Thrillen met
«Een spin weeft haar web» in Lebbeke
De onnodige reis van Tante Jutta
naar Wieze
Moniek
Verhavert
amper veertig en
reeds in het zilver
m *0hw l i l m. M
Een doodskopvlinder
bij toneelkring
«'T Is lever die ons
Leydt» Wichelen
48 - 7.3.1986 - De Voorpost
Een geslaagde "Poging"
We hebben ons vorige zaterdagavond in hoge mate geërgerd. In het geheel niet omdat de (Samuel Mayer), Marita
Lebbeekse (toneel)"Groep" Pogen - beklemtoont deze nieuwe naamgeving een andere Goedgezelschap (Eleonore
aanpak, of werd hij eerder toevallig gekozen? - van de thriller "Een spin weeft baar web" Bacxter), Freddy De Ridder
een miskleun maakte, maar gewoon omdat wat een genietbaar avondje toneel moest (Fred Muller), Jean-Pierre
worden, ingevolge de oerdomme, provocerende reakties van een paar onnozele kl... Van Alfaene (Peter Kelber)
onder het publiek - mensen die er beter zouden aan doen bij de toog hun flauwe moppen en Luc Van Trappen (Victor
en bemerkingen te debiteren; daar zouden ze misschien nog geapprecieerd worden - Francken),
grotendeels beheerst werd door ergernis. Geven we één speciale
pluim dan sturen we die
Doodjammer eigenlijk, werkt. Zelfs de kleinste de- Het kwam van binnenin. En toch JohanUvin toe, aan wie
want met "Een spin weeft tails - vallende vruchten in zo hoort het. het niet te merken was dat
haar web", een thriller van de jungle - werden niet Slordigheden als het pro- hij pas op 17 februari j.l. de
de hand van Roger Thoe- over het hoofd gezien. Het duceren van een verschrik- cast kwam vervoegen, om-
len, bevestigde Pogen de op-
waartse trend die haar pres- I
taties de jongste jaren ken- H
merkt. Wie er trouwens in
slaagt, vandaag de dag, ver-
wend als we zijn door tech- I
nische hoogstandjes van
film en televisie, het publiek
via een theaterproduktie aan jSUkt, r 9*tmi
het thrillen te brengen, ver-
dient alle lof--'mm''-. &ÊnS^ M
Geslaagd over de hele 1 IHlr X B' V B§
Al bij al vertrekt "Een spin ^^^BBg|:^r Jgzgm: ^^"■j gjfcj
weeft haar web" van een vrij
eenvoudig gegeven: een m i
vliegtuig is neergestort in de r
jungle van Midden-Ameri-
ka. Wat hierop volgt is de JhL__
kombinatie van rampen-
films- en tien kleine negert- |^Bl 1 B^^Bc LjB
jes-toestanden. Déja-vu dus? m
Inderdaad, maar dankzij ■HSBOb BB
bewerker-regisseur Guido
Klinck, die niet alleen aan-
dacht besteedde aan de lou-
ter visuele en auditieve as-
pekten, maar - leek ons
flink wat energie gestopt
heeft in de tekening van de
diverse personages, er bo- kan sommigen misschien kelijke u-klank en het één- dat de oorspronkelijke ak-
vendien voor zorgend dat als te overvloedige aandacht klankig uitspreken van teur Luc Van der Trappen
elk van de vijf taferelen aan het detail overkomen, tweeklanken zien we dan om gezondheidsredenen
naar een klimax toeliep, viel maar o.i. typeert het de zorg graag over het hoofd. Ver- moest afhaken
"Een spin weeft haar web" en de nauwgezetheid van de mits we op de bühne geen Het dekor - sfeerschep-
best te appreciëren. Een be- aanpak, die de gehele pro- marionetten zien, maar pend eh knap gekonci-
perkt gefilosofeer o.a. om- duktie kenmerken. mensen van vlees en bloed, pieerd, vooral wanneer men
trent geloof en liefde, viel Ook aan de akteerpresta- Verklappen we nu iets? rekening houdt met het feit
geenszins uit de toon (in- ties leek ons bijzondere aan- Op de scène zagen we Jo- dat de scèneoppervlakte in
tegendeel) en de mooie pik- dacht besteed. Je kan van ban Uvin (Roger Pinxten), zaal Corso eerder krap te
turaal-symbolische slotscè- amateurs geenszins de per- Francois Ringoot (Tom Ter- noemen is - werd uitge-
ne, bevestigde de tijdens de fektie verwachten - die za- sen), Moniek Verhavert (Ro- voerd door Willy Annaert,
gehele duur van het stuk gen we ook niet - maar toch se Mortier), Ida Breyssens Benoit en Mare Huyck,
uitstekende scène-bezetting, viel de gehele cast op door (Nataly lander), Roger Van Frans Luypaert, Bart en Ro-
Aan de produktie van dit het leveren van doorvoelde, Schoor (Bernard Hunter), ger Van den Bergh, Pierre
stuk werd dus duidelijk ge- levensechte akteerprestaties. Erwin De Keersmaecker Verschelden en Eddy Ver-
vaeck. De grime - op de
achterste rijen niet te mer
ken; het licht scheen ons op
bepaalde momenten wat te
zwak was van de hand
van schoonheidssalon "Ri
ta" uit Lebbeke; de belichting
werd verzorgd door Fran
cois Van Puyvelde en Bart
Van den Bergh, het geluids-
dekor was van Gary De
Swaef. Arlette Verhavert
fungeerde als teksthulp, Ri
ta Ost als repetitor.
En willen we Pogen toch
enige kritiek toesturen, dan
vragen we ons af waarom
bij toestanden als deze welke
zich vorige zaterdagavond
manifesteerden en waar
over we het in onze inlei
ding hadden, niet opgetre
den wordt. Een zaal verant
woordelijke lijkt ons meer
dan een noodzaak. "Een
spin weeft haar web" wordt
nog opgevoerd op zaterdag
8, zondag 9 en maandag 10
maart, telkens te 20 uur in
Zaal Corso te Lebbeko.
Pierre Van Rossem
Lebbeke. Pogen had een spin een web laten weven (G. Breckx).
Lebbeke. Hoe geraak je uit een uitzichtloze situatie? Dat is de hamvraag (G. Breckx).
Naar onze mening had de Koninklijke Rederijkerskamer H.H. Salvator uit Wieze er beter pracht van een satire op de
aan gedaan «Tante Jutta», een klucht van Max Reimann en Otto Schwartz, onberoerd te kluchten van dit soort te ma-
laten onder het stof van de hoge leeftijd en de onbenulligheid. ken. Ook die kans werd niet
Toch was ze er, vorig weekend, «Tante Jutta uit Calcutta», net als ze meer dan vijftig jaar aangegrepen,
geleden ook al haar verschijning in Lebbeke maakte, toen de in 1935 debuterende Verleenden hun medewer-
Toneelkring «Pogen» dit stuk op z*n palmares schreef.
«Tante Jutta» werd vorige aktrices die hun teksten wel Daaraan moet op geregelde
week in Wieze door de over- debiteerden, maar die we te- tijdstippen worden gedaan,
grote meerderheid van het voren al duidelijk in betere Maar dan liefst via produk-
publiek op een geweldig ap- doen zagen. Behalve één de- ties waarin de meerderheid
plau8 onthaald. De massa butant natuurlijk, maar van de betrokkenen zelf ge-
houdt er blijkbaar van een evenmin hij klom boven het loven. En dat leek ons bij
avond lang naar onze Jutta-peil. Eerlijk gezegd, deze opgewarmde «Tante
mening al te lang, hoewel in dit seizoen waarin de St.- Jutta» niet het geval,
regisseur Jo Van den Brul- Jorisgilde zich tot rederij- Had men trouwens van Jutta
le blijkbaar reeds flink de kerskamer zag promove- een dolle klucht gemaakt,
hakbijl gehanteerd had ren, leverden de Wieze- en niet een mislukte kome-
gekonfronteerd te worden naars eerder matte presta- die, de bijval was o.i. nog
met van a tot z voorspelbare ties. Er werd duidelijk ge- groter geweest. Ons leek het
situaties, oubollige toestan- mikt op mak keimij k, goed- dan ook dat er op bepaalde
den, een dekor dat geens- koop sukses. momenten te weinig gechar-
zins van frisheid en inventi- Klantenbinding, horen we geerd werd. Van deze «Tan-
viteit getuigde en akteurs en iemand beweren. Akkoord, te Jutta» was immers een
king: Paul Moens, Hendrik
Wijnendaele, Mieke Van
Ze Moniek Verhavert is de rmam is een prille
veertiger en toch heeft ze er al vijfentwintig jaar
toneelaktiviteit opzitten. Amper zestien was ze, toen ze
in "Boeven en Madeliefjes", in de rol van een pensio
naatsmeisje, voor het eerst op de bühne stapte en zich
als zoveelste ent van de Verhavert-stam - en die
struik stond synoniem voor Lebbeeks toneel - meteen
sterk manifesteerde.
Vorige week was ze in "Een spin weeft haar web", de
jongste Pogen-produktie, opnieuw van de partij. Een
kwarteeuw toneelaktiviteit in een notedop.
Traditie
'Togen" is van bij zijn ontstaan in 1935 altijd een
"familiezaak" geweest. Inderdaad, geeft Moniek Ver
havert toe, de Verhavert-en - vader, nonkel Jan en
nog anderen - waren bij de oprichting van Pogen
betrokken. De toneelkring ontstond overigens toen
een aantal leden van de zangvereniging liever aan
toneel gingen doen.
Het verwonderde dan ook niemand dat de "ouderen",
toen him kinderen rijp genoeg waren, deze de bühne
opstuurden. Jong geleerd is immers oud gedaan.
Wanneer je dus Verhavert heette, kwam je eigenlijk
automatisch in de Pogen-schoot terecht. Zo stonden op
een bepaald moment niet minder «ian acht Verhavert-
en - Roos, Arlette, Fons, Jan, Luc, Moniek, Willy en
Robert - op de programmabrochure vermeld. Mo
menteel is die inbreng beperkt tot twee (Moniek en
Arlette), hoewel de "aangetrouwde" familieleden zich
evenmin onbetuigd laten.
Of ze nu zestien niet te jong vond om al voor het
voetlicht te staan? Neen, antwoordt ze beslist. Een
meisje van zestien kan je zonder enig probleem op de
scène twintig maken. Met een jongen van dezelfde
leeftijd gaat dat minder makkelijk. Daarnaast had ik
toen a.h.w. geen keuze: het was immers een traditie
die je moest respekteren. De eerste kennismaking
met het toneel viel me overigens bijzonder goed mee.
Het akteren beviel me meteen. Bevalt me trouwens
nog altijd in dezelfde mate. De sfeer rond een pro
duktie, het repeteren - een gehele winter die je
daaraan besteedt de verstandhouding die je op
bouwt met de kollega's, de opvoeringen zelf en het
applaus, zijn toch ervaringen die je als mens enorm
verrijken?
Diverse regisseurs met elk een eigen
aanpak
In de voorbije kwarteeuw maakte Moniek Verhavert
- eigenlijk een "grensgeval", want ze bewoont als
getogen Lebbeekse, het grensgebied tussen Lebbeke
en Buggenhout vanzelfsprekend kennis met diver
se regisseurs. Moniek Verhavert: Allereerst heb ik
gewerkt met Fons Derre (KVS), achteraf met iemand
uit Moorsel wiens naam me niet te binnen schiet, met
Jan Verhavert en ook met Luc Verhavert, Roos
Verhavert, Vermiert, Francine De Bolle en nu met
Guido Klinck.
De eerste regisseur met wie je werkt, maakt - dat kan
niet anders - een grote indruk op je. Dat deed Fons
Derre dus ook. Derre was bovendien iemand die
nooit één scheef woord tot zijn akteurs richtte. "Mo-
Lebbeke. Monique Verhavert, een zilveren jubileum
op de planken (G. Breckx).
Lebbeke. Pas zestien en voor het eerst op de planken.
Een deugddoende ervaring, zegt Monique (G. Breckx).
niekske, zou d'es nie probèère van da zoeë te doen?,
vroeg hij dan soms.
Vermiert daarentegen, een jong Antwerpenaar, was
iemand met een heel wat hardere aanpak. Met Franci
ne De Bolle werkte iedereen graag. Guido Klinck van
zijn kant benadert zowel de produktie als de akteurs
nog anders. Eigenlijk heeft hij als regisseur de
grootste indruk op mij gemaakt. Hij is weliswaar
enorm veeleisend, de punten en komma's moeten
worden gerespekteerd. En hij weet waar ze staan,
want hij bewerkte de tekst. Maar hij haalt m.i.
resultaat. Aanvankelijk vroeg het van onze kant heel
wat aanpassing maandenlang hebben we gerepe
teerd "aan de tafel", pas de laatste weken gingen we
de scène op. Hij verzekerde ons van in den beginne
dat wanneer we hem onze medewerking verleenden,
wij resultaat zouden halen. En dat is m.i. ook ge
beurd. Hij slaagde er immers in ons werkelijk in
onze personages te laten inleven. Het komt er niet op
aan een rol te spelen, maar je personage te zijn,
beweert hij. En daarin heeft hij gelijk. Wat niet
betekent dat ik het altijd overal met hem eens ben.
Meer dan 25 rollen
Hoewel "Pogen" zich traditioneel beperkt tot het opzet
ten van één produktie per jaar, toch was Moniek
Verhavert in de voorbije kwarteeuw in meer dan
vijfentwintig rollen aan de slag. In het verleden zette
Pogen immers ook diverse eenakters op
Haar lievelingsrol is nog altijd deze van de meid in
"Een parel van een meid", door Pogen voor het
voetlicht gebracht in 1974. Naar haar prestatie van
toen wordt nu nog altijd verwezen. Makkelijk was het
typeren van die meid geenszins, aldus Moniek. Het
vergde heel wat koncentratie midden een gezelchap
dat Algemeen Nederlands sprak, het Lebbeeks aan te
houden. Toch heb ik enorm van deze rol gehouden.
Het publiek, naar me werd gezegd, ook. De pers van
zijn kant oordeelde mijn prestatie als tante in "Wan
neer trouw je met mijn vrouw?", een produktie die
van vorig jaar dateert, als m'n beste.
Pogen zet slechts één produktie per jaar op? Moniek
Verhavert: Inderdaad. Van de ene kant zouden we er
allen dolgraag twee produceren, maar totnogtoe was
ons spelerspotentieel te klein en hadden we steeds op
dezelfde mensen een beroep moeten doen. Dat is
onmogelijk. Vooral wanneer je zowat vijf maanden
spendeert aan de voorbereiding van één stuk. Mis
schien komt daar in de toekomst wel enige verande
ring in omdat "Pogen" de jongste jaren een paar
nieuwkomers testte en enkelen ervan een echte aan
winst betekenden.
Pogen, vroeger en nu
Inderdaad, geeft Moniek Verhavert toe, sinds enkele
jaren waait er een frisse wind doorheen de Pogen-
rangen. De mensen die in 1935 de kring in het leven
riepen, zijn niet langer aktief. Toen ze dat nog wel
waren, hebben ze m.i. verzuimd de kring open te
stellen, voor vernieuwing te zorgen. Dat gebrek aan
een toekomstgerichte visie resulteerde in de zestiger
jaren in een slabakken van de kring.
Achteraf werd door een paar mensen besloten de
kring nieuwe impulsen toe te dienen, maar een
nieuwe generatie kweek je niet in de loop van een
paar maanden. Over die nieuwe lichting beschikt
Pogen thans wel. Uitkijken is het nu geblazen dat wij,
mensen van vandaag, niet dezelfde fout maken als
onze voorgangers, die alles te "gesloten" hielden. Ik
vrees echter niet dat we die richting uitgaan. Alles
wordt nu uitgepraat. Op deze manier lijkt me, is
Pogen nog een lang leven beschoren. Een leven
waaraan ik nog ruim mijn steentje wil bjdragen.
Pierre Van Rossem
Als laatste produktie voor dit De voorstellingen van dit
seizoen viel de keuze van stuk gaan door in zaal Gil-
toneelkring «'t Is lever die denhuis-Mar go te te Wiche-
ons Leydt» op «De doods
kopvlinder» van de Vlaam-
len, en dit op zat. 8 en 15
maart om
se auteur Frans Cools. De maart om 16 u. en vr. 14
regie ligt dit keer in handen maart om 20 u. Reservatie
van Fons Vinck. Dit stuk voor de avondvoorstellin-
laat zich niet in een paar gen is mogelijk in Dorps
woorden omschrijven. Wel herberg Markoen-Margote-
kunnen we zeggen dat we Wichelen op zondag 2
voortdurend te maken heb- maart van 11 tot 12 u. en
ben met het verlangen en telefonisch op 091/69.74.55
zoeken naar de mens en vanaf 2 maart tussen 20 en
menselijkheid. Dit is een 21 u.
Lebbeke. Toneel in Wieze. Tante Jutta kwam uit Calcutta naar Wieze (G. Breckx).
Drieeache, Paula De Rid- Steen,
SIROU ANN
prachtig stuk, meent de to
neelkring, sober geschre
ven, diep menselijk en ver-
schrikkelijk mooi.
Zetten deze produktie op de
Eddy Clinck- De arragementen brochure van
Lebbeke. Toneel in Wieze. Wat je als man allemaal aan verleidingen moet weerstaan (G.
Breckx).
Erik Moens, Remi lijke) w
der, Christel Heyndrickx, Cornelis, Marcel Van Dam- Tante Jutta maakt nog haar planken-
Roger Cami, Reddy Van der me, Mare Colman, Remi opwachting in zaal Güden- spoor Andrée^De Dijcker
Borght, Jozef Vermoesen, Saeys, Willem Heuvinck, huis te Wieze, op vrijdag 7, Adelheid Gysel, Tonv Toerisme is van de nersen en
Godelieve De Wit en Patrick Norbert Huau, Gilbert zaterdag 8, vrijdag 14 en Schuddinok en Jan Mat-
Aelbrecht. Zij verschenen Moens, Eddy Goffin (dekor- zaterdag 15 maart, telkens te thijs.
op de bühne. bouw), Frans Van Steen 20u. Persoonlijk kijken wij VermalrianswAArri
Medewerkers voor, tijdens (schilderwerk), Julien De uit naar de volgende pro- dat toneelkring «'t Is lever De bTochme'iriuatis^crkrijB-
en na de opvoeringen zijn: Smet (belichting), Mare Col- duktie. En dat wordt dan die one Leydt met bur óp «nvou%ge aanwaai
Marcel Van Damme (toneel- man (geluid), Leon Van «Op leven en dood» van doopskopvlinder» deel- ■--•••
meester), Jo Van den Brulle Winkel (elektriciteit). Jan Brian Clark.
(dekorontwerp), Philemon Brandt (grime) en Jef Coo-
Pieters, Guido Van der reman (zaalverantwoorde-
het Nederlands Bureau voor
biedt de keuze tussen gedeelte
lijk of geheel verzorgde vakan-
ook ties in het mooie Nederland.
bij het Nederlands Bureau
neemt aan het klasse rings- voor Toerisme, Ravenstein-
Pierre Van Rossem tornooi van de provincie
Oost-Vlaanderen
straat 68 te 1000 Brussel (02/
512.44.09).
