Willen is Kunnen
speelt het driemaal anders
in zaal Antikens
te Dendermonde
Eerste orgelkoncert
in Temse-Veile
Koncert debuterende komponisten
op Dendermonds stadhuis
K.V.S. te Sint-Niklaas
met «Maak plaats,
mevrouw»
Operette vanop het Donkmeer
De Voorpost - 4.4.1986 - 9
Op vrijdag 11 april om 20 uur grijpt in de Sint-
Jozefskerk te Temse-Velle een eerste orgelkoncert
plaats.
Naar aanleiding hiervan willen we even wat meer
uitleg bezorgen over het orgel dat sedert een paar
maand het doksaal vult van de Vellese kerk.
Afkomstig van de kapel van het Instituut O.L.-
Vrouw van Gaverland, werd het door de Zusters van
Liefde gratis afgestaan aan de Sint-Jozefskerk te
Temse-Velle.
Dat de overplaatsing echter heel wat geld en moeite
gekost heeft zal iedereen wel begrijpen.
Gedurende maanden heeft de firma Draps uit Kor-
tenberg zich ingezet om dit orgel met zijn 844 pijpen
en 15 registers en voetpedalen eerst af te breken, en
daarna terug op te bouwen. De nodige financiën
werden bijeengebracht door de plaatselijke bevol
king (giften en akties). Ook de royale steun van de
gemeente Temse mag zeker niet vergeten worden.
Het neogotischekorgel past wondermooi in de neogo-
tisché kerk. Het is evenals de kerk te Temse-Velle
ongeveer 85 jaar oud en werd destijds gebouwd door
de firma Stevens uit Duffel. Het is een pneumatisch
orgel, in zeer goede staat met pijpen uit een ideale
en voor onze tijd onbetaalbaar geworden lege
ring. De toetsen van het klavier zijn uit zuiver ivoor,
De tijd is gekomen om dit stuk Wase kunstpatrimo
nium voor te stellen aan een breder publiek.
Op vrijdag 11 april om 20 uur dus vindt het eerste
orgelkoncert plaats. Men nodigt hiervoor alle be
langstellenden uit. Het orgel wordt bespeeld door
Jos D*hollander, Geert D'hollander en Franky Wage-
mans.
Verlenen eveneens hun medewerking: het Sint-Jo
zefskoor van Temse-Velle, de speelschare Carpe
Diem en trompettist P. De Vleeschhouwer
Er worden werken vertolkt van Clarck-Purcelle, F.
Couperin, C. Franck, G. Mees, F. Dubois, J.S. Bach,
V. Nees, H. Schutz, J. Brahms, Praetorius, Phale-
sius...
De toegangsprijs bedraagt 100 fr.
Aangename kennismaking met frisse komposities
Dendermonde. Willen is Kunnen. De dekorbouwers waren dinsdagavond nog druk aan
het werk. (vh)
Wie vorige week dinsdag toch maar weggebleven was van het «Koncert Debuterende
Komponisten» op het Dendermondse Stadhuis, uit schrik gekonfronteerd te worden
met «eksperimentele, elektronische toestanden» heeft ongelijk gehad en een aangena
me konoertavond gemist. Want het was aangenaam om te beluisteren, al deze nieuwe
komposities fris van de jonge komponistenlevers. Een initiatief dat best een vervolg
mag krijgen; waarom dit niet een paar maal per jaar organiseren en er een traditie van
maken?
Luc Van den Broeck, een
«andere» koncertorgani-
sator
Wie regelmatig deze infor
matieve kolommen leest,
zal wellicht wel de naam
Luc Van den Broeck ken
nen: hij is organist-titularis
van de Grembergse Sint-
Margaretakerk, stichter-
leider van het verdienstelij
ke koperensemble Religio-
bo, stichter-organisator-be
zieler van de Internationale
Orgelcyclus te Dendermon
de en entoesiaate motor
achter het Dendermondse
luik van het Festival van
Vlaanderen. Pionierswerk
voor de goede muziek dus.
De muziek dus die tijdens
de traditionele koncerten
aan bod komt, en waarvan
Jan Rispens zegt dat men
ze begroet als oude
vrienden.
Luc Van den Broeck was
nochtans ook de initiatief
nemer voor dit koncert met
nieuwe komposities van
jonge, debuterende kompo
nisten. Hier zou muziek ge
maakt worden die onbe
kend, nieuw was: een ont
moeting met het onbekende
maakt nieuwsgierig.
Een waagstuk dus om een
koncert te organiseren met
onbekende werken van on
bekende, jonge komponis
ten. Toch een meer dan be
vredigende opkomst voor
deze muzikale avond die
georganiseerd werd in sa
menwerking met het stads
bestuur van Dendermonde
(kuituurschepen Maes was
aanwezig), met het erg ak-
tieve Davidsfonds (waarvan
ook voorzitter Mw. Dompas
aanwezig was) en met
Jeugd en Muziek (waarin
lag hier de samenwer
king?).
Konoert
Er waren dus gloednieuwe
stukken te beluisteren van
jonge studenten uit het
«Projekt Hedendaagse Mu
ziek» van professor Jan
Rispens en van het Konink
lijk Muziekconservatorium
te Gent, waar sinds de
komst van Johan Huys als
direkteur een nieuwe, open
wind is gaan waaien die
heel wat oud stof van ver
molmde muzikale onder-
wijsstrukturen deed
waaien!
Kreaties
We gaan niet beweren dat
we vorige week dinsdag in
het Dendermondse Stad
huis wereldschokkende
kreaties hebben mogen be
luisteren, die de muziekwe
reld en het koncertleven op
nieuwe paden gaan leiden.
Maar we mochten wel een
aantal werken en werkjes
beluisteren die, in de meest
gevarieerde stijlen, aange
naam om horen waren.
Nieuwe muziek, waarvan
het nog niet gegarandeerd
is, dat zij de tand des tijds
zal kunnen doorstaan maar
die een verfrissende douche
was in de lange sliert kon
certen met «oude beken
den» uit het traditionele
koncert repertoire
Zo bv. de korte werkjes van
Ben Rossie, bewerkingen
van traditionals uit onze
Vlaamse volksmuziek («Des
winters als het regent»,
«Het kwezelke» en «lek seg
adiaeu»), prettig gearran
geerd met modern-muzika
le aksenten. Van dezelfde
Ben Rossie stonden nog
twee andere komposities op
het programma: een «Sona
tine», een korte sonate voor
piano-solo (zoals deze in de
tweede helft van de 18*
eeuw tot bloei kwam), door
Filip Rathé mooi gespeeld;
ook een lied «n pleure dans
mon coeur comme il pleut
sur la ville» (inderdaad op
tekst van Verlaine) voor
sopraan met pianobegelei
ding, waarbij sopraan Hil-
de Verheyen voor een be
koorlijke interpretatie
Dendermonde. Jonge komponisten aan het werk op het stadhuis. Een geslaagd initiatief,
(foto piet hermans
zorgde in deze technisch
toch niet zo gemakkelijke
kompositie met nogal wat
dramatische aksenten; zij
werd aan de piano begeleid
door Geert Cogghe.
Klarinettist Erik Hardijns
en pianist Bernard Baert
vertolkten van deze laatste
een erg suggestieve «Noc
turne», waarbij de temaver-
werking beurtelings aan de
klarinet en de piano toebe
deeld was en waarin een
nogal vrij ritme tussen de
beide instrumenten toch
voor een fijne, harmonische
kompositie zorgde.
Technisch zeker niet vol
maakt uitgevoerd maar
toch mooi en met een aparte
klankkleur door de kombi-
natie van de diverse instru
menten (viool, cello, altsax
en xylofoon) was «Ahana-
gitnahé». Deze muziek van
Tony Verschraegen, die
zelf de xylofoon bespeelde,
was gebaseerd op een ge
dicht van de komponist
zelf: warm en mooi!
Bijna programmamuziek
was het zeer suggestieve
«Parijs-Dakar» van Harry
Blommaart, een zeer door
wrocht werkstuk met heel
wat humoristische toetsen,
uitgevoerd door klarinet
tist Harry Blommaert zelf,
altsaxofonist Barbara Pie-
ters, Celliste Rita Schepens,
bassist Hendrik van Nijnat-
ten en pianiste Stéphanie
Bruggeman. Zelfs de 900-
sirene ontbrak niet, wat
voor een humoristische
noot zorgde omdat juist
voordien de echte 900 «live»
voorbij geloeid was.
Een nieuw geluid kwa
klankkleur was te beluiste
ren in Filip Rathés «Dubbel-
kanon» voor hobo (Luc Cal-
lens) en temple blocks
(Jean-Marie Ghesquière),
een wat eigenaardige en
soms ritmisch vrije kompo
sitie. «Voces d'un pais vie-
jo» van Hans Lamal is een
werk voor piano en kena-
fluit. Deze kena of quena is
een benen bekfluit uit Boli-
vië en het kontrast ervan
kwa klankkleur met de pia
no was een muzikale verrij
king. In deze, misschien
iets te lang uitgesponnen,
kompositie werd een heel
eenvoudige tematiek mooi
verwerkt. Ook de uitvoe
ringspraktijk (met o.m. de
kenaklank die bleef nazin
deren in de snaren van de
piano) droeg veel bij tot de
waardering voor dit werk.
Bernadette Doumen be
speelde de piano en Peter
Van Heygen de kenafluit.
Vokale en instrumentale
humor én virtuoze blaas
muziek waren te genieten
in «Reflections», een werk
van Wim Belaen, door hem
zelf samen met Inge Kerk-
hove vertolkt op tuba.
«What's about sound», «In
memoriam...?» en «Quar
relling sounds» waren de
drie delen waarin het feno
meen klank op een prettige
wijze én muzikaal knap
werd «behandeld».
Het geheel werd bevattelijk
en met de nodige afstande
lijke humor gepresenteerd
door Greet Riebbels.
Een koncert dat meer dan
het beluisteren waard was,
omdat het niet alleen mooie
werkjes bevatte maar ook
omdat dit «alternatieve»
perspektieven opende op
jonge, verfrissende inzich
ten en muziekbeleving
Een initiatief dat zeker een
vervolg mag krijgen!
«Een dolle Britse komedie»
en «Wij denken dat alleen
neurastenici of wie zich om
één of andere reden niet
lekker voelt, dit denderend
blijspel niet zullen sma
ken». Dit schreef de pers
eind 1972 over «Maak
plaats, mevrouw» van Ray
Cooney en John Chapman,
een toneelspel waarmee de
Koninklijke Vlaamse
Schouwburg op dinsdag 15
april te gast is in de Sint-
Niklase Stadsschouwburg.
Een stuk dus zoals K.V.S.
het graag heeft: het stond
op het programma tijdens
het seizoen 1972-'73, tij
dens het seizoen 1984-85 en
ook nu weer. Een komedie
dus die de goede luim verze
kert in de zaal. En waarom
zou dit in deze tijden niet
meer mogen?
«Maak plaats, mevrouw» is
een dolle komedie die niet
alleen gekenmerkt wordt
door heelwat woordhumor,
maar ook - en vooral - door
situatiehumor
Philip Markham geeft, sa
men met zijn vennoot Hen
ry Lodge, kinderboeken uit
en brengt zijn avonden
door met het lezen van de
avonturen van Karei de ka
ter en Miauw de poes. Hij
doet dit zo gekoncentreerd
en gepassioneerd, dat zijn
vrouw Joan zich terecht
verwaarloosd voelt. Joan
gooit zich dan ook vol over
gave op het herinrichten
van het appartement, bijge
staan door de hippe binnen-
huisarchitekt Spenlow. De
ze is verliefd op het Duitse
kamermeisje van de Mar-
khams en zou samen met
haar (bij afwezigheid van
mevrouw en meneer) graag
gebruik maken van de flat.
Maar dat willen ook lady
killer Mr. Lodge, met een
aan de lijn opgepikte telefo
niste, én Mrs. Lodge met
een Britse gentleman. Als
de Markhams uitgenodigd
worden voor een diner, dat
op het laatste moment
wordt afgelast, loopt alles
in de overbevolkte flat
uiteraard in het honderd.
In die chaos komt de preut
se miss Olive Harriet Smy-
the binnen, de wereldbe
roemde schrijfster van
«Grote Woef en kleine
Waf». Zij wil voortaan haar
boeken uitgeven bij Mar
kham en Lodge en omdat
haar vorige uitgever ook
seksboeken uitgaf.
Dit stuk wordt uiteraard
geregisseerd door Nand
Buyl (zijn handelsmerk im
mers), het dekor is van Paul
Degueldre en de akteurs
zijn: Vera Veroft, Frans
Van Der Aa (schitterend!),
Paul Emiel Van Royen
(idem), Ann Petersen, Ge-
rda Marchand, Johannes
Pauwels, Gilda De Bal, Rik
Andries en Sien Eggers.
Gezellig amusement dus in
de Sint-Niklase Stads
schouwburg op dinsdag 15
april om 20 u.
L.
Toneelgroep Spinneweg
Dendermonde serveert
«zelfmoord a la carte»
Zelfmoord k la carte is de titel van het blijspel dat de
toneelgroep Spinneweg op de zondagen 6 en 13 april
en vrijdag 11 en zaterdag 12 april telkens om 20 uur
brengt in het Gildenhuis in de Otterstraat te Sint-
Gillis Dendermonde. Spinneweg koos voor het stuk
van M. Sauvajoen die op het vlak van de blijspelen
een hele reputatie geniet.
Het verhaal brengt ons naar Frankrijk waar Brigit
te Ancelin een hotel runt. Op een bepaalde dag wordt
het hotel door meerdere gasten volkt en het eigen
aardige is dat ieder van deze gasten een heel speciale
reden heeft om in het hotel te verblijven. De grote
vraag is natuurlijk: wat zijn die redenen en waarom.
In een regie van Francis Lissens spelen An Van
Impe, Leen Broothaerts, Francis Lissens, Peter
Meyers en Mark Van Herreweghe.
Dendermonde. Veel luisteraars voor het koncert van de jonge komponisten in het
stadhuis, (foto piet hermans)
Een tragisch stuk, op het lijf gegoten van de akteurs van
Willen is Kunnen die daarmee aan hun tweede prod uk tie
toe zijn. Vorig jaar werd met Hulde ook hulde gebraoht
aan één van de verdienstelijke spelers Rik Van Guoht.
V v v-Donkmeer heeft grootse plannen voor de viering
van zijn BO-jarig bestaan, in 1987. Het is de bedoeling het
hele jaar door aktiviteiten te organize ren. Eén initiatief
werd al bekend gemaakt: eind augustus '87 zal vanop het
meer een operette, "Het Witte Paard', opgevoerd worden.
Een werkgroep, met mensen die intussen toch al wat
ervaring hebben met het houden van openluoht-opvoerin
gen, is gevormd en is al aan de eerste voorbereidingen
bezig.
Primeur voor België
Een operette vanop het wa
ter, men durft het niet op
veel plaatsen aan.
In het land van de opera en
operette, Oostenrijk, wordt
te Bregenz jaarlijks een op
voering vanop een meer ge
braoht en ook vanop de Rijn
in Duitsland zou dit al ge
beurd zijn. Voor België
wordt het echter een
primeur.
Eigenlijk is deze operette
een vervolg op de Belcanto-
avonden die al verschillen
de jaren deel uitmaken van
het Waterfeest en toch ook
heel wat belangstelling
had. De VW hoopt van de
opvoeringen een traditie te
kunnen maken. Veel zal
uiteraard afhangen van het
sukses volgend jaar.
Technische uitdaging
Velen zullen allicht het ver
band leggen met 'Frere Pach
ters', het openluchtspel dat vo
rig jaar te Overmere werd ge
bracht. «Het zijn 2 totaal ver
schillende zaken», zegt Johan
Lateir met klem. Deze is voor
zitter van Parebo, de VZW die
vorig jaar instond voor de or-
ganizatie, en is nu ook aange
zocht om de technische koör-
dinatie op zich te nemen.
«VW Donkmeer is de organi-
zerende vereniging. Omdat
men echter, en terecht, meen
de dat zo een onderneming zo
professioneel mogelijk moet
gebracht worden, zocht men
de hulp van mensen die hier
mee al wat ervaring opgedaan
hadden. En zo kwam men bij
Parebo terecht. Maar dat is het
enige verband met het open
luchtspel.»
Dat men een beroep kan doen
op de ervaring van Parebo
helpt de voorbereiding al heel
wat vooruit. «Voor vele zaken
weten we direkt al wie we
moeten aanspreken. Anders
was het zoeken van in het
begin», vult VW-sekretaris
Kamiel Moerman aan.
Toch zullen de technische pro
blemen niet gering zijn. Op
een panton zal, op 12 x 21 m.,
een dekor opgebouwd worden
dat tegen alle weersomstandig
heden moet bestand zijn. De
konstruktie van Frere Pachters
zal men tot één groot hotel
ombouwen. De akoestiek zal
heel speciaal moeten verzorgd
worden. Men denkt aan het
vormen van een soort trechter
naar de tribune toe. Die tribu
ne zal komen op het A. Nelen
pad, nabij de steiger van de
zeilklub. Er zullen 2.000 zit
plaatsen zijn. De belichting zal
rekening moeten houden met
de weerkaatsing vanop het
water.
Geen schouwburg
Wie de operette zal spelen
staat nog niet volledig vast, er
zijn wel ver gevorderde onder
handelingen met een gezel
schap. 'Het Witte Paard'
vraagt ongeveer 65 spelers. Dit
aantal kan met figuranten aan
gevuld worden.
De opvoering zal zeker geen
gemakkelijke opgave worden.
Het operettegezelschap is ge
woon in een schouwburg op te
treden en zal zich moeten aan
passen aan een toch enigszins
labiel dekor. De ruimte naast
het dekor zal ook wel beperk
ter zijn. Voor de kleedkamers
denkt men een ruimte onder
het dekor te maken.
De figuranten zullen wellicht
op het podium geen plaats
meer hebben en vooral vanop
bootjes aan het gebeuren deel
nemen.
Voor deze tweede produktie
werd gegrepen naar het
stuk van het franse duo Ba-
riellet en Grédy die met
driemaal anders meteen de
toeschouwers naar de luch
tige typische franse kome
die brengen. Zonder dat
men daarom kan spreken
van een billenkletser. Dat is
het trouwens in geen geval,
zo zegt regisseur Mare De
Vlieger die van oordeel is
dat het stuk ook van de
aandachtige toeschouwer
wel enige inspanning
vergt.
Driemaal anders oor
spronkelijk noemt het stuk
viermaal anders maar
omdat een van de spelers
kort voor de opvoering ver
stek diende te geven heeft
men gauw voor een varian
te gezorgd die hoegenaamd
niet storend is brengt
een aantal konstantes, zo
uit het dagelijks leven ge
grepen. In feite gaat het om
drie verschillende koppels
die allen in eenzelfde situa
tie terecht komen. Alles
draait rond de liefde en pro
blemen die daarmee ge
paard gaan. Om die eenheid
aan problematiek te laten
aanvoelen, heeft men er
voor gezorgd dat de drie
scènes worden gebracht in
een en hetzelfde dekor. Dat
werd zo sober mogelijk ge
houden en brengt een uit
gesproken Franse bour-
geoisiewoning waarvan het
grote raam uitgeeft op een
prieeltje. De liefde ligt er zo
voor het grijpen. In een eer
ste bedrijf maakt men ken
nis met een al wat oudere
man die verliefd is gewor
den op een veel jonger meis
je. Het blijkt nu dat die man
relatie heeft gehad met de
moeder van het meisje. Wat
u dacht komt ook in het
stuk voor: jawel, het meisje
zou wel eens zijn dochter
kunnen zijn. Problemen te
over dus.
In een tweede deel wordt
een jonge rijke vrouw ten
tonele gevoerd die aan haar
gigolo een appartement ca
deau heeft gedaan. Die gi
golo is in feite een heel pe
dante sul. Wanneer boven
dien nog in hetzelfde appar
tement een schilder van het
goede soort verschijnt om
alles in een nieuw kleurtje
te zetten, komen er proble
men. Vooral wanneer die
schilder met de rijke jonge
dame wat gaat praten over
koetjes en kalfjes.
Het derde toneeltje laat een
rijke vrouw zien die op
kerstavond haar minnaar
heeft uitgenodigd. Die
komt uit het verre Canada.
Het avondje dat voor de
vrouw zo boordevol ver
wachting was omdat ze
haar minnaar voor eeuwig
en altijd in haar apparte
ment wenste te houden,
loopt uit op een sisser van
formaat. De minnaar heeft
immers andere plannen.
Geschreven in de typische
Franse stijl, is het in feite
een cynisch stuk waarin
men de relaties tussen drie
toevallige koppels onder de
loupe neemt en waaruit
blijkt dat ze allemaal heb
ben af te rekenen met pro
blemen omtrent het liefdes
leven. De menselijke situa
ties die in het stuk voorko
men, zijn lang niet alleen in
Frankrijk en vooral in Pa
rijs dagelijkse kost, maar
komen ook bij ons frekwent
voor. Een stuk met herken
baarheid is gebracht door
de vaste crew van Willen is
Kunnen. Zeg maar Karine,
Mare, Bea, Dirk, Els, Rik,
Renée, Hugo en Machteld,
gespeeld wordt op vrijdag
4, zaterdag 5 en maandag 7
april telkens om 20 uur in
de zaal Antikens de Ou
de Vest te Dendermonde.
voor de voorstel
lingen kan men bekomen
bij Rik Van Gucht op het
nummer 052-21.58.98 tus
sen 18 u. en 19.30 uur.
Dendermonde. Willen is Kunnen ziet het driemaal anders,
(vh)
