf. Petrus en
Roger De Rop bedienden de
belichtingsknoppen, Anna
De Cock was een werkloze
souffleuse en Annemie De
Rop grimeerde.
«Helena» wordt nog opge
voerd op zaterdag 23 no
vember (20 u.), zondag 24
november (19 u.) en maan
dag 25 november te 20 u.
Telkens in zaal «Gilden
huis» te Denderbelle. Wie
van goed toneel houdt mag
één van deze voorstellingen
niet missen.
Pierre Van Rossem
Dendermonde. Erna Dierickx als toneelschrijfster Salla Spencer, naast Rene Legat (P.
Van San).
