DEBUUT
OPNIEUW OVERWINNING
VOOR FRANKY APERS
RIE
AN
28 - 20.6.1986 - De Voorpost
CW£
«üTJTMM!
Uft
wsttau*
C*ff
HWTJTAOKKi
Zaalvoetbal. Willy's Stadion won moeizaal met 3-2 tegen Mini Sas in het open tornooi 4*J
Temse (dw) van
Zaalvoetbal. Tijdens het open tornooi in Temse had Mini Sas pech en verloor met 3-2
WaUy's Stadion (dw)
MOTORCROSS.
B.L.B. MOTOCROSS IN SUSELE
In Sijsele konden de organisatoren op een ruime belang
stelling rekenen maar toch kreeg de wedstrijd een scha
duwzijde door een val in de trainingen van junior 500 cc
Dirk Haelterman, die een halswervelbreuk opliep waarbij
men zondag zelfs voor zyn leven vreesde. By onze Wase
piloten gingen overwinningen naar Leslie van Puyvelde en
Gian Franckaert en verder tweede plaatsen voor Luc Van
Clapdorp, Peter Hemelaer en Lieven de Vylder. Franky
Apers wist de M.C.B.-wedstrijd in Moeskroen op zyn
naam te schryven.
Kenny Vertenten had in deze
wedstrijd alle kansen op een
ereplaats waarmee kampioen-
schapspunten te verdienen wa
ren en hij kwam in de eerste
reeks als zesde uit de start.
Ondanks een val eindigde hij
toch op een derde plaats. Ook
in de herneming had hij een
redelijke start, kwam na de
eerste ronde op een vijfde
plaats maar werd door een val
naar een tiende plaats verwe
zen. In de laatste ronde maak
te hij nog een slippertje werd
uiteindelijk zesde en kwam op
een vierde plaats in de eind
stand.
Ronny Heyrman had de eerste
reeks niet zo'n beste start,
werd dertiende na de eerste
ronde en finishte tenslotte op
een negende plaats. In de her
neming kwam hij als elfde van
achter het starthekken, kwam
prachtig terug op een vierde
plaats en nam hiermee nog een
zesde plaats in de eindstand.
Ingmar Smet behaalde een zes
de plaats in de eerste reeks
nadat hij pas als twaalfde was
gestart, maar in de herneming
ging het minder goed, ook nu
moest hij vanuit de midden
groep komen maar hij kwam
niet verder dan een tiende
plaats en werd zevende in de
eindklassering.
Ook Patrick Bellon deed het
weer goed. In de eerste reeks
was hij als tiende te zien na de
start en kwam tot op een ze
vende plaats bij de eindmeet.
Ook in de tweede reeks nam
hij een redelijke start maar een
hapering in de eerste ronde
verwees hem naar een vijftien
de plaats. Hij finishte nog op
een dertiende rang en was ne
gende in de eindstand.
Juniors 125 cc
Leslie Van Puyvelde, in de eer
ste reeks als tweede gestart,
kwam reeds in de tweede ron
de aan de leiding maar een
drietal ronden voor het einde
werd hij na een slippertje terug
naar een tweede plaats verwe
zen op slechts één wiellengte.
In de herneming ging het hem
beter mee en hij üet nogmaals
zien welk een tempo hij er kan
tegenaan zetten en won onbe
dreigd deze reeks. De eindze
ge kwam uiteraard op zijn
naam en hij neemt in de tus
senstand van het kampioen
schap 26 punten voorsprong
op. Luc Van Clapdorp. Deze
was in de eerste reeks niet zo
best van achter het starthek
ken gekomen maar ging er in
de eerste bochten zo fel tegen
aan dat hij hierna een vierde
plaats innam. Uiteindelijk wist
hij ook Walhout nog te remon-
teren en finishte op een derde
plaats. De herneming verliep
niet zo vlot, wat onzeker door
de toch gevaarlijke omloop
zette hij zich in een uitkijkpo-
sitie maar kon evengoed nog
als derde eindigen en werd met
een betere tijd zelfs tweede in
de eindstand.
Pascal Stremersch kwam met
vernieuwd materiaal aan de
start en wist in beide reeksen
op een veertiende plaats te
eindigen met een dertiende
rang in de eindstand.
TWEEDE PLAATS VOOR
PETER HAMELAER
Peter Hemelaer maakte er bij
de juniores 250 cc een goede
wedstrijd van en behaalde
door zijn regelmatigheid een
tweede plaats in de eindstand.
In de eerste reeks was hij
steeds in strijd om de derde
plaats, die hij bij de eindmeet
toch kon innemen en in de
herneming moest hij de wed
strijd vanop een zevende
plaats aanvangen om uiteinde
lijk vijfde te worden en in de
eindstand met een podium
plaats beloond te worden.
Geert Bruggeman kwam in bei
de reeksen bij de middengroep
vanachter de startblokken
waarbij hij er op deze omloop
zeker geen risico's bijnam en
de reeksen eindigde op een
dertiende en een veertiende
plaats of veertiende in de eind
stand.
Ronny De Schacht kwam aan
de start bij de juniores 500 cc
met in de eerste reeks een
vijftiende plaats en in de her
neming werd hij zelfs tiende of
een dertiende rang in de eind
stand
Nationalen 250 cc
Gian Franckaert toonde zich
ook in Sijsele nogmaals de
sterkste. Nadat hij in de eerste
reeks vanuit de achtergrond
moest komen, liet hij een bij
zonder sterke wedstrijd zien en
wist zelfs naar een vierde
plaats toe te rijden als tweede
250cc-er. De tweede reeks
werd nog boeiender waarin
hij, zeker in de tweede wed
strijdshelft, een felle strijd gaf
om de reekszege maar toch
vrede moest nemen, al was het
met een wiellengte, met een
tweede plaats. In de eindstand
sprak de tijd in zijn voordeel
voor de eindzege zodat hij ook
na deze kampioenschapswed
strijd nog een voorsprong
heeft van dertien punten. Ron
ny Vulcfcerkk kwam na zijn
beangstigende wedstrijd in
Kallo ook weer aan de start en
moest in de eerste reeks van
een dertigste plaats terugko
men om nog veertiende te wor
den bij de eindmeet als achtste
250cc-er. De tweede reeks ging
het ook weer goed met een
zevende plaats als vierde van
zijn reeks en een zesde plaats
in de eindstand. Omer Coppie-
ters eindigde op een 25' en een
22' plaats, was hiermee vijf
tiende en veertiende 250cc-er
met een dertiende plaats in de
eindstand.
Internationalen 250 cc
Lieven De Vylder kon in de
eerste reeks rond een vijfde
plaats uit de start komen maar
kon toch na enkele ronden
reeds een tweede plaats inne
men Uiteindelijk kwam hij
zelfs nog dichter bij leider Van
Poelvoorde maar bleef op de
tweede plaats. In de tweede
reeks vertrok hij op een twee
de plaats, nam na de tweede
bocht de leiding waarbij het
tussen de twee kopmannen een
felle strijd werd maar Lieven
finishte ook hier als tweede
met een tweede plaats in de
eindstand. Franky Van Clap
dorp kwam in de eerste reeks
als zevende uit de startblokken
en na de eerste ronde was hij
derde, een plaats die hij trou
wens tot bij de eindmeet kon
blijven behouden. Ook in de
tweede reeks nam hij een snel
le start, nam direkt een derde
plaats in, maar na enkele ron
den was zijn stuur gezakt, her-
geen er de oorzaak van was dat
hij enkele ronden voor het ein
de nog een slippertje maakte
en er een podiumplaats mee
verspeelde. Hij finishte op een
vijfde plaats en werd in de
eindstand vierde op een vijf
tiental sek. op de derde Kees
Sep.
Bij de inters 500cc waren onze
Wase piloten Peter Dhanis en
Peter Dhauwe afwezig, Dhanis
wegens een opgelopen knie-
kwestuur na zijn val in Axel en
Peter Dhauwe die nieuw mate
riaal gekregen had, wou het
nog een week uitstellen om er
op drogere omlopen mee van
start te gaan. Bij deze inters
was het in de eerste reeks John
De Meyer die van start tot
aankomst de wedstrijd naar
zijn hand zette en zich zelfs
door zijn naaste achtervolgers
Schroyen. De Winne en Van
der Made niet meer liet bedrei
gen. In de tweede reeks zag
het er naar uit dat Martin de
Winne de reeks zou winnen,
maar toch kwam Schroyen zich
in de tweede wedstrijdhelft bij
zonder aandringen en won de
ze reeks voor De Winne, en
een nog sterk opkomende De
Meyer voor Van der Made.
Eindstand voor Schroyen, De
Meyer en de Winne.
De zijspanreeksen met Werner
Lauwers en Dominique Maer-
ten die in de eerste serie een
goede start namen en naar een
derde plaats opkwamen bij de
finish. In de herneming ging
het niet zo goed. Ze werden
pas achtste met een zesde
plaats in de eindstand.
Petrus De Cock met Luc Lan-
duyt konden in de eerste serie
van bij de laatsten terugkomen
naar een zevende plaats en in
de tweede reeks werden ze
negende met een achtste plaats
in de eindstand.
Andre Van den Bossche met
Luc Fruytler reden ook een
behoorlijke wedstrijd waarin
ze na een minder goede start
toch in beide reeksen op een
dertiende plaats konden eindi
gen en ook dertiende werden
in de eindstand.
De Neve met Gino De Cock
reden in de eerste reeks gerui
me tijd op een twaalfde plaats,
maar werden door haperingen
nog naar een zeventiende
plaats verwezen en moesten in
de tweede reeks ook vrede Zaalvoetbal. Tijdens een zeer rommelige viering werden de bekers overhandigd i
nemen met een twintigste deelnemers, van de tweede reeks der Lokerse Zaalvoetballiga (polo)
plaats of negentiende m de
eindstand. Omer Van Vlter-
berghe met Eddy Huybrecht-
sen deden het ook niet zo best.
In de eerste reeks kwamen ze
niet verder dan een twaalfde
plaats en in de tweede reeks
verdwenen ze uit de wedstrijd.
ZONDAG RUKEVORSEL
Nu zondag heeft de B.LiB.-
wedstrijd in Rijkevorsel zijn
beloop op een steeds prachtige
omloop met kampioenschaps-
proeven voor alle reeksen uit
gezonderd 125cc. Trainingen
terug om 8.45 uur en de eerste
start omstreeks 10.30 uur.
M:C.B.-WEDSTRIJD
MET FRANKY APERS
Franky Apers reed zijn wed
strijd te Moeskroen waar hij
terug een eindoverwinning op
zijn naam wist te schrijven. De
eerste reeks kon hij geruime
tijd aan de leiding blijven maar
moest na half wedstrijd toch
twee 500cc piloten laten voor
afgaan en hij finishte dan als
eerste 250cc-er op een derde
plaats. In de tweede serie werd
het terug een strijd met 500cc-
er Descamps waarin hij tweede
werd en voor de eindzege van
zijn kategorie onbedreigd win
naar. Nu zondag rijdt hij zijn
wedstrijd in Adegem.
De B.M.B.-wedstrijd te Go-
chenèe werd door teveel wa
terlast uitgesteld.
D.H.
Darts. Alle laureaten van het Hamse vogelpikkampioenschap tesamen. Zij kregen hun
trofee van sportschepen De Graef (vh)
Darts. In Hamme werd een dartskampioenschap georgani
seerd per ploeg. Uit Kastel kwamen "The Flintstones" en die Liefhebbers voetbal. In het tornooi van de Rijksbasisschool-Noord te Lokeren verloor Tc
namen de mei mee naar hals vh) nut 2^ legen Bospark (polo)
SPORTKRONKEL
Mijn debuut als mekanicien dateert van de laatste
Parijs-Roubaix. Die is allicht de geschiedenis inge
gaan als de eerste helletocht «in color». Een idee van
één of andere Franse kunstenaar die met een verfpis-
toool enkele honderden liters verf over de keien in de
omgeving van Roubaix spoot.
Het Is niet de eerste keer dat mensenhanden de
straatstenen bekladden, integendeel. Denk maar aan
de vele zebrapaden, voorsorteringspijlen en zelfs rekla-
meboodschappen die onder onze voeten doorschuiven.
Maar het was allicht een unicum dat men zulk een
oppervlakte kunst aan de straatstenen sleet. Dat voor
de produktiebekendheid ervan een wielermonument
als de kasseienklassieker werd gekozen en gebruikt,
pleit voor de relatief goedkope publicitaire impakt die
het wielrennen heeft. Journalisten en volgers waren
maar wat blij om de buitenwereld te laten horen dat ze
meer kenden dan goede middag beste sportliefheb
bers» en «De renners bevinden zich nu op zowat,
veertig kilometer van het einde». Al beperkten diskus-
sies en kommentaar zich voornamelijk over het al dan
niet mooi vinden van het kunstwerk temidden het
ruwe, Noordfranse boerenlandschap. Esthetisch terza
ke doende vragen over inhoud en vorm waren weinig
aan de orde, al kwamen de meest verantwoorde vragen
op dit gebied van de renners zelf, die zich ietwat
bezorgd afvroegen of bij regenweer de verf het wegdek
niet extra-glad zou maken. Er werd zo al genoeg
gevallen! Maar ook hier bewees de kunstenaar zijn
meesterschap en vooruitziende blik, door een speciale
samenstelling te kiezen, die geen extra slipgevaar
inhield.
Voor alle duidelijkheid wil ik er u op wijzen dat ik niet
achter de profrenners aanhoste op die zondagnamid
dag in maart. Ik heb wel Sean Kelly op anderhalve
kilometer van de finish met ouwe taaie Ferdi Van Den
Haute en vice-kampioen van België, Dhaenens, tesa
men met Keesje Van Der Poel, zien voorbijrazen.
Maar het spurtje naar de zegebloemen van de Ier,
hoorde ik op de radio. Wel reed ik twee uur voor de
profs hun doortocht maakten, achter een verbrokkeld
peloton amateurs dat de laatste etappe in de meerdaag
se internationale rittenwedstrijd, Franco-Beigeaf
werkte. Een niet zo erg lange rit, vlak maar wel met de
laatste 20 kilometer over hetzelfde traject als de
beroepsrenners.
Tot voor het ingaan van die finale was alles rustig
gebleven, op een lekke band vpn één onzer renners na.
Ik had dan ook alle tijd om aan het voertuig te
wennen. De chauffeur, de eigenlijke volger, reed al
vier dagen met het vehikel dat toebehoorde aan de
sportdirecteur en voorzitter van de ploeg, tevens
handelaar in tweedehandswagens. Zakelijke verplich
ting hadden hem van zijn geliefde sport weerhouden,
en bijgevolg was een der bestuursleden, een onderwij
zer die een paar dagen vrij had tijdens de Paasvakan
tie, met de dienstverlening belast.
Een fantastische wagen, zei hij. Heeft er al tweehon
derddertig duizend kilometer opzitten, maar de motor
zoemt als een juweeltje. De remmen zijn iets minder,
soms moet je tweemaal pompen op het pedaal. Maar
hij houdt wel goed zijn baan.
Toen ik naar de handrem informeerde, omdat die zo
rammelde, hield hij die voor mijn neus.
Eergisteren losgekomen, zei hij. Nou ja, ze deed het
toch al niet meer. Eigenlijk geen probleem, je moet er
enkel op letten dat je niet op een helling parkeert.
Zoals de eerste dag, toen ik halverwege de rit de wagen
met draaiende motor aan de kant zette voor een sani
taire stop.
Het is geen lacheding als je in die toestand je wagen op
eigen initiatief ziet verder reizen.
Zulke situaties van hoogste nood doen zich geregeld
voor, vooral in de wat langere etappes. Je kan nu
eenmaal geen vier of vijf uur lang ongestraft in een
autozetel zitten met een verkrampte blaas. Daarom
wordt er, meestal tijdens een «dood» moment in de
wedstrijd, een korte pauze in acht genomen.
Het scenario is altijd hetzelfde: de volgwagen in
kwestie rijdt tot net achter de staart van het peloton en
de auto van de koersdirecteur, en snelt ergens op een
verlaten plaats aan de kant van de weg, het decor in.
Waarop de portieren openveren, de inzittenden eruit
springen en naar de dichtsbijzijnde schijn van be
schutting hollen. De handelingen die traditioneel
voorafgaan aan dit intiem moment geschieden in de
vlucht en de feitelijke act roept vaak kreten van
bewondering op bij vrijwillige leden van vuurbestrij-
dingsverenigingen die specifieke notie hebben van
termen als debieten «straalsterkte». En nog voor de
laatste wagen van de karavaan gepasseerd is, kan het
desbetreffende voertuig zijn plaats weer innemen in de
kolonne.
Allicht is u wel bekend met de uitdrukking: «voor
gesloten deuren staan». Dat heeft doorgaans te maken
met een situatie waarbij men van buiten naar binnen
wil. Het omgekeerde geval deed zich voor toen de
boordradio meldde dat renner nummer zoveel van onze
ploeg, met een lekke achtertube aan de kant van de
weg stond. Met gierende banden snelden we tussen de
andere wagens naar voor, om zo vlug mogelijk bij de
renner met pech te zijn. Hoe minder tijd zo'n jongen
verliest, des te vlugger kan hij z'n plaats in groep weer
innemen. Het is vooral deze laatste stresserende
gedachte die maakt dat goede mekaniciens op pakweg
8 sekonden een wiel veranderen en de renner weer op
snelheid duwen. Met de prangende noodzaak tot snel
handelen in het achterhoofd, wou ik het portier van de
wagen reeds op een kier zetten, nog voor ons voertuig
stilstand. Enige bescheiden tijdwinst vloeit voort uit
het feit dat men onmiddellijk met het reservewiel in de
hand tot naast de pech-renner gekatapulteerd wordt.
Groot was mijn ontsteltenis, toen de deur langs binnen
geen krimp gqf. Heftig vuistengebonk en zelfs schou-
dergebeuk en voetwerk haalden niets uit, en tot
overmaat van ramp riep mijn buurman: Daar
staat'em».
Heftig draaiend zwiepte ik het zijrammpje open en
klom naar buiten, terwijl ik me met beide handen aan
het bagagerek boven op de wagen vasthield. In
gebukte positie, met de voeten op de onderkant van het
zijraampje zou een slingeraap mij niet verbeterd
hebben.
De rest van de koers bleef het raampje opengedraaid,
want bij nader onderzoek bleek de rechterpikkel van de
bagagedrager door de zijkant van het dak geroest,
waardoor hij als een wig de deur klemde.
Dat zo'n rechthoekige opening van vijftig bij veertig,
tocht als de duivel mag u van mij aannemen. Maar het
maakte meteen de kapotte ventilatie goed, zodat de
ruiten niet meer konden aandampen. Erger was het
plots uitvallen van de claxon. Lichtsignalen alleen zijn
niet voldoende om zijn rechtmatige plaats in een breed
over de weg uit rijdende horde op te eisen. Met
koetswerkgeroffel en bijhorend getier verzochten we
om doorgang. Ik voelde me een beetje als de schreeuw-
vogel uit de tekenfilmserie «the Flintstones»,
begon te kelen om het begin en einde van de werktijden
aan te duiden.
's Anderendaags werd ik medelijdend bekeken toen ik
met rode waterogen, een loopneus en een hees stem
metje vertelde dat ik te lang in de wind had gereden.
Maar dat schilderwerk op de kasseien rond Roubaix
was wel mooi!
Cecco
iefhei
ooi dt
tfhebl
>ord it
Bote:
iedaag:
iterhoc
2
n van
st met
terdag
