Wat koopt u
nog voor 23 F
JUUL DE NEEF MIJN OORLOGSDAGBOEK
Sprookjes van Koningin Fabiola tema van bloemencorso van Sint-Gillis-Dendermonde
de overspelige
Handelscentrum
Sint-Gillis Dendermonde
reikte prijzen uit
Een ongeval kan ook
in de kelder gebeuren
De Voorpost - 28.2.1986 - 13
LEBBEKENAAR DIEPT OORLOGSHERINNERINGEN OP (2)
Dat Lebbekenaar Juul De Neef, als soldaat van het 7de
smaldeel van de 3de groep van het 3de Luchtmacht, zijn
belevenissen tijdens de meidagen van 1940 aan een
dagboek toevertrouwde, kon u reeds vorige week in dit
blad lezen.
Ter herinnering: op 10 mei, begin van de Tweede
Wereldoorlog voor ons Belgen, bevond Juul De Neef zich
op het vliegveld van Evere. Duitse bombardementen van
het vliegveld en van de stad, verplichtten zijn eenheid de
kazerne te verlaten. Op de motor, een Sarolea, type
"course", bereikt de Lebbekenaar diezelfde dag nog
Lonzée, een dorpje in de buurt van Gembloux. Ook 's
anderendaags, zaterdag 11 mei 1940, bivakkeert Juul De
Neef in Lonzée.
Wat hem in de dagen die volgden overkwam, leest u in
deze bijdrage. Vermelden we eerst nog even dat we Juul
De Neefs oorspronkelijke dagboeknotities vetjes lieten
drukken. De extra-informatie die hij ons tijdens een
recente babbel toevertrouwde, wordt in normale karakters
weergegeven.
Zondag 12 mei 1940. Pinksteren.
Om 8 uur opgestaan en me dan klaargemaakt en
naar de hoogmis gegaan. Maar na de preek begonnen
ze In de omtrek zo te schieten en te bombarderen, dat
ik van schrik dlrekt naar buiten ging.
Toen heb ik daar mijn eerste luchtgevecht gezien
boven het vliegveld van Lonzée, tussen een Duitse
"Domler" en een Franse "Morane". Ten langen laatste
werd het Duitse vliegtuig neergeschoten. Ze hebben
de vijf leden van de bemanning gevangen genomen
en al de munitie en de mitrailleurs uit het vliegtuig
genomen. We hebben die machinegeweren nog be
houden tot In Frankrijk.
Toen ik mijn diensttijd vervulde had ik me als kandidaat
wapenmaker aangeboden en ik heb daartoe een kursus
gevolgd op de Nationale Schietbaan in Brussel. Nadien
mocht ik in de vliegtuigen machinegeweren installeren. In
Lonzée kreeg ik dan ook de opdracht de machinegeweren
in de gelande "Domier" te ontmantelen. De mitrailleurs
waren voorzien van trommels waarin de munitie zat. Onze
machinegeweren waren uitgerust met kogelbanden.
In de namiddag zijn we vertrokken naar Fosse. Daar
was een klein landlngsveld gemaakt neven een bosje,
waar een vijftal Franse jachtvliegtuigen verborgen
waren. We hadden daar goed slapen In de schuur van
een groot pachthof. De vrouw was nog van onze
streek. Tegen de avond ben Ik een dorp of drie verder
achter brood gereden.
Was ik toen een vijftal kilometer verder gereden, ik was
in Duitse handen gevallen. Zo dicht waren ze ons toen al
genaderd. Let wel, dat alles heb ik achteraf vernomen.
Ons dan nog eens goed gedaan en ons dan afge
kapt op het stro. Ik voor mijn part heb die nacht goed
geslapen.
Maandag 13 mei 1940
Terug uit Fosse vertrokken naar Pléton. Uit vrees de
grote baan te nemen reed Ik langs kronkelende en
smalle wegeltjes, waar geloof Ik, nog nooit een auto
geweest was, naar Charleroi. Om minder opgemerkt te
worden door de vliegers.
Die dag hadden we een goede leidsman In de persoon
van luitenant Lippens, zoon van de gewezen minister.
Hij reed altijd aan het hoofd van de kolonne en was
altijd op tijd als de mannen moesten verwittigd worden
om dekking te zoeken In gracht of kant, wanneer er
vliegers boven waren. Toen we In Charleroi binnen
kwamen was het wederom hetzelfde. Almeteen
scheerden er acht vliegtuigen boven de straat en
begonnen te mitrailleren. Alleman zo rap als de wind
tegen de hulzen gaan staan of liggen. Ze hebben ons
daar nogal vlug met rust gelaten.
We maakten ons daar ook zo vlug mogelijk uit de
voeten en zijn verder zonder ongemakken tot In Pléton
gekomen.
Daar gekomen eerst en vooral de vergaarbak van de
motor gevuld. We waren nog niet goed daar of Ik kreeg
terug al orders om weer te keren naar Fosse. Om de
jongens die achtergebleven waren te verwittigen dat
men ze zo spoedig mogelijk zou komen halen. Toen Ik
terug reed had Ik juist een groot bombardement op de
steenweg. Tegen Spy.
Ik reed op de baan toen er Ineens vliegers van boven
het bos de steenweg overstaken. Ik zo vlug Ik kon
motor tegen een boom gesmeten en de beek Inl
Ze mitrailleerden; enkele kogels spetterden tegen de
betonbaan. Toen alles weer rustig was stond Ik op,
mijn motor lag nog naast de boom, de benzlnebak was
half leeggelopen. Ik zegge hem aan de gang en reed
verder. Doch een goede kilometer verder waren de
vliegers er terug en ze begonnen de baan te bombar
deren. Er kwam juist een kleine Cltroön aangereden
-je kent ze wel, een van die vroegere types, met het
reservewiel achteraan; het model bleef jaren behouden -
Ik had hem goed In 't zicht toen Ik zag dat er een heer
en een dame uitsprongen en naar de zijkant van de
baan liepen. Doch almeteen sloeg er een bom vlak bij
hen In en trof hen belden.
Toen alles voorbij was, zag ik dat belden overleden
waren. De vrouw had een wonde aan de bulk en de
man een gat In zijn hoofd.
Ik ben dan verdergereden naar Fosse. Ik heb dan
onderweg nog een staart van een bom meegenomen,
om de kameraden eens te tonen hoe die eruit zagen.
De staart was net de staart van een pijl en was vervaardigd
uit bruut gegoten aluminium.
Verderop werd Ik een paar maal opgehouden door de
Fransen.
Ze kontroleerden de papieren zorgvuldig, omdat er op dat
moment parachutisten gesignaleerd waren.
Dinsdag 14 mei 1940
De gehele dag In Fosse gewerkt op de autobaan. De
Engelsen trokken allemaal al weg met hun tanks en
kanonnen. De Duitsers waren al op een tiental kilome
ter daarvandaan.
Ik kreeg orders om naar het dorp te rijden en daar te
zien of we bij de Fransen geen autobus konden
krijgen om ons tot Charleroi te brengen. Doch toen Ik
gereed stond om te vertrekken, kwam de autobus er
Juist aan. Alleman er seffens In en dan begon voor ons
de reis naar Aalter. We zijn te Fosse om 17u30
vertrokken en woensdag 15 mei te Aalter aangekomen
om 4 u In de morgen.
Die afstand werd hoofdzakelijk langs binnenwegen afge-
Woensdag 15 mei 1940
Toen Ik In Aalter van de motor stapte, viel Ik op de
grond. Alzo was Ik uitgeput. Met enkele mannen naar
een bijgelegen schuur getrokken en er gegeten, en
dan geslapen tot 5 u In de namiddag.
Dan naar de Grote Markt gereden waar Ik de man
schappen moest vervoegen. Daar dan ook weer ge
slapen.
Donderdag 16 mei 1940
Dienst gedaan met de motor voor de état-major.
Specialisten - zo noemden wij de mannen die aan de
vliegtuigen werkten - weggevoerd naar het vllegpleln.
Ik moest toen de ene keer met de auto rijden, de andere
keer met de motor. Tijdens de mobilisatie reed ik elke
middag van Evere naar Bevekom, met het eten.
Vrijdag 17 mei 1940
We lagervnog op onze strozak toen we rond 8 u In de
morgen een geweldig gedonder hoorden. Ik vliegens
vlug gereed en de kelder In - we sliepen daar toen in
een burgerhuis - Toen alles voorbij was, hoorden we
zeggen dat het vllegpleln gebombardeerd was. Ik met
de motor er naartoe en ja, er stonden nog verscheide
ne vliegtuigen te branden.
Zo goed en zo kwaad het ging reed Ik het plein op.
Overal waren er putten van Ingeslagen bommen. De
ene naast de andere. Toen Ik aan de vliegtuigen kwam,
zag Ik daar een slachtoffer liggen: een sergeant,
geheel In stukken gereten. De jongen was de berm
afgelopen waar hij met enkele mannen een mitrailleur
bediende, om dekking te zoeken. Doch een bom sloeg
vlakbij hem In.
Ook In de kazerne van de gendarmen die niet ver van
het vliegtuig stond, waren er bommen gevallen en twee
slachtoffers te betreuren.
Het was nog geen 11 u of heel onze boel was daar al
Ingepakt en wij de baan op. We hebben dan nog op de
grote steenweg gestaan tot 3 u. Vanwaar we dan
vertrokken zijn naar Frankrijk. Al over leper, Poperln-
ge. Onderweg, waar het kon, sigaretten gekocht voor
de mannen. Even voor Hazebrouck - toen zaten we al
in Noord-Frankrijk - had Ik panne aan de "manette van
de gaz" van mijn motor. Ik wenkte de mannen van de
laatste auto, doch deze deden of ze het niet merkten en
reden maar door.
Lebbeke. Jules De Neef kan heel wat verhalen uit de
oorlog vertellen (G. Breckx)
ledereen was toen in een verschrikkelijke haast. Er was
dan ook geen sprake van te zeggen: Jongens, stop eens
even. Op de wegen heerste trouwens de meest komplete
chaos... Belgische vluchtelingen die via de meest verschil
lende transportmiddelen hun heil in Frankrijk zochten, in
de gracht terecht gekomen waren, bij aanrijdingen betrok
ken waren. Hopeloze wenende mensen... Sommigen
boden veel geld voor wat benzine, maar die hadden we
zelf nodig.
Een hele tijd heb Ik dan gereden met de kabel van de
manette In mijn hand. Ik moest echter afstappen. Ik zo
vlug mogelijk hersteld -ik. wilde mijn kolonne niet
kwijtraken- reken een half'uur verlet en tot mijn
grootste verbazing zag Ik toen dat mijn benzinereser
voir bijna leeg was. Ik was er niet geren bij.
Vlug gestart, zoveel Ik geven kon: 70, 80, 90 km/u. Aan
de splitsing van een baan moest Ik steeds vragen
langswaar de kolonne gereden was. Eindelijk had Ik
de mannen te stekken. Ik reed ze met veel brio voorbij
en: Haiti Stoppen mannen. Essence!
Ik wist niet meer waar we ons precies bevonden. Eén
zaak was zeker: we reden altijd dieper en dieper
Frankrijk binnen.
Pierre Van Rossem
(wordt vervolgd)
Wie is kandidaat voor titel van achttiende Bloemenprinses
Het jaar Is nog pas goed op gang geschoten of in Sint-Gillis
Dendermonde wordt al gewerkt aan de 36e Bloemencorso
die volgens aloude traditie tijdens het eerste weekend van
september door de straten van de Dendermondse deelge
meente zal trekken.
Het Gemeentelijk Komitee gaan en dat het algemeen tema
voor Lichamelijke Opvoeding, zal zijn: «de sprookjes van Ko-
Sport en Ontspanning dat deze ningin Fabiola». Daarmee
manifestatie, evenals de verkie- brengt de stad Dendermonde
zing van de bloemenprinses or- een dubbele eer aan de konin-
ganizeert, heeft al enkele ver- gin, want ook de Jonge Ekono-
gaderingen besteed aan deze mische Kamer besteed aan de-
gebeurtenis. Op de jongste bij- ze sprookjes aandacht en wil ze
eenkomst van het komitee werd door kinderen laten uitbeelden
besloten dat de Bloemencorso op de Grote Markt,
op zondag 7 september zal uit- Tijdens de vergadering werd
ook aangedrongen op een ex
tra inzet van de komiteeleden
om deze nieuwe uitgave tot een
sukses te maken. De kosten om
de bloemencorso te laten uit
gaan nemen van jaar tot jaar
toe en het komitee moet zich
dan ook flink wat financiële
inspanningen getroosten om
het allemaal mogelijk te ma
ken. Men is er zich van bewust
dat men alleen publiek kan
warm maken voor deze mani
festatie wanneer die hoog
staand en af is. Er wordt dus
nog geen punt geplaatst achter
de bloemencorso van Sint-Gil-
lis, ook al heeft die idee een
korte tijd geleefd en werd ze
meer dan eens als een gerucht
verspreid. Het komitee wijst er
toch op dat deze 38e uitgave
wel eens de allerlaatste zou
kunnen worden wanneer er
niet plots een sterke finan
ciële ruggesteun komt. Het
wegvaUen van deze bloemen
corso zou betreurenswaardig
zijn. Het is en blijft toch een
uiting van de grote kunstzinnig
heid en vaardigheid van de
Sint-Gillisse wagenbouwers die
echte specialisten ter zake zijn
geworden en zelfs in gereno-
meerde corso's aan de kust met
de eerste plaatsen gaan lopen.
De 36e uitgave komt er dus in
elk geval en de wagenbouwers
kunnen nu op zoek gaan naar
de sprookjes van koningin Fa
biola om daaruit de nodige in
spiratie te distilleren die hen
moet mogelijk maken een
mooie wagen te bouwen. De
kans is groot dat deze corso de
allermooiste wordt van de hele
reeks en misschien krijgt het
komitee op die wijze een nieu
we armslag.
Misschien vinden de onbaat
zuchtige organizatoren en na
tuurlijk ook de bouwers van de
bloemenwagens die door de
jaren heen een erezaak hebben
gemaakt van hun wonder
mooie corso op die wijze de
nodige morele en financiële
steun die zo nodig is.
Een nieuwe bloemenprinses
Wie bloemencorso zegt, heeft
natuurlijk ook gedacht aan een
bloemenprinses, want beiden
zijn onafscheidelijk aan elkaar
verbonden. Vorig, jaar werd
Mariëlla Dauwe uit de eigen
gemeente verkozen tot zeven
tiende bloemenprinses en op
zaterdag 24 mei wordt uitgeke
ken naar een waardige op
volgster. Voor de deelneem-
Ongevallen kunnen zich overal voordoen. Als het ware ligt
er achter elke hoekje, op elke plaats een reële kans om
zich aan een of ander ding te kwetsen.
Ook de kelder is dus geen veilige ruimte. In vele gevallen
zelfs een zeer onveilige ruimte. De kelder is vaak een
donkere ruimte die alles behalve op veiligheid berekend is.
Zo moet de kelderdeur bestendig op slot worden gedaan
zodat kleine kinderen er niet zomaar binnen kunnen. Het is
ook noodzakelijk dat de sleutel veilig wordt weggeborgen,
anders heeft de eerste maatregel weinig of geen zin. De
keldertrap moet veilig zijn. Ook voor de volwassenen. Een
trapleuning is geen overbodige lukse. Men moet de kelder
en de toegang tot de kelderruimte voorzien van een
degelijke verlichting. Best is dat men achter de deur nog
een platform voorziet en men pas daarna aan de trap komt.
De kelderdeur moet ook naar buiten toe opendraaien en de
deurkruk moet in vertikale en opwaartse stand staan. Dat
zijn allemaal dingen waarmee men rekening moet houden
en die bijdragen tot een grotere veiligheid.
sters wordt deze dag weer iets
uitzonderlijks.
Pakte men vorig jaar uit met
een café-chantant voor de ver
kiezingsronde van de namid
dag, dan stapt men daar nu van
af om terug te keren naar de
oude formule, die wil dat het
namiddaggedeelte zich afspeelt
in de feestzaal van het Kultu-
reel Centrum aan de Wegge
voerdenstraat te Sint-GilSs.
Daar heeft dan een eerste ron
de plaats in een meer besloten
kring. Juryleden, leden van het
organizerend komitee en de
naaste supporters zeg maar
de ouders van de kandidaten
zijn dan aanwezig op dat
gedeelte. Na de eerste verkie
zingsronde volgt dan een twee
de ronde die wordt bijgewoond
door het grote publiek en zal
plaatsvinden tijdens de nacht
van de bloemenprinses die zijn
beloop krijgt in het Gildenhuis
in de Otterstraat te Sint-Gillis.
Wat de deelname betreft: de
verkiezing staat open voor alle
jonge meisjes uit het Vlaamse
land vanaf de leeftijd van 16
jaar. Naast de bloemenprinses
worden ook nog twee hofda
mes verkozen, terwijl de overi
ge kandidaten worden weer
houden als hostessen bij de 36e
Bloemencorso. Wie jong,
sportief is en belangstelling
heeft, kan vanaf nu al kontakt
opnemen met het Gemeentelijk
Komitee voor Lichamelijke
Opvoeding, Sport en Ontspan
ning, Weggevoerdenstraat 48 te
9330 Sint-Gillis Dendermonde
of telefonisch op het nummer
052-21.29.64.
Naast de traditionele prijzenta-
fel, eigen aan de bloemenprin-
sesverkiezing te Sint-Gillis
Dendermonde, zijn ei ook nog
een aantal speciale prijzen,
zoals de prijs van het publiek,
de perstrofee, de prijs van de
vriendschap aan de verkiezing
verbonden. Het aantal kandi
daten voor deze verkiezing is
net zoals in het verleden be
perkt. Let wel. het gaat niet om
een miss-verkiezing, maar om
een verkiezing van een bloe
menprinses van wie wordt ver
wacht dat ze de bloemen in al tegenwoordigen. Schoonheid,
hun pracht en praal, in hun taalvaardigheid, frisheid,
eenvoud en sierlijkheid, vriendelijkheid zijn ook de
schoonheid en verscheiden- voornaamste eisen, kortom
heid en de bloemensierkunst men zoekt net als in het verle-
die in Sint-Gillis Dendermonde den een prinses in de ware zin
zo welig tiert, waardig kan ver- van het woord.
Nieuw nummer bij uw dagbladverkoper
Zaterdag werden door de voorzitter van het Handelscentrum van Sint-Gillis Dendermonde,
de heer Van Landuyt, de prijzen van de eindejaarsaktie uitgereikt. Mevrouw Van Beveren-
Dc Wolf uit de Hullekensstraat 117 te Sint-Gillis kreeg de hoofdprijs en was daar uitermate
tevreden mee.
De overhandiging gebeurde in het bijzijn van heel wat van de organizatoren tijdens een echt
gezellig feestje, (foto's vh)
