be grote
en de kleine k
Dave Pike
(USA)
nternationaal sukses van
)endermondenaar Wilfried De Boeck
Ket-Beveren kan hoge toppen scheren
Eddy Bertin eerste
Paracelsuslaureaat
in Aalst
'Blaffen tegen de maan'
Toneelgezelschap Ivonne Lex
te gast in Beveren
en Sint-Niklaas
is niet de eerste maal dat Dendermondenaar Wilfried
Boeck in een poëziewedstrijd wordt bekroond met een
n zijn werken. Vorig jaar werd hij gelauwerd tijdens de
idstrijd van de stad Tongeren, naar aanleiding van het
DOO-jarig bestaan van deze stad uitgeschreven,
t meer dan honderd inzendingen koos een deskundige
i erg kritische jury het gedicht «Tongeren» en bekroonde
it met de Prijs Herman De Buyzer, dat betekende een
rvolle vermelding.
por Wilfried De Boeck, ge-
ben in Sint-Gillis-Dender-
inde, maar door de jaren
in zijn hart verpant aan
stad Dendermonde, bete-
ènde dit een spoorslag om
grder te doen. Dit keer nam
jj deel aan de poézieprijs-
raag «Sfinge Intemaziona-
di Cultura» die door het
ederlandse Vianen werd
tgeschreven en waarbij de
ory de opdracht kreeg een
top zes» samen te stellen,
jij die «Top zes» behoort nu
ok Wilfried De Boeck van
rie de jury met biezonder
•eel lof sprak over het ge
licht «Nadat ik uit haar na
tel had gegeten»
Vim Van Til, in Nederland
ten hele autoriteit wanneer
het over
zitter van de Uitgeverij «Op-
wenteling», stelde de moti
vatie samen die geleid heb
ben tot deze samenstelling.
De jury vond het trouwens
de moeite waard dit te ver
melden, enerzijds omdat het
aantal inzendingen biezon
der hoog was en dan zowel
uit Nederland als daarbui
ten en anderzijds omdat de
kwaliteit van de ingezonden
werken hoogstaand was.
In de motivatie schrijft Wim
van Til dat «Nadat ik uit
haar navel had gegeten»
een aan elkaar gesloten
tweeluik is. «In korte zin
nen, zinstukken wordt een
omgeving en een sfeer ge
schetst. Ik ben meteen be-
Dendermonde. Dichter Wilfried De Boeck als gast ten
\uize van de dichter Pieter G. Bucinkx.
trokken bij het ik. Waarom
gekozen is voor een twee
luik is mij niet duidelijk. De
delen kompleteren elkaar
zodanig, dat met een lichte
ingreep een versmelting tot
een geheel mogelijk was ge
weest. En mogelijk ook be
ter.» Bij de motivatie had
men ook enkele bemerkin
gen: «Met de winterdagen
van november heb ik moei
te, omdat november niet tot
de wintermaand wordt gere
kend», zo krijgt men te
lezen.
Niet de eerste keer
Het is niet de eerste keer dat
Wilfried De Boeck een on
derscheiding krijgt voor
zijn werk. Medio 1985 werd
hij bekroond met de Prijs
Herman De Buyzer van de
stad Tongeren. Voor Wil
fried De Boeck, die nu al
een tijdje in Dilbeek woont,
was deze bekroning meteen
een aansporing om verder
te doen.
Qndertussen is er van hem
aï een eerste dichtbundel
verschenen en ligt er een
tweede klaar. In die bundel
heeft hij geprobeerd zijn ei
gen ziel bloot te leggen. Hij
komt er naar voor als de
man die droomt van een an
dere en betere toekomst, als
een dromer die overal het
mooie wil zien, maar toch
blijft hangen aan alles wat
hem treft en hem frustreert.
In deze eerste bundel zijn
ook gedichten terug te vin
den die aantonen hoezeer
Wilfried De Boeck nog ver
ankerd ligt aan zijn geboor
testad Dendermonde. Men
treft er vaak begrippen als
eenzaamheid, als een sym
bool van het heimwee naar
het verleden in aan. Die be
stendig aanwezige een
zaamheid probeerde steeds
opnieuw te doorbreken. On
der meer door de wereld die
hem omringt te gaan ver
kennen. Maar steeds komt
hij terecht daar waar zijn
wieg heeft gestaan en waar
hij zijn jeugdjaren sleet:
Dendermonde
In de loop van de maand
april verschijnt er bij «Dil-
beekse Cahiers» een nieuwe
bundel die helemaal is ge
wijd aan de stad Dender
monde. Dat blijkt al uit de
titel «Aan de monde». Een
hartewens van de auteur is
dat dit werk zou kunnen
voorgesteld worden in Den
dermonde zelf, op het mo
ment dat zijn broer de kunst
schilder Karei De Boeck ex-
Dat Wilfried De Boeck ge-
ruggesteund wordt door en
kele groten, onderstreept
zijn vriendschap met Pieter
G. Bucinkx, zelf een zeer
verdienstelijk dichter en uit
gelezen literatuurkenner
die in de werken van Wil
fried De Boeck heel wat ta
lent kan vaststellen. Hij
spoort de schrijver dan ook
aan om de ingeslagen weg
te blijven bewandelen. Een
andere goede vriend van
Wilfried De Boeck is kunst
schilder Felix De Boeck,
een man die met zijn pen
seel datgene weet weer te
geven wat de dichter onder
subtiele en goed gekozen
woorden neerschrijft.
Het bekroonde gedicht
Voor wie van poëzie houdt,
geven we graag de tekst van
het gedicht dat in Nederland
werd bekroond met een
plaats bij de top zes.
Nadat ik uit haar navel had
Velden zijn reeds voorbe
reid
Moe van zoeken kom ik
thuis.
Mensen geven hun gelaat
niet prijs.
Een eenzaat zocht naar
stralen
van een late zomer, waarin
hij droomde
van de laatste kus, en hoe
zoet die was
toen hij wegsmolt in haar
mond
en aan de stilte die aange
sneden werd
nadat hij had gegeten uit
haar navel.
Maar het was november
en nutteloos was dit
De eerste dagen reeds
brachten twijfels.
Ik plantte stokken in mijn
keel
zwelgde verdriet
en begon een verhaal over
'liefde
dat onder de grond verscho
len lag.
Afijn handen droegen wal
gend leed wat verder
terwijl ik haar nog eens
betastte
in de winterdagen van no
vember.
Door de beheerraad van vzw Clumzy werd beslist in 1986
te starten met een periodiek voor spannende literatuur, die
«Paracelsus» gedoopt. In het kader hiervan werd een
wedstrijd uitgeschreven voor oorspronkelijke verhalen
«in het misdadige genre».
Onder ruime publieke be
langstelling werd de procla
matie van deze wedstrijd ge
houden in het centrum De
Vesten te Aalst. Uit 31 inzen
dingen selekteerde een jury
bestaande uit de redaktie
van Paracelsus (P Be-
mauw, R. Van Geite en M.
Steenhaut) 7 inzendingen
die in aanmerking kwamen
voor een publicatie. Gezien
slechts maximum 5 verha
len konden bekroond wor
den, dienden hiervan enige
inzendingen te sneuvelen.
Uiteindelijk hield de jury
nog 4 verhalen over.
De jury was van oordeel dat
elk van deze 4 verhalen de
nodige kwaliteiten bezat om
in aanmerking te komen
voor een prijs. Daarom wer
den geen eervolle vermel
dingen toegekend en werd
de prijzenpot (10.000 BF)
gedeeld.
De derde prijs ex-aequo
werd toegekend aan Ivo
Van Orshoven uit Deurne
en Guy Didelez uit Merksem
voor respektievelijk «De
Ratten» en «De Sirene», De
ze prijs bedroeg 1000 Bf-.
en een boekenpakket. De
tweede prijs werd toegekend
aan Ludo Noens uit Antwer
pen, omwille van de sublie
me plot, de gedegen docu
mentatie en de interessante
karakters, van zijn verhaal
«Systeem in de Waanzin»
(3000 BFr). De vlotte stijl, de
kernachtige karakterteke
ning, de gedegen plot en het
professionalisme van het
verhaal «Als je tien jaar zal
zijn» zorgden ervoor dat Ed
dy C. Bertin met deze inzen
ding de eerste nationale
prijs voor het kortverhaal,
toegekend door de perio
diek «Paracelsus» in de
wacht sleepte (5000 Bfr.).
Eddy C. Bertin (Gent) is al
lang geen onbekende meer
voor het SF en griezelmin-
nend publiek.
Vermelden we ten slotte nog
dat het eerste nummer van
Paracelsus (bestaande uit de
bekroonde verhalen) nu op
de markt is, en een abonne
ment voor 1986 300 Bfr.
kost. Overigens richt vzw
Clumzy ook een kursus
«Spannende verhalen
schrijven en uitgeven» in.
Meer informatie aangaande
Paracelsus, abonneren en
de cursus kan men krijgen
bij Patrick Bernauw,
Avaanstraat 19, 9440 Erem-
bodegem.
LH
Ket uit Beveren speelt 'Blaffen tegen de maan' van
Dimitri Frenkel Frank en nam meteen deel aan het
provinciaal klasseringstomooi van Oost-Vlaan-
deren. We zagen de opvoering van zondag jl..
Kamer Edelweiss Toneelgroep mocht zich verheu
gen in heel wat belangstelling: ei zo na bakje-vol!
De Beverse toneelgroep leverde een meer dan be
hoorlijke prestatie waarop, zo hopen we, door de
jury een passend aantal puntjes zal worden ge
kleefd.
ivonne Lex, door het Antwerps Stadsbestuur deze week nog aan-
jesteld tot direktrice van de Koninklijke Nederlandse Schouw-
II >urg in opvolging van Dom De Gruyter, is met haar eigen ge-
«Ischap T.I.L. in acht dagen tweemaal te gast in het Waasland.
)p zondag 9 februari speelt het gezelschap in Beveren "De Match'
»an Michel Fermaud en op maandag 17 februari wordt in de Sim
s' fiklase Stadsschouwburg 'De Chinese Nachtegaal' opgevoerd.
De Match' in Beveren
ifcchel Fermaud is de geluk-
ige auteur van Zachtjes met de
puren', een suksesstuk dat in
fe hele wereld gespeejd werd
«i waarvan ook een film ge
werd.
Match' kende in Panjs
evenveel bijval met
Brasseur je weet wel
:ky Ickx1 navigator in Parijs-
kar en Christiane Minaz-
>h Bij het Toneelgezelschap
"inne Lex wordt de rol van
lude Brasseur gespeeld door
Gonnissen, die nog vong
m bewezen heeft als Ré-
>n m Het deksel op de neus1
Georges Geydeau dat hij
ittert in het komediegenre
Haegeman maakt met
voorstelling een opval-
debuut bij T.LL als zijn
vinnige echtge-
jet publiek maakt de match
tussen André en Marie-
e het gaat niet om de
ftopacup, het gaat om hun
süjksgeluk Maar daar heeft
1 heel veel mee te ma
ken! Met een vuurwerk van
spetterende dialogen een
opeenstapeling van gekke si
tuaties een overschakelen
van het heden naar het verle
den van het jonge koppel
wordt er gespeeld tot groot
plezier van het publiek.
Trainer-regisseur bij deze vro
lijke match is Ivonne Lex, die
in het programma-boekje zegt:
"Deze 'Match' is ongekompli-
ceerd maar met dom, charmant
maar niet stroperig, romantisch
maar niet sentimenteel.' Zij
overdrijft niet. Wie houdt van
een plezierig avondje uit, mag
dit met missen-
De Match' van Michel Fer
maud wordt gespeeld in Be
veren in het Gildenhuis om 20
uur op zondag 9 februari.
'De Chinese Nachtegaal' in de
Sint-Niklase Stadsschouwburg
Dit sprookje vertelt het won
derbaarlijke verhaal van een
lief keukenmeisje en een leuke
koksjongen. In opdracht van de
valse hofmaarschalk moeten zij
op zoek gaan naar de nachte
gaal achter de Drakenbergen.
Deze nachtegaal zingt zo mooi
dat de keizer hem in zijn paleis
wil hebben. Maar de tocht van
het keukenmeisje 'Ho Sien Goe'
en de koksjongen Tsjoe Koen
Lai' is gevaarlijk en verloopt
heel spannend
De hofinaarschaik hoopt dat de
twee met zullen terugkeren,
zodat de keizer zelf op zoek zal
willen gaan naar de nachte
gaal Dat moment wil de hof
maarschalk afwachten om zelf
keizer te kunnen wordea Ge
lukkig 'en dank zij de hulp en
de aktieve medewerking van
de jeugdige toeschouwers' zal
het allemaal heel anders ver
lopen dan de hofinaarschaik
gedacht heeft
Er wordt gespeeld in prachtige
kostuums, er wordt gedanst en
er zijn een heleboel hele mooie
liedjes m het stuk.
De Chinese Nachtegaal' is een
toneelbewerking van Johan
Rouffaer met muziek van Paul
Lefebvre in een regie van Jo
han Rouffaer. Akteurs zijn:
Maureen de la Rambelje, Ma
rijke Bleukx, Chris Roelandt,
Joris Jespers, Paul Dom en Jo
han Rouffaer zelf
De Chinese Nachtegaal' wordt
opgevoerd in de Sint-Niklase
Stadsschouwburg op maandag
17 februan om 13.30 uur.
L.
Een zeer gunstige
betekent immers een groter
stukje van de subsidietaart en
dat is altijd meegenomen. Te
meer omdat de klassering telt'
voor vier opeenvolgende sei-
zoentjes.
'Blaffen tegen de maan' is geen
gemakkelijker opgave. Voor
regisseur Maurits Apers werd
het af en toe 'zoeken naar1 de
goede plaatsingen, (vooral in de
bar) - Max - rugzaal-spel- mas
keren' In het bijzonder de ta-
Zaterdag 8 februari in Honky Tonk -
Aanvang 21 u.
Geboren in Detroit, Michigan op 23 maart 1938
startte Dave Pike zijn muziekstudies al op ze
venjarige leeftijd. Amper elf speelde hij met het
Detroit Junior Symphony Orchestra en een jaar
later vormde hij een eigen combo waarin hij
zowel drums, piano als zang voor zijn reke
ning nam. Via het theater, waar hij zowel als
^akteur, buikspreker, pantomimist en muzikant
aan de bak kwam, kwam hij terecht in diverse
jazzgroepen en reisde als vibrafonist, op veer
tienjarige leeftijd, de Westkust af met zowel big
bands als roch'n roll-formaties. In 1956 stichtte
hij een eigen band, «Jazz Couriers» en datzelf
de jaar leverde hem een eerste plaat op. In
Hollywood had hij diverse bands onder zijn
leiding vooraleer de stap te zetten naar New
York City in 1959 om vervolgens aan te sluiten
bij het Herbie Mann Sextet in 1961. In de
daaropvolgende jaren verleende hij zijn mede
werking aan een hele rits plaatopnamen met
artiesten als o.a. Chick Corea, Clark Terry,
Kenny Burrell, Herbie Hancock, Tommy Fla
nagan, Willi Bobo, Joan Baez en nog vele
anderen. Hij verbet het Mann-sextet in 1965 en
sloot aan bij het nieuwe Elvin Jones Trio met
Wilbur Ware aan de bass. Tegelijkertijd trad
hij nog op met verschillende andere formaties
en in 1966 maakte hij een overstapje naar
Europa, goed voor televisie- en radio-optre
dens, koncerten, klub- en jazzfestivals.
In 1967 stichtte hij zijn eigen «Dave Pike Set»
waarmee hij rondtrok in Duitsland, Frankrijk,
Zwitserland, Nederland, België, Oostenrijk, Po
len, Joegoslavië, Hongarije, Skandinavië, Zuid
en Centraal-Amerika en zowel koncerten, tv- en
radio-optredens als festivals opluisterde waar
van we vooral het Berlin- en Neuwport Jazz
Festival onthouden. Terug in Europa trad hij
op met o.a. Stan Getz, Johnny Griffen, Tony
Scott, Jimmy Smith en Albert Mangelsdorf en
weer volgde een respektabel aantal plaatopna
men met de meest gereputeerde namen.
In 1973 trok hij terug naar de States en werke
er met Nelson Riddle en het Paramount Studio
Symphony Orchestra, Buddy De Franco en de
big band van Ray Anthony.
Bezetting: Dave Pike (USA, vibrafoon), Michel
Herr (piano), Jan De Haas (drums), Jean-Louis
Rossinfosse (bas).
fereeltjes in de bar vonden niet
de gewenste sfeer en diep
gang. We geloven niet dat Max
en soortgenoten in een bijna-
derderangscafé (is geen bar)
hun magie tune komen zoeken
of dat Laura-typetjes hun
rood/zwart komen exposeren in
een zo koude, kille dagver-
lichte kroeg.
Max, met de sax, woog voor
akteur Chris Smet duidelijk te
zwaar Hoe knap het ook mag
overkomen dat hij de sax zelf
bespeelde, toch zou precies dat
feit afbreuk doen aan het imago
van de doorwinterde bar- of
klubmuzikant. De te vake her
halingen van dezelfde melo
dietjes 'met dezelfde foutjes'
zouden hun doel missen.
Walter Cools zagen we als Wil-
he, de worstelaar. Een brave
vertolking binnen een al even
(te) braaf afgelijnd personage-
tekening, beheerst (dat we) en
geloofwaardig gebracht
Wim De Schepper nam 'de
oude Alkazaar' voor zijn reke
ning Een moeilijke partij die,
enkele teksthapenngen niet te
na gesproken, met glans op de
planken werd gezet.
Ronny Smet schitterde als Wolf
Alkazaar Hij wist de passende
nuanceringen in tekst en stern-
kleur zeer goed aan te geven
en hield binnen een goed uit
gebalanceerde bewe
gingstechniek een meer dan
stevige greep op het spelge-
beuren. Een ideale Wolf.
Bijzonder gevoelsgeladen en
met een sterke mimiek gaf
Marjan De Munck Kundig en
suksesvol gestalte aan Laura.
Kaat De Schepper mag met
fierheid terugblikken op een
vlot evoluerende, duidelijk
aanspelende (spijts wat aarze
lende start) en sterk gety
peerde Lede de zwaan.
Wilfried Van de Velde, deed
het allemaal netjes, precies, met
uizet, maar werd door de re
gie, naar ons gevoel in een on
juiste typering geschoven (ook
kledij). Het bleef moeilijk om in
dit soort 'dandy' de grote
Meester Justus Blaak te her
kennen (om het even waar de
Meester meester in was!).
Achter de scherman waren
Annemie Lippeveld Paul Van
der Meulen en Roland De Block
aktief als resp. teksthulp, to
neelmeester en voor de rekwi
sieten
Voor de grime tekende Ray
mond De Roeck Kleding viel
onder de verantwoordelijkheid
van Godelieve Van Rumst en
voor de belichting zorgden Ju-
hen Waegeman, Paul De Muck
Geluid: Willy De Jonghe.
Dekor-ontwerp (weinig sfeer
bepalend): Luc Leundon. De-
korrealisatie kwam er dank zij
Paul Van Leuvenhage, Gilbert
Seghers, Paul De Meersman,
Rita Van Royen, Herman Wae-
terschoot en Bob Hermans
Alles samen een zeer goede
produktie van Ket die onge
twijfeld een zeer behoorlijke
klassering zal halen 'Blaffen te
gen de maan' kan, mits meer
uitdieping van de karakters,
mits meer kontrast, met vooral
meer sfeer (uitgekiende be
lichting en juister dekorbeeld)
zeker hogere toppen scheren.
Het zou wel eens kunnen dat
Ket 'de kans' tot de hoogste top
heeft laten hggea Er wordt nog
tegen de maan geblaft op vrij
dag 7 februari te 20 u. in de
feestzaal Parochiecentrum te
Beveren.
(w.d.g.)
Aalst. Schepen 'Borms, juryvoorzitter De Cuyper en de laureaten van de wedstrijd
beeldende kunst, (a)
