nf-Niklase Stichting Kunst in de Stad
scheep met André Roelant,
Fonteyn en Ernest Wijnants
aannemer bij Tejater 80 Aalst:
eer dan spektakel
verft men werk van Ianchilevicy?
Op pad met
Kunst in de Stad
BÏÏLTS Ï5 plat dialekt te zii" »r (p-
Arbeid en Kunst Aalst: 't was maar een droom
Hoger Op Aalst opent
nieuw seizoen
De Voorpost - 29.11.1985 - 25
André Roelanl,
Waas grafikus (Iv)
Er is weer heel wat nieuws van de vzw Stichting
Kunst in de Stad, de instantie die zich tot doel stelt
«van Sint-Niklaas een open kunststad te maken»,
het stadsbeeld te verfraaien met kunstwerken en
meer van dit lovenswaardige zaken. Van aan het
Lievevrouwplein tot het Stationsplein voorbij prij
ken beelden van eminente (Wase en andere) kun
stenaars, ze kwamen daar onder impuls van de
Stichting. Kunst in de Stad speelt ook doorgeef
luik: steeds vaker, frekwenter wordt men door
kunstminnende mensen in het bezit gesteld van
artistiek hoogstaande werken en daar maakt men
dan bv. de bejaarden in het OCMW blij mee. Mooi
zo. Nu raakte bekend dat de nieuwe H. Familiekerk
nabij het Fabiolapark met een werk van Sint-
Niklazenaar Georges Fonteyn nabij het Fabiola
park met een werk van Sint-Niklazenaar Georges
Fonteyn zal worden verrijkt, en ook op dat vlak
vervult Kunst in de Stad een bemiddelende rol.
Maar er is méér. Dit jaar kunnen de leden een reeks
werken van de Wase grafikus André Roelant ver
werven, in ruil voor hun lidmaatschapbijdrage. De
lezers van De Voorpost weten al dat men het
merendeel van de eerder uitgegeven premieplaten
van Kunst in de Stad in de Sint-Niklase Gaudigale-
rij (via Gregg Interim) bekijken en tegen een
billijke vergoeding kopen kan. Kunst in de Stad
houdt er ook goeie relaties op na met mevrouw
Ernest Albert. Die dame schonk onlangs een werk
van beeldhouwer Ernest Wijnants en dat zal door
Kunst in de Stad in brons worden gegoten.
trrJWteit» van Ernest Wij-
pasti (Delro)
Het gaat goed met de vzw.
Men heeft een gedegen re
putatie, een uiterst goeie
faam verworven. Financieel
houdt men zich overeind,
middels bvb. de opbrengst
van het jaarlijkse koncert
en aan de hand van de le
denbijdragen ook. Kontak
ten, intense kontakten, zijn
er met enkele potentiële
sponsors. Zodat men over
afzienbare termijn wellicht
een opzienbare transaktie
sluiten kan: het verwerven
van een werk van Jdel
Ianchilevicy, een Belg die
in Frankrijk woont en voor
o.m. Breendonk een knap
kunstwerk realiseerde.
Door Herman Liebaers, die
enkele maanden geleden te
gast was bij de onthulling
van de K.i.d.s.-beelden in
Sint-Niklaas en ook voorzit
ter is van een gelijkaardige
vzw (Kunst in de Metro),
werd men in kontakt ge
bracht met Ianchilevicy.
Vernomen kon ook worden
dat men reikhalst naar het
aankopen van een werk van
een kunstminnende kloos
terzuster uit het Antwerp
se. Op aangeven van akade-
miedi rekte ur Karei Me-
chiels zou de Sint-Niklase
stichting ook een werk
kunnen verwerven van de
Waalse beeldhouwer Dar-
vüle. Maar een en ander
moet nog door de be
stuursraad van de Stich
ting worden bekrachtigd,
we geven het bericht in de
voorwaardelijke wijs.
Roelant in steen of
vernis
De leden van de Stichting
krijgen elk jaar een «ge
schenk» (in ruil voor hun
ledenbijdrage). Voor 1986
koos men werk van de Wase
grafikus André Roelant,
over wie meer in een apart
artikel. Twee steendrukken
en vijf etsen vemis-mou
werden aangemaakt. Voor
een bijdrage van 500 fr.
kan je één steendruk kie
zen, voor 800 frank allebei.
Wie 1.000 frank betaalt
mag één van de vijf etsen
hebben, voor 2.000 frank
word je twee etsen rijker en
voor slechts 4.800 frank be
kom je de zeven kunstwer
ken samen.
Zo kunnen geïnteresseer
den een unieke kollektie
kunstwerken aanleggen.
Door een la carte»-sys-
teem of aan de hand van het
volledige menu dat Kunst
in de Stad serveert.
Kunst in de kerk
Sint-Niklazenaar Richard
Borghgraef, een kunstmin
nend man, was goed be
vriend met de vorig jaar
overleden Sint-Niklase
kunstenaar Georges Fon
teyn. Borghgraef ging bij
Kunst in de Stad aanklop
pen met de vraag of de vere
niging interesse had voor
een werk van Fonteyn. Na
tuurlijk zei men niet nee.
«De heilige familie», een
werk van Fonteyn dat ove
rigens in de Stadskroniek
van september jl. werd af
gebeeld, zou op uitdrukke
lijke wens van de kunste
naar aan het portaal van de
nieuwe H. Familiekerk ko
men. Dat moderne kerkje
in de Terekenparochie en
vlakbij het huis van akade-
miedirekteur Karei Me-
chiels wordt een prachtig
schilderij rijker. We kun
nen ons inbeelden dat de
parochiale overheid van
Sint-Jozef in haar nopjes is
met dit kunstwerk. Wordt
de volgende persontmoe
ting van Kunst in de Stad
in Ons Huis aan de School
straat gehouden.
Mevrouw Albert
En dan is er mevrouw Er-
nest Albert. Eerder al
schonk ze een serie gouac
hes aan de Sint-Niklase
Stichting. Nu wil ze enkele
in puike staat verkerende
werken van o.m. Gustaaf
Van Steenwegen en Vital
Van Puyenbroeck kado
doen aan Kunst in de Stad.
Bovendien stelt mevrouw
Albert aan de vzw het werk
«Puberteit» van de Mechel-
se beeldhouwer Emest Wij
nants ter beschikking. Het
zal dra in brons worden
gegoten.
Voor al die aanwinsten
moet nog naar een geschik
te plek worden gezocht, dat
spreekt vanzelf.
Kunst in de Stad zit in een
stroomversnelling, zoveel
is duidelijk. In een bijna
gejaagd tempo komen de
schenkingen aanwaaien.
De Stichting van voorzitter
Theo Meert, ondervoorzit
ter Rik Bosteels, sekretaris
Hugo Steenwegen, pen
ningmeester Maurice Rou-
vroy e.a. krijgt alsmaar
meer «greep» op het artis
tieke beeld dat Sint-Niklaas
aan de inwoners en toeris
ten biedt.
Alleen het mecenaat, het
sponsorship zo je wil, moet
nog over de brug komen.
En ook dat komt wel voor
elkaar. Het enthousiasme
bij de bestuursploeg is
groot en de kontakten met
de zakenwereld kunnen
niet anders dan uitmonden
in een soepele vorm van sa
menwerking.
Wouter VLOEBERGH
Beknopt stellen we u de drie kunstenaars voor met
wie de Sint-Niklase Stichting Kunst in de Stad heel
recent is scheepgegaanvia het verwerven of in de
belangstelling brengen van hun werken.
André Roelant
De in 1942 in Sint-Niklaas geboren kunstenaar
André Roelant woont thans in Kemzeke.
Hij ontving in 1967 een beurs van de Belgische
Stichting Roeping voor schilderen en grafiek. In
1969 werd hij bedacht met de driejaarlijkse staats
prijs voor graveerkunst. Roelant geeft les en schrijft
(in een krant) over kunst. Hij stichtte in Sint-
Niklaas de galerij De Nieuwe Tijd. Z'n suggestief
neo-realististische werk is eigentijds en niet zelden
maatschappijkritisch van inslag.
Georges Fonteyn
Georges Fonteyn werd in 1903 in Sint-Niklaas
geboren en overleed in 1984 te Antwerpen. In 1924
behaalde hij de De Keyserprijs en in 1928 ceed hij
met een inzending mee voor de Prijs van Rome.
Als leraar figuurtekenen en natuurschilderen
vormde Fonteyn o.m. de latere akademiedirekteur
Karei Mechiels en ook André Vereecken. Vooral als
maker van bloemstukken en landschappen verwierf
Fonteyn bekendheid.
Het Sint-Niklase museum bezit van hem «Chrysan
ten», «Portret» en «Olieverfschets».
Fonteyn was de oudste in een gezin van negen
kinderen. Hij werd in Sint-Niklaas gehuldigd in
o.m. 1925 en 1968. Fonteyn woonde aan de Kiemer-
straat in de Wase hoofdstad.
Ernest Wijnants
Beeldhouwer-schilder Ernest Wijnants, Mechelaar
(1878-1964) werd in 1938 bekroond met de grote
staatsprijs voor plastische kunsten. In de voornaam
ste musea van ons land en van het buitenland is zijn
werk vertegenwoordigd. In parken en aan offioiële
gebouwen prijken zijn skulpturen (o.m. in de gevel
van de Nationale Bank te Leuven).
Wijnants ervoer de kunst als een harde eredienst.
Hij was géén bewonderaar van impressionistische
kunstwerken. Wijnants maakte vooral vrouwenfi
guren. Wat de vorm betreft is z'n veelal expressio
nistische werk niet stroef. Op het eind van z'n
kunstenaar8karrière beeldde hij in hoofdzaak het
lijden uit.
Een neef van hem, Sander Wijnants, belandde in het
Waasland. In Nieuwkerken werd een kunstkring
naar die Sander Wijnants genoemd. Ook Temses
monumentale beeldhouwer Karei Aubroeck werd
door Ernest Wijnants geschoold.
W.V.
it op
■®n )e aannemer» van de Engelse auteur David Storey als eerste prod uk tie voor dit
scoort Tejater 80 hoog.
Lepez tekende voor de regie, een opdracht die hij prima afgehandeld heeft.
;nle Qk dat een vijftal arbeiders een tent laat optrekken voor het huwelijksfeest van de
van de baas, heeft meer om het lijf dan alleen maar de techniek om een tent op te
en af te werken.
tl wel heel wat voeten zijn beste vriendjes. Tot
aarde gehad hebben Freddy de bons krijgt en
ke handeling met be- diens zorgen de zijne niet
ing tot het opzetten meer zijn. Dan is er Willy
le tent, het heen- en (Roger Van Nuffel) wiens
gedraaf van de vracht- vrouw hem in de steek gela-
ii naar de tent, de ge- ten heeft, en Eddy (Hugo
repliek op het juiste Matthieu), de simpele waar
)st. inl geven, te coördi- iedereen de spot mee drijft,
stc Als hij weent, voel je je als
ïrto ondanks alles Is dit toeschouwer toch ook wat
ïeC 8 grootste opgave, hoe schuldig.
iu]e ikulair ook. Kortom, de individuele ver-
Jnc Breonage Z'n eigen ty- tolkingen waren zeer sterk,
Abl «geven, een mens op het samenspel niet minder.
n j anken zetten die zo Dan waren er nog een zes-
nens is, met z'n gebre- tal kleinere rolletje, soms te
en laffe kanten, de klein om er veel van te ma-
overbrengen van kon- ken. Er is Paul, de zoon van
Vn n en spanningen die Waterloos (Kristoff Rom-
tecl a mensen groeien, on- baut), Claire, de dochter
x>r *£e rivaliteit, maar (Ann Sirou), Jaak, de ver-
rtzi kleine samenzwerin- loofde van Claire (Etienne
,rgt litpluizen. dat heeft de Bracke), mevrouw Water-
tek ,eur' samen met z'n loos (Nadia Morel) en de
3Uj op een briljante wijze oude mr. en mevr Water-
3 aj nden gehouden. loos (Herman Vermeersch
voor stuk brachten de en Annie Moortgat).
lui en de aannemer Toch een paar bedenkin-
personages op een gen: met «De aannemer»
(1de manier naar neemt Tejater 80 deel aan
jvensecht. het Landjuweel en het Tor-
de aannemer Water- nooi der Lage Landen. Van-
onald Schollaert) die daar waarschijnlijk het iet-
ïstelt als de man die wat „beschaafd Vlaams» -
imaakt heeft. Wan- dat gehanteerd wordt Aalst. De aannemer (Ronald Schollaert) met twee arbei-
hy echter tegen de Hoeft het niet kost wat kost ders: Willy (Roger Van Nuffel) en Eddie (Hugo Mat-
ploegbaas Frank (PU gesproken wordt, soms
-.) uitgelachen. De stoorde het taaltje bij enke- of de regisseur er niet beter vloedden.
m- t\rv'antrekker je personages en deed even aan gedaan had een paar Al bij al, een kwalitatief
(JJitk Kiinck) en z n afbreuk aan de geloofwaar- bijrolletjes gewoon weg te goed stuk, degelijk ge-
rui h tyw i digheid. laten, omdat ze soms het bracht door een ploeg vol-
urnen UHaese) Ctok stellen we ons de vraag ritme ongunstig bein- waardige akteurs.
Met «Een pleintje om te dromen» heeft Arbeid en Kunst De keuze van de spelers zelf lossing En ook bij deze
Aalst het eens anders willen aanpakken. Het was een stuk was al niet denderend, droomfiguren draaide de
waar de regisseur echt werk kon van maken, «kon», want Waar de Clocharde (Zoë De molen niet helemaal rond.
Roger Bol .ers heeft die kans duidelijk laten liggen. Neve) en de Getrouwe (Theo Alles werd nog meer voor
spelbaar bij him tweede op
treden. De regisseur had
wel het middel gevonden
om hen op de scène te krij
gen, maar het leek ons heel
wat moeilijker te gaan om
ze terug in de coulissen te
loodsen. Het dekor zal hier
wel voor iets tussen gezeten
hebben, een dekor dat ove
rigens wel «mooi» was,
maar niet altijd even ge
makkelijk en goed bespeel
baar.
Aalst. Arbeid e
(p. van san)
Kunst. De clocharde (Zoë De Neve) en de getrouwe vinden elkaar.
De kon. toneelgilde «Hoger Op» opent het nieuwe
toneelseizoen met een thriller van George Batson:
«Misdaad aan het meer». De regie is in handen van
Lena Siau.
Het is een met geheimzinnigheid geladen verhaal
doorspekt met flegmatieke humor en dit alles over
goten met een eigen Batson-kleur en -taalgebruik
Dit werk van Batson wordt op de planken gebracht
door de volgende akteurs en aktrices: De Baets-
Pauwels Annie, Poppe Mare, Matthieu Vera, Ghij-
sels An, Pauwels Jan. Verdickt-Buys Myriam.
De voorstellingen gaan door op 30 november -1,6,
7, 8, 9 december 1985 in de parochiezaal, Moorsel-
baan 129 te Aalst, telkens om 20 uur. Ingang 120 fr.
- abonnees gratis.
Van Ghijseghem) samen
aan het werk waren kreeg
het stuk nog enig ritme en
tempo mee. Wanneer echter
de Vreemde (Julien Tas)
mee op de scène stond, bleef
er van geloofwaardigheid,
tempo en ritme niets meer
over. Voor het personage
van de Vreemde had men
dan ook beter een beroep
gedaan op een ander
akteur.
Gezien het stuk begon met
een dialoog tussen deze
Vreemde en de Getrouwe, is
het dus niet verwonderlijk
dat «Een pleintje om te dro
men» reeds van bij het be
gin traag was. Hoezeer
Theo Van Ghijseghem ook
z'n best deed, bij gebrek aan
een evenwaardige tegen
speler met sterke replieken
kreeg ook hij er geen vaart
in.
De droomfiguren die de re
gisseur op de planken zette
waren te simplistisch opge
vat, een te gemakkelijke op-
Ook met de rekwisieten zat
het niet altijd even snor. Je
houdt het niet voor moge
lijk, doch wanneer de Ge
trouwe zich 's avonds op de
bank legde, vond hij zo
waar een hele rits aan me
kaar gekleefde kranten,
netjes opgevouwen in een
vuilnisbak, om zich toe te
dekken. Niet aan elkaar ge
plakte kranten zouden de
akteur de mogelijkheid ge
boden hebben er echt mee te
spelen.
Met vele andere kleine din
gen werd nog slordiger om
gesprongen. zoals het hek
dat 's avonds gesloten werd
en de volgende morgen wa
genwijd openstond.
Over de onmacht tot kom-
municatie, de gevoelens die
drie mensen bezighoudt, de
verhouding waarin ze
tegenover elkaar staan,
kortom, over deze «men
sen» vertelde de regisseur
ons niets.
Met de tijd en de energie die
spelers en medewerkers in
Het pleintje geïnvesteerd
hebben, had dit stuk best
een avond toneel kunnen
worden om van te snoepen.
Jammer,
