ANN CALLEBAUT
MET AMBITIE NAAR NIEUWE WEGSEIZOEN
STEKENSE SPORTRAAD HULDIGT SPORTLAUREATEN
I
SPORTKLUB 1985 IN STEKENE
VOLLEYBALKLUB DAMES:
SPORTKLUB VAN HET JAAR 1985 TE STEKENE
EDWIN ENTHOVEN:
SPORTMAN 1985 VAN STEKENE
PIERRE WEYN:
TROFEE SPORTVERDIENSTE IN STEKENE
De Voorpost - 31.1.1986 - 37
Het is ondertussen (toch)
bekend geraakt dat ook de
Stekense sportraad nog ak-
tief is en dus enkele tijd
geleden - tijdens een alge
mene ledenvergadering met
42 stemgerechtigde aanwe
zigen op een «effektief» van
55 - overging tot de verkie
zing van de Stekense
sportlaureaten van het
voorbije jaar 1985. De ver-
kozenen door de sportraad
dienen dan voor advies wor
den voorgedragen aan het
gemeentebestuur, die dit
advies uiteraard volgt. Ook
deze keer dus met Edwin
Enthoven als «Sportman
1985», met Nering door
Sport en Steun plus de Ste
kense DamesvoIIeybalklub
als «Sportklubs 1985» en
Pierre Weyn als «Trofee
voor Sport verdienste». Dus
zonder een «Sportvrouw
1985»: waar blijft die eman-
cipatie-op-alle-gebied?
Deze sportprijzen worden offi
cieel uitgereikt tijdens een
groots bal, namelijk de «Nacht
van de Sport» die doorgaat op
zaterdag 1 februari 1986 in zaal
«Het Centrum», Dorpsstraat
129 te Stekene met begin om
21 uur. Voor de muzikale om
lijsting zorgt het orkest «En-
joy». Het spreekt voor zich dat
èlle gelauwerden - ook zij die
op minder dankbare tweede of
derde plaatsen eindigden -
plus hun familie en vrienden
worden verwacht voor deze
sportieve huldiginq. Daarnaast
verwacht de sportraad ook
minstens een afvaardiging van
èlle aangesloten verenigingen,
van alle sportklubs, van alle
socio-kulturele verenigingen
en van alle politieke partijen.
Het kan best gezellig worden.
Oficiële uitslag
Voor de «Trofee voor
Sportverdienste» kwamen 3
kandidaturen binnen. Pierre
Weyn, voorzitter Klauwaerts
Kemzeke, werd verkozen met
19 stemmen voor Etienne van
Guyse, trainer van Turnklub
Reynaert, met 12 stemmen en
Georges Dhollander, sportver-
antwoordelijke onderwijzer
van de gemeenteschool, die
nog 10 stemmen kreeg. Er was
1 blancostem.
Voor de titel van «Sportklub
1985» kwamen 5 kandidaturen
binnen. Uiteindelijk eindigden
2 klubs met gelijke punten op
de eerste plaats, nl. de 20-
jarige wielerklub Nering door
Sport en Steun én de Kampioe-
nen-Damesvolieybalklub. Lief-
hebbersvoetbalklub VK Were
Di werd 3* met 4 stemmen, op
de 4* plaats nog twee voet-
balklubs. nl. FC Pekton en FC
De Zwervers met 2 puntjes.
Voor de titel van «Sportvrouw
1985» kwam géén enkele kan
didatuur binnen.
Voor de titel van «Sportman
1985» tenslotte werden 3 kan
didaten binnengebracht. Wiel
renner-junior Edwin Enthoven
haalde het nipt (19 tegen 17)
van speerwerper Peter van
Hoecke, terwijl wielertoerist
Robert Vercauteren nog 6
stemmen kreeg op de derde
plaats.
i ;De minst opvallende sportfi-
guur van het jaar 1985 van
Stekene is ongetwijfeld Pierre
i Weyn, de voorzitter van de
Kemzeekse voetbalklub Klau
waerts. Onopvallend is de heer
I Weyn reeds 25 jaar voorzitter
van de rood-zwarten die
meestal hoger staan dan de
buren én konkurrenten uit het
grotere Stekene. Dit laatste
feit is trouwens een «levend
misterie» want hoe is het toch
mogelijk dat Kemzeke (amper
enkele honderden inwoners)
het voor elkaar brengt om of
wel een klasse (of twee) hoger
te spelen dan FC Stekene of
wel toch (bijna) steeds te win
nen tegen Stekene? Heeft
voorzitter Weyn ook hierin z'n
zegje? Feit is dat de 60-jarige
voorzitter uit Kemzekedorp 13
veel tijd en entoesiasme in z'n
klub steekt. En ook héél wat
geld, wordt er verteld. Want...
wie zal de supporters- en spe
lersbus betalen? Maar Pierre
Weyn kan én mag dat: hij is
jonggezel én is uitbater van
autocarbedrijf «Achiel Weyn
Zonen». Vandaar dus...
De manier waarop hij voorzit
ter werd is toch even het herin
neren waard. De allerlaatste
wedstrijd van het seizoen 1960-
'61 diende uitsluitsel te geven
over het eventueel behalen van
de kampioenstitel door de
Klauwaerts. Twee of één punt
tegen Jonge Wuitens Hamme
bracht Kemzeke de titel op in
3' provinciale. Achiel Ost was
toen nog voorzitter (sinds het
ontstaan van de klub in 1928,
stamnummer 3441) en zoon
Walter zwaaide af uit het le
ger. Vader-voorzitter wilde z'n
zoon (die kón voetballen!)
voor deze speciale wedstrijd in
het elftal. Doch... gedurende
de 29 vooratgaande matchen
hadden steeds dezelfde 11 spe
lers de dienst uitgemaakt. Het
werd dus een bijzonder moei
lijke zaak. Het bestuur volgde
z'n voorzitter terwijl de spelers
o.l.v. Piet de Clercq zich ver
zetten én weigerden in die om
standigheden te spelen. Uit
eindelijk speelde Walter Ost
niét, Kemzeke won met 3-1 en
werd kampioen maar... was
z'n voorzitter kwijt.
Daarna werd Pierre Weyn tot
nieuwe voorzitter verkozen,
nadat hij reeds 3 jaar de taak
van sekretaris had waargeno-
speelde K.V.V. ^Klauwaerts NERING DOOR SPORT EN STEUN:
kampioen in 2de provinciale.
In 1ste provinciale hield men
het 11 seizoenen uit, zodat
men nu het 5de seizoen in
tweede provinciale vol maakt.
De taak van Pierre Weyn is
zuiver bestuurlijk en admini
stratief: dit seizoen werd
slechts één bestuursvergade
ring gehouden... Maar elkeen
kent z'n taak.
G.M.
Echte all-round sportliefheb- kwaliteiten van de Stekense teel draaien de «Stekense» da- reeks in ons volleyballandje!
bers kennen voldoende de damesvolleybalklub. Momen- metjes goed mee in eerste lan- Men kan dus rustig stellen dat
delijke, de op één na hoogste de Stekense damesvolley
balklub tot de beste vieren
twintig damesvolleybalklubs
van ons land behoort. Vorig
seizoen speelde de klub inder
daad kampioen in 2de landelij
ke met slechts één nederlaag.
In het seizoen '73-'74 werd de
allereerste behaald. Het kon
niet vroeger want... het was
het eerste seizoen van de Ste
kense damesvolleybalklub in
kompetitie! Dus meteen een
schot in de figuurlijke roos.
Door een uitbreiding van de
reeksen (nieuwe derde provin
ciale reeksen) degradeerde
Stekene het volgend seizoen
terug naar tweede provinciale,
maar onder de in 1976 naar
Stekene gekomen trainer Cor
Hamelinck (nog steeds trouw
op post!) werd in het seizoen
1978-'79 terug de titel ver
overd. Twee jaar later wonnen
de Stekense dametjes zelfs de
titel in eerste provinciale. Na
een moeilijk aanpassingsjaar
in nationale begon het steeds
Sportlaureaten in Stekene. De damesvolleybalploeg speelde vorig seizoen kampioen in beter te lopen: eerst een 4de,
tweede landelijke. Dat was genoeg om de titelSportklub van het jaar» te verdienen (T&T) daarna een 3de plaats in de
eindstand. En dan, één jaar
nadat het was voorzien, was
het weer een schot in de roos:
de vierde kampioenstitel voor
de Stekense volleybalklub.
Ditmaal in 2de landelijke zoals
3e nationale ondertussen werd
herdoopt. Mét natuurlijk pro
motie naar eerste landelijke...
Een prachtprestatie die de titel
van «Sportklub 1985» zeker en
vast waard is. Een dikke profi
ciat dan ook voor trainer-
coach Cor Hamelink en «zijn»
juffrouwen en dametjes: Manu
Var» Nuffel, Noëlla De Cau-
wer, Jenny De Puysseleir (de
énige die alles meemaakte!),
Lut Buysse, An Demeyer,
Chris Heyman, Anita De Rud
der, Linda Foubert, Tiny
Scheele, Lieve Heyman, Ma
rian Deckers en Christel Vae-
rewijck.
Bovendien overleefde de klub
de schiftingen van de «Beker
van België» tot in de l/8ste
finales, waar ze werd uitge
schakeld door Antonius He
rentals, de latere bekerwin
naar en dus Europese beker-
ploeg.
T&T
Eén van de meest aktieve
sportklubs én terzelfdertijd
één van de bekendste vereni
gingen van Groot-Stekene is
zonder twijfel wielerklub «Ne
ring door Sport en Steun». Met
de regelmaat van een precisie-
uurwerk organiseert deze wie
lerklub allerlei wielerkoersen
en - naast een bescheiden bij
drage vanwege het gemeente
bestuur- voor de nodige fi
nanciën (vergoeding seinge
vers, materiaal én natuurlijk
steeds maar stijgende prijzen-
bedragen) wordt gezorgd door
de verkoop van steunkaarten
én door het organiseren van de
jaarlijkse Korenfeesten, hét
rendez-vous voor jong en
oud...
Twintig jaar geleden ontstond
de «Sportklub 85 van Stekene»
uit een fusie tussen «Sport
door Steun» en «Nering door
Sport», die toendertijd twee
rivaliserende wielerklubs uit
Stekene waren. De nieuwe
wielerklub kreeg het stamnum
mer 549 van de laatstgenoem
de vereniging en men was met
een gelanceerd: wat ervaring
uit de éne klub, veel werk
kracht van de andere, gepe
perd met véél entoesiasme en
goeie wil.
Kortom: «Nering door Sport
en Steun - Stekene» werd een
«dijk van een klub». En dat is
het 20 jaar later nog steeds!
Tijdens die 20 jaren werden
niet minder dan 210 wegwed
strijden en cyclo-crossen geor
ganiseerd, waaronder de pres
tigieuze Grote Prijs Dr. E.
Roggeman elk jaar in septem
ber: een wedstrijd voor be
roepsrenners waarvoor de toe
gang volledig gratis is. In 1985
werden 13 wielerwedstrijden
ingericht. Dit jaar worden er
dat nog meer. En elke katego-
rie komt aan bod: juniores,
nieuwelingen, liefhebbers, cy-
clo-crossers, beroepsrenners.
Vroeger beijverde de klub zich
ook nog voor het inrichten van
o.m. wandeltochten en loop-
koersen e.d. tijdens de ver
maarde Korenfeesten in Steke-
ne-Berg. Feestelijkheden die
dienden om de kas van de
wielerklub te vullen want on
danks de 50.000 fr. vanwege de
gemeente is er jaarlijks nog
véél geld nodig.
Het doel van «Nering door
Sport en Steun» wordt als volgt
omschreven: zoveel mogelijk
wielerkoersen inrichten op alle
Stekense wijken én door mid
del van al deze sportieve orga
nisaties een waaier van plaat
selijke renners doen ontbol
steren.
Een «dikke» proficiat voor het
bestuur van «Nering door
Sport en Steun», dat gratis ten
dienste staat: Guido Heirman
(voorzitter), Lucien Temmer
man en Julien Van Overloop
(ondervoorzitter), Ivan De
Cock (sekretaris), Stefaan
Schaep (schatbewaarder), Jo
zef Antheunis, Lucien Wage-
naer, Omer de Vleeschouwer,
Guido de Geest, Gislain de
Geest, Omer Calle, Emerie
Calle, Chretien Janssens, Ar-
mand Braem, André Van der
Linden, Achiel de Vleeschou
wer, Benoni Persoon, Edmond
De Clercq, Michel van Was-
senhove, Tony Ferket, Willy
De Moor, en Richard Ver-
helst.
WIELRENNEN
Sportlaureaten in Stekene. De wielerklub Nering door Sport en Steunwerd door de
gemeentelijke Sportraad tot Sportklub 1985 van Stekene gekozen, samen met de damesvol
leybalklub. Misschien was de trofee voor sportverdienste hier meer op zijn plaats geweest.
(T&T)
Met Ann Callebaut, de internationale dame-wielrenster,
een babbel opzetten over het voorbije wielerseizoen en
datgene wat komen gaat, is geen probleem. De intelligente
blondine uit Erpe-Mere vindt van zichzelf dat ze één en
ander heeft recht te zetten in het komend fietsjaar en
steekt die ambitie niet onder stoelen of banken.
Te vroeg veel te vroeg gestart, zowel
"Vorig jaar, in 1985, ben ik wat training als wedstrijden
BEKER VAN HAMME
Vlasbloem wipt over
FC Briel!
Hadden de Brieljongens tijdens hun rustdag gebruik
kunnen maken om zdoh te conoentreren op de uitslag van
de wedstrijd Vlasbloem-Spiegelken, dan kon men niet
verhinderen dat de thuisploeg in de tussenstand over de
Brlelploeg wipt. Die moesten met magere 2-1 tevreden
aijn, genoeg echter om naar de derde plaats op te rukken.
De Leeuwkens zagen hun partij tegen hekkesluiter Trap
Tivoll afgelast zodat er geen doeltjeskermis te beleven viel
echter de sporthal te St. Amands.
die als het terrein het toe-
De hoofdbrok was echter de
titanenwedstrijd tussen de lei
ders Meerstraat en Hansevel-
laat voor een knalprestatie
kunnen zorgen. Hansevelde is
de. De bezoekers met nog een S°k noe ?ie' me'
inhaalwedstrijd voor de boeg J™» ?et hf' ^oek blJ s"Uc
in Hp nnciti» mat «.uur? Vrienden dat één en ander
in de beste positie met gelijke
punten en een gelijkspel ware
een goed resultaat geweest.
Winst zou echter wel de gena
deslag betekent hebben voor
Meerstraat. De titelverdediger scha,,en' Snuffe' a" "n"bl0?1
imnplen or*maklrpliiW Hp vnllp
goed te maken heeft voor zijn
supporters en tenslotte mag
De Leeuwkens de uitstap naar
Klein Zand zeker niet onder
kon zich echter van Hansevel
de ontdoen en met zelfs een
moeten gemakkelijk de volle
inzet halen bij Trap Tivoli en
zeer produktieve uitslag. De Hjinime, de twee zwakke
Hammenaars revancheerden die allicht degrade-
zich op de 4-1 nederlaag van de ren |aa" J" vervangen zoUen
heenwedstrijd. Spiegelen kon '«"den door waarschijnlijk
niet beletten dat Vlasbloem *v° en Hem,de en/of Klod-
won en zodoende konden ze de2ak' Pf Plof?en dele" mo
de kollega's van Briel geen menteej de podiumplaatsen in
handje toesteken. Een verras- 2e
sing toch wel op Stille Vrien
den waar Klein Zand ^ing
Heden'zatercag is er de topper
tussen FC Briel en Meerstraat.
We kijken uiteraard uit naar
de prestatie van de thuisploeg
e afdeling.
Ie afdeling
Mcerstraat-Hansevcldc
St. Vrienden-Klein Zand
De Lecuwkens-Trap Tivoli
Snuffel-VK Hamme
Vlasbloem-Spiegelken
FC Briel was vrij!
betrof. Ik had de bedoeling erg
vroeg in conditie te zijn en ging
geregeld met cyclocrosser Ru
dy Van Impe op training. Ru
dy presteert in de eerste maan
den van het jaar op erg hoog
niveau, iets wat logisch is voor
een veldrijder, die zijn kalen
der plant tussen september en
februari. In plaats van rustig
op te bouwen, ging ik voluit
mee op training, in een poging
het hoge tempo te volgen. En
dat heeft zich achteraf gewro
ken, ik had mij een beetje
geforceerd en moest dat na een
aantal wedstrijden bekopen.
Kwam daar dan nog een beetje
tegenslag en ziekte bij en eer
het wielerseizoen halfweg ge
ëvolueerd was, voelde ik me
leeg gereden."
Desondanks behield je
toch je nationale driekleur
in de achtervolging op de
wielerbaan in Langerbrug-
ge, en won je nog één wed
strijd.
"Eigenlijk stond ik er zelf
een beetje verwonderd van,
want de dag van het kampioen
schap zelf had ik last van het
geen men in rennerskringen
'zere benen' noemt. Dat was
het gevolg van het 'teveel' aan
kompetitie en training dat ik al
had doorgemaakt. Maar het
jaar voordien was ik ook kam
pioene geworden, na een fina
le tegen Jenny De Smet. Dit
jaar bleef Jenny afwezig en
was de Waalse Hadju mijn
uiteindelijke tegenstander.
Maar die titel heeft mij wel een
reis naar Noorwegen gekost.
Na dat kort intermezzo van de
zomerkampioenschappen in
Langerbrugge, schakelde ik
maar terug over op de weg
kompetitie en draaide meteen
mee in een vierdaagse in
Frankrijk. Ik ben vorig jaar
twee keer naar Frankrijk ge
weest. De eerste keer was naar
Carcasson, en daar werd ik
ziek. En in Bordeaux liet ik
mijn eigen ambities varen om
Marleen Clemminck haar goe
de positie in het klassement te
helpen verdedigen. Achteraf
gezien niet zo'n goede keuze,
want dat ik daardoor mijn ei
gen kansen opofferde werd ge
woon gevonden en zelfs een
beetje genegeerd. Gelukkig
hadden we in de persoon van
W.S.C. Merelbeke-Schelde-
streek sekretaris Marcel Her-
tecant, een utstekende begelei
der. Hij maakte er telkens een
punt van om het parcours
vooraf te verkennen, teneinde
de knelpuntenklassementen en
klimpartijen voor de bergprijs
vooraf te situeren en het koers
verloop min of meer in te
schatten."
Koersmoe
Wanneer heb je er dan de
brui aan gegeven?
Dat moet zowat in juni ge
weest zijn. Ik was koersmoe.
Gelukkig heb ik later de juiste
mensen gevonden die me op
nieuw pp sportief vlak begeleid
hebben, en vooral, gemoti
veerd hebben. De voorbije
winter heb ik dan ook intensief
aan powertraining, lopen en
fitness gedaan. Af en toe reed
ik nog eens op de winterbaan
in Gent, maar dat was voorna
melijk om de soeplesse wat
aan te scherpen en bij te trai
nen. Ik reed geen enkele wed
strijd in "het Kuipken". Eind
december was er dan de hoog
testage in Oostenrijk, met een
groep renners en atleten onder
leiding ^an klubvoorzitter
Freddy Van Steen en vanaf
nieuwjaar probeer ik geleide
lijk de konditie op de weg aan
te scherpen.
Levensvreugde
In hoeverre kan je dat
allemaal kombineren met je
werk?
Ik werk bij de groep Ham-
burg-Mannheimer, beter ge
kend onder de benaming
v.z.w. Levensvreugde, als ge
zinsadviseur. Voor mijn be
roep heb ik een regio die zich
uitstrekt over mijn eigen ge
boortestreek, Erpe-Mere, tot
in Horebeke, Zwalm, Zotte-
gem en die kanten. Vorig jaar
in april ben ik bij die firma aan
de slag gegaan, en het spreekt
vanzelf dat de stress en het
inwerken in de nieuwe arbeids
situatie mijn 'koersmoraal'
geen deugd hebben gedaan. Ik
heb toen ook resoluut voor
mijn werk, en bijgevolg, ze
kerheid gekozen. Nu heb ik
het iets minder zwaar en kan ik
geregeld mijn zaken zo regelen
dat ik een halve dag heb om te
trainen. Mijn job bestaat er in
dat ik de mensen help bij het
uitrekenen van hun belas
tingaangifte. Onze firma vindt
dat 80% van de belastingplich
tigen in België teveel aan de
fiscus betalen. En als belas-
tingconsulente help ik mensen
bij het berekenen, met de
computer, van hun aangifte.
Hoe zie je het komend
wegseizoen?
Ik had vroeger een suppor
tersclub, maar een aantal men
sen hebben mij de rug toege
keerd en beweerden dat ik
'versleten' was. Misschien dat
de verwachtingen na mijn
kampioenstitel op de weg bij
de nieuwelingen in 1981 wat te
hoog gespannen zijn geweest,
maar ik heb zeker nog niet
afgedaan. In 1986 wil ik ge
woon aan een paar mensen
bewijzen, tenminste als het
werk het een beetje toelaat,
dat ze mij te vlug-hebben laten
links liggen. Niets meer, niets
minder!
Cecco
Sportlaureaten in Stekene. Junior Edwin Enthoven, zoon van ex-beroepsrenner Dirk,
kende een suksesrijk seizoen en werd verkozen tot sportman van het jaar. We zien hem hier
met vader en moeder, die trainer, verzorger, technicien, toeverlaat én supporter voor hem
zijn. (T&T)
Juist 19 jaar is Edwin Entho-
ven geworden, op 23 januari.
Volgend seizoen moét hij dus
naar de liefhebbers, want Ed
win is wielrenner. Niet omdat
pa Dirk ook wielrenner was en
zoonlief forceerde om dan ook
maar te gaan koersen. Nee, na
op 8- en 9-jarige leeftijd een
beetje te hebben gefietst in
Nederland (daar kèn dat nu
eenmaal) ging de voorliefde
van Edwin naar voetbal Wan
neer het gezin Enthoven zich
in 1983 in Stekene kwam vesti
gen, ging Edwin bij FC Steke
ne Sportief voetballen. Hij
kwam evenwel op de bank (in
vallers) terecht en de liefde
ging eruit. Op z'n 15de kwam
een andere liefde: deze voor
de fiets. Ondertussen was hij
wel reeds vertrouwd met het
«stalen ros», want samen met
vader Dirk was ooit be
roepsrenner en reeds in 1963
een pracht van een Ronde van
Frankrijk, waarvoor hij de Ste
kene werd gehuldigd én
zuster Jeanine (3 jaar geleden
nog «Sportvrouw van Steke
ne»!) fietste hij bij de wieler
toeristen. Mét z'n wielertoeris-
tenfiets ging hij de kompetitie
in én... hij kon «zo maar» mee.
Meer nog: hij won 2 wedstrij
den dat eerste jaar. Het 2de
kompetitiejaar kwamen er 2
overwinningen bij met héél
wat ereplaatsen. Een gebrek
aan snelheid in de spurt...
Als eerstejaarsjunior in 1984
werden het niets dan ereplaat
sen. Géén overwinningen dus.
Maar vader Dirk kreeg meer
en meer vertrouwen in het ta
lent van z'n zoon. En... hij
kreeg tot hiertoe althans
gelijk: 1985 werd voor wielren
ner Edwin Enthoven veruit het
meest suksesvolle jaar. Hij be
haalde liefst 11 overwinningen
op de weg, hij werd tweede in
de «Grote Prijs van het Pajot-
tenland», 3de in de eindstand
«Ster der Juniores», kampioen
van Zeeland én kreeg nog 3
keer de bloemen in een cyclo
cross. Na de veldrit in de Pol
ken legde hij er de riem af,
onderhoudt z'n konditie met
zwemmen en schaatsen (als het
mogelijk is natuurlijk) om eind
april/begin mei z'n eerste ama
teursjaar aan te vatten. Mét de
bedoeling om stilletjes-aan in
te rijden, zich aan de ama
teursmentaliteit en -tempo aan
te passen en op te bouwen.
Edwin Enthoven heeft natuur
lijk een enorme «achterban»
thuis: een sportieve zus, als
supporter-nummer-één, een
zorgzame moeder om op terug
te vallen én een vader die er
zowat alles van weet als ver
zorger-trainer. Maar... als ren
ner moet je het natuurlijk
(meestal helemaal alleen) dan
nog doen in de koersen!
T. T.
Voetbal. De mannen van SK Herdersem (per)
