De Goudbloem Sint-Niklaas
bracht amusante "Verwarringen"
'De zesde verdieping'
is nog geen
zevende hemel
't Kelderken—Kemzeke
wint de lotto
Hamme Sint Anna genoot
van het evokatiespel
een man in de schaduw
Vrolijke Vrouwtjes
van Windsor
schitterden in VTI
Aalst
«De Collega's» van K.T.A. Aalst
in «Liefde half om half»
De Voorpost - 28.3.1986 - 13
Toneelkring Vrede
De Goudbloem bracht op 21, 22, 23 en 24 maart jl.
"Verwarringen" van Alan Ayckbourn voor het
voetlicht van de Sint-Niklase stadsschouwburg.
Een Tjillekletser', zoals dit werk publicitair werd
verkocht, was het zeker niet (eigenlijk een beetje
misleidend voor de mogelijke toeschouwer). "Ver
warringen" behoort zeker niet tot het beste van wat
de befaamde auteur Ayckbourn tot op heden heeft
samengeschreven. Het is dank zij het talent, de
kunde van de cast dat de Goudbloem er is in
geslaagd om van deze over het paard getilde Ayc
kbourn toch nog een gezellig gehouden toneela
vondje te maken.
Temeer omdat regisseur
Dimitri Dupont er geen spe
ciaal tintje, geen vinding
rijke trekjes, kortom: geen
Goudbloemetiket wist aan
toe te voegen. Vooral in het
vierde deel, "Het Weldadig
heidsfeest", bleken alleen
de enorme présence en de
ervaring-in-alle-situaties
van Harry Deswarte (scout
sleider) en Theo Demunck
(dominee) bij machte om
het geheel op niveau te hou
den. De spelsituatie werd
niet 'even' maar wel stevig
aangedikt en kreeg geen
'kwartslag' maar wel meer
dan één draaitje mee. Wan
neer het dan allemaal nog
op een zeer doorzichtige
manier in mekaar wordt
geregisseerd (b.v.: het mi-
krospel) dan zit je als toe
schouwer tegen een welis
waar soms lachwekkende
maar wat rommelige
sketch aan te kijken.
Een goed op dreef zijnde
Lieve Van der Aa (Lucy)
samen met een voortreffe
lijk akterende Griet
Naessens (Rosemary) en
naast Achiel Schepens in
een te weinig afgelijnde on
zuiver getekende Terry,
hielden gelukkig het eerste
deeltje "Moederfiguur" be
hoorlijk overeind. Jammer
dat het speelvlak, ten dien
ste van de spelbundeling en
de sfeer, te groot werd ge
houden.
In het tweede stukje gin
gen we gezellig met Thea
Demunck op de borrel. Zon
der twijfel een fraaie pres
tatie van Theo. De (begrij
pelijk) magere handtaste
lijkheden bleven voor de
helft van de zaal wel ver
scholen achter het tafeltje,
maar dat is meestal zo. Ook
hier een te grote uitbouw
van het dekor (zetstukken)
en een minder gelukkige
sfeerschepping. Het ver
haaltje had zich net zo goed
kunnen afspelen aan de
bar, vanop krukjes, binnen
een goed omlijnde licht
ruimte en mits de nodige
inbreng van een alerte re
gie. Van "tussen de hapjes
door" hadden we wel wat
meer verwacht.
Luc Allaerts zagen we in
een zeer fraaie maar ook
zeer dankbare vertolking
van de ober. Naast inmid
dels overbekende bena
drukte 'Toon-Herman s-me-
neeer\ enkele dat-hadden-
we-al-eens en een paar 'her
kauwde' zetjes sprongen er
echt geen regievonkjes tus
sen de hapjes door. Zelfs de
- geen vlekken nalatende -
kleverigheidjes ontbraken
op het bord. Marie-CLaire
De Coster gaf wel een knap
volgehouden typering ten
beste en Suzy Cappendijck
heeft er een goed getekende
Polly van gemaakt waaraan
Michel De Sorte (Martin)
zich dankbaar kon op
trekken.
Voor deze "Verwarrin
gen" waren Chris Smet en
Herman Van Brande to
neelmeesters. Voor de gri
me tekende Raymond De
Roeck. De geluidstechniek
was in handen van Guido
Van Gijsel. Regie-assisten-
tie kwam van Lieve Van
Broeck. Het Schouwburg-
personeel bouwde het dekor
en deed de belichting.
We zijn er ons volkomen
van bewust dat de stukken-
keuze één van de zwaarste
problemen is voor een ama
teurgezelschap, en dan ze
ker als er de hoofding
"Goudbloem" boven staat.
We vrezen dat deze "Ver
warringen" aan de wat ver
warde en ter-goeder-trouw-
Goudbloemers is verkocht
of in de maag geramd. We
nemen graag aan dat het
niet iedere keer een schot in
de roos kan zijn. We twijfe
len geenszins aan de enor
me inspanningen en de vol
le inzet van alle "Verwar-
ring"-medewerkers. We
hebben er trouwens de
grootste bewondering voor.
Maar misschien had de
man die we kennen als
theaterminnend en toneel
kenner wel gelijk toen hij
bij het verlaten van de
stadsschouwburg zei: '"t
Was amusant, maar 't was
"De Goudbloel" niet".
(W.D.G.)
Toneel in Sint-Niklaas. De Goudbloem vertolkte «Verwarringen» (Iv)
«De zesde verdieping» waarmee we vorig weekend in een
produktie van de Lebbeekse rederijkerskamer «De Const-
minnende Jonokheyt» kennismaakten viel al bij al mee.
Kwam dit blijspel bij momenten nogal langdradig over,
vooral na de pauze was het genietbaar. En al bleken klank
en belichting niet altijd even synchroon de aktie op de
scène te begeleiden gebrek aan repetitie? positief was
ongetwijfeld dat enkele nieuwelingen opgemerkte akteer
prestaties neerzetten, prestaties die duidelijk beloften
inhielden.
Toneel in Sint-Niklaas. De Goudbloem in scoutsplunje op de planken... (Iv)
Lebbeke. Ook de vrouwen krijgen hun zegje (G. Breckx)
Lebbeke.Het gaat er blijkbaar niet altijd even vriendelijk aan toe op de zesde verdieping
(G. Breckx)
Tijdens het voorbije weekend brachten de leden van de
8int-Jozefgilde uit Hamme Sint-Anna, het driekwartier
durend evokatiespel «Een man in de schaduw», op de
planken in het Sint Annacentrum. Het ligt in de bedoe
ling om nog twee van dergelijke korte evokatiespelen te
brengen over het leven van de H. Jozef. In het eerste deel,
dat ten tonele werd gevoerd, maakten wij kennis met de
kleine Jozef, tot aan de rit naar Bethlehem, de dag van de
volkstelling.
Dit stuk werd geschreven nederige timmerman uit
door een inwoner uit Sint Nazareth beter verdient,
Anna, Aimé Rooms, en ge- dan altijd in de schaduw te
regisseerd door Basile Lau- staan. Ondanks de weinige
waert. Dit evokatiespel was gegevens die over Sint Jo-
aantrekkelijk door zijn zef gekend zijn, is hij er
volks karakter, niettegen- toch in geslaagd, een spel te
staande het gebaseerd was kreëeren dat een getrouw
op religieuse en originele beeld weergeeft van de le-
bybelse teksten. venswandel Inhoudelijk
De Sint Jozef gilde hoopt omvatte dit stuk de voor-
luermee een eerste en ern- stelling van het kind Jozef
stige stap te hebben gezet met zijn verwachtingen,
buiten toe'zijn huwelijk met Maria, en
Aimé Rooms, vindt dat de zijn huiselijk geluk. Ook dé
verschijning van de engel
Gabriel komt in dit werk
naar voor.
Akteurs: Luk De Mey, Ma
rieke Van Dooren, Lucien
Lauwaert, Maria Quin te-
lier, Suzanne Lauwaert,
Raf Dieleman, Piet E ve
raart, Frans Van Haver-
maet, René Pletinck, Antoi-
ne Ysewijn, Aimé De Cock,
Carl Ysewijn, Peter Malfliet
en Thom Neüs. Frans Van
Gaeveren en Erik Geens
zorgden voor de prachtige
lichteffekten. Een man in
de schaduw was een ge
slaagd debuut. Velen zullen
genoten hebben van dit spel
rond de patroonheilige van
de gilde. Men hoopt dit ver
der in de toekomst te kun
nen uitbouwen.
bd
Het was me anders wat op
die zesde verdieping van
een oud Parijs huis. De be
woners van deze huurka
zerne koesteren er, in een
omgeving waarvan de
troosteloosheid afdruipt,
elk hun dromen. Ongeacht
hun leeftijd droomt de ene
van een schilderskarrière,
een andere van literaire be
kendheid, een derde verza
melt op zijn weg naar de
bekendheid vrouwen
harten...
In dit mini-wereldje dat de
zesde verdieping al bij al
vormt komen dan ook aller
lei gevoelens los, die het
stuk weliswaar niet tot een
parel van een blijspel laten
uitgroeien, maar de toe
schouwer toch ruim twee
uur onderhoudend toneel
biedt.
Via deze produktie, gere
gisseerd door Suzanne
Juchtmans, had de kamer
de gelegenheid een paar
nieuwelingen een kans te
bieden. O.i. hebben ze die
alle met beide handen ge
grepen. Vooral dan Marian
ne De Greve die met flink
wat flair over de bühne evo
lueerde en een spontane Ge-
rmaine, vrouw van schilder
Max Lescalier een Her
man Bosteels in een van
zijn betere vertolkingen
neerzette. Ook Ria Vermeu
len (Jeanne) en Inge Ver-
heyden (Edwige) die beiden
uitstekend hun personage
typeerden en net als Ma
rianne De Greve over een
goeie uitspraak blijken te
beschikken. Daarover be
schikt trouwens ook Ria
Van Stappen (Berthe), die
we echter reeds eerder aan
het werk zagen.
Daarnaast deed «Vrede»
een beroep op Rik De Pauw
(een knap getekende Ho-
chepot), Raf De Pauw (in de
belangrijke rol van Jouval
niet altijd even overtui
gend; hij schonk zijn perso
nage o.i. te weinig diep
gang), Leo Van de Velde
(Jqjo, ook al nieuw), Mar
leen Van Ransbeeck (Me
vrouw Maret), Fons Abbe-
loos, Gert Van Damme, Ma-
rie-Thérèse Meert, Leo Cal-
laert, Steven Callaert, Chris
Van Schoor en Achiel Mer-
tens (was me die vreselijk
geschminkt!)
Het dekor funktioneel en
sfeerscheppend tegelijk
een ontwerp van de hand
van Frans Bourgeois, werd
uitgevoerd door Robert De
Ruysscher, Emiel Peytier,
Rik De Pauw, Leo Menten,
Herman De Rij bel, André
Ravijts, Patrick Van Herpe
en Chris Colman. Geert
Heyvaert, Jean-Marie De
Craim, Kris Laurent en Leo
Van de Velde bedienden de
klank- en belichtingsknop
pen. Voor de rekwisieten
zorgde Leo Callaert; de
tekststeun kwam van Jose-
pha Pisane en aan de gri
metafel stonden Maria De
Mulder en Frans De Leener.
Vermelden we nog dat Gert
Van Damme regisseur Su
zanne Juchtmans assisteer
de. En besluiten we deze
recensie met de hoop uit te
drukken de vrouwelijke
nieuwkomers in een vol
gende produktie opnieuw
aan het werk te zien. Het
akteertalent waarvan ze nu
reeds getuigenis aflegden,
verdient uitgebouwd te
worden.
Pierre Van Rossem
Grote zoekaktie in
ke op 30 maart, 4 en 5 en 12
april in het Parochiecen
trum, te 20 uur. «Als ik de
lotto win» wordt ten tonele
gebracht.
Ruud De Ridder, auteur
van de Bompastory, een
kassukses in het Vlaamse^
land, schreef dit voor 't Kei-
derken.
«Als ik de lotto win.roept
Wilfried Meerschaert tegen
zijn vriend Benny Braem,
die het allemaal met een
korreltje zout neemt, dan
zullen vrouwlief Marleen
De Roos en dochter Claire
Van Hiel hun eigen ogen
niét geloven.
Als de aanstaande schoon
familie, met pa Gaspar
Samson en ma Francine
Noens voorop, him intrede
doen om zoon Harry Van
Driessen uit te huwelijken,
moeten alle schoenen wor
den geveegd.
Dochter Manuella Maes
weet nog niet welke zijde te
kiezen. Intriges te over
voor een daverend lach-
spektakel. Al wordt met de
lotto niet altijd gelachen.
De technische ploegen van
't Kelderken en regisseur
Luc Samson steken him
handen in 't vuur voor een
denderende voorstelling.
Lachen geblazen na de tra
gedie in "Kinderen van ons
Volk'.
Kaarten zijn verkrijgbaar
bij de spelers of .telefonisch
via de nummers 779.66.69
Of 779.98.97.
In 't Kelderken kan je
dankzij het kopen van een
programma óók een kleine
lottopot winnen.
Toneel in Kemzeke. 't Kelderken vertolkt «Als ik de lotto win(gm)
Hamme. De toneelgroep Sint-Jozefsgilde bracht «een man in de schaduw» of het
levensverhaal van Sint-Jozef (vh)
Het verhaal is eigenlijk ba
naal, maar geschreven door
een genie als William Sha
kespeare krijgt het toch wel
een apart tintje. Een aan
lager wal geraakt edelman,
dat bestond in de tijd van de
auteur ook al, zit opgeza
deld met een groot pro
bleem: hij kan zijn volgelin
gen niet meer betalen en wil
anderzijds zijn grote liefde
verklaren aan üefst twee
vrouwen. De bedoeling is
om aan wat geld te gera
ken. Maar de vrouwen zijn
op zijn minst gezegd even
clever als het hoofdperson-
nage zelf en spelen het spel
letje mee. Falstaff, Sir John
nog wel, wordt dus gevan
gen in het net dat hijzelf
gesponnen heeft. Een hele
boel intriges komen erbij te
pas en de vroegere volgelin
gen van Falstaff zorgen er
voor dat er wel steeds wat
verkeerd loopt. Falstaff
krijgt in het verhaal het
deksel op de neus en aan de
andere kant krijgt de doch
ter van een van zijn gelief
den, Anna, degelijk en wel
haar zin en kan zij trouwen
met haar uitverkorene.
Het stuk, gespeeld in een
aangepaste versie van de
regisseur, vergt een uitge
breide bezetting. Die kon
het VTI dan ook bieden.
Was lang niet iedere akteur
op eenzelfde eenzame hoog
te, toch bracht men een ge
heel dat meer dan het bekij
ken waard was en het ap
plaus dat vijf avonden na
elkaar in de feestzaal van
het VTI na de opvoering te
horen was, onderstreepte
ten overvloede dat het pu
bliek opgetogen was. Wat
kan je in feite meer dromen
als regisseur en als akteur.
Het publiek is en blijft im
mers de enige barometer.
Naast de vele akteurs werd
ook een beroep gedaan op
een massa technische me
dewerkers achter de scher
men. Het stuk is i in feite
uitgegroeid tot meer dan
toneel. Het is een totaal
spektakel geworden met
zang en dans.
Aalst. Liefde halfom halfin het KTA
Wat gebeurt er wanneer drie totaal verschillende echtpa
ren willens nillens met elkaar in kontakt komen? Op de
scène, in hetzelfde dekor! De verwarring is totaal, wan
neer blijkt dat de echtgenote van een zakenman een
verhouding heeft met een jongere vriend, die toevallig
met een slonzig, depressief vrouwtje getrouwd is.
Vriendin en vrouwtje nodi
gen beiden een derde, exen-
triek koppel uit op een
etentje dat natuurlijk uit
loopt op een sisser.
Het briljante stuk van Alan
Ayckbourn is een opeensta
peling van vergissingen,
vreemde telefoontjes, grove
leugens, verwarringen.
Ayckbourn wordt niet voor
niets de «Engelse Molière»
genoemd.
Dergelijke komedies vra
gen een lichtvoetige vertol
king, een hels tempo, rake
typeringen, een strakke
regie.
De regie van Erwin Van
Herreweghe, zelf een knap
komisch akteur, getuigde
van een grote inzet en fee
ling om dit aartsmoeilijke
genre op een behoorlijk ni
veau te brengen, rekening
houdend met de cast die
weinig geroutineerde ak
teurs bevat.
Geluid, dekor en aankle
ding waren typisch, door
snee - Engels. Puik werk!
De première - zenuwen
zorgden evenwel voor een
aantal versprekingen en
wat zenuwachtige trekken
bij sommige personages.
Het meest genoten wij van
het voortreffelijk getypeer
de sullige koppel: William
en Mary Featherstone door
Hugo Van De Maele en Le
na De Groote (knap als
debuut).
Anneke Sirou als het jonge,
overspannen vrouwtje Ter
ry bleek het meest planken-
vast, alhoewel niet volledig
geschakeerd in haar wisse
lende stemmingen. Piet De-
vroede leverde een vlotte
echtgenoot als Bob. André
Agneessens typeerde be
hoorlijk de zakenman doch
z'n rolkennis bleek niet zo
vast. Lieve Daelman als de
mooie zakenvrouw was al
leen maar elegant. Jammer
van de prachtige toiletten
wanneer in het akteren
geen «ziel» steekt! Toch ver
toonde de première één
groot euvel: het gebrek aan
«tempo». Een komedie kent
geen pauzes in de dialoog,
dat is vuurwerk.
In plaats van sprankelende
champagne kregen we lau
we Engelse thee.
